장음표시 사용
51쪽
-Νeque non lilii ελληνίζει, quod ni ello reni patre dixit, quia nisignificet sortiorem. Ita enim Graeci κρείττον, aut μεινονα. l. VII, 1ll. IIes. Eer. 20S. Muret. l. l. V. 29 sq. cervus uti lupum et Comparatio Ilomerica
celebraium illud l. V, 16 sq. I, 44 sq:
καὶ Πρι ιμος καὶ λαος ευμ μελίω Πραμοιο,
est. Il. XX, 3l 5 seqq. ubi Iuno et Il. XXI, 374 ubi Xanthus
Fluvius praedicunt κακον. διι αρ rotae, utpote dii invisae et exitio damnatae urbis , 'Aλεξυνδρου νεκ' ια ς Il. XXIV, 27. . Verum quunt dies ultimus Ilio sane destinatus esset, sata ta-nien ex coni muni veterum inprimisque Graecorum opinione ad tenipus differri poterant ), sicut Achillis ira et cessatione aliquantum retardata sunt id quodior. h. l. lio diem prolat uni dixit. an parunt apposite ad persuasionem linigerus explicavit se Classis Achillei, irata rotae, ultionem Graecia asseret '); in quain sententiam perperam etiam travit Ηοniericum illud oιδα προφερεσθαι, quod Latine dicimus certante edere, contentionem in serre, non proserre.
v. 35. Post certas hiemes uret Acharcus
Ignis Iliaeas domos Conser perfluallem Io- cum Homeri iam supra laudatum l. XX, 3li, et XXI. 375sq.:
II elenius Acron Scholiastes adii Oiat: , Hanc de Insatisfactionem fecit amicae suae, quam iratus carmine laeserat, proinittens abolenda quae de ea scripserat imitatus Stesichorum poetani Siculum, qui vituperationem scribens Helenae caecatus est, et postea responso Apollini laudem eius scripsit et oculorum aspectum recepit. unc ducena perperam professi quum iam superiores Interprete sere nines statuissent, oratii palinodiani scriptam esse ad imitationem Stesichoreae, id Ianius ausus est pluribus demonstrare vid adus. 3). Inde vulgarein carminis titulum: Ad yndarilem repetendum esse docuit h. 44t mmmmm s in Mythologo II p. 30 I, recte pernegans in carmine Horatiano quic- quani imitationis Stesichori inesse. Observavit autem P eerl-kani pius ita ne legi quident apud Acronem, ad quem provocant omnes. arrat enim simpliciter, lorasium deni secisse, quod antea secerat Stesichorus ni inime dicit illum alterius palinodiana imitatione exprimere voluisse quod igitur vetus Grammaticu voluit, id uni veritate plane convenit, celebratissimum palinodiae exeniplum suisse illud, quo Stesichorus Helenae criminos carmine laesae 'Ddeprecatus est et opprobria recantavit. Hoc quoque carminum genus quummo ratius ad inlitandum sibi proposuisset, admodum probabile sano est ei illud ipsum exemplum obverSatuni SSe, quamquam ex rebus singuli nihil prorsus mutuari aut voluerit aut potuerit.
Nainque Stesichoreae Palinodiae Helenae dictae et ipse Hora tius aperte neminit in pod. XVII, 42 - 44, dum Canidiae quam carmine laeserat veniam implorat, et Ovidius in lari
1 In xcidio Troiae, ut videtur, Stesichorus picorum poetarum exemplum secutus tristissimi belli causam Helenam secerat Si hi eri di .
52쪽
detur, quanium coniicere licet ex eius Fragm. I. Lieb. 65.
SelineideW. :. υμβλακον καί πού τιν' αλλον δ' Ἀτη κιχ maro, quod ΙΙoratius in verbis Me quoque pectoris tentavit fervor et in celeres iambos misit urentem recordari potuit, quamquam ne ex illo quidem versiculo quicquam certi conficere licet. Sed hoc tamen ad Archilochi rationem propius accedere videtur, quod oratius culpam suam vimque irae humanae assectata quadam et adscita orationis inagnificentia exaggerans grandiloquus delicti veniam petit, et dum voltu poenitentiam simulat, intus quasi in sinu ridet, et omnino ocularia tractat. Etenim quum totum carmen plenum sit ironiae, tum incola Pythius, Iuppiter pse ruens tumultu, Fertur Prometheus cet. Compesce mentem non eris sane, sed profecto ita dicta sunt ab oratio, ut sucatum nitorem ac tumorem ostentarent ). Itaque quum Horatius praeter Palinodiae formam non magis hoc carmine Stesichorum aut Archilochum imitatus sit quam priore ille Bacchylidem, Graecam tamen et rationem et doctri nam in utroque carmine facile agnoscas, quamquam liberam illani a proposito exemplari.
v. criminosis iambisy οβριστῆρας ἰαμβους Archilochi vocat Meleager pigr. XIX, 7.
v. 5 i. non Dindymens, ristes ut irae Graecorum sententiam αι νομεθα πάντες ποταν οργιζωμεd docte 1 Probra Therapnaeae qui dixerat ante maritae
Mox cecinit laudes prosperiore bra.
2DCis.' illineri comment de aliquot carminibus oratii Progr. Diisseidor 1833 p. 5 seq.
per comparationen extulit poeta. lis ch. - Dindymene Λινδυμ νη s. νβ'λις μία, Dindymena domina Catullo 63, 13 a Dindymo, Phrygiae monte prope Pessinuntem, ubi potis
sinium colebatur , cuius deae sacerdotes, Κορυβαντες et iidem Γάλλοι appellati, in eius sacris κυμβαλα ζυφθογγα, χαλκεονωτα acuta aera pulsantes animo furore quodam insano implebant vid. lat. Jon. p. 533 Ε. p. ress. et s. ad . . v. 6. incola Pythius Nota illa Virgilii de Sibylla Aen. VI, 7 sq. et haec perinde dicta sunt, ut Graeci in eadem resolebant dicere ἐνοικεῖν, ἐνδιαιτασθαι, ἔναυλον, συνοικον te.
