장음표시 사용
31쪽
tradueere stendit. Hune l0eum iam P0si 40nius anima mundanaetiibuerat qui a Plutareti iniuria reprehenditur. ini
mund distributa sit. Certas pr090rti, ne assumit, quas iii eiunt numeri septem Plat0niei, qui dii untur 1, 2, 3, 4, i. T0tus hic l0eus summis disse ultatibus e0ntinetur atque dignus, qui explicaretur, permultis innium temp0rum viris d00tis visus est. In quibus lutarchus fuit. Is interpretatur Plat0ni J0eum
altera in parte libelli de an pr0er. 0ns eripti. yi res et riuntur quae8ti0ne8, prima de numeri rum quantitate, altera de ordine, tertia de vi. Qui d attinet ad primum, rei te timet 0rum Plat0nie0rum quantitatem explieat atque se virum peritissimum rerum harm0niearum praestat. Quid autem lutari lius X seips aut quid ex Plat0nicis anteeddentibus, ex quibus n0minat0s invenimus Xen0eratem Crant0rem, ud irum, ClearchUm,
The0d0rtim sumpserit, diei 140n 0test. Sed Pluini eli gratiam habere debemus; nam multum e0ntulit ad diffieillimam expli- eati0nem huius loci, quam B00el hilus pr0tulit in dissertati0ne: uber die Bilduno Her me Aeete. Hi app0nere mihi liceat miram Plutaretii sententiam quae legitur in libr0 de des. 0rae. e0n Seript0.3 Illic enim ut aetatem humanam is quinquaginta quattu0 ann0 durare e0nfirmet, hune numerum 27, quem Plat0 ad animae pr0creati0nem adhibuerit, assert, qui duplicatus numerum quinquaginta quattu0r est e frit quam inepta sit talis pini0, iam supra β 0stendi neque id Plutaretii excusati0ni QSSe cenS00, qu id Cle0mbr0tum quendam h0 disserentem sederit. Sed redeamus ad Plutaret, libellum de an pr00r.e0nfectum. Altera quaesti0, quam sibi pr0p0uit Plutarchiis, est de numer0rum i dine. Iudicat auet 0r de ant000dentibus Plat0nis explieat0ribus, qui diseeptaverunt, ii in i dine numeri septem e0ll0eandi essent uirum in 1 0rmam litera es qu0d Crant0r pr0p08uerat, an in lineam restiam n0vem p0S 00 08tante, qu0d Th00d0rus, an uti in i dine. Sed vilis t0fuliae quaesti est; neque enim quidquam de numer0rum 1 dinuapud Plat0nem legimus, qui de hae re nan in n0n 0gitaverit.
32쪽
Inde a capit 3 ' iis iii ad sanem libelli hilaretius d
alterum diversi' notavit. Exterii rem eui tribuit principatum individuum reliquit inf0ri irem septeni in partes divisit, Se. lineas quibus Sol, luna, quinque Stellae, quae errantes V0eantur, cui Sus agunt. Du0s orbe m0Veri iussit e0ntrariis inter se eursibus. Plut haust 0etrinam a Pythag0raeis Sumpsit sed eum hi harm0niam 880 0nantem, quae Sensibus per Se ani madverti, tamen ab h0minibus ob vi eis magnitudinem n0npereipi p0880t, putarent, Plat eum arithnietieam atque intelleetu alem esse existimavit. Eundem ordinem Sphaerarum, qui in Timae eXp0nitur, invenimus, si quidem recte iudieant
B000khius et tali baum ius praeelara in illa imagine libri Rei Publicae dedimi.' Singulis globis e00lestibus Sirena insidere
die untur quarum unaquaeque unum Sonum mittit ita, ut inanes arm0niam efficiant. Huue J0 eum Plutarchus asserensq)in quaesti0nem v0eat, qua rati0ne hae et . Musae' apud Plat0nem inventa eum n0vem illis, quas p0etae enumerare S0leant,e0niungi 08sint. et explieat res e00leste curare, 0 nam
terrestres. Sed mira sane est sententia; apud lat0nem praeterea agitur de Sirenis, non de usis, quae nequaquam eaedem sunt. Uberius Plutare hiis alio l0e0β d hae quaesti0 neb)quitur Tryph0n quidam recte Plat0uem et sphaerarum e0nversi0nibus et Sirenas neque veri Musas addidisse putat. Deinde ab ali Plat vituperatur, qu0d Musas miserit. Huic resp0ndet Amm0nius, ut eandem sententiam, quam in libr0 de ali. pr0er. 0n Seripi legimus, tribuit, Plat0nem, ut mundi e0nversi cinum imagine usi illustravisse ita Musas n0mine Sirenarum appellasse. Has Musas re vera lat0nis in mente fuisse suSpientur. Praeter et Musas, quae imbis e00lestibus additae
