Quaestiones Sophocleae ..

51쪽

Mρ. τί V α τόδ' &χθος βασιλέων κεις φέρω ν;

Mρ. πότερα πατρωας η προς ικείας χερός; 'Arr. αυτὸς προ αυτOs, πατρὶ μηνίσας φόνον.

ρ ῶ μάντι, τουπος ς ἄρ' ὀρθὰν νυσας. 'Arr. ως δ εχόντων τἄλλα βουλεύειν πάρα, quam stieh0mythiam cum Eurydicam caedibus Xeuntem c0nSpicit, eh0rus his Vss claudit: και θ ορῶ τάλαιναν Εὐρυδίκην μο 1180 δάμαρτα την ρέονroς ε δε δωμάτωνητοι κλύουσα παιδὰς η τύχη ἄρα.Qu0 VSS. Si cum aliis conserimus, in quibus et ipsis perSonae, quae primum in sabula in Scaenam prodeunt, spectatoribus quae Sint Signifieantur aut personae omnino compellantur vel nominantur, discrimen apparet. Hic enim istud membrum, quod ad nomen Eurydicae app0sitionis, quam dicunt, loco adiectum est, δάμαρτα την Λρέοντος, Si scriptum S a Sophocle, cum nuntius, ad quem haec chori verba dicta sunt, quae sit Eurydica perbene Sciat, aperte tantum Spectatorum cauSsa additum est. Hoc tamen in nullo reliquorum Xemplorumst, ubi tales ut ita dicam app0sitione ad nomen per-Sonae accedant. Imm Sophocles semper rem ita instituit, ut cur in qu0que sermone appositi addita Sit, XeiS, quae in Scaena agantur, et e personi8, quae in ea VerSentur, appareat. Si cuius situs sit Theseus, n0n Spectatorum cauSSa, quanquam ei et ipsi hoc additamento certiores sunt, sed Oedipi aussa, cui TheSeum, Α

52쪽

nisi amu procreatus sit signiseelur, non Satis notum eSSe rusticu SuSpicatur, accuratius explieatur in C.

Aut cuius quis patri sit, honori caussa additur, ut inrant. 88 1554S. αλλ' ὁ δε γαρ ὁ βασιλευς χωρος

Κρέων ο Μενωικέως, νεοχμοῖσι θεῶν επι υντυχίαις

χωρεῖ qS. in C. 88 549 550. καὶ μην ἄναβ δ' μῖν Αἰγέως γόνος Θησευς κατ' ἀμνὴν σὴν εφ' ἁστάλη πύρα;

misi. s. 331. Tέκμησσα, δεινά, ποῖ ελευταντος, λέγεις; in Phil. 88. 3. 4. κρατίστου πατρὸς Ἐλλήνων ραφεὶς ωχιλλέως παῖ, Νεοπτόλεμε S.; vel appellati ducis honoris caussa additur ut in Ai. vs. 1223. καὶ μην ἰδών σπευσα τον στρατηλάτην ' γαμέμνονα S. Aut illarum app0siti0num caussae singulare cogn0Sei possimi. . Ut in Tr. 88 40548. υς την κραzουσαν Ληιάνειραν, Οἰνέως κορην δάμαρτα ' Ηρακλέων ς ε μ κυρῶ

hos omnes Deianirae titulos p0st nunti inter gati0nem προς τίν' εννέπειν δοκεῖς vs. 402 Licham consulto asserre musquisque perspicit. In r. s. 114 quod την τάλαιναν Ἀλκμήνη ν 0riturus JIereulesi ιδ μὰ ιην

53쪽

ακοιτιν Oeat, nemo mirabitur nec cur ille sic se exprimat ign0rabit. In Ant. s. 626 ad ὁδε μην ἴμων

eli0rus de apposuit παίδων των σῶν νέατον γέννημ', ut Creontem adm meret, Megare mactat Hae-m0nem unicam gentis esse Stirpem. In l. 88 324. 5.ως δόμων ea την σην μαιμο εκ πατρὸς ταυτου φύσιν ρυσόθεμιν - τε μητρός premit chorus consanguinitatem Chrysothemidos et Electrae praesertim cum haec Semper SeSe gerat, quaSi40n habeat 0r0rem malorum sociam. In R. Vss. 69 q8. παῖδα γαρ Μενοικέως Κρέοντ' εμαυτου γαμβρὸν ε τα Πυθικὰ