Verum iam vidit Dor villius ad Chariton. p. 52 sq. d. LIps., quamquam nec eius coniectura incola mentis pus sui nec cuni Dillenburgero sacerdotum incola coniungenda suerunt.
Nempe quum Pythius Apollo in ipsis adytis, quo praeter sacerdotes adire fas non erat, habitare ipseque adesse crederetur vaticinans, ibi divino suo numine ac praesentia sacerdotum pectora implebat et furore corripiebat. Hinc ipse hoc loco incola Pythius dictus est, c. adytorum sacerdotes ero Φοιβόληπτοι V. Pollucis Onom. I, IS et obeck. AgL p. 641. V. . non acuta Sic geminant Corybantes aera Hoc quiden loco Corybantes non tam sacerdotes quam daemones esse videntur, qui quum πωρεδροι sive comites Matris Idaeae sint vel ipsi geminatis aeribus surorem cultorum excitant, vel efficiunt ut cultores surore agitat cymbria percutiant. Sic apud uripidem in IIipp. 143. Corybantes inter numina numerantur, quae Phaedrae urorem iniecerint Cis etiam Aristoph.
Eccl. 108 et Lucian. iiii 41. p. 109. . . D. Omnino de Cybele, de Libero et de Corybantibus ex Lobeckii AgL p. 610 seqq. p. 13 sq.
V. 9 sqq. neque Noricus Deterret ensis Nec actuus ignis λα μαχαιραν καὶ πυρος ρίπτειν δεῖ similis est Graecorum de proiectae audaciae hominibus proverbialis locutio. Mi isch. V. 12. tremendo Iuppiter ps ruens tumultu αὐ καταιβάτης vid. Bloms ad Aeschyl. rom. 367. et cla Prooem.
n0t. l. et C. III, 3, 6 sqq. quae elocutio ut magnifica est,
ita superlatione in ridiculum conversa tanto acrius audientium aures mentesque percutere debet.
53쪽
v. 13 - 16. Fertur Prometheus cet. Contra Janium, qui solus sabulam Promethei, quemadmodum'. l. exponitur ah Horatio, eodem modo in alinodia Stesichori traditam suissorescivisse sibi visus erat ex Fulgenti Mythol. III, 7. recte monuerunt V. D. Id ibi frustra quaeri nec usquam hodie eius rei vestigium ullum apud quemquam alium scriptorem Inveniri certe nec Platonis ille locus qui vulgo usurpatur Protag. p. 320. C. sqq. similis est, nec si quem alium protulerunt Interpretes vid Mitscheri et Oreli. . Nam aliud est dicere, hune vel illum hominem esse vulpeculae aut leoni similem: aliud unum eundemque hominem compositum esse ex Vulpeculae, leonis aliarumque bestiarum particulis, quasi animus humanus ex bestiis conssalus sit quod quum per se multum salis ac leporis habeat, tum eo festivius est, si tota fabula, Benileio Iudice, a nullo omnino alio excogitata est nisi ab ipso Ioratio, nec id Ignorantibus doctis lectoribus. principi Limo Princeps limus Horati videtur esseo ἱρχος m)λος Graecorum. Ita usclivi certe visum est vid. Dindors ad Soph. Fragm. e Pandor 432. - Ceterum quae varie prodita sunt a veteribus de hominibus πρωτοπλαστοις, ea collegit obeck in Agl. p. 760 sqq. et 10S2. v. 18. aliis urbibus Intellexit fortasse Ilii tristissimum Occasum secundum Hom. l. XIII, 772: νῖν χετο πασα κατ' ακρη sunditus 'Ἀλιος αἰπεινη cli Il. XV, 7I: 'Ἀλιον αἰπύν. V. 22. Compesco mentem Haec utique Homero malim quam a Theogni de esse sumta quorum ille Peleum patrem iisdem verbis ad Achillem cohortandum usum facit, i.
ἰσχειν ἐν σr θεσσι φιλοφροσυνη γαρ ἀμεινων, hic autem illum dumtaxat subsecutus v. 365 sq.: 'uσχε νοον, γλωσσι δε το μειλιχον ia ἐπεστα ' δειλων τοι τελεθει καρδίη ζυτερ'. Etenim non solun quae praegressa sunt sed etiam quae Sequuntur Me quoque et Homerica sunt: co και εγων κτλ. Il.
XIX, 134. alibi Praeterea cum totius carminis ronia et consilio mirifice congruat, si Horatius principalem eius sententiam ab Homero repetierit. cuius raucioritate aravissima me Ipsum
qnas Increparet quid quod Archilochus, oratii exemplum,
ipso quoque versum suum ιμβλακον κτλ. ex eodem Homero,
Il. IX, 1l et XIX, 1 sqq. conssaverat I
sequandoquidem, inquit Horatius, dii pietatem meam respiciunt et Faunus inprimis, Mercurialium custos virorum C. II, 17, 28), Sabinum meum colit diligitque huc
venias, precor, o Tyndari, ut et ruri honoribus perfruaris et hac umbra ac de ei recreeris et modici munera Liberi Venerisque felicitaten tecum concordantis percipias In talis argumenti carmine si Graecum Horatius imitatus est exemplar, certe non Stesichori suit, ex cuius reliquiis praeter nomen puellae, de quo vide Exc. II. - ne simile quidem quicquam afferri potest nec allatum est a veteribus Scholiastis sed haud scio an in dari sui meminerit. Hunc enim constat et Panos statuam cum ara ipsius et sacello Magnae Matris, cui sacra Panos adiuncta erant, ad lares aedium suarum dedIcavisse et eum deum usquequaque in praecipuo honore habuisse et hyninum etiam In eum composuisse, cuius hoc exstat initium, fragm. 63. .: Ω Πὰν Ἀρκαδίας ριεδέων καὶ σεμνέυν δυτων φυλαξ,
Ματρος μεγάλας παδε, σεμινῶν χαρίτων μέλημα τερπνον. Ilaec contra ivrium dicenda erant, qui e Stesichori aliquo
carmine hoc Latine versum Sse contendisset. 2 V ia a P illa a Di p. 9 ' γουν Παν ὁ θεος φθη μεταξυ του κι-
ἐποίησεν εἰ τὼ θεον, ω ω χαριν μολογεῖ τῆς τιμῆς αυτψ, οὐ cloin ' Παν ' καδιας μεδεων κτλ. Quod μέλος παρθενιον sui a virginibus hebanis, Panos Signum quum a Pindaro consecraretur vel statim post consecratum ubi sacra ibi saeta sunt, eantatum. e tibicinum Pindari familiam suisse, Panos et Magnae Matris cultui vel patrit atque avit more addictam, et hereditario iure musicam tibiarum artem in illorum potissimum numinum ossemnibus exercuisse, prohat oecichius Expl. Pind. p. 16 et 592. Cis etiam Antipatri locum infra ad s. 10 laudatum.
