장음표시 사용
501쪽
ta sit Virtias activa εἰς ελπίδας αγειν, oratio Amen pros illun usUm oti ἐλπΩζειν colas turatissime repudiavit recte sive Am monius, seu Nerennitis Philo, et prorsus adcomnio date VH1πι- sici σοὶ πρηλπισαν διαφεθει' Ηλπισαν με γα αυτοί τινεις ἐλ- π ὁας ἔχοντες ἴρι τινος ' EκNλπισαν δε τεροι ἐτερους, εἰ ἐζ - πίδα et γαγον. Quamobrem vulgatae bonita tein lectionis opti arae contra Graeυium adseruit ensius alienum si πελπίζit, atque abhorret a Iuuciani proposito neque eum errore ira non facile vitasset vir magnus, ni Si menti acies vel contentione fatigata, vel alibi fuisset occupata. Ipsiam hoc πελπίζειν, Rem facere, sye Proposit lactare et ruffrari jam Ste Phanus adnotaverat h. T. I. p. 1199 Thu didis, Luciani et Midae auctoritate munitum : ad Thucydidis locutra, qui sub
initium est libri VIII. Scholiastes interpretatur, εἰς ἐλπίὁας
ἐμβαλλειν. In Graminaticis et Suid saepius Occurrit expli candis proximae Potestatis verbis adpo SitUm 'Eqbυχαγωγησε. Br=ηλπισε etc. Dat apud eundem iri Πυθαγορας 'Eφεσι0ς GD- Τους πελπίζων ταῖς ποσχέσe σι quam artem in 'Eπελπίζων Omisso scriptoris nomine proponit Dion Cass. p. 93. C.
Appian de . Plan. P. 66. D. E. αι πηλπισαν Orestαίαν περιπλειονων de B Mithr. P. 216. πολλα περὶ σίας αυτω καὶ των ἐγγυς ἐύνῶν πελπίζοντες ubi Iegendum αυτον, ut apud o seph. A. I. XIII. c. 12. . . V. . . . 1 alioqui sensus foret, mutiunt in e spei de si fini limisque gentibus habentes re positum quod a sequentibus et Pytani mente longe discre pat: nam Gelenius quidem interpres plane aberrat de . An n. p. 341. C. καὶ τ0υς ενὁ0ν πελπίζων. Non aliter Graeci Ps. XVIII, 49. μνησθητι τῶν λ0γων σ0υ se δουλω σου, υν
ctura mutata diversam h Dic verbo significandi formam induit, ἐπελπίζειν τινὶ, spem in aliquo collo Care et repositam habere: Heliodor. VII. p. 356. το μηδεν αυτρο συνειδοτα ναυλον et 1 ξ- νεία τῆ παρα τίον κρειττόνων ἐπελπίζειν Plenius Socrates H. E. VIII. c. 16. τους πρὶλπικ0τας ἐπὶ τ ἐσταυρωμενN. Fit autem
aliquando, nihil ut a simplici ἐλπίζειν fere disserat ἐπελπίζει,'
Pausan. IV. p. 342. καὶ ὐμεν ἐπηλπιζεν, Ἀθηναίων δυνηθεντων ταυτικω, καθοδον σεσθαι σφίσιν ἐς μυπακτο finitimum est Nostri ἐπελπίσαντες in Tim. s. 21. et Scholiastae Pindari ad Isthm. . 50. σ3ατα ἐπελπίζοντες. Haec certe fidem conciliant gregio Codici Cass. qui solus habet ex uisitius, ειδαρια πελπίζων, καὶ μεταβαλεῖται, in Thucyd. VIII, 54. nihil
502쪽
sideratius adtendas, videtur istud orationis membrum Donis nuda parte Iaborare. Memini, cum placeret, o κλῆρον ἐλπίσι διηρηγὶμενοι βοσκοντας nam et Praecedit πελπίζει, et paul-IO OAt πο ιεσων ων ἔλπέοων sequitur. Cicero pro Cluent.