33쪽
talltuna, villantium ae ip0r0 408Sit indere Tules clia, si inti neptiae de suibus explientius disserere non iuvat. Sed satis mi anilia a mundanae i pr0erenti0nem atque disp0sitionem Plat0nis, qualem interpretatus esset Plutaretius illustravisse een 800. tuam si t0nemus anima originem
imm0rtalis est ex dei v0luntate. Creata igitur anima in Timae0, 0n creata in Phaedr dem0nstratur. Quam disserentiam eum alii animadverterunt tum Plutaretius, qui hane s0lvendunt sibi pr0p0nit in i , elli de an pr0er 0ns eripti e 3-l0. 3Hi se argumentis Plat0nem summi iure duas animus mundanas seiunxisse ostendit: Anima rati0nis expers e0rpusque ins0rme semper simul fuerunt neutrum qu 00rum ortum habet aut priueipium. Extabat enim, antequam mundus natus erat, materia corpore
inflarini et temerari brut0que m0tu praedita. Ubi autenianima a de montem lini moniamque ae repit atque suis m0tibus superi0r 0li 0 nos illius ad se traxit aut 0nvertit,e0rpus naundi i anima principiunt duxit. Ex ine0mp0 sit, et inflarmi 0rp0r 00nditum atque hiemperans saetum est. Itaque duae animae seiungendae Sunt altera, quae ne ille de ereala neque anima est mundi, sed saeulias brutae ine0mp0sitaeque moti, ni et inditati0nis, qua Se pSam Semper m0Vet, altera est, quam deus et nvenientibus numeris e0nditam a genitam prindipem mundo indidit atque praeseeit. Tum demum, ubi anima rati in is partie0ps saeta St, munduS00mp0situs exstat itaqu0 lati in Phaedri ortus expertem eam an iniam dom0nstravit, quae ante mundum rium omnia Viti08 et 0nsus ni0vit; iri uni autem et genitam in I ima00
λ Animae mundanae se dem si natura Atque humanu0. Opise Xenim, quoniam in Timaeci mundi universitatem deos sue Creavit p. 4 Sqq. a di creatis genetra mortalia gigni iubet, ipse vero in eadem Cratera, in quo animam mundanam permiReobat eundem in Oilum X reliquiis Superiori permixtioni animn se utinana immortalem partum Consus it ei. Zellor l l A qq.
34쪽
illustra dos etiat denique Re Publieae p. 546 B. ubi seriptum
πε ui χυ βύυεt fistor . Naturam divinam pr0erealam nihil aliud dei larare atque mundum stet interpretatur. Sed milia alia argumenta nihil e0 ferunt ad 0lvendam diffistultatem, quam invenimus inter latonis dialog0s; nam de anima agitur utrum ei data sit an n0n, nequaquam de mund0. Plutaretius salsi aliquid his ex argum sentis e0nsequi putat. Iam quaesti oritur, num illa sententia quam Plutaretius ad explieandam illum diserepantiam de duabus animis pr0tulit re vera lat0nis sit. Mirandum est, qu0d ieinius ' explieati0nem Plutaretii pr0bavit. Anima quam in Phaedro ii in genitam esse Plat0 demonstrat nequaquam est saeultas illa brutae m0ti0nis, quae
ante mundum i tum mnia e0nsus m0vit. Nam anima, quam
h 0 in dial0g praeelura illa translati0ne equ0rum du0runt dissimilium et auriga illustrat iam partieeps est resi0nis ad00 insertae. Iam videmus, quantis dissiduitatibus lutarchus impeditus it.
Priusquam ipς ad 0lvendam quaesti0nem aceedimus, illustrare ident quaesti0nem lat. IV. gi ubi idem argumentum a Plutaretio usurpatum videmus. Interpretari e0 natur Timaeibi eum quendam'), ubi hae fere l0guntur. Deus qui unu b0nus neque invidia neensus est, ptimum et pulcherrinium quidque pr0erear v iluit. Cumque rati0nem inisset, nihil 0rum, quae cerni issent, si expers intellegentiae esset, umquam pulelirius esse quam aliquid intellegentia praseditum inv0nit. Neque ver intelledium alleui in anima duri 0sse secum reputavit; itaque hae rati0n mentem animae animam autem e0rp0ri dedit mundumque ex his e0nstituit.