54쪽
v. l. Velo Faunus o Latin poetae, qui Latinorum
priscorum deos et sacra cum Graecis solebant componere, Latinum Faunum cum Graeco an componebant; quare quum
hic ρειβαrης sit, ille apud Horatium velox bellend est et
in Arcadia Lycaeum, an sacrum montem, occupavit . Illen b. V. 3. Defendit aestatem capellis Graecanico Verbi usu,
ui ρεγειν, ἀμυνειν τινι τι, vide gumpi. r. at g 469. Ita iam Plaut. Most. 4, 2, 20. V. 7. mariti quemadmodum Graeci Bucolici caprum se-stive appellabant ανδρα s. ποσιν των αἰγων. Theocr. d. VIII, 49 εἶ τραγε, ταν λευκαν αἰγαν ἔτερ cli. Virg. cl. III, 7. v. 10. dulei fistula IIor Faunum sistula donat, quae est συριγξ a an inventa Virg. cl. II, 32 si in iliterque a Graecis oba vocatur. Antipater id in indari epitaphio Anth. r. II, p. 19, Stoli Anth. I, p. 86 Μαρτυς ὁ Μαινα
v. 11. Usticae cubantis Ησθαι et καθῆσθαι Graecis usitatum suisse in regionibus depressis ad speciem cubantis hominis sans gelelint docet,ernsdor ad Himer Ecl. p. 639.
Theocr. XIII, 40: μενω- χώρου.
v. 14-16. Hic tibi copia manabit, benigno cornui cornu copiae, ut id genus pleraque, Graecorum est commenium, quorum sabulosum κερας ἡ μαλθείας vel κερας Ἀχελωου
mitus ex niythologia repetitum In proverbium abiiSse testantur Zenob. Provv. II, 48. et Ovid. F. 5 Il seqq. taque Phocyl. r. 2. Schn. p. 37 ἀγρον γαρ τε λεγουσιν Ἀμαλ- Θειας ερας εLαι, et Anacr. D. 7. Sclin. - tibi manabili Graecae est elegantiae: λβος ἐπιρρεῖ m, καταρρεῖ εἴς τινα Eurip. Med. 1229: λβου ἐπιρρυεντος, c. ωρί τινι Bion. , 5 et ὀδεπαν καλον ἐξ σε καταρρεῖ cli Theocr. Id. I, 6 et Ior C. I, 28, 28 tibi defluat aequo ab Iove. Sic solus, ut videtur, Horatius. Vide Mitsch. ad h. l. et Dissen. ad Pind. . , 46. v. IS. de Teia Anacreontis, vide Prooem P. XX. V. 20. vitreamque Circen Nobile illud epitlieton vitream, ut taceam de inconstantia, utrum de viridi quae marinae colore an de splendore pulchritudinis intelligendum sit,
inter Interpretes ambigitur. Haec altera est Commentatoris Cruqui explicatio, quae mihi videtur praestare, siquidem Circede niarina dici non potest sicuti est Thetis, Achillis mater caerulea , in mari habitans et a natura vitrei ponti C. IV, 2, 3 appellata, sed splendet certe pulchritudine, utpote κγεγαυῖα φαεσιμβροτου Πελίοιο ). quod si verum est, vitrea prorsus est Graecorum υαλίν sive is splendidior vitro , se splendens vitro purius C. III, 13, 1. I, 9, 5. cli. Ovid. M. XIII, 78 seq.: Galatea, splendidior vitro. Sic Corinna poeiria dixit άλινον παῖδα Fr. 36. . . Si 7 et alii coniun
scheri et Iacobs in Anth Gr. Vol. . P. 111. p. 122. v. l. innocentis Lesbii Graeci dictitabant εσβιον οἰ- τώριον, similiterque ἀμύμοναδεῖον λυπον, quae ex veteribus poetis profert Athenaeus h 22 ei I, 19. v. 23 sq. confundet Thyoneus proelia confundere proelia praegnanter dixit, ut Graeci dicebant ταρασσειν --λεμον, i. e. concitatis turbis movere bellum Cis dividere carmina G, I 5,16. uatere Bassareum C. I, 18, 12., vulnera dirigere Virg. . X, 140. Thyone autem no-ine consulto pro Baccho posuit, ut qui a matre Semela apud superos Tl si a facto a verbo νειν nomine, vo νε- cognominatus esset, quod veterum testimoniis prolatis probat Boechb. ad Ind. P. III, 99. Significatur enim suror, in quem qui vino nimis Indulgent solent coniici unde immodicas rixas et proelia miscent. CD ad C. , 8, 9. v. 25. De Cyri nomine . Exc. II. V. 26. incontinentes manus Persimili tropo vel potius hypallage adiectivi usus est Euripides in ec. 128 μεθές μ' ἐφεῖναι τηδε μαργῶσαν χέρα, b. e. permitte, ut Si mulieri furiosam hanc iniiciam manum Tibull. 10, 3 dementes manus. Η r. C. I, 3, 40 neque patimur Iracunda Iovem ponere sulmina. Vide omnino xc. IV, Append.
i Hom. Od. X, 138. uhi in Scholiis adnotatum est Circen eiusque fratrem Aeetam liberos Solis dictos esse ι το ε αντοι ζιιδες του κάλλους -.