S. 72. Bie ille Ianus improbissimus, qu&estu judiciari Pastus,
qui illi Pecuniae, quam condideras, me amitque animo incubarci. Tum ελπισι praeditum est tali dote, quae ad utrum quo Verbum διτὶ Miένοι et 80σκονται apte congruat proverbium
non ignotum . A ὁ ἐλπίδες βόσκουσι τους κενοῖς βροτους, notavit Schol. Euripid ad Phoen. v. 399. ι δ' ἐλπίδες βόσκουσι νυγαδας, ως λογ0ς eodem spectat illud Sophoclis 'Ελπις γαρ si βόσκουσα τους πολλους θροτων quae fuerunt Heraclito Observata de All. Hom. p. 453. τας πηνέμους ἐλπίδας, ita figendum pro συννηνεμους ἐλκ. αἱ βοσκουσι του βίον ήμων iuris eloganter Ius βωτiς τυχη ἐλπις παντοτροφος, apud I mychitim XL eteri Tragico atque ut 30σκειν et βοσκεσθαι, sic et βουκολεῖν et βουκολεῖσθαι χρησταῖς, αγαθαις, Vel κεναις, πο τ ηλΩις, η Eυδεσιν λ πίσι passim frequentantur. Quod si quis
tam eri Ulgatum mordicus tenere malit, hoc pacto sensum capiet Hiero jam sors inter se disis pecudum ritu secur Pa scurifur, Nisam beatam sibi adtribuenses, alio libus suis adscra 'bgrate S, ea Os τιθεναι potestate, quam ad Dialogum superio-Tem Xposuimus βοσκειν vero de hominibus etiam usurpari, Bed Saepe cum contem tu quodam et contumelia, ut significetur eos pecoribus similes et abjectissimos esse, docet C. A.
Du erus ad Thu ait t. VII, 48. Praeterea paullo inferius ἡκέτωσαν, etsi non ignorem usum ejus verbi, in his etiam dia- Iogis, de iis, qui vita functi ad inferos descendunt, si scribe-Tetur ελκέσθωσαν, haud equidem adspernarer ad eam nos conjecturam vocabuli violentioris, quod commode jungatur Cmn απ ιέσων τῶν ἐλπίδων invitat ipse Pluto, qui scilicet
jam ante dirierit, κατασπασον ἐφεξῆς απαντας, et mo κατασπα. O videbantur aequo animo et sponte sua descensuri, quoSi ita Onaniatae selicitatis spes repente destitueret, sed trahi Q obtortoque collo rapi oportebat debuit sane ercurius aliquando is vim asperius protrudere enitentes, ut Perquam tacete Noster, quo nemo melius res inferorum ad unguem calluit, narrat Dia . XXVII. et Catapl. c. 9. λκετε αυ-
τ0 ὀνeιροστοληθέντα πλουτον, id plane similiter dixit scriptora; i quis Aedianum atteturem stilas indicat anu Suidam in
503쪽
ΗΕΜsT. De ἐλπισι quod vult Hemsterhusius, admodurn sanct probabilis res est, vult etiam probabilior, imo certissima foret, si ullum ejus lectionis veStigium X staret aut ἐν στί- σι minus facile defendi posset altera autem conjectura ἐλ- κίσθῶσαν supersedere facili US PO=Sum US: Bm κατασπαν Proprium est de Mercurio, invitos mortuos deducente, vocabulum, et Nostro solenne, ut Pluto non ideo cogitandus sit commotiori quodam animo haec Proferre imperat modo, non irascitur atque sufficit, quin etiam optime convenit, οὶκετωσαν. De Verbo νειροπολεῖν haec Hemsferhusi junioris
Credimus, in qui amant, ipsi sibi somnii ingunt p,,ονειροπολουσι. in hanc formam somniatas opes dixit TertuM,,lianus Paullum aliter des Pythagoreis adfirmat Clemens,
d. I. 5. Πλtως Hic cum ad decrepitam aetatem pervenisset, Herculis precibus juventuti restitutus est, ut Oυ
dubiaque egens lanugine malasor refrmatus Primos Iolaus in annos.
