Opera, graeca et latine; post Tiberium Hemsterhusium et Joh. Fredericum Reitzium denuo castigata, cum varietate lectionis, scholiis graecis, adnotationibus et indicibus edidit Johannes Theophilus Lehmann

481쪽

diversa scribendi forma notat cimi aeri isto h ad Vesp. U. 800. Jam porro id omne, quod τα ρκαταῖα, fuerit 'I κατγὶς δεῖπνον, an aliud ac separatum, in controversiam venire potest Sub initium cujusque mensis Hecatae coenant a ditioribus in stria. Clam, Propositamque fuisse in triviis, ut ab infimae sortis hominibus diriperetur, dilucide non magis chol Aristoph. od l. v. 594. quam ipse Comictis oriri loco tostatur: hoc tamen non dubito quin facitim fuerit lustrata domo; quam religionem singulis fere mensibus, set Ut intervallo temporiste itimo, qui quidem erant' paullo superstitiosiores, ibi iecori Sueverant: en Q hevhrastus quoque in descriptione M. σιδαιμονος adnumerat προς τους Os φεοτελεστας κατὰ μῆνα πο- ρευεσθαι. . Praeterea τριακαὁες fuerunt Hecatae, Diis inferis et manibus, qui tum propitiabantur, sacrae: Append. Pro V. atic C. IV. n. 16 cujus loci comparatio persuadebit, opinor, feliciter nos exemisse dissicile mendum Harpocrationi in

outem diserte VII. p. 325 A. καὶ ταῖς τριακασι ὁ αυτῆ Ἐκα τ)ὶ δειπνον φερουσι. identur ergo a lustratione aedium non purgamenta solum in trivia fuisse deportata, sed adjectunt insuper aliud aliquid ciborum, quod inopem turbam v VRret. Alioquin e Pluta cho Ἐκατης δειπνον de Ius traminibus ipsis foras projectis dici manifestum est T. II. I. 290. D. canis

in He chio et propria loquendi formula ἐκφερεσθαι, oraclis Itis rami corimoniis referri, inque ii ii iis abjici: Husa, ch. Quaest.

pellem, Aristo h. chol ad Plui. v. 1159. sic contra δειπνου illud ' Eκcii totum foras exportandum, Ut nihil inde, qui ferebant, praeter nidorem caperent. Plutarch. Synip. VII.

482쪽

μενους αυτους μηδε τους ἐκοι, πλσὶν καπνου καὶ θορυβου μετέχοντας AristoPhanis est δεῖπνον κατα μῆνα προπεμπειν, vel, quemadmodum melius habet Suidas , κατα isti ci r0πεμ- πειν. Huc pertinero mihi visa sunt, quae Pollux mervavit VI, 83. X, 1. Sophoclis verba, sive legas, ας Εκ αταίας μαγίdας ὁ γρπων, seu malis, quod nunc alteri praeponendiim censeo, si Ἐκαταίας μαγίδος δορπον Hecataeae mensae Coena. Unguntur a Luciau ώα κ καθαρσιων , UOrum usu Scilicet in expiando familiarissimus neque adeo mirum est, dotriviis pio cibo toni consuevisse, quandoquidem in lustratione confringi non solebant, Sed integra εἰς ας τριοδους κ- φερεσθαι, ut clare colla gere licet ex Clem Alex. VII. p. 13.

d. l. 10. AZo ἐά καθαρσιου Καθαρσι o Graecis videtur purificatio quaedam dici. orem quippe Athenis fuisso Produnt conciones X purgandi atque theatra, et omnino quemlibet populi conventum. Id vero minutis fiebat poris Cellis, quos nominabant καθ αρσια. Ejusmodi obibant munus, qui dicebantur a collustratione Peristi archi. Ova Iu- atrationibus apta monstrat ut enalis illud VI, 16.