55쪽
v. I. Initi uni carnillila: Nullam, Vare, sacra vite prius severis arborem, ab Alcae Suniptum esse apparet, cuius haec exstant, Fr. 44. Bergli., 36. Schnoide.. p. 277:M θ ἐν αλλο φυτευσζς προτερον δένδρεον αμπέλω, Nam et inetrum et verba plane consentiunt; ex quo tamen consensu tu cave ne cuni Mitscherlichio hoc efficias, hau ildubio universum carinen ex Alcaeo expressum esse ; immo vero versus Alcaicus nil nisi Insigne exordiunt St, Ueluti purpureus quidam pannus qui late splendeat, quem octa ex Pindari sui praecepto Ol. VI, 3. B. ἀρχομένου δ' εργου προσωπον χρη θέριεν τηλαυγές - huic carmini nullo alio consilio praefixit, quam ut initium canendi sumeret, quo doctis amicis gratis caretur eorumque atterulonem acueret. Nam hoc sere dixit Graeco illo versu, quem ex requenti lectione memoria teneret: . quod familiaris nobis poeta Alcaeus suadet: Nullani cet. Id ego tuque, O Vare, comprobamus, quum incomperto habeamus, nulla re lagis vitam humanam exhilarari quam modici Liberi Venerisque decentis muneribus at cavendum, alio merum consulimus, cet. quod quam vero de initiis carminum, a Lyricis maxime repetitis, a nobis Observa
tum sit, ipsa comparatio docet. Ir. . , I, 3. , , L I, 9, 1. I, 12, 1. I, 14, 3. I, 18, 1. I, 9, L I, 23 I. I, 30 I. , 3l, 1. I, 32, 1. I, 34, 2. I, 37, 1.
Eandem de vini bonis sententiam Euripides quum alibi saepe tum in Bacchis uberius et sustus exposuit, ad quem apsunt quoque oratius respexisse Videtur, id ad s. 3 et s. Reliquum autem carminis argumentum de incommodis vini ex Homero potium vel Theognt de . illium sectatore, dumbravit, V. s. 7.
v. 3 sqq. Siccis Omnia nam dura deus proposuit neques Mordaces aliter diffugiunt sollicitudines cet. Ad sententiam D. Alcaci ar. 33. Schn. ibo γοῦ Σεμί- λυς καὶ Λιος ἰος λαθικαδέα Ἀνθ ρωποισιν εδωκεν, et urI
j d Ps Bacch. 278 sqq. ὁ Σεμέλης γονος
Similiter chorus ibidem 380 sq. D. Neo υος, τάδ' ει' ,
ἰποπαυσαί τε μεριμνας rλ Cis. Hor. C. II, 11, 17 Dissi pat uius curas edaces et c. I, 7, 7 sq. coli. cum Eurip. Alc. 794 sqq. minc λυσιμελῆς Βακχος V. Jacobs. ad nili. r. T. VII, p. 339.
Mordaces soliicitudines is Graeci γυιοκορους et θυιιοδακεῖς μελεδῶνας, et θυμαλγεῖς et θυμοβορους nominant, quasi niembra rodentes et animum mordentes. λα ' , Illud crepat autem quotidiani potius sermonis est, quam Graecismi λασκειν, λεὼακέναι, eindors ad S. II, 3, 33 cla Ρlaut. mil. l. 3, I, 57. v. 6. teque, decens Venus Eurip. Bacch. 773 sq.:
v. 7. At ne quis modici transiliat munera Liberis Theogn. 509 sq.:
αἶνος πινομενος ποελπις κακον ἐν δέ τις αυrον Πίνι επατταμένως, ου κακον ἀλλ' ἀγαθον.
'ος ' αν περ βάλλη ποσιος μέτρον, ουκέτι κεινος Τῆς αυτου γλωσσης καρτερος ουδε νοου. quibus versibus notum huius carminis argumentum commode
reddi posse Muret eademque Dillenburgeri sententia est. Veruli landus eius dicti iani inest in Homeri versibus d. XXI, 293 sq.:
1 Ita Schoenius: De eine Genitiv, πνου, ruch das eWir-kende Mittet ni die λήθη aus, de andere, κακῶν die'irkun '; alii πνον. Illud praeserendum: micit acclius pater, ut homine Somno consopiti, Si plusculum laxamenti a perpetuis vitas laboribus nanciScantur. 2 - τάδ' ἔχει, id est, qui haec munera habet.
56쪽
Ex eodemque sonte uxit certe Centaurea cum Lapithis
rixa, vs. S. ab Horatio memorata, o m. l. l. 295 seqq.: οἶνος καὶ Κένταυρον νάκλvro Evevrιωνα 'Ἀασεν ἐν μεγαρω μεγαθυμου Πειριθοοιο 'Eς απίθας ἐλθον κτλ.v. . Mius, Bassareus sequatuor in hoc uno carmine sunt nomina unius dei, Bacchus, Liber, vius, Bassareus; quorum duo in superiore parte, quae est de commodis vini, mite et benignum numen, duo in Inseriore parte, quae est cincommodis vini, serum respiciunt et indomitum numen. vius enini et Bassareus nomina sunt petita ex Orgiis et mysteriis Thraciis. vlus a clamore bacchantium ευοῖ, ευαν Eoιος , Bassareus a voce Thracia 'ασσάρα. Di Len b. Γασσαινα enim est pellis volpina, inde baccha Bacchae Thraciae autem non νεβριδας gestabant, sed βασσαρας βασσυρίδας ). v. 11 sqq. Non ego te, candi lassareu, Invitum quatiam cet. Ut Graece dicitur κινεῖν θεον, SI Latine movere
deum pro movere . commo Vere eius sacra quod
ipsum proprie dictum esse docet Heynius ad Virg. A. IV, 30l;
itemque Graeci κινεῖν τὰ ἱερα, τὼ μυστερια. Erat enim in his sacris etiam dei simulacrum s ἱερον ut Πια Sed illud quatere apposite Volgi ius meus in Prog. Hal. Reg. Ρaed. IS44. ad unam maxime thyrsos quatiendi actionem refert, ita ut sito quatiendo tityrso celebrare . colere deum de quo usu
Graecis non minus lamiliari dictum est ad C. I, 15, lx et I,
1 mesychius et Gramni. Bekkerii. 222 Βασσαρα χιτῶνες διονυσιακοὶ ποικιλοι, ους ἐφορον αἰ Θρακιαι Βακχαι. s. Lobe L. Agl. p. 288 sq. 2 Sacrorum autem nomine tam Graeci quam Romani praecipue signa et imagines deorum, omnenique sacram supellectilem dignari solent vid. Ob euk. Agl. p. 51. Eademque Sacra, quae in initio caerimoniae excitabantur et post in pompa circumferebantur, quaeque in pro sanorum conspectum proferre τα ρα δεικνυναι aut disturbare συνταράττει inexpiabile telus erat, quoniam nefas putabatur ea ab hominibus non initiatis curiosis oculis contrectari, passim dieebantur etiam ἐρητα ερα vel simpliciter ποὐὐητα et ξαγιστα, Vid. PSSch. . . . et Obeck. Agl. p. 56. Hinc Sophocles explicandu videtur Antig 1061. D. κινεῖ τἀκινητα, arcana , μονον ει μη 'πὶ κερδεσιν λέγων, et sed C. 1526 α δ' ἐξάγιστα ιι ηδε ιν ειται λογον, itemque Virgilius de Iove A. I, 262 volven salorum arcana movebo.