Cos N. V. Obid. et . IX. Hesiod Scut. H. initio, et 'din. 103. Scholiastes hic turpiter erravit. SOLAN. d. l. 6. a1κοὶ κακῶς Sic idem passim taetrisfoph. in Plut Aristaen Heliod BOUAD. d. l. 11. Ira θεηβης Vo Homer familiaris, quam
hic mendos pleraeque exhibent edd. Sed recte eadem Syric. 35. . V. Il. Ι. 445. SOLAN id ad Somn. ID LEII Μ. g. 153. l. 18. Ioo ηδομον quorsum referendum, quaeras, si nulla id distinctione, ut ira Edd. Hemst et Schm .,
indicetur. Ad antecedens vero χρ ησαι, θαι reserendum, res ipsa declarat et illuc retulerunt veteres interpretes Urita ac recentioreS, quamquam in Edd. IeriSque volt post δυνα- μενον commate O Sito significatum clarissime, προς Vi Jov: υreferri debere ad ποθνσηύκειν absurdissime sane. E talibus exemplis luculenter patet, interpunctionis leges non minus diligenter, quam pronuntiationis, esse observandas Paullo post in Terpsionis verbis Iectionem duorum Codd. Pariss. εαιτης praeferendam censuit Belinus Vulgatae ταυτην, ΤΙΘ-
504쪽
ctis conjunctum esse Verbum Singulari numero διεταζE, ne- qiae etiam scivisse, aut certe non Ogit 3SSe, Videtur. Secundum quam linguae legem id fori optirno jure possit. Omnino etiam focos εα h. I. Sine Objecto positum paullo durius vide
Praecipuae uUt earum Octim, tiarum usu requenti tam Proprio quam figurato insignis est Diictantis et notabilis viκeraim ullum alium reperias scriptorem, ubi toties recurrant.
Μ ulta Stephanus collegit Ind. h ρει in Κορυζα alia Gala erus ad M. Antonin IX. S. 29. neutri tom sedula fuit diligentia,
a Luciani perium eri haurire Potueri L. Dicemus opportuniOxe loco. ΕΜ Set . Senium On injuria Veteres adpellare n&iam artem consueverant, in quod tanta talorum incubuerit Colao is Noster eadem ferme Senectutis incommoda recensuit Dial 5. sed ibi καὶ Hὶμῶντα προςέτι καὶ κορυζῶντα, aliquanto brevius quam hic, diXerat. 0ρυζα Vocari mucum illum et humiditatem seu aetatis seu naturae Nisi e naribus destillanient, Pernotum est: H FCh. Loρυζα, μυαα, καταψρους, περὶ κετί - λαὶν παθος ita distingue si cui provectae parum aetatis homini praeter modum nares fluere viderent, et muco Ppletas,
id existitii abant indubitabile torpentis ingenii, et stultae simplicitatis signum εἰς μωρίαν δάσκωπτον τους εο ιένους ἐκ των ιυ κτνὶρων, inquit Eustathius ad Od. . in homine enim
sene hoc aetatis potius Culpa contingere ponebatur meminerunt etiam Physiognomon esu hinc Voces apud Graecos mu- cum seu P itam deSignante venuste solent pro stultitia et
inani Manilate usurpari Luciano sane id in hac significatione Vocabulum placuisse constat nudius tam adcurata fuit in exemplis colligendis diligentia, ut omnia potuerit exhauri- Te istis igitur, quae fePhanus in Thesauro, et perfectae vir eruditionis ara erus ad L. Antonin lib. IX. s. 29. con-
505쪽
saepe de senibus hac vocis istius notione utitur ricianus: non piastercundus insignis in NaVigio locus c. 45. καίτοι ος
τειν Diogenes ad Hum, cui serVus calceos induebat, apud Laertium, υπα μακαριος εἰ, ν ιρ σε καὶ ἀποκυξη. Praeterea tioinen idem fastum ricticulum, et inani gloria nifatum animum Significat, quae certissima mentis male sanae sunt indicia egre ole Dial. 20. has enumerat δUSSas LitCiarius, quae Empedoclem in Aetnam insilire compulerint: κενοδυ ξία καὶ τυφος καὶ πολλ, κορυζα minus a no Stra aetate remoti scri plores vis una Ujus vocabuli avide captarunt inter eos politissimus Cinnamus Histor. lib. IV. de Demetrio: ἴτος πολ- λακίς περιορ ν σπεραν καὶ ἔθντὶ πρεσβευσας Ἐλλ ληνικα κορυζυμεύτος κεῖθεν ἐπαν ηκει, καὶ λεμ ευ ετ αλλα τε ro Ui etc. et se equenter Nicetas Choniales. Inde κορυζαν, quod apud i strum saepe iudicem senilium annorUm Ucum significat: ita facetissime in Jove Tragoedo ἀλξκτρυονα ιιονον κατίθυ- σε γερ0νῖα κεῖνον ζ ὁη γ c κορυζῶντα ut alia praeteream LGrammatici, solidum atque insulsum esse XPonunt Hesych. 09υ- ζει, ξαινει, sto3sαίνει Κορυζων, μεμωραμμενος malis illari ritus Κορυζα et Λορυζῶν id enim et a uicta confirmari videtur K0ρυζων , t ιεμωραu ιενος ri traiici ζων. e tamen immerito quis damnet o κορυζῖιν, obbi intercedit auctoritas e