- nisi se centum lustraveris Dis:

sed et in Arte ΙΙ, 329 Didius ova haec lustraIta indicat illis

versibus, Et venias, quae Iussi et anus lectumque ἰο Cumque, Praejera et mntula su bur et ON manu. Sed nil tam Decessarium, quam Sulphur. Lomer. d. X. 481. Oισε θέειον, γρηυ, κακω ακος. lιnius XXXV. c. 15. Habet et in religionibus locum sulphur ad Acylanda sussit domos. COGN. De ovis Iustratoriis dico alibi καθαρι Πα. ἔθος α ν θνινύσι κ αδ ciίρειν Asκλ σίαν, καὶ τα ἐατρα, και λως τας του exli 0 GUPO ους μικροις πανυ 70ιθιὁίοις, απερ νομGζον καθαρ- ma. iii l. Scholiust Aristoph. Caelius C. s. l. 3. Je ch. Verbo καθ&9κα τουτο ' ποιουν οἱ λεγομενοι περι λτίαρχοι, ιο- μασθέντες υτως 'icino του περιστίχειν, et cirro τῆς στίας. Suid. Hesych ultimam tangit originationein. Ex his Peristi archis καθαρσία dicta περίστια. choli f. Aristoph. ad Concion.

483쪽

d. l. 14. EnDττυχαῖς τῶν ρακιων Dico ad Heliodor. lib. VI. BOUIID. d. l. 15. απολλα L. Bos de Ell. r. p. 142. interprete castigato, qui τα πολλα reddiderit Plerumque, hau Ver-.Sionem Xpressit ac Philosophos illos adrogantes muli Perstringit. Verum dixisset, si legeretur in Luciano πολλα ἐπtGκ Πτει ut πολλα λοιδορίισθαι, καταρασθαι nun nullum interpres notam commeruit idem est τα πολλα, Uod ως ἐπιπολυ,

i Ur Hem sterhusio,ut par serit, Schafferus ad L. Nos p. 426 LEUM. Pag. 140. l. 5. Κέρατα Per κέρατα captiosos syllogismos ad tinc modum conflatos intelligit Chryεippus ει ι υκ

Quod on perdidisti, habes Cornu non perdidisti Cornu ergo

De quibus in Vitar auct BoURD. Cerativae et Crocodilinae uuaestiones et ambiguitares: Quincti a VonST. Philosophos oui De S , Praesertim Stoicos, hic carpit, quibus sophisticatio illa in ore frequens: Quod o 1 amisisti, hesbos Cornu riono misiSli ergo Cornua habes. Vide Hermo t. c. 81. Unde priuius, ni fallor, conjicio factum, ut postea cornua maritis hiberi ab adulteris uxoribtis diceretur; quod 1rtemidori jam aetate in proverbium abiisse observavit et . . anhem. Diss. II pag. 402. quem vide. iocus autem Artemidori, quem 1aodat, exstat in Otiirocrit. l. II. c. 11. Oet ο γυνηχου πορ-

Haeret etiam hic Menogius in LeK. Elym. v. Corne. Vetustiae Sophisticatio. Dim Laert. p. 147. A. De phrasi On- fc Hermol. cap. 81. Piso c. 11. et ConciI. c. 10. Vit. Auci.

484쪽

mulieris Aegyptiae hujusmodi nomen habet, tijus mentionem facit Lucianus in Vitarum auctione sub finem. Quinctilianus lib. I. c. 10. cerαlinas et crocodilinas ambigvisa es adpellat. Fabula a ctocodili tractavimus in nostris Narrationibus I. I. COGN. Respicit hic aliud argii mentandi genus, quod a Crocodilo nomen habet Crocodilus, inquiebant, raptum Puerum

phis illa aetate, juventutis exercendae caussa, aut quo illiteratos homines illaquearent, proponere solenne erat. Vid. Hermo t. cap. i. et Vit. Auci. c. 22. Diog. Laert pag. 60 et

Aldobr. Not. p. 88. Idem Diogenes plura ejusmodi απ0ρους λόγους nominat 174. E. 183. F. SOLAN. Plura contulit et erudita lenagius ad Lαertium et arduinus ad Themisi. p. 380.