35쪽
ut superi0r et aetate et qualitate esset 0mina c0rp0ris. Ideme p. 36 0n eludi 0test. Opiseem mundi, p0st illam animae e0mp0Siti al)s0luia sit, m0X mn 00rp0reum intra ipsam effinxisse. Quam sententiam fuisse Plat0nis etiam ex Legum p. 96 B sqq. liquid apparet, ubi seriptum videmus:
Quae si e0nsiderabimus n0n dubium erit, quin ille l0eus, de tu disserit Plutarchus mythie dietus sit. Frustra igitur Plutaretium operum e0nsumere videmus et in l0e ill interpretando et in diserepantia illa in Plat0nis dial0gis inventa 30lvenda.
ΗΠ quaeramus, an omnin sententiam, suum habuit de ualuis animis, iure ex Plat0n haurire p0tuerit. In duobus principiis undamentum totius Plutaretii phil080plita e0nstitutum videmus. Altera anima divinae est naturae atque auet 0r est mnium b0n0rum. Pr0ereata nime 8 a de Suprem0, de qu0 ilualem sanetam n0ti0nem Plutaretius habui88 et supra stendi. Neque ver i0ta hae anima a de0 parta h0na est, nam inest idem pars illius alterius animae, quae Semper erat materiam brutam e0mm0vens, dum a deo e0mmutata esset. 0st X prin stipi o appellat0, qu id deus exstinguere 140n 0terat, eveniunt nania, qtiae praVa inveniuntur rerum natura Hune sententiam ubique
36쪽
in luturelii seriptis pr0laiam videmus . latonem in summis laudibus 0sfert, qui primus atque diligentissime innium phil0s0ph0rum lias utrasque ausas tractaverit Anaxag0ra vituperat0 i, qui quamquam primus rati0nem regentem invenisset tamen lunia nimi ex naturae lege explieare studuiss0t. Ali l000' Plat0nem lias duas naturas, Xquibus omnes sere religi0nes atque pler0sque phil080ph0s mundum e0mmixtum S80 0deant, et βύτερον appellas Se in Legibus' autem tum grandi irem natu expressis verbis de anima mundana 40na et mala disseruisse Eudem hae prineipia
eonversi0ne et Phileb e0nsirmare e0 natur, qu0rum de n0qu0que lite n0 quar. Sed 0 statuam : Si re vera lat0nem duas animas voluisse putamus h 0e sane salsum est, quod silentio praesumitur a Plutareh0. Apud Plat0nem enim eum Timaeum comp0neret, n0n iam eaedem diatentiae Constabant quae eteris
neque ut auiuia inest aliquid id eurum. Aliis in dia-l0gis nihil, qu id ad animam mundi malam reserri debet
in Venimus; imm0 mnia quae imperfecta et mala inveniuntur in rerum attira e materia repetuntur. Atque in P0liti eo ')sententia ibrum salsa e0mprobatur qui de08 du08, Π 0rum alter ulteri bsistat mundum gubernare suspieantur. NeqHeenim hae res alia est qua in Legibus stenditur. Iriiuria igitur Plutaretius h0 dial0g0 ad 0nfirmandam suam sententiam attulit. llat i inu id iam saepius stendi, mequaquam b0n Um
37쪽
et malum distinxit, Sed id qu0d si atque id, qu0d 0n est. Ideas apud Plutarchum min0ris m0menti esse supra stendi; iam ad quaesti0nem e0nvertamur, num sententia, quam habuit Plutaretius de ulter Plat0nis principi 0 de materia in), pr0banda sit η atque quibus rati0nibus ipsi discrepantiam illam quae invonitur in Plat0nis dial0gis, s0lvamus. Eandem d0etrinam atque Plutaretius, qui materiam
antiqui sed etiam restenti0ris aetatis' i di multi viri do eti
Ad dem0nstrandas res sensiles lati principium qu0ddam sibi fingit, qu0d 0ntrarium dea esse debet Nam innibus firmis et e0 stantibus saeuitatibus res sensiles ab idea instruetae Sunt, Sed dum ipsae n0n sint atque semper dividi et mutari p08sint, alterius prinei pii participes esse debent. In Phil. p. 6 C 24 4 sqq. aliisque l0eis infinitum se ad materiam speetat, finitum' ad res mathematteas, mixtum' ad mundum Sensilem eausa' ad deas. De ill0 infinit0' uberius in Tima00didit. Negari n0n 010st 0mpluribus Timasti l0eis prinei