αι πυλεις, πανολὶ in δὲ, και μαλιστα πως η τῶν Κορινθίων ' est autem hoc loco, superba quadam in digriatione sese sereban frnon nemo tamen ut credo, hi malit 0ρυζων restitui malo
itidem in Glossis scribitur Pipicat, κορυζιῶ. Sed illud in
Hesychio βαίνει me solicitat, prorSUS enim illius otio cum κορυζαν disconvenit: εωραίνειν et μυςci ζξιν in Suida videmus conjuncta : quid itaque si pro hic ἱνει legamus iυ ζαζει sed morent ac tetigisse ipso mihi non satis Persuadeo: aliam in
506쪽
Suid dabo verissimam emendationem, quae molestiam huius incertae comperi Set Βουκορυζαν, νιν μεγαλην κορυζαν καὶ Eooυ ιν οπιισχυρως κορυγντα μίνανδοος primo κορυζωντα debet legi non praeteriit Eruditiss. Austerum quanquam et alterum, ut dirit, forte valeat sed pro κορυζῶν ponendum existimo βουκορυζον huic enim lectioni concinne convenit addita interpretatio : confirmat Hesychius 'B0υκορυζος, αναι- ο θητος , συνετος II, triam, ni ipsum prae oculis habuerit Menancti locum. Quae apud Atticos κορυζα, a communi dicitur et recentiori Graecia ι ιυξα μυbi enim, si edicos excipias et Aristotelem , apud veteriorum neminem, qui pu-xitati Atticae studuerunt, reperies de Arisfotele vero notatur, illum non latitum in philosophia Populares opiniones, verDiii etiam in CIibendo communem vocabulorum usum fuisse sequutum utitur autem varie voce deducta 1υξωδης de Diui re, quae mollis sex lento hiinis recomPosita; hinc υγροτο ὶς et γλισχρογχὶς αυξωδMi PIUS uua vice , et μαλακον καὶ ι ιυξάμὁες conjia rixit. μυξαν translate projassu posuit et adrogari ita M. Antoninus de Rebus suis lib. IX. s. 29. φιλοσοφως π9ακτικα ανθρωπια ε ζῶν μεστω erudita ad eum locum est et Iectu digia amata eri nota. De lenno, quae o mucidum et insul--
sitim significat, ejusque vigine inspice Vossium quoque in Et mologico addenda est Hesychii glossa: A1εμφοι, αἱ πεπηγμινα ιυ ζαι' ὀμφος, ό ιυζo dii κ.c. ματαιος δρηλοῖ δὲ τον ἀνυMilo nci Cetro Tlaiκτον' rem plenius illustrat Eustath ad Od. E. p. 1761 legendus etiam Thomas, qui ab Atticis honii Nem seuem et gravedine laborantem λεριφον dici notat inde lenando γεροντα λει ι 0 vocat, ut Ammonius habet Lucillim ad Pellat emunctae narἰς Horatius Sat. 4. Lib. I. ad quae
Proba St Aςι orat nota signisca sviensem, qui e Contrario mungo Sum stultum ellamus et O meis auribus inexspe-Ctata nit Osira neque tamen obelo configendam puto, etsi
Cogitarem de mucoso, quod in Philoxeni Glossis legas In
Costis uerit ξων Pauli allic Commentator in editus : fersae Delmundae, Emimclae naris est, qui deridet alios fortiter Horatώum cuni in hac loquendi ratione tum in aliis saepius imitatumebs Hieron, mran scio. Vid. Has=n. Chil. II. Cent. VIII. Ad. 59. Idem non praeteriit uerum illud αγκῶν ἀπομυττεσθαι, cui congruit, quod Ho; alio quidam acerbo conVicio Xprobra Vit, Quotiens id patre)n tuum brachio se emungentem ut insitavissimi poetae vita narratur. κὶ sequitur in Luciano, quae Pituitain et concretum oculorum liquorem designat hoc modo cum visus impediatur, λημαι frequonter apud Nostrum Pro caecutiac sumitur ut in ovo Trag. ἄλλ' ει μὴ πανυ λημω