Ibid. Ἐρωαν διδασκ του νουν Vεnerat olim in mentem ερευνῆν, dictio scilicet consentane a m νω cui parUm ad CurR- te jungitur ρωταν Verum minime repudiandum est ερωταν, de Philosophorum mutuis interrogationum auueis, quibus

sese iii vicem irretire conabantur, verbiam paene Pro Prium: Daul et OSler εο α τησεις απ0ρους, καὶ λογους α et θωδεις , κρον

ἐννοίας πολυπλοκους Cominem ora Dial Blors. X. et Plato simili Stru Ctura Παντα τοιαίτα η ιεῖς ἐρωτο μυεν αφυκτα ita Euthyd. P. 193. C. Eadem ratione dicitur ερωτα λ0γους, Prim Um,

ulae deducantur deinde, argumentari. Diogen L. VI, 69. 71. de Cane cognomine: τοιουτ0υς τινας γηρωτα λογους Sext. Empir. V. H. I. b. 20. αν ὲ καὶ αντικρυς κατα των ταιν0 ιένων ioωτῶμεν λογους' ad quae Imlianus, ut saepe solet, triCΩtur: Paullo melius Cresoll. h. Rhet. II. c. 6. Igitur, cum Teti aieri Conveniat 'coταν, nihil est magis adpositum, imo NihiICCrtius, quam Gi et conjectura, τους νε0υς' nam Te vera ta-Venum ingentia tales interrogatiunculas angυ stas ac fallaceS IO condo corrumpebant. ΕΜ sae. Et mihi uitium loci in vo-Ce τον νουν latere videtur, licet in cod. 2954. pro ἐρωταν legistia διερυοταν, quod et ipsum cum του νουν difficulter conciliari poterit. Viae, quam iniit db eschius Lecti AriSicten. P 55. quippe τον οὐ Conjungen claria π0ρα, Agua BSperita satis clare desperatam arguit Vocis vi SpectRO CRUSSam. I nde aut prorsus cum Matthiaelo ejicienda est, quo facto nihil ranii tuo desiderabitur ad sententiae integritatem : aut quum hoc paullo audacius facinus esse vidθatur, Corrigenda. Asono et figula vulgatae vix sentias liquid dis Ierre Men ii

485쪽

I DIAI, GOS, MORTUORUM. ς 5 τυν so Iecte autem hanc Oi: jectura mi in Νί rhusiis in mi lio 1 editione minus opportunam vocat. Utre e restat Gureliet0υς νέους , lirain lectionem etiam a Petro ab o in Luciunt margine notatam fuisse idem ille Icmss. observat expressit etiam in interpretarione Latina . Denique , boldus noscio, inquit, cur de recipiendo in sextum τους νέους dubitabat Hemst quid enim est τον νουν recollissem ego, Nisi legorim hi dixissem, textum, uti dis habet Leitaiana Letin des eun s

νέων φιλοσοφειν λέγ0υύι lii resistere tandem non potui, ne Teciperem optimam lectionem pro prRVa. LEIIII. d. l. T. Toν 01 1 Too νίους scribe. UYΕΥ. Vorstitis τους νέους, Ionas ius τ ον νέον, malunt. In libris nihil est subsidii. Sed ecce Lasilium Ep. I. sic fere etiam loquentem, Zc Poe νυκτες τας ιεθν ιερινας φροντίδας παραλαβ0υσαι ἐν ταὶς Ω ί ταῖς φανοῦασίως bee scirωσι τον νουν Vide tamen Dialogum Ultimum, ubi postrema Verba sunt: ρα ιχ καὶ τοὐς αλλους νεκρους ἐρωταν τα μ0ιαχι0GAὶς SOLAN. Ea d. l. 10. ιμωόtιν Ita Graecos loqui solitos, ut plorare jubet en EOS, quos a se contumeliose dimitterent, notum est. Hac etiam voce usus est in Tragopodagra, et in sequenti dialogo contra Menippum bis, pluribusque aliis locis . LD-rat. II. Sat. V, 69.

