Quae fuerit ante Socratem vocabuli apeth notio

21쪽

eXcellere visu eSt pietate adversus parentes . Tamen vocabulo

αρετὴ pietatem Significari non Statuemus, si eos respicimus locOS, quibus moralem vim habet. In quorum numero S is, quem affert Schmidi, Py. I 4 υ φθίνει μοι σου φιλοφρων αρετά, ubi CroeSi pra0stantia opponitur Phalaridis crudelis et funesta mens. Hoc autem loco non benignitas significari, sed adiectivum φιλόφρων

eandem quam seupρων et coniunctum cum Sub Stantivo o ρετη eandem

quam Jωφροσυννὶ vim habere mihi Videtur cf. ΙSt. VI 25 σα φρονες ἐγίνοντο πισυνοι τε θυμον boni et fideles facti sunt). Py. V poeta laudat opes Si quis illas virtute temperatas comites hab0t

Boeckli), verbis καύαρα αρετα usu ad temperantiam Significandam. Inde perspicitur vocabulum res hic in Pindaricis carminibus ea tantum re, quod cum alii verbi coniungitur, ut αμφὶ τοκευσιν, φιλοφρων, καθαρ0ς, moralem vim accipere Similiter lat0, ut philos0pha notio cognDSentur, cum voce αρετὴ alteram coniungit s. ανδρος αρετῆ

αρίτνος laus tribuatur, SSe parente in honore habere, crudeliter

Se non gerere, pecunii non abuti.

Bostat ut 0 0ph0clis fabulis locum asseramus, quo moralem vim habet αρετ νὶ Ph. 669 de Neoptolemi praestantia propterea l0quitur Philoctetes, quod se infelicem comiter adiuverit, ita ut benignitas et humanita notentur, quam vim VOX αρετη apud Xenoph0utem quoque habet nab. 4, 8 λὶς προσθεν νεκα περὶ μουαρετῆς quia antea de me bene meriti sunt vel quia antea mihi b0ni amici fuerunt). Propterea Sic interpretari licet, opinor, Simonid. h. 98 lib), ubi poeta laudat praestantiam et pietatem iuvenis cuiuSilam, qui, cum patrem tueretur, interfectus sit. Schmidi, ut qui sibi 0rsuaserit in Simonidis carminibus vocem de fortitudine tantum Surpari, hoc quoque loco ita interpretatur, Sed praesertim si comparamus ind. Py. VI 2, de quo loco Suprn egimus, Verisimilius esse mihi quidem videtur totalem erga parentem dici, ad quam interpretationem bene quadrat illiu σαοφροσυννὶς viS. In eiusdem poetae epigr. 87 102 item aperte minus de fortitudine quam de patriae et infantium amore cf. v. 3 et 4 agitur; neque est cur ceteris Simonidei locis sortitudinem non mittamus cf. 1

Itaque dubium non Sse puto, quin in carminibu eorum Oetarum, quorum Sententia morale hoc capite tractamus, vocabulum

22쪽

sit significati derivata an notio genuina, quae ad imaginem perfecti viri portinet. Sed antequam de hac re agamUS, SpectemUS, quem ad modum ab Homero haec orsucti viri imago declaroturillo substantivo. Nam poeta quoniam singularum Virtutum nominibus non utitur eodem modo quo philosophi, fortasse putari potest illo quoque vocabulo, quo omnes virtutes complectitur, non eodem modo quo ceteros uti. Comprobatur auto compluribus locis poetam de illo perfecto viro vocem usurpasse, ut 204

Penel0pa quae c0niugis amati omnigenam praestantiam desiderabat,

cum inter Acha00s excelleret). Hoc quidem loco e nexu sententiarum non satis demonstrari potest, de quo praestantiae genere agatur, ita ut cogamur notionem ex Homeri sententiis moralibus quaerere.