17. 233. Nam quateres thyrsum sic proprie dictum,
Graeco est θυρσον νατινάσσειν. θυρσω κροτεῖν γῆν, κτυπεῖν
ταρ σω vid ad C. I, 37, 1 et Anacr. r. 40 5 sq. Schn. . - De rebus autem quae his versibus dissicissiuiis signis cantur et de omni extremi carminis ratione pluribus dicere a consilio meo alienum est Satis est addidisse verba pertinere ad sacra Bacchi trieterica, quibus non initiatum interesse nefas erat Ovid. M. ΠΙ, 5l0 sq. VI, 587 sq.), ad usum istarum mysticarum, quibus inStrumentum sacrum recondebatur, in iisque
inerant inter alia variis frondibus involuta δρύκων, οιαὶ καὶ ii κ θνες, itemque φύλλος velatu ad surorem sanaticum, qui cubeles, macchi aliorumque deoruni numinibus et excitari et sedari hinc saeva tene cet. credebatur de quibus omnibus adeundi sunt quum alii, ut ΙIeynius et Bacchius ad Virg. et Ovid. l. tum Hermanni Graeco antiquit sacro S. 3.
g. 32. S. 64. et Lobeck. Aglaoph. p. 54 sqq. 27 l. 285 sq. 29 sq. I9 639 sq. 698.
Ceterum quum II oratius, Pindarum suum, ut videtur, Secutus vid. In Boeckhi ed ad em VI l, II. p. 4213, pro sententiis
generalibus exempla ponere consueverit, quo pertinet etiani multorum mythorum usus quibus subtiliora docet interpretatione eruenda, s. v. illux is Non ego quatiam perinde dictum esse puta, quasi dixerit: Νem Omnino debet quatere :ut nihil attineat illud quaerere, utrum ipso Horatius sacris Bacchicis initiatus suerit necne suerit. quod autem Mitscherlichius opinatur, universum hunc lo- eum obscurae aliquid assectationis habere, quod facile exemplum Graecum prodat anxie expressum, id mihi non persuasit. Solet enim oratius non ita anxie premere vestigia Graeca, praesertim in exitu carminum. De Alcae quidem, quem ille putaverat, ne cogitandum quidem erat Plane alius is homo, quam qui talia praecepta tandere potuerit Athen. 10, 33:Ἀλκαῖος μεθυων γραφε τὰ ποι ματ . V. 16 Arcani us sides prodiga perlucidior nitro Redit carminis sententia ad Alcaeum, ut videtur cuius haec sunt, Fr. 44. Schn.: Οἶνος γαρ ἀνθρ60ποις δίοπτρον
57쪽
et r. 47 Οἶνος, ω νιλε παῖ, καὶ λάθεα: quod Ipsum proverbiuni factuni est, V. Pro uv. Bodl. 751. Illud Aeschylus quoque, qui saepe Alcaeum ante oculos habuit, imitatus videtur Fr. 274 D. L Κατοπτρον εἰ δους χαλκος - ', οἶνος δε
IIuius carminis principium et argumentum:
Mater saeva Cupidialum iubet mct Finitis animum reddere amoribus
procul dubio a Graecis Lyricis repetiit, quorum complura X- stant in eandem sententiam fragmenta, velut Alcmanis r. 17., Sapphus r. 20. Ibyci r. 2. Anacreontis Fragm. 26 38. 5 I. Schneide. Sed praeter ceteros comparandus Alcman, qui in isto quidem genere aliis exemplo suit, quod sequerentur ),
eiusque haec sunt: ' Eoo με διυτε Κυπριδος καΤιγλυκυς κατειβων καρδίαν ἰαίνει. Nam Horatius et in superioribus candem sententiam exprimit,
et pergit sic dicere Urit me Glycerae nitor, quae plane
respondent Graeci poetae verbis: Eoo με γλυκυς ἰαίνει, et eundem Alcmanem alibi saepe imitatus videtur, v infra ad s. 9sq. et ad C. I, 30 I. Huc ipsum quoque Glycerae nonien reseram, quod nomen certe ictum et Graecum est et huic carmini quam maxime accommodatum, quum γλυκερα sit puella grata et idonea, quae amatores dulci desiderio captat . Ita enim iam Homerus quunt alibi frequentissime tum in Il. III, 446, ubi Paris ad Helenam με γλυκυς ἔμερος αἰοεῖ, et praecedit εραριαί σου, ut alierum per alterum explicetur; et estodiis Th. 20 In Veneris muneribus refert τερφιν γλυκερῆν unde illud ipsum apud Almanem Κρος γλυκυς Hunc dulcem igitur amorem Horatius sub scio Glycera in puellae nomine et persona induxit ut poeia, ne rem nude atque exiliter narrare videretur CD. xc. I. Nec argumentum solum scium et aliunde assumtum, sed totum carmen ita plenum est Graecismi, ut primitiis huius generis non dubitem annumerare Franklus quidem in primis hisce carminibus amatoriis interdum salsus est, quum etiam ea ad verant vitam poetae pertinere pinatus Sit, quae ad Graeca eius exemplaria reserenda essent. Concedendum vero, ni fallor, aliquot annis prius hoc carmen scribi potuisse, quam Carm. II, 4 in quo poeta vere praedicat se iam quadragenarium actumanioribus defunctum esse.