επεμψα Φοίβου δώματ' Oedipu ut appareat, quantopere urbi consulat, disertis verbis prostetur, se X0ri fratrem Delphos misisse. In Ai. vss. 56748. κείνω Teucr0 τ εμην ἀγγείλαι Ἀντολ , πως

ως σφιν γένηται γηροβοσκὸς εἰςαεί, ne nautae prave intellegerent Hesi0nam, eucri matrem, Ἐριβοία λέγω, quae ipsius erat mater, iac adiecit. Postrem in OR. 88 639χS.ομαιμε, δεινά μ' οι δίπους ὁ Ο πόσις δρῶσαι δικαιοι, qui l0eus illis verbis, quae ex Antigona Supra adlata SNnt, unde profecti Suuius, obiter consideranti simillimus videri p0tuerit, Creon qu0d Oedipus sibi maritus sororis est, in verbis, in quibus eum apud Iocastam accuSat, non temere premit.

54쪽

N0stro vero Antigonae loco, qu nuntius quae sit Eurydica bene n0tum habeat, cum auSSam, cur poeta δάμαρτα την Κρέον ro addiderit indagare nequeam nam ne h0noris quidem significati0nem in illa appellatione Sentire p08Sum, atque eum nisi me fallit aliud sit dicere ορῶ την ὁ μαρια Κρέοντος υρυδίκην, aliud ορῶ υρυδίκην την δάμαρτα Κρέονrος, quarum locuti0num prior tantum n0Stro loco apta SSet, Eurydicam, quae u Vinculo cum Creonte vineta es8et, thenienses n0 ignorarunt, Sophoclem quae esset 0 accuratius

2 νυν παρεστος νεῖκος ευ θέσθαι χρεών,

et Creontem in C. vss. 7224s hisce

Κρέων ὁ Π μῖν ου ἄνευ πομπῶν, πάτερ, quorum quidem neuter nec re0 nec Iocasta in illis sabulis antea spectati erant. Quae mea Suspici etiam firmatur mihi considerantiquae Secuntur Verba d δωμάτωνητοι κλυουσα παιδὸς τύχη πάρα, quae a S0ph0ele prosecta esse ut credan tantum ab e St,

ut quand0cunque legi, mihi risum moverint. Talia enim, qualia hic choro tribiuuitur, Xeogitantur a ludi magistro, qui discipulis dentonstrare studet, quo paet ut hoc potissimum l0e Eurydies, ad quam nullii nuntius mi SSUS esset, in scaenam diret, a Sophocle institutum sit,

55쪽

non dicuntur a p0eto, qui si chorum considerantem vel quaerentem secisset, cur urydica ex aedibus exiret, tantum hoc ei tribuere p0tuit: fortasse aliquid audivit

de si sertuna μ vel audivitne 0rtasse aliquid de fili

fortuna 2μ, sed istud haut casu adest vel an casu adest 3μ certe silendum erat. Quibus perponderati persuasum mihi est, . l. X explicati0ne την Κρέοντος δάμαρτα et e argumentati0ne ητοι κλυουσα παιδος η τυχηε δωμάτων clere duos versus esse consarcinatos atque S0ph0elis verbis inculeat0s, poetam autem ch0r hunc Unum versum tribuisse

καὶ μην ρῶ τάλαιναν υρυδίκην μου ques diei Eurydica tantum in ea enam progreSSa St, ut cum choro conloqui 088it. Ceterum deletis uss. de quibus agitur 1181 2. Xtat inde a s. 1172 usque ad s. 1181 exel stieli 0mythian0Vem VSS., quae, id quod apud S0phoclem saepius seri observasse mihi Videor, excipitur a VSS. et ip8i novem 1183 - 92), quos continu0s una per8ona, h. l. Eurydica l0quitur, qua re qu0 statui aliis de caussis devss. 1181 2 etiam firmatur.

Nun vero pergendum 8 ad id spuriorum versuum genUS, quo Summ0pere S0ph0elis tragoediae interpolatae sunt, die Versus, quibus eontinentur ossi communes,

qui ad 0mparandum Vel aliis de caussis in margine ascripti 0stea in textum inrepserunt aut statim ab histri0nibus, lect0ribus, librariis, qui lacunas indagasse