Nil sibi legatum raescriti a C . Idem in extrema Satyra lib. I. v. l. Demetri loque, Tigelli, Discipulorum infer jubc plorare cathedras. Cifesto in p. ad Quint. Fratr. λλ' οἰμωζέτω Nos modo a Damus. COGN. O ido Arrικον αρχειον ,ῆς Ουνθίσεως. eg. Scholiast Arisfoph. ad illud Equit. V. 43l. κλαειν σε tακοα κε- λευων Dictio in usu tequentissimo apud Lucian. BOURD. d. l. 15. ' Ἐνα μολυν Atqui alii testantur, mortuis duos obolos viatici loco dari solitos fuisse vide uid. v. ὀβολου, et V τευ. USTER PT Icos εῖσθαι ξαυτους Od Rem plum Menandri, qui Scripserat ραυτον τιμωρουlμενον, Mod Xerentius in eadem reddit Comoedia, se ipson cruciatilem. HEMST. I.

Pag. 141. I. 2. Μεγίλλ' Horat. Dicat Opuntiae Diale Megillae GDYLa. Vide Plat de Leg. III. Noste, de eodem

Catapl. c. 22. SOLA X. Ibid. Λαιήοαίνω se παλαιστη DamoXCnum Syracus3ΠUm, sed pugilem, novitia 1 san. VIII p. 682 quamvis fortituditi virium excellens Nemeis iussis certaverit, atque R de au-

486쪽

tamen adfirmaver eundem Sse, quem memorat Lucianu&.

Taetres Chil ΤΙ. v. 602.

Του αμαξενου παλαιστου Λουκιανος ο Σωρος μεμν)ὶται, λέγων tiριστον ἐν παλαισταῖς τυγχ ανειν,ουὁεν λὶττον του Μίλωνος, και παλαιστῶν ων,λλων. Prave σαειαξένοm pejus Damascenis interpres eritra hunc lo-Quin alibi nusquam apud Nostrum, si recte memini, occurrit

Dani orientis. HEMST.

Lad. l. 3. χαροπα χαριεντα, ξανθα, γλαυκα, περιχαρῆ-He ch. φοβερα sinipliciter interpretatur Schol. Arissub ma

λέγεται. Sed Erythrodanum ab Anchias distinguunt Plin. I ueli Fuch . Erythrodanum Rubiam Latinis, Gallis Garen Se in usu esse fucandis feminis non alibi legi Anchusa

utuntur maXime, quam Orcha 1 'se vocant Galli. Ista specie,

non colore, disserunt, ut alibi docendum erit. io Un D. I d. l. 5. μία mi ν κυνις Adludit ad defunctorum eineres, inter quos nil adparet discriminis. COGN. Ubi sermo sit de mortuis, quorum corpora Vel rogo tradita in cinerem, vel naturae lege soluta in pulverem rediguntur, frequenter adhiberi solet κονις apud Nos Dum Diali Morti. XVI. Herculi, αβ te di Oizd 0νις idi γενί 1ενoi' et XX qui Iocus valde videri potest opportunus ad hunc fulciendum Homeri των ρα- et 'sed ιῶν τα κεφcιλΩια χο ιαὶ ἔρριπτα αγνωστα καὶ μορφα, κόνις παντα καὶ λὶῆρος πολυς Aristid T. I. 3g. 138. B. κεφαλω δὲ ἡ προτερον χαριεστατη, νυν ἐν κονεν ejus generis X Anthologia sola proferri possent plurima. Nihil ergo videtur dubitati-dum, quin ad res inferorum adcuratissime pertineat hoc dictum, et a vitii suspicione vel minima procul absit Has-γmis Sane, non raro Pro Uerbiorum , quae veteribus ignota fuerant, architectus, hoc emblemate Chiliadas suas instrum it Onini idem puli is, nullo tamen praeter Lucianum aliosa dejussore dato nec minia in Stromate magnus caliger, IIcci et ii ci ianu ἐστί. At si, quibus incommodis haec verba Irae inantur, consideratius Xaminaris, alia longe facies adpa-acbit, multoque deformior, Uam ut elegauitae uetaneae respondeui. Primum φασὶ notiam ro Uerbium, communique S receptum, demoustrat cujus qui di Aerit ullum in-