v. Mater aera Cupidinum Plane similiter Philodemus in Anthol. r. II, p. 9 r. Epigr. XXIV, init.:
Eundem versiculum Horatius in persimili Carm. IV l. s. .,
hoc ipsunt carmen significaturus, consuli repctili incertum vero, num in re ani communi et ubivis obvia cerium auctoren secutus sit, quamquam eundem Philodemum' saepe mi tatus St. v. 2. Semelas puer Codd. consensus avet'. I. Latinae formae Semelae. Vide Excurs. III. Bacchus autem Graecis saepe Amoris comes ac Sodalis. Ἀοκεῖ γαρ εχειν, ait Athenaeus V, p. 185. . , προς φιλίαν τι ὁ οἶνος ελκυστικον παραθερ ιαίνων τήν φυχὴν καὶ διαχεων. Adde quod κωμους .commIssationes regebat Bacchus quare quum Amori praesentissimum auxilium praestare putaretur, eius opem una cum illo invocabant poetae melici et erotici, προπολον βαρυγδουπων
1 Athenaeus XIII, 600. F. ex vetere quodam auctore haec refert:
Αλκμῶνα γεγονεναε των ἐρωτικων μελιυ ηγεμονα, καὶ ἐκδουναι πρωτον μέλος ἀκολαοτον οντα καὶ περὶ τὰς γυναικας καὶ τὴν τοιαυτην μουσαν εἰς τα διατριβάς διυ καὶ λέγειν ν τινε των με-
λῶ Eoo με αντε κτλ.1 Fuit nobilis picureus, philosophus et poeta, cuius estiva poemata Cicero, eius aequalis, dilaudat in or in Pison. c. 29. et Horatius in Satra, . S. 32 Sq. et S. 120 - 122 aperte expressit ipsumque nominavit. Vide si Iacob s. in Anthol. r. II, p. 88. r. ad pigr. XXI, 1 Sq. et II, p. 85. ad p. X, 3 seqq. Nam epigramma IX, cuius elausula est: την δ' ἄρα riuo εχοι, ex celeris et ex ipso Hor. l. s. Sat. I, 2, 120 Sq. a Batavo quodam salis assabre ac prope antiquo artificio confictum et suppositum esse idem daeobsius demonstravit in Lecit. Venus. XII. p. 264.
58쪽
ἐρωων ), Ερωτος βονθον ' vocantes Anacreon quidem elim potissimunt Implorat, ut sibi In amore Cleobuli pueri conciliando auxilietur, Fr. 2. B. Γναξ, ψ δαμαλ 'φως καὶ Νυμφαι κυαθνώπιδες πορφυρεν τ' Ἀφροδίτη συμπαίζοοσιν , et similiter ut hoc loco Horatius culpae suae eundem incusat Meleager in Anthol. r. I, 17. pigr. LVII, 3 Ἐν πυρὶ γενναθεὶς στεργεις
ubi plura de Bacchi cum Amore consortio profert JacobS. D. Ovid. A. A. III, 762. et Plin. Sec in Anthol. Lat. I, XXIII: Ardenti Baccho succenditur ignis Amoris Nam sunt unanimi Bacchus Amorque deus. v. 3. lasciva Licentia Poeta deam secit βριν Graecorum, non princeps sed post Ciceronem v de Legg. II, 17.42 et tritissimo uterque vocis usu , ἐπὶ ρωτικῆς ἐπιθυμίας Δολαστου υσζς quum apud alios tum apud philosophos Socraticos, Iat Phaedr. p. 238. a. 250. Q Xenoph. Mem. II, I, 30. ubi qui insano illo atque effrenato cupiditatis instinctu abrepti se corporis voluptati dedunt et in venerem ruunt, βρει προσο υλειν, βρίζειν dicuntur eorumque amentiae atque intemperantiae sanitas animi ac moderatio opponitur. Verum ipsa verba, quibus βριν illani deseribit Plato, praestat, ut opinor, subiicere. Sunt auten in Phaedri loco priore hoc modo: --
επὶ δονας και αρξασ17 ἐν ημιν τῆ υρχῆ υβρις επωνομασθ' ). Itaque quum saepe lato et Xenophon istam licentiam exagitassent, quod non perinde ab ullo poeta melico Graecorum faciunt memini, Horatius si Illos imitatus est sortasse se ipse quodammodo voluit castigare , chartis Socraticis quae remnielius poterant ostendere, . v. 5. urit ἐκκαίει δε μαραίνει, vid. Jacobs ad An-ihol. r. I, 2l4. XV, 3. B. v. Glycerae nitor splendentis Pario marmore purissi1 Iia Ion Chius r. 5. ubi Schneide . p. 128 Commissationes appellat iuvenum in calidorum versorumque in amores. Προπολος ερώτων est qui excitat amores. 2 Rufinus in Anthol ir. Π, 295. r. 3 h. e. huic imperi nomen νβρις imponituri me in dors.