Sed n0glegendum non est hanc vim addit illo παντοινὶ effici. Huic loco similia sunt verba β 206, ubi Eurymachus, cum de se ceteri8que proci loquitur, εινεκα τῆ αρετῆς ριδαίνομεν ait Penelopae autem dicit excellentiam λ). 0 0rfecta femina hoc loco dictum est, quam notionem et ad pulchritudinum et ad divitias vel ad principatum et ad prudentiam vel pietatem, quoniam de Penelopa agitur, pertinere licet suspicari Luce enim clarius est praestantia laudem non ad animum tantum Spectare. Certe praestantia exhiberi potest prudentia, ut 1 2l αλλα καὶ νθεν εμ αρετὴ βουλὴ τε os τε, εκφυγομεν Sed etiam inde Sc e pecu Polyphemi, praeStantia mea, consilio et mont0, liborati sumus). Itaque hoc quoque loco generalis quaedam noti inest in illa v0 0. Similitur 6 251 cf. I 24 Pen0lopa dicit: Ἀοι μγην αρετ leti, ειδος τε δεμας τε, λεσαν θάνατοις hoc quoque loco praestantia cernitur pulchritudine, 0n autem haec

sola significatur illo substantiv0. Duo quos ultimo modo tractavimus locos se illum, ubi do servorum excellentia αρετὰ agitur, Si 0nSideramus, Homerus suam cuique hominum generi praestantiam attribuisse videtur similiter atque Mononem Plato is attribuentem facit Men. p. 71 E sq.). Quare Si quaerimus, quae res Significentur ἀνδρος αρετη, primum corpori robur, quocum coniuncta est virtus bellica, deinde prudentium, qua in contione et Omnino in consiliis capiendis, in peri-1 cf. C. Brugmanti, in roblem d. homer. extisitik. Lips. 1876 p. 52. H. an Hermerden, exue de phil. II. 1878 p. 195 Iῆς ἀρετης scribendum

esse censet.

23쪽

addenda est comitas erga hospites τὁ δίκαιον ναι et omnino Ob-Sequium eorum morum communium, qui a deis instituti esse putabantur. Hac una in re deorum cultus ad imaginem perfecti viri perficiendam annumeratur, ideoque bonum virum apud Homerum piutatum orga de os praestare opus fuisse Statuendum non est, potius religionem i. e. eam prudentiam, qua deorum numen Violare aliquis

prohibetur; nequ0 iustitia, qua quidem philosophi notione utuntur, nec temperantia σωφροσυνη in Homericarum virtutum numero habendase sunt. Sed poeta more cum intellegentia cohaerere sentit, id quod recte scholiastae monent ad β 382: κρως δογματιζε 'Oμηρος τι αδικος και συνετος Secundum indor ); legitur enim in illo v0rsu

αφραδνὶς ad 0re quoque refertur pariter iniuriae procorum significantur voce αφροσυναι Multi praeterea loci asseruntur, quibus haec Homeri sontentia illiustratur i). Hac re commotus Doederiein, 0pin0r, 402, quem l0cum Supra tractavimus, ad prudentiam refert Vocabulum αρετη, Sed aperte, si de prudentia agitur, haec moralis est; neque videtur dubitari p08se, quin excellenti viro secundum Homeri sententiam m0rali intollegentia opus sit. Sed nullam virtutem ab eo phiris aestimari quam corpori valetudinem cum X aliis locis tum e versu θ 237 cognoscitur, ubi primum in universum de viri praestantia vocabulum αρετη usurpatur, tum apparet de corporis robore dictum SSe.

Quem ad modum reperiri possint singulae, quas philosophidistinguunt, virtutes primariae in Homeri praeceptis moralibus, hoc

loco Xponere Supersedeo, Satis enim viri docti de ea re disputaverunt ). Hoc unum liceat commemorare eam intellegentiam, qua bonum malumve cognoscitur, esse virtutem omnibu hominum generibus communem cui addenda sunt iuris initia, quae nimirum omnibus hominibus necessaria habebantur. Praeterea corp0ri valetudinem, divitias, auctoritatem ei necessarias esse, cui laus excellentiae

tribuatur, inde apparere videtur, quod variis vocabuli αρετm significationibus hae res declarantur. Eodem spectat, qu0 nobilitas generis tanti est momenti in cognoscenda virorum excellentia. Ita Y200sq. Aeneas longa oration Achilli exponit sibi non minorem esse