507쪽
imitandi studio patet, Gregorius Palama, mentem inducens corpiis in has vocari reni, mi τοῦ o εγω, inquit o0νικcti Z Itαις επισκοτοίμαι' et Thoophylactus iii Epistolis es hinc etiam
Epicurus ridicula corruptiora Dcmocritum ad Pellai Consale-
Doribus et Aeolibus hoc ipsum γλα luci et λαριων. Inde Romani. docente Vossi in L ino gramia derivarunt et OF miosos: Glossae veteres habent. Grama I, ιη Rem ipsam non ineleganter X pressit apud Aufili nn ii um L con in illo
characteris mi exemplo prorsus egregio inraran oculi meromaclidis . humor ob Oecretis . Nisu grai ictis lucem consstin for in lucri non Olcst: Viden oculos lia mole obco cat id est
proverbiali figura utitur Sophocles in Antigone. Huc perli-nρ etiam illud imi Laberii apud est Alon similis besmi funil nisi nomen relinco Coc N. EX Eicis 31i Chili ad thus descri-
508쪽
innatus, Uae quidem paullo Sunt doctiora, aliis dei, set quibus solicite deni Ora Strandi operam a Uare non St animus. Voltures Gorgias ingenii Vilio uni id di Xerat ἐμψυχους τα-σγους, dam Datu Pro Ptere non Solum, Sed irrisus etiam a severiori, is arbitris vide Lorie in de Sublim. p. 18. et Comment. Quamvis sublinatorem figuram, Si commode sexu totius orationis adjuvante, o Datia , et ratione defendi et exemplis posse enistimem , facile tamen dedero castigatius usurpasse Lucianum de siliceriit , Vel Sene CaPulari, qualem , cum de hilitatis animi corporisque Viribus Sep Ulcro quam vita Ion stiore digiator est, non Θntum τυμβογέροντα Graeci, praesertim Comici, sed et Goeo et σορελλαν per convicium adpellitare
petit de Μerced cond. Utitur Aeschyl. Eurip. Aristoph. BOUn D. Mutilus videri possit hic locus; sed in ejusmodi proverbia- Iibus locutionibus saepius invenias aliqua sui parte truncata adferri verba Euripissis, ad quos adludit, versus scholium exhibet ex Med. 41O. Proverbium , de No fuse Paroemiographi , et ad eos Ancirea Scholius, Mena . ad Diog. Laerti p. 193 p. 139. E. Hesychius observat, Aeschyli m e proverbio Sum esse. V. Hemsterh. p. 31. παροιια δὲ τουτο inquit Scholiastes Euripidis ad hunc locum ἐπὶ τάον ει το ἐναντίον κω παρα et προςῆκον μεταβαλλομένων πραγ ιατων SOLAN. EXpositum a Paroemiogi aphis proverbium oecte Hesycluus: duco ποται ν , παροιμια ἐπὶ των ἐπ ἐναντία γενομένων κέχ91ὶνταιααὶ ισχυλος - Ευριπίδ=ὶς nequioquam igitur Euripidi in Mode originem adsignant hujus proverbii, si jam ante hunc Trasti cum Aeschylus eo fuerit usus quo alii Iaudarunt, auctoribus addatur Libanius ad Theod. qui singulari ratione et eleganti hanc usurpat paroemiam: et ουν τερον δε σε γενέ-
Boissonaci ad Nicef. IV, 302. et qui ibi laudantur. LAIIΜ. d. l. 12. Η μαξα το ρουν πολλα κις ἐκφθρει Leg. Erasin. BoURD. Erasreius prolato Luciani loco haec addit: Id est, Nunc it evenit, quod Mulgo dici solet, Plaustrum a Pe
numero boi em Usum austeri. Translata metaphora a Planstris Per declive retro labentibus, unaque secum Ουem uiserentibi s. Liabi ir, ut saepius, quam a quoquam hactenus uim ad verissum fuit, in adagiis xplicandis , ingens patriae Ostrae decus, cujus errores magnis virtutibus compensatos illa litera-
509쪽
rum tum primum renascentium audimenta satis recusant 'Eκφερειν ea, qua Voluit, potestate surtitum mihi quidem non adprobabit: hic certe, si rectum foret, vertendum erat Plaustrion Ovem rem e crt, ejusque unus ducit Tum ne otio
illud satis omnio de nec ad ingenium linguae Graecae, quod paro emiam tunc in modum integram aeddat, et ciuαξ τονθουν &αυνδε oqtri debuerat Grammaticos praeeuntes quinκει vel adjiciunt, e supplendum esse monent. II Iich. poest.