pium earum rerum, quae cerni 0ssunt, ita illustrari, ut eum Plutaret, materiam in sibi mem e0rp0ream SS SUSpicemur. Nam materia cum aer aut marm0re e0mparatur, e qu artifex
0pus fingit. Sed hane lat0nis sententiam mythidam, n0n veram intellegendam esse elleri argumenta mihi pr0ba Verunt. Nam eum Plat substratum mn in ins0rme esse praetendat, alii libet materiam, quae primum saeuitate ullaeXper cerni 140n 0test, deinde ab initi mutatam iam vestigia 1 0rmarum in se habuiss dieit, dum deus omnia suis rati0nibus di8p0neret. Ut hane diserepantium i0llamus, n0bis duplex materia, ε primaria et altera eum mnibus iis, qui veram Sententiam Phat0nis esse existimant distinguenda est. Ne ille ver Plat0n0m de hae gravissima distineti0ne uti veri, seripsisse Videmus; m01 verum igitur isses Plut0nis sententiam rium
in Termitius nequaquam Platonis est Aristotele lici Verbo /,ληςὶ primu linc mentione usus est; I. 0ller I p. 72l 3. Ineptissime Plutarctius v. Conv. II 3 p. 336 C, ubi agitur, utrum Viam priUSIUerit in rerum natura an gallinu Firmum prol0 luentem 1acit indo qu0d Plato Tim. p. 2 D maioriam eius, quod Oritur, matrona Vel ultricem app0llaverit sequi, ut ovum prius uerit. s. E. Gras, Com. Ribb. p. 63 gello Hi p. 727 es Uebei W0g, h. MUS. IX. . 2.3
38쪽
sit spidari e0gimur. Addedit h00 alterum argumentum Plat0 enim deam s0lam re vera esse semper praetendit, qu0d ad irritum deducitur, si etiam altori substantia stabilitatem atque a0ternitatem tribuat. Itaque n08 sententiam Boeel hii Zelleri; Susemilitii li0rumque virorum d0et trum in sequimur, qui mythie dieiam materiam e0rp0ream putant. Quali est materia Plat0nis Idea s0la signifieat id qu0d est, ut 0ntraria materia id, qu0d mn in n0n est, deelarare debet. Platos0mper res sensiles in materia illa aetas esse stendit neque aliud materia designare p0test nisi spatium aeuum iis Q VJ Η0e igitur deelarat alterum elernentum, illud elementum qu mutabilitas rerum sensilium eontinetur. Plut0 qu0d saepissime facit, myra usus est, u magis perspieu et diluet de animae pr0ereationem, Unde mundus priueipium ducit dem0nsiret. Qu0d Plutaretius hane symb0li eam rati0nem distendi non perspexit, mirandum n0n est; permultum tribuit rudi materia mi ti0ni bruta atque ne duas is uidem materias distinguendus esse animadvertit. Ab hae mythie seta materia e0rp0rea revertamur ad illam diserepantiam, quam inter Timaei atque ali0rum dial0g0rum
rationes statuimus. Hi de innibus sententiis, quas pr0tulerunt viri d0eti, diiudieare n0n vaeat, sed perae pretium S Se en Se0, oborW0gii ' argumenta recen Sere. Inde, qu id anima in Phaedr0 0n creata, quia 'Vi γγ co destiaret, in Timaeci autem atque in Phaed0ne ereata demonstrata sit, sequi putat, ut 0rd dialogorum sit: liaedrus, Timaeus, Phaed0n. Sed salsum est. Neque enim in Phaed0ne animae creati0, quae in Tima00, uti verb0 0mmem0ratur, inimi anima ab dea vivendi n0n deludenda dieitur. Quae
eum aeterna neque creata sit, etiam anima aeterna ne ille
creata intellegenda est. Nam tam diu est anima, quam dea vivendi. Itaque si progressi insem sententiarum lat0nis 880 putamus, illum i dinem dial0g0rum ab ebei W0gi pr0908itum pr0bare n0n 08sumus. Neque ver0, quin lat0nis Sententia, quam de anima habuit semper eadem fuerit, dubit i. Aeternitas enim anima a Plut0nis phil080phia ind0l et argument08eeludi 0n test omnibus iis, quae ab aliis e0mm0Ventur,
39쪽
ali iiiiii antecedere debet, qu0d se ipsi in movet. Omnes res sensiles ab aliis e0mm0venitur ne iri hanc b causam aliud significare p0test anima atque saeuitatem sui ipsius m0vendi.