56쪽

sibi viderentur, inculcati sunt. Cuius m0di Versuum puriorum, qui per Se Spectati plerumque integri, in Sophoclis ratione inepti Sint, iam magnum numerum v. Dd. extirpaverunt ut El. 8S. 1485. 6 a manu recentiore in margine scriptos in dorsus, i. 88 1007. 8 Ahrensius et Nauchius Ant. Vss. 506. Iacobus, C. Vss. 954. 5Nauchius et Blaydesius, ali0 alii Talibus vero versibus Spuriis post tot v. d. operas etiamnunc Sophoclis sabulas lab0rare novo Xemplo Vincere pr0pOSitum St. In Antigonae sabulae Creon Haem0ni ut sibi obsequatur neve pravae seminae caussa a rati0ne desciscat inde a s. 648 his persuadere Studet:

Ex quibus versibus qui delendi esse mihi videantur, priusquam Significem, mihi pauca verba acienda sunt de Xitu V8 648, quem pr0pter φρένος ς' 0ntra arte nam etricam peccare unusquisque intellegit. Quod ut tolleretur mendum, inseruit Tricliniu8 0S V. φρένας eam litteram, ad quam in mendo sis versibus emendandis et in c0niecturis con Suendi etiam line V Dd. nimis saepe refugiunt, die litteram Sed quod per se sine sensu est, v0cula γ' non melius sit. Nempe H do νης, quod Significare prae gaudio μ s s. i. 382. l. 871. 1153, qu08 locos asseri Selmeide vinus, docemur, amo Stro loco

57쪽

alienum et Summae offensioni est. Hoc qu0d rectissime monuit Nauckius, fugit pler08que eorum, qui integrum

bitat, an Soph0eles προς do νης ScripSerit, quam sibi coniecturam neScio qu0 iure vindicavit h. ergkius atque in textum recepit, Apiigius ad rach. p. 225 τὰς φρένας ' υ ηδον ς, G. Dindorsu in theS. gr. l. vol. 4, p. 98D σὰς φ' doνης φρένας prop08uerunt. Sed quid sibi velit Hermanni προς δονης, Se 0 intellegere Meinelitus in symb. ad Ant. p. 23 pr0sitetur nec ego

hoc restituendum 88 perSuadere mihi possum. Namqu0 G. Hermannus in curi secundi ad h. l. Scripsit, id qu0d M. Haupti benevolentia c0mperi, X Ant. Vs. 679 προ ανδρὸς ἐκπεσεῖν, e locuti0nem εκβάλλειν et προς

ηθονης n0 defendi sine dubi si inermannum ipsum

n0 fugit. Dindorsi autem c0namen adit, quoniam notio, prae gaudio μ a nostro loco abh0rret Apiigi denique pr0positum praeterquam qu0d eadem difficultate laborat,n0 defendi debebat l0euti0nibus h0mericis οὐδε σκύτος ἔσσε κάλυφεν, καί μιν βώλον μον et similibus. Nam quamvis recte illa Xempla homerica SeSe habeant, cum καλυπτειν et οσσε et τινὰ βάλλειν et μον et τινὰ dicere liceat, cum εκβύλλειν et αυτὸν et τὰς φρένας non aeque liceat dicere, μη τὰς φρένας σ υν' doνης

ἐκβάλης ferri nequit. F.M. Selimiditu autem nescio quo loco c0niecit τὰς ς' do νης φρένας deine v0 Lustgelangenen Sinii et SelineideWini assensum tulit. Sed

hanc eXplicati0nem usu dicendi repugnare nec cum Creon ab Haemone postulare deberet, ut animum amore captum abiceret, n0 ut in eo perSeVeraret, cum Sententiarum

58쪽

conneX e gruere iam auellius recte monuit. Qu0d vero Κab serus oll. Arist. Plut VSS. 307. 311 φιληδία pro ν ηδονῆς Scrip Sit, nec Xterna nec interna probabilitate commendatur Meinekius denique l. d. correxit μηνυν ποτ' ia παῖ, τὰς φρένας συ 'βδον γυναικὸς οἴνεκ'

εκβάλης, sed me quidem iudice ne hoc quidem adm0dum probabile est nec et propter mire p0situm σὐ γ' et propter d0ν γυναικὸς οὐνεκα, pro quo d0νῆ γυναικος

Tot v. d. 0niecturas, quibus isti φ' do νης uecurrebant, in irritum cecidisse cum perspiceret, φ ηδο- νης litteris genuino Versu exitu Xtinet VerSum per- Verse S Se Suppletum auehius suspicatus est. Qu0deum verissime iudicasse, alia via proficiscentem simulque, qu0 litteris φ' d0νης X pulSum St, magna cum probabilitate restituentem mea Victurum S Se Spero. Atque sententiam et γαρ ένοιι α ελκος μεῖζον η φίλος κακός, cum semina in numer pravorum amicorum hoc potissimum loe referri nequiret, huc omnino n0n quadrare iam Nauckius rectissime animadvertit. Sed adm0dum impr0babiliter oeum Sanare Studet, eum re

stituit: τι γαργενοιν πιν ελκος μεῖζον αλλ' ἀποπτύσας την παῖδ' εν Ardon etήνδε νυμφεύειν μέθες.