Νon solum ad splendorem euiis, sed citani ad persectam onmI-busque numeris exactam Puellae pulchritudinem Ignis candam pertinent verba ari marmore purius, ex Graeco sonte derivata. Statuis enim formosi orniosaeque ab illis comparari solent Eurip. Iec. 560 μασεούς τ' εδειζε στερνα θ' ως ur αλμιατος, Καλλιστα rλ. Ad nostrum locum faciunt inprimis Pind. N. IV, 1. B. σταλαν θευεν Παρίου λίθου λευκοτεραν, ubi poeta laudem dicit illustrem atque exactam, quae latius splendeat ni armore etiant candidissimo coli. Theocr. VI, M. Posidipp. Ep. VII, 3. in Anth. r. II, 47. r. τὴν παλον Εἰ- ρῆνιο ειδον - ἱερον θαλλος, ο ια τε λυγδου, γυπτεν
stra Philod Ep. XVIII, 3. b. II, 7 τὰ λυγδινα κωνια ιασrων. Rusu. Εp. XXXVI, 3. b. II, 398 δειρὴ λυγδινε , et Anacreont. XXVIII, 27 λυγδινος τραχηλος Laevis cervicap. Properi III, 15, 31., marmore uni colluni p. vid. F. IV, 135. Ido Dorvili ad Charit. p. 12 seq. et Jacob s. ad Anili. . VIII,
V. 7. grata protervitas επίχαρις λαμυρία Graecorum, v. Lobeck Phryn. p. 27 I. 760. v. . Et voltus nimium lubricus adspici Possis Ogltare voltum lubricum simpliciter de is mobili oculorum petulantia v. Petron. 126. cli Cic. de Ν. D. II, 57. intelligendum csse, ut iam ΙΙοmerus Il. III, 397. Veneri tribuit o ιματα μαρμαίροντα, ipsaque de eam ob caussam λικοβλέφαρος audit Hes. h. IS. IIym. Hom. V, 9. , et Asclepiades in Anili. r. p. XV, 4. I, p. 214. r. γλυκεροῖ βλεμματος ἀστεροπὰς multique alii multa similiter praedicarunt de voltu vel mobili vel molli, vid. Mitscherlich. Sed altera et propria illa verbi lubricus explicatio mihi certe Ionge praestare videtur et propter adiectum v. adspici, quod minime Otiosum est, et quod magis convenit cum Graecis exemplaribus: Suavis et Iubricus oculorum tuorum splendor, O Glycera efficit, ut quivis adspiciens in illo quasi λισθηρω O Iabatur. Etenim oculus eroticis scriptoribus est etiam via, qua amor per dis, Mam Inde vae ni it a Lem in maioris animum invadit et iecur occupat Commentarii instar sunt hi versus
59쪽
Musael 94 sq. 'Οφθαλμος 'οδος ἐστι π φθαλμοῖο βολάων Κάλλος λισθαίνει ' καὶ ἐπὶ φρένας δεδρος δενει, et Aristaenet. pist. II, 5 ' Eoως καὶ ιθω του πατος διελ λυθεν εἰς ρυείς. Fundus autem huius comparationis iam in Platonis Phaedro quaerendus videtur p. 25 l. b. Λεξ νος γὰρ
ubi plura ex roticis profert Heindors. - Structura quoque Graecae elegantiae plena est: φ λωμα σφαλερον επιβλεπεσθαι, ἐπονθαλμιιασθαι. CD. Q IV, 2, 59 niveus videri, et v. Exc. IV, 4. v. 9 seq. In me tota ruens Venus Cyprum deseruiti Hac composuisse videtur ex uripide, Hippol. 443. .:
et ex Alcmane, Fragm. 9. Schn.: Κυπρον ἱμερr ιν λιποῖσα καὶ Πάφον περιρουταν,
quod manifestius Imitatus est in Q I, 30. init. Fide omnino ad C. , 28 30 . ,
quae iam vetus Scholiastes Horatianis composuit. v. 16. Maelata veniet lenior hostia quum saepe eruditi ex Batavis interpretes dixissent venire simpliciter poni pro ei te, ut Graecum ερχεσθει pro εἶναι recto monuit . Peerlkamplus Romanos poetas, Graecorum imitatores, nunquam usurpasse venire, quando Sententia unice postulare v. esse, et venire semper suam Vim servare Venus . . Cyprum deserens et tota in IIoratium ruens ad eum venire debuit. Plane similiter Anacreon Fragm. 2, s. G. σι δ' ενιιεν ἐς
Argumentum huius schedulae poeticae, quam quasi invitatoriam Maecenati suo scripsit, a docta Graecismi ratione, ut opinor, alienum suit, nec quicquam inest quod transmarinae
expeditionis undigeat Nam locosa montis imago secus dicta est, . ad C. I, 12, 3.
Est hyninus in Latoidas, Dianam et Apollinem, 'ut dii
otiorρονοι una cum matre Latona a Graecis in hymnis componi solebant, it saepe illam, riuum Sol et Luna propter almam lucem et salubrem aeris temperiem, quae ab iis oriuntur, mortalibus essent dii salutares, σωτα ρες vel dii averrunci, ἀλεζίκακοι, ἀλεζιμοροι , ἀποτροπαῖοι, cliden Vel Προ-ατ ριων vel' ικovριων cognomine coniunctis sacris una colebantur: unde
παρεδροι. συνναοι dicti sunt Sed Is cultus Romanis iam antiquitus receptus, vid. Liv. V l3, et nuperrime etiam coniuncti erant hi tres Romae In templo Palatino, quod Augustus dedicaverat, s. Properi II, 31, 1 seq. Neque admodum probabile est carmen Horatianum Graeci alicuius imitationem esse. Nam quum multi Graecorum poetarum et in Apollinem et in Dianam hymni veluti Homerici et Callimachi et Tragicorum, nobis relicti sint: nullus tamen in iis exstat locus, ex quo imitationis vestigia colligere possimus, nisi forte Sophoclis in Trachiniis . de quo vide infra Nihil vero praeter epicam
illam veterum Hymnorum compositionem ac sollemnes quasdam loquendi formulas ab Homero usque propagatas imitatus est Horatius; cetera carmen habemus vere Romanum quod Franklui in Fastis or. p. I63. recte rettulit ad memoriam victoriae Actiacae, etsi in ab ,er aberrasse videtur, quod decantatum is se statuit in prima celebratione ludorum Actiacorum quinquennalium a. u. c. 726. Inam simulat poeta se tanquam Musarum sacerdotem virginum puero-
I li. e. verili reiis ilier iel,rei Pittglellet, enistro in dei Augura. Ι Homer. 3mn in Apoli Dei. 158 sq. H. in Apoll. bili 2 Sq., Η. in Dian. IX. Francke nil. II in eandem XXVII, s. . et S. 19 sqq. AeschFl. Sept. 145 sqq. Soph. Trach. 205-215. O. R. 16 sqq. D. C. 1091 sqq. Pind. Nem. IX, . alibi. - Προστατηρίων et 'Eπικονοιων Apollinis et Dianae nominibus ac muneribus v. ermanii ad Sophocl. Trach. 208. SchneideW ad eiusd. l. 637, et reli ad huius Carm. s. 13; de coniunctis eorum et matris Latonae sacris adeunda sunt quae' et cheru Sad Pind. l. c. congesta sum Dissent communicavit in Boeikhii editione is 453.