quem diu l0gum lati senex e0nsedit. Re vera cum aeternitate animae, quam Semper gravissime vinibus in dial0gis y 00nfirmat lati , ei dati e0niungi 0n 0test. Itaque elleri sententiam' pr0ht00r qui animae pr00reati0nem in imae veri, tenus intelleg0ndam esse negat. Qu0d si statuimus, etiam mundi reali 0, qualem Timaeus unus stendit, mythiea aeeipienda st; β nam anima ipsa pars est mundi neque Sine e0rp0r0 0gitari p0test. Aeeedit h0 e. lati in Timae0' una eum e00lo tempus i tum esse disserit, ante qu0d rem , fuisse se Vel .esse' vel , suturam ' nem0 iure didere p0tuerit. Sed ipse phil0sophus mundi i tum ita deseribit, ut materiam ante mundum , fuisse' dient. Rem igitur ante temp0ris i tum fuisse putat, qui it ill0 000 reiditur. 0nnulli SPlat0nie is r0elus si disseultatem ita 80lvere e0nat0s esse testatur, ut tempus in0rdinatum ante i dinatum fuisse SuSpi CentUr. Quae sententia nequaquam Plat0nis est. Haedatque alia dis erepantia explieari n01 90ssunt, si mundum 0rtum esse putamus. Plutaret iis, ut mundum pr0ereatum esSe 0nfirmas ei libellum in catul0g0 Lampriae allatum
in Qu. 0n v. ' rei te Tyndarem pr0l0quentem adit deum, quia
aeternu Sit, nequaquam pro ereatum esse p088e, ad mundum reserre
0 misit. Si ver mundi reali 0 otium materia dem0nstrati0 quam in Timae v aeuum spatium signifieare m0d 0stendi, mythiea esse debet. Inanibus igitur argumentis tuta relius aeternitatem materia dem instrare e0natus est. Eis Arist0teles aliique mundi ei dati0nem Plat0nis ad verba intellexerunt, tamen erant iam antiquitatis viri qui mythidam esse lat0nis dem0n Strati0nem putarent, in quibus Xen00rates') Crant0r 'i,
40쪽
Pliutaretius, quaeiumque gravitate in hane sententiam du0bus illis in scriptis pr0sert, tamen alteram nobis praebet, quam in libro de Iside se Osiride e0nseet 0ς invenimus.' Phitarchush0 myth Aegypti 0rum phil0sophiam Timaei biluetam esse putat. Ut alleg0riam illustrem, saeere n0n 088um, quin mythum fit paucis reseram Rhea eum S0le e0ngressa sirim iu lueem edidit eum Mereuri , Isim, eum Saturni Typh0na et ephtym Isis atque Osiris mutuo am0r impulsi iam in
uter matris se e0niunxerunt atque Η0rum genuerillat Osiris,
ubi regnum iniit, Aegypti0s a sera agrestique vita ad humanum cultum ivilemque deduxit. Cui p0stquam terras instruxit, red0unti Typh0n insidias p0suit Osiris d0li in capulum
imp0situs per Nilum in mare demissus est. Aream apud Byblum muris luetibus eiectam erida truncus amplexus intra se e0ndidit. Re truncum abseidit, quo area n0n Visa continebatur ac feet e0luminis i id supp0suit. Quae eum Isim suma d0euisset haec vi 0l0que aream aeta in s0litudinem Se re epit. Deinde eapuli extra e inspeetum h0minum dep0sit0 ad Η0rum silium iter feeit Typh0n auf0m noetu venans in aream iudidit 0rpusque Osirid0s partes in quattu0rdeeim discerpsit Isis re e0mperia partes e0nquisivit; mnesque invenit praeter unam, ip0te quae e0nsumpta esset Osirid0s anima autem ex inseris ad H0rum se e0ntulit eumque ad pugnam instituit atque exereuit in yph0na. u in pr0elii H0ru Superi0r Typh0na vinetum matri tradidit, quae eum n0n 0d non neeavit sed etiani s0lvit et misit. 0rus ita indigne se gessit, ut regium iii natum e eapite matris detraheret, euius l000 Mercurius galeam 0vis capite saetam ei imp08uit. Qu0 myth a Plutaret, uberrime relat eum impium e88 pergit, qui haec re vera gesta esse credat. Neque Ver0 mythum salsum inanemque esse, uim intelleetum ad aliud resseetere.' Sicut et0r0rum illius temp0ris virorum tutaretii est, quantum seri p0test sabulas eum d0etrina pli il080ph0rum 00niungere. Mune mythum Aegypti0rum n0n modi in subula, q)