487쪽

παντα κονις καὶ παντα το χηδεν, nisi quis sinita etin desin incensum refcren lci Putet LIαντα γελως, et uir et μ=ldίν, quae ut proverbialem formam in diaere posse ConcedRm, Pro verbia tamen esse vehementer Deg quod autem 3r φασὶ V K. C. Long. profertur εισι nihil esse aliud arbitror, quam conjecturam sentientis, Vulgatae lectioni nequaqDam On-

Venire φασί. Deinde quorsiam illud Isti tam inopte interjectum ' quod si quis objiciat familiarem ejusmodi dativorum,

qui ornandae orationi serviant, Sum, atqUe et in m CXCmPl OrUm copia pugnet, humaniter quaeso, ferat, nihil eum nos morari. Addam, quod an aliis sim facile persuasurus, haud scio , mihi noti vi dori inter se ora gruere copulata μία

κ0νις' nti erat, κ0νt παντα quam auten longe dissentiant, neque in idem hoc orationis membrUm coite OSSint μία κ0νις, et κρανία γυ- να του καλλους, nemo erit adtentior paxillo, quin statim 'imadvertat. Nunc si dissicultates eas simul Omne levem, vetusque adagium huic loco percommodum mutatione facillima reducam, nonnullam certe 'Auciario,

ejusqUe venustatis studiosis gratiam inibo. Scribendum itaque, παντα μία νυκ0νος, φασὶ κρανία γυ - του καλλους, ιλquibus nihil est, quod ullam in partem offendat. Proverbii potestas X plorata compIectitur eas res, quae diverSi generis atque ordinis sine ullo discrimine eundem in locu iniet conditionem coguntur. Hul ch. Symp. I. p. 616 B. περι

promiscue convivae nullo dignitatis servat gradu ad men sam adcumbere jubentur. Similiter Clemens posuit in re uiril-

scriptum est per o, ut aliis in locis Saeponumero γ πασαπ00 νόζσιν γραφνὶ Eruditissimi Patrum mens est talis, a

craria ui literarum explicationem et sensus non omnibus esSopari modo ad commodatos, voliat aliqUem confias ae miκt Uractcinnum sed alios Christianis infantibus et lacte sustentandis, alios convenire Viris ac robustiore cibo firmatis; Uare hominis Sse perfecti τα τοιαυτα diciκθινειν τε καὶ ἐκ λέγειν, quod pro Uigat λεγειν reponendunt hic o Themistius r. XXI. P. 250. Q κουετε υν του νομιoiλέτου διοριγαίνου τα ιιαθribtsi etia Platonis, cujus verba protulerat G εραστας χρεων εἰναι z0υς σιλ0συτους , H 13 ξυγχωρ0υντος συγχεῖν μηδε ξυμ γέSe ινλπαντα ιυς ξρ εἰς Μυκονον εία non poterat clarius exhiberi Pur Oemia nativa Virtus, quam sane non Percepit Pierius ad

488쪽

sit coini erta 1ilam aliud Zenobius tradit C, V. n. 17. Ubi qua Scholius notat, ab Erasmo Amolidum fuerant occupata in Omnia sub nam Fconnm alii ad N Pharius in liti κονος, vel potius, quem descripsi c. frabo . p. 746 A. ejus in ver

boni, probantibus duumviris c. 'tidi issimis Casati bono et Hol visenio. διῖὶρηιιένα. Sed usta hi quid fiet ad Diony s. Perleg. V. 525 qtii, CUjUS, Stigiis an qnam certissimi ducis sic insistit,