60쪽
rumque clioros ducere lisque quilinmaxime praecipere, ut lanae et Apollinis laudes canere incipiant sic oro ut hic bellum, samem pestemque a nomine Romano in sempiternos eorum liostes, Persas atque Britannos , avertat Tenendum vero Caesarem Octavianum ab Actio victorem reversum in honorem Apollinis, cui victoriam se debere putaret, ludos Actiacos a. 726. Instituisse et eius templum aperuisse v. Propert. l. c. init. cli Dio Cass. LIII, 1. et eodem iam anno expeditiones in Britannos et Arabes praeparasso ad quae ipsa ο ratium respexisse facili coniectui adducimur ut credamus. v. 2. Intonsum Cy thium Hom. Il. XX, 39 ωοῖβος κερσεκόμης δ' Ἀρτεμις ἰοχεαιρα ζτω τε κτλ. quo uno loco ἀκερσεκόμης legitur apud Homerum. Praeterea in Hom. Hymn. in Apoll. Del l 34, in Hesiodi Fragm. XC. Goetti , bis apud indarum Pyth. I, 14 et Isthm. I, 7 τον κειρεκόμαν Φοῖβον, saepius in posteriorum Hymnis tanquani perpetuum quoddam Apollinis praeconium reperitur. Intonsus vero Apollo est propter aeternam iuventutem Alebat enim Graeca iuventus decus capitis usque ad constantem aetatem, ubi adulti solebant primum crinem detonsum ipsi Apollini κουροτρον et fluviis consecrare, vid. Disse n. ad Pind. . IV, 2. Cis. Noni. ym in poli. yth. 272 χα Iσ' εἰλυμδεος ευρεας
I, 60. B., Aeschyl. g. 509. D. Callim. . in Iov. 1. l. v. 4. Dilectam penitus Reddidit Homericum illud περὶ κῆρι vel κηρόθι μαλλον φιλειν. d. XV, 245 Ἀμφιαραον,
'Ο περὶ κῆρι φίλει Ζευς - παντοίην φιλότητα. Cis ibid.vs. 370. l. XIII, 30. XXIV, 1. 23 al. Adamaverat auten Iuppiter et dilexerat Latonam ex animo, et plus quam alias concubinas propter liberos ex ea susceptos. Ioni Hymn. In Dian. XXVII, 19: ' νευ rc καλλίσφυρον, ως τέκε παῖδας, Ἀθανάεων βουλῆ τε καὶ ργμ ασιν ἐξορ ' ἀρίστους, et Hymn. in Apoll. Del. 14 Aαιρε, μάκαιρ' Ῥητοῖ, επε τεκες ἀγλαα τεκνα, et alibi. IIomerus quidem similiter de Arete,
Ali Ino uxore, Od. VII, 69ν περὶ κῆρι ν τετιμηταί τε
καὶ στιν 'ει τε φίλων παίδων κ τ' αὐτου Ἀλκινόοιο.
v. 5-8. Vos laetam fluviis et nemorum omam' cet.l Primum poeta ipsam Dianam laudat, deinde eius nemora accuratius describit, quandoquidem inprimis est dea ἀγροτερα, heri τερπομενη s. VenatriX, et quae agrorum Silvarumque honoribus atque omni amoenitate et solitudine delectetur, solis Nymphis comitibus iareopo ιοις. Res notissima ex Hom. Od. VI, I02sqq., Hom. Hym in Dian. XXVII. F. V. 4 sqq. Orph Hym. XXXI, 4 sq. aliis locis. D. Catuli 34 9 sqq. Laetam autem fluviis eandem vocat ut ' Ἀρτεμιν ποταμίαν et λιμνατιν. Ind. yst. II 6 sq. 'Ορτυγίαν - , Ποταμίας - Ἀρτεμως ubi Disse n. se Diana in Peloponneso multis locis cum lacubus, o libus, uvii colebatur coniuncta, et inter fiuvios quidem nominatim cuni Clade et Alpheo, unde ποταμία dicta . Itaque Diana Ἀλφειω cum Alphe eandem habebat aram Olympiae, vid eundem in Boeckhi editione ad em I, I. Scite ischer in libro singulari, quem scripsit de Besserophonte a IMI., Dianam sive Σεληνην in ieridionalibus terris magnam vim habere dicit ad pluviam gignendam, ad aquam Parandam etc. nemorum comami Frequenti apud Graecos de arboribus tropoeilani in prosa oratione: κομην, φοβην, id oreti et D. C.
v. 9 sqq. Iam inverso ordine collocationis primum Apollinis sedes et loca carissima, tum ipsum deum celebrat. Αtque ut virginum sui Dianam cantare us 5 - R, ita hunc invicem mares iubentur laudibus tollere, plane ut apud in phoclem in Trach. 205. indors. : Ἀνολολυξατε ομοις ἐν στίοις λαλαγαῖς
μελλόνυμινος, ἐν δε κοινος αρσεν ων 1 mo κῆρ non πέρι κοι, scribendum et interpretandum esse uno recte praecipiunt Grammatici et Homeri Interpretes, quum proprie sit vo Hergen umSchlossem ' hoc est herainnig , quod Horatius dixit penitu. 2 Comam, non coma, legendum. Bern hard in eo. d. oreti Eine gleiehe Verthellunt vergi Strophe 3 heission das Lobde Diana vo ilire Attributen scheiden, die orgialti ausge-sclimachi erden v. 6-M.