24쪽

Hanc sentiendi consuetudinem in Bacchylidis quoque carminibus invenimus, nam c. XV Theseus propterea Se cum Minoe pugnare

non vereri ostendit, quod aeque nobili genere natus sit atqu0 00xc0llentia sua heroem 0 qui poeta indicat verbis v. 47 το 3' είπεναρεταιχμος ρως λ). Itaque tantum de bono genere et eis virtutibus,

quae X hoc DRScuntur, vocabulum αρετη accipi videtur eis locis,

μνηστήρων, αρετὴ δ' εσαν ἔξοχ αριστοι nam certe non ad bonos more refertur ρετ i, quoniam hi proci superant ceteros iniuria et inhonestis moribus. Itaque . Meyerum' erravisse crediderim, qui negat ullum populum ei laudem praestantia tribuere p088e, qui vulgi moralia praecepta laeserit. Nam haud dubie ne poeta neque alius Graecorum ea, quae proci fecerunt, non detestatus est. Ex hoc loco igitur concludendum esse mihi videtur, adeo non 8Semoralem ρετῆς propriam noti0nem, ut de homine dici 08sit, qui moralia praecepta laeserit; similiter Euripides Suppl. 97 K. αρετ ην

ita p90nit δικli, ut iniustus quoque videatur γαθος dici OSSe c. propter bellicam virtutem cs infra p. 27). Neque ullo modo proprie cum il0renti statu morato habitum coniunctum fuiSse apud OS, qui excellentes habebantur, neque honestum ab Homero tanti aestimari, quanti O cenSere solemus, mihi quidem erSuaSum est. Ex eo quod ille, de quo modo dixi, vorsus postea in libro Odysseae vicesimo et secundo 244 ad alios quosdam pr0c0 refertur, prim0 obtutu videtur concludi 0sse hoc loco Drtitudinem

1 Nimirum in vulgari sententia posteriore quoque aetate genu magni momenti erat in praestantia alicui attribuenda, unde in orationibus funebribus de ortu et genere mortuorum multa verba fiunt neque a re tractanda dico ἀρετ i mortuorum aliena sunt multae illae laudes, quae in LySiae, qui dicitui', epitaphio de patria et maioribus mortuoarum proferuntur.

25쪽

quo ruuntur, Se decor quam fortissime pugnare. Item cum nobilitat divitias quodam modo coniunctas esse Oeta putaSSe mihi Videtur. Ita factum est, ut vocabulo αρετ ν divitias quoque significaret, quae nimirum in propria o ρετῆς Otione Summi momenti erant. Posteriore aetate seque nobiles semper simul divitus neque divitiauaut genus nobile opus erant perfecto viro; quare post Omerum vocabulo αρετ Ope non notantur. Ex alia quoque re apparet poetam nondum voce αρετη SignificaSSe, quod Vere honestum est.

Dicit nim uri posse, ut di prout selint hominibus excellentiam αρενήν demant vel augeant F242 Ζευς δ' αρετην ανδρεσσιν ὀφελλει

τε μινυθει τε οππως κεν θελγησιν. cf. ν 45, 3133). tqui dubium

n0n est, quin is, qui Sic de praeStantia hominum cogitat, non satis perspexerit, quid it honestum. Eodem spectat, quod servituto dimidiam excellentiae partem hominibus demi poeta censet 322 i).

Quae cum ita sint, non possum 110 0XiStimare Homericam notione αρετ γῆς Si ad viri Xcellentiam refertur, non multo differre ab ea, quam veri similiter genuinam fuisse exeunte primo capite Statuimus, et miniis ad honostatem referri quam ad alias animi facultates, corporis robur et valetudinem, o Secundas. Unum vocabuliam δικαιος apud Homerum moralem vim habet atque eo omnes boni

moros significantur, ut dicit Schmidi p. 303 cf. aegelsbach l. c. p. 329 sq.). Ad multas igitur res pertinet Homerica noti αρετ γῆς, a qua proficiscendum 110bis est in tractandis notionis commutatio

Rostat ut paucis verbis eam quaestionem tangamuS, num recte dicantur in Odyssea, si cum Iliade comparatur, morale Sententiae maiorem quandam adeptae esse maturitatem et perfectionem os Ita indoli I p. 1 sq.). Notio vocabuli αρετη certe eadem est in utroque carmine, ita ut hac se differre carmina non videantur. Id quidem concedendum est et in Iliade multo saepius illa voce signi-1 Posto deorum potentia hac in re non semper tantum valebat, of Simonid. h. 44 61 Ουτις ανευ θειον αρετὰν λάβεν Pind. Isth. III 4 ευ μεγαλα δ' ἀρsταὶ θιατους πονται οε ν Sol D. 14 15 ἐπεὶ το μεν se. ἡ ἀρετ i εμπεδον αἰεί Soph. r. 195 N. αρετῆς βεβαιαι ' εἰσὶν αἱ κτήύεις μονης.