quidem unde sint derivata, aut etiam derivari Otue lint, ignoro, ne talem usum in lirasci scriptoribus deprehendisse me memini: quid ergo an . cum in v niret in Strabone πομέρον γοαφΣὶν αγειν, O testate vocis γραφὴ forensi deceptus X formula loquendi perperam intellecta mirificam illam proverbii in torpretationem construxit haud equidem ab hac suspicione sim alienus. Ad Lucianum ut redeam, is aptissime Collocavit l,ύαν, κονον , ut apud inferos significaret nullum esse Nec forma nec virium discrimen aequatoque jure cunctos inter se similes ac pares. Nescio tamen, ara aliquid insuper argutius Occultetur mentionem certe fecerat ξανθ ή ςκ0μη', Uye, tametSi in vivis pars pulchritudinis praecipua,nDIla poterat amplius in nudo Cranio residere, Astirpatis Cum omni carne capillis. Iam vero calvities popularis morbus capita Myconiorum infamabat adeo ut communi dicto Μυκον:0 VOCarentur Calvi notum est illud Lucilii apud Donat ad Terent. Nec A. III. c. IV.

Sed hoc subtilius forte, quam verius. EMSΥ. ycorii Oxum calvitie etiam Plisfitis ni titionem facit H. . , 37. tu.

Inveteratum , quod nostro loco insidet, malum , quamquam satis tectaim et fucatum, dilatius tamen fovere non Xistimo fas esse Fuerunt quidem, qui defensum irent Ulgata Verba, sua quisque ratione sed vel hae ipsae defensiones ostende-Tunt, quam male Cum illis ageretur. remerus quidem sub

φασὶ locum intelligi putat poeta cujusdam tum notissimum eat Vero φασὶ dicunt, non ad siugularcii aliquem locum certi

489쪽

IN DIALOGOS MORTU RUM. 479 cujusdam scriptoris referri potest, sed manifestum est vulgaris dictionis, i. e. prove ibit, indicium. Unde Delinus pro prove ibi habet verba ista, quamquam illud non illustrat, ne tirobat e ullo UOPi Bui Criptore, quia in anaen ros significetur admodum vulgaris, Ut iacile etiam proverbium illud occurrere possit. Quo jure at tem Erasmus haec verba proverbiis fiat ad n Umeraverit, clare demonstravit JHemsterlitisius S botitiis denique non abhorret quidem a Probanda emendatione, dummodo, unde derivatum sit hoc ProvHibi iam, ut d i Vari Ot Uerit, apertum sit : vi itaque credibile, legisse , boldum Hemslorhusii adnotationem , qua, quantum fieri certe potuit, planissime Te eX ponitur. Neque si cum eodem corrigas ipασὶ, καὶ Vel Pro φαG substituas καὶ violenta profecto ratione, StRtu CRUSsae, qualem Proposuit Iemsse husius, vere mutabitur. Quod autem non

solum in Long. Cod. sed etiam ii 2954. quamquam hic

Servata voce φασὶ, OrtasSi etiam in P., legitur εἰσι pro να- sit, ejia rei calassam satis, opirior, luculentam peruit supra insterhusius ipse ita, ut jam ullum videatia refugium relicti m esse iis, qui velis Ulgatam rationem Ueri, vel emendatiora Hemst rei iactari Aint. Recepi itaque, quod post Iongam haesitationem tandem mihi probatissimum videbatur.

deploranses inopiam suam: mone Graecae linguae litones, ut phrasin adtendant, cujus rara apti l Auctores, in Leκicis etiam Ulla occUrrunt eri empla. ΕΜΝΥ. I. In breve contraxit sententiam οἰκτειρουτε ἐαυτους ἐπὶ λ απ0ρια. LEHM. I d. l. 3. Αακεδαtsi ονιοις .... ἐκλελυσθαι . . minoargument Um Petit Olearius, quo probet, de vetere Menippo non agi, quia juniori haec tempora conveniant ad Philostr. p. 164. Sed nihil est, cur de aetate senioris mortem pro Xime secuta, qualis hic fingitur, non possit intelligi. . SOLAN. Ead. l. 14. κλελυσθαι αυτους Iam Um, quando Votustior Menippus erat in vivis, Lacedaemoniortim mores Diogeni, quippe sectae durioris philosopho, jure videri poterant esseminati, a severisque Lycurgi institutis Ionge discedentates nam OS Athenas devictas, cum voluptatum desiderium et divitiae luxuriam atque avaritiam in Veriissent, tubare a Ullatim coepit pristina disciplina, et vitiis in dies ciescentibus locum cedere qua de re docet Plutarch in V. Ag. et Cleom.