plures probabilitatis mi meros habere mihi videtur mihi quidem haec tota sententia, cum a n0Stro loe aliena

59쪽

sit, insitiei videtur esse atque delenda praesertim, cum etiam reliqua illorum duorum Versuum, quibus c0ntinetur illa sententia, Verba: γυν κακη ξύνευνος εν δόμοις p08 φυχρὸν παραγκάλισμα τουτο additamenti l0co posita me quidem iudice m0lestissima sint. Praeterea enim quod in ipso additamento verba εν δόμοις p08t, ξύνευ νος molesta Sunt atque Aesch. Ch0. 8. 1005 οιήδε μοιρον οι κως εν δόμοισι μη γένοιτο defendi nequeunt nec quantum scio ab uli V. D. defensa sunt, quisquis legit μη νυν-0τ, ω παι, τὰς φρένας ις' do νης γυναικος ἔνεκ' εκβάλης εἰδὼς τι ψυχρὰν παραγκάλισμα ουτ γίγνεTαιΠ0n expectat, istud τουτο in Sequentibus accuratius definitum iri, sed respicere putat ad aliquid, quod ante-ceSSit, ad P. γυναικός, quae quali φυχρον παραγκάλισμα eSSet, Detae dicendum erat. Nunc vero deletis illisvss. 651 2 suspeetis quid isto φ ξλμης, qu0d Nauchius

suspicatus est in alius v0eabuli extincti l0cum suffectum eSse, Xpulsum Sit luce clarius apparet. Intercidit p0st τὰς φρένας adiectivum malae notae es. Creontis verba in Ant. s. 571 κακὰ ς εγὼ γυναῖκας υιέων σευγῶ), quo Cre0 accuratius ignisearet, quali seminae caussa Hae-m0ni a rati0ne non esset desciscendum, quam seminam pauli p0St v. φυχρον παραγκάλισμα τουτο reSpicit. Quod adiectivum malae notae restituere conantibus circumspiciendum nobis est adiectivum quadri8emum, qu0d contineatur numeri Σ - - , quod initium capiat a littera c0nsonanti, quod denique, si fieri potest, ita comparatum Sit, ut appareat, cur sacile intercidere potuerit.

60쪽

Eiusmodi 0X, cui v. παρών ρονος Vi quiSquam praetulerit, eS V. κακόφρονος, quod quanquam n0n Ons- denter, tamen cum ea probabilitate, quae in supplendol0eum habeat, Summa pro φ do νης restituendum SSe arbitror, ita ut 0tu locus sic seribendus sit:

' νυν Nar, ας φρένας κακόφρονος γυναικος υνεπι Ἀκβάλης εἰδὼς ει ψυχρὸν παραγκάλισμα τουτο γίγνεται.

ἀλλα πτυσας ςεί τε δνςμεν μέθες την παῖδ' εν Ardo τήνδε νμφευειν τινί. Acerbitatem, quae inest in verbis φρένας κακόφρονος arcte c0niunctis, in ore Cre0ntis aptissimam esse ViX

θεῶν ποδώκεις τους κακύνθονας βλάβαι Apud Aeschylum legitur in g. s. 100 κακόφρων μερίμνη, m Uripidis Suppl. 8. 744 κακόφρων λαός, in Herael. s. 372κακόφρων αναξ, in Or. S. 824 κακοφρόνων ανδρων, in El. 8 481 κακόφρων κόρα, in Iph. A. 8 391 a κό- φρονες μνηστηρες. Postremo ut intellegas versuum in sine maneorum perverSa supplementa in Laurentiano non rara SSe

conseras indorsium ad s8. R. 43. C. 1474 281. Αnt. 1098, auellium ad Vss. C. 46. R. 1528. Atqui Fr Ritschelius, qui cum ei quae de h. l. Sentirem, in seminari phil0logie Bonnensi exp0nerem, in

Universum mecum consentiret, animadvertit 0 opus

esse duos illos versus Cre0ntis eicere sed in eis mimS0phoeteum latere p0sse eiusm0di