26쪽

- 22 sicari bellicam virtutem quam in Odyssea et in hoc carmine eos loco legi, quibus ad 0nos mores refertur αρετή, vel Saltem inde non multum absest. Sed aliquid certi x hac se effici non potest, nam ita, ni fallor, facile potest explicari, quod diversae res in carminibus narrantur accedit, quod is locus, ubi praestantia laus alicui tribuitur, qui praecepta moralia laesit, dico versum δ 629 legitur in Odyssea. Quae in utroque carmine Homerus de praestantia Sentit,

exprimit versu illo clarissimo Z 208)αἰὲν αριστευειν καὶ πειροχον εμμεναι αλλων.

Apparet 0 l0co poetam minime cogitare de rebus moralibus. Non mirum est, quod Homeri notio vocis αρετη placuit illis, qui eum sequebantur, poetis. Nam hi cum nobili loco nati essent, facile sibi sersuadebant omnem excellentiam positam esse tum in

nobilitate oneris, tum in eis rebus, quae cum ea coniunctae SSesolent. Plerumque enim qua quisque re excellit, in ea positam esse veram excellentiam putat. Sed hac eadem ratione factum esse videmus, ut notio Vocis genuitia quodammodo mutaretur, propterea

quod singuli poeta de excollentia aliter sentisebant. Apparet hoc fragment Tyrtae 10 l2), quo quae vera sit excellentia eXponit: negat enim v. 1-12 veram praestantiam αρετ, ν contineri pedum celeritate aut arto luctandi aut 0bor aut pulchritudin aut divitiis aut aliis similibus virtutibus unam eius, qui sortiter pro patria

pugnet, eram Sse Xcellentia. v. 13 γ δ αρετ λὶ). Xeunte elegia v. 43 ad haec verba poeta eo qui audiunt ovocat, cum dicit ταυτης νυν τις ανγὶ αὐετλὶς εἰς κρον κεσθαι πειράσθω θυμορ, μημεθιεις πολεμου. Item in elegia, quae ad huius similitudinem facta est cf. R. Religenstein, Epigramm . Sholion Giesse IS93 p. 77 sq.). Theogn. 99 Sq. Πνὶθει ν ανθρωπων αρετη μία γίνεται λὶδε πλουτεῖνκτὶ omnia bona, ut robur et divitiae ceteraque, quae commemoravimuS, significantur voce αρεπῆ ). Quodsi Tyrtaeus virtuto in sillo pro patria gerendo exhibitam veram praestantiam esse dicit, tamen apud eum fortitudinem significari voce αρετὶ non recte, sinor, iudicatur. Sed Tyrtaeus ob eam rem ipsam, quod quae Vera Sit

excellentia quaerit, multum ab Homero differt accedit quod suam

1 Itaque mutanda non esse mihi videntur Euripidis verba D. 15, 3 in.)

27쪽

praestantiae notionem discernit non solum a divitiis sud otiam ar0bore. Hac re non solum ab Homero multum differt, sed etiam a Pindaro, sophistis denique omnibus iis, qui non sentiunt hominibus

ita praestantiam exhibendam esse, ut pro communi salute suam profundant, sed qui putant suam cuique Salutem curandam esse sive opibus acquirendis sive bonis moribus vitam et bona tuendo. Iam ad ceteros poeta redeamus. Hi quamquam non tam longe procedunt quam Tyrtaeu8, tamen notionem ιρετ γῆς pro ui quiSque

ingenii natura aliquantulum commutaverunt. Ex posetis lyricis de Pindaro potissimum dicendum erit, nam Simonides et Bacchylides non nisi paucis rebus neque iis gravibus ab eo dissentiunt. Quamquam de iis, quae Pindarus de moribus sentiat, multi viri docti scripserunt λ), ipsa vocabuli αρετ notio nimis neglecta est r). Fritgche l. c. perfecti viri imaginem cum e Pindari carminibus

dΡlinearet, corporis valetudinem misit, quae e poetae Sententia omittenda non erat; neque desunt altera e parte, qui non maiore

iure dicant adi0ctivum αγαθὸς in Pindari carminibus ad corporis

tantum praestantiam reserendum esse, cum alterum adiectivum καλος, quod cum eo coniungunt, ad morales tantum Virtute revocent. Quemadmodum poetae sententiae morales a viris doctis quasi in