p. 96 C. 97. C. Exinde praeceps ivit Spartanae nobilitatis d Scus, ne quo unquam, quicquid subinde pauci majorum vir-

490쪽

XV. p. 68l. . memorat Aciκεδαιόιονιους, οἱ τον παλαι ηατονττὶς πολιτικήὶς κοσμον Gυαπατησαντες ἐξετ 3αυὶλίσmqσαν. Haec est caussa, cur et hujus et inferioris aetatis scriptores τὴν πολιν et ν παλαιαν eum in modum Saepe laudent, Ut nutatas

ac perditae opponant Clem. Lx Paed. ΙΙ. p. 199. C. 'υγα- μαι τῶν Αακεδαιμονιο ν την π0j ιν παλαιαν. Quod si ad tempus serius descendas, nihil est his ipsi sabacedaemoniis, maxima saltem Ortarn parte, inquinatius vide Philostr. V. A. T. I TC. 27. Arguti sensus est sollonii Fanensis epistola LXIII. ad Ephoros, qua missos ad se viros ostendit ab habitu cor Poris et vestitu tollissim pro Lacedaemoniis habiturum se aio fuisse, nisi traditae literae Lacedaemonios declarassent. Patet igitur, quanti sit facienda Olearii suspicio ad Philostr. P. 164. n. 5 juniorem tini Puni esse qui Passint a Luciano Perstringitur in Mortuorum Dialo is, civile Proclere Mideri initiin Primi eorum dialo orti m. Praeterea, in luit, subbinem Dialogi illius Diogenes Pol luci injungit, iis Men P Praecistiat, Lacedaemonios ob corruPIn mores ut cPrchen lat, quod hi femPori bus Oriυenientius forte, ilam ueniim antiquioris. Vix tibi Persuadeas, adcurate Dialogos istos eum pellegisse, qui e- nippum ibi passim a Luciano perstritagi S MVir. HEMST. Paullo post ad verbum cia ἐξ obici haec monet S boldus Lepcis ξονται ita sunt Per lili, ut e grai ifer ferant, si, Prehen diantur quid enim recissasset Pollux haec a Diogene illis licere pon quod Psi teluendurn quid erat, ii ibus e an coecum ii vitici ciυiiιm reddebat amor Patriae die e longinquo quidem prospexit, quid Polluri sibi vellet, , boldus, alioquin haud inelegans Luciani amicus. Sed sed iaXit eum, quemadmodum etiam iolandium, qui reddit: ichrs egera die Laceda monior das teid ich nichi, versio Hemsterhusii Latina, in qua

mallem servatum fuisse veterum interpret tam non enim e ram. Scilicet adtende modo seriem mctra datorum et eorum,

quae ad haec respondet Pollux. Ad prim Um mandatum paratus statim Pollia exsequendum qita erit ramen, Mibu Signis ab aliis discernatur Menippus quibus cognitis dicit:

Hὁto ευρειν π γε τ0 cov. SecuUdum manda trim Ora reis Cus at o βαρυ γαρ inquiens, ου ὁ τουτο. Etiar quod sequitur suscipit, item qua itum, his uten verbis: υ χαλεπου Dυδε αυroe etc. Quinto saritiam Vasi Stante pede a Diogenendditur ad Lacedaemonios perferendUm. arti Veritus Pollux, Me nimium oneretur, exclamat cum aliqUR Olicitudine: IIη-od Oto. 0 γαλανες0ucia γε ' Γαυιον - ου βαρυ--ου χαλεπ0ν -

라틴어 텍스트