αντε στραs μενως τι ποιουντων . Diogenia n. c. III. D. 30 neo Graeci tantum, sed et nostrates hoc ipso similive prove rhio rerum ordinem inversum praeposterumque Significare solent.
Non alia Liιctani mens , qui sane nihil hic discrepans indi care voluit ab istis praecedentibus, αναστρέφεσθαι ε ι xl δαμως et ανω γαρ ποταμῶν τουτ γε dam Si hanc sententium nosti, scriptoris, uti decet, Pr ea Plorata teneas. locum tueri nequit supervacuum illud , quin imo putidum, πολλι κις φέρει quis unquam iis verbis aut additis aut ad inte grandam paroemiam est usus Quocirca, ut dicam. quod Te est. Iehementer suspicor, ad Sumentum hocce ab indole proverbii tam alienum deberi incauto lectori qui ubi funerum ducendorum mentionem fieri videbat, istiusmodi verbiun nimis liberaliter ad te Nuit resecueris inutilem caudam, quanto rotundius atque ornatius Ribit oratio 7 Ῥυ δὴ flτνῆς παροιμίας, μαμαξα τον βουν Conser initium Dial. VIII
g. 155. l. 1. Ἐπιχαίρετε melius ἐπιχαίνετε. BOUI D.
Noti, detilius recte vidit, legendum es Se αλλοτριοι ἐπιχαίνετε, olienis inhiasis et firmant X cerpta s. Vulgatam ἐπιχHοετε est ab hoc loco alleuissimum. GRAE V ἘπιχHνετε Genuina haec Iectio reperitur in s. r. . L. et Ed. I. Usurpat etiam Demosth. p. m. 278. A. In reliqui corrupte ἐπιχαίoετε.
oodem vocabulo usus est sub finem Dial praeced. οἴ de προαπίτωσαν αυτου μάνλὶν ἐπιχανοντες. SOLAN 'Eπιχαίνετd, pro vulgato ἐπιχαίρετε, tam romta emendatio, ut Ne otii delarium quidem effugerit suam ipse locutionem facile defendet
Luciari. Diat. Superiore, ματην ἐπιχανοντες et in im ἐπικεχηνότες. ιυνον se χρυσίω alterUm Vi Graecum i dicendum fuerat, αλλοτριοι κοῖς ἐπιχειρετε, quemadmodum in Iam blichi Pro tr. 0νη γαρ ιυrχὶ ἐπιστηὶ ιων καὶ τεχνων υτε ἐπιλυπειτα αγαθοις αλλοτρίοις, ουτε ἐπιχαιρε σκακοις των πίλας unde pessimum homin Um genus ἐπιχαιρέκακοι sunt dicti Ceterum est ad heredipetarum materiam ita conveniens Li
nu locus T. I. P. 47. A. ut describendi laborem subterfugien-
510쪽
Ibe l. Εἰς τοι ειτε φέροντες αυτ0υς αις rot diis Graecis est, adoptandum aliquem tradere in gentem aliam ac familiam; quo pacto Sensu Parum distat ab εκποιξισθαι, nisi quod illud ad familiam sit referendum, in quam quis transire jubetur, hoc ad eam, unde in alienam potestatem exit hic fori Attici usus saepe tamen liberior et amplior quaedam illi verbo virtus accedit I saetis pro Euphil apud Dionrs Halic T. II.
et ἰςεποίησὰν ημῖν, Osuinar Gem in nostrum corum ordinein infuisti atque inseruit Eἰςπ0ιγὶ σασθαι vero non pater lautum dicitur filium adsciscens atque adoptans, mei et jude X talem adoption m si forte venerit in controversiam, Sententia sua Confirmans: minimque reperire licet apud Isafluim tum in Actione pro Eupli cujus partem conservavit Diotrys Halic T. 1 I. p. 175. tum iri Ceterisse orationibUS, vitiae Superstant, it
omnes in hereditatum judiciis ac jure versantur. Hinc intelligi Pote St, quid sit τ0ῖς τεκνοις των re θοντω/Hςποιεῖν ἐαυτον. C-xum praeterea singularis est significandi vis in participio τέρων, quam orationis parten Ludaeum ornat Us magis Caussa,
quam significationis, poni censet C. L. G. p. 93 haud mul tum dissonti ni Stephano in App. p. 78. Ad Aelian. V. H. VIII,
14. AEgNOSCUnt παρε i. κον Iuud Attic Um Faber et Euhnius; hic ta. men, ut i At Gineci sermonis callentissimus, in sup r observans