Procruste quodam lecto in quattuor illas, quas phil080phi distinguunt,

virtutes primarias distrahantur, Xponere non attinet praecipue Ortitudinum in sertaminibus praebitam a poeta laudatam esse Sine ulla satis idonea causa ferunt. Sed si ad ipsius usum verborum et Sententias respicimus, inter moralem excellentiam has virtutes poetam habuisse dicendum est ευσεβίαν quod nomen Semel legitur, adiectivum in εβ in Saepe), τυ δίκαιον εῖναι, το σωφρονα ἐναι. Re igitur re Pindarus differt ab Homero et usu verborum et Sententiis moralibus, quod notionem ευσεβιας habet eamque ad pietatem erga deos refert et postulat, ut si socius vir ei studeat. Accedit quod illud σωφρων, ut iam commemoratum est, ad honeStum quoque ab eo refertur Bacchylides addit verbum σιος ac de Summo bono l0quitur fr. 3, 3): σια δρων ευφραινε θυμον τουτο γα κερδεων

1 G. Bippari, indar Lebsen, Neltans hauun und unst. Jen 1848. Dronke, eber d. religiose und eth. nschauiangen Pindars Zettseliris f. d. Gymnasialmessen. 14, 2 1860 p. 68 sq. - . uehholet, Die siti t. eltan-schaliun de Pindaro und eschylos Lips. 1869. - . v. Wilamowit MoellendorR Bacchylides Berlino 898 p. 13 sq. 2 Schmidi l. c. I p. 297. i. h. W0lelier, Theognidis reliquiae p. XXIXVocabulum ρετὴ apud indarum semper moralem sensum habere iudicat.

28쪽

- 24 υπερτατον. Sed Xcellentis viri imago, qual0m Pindarum sibi finxisse cenSendum Ss, perfecta non est nisi addita illa virtut0, quase proprio de persecto viro dicta est, dic αν09εαν, quae quidem VOX moralem vim non habet, Sed aperte ad corporis Valetudinem spectat. Nobilis oneris praestantia praeterea neglegenda non St, quoniam

cum eo cetera bona coniuncta SSe Oeta Xistimat, quam rem ne ab Homoricis quidem carminibus alienam SSe commemora VimUS. Soquitur ut quaeramus num Pindarus ita utatur vocabulo αὐετνὶ,

ut o signific0 hominis perfocti imaginem Mihi quid0m compluribus logis vocabulum ita usitatum ess videtur, ut Isth. VII VIII 48 verba ρεταν χιλέως in universum de Achillis pra0stantia dici apparui. Ito Isth. III 56, ubi Homerus omnem iaci laud0m

praestantiae posuisse dici cur Irασαν ρθωσας αρετάν), Vocabulum αρετα in universum praeStantiam declarat. Fortasse comparari potest y Ι. 94 υ φθίνει Moi 60 φιλόφρων αρετά, de quibus

verbi supra egimuS.

Atqu0 a se indari usus dissor ab Hom seri, quod significatio

gloriae in huius carminibus non tam usitata est quam in illius. Pra0t0roa lyricus divitia non declarat Oce ρετη, quem Sum non solum in Homericis carminibus inv0niri, sed tiam in Tyrtaei et in Theognidis illa legia c0mm0moratum est λ). Cum sic disserant divitia a notione vocabulo αρετη subiecta, et apud eum et apud alios saepe opponuntur r); e qua re concludi non potest verbo ρετλὶ Semper honestatem notari. Denique si recte monuimus in Homericis carminibu Suam cuique hominum generi praestantiam tribui videri, in Pindaricis locum invenimus, quo hase distributio certius ostenditur

et Platonico loco Men. T E similior est dico vorsum No. III lἐλα δὲ καὶ τεσσαρας ἀρετὰς ὁ θνατὸς μακρος D αἰων, φρονε ιν

ἐνέπει τὸ παρκψίμενον humana vita etiam quartam virtutem habet, Sapor in loco), ubi antea agitur de variis rationibus, quibus aliquis inter Sui pare excellere possit, puer inter pueros, vir inter VirOS, maior natu int0 maiores En habes quattuor illas virtutes primarias l

29쪽

placitis Pythagoreorum do pra0stantia numeri quaternarii hanc distributionem Oolia01 0r0 existimat; a se nititur, quod secundum Th00nis sestimonium math. p. 98, 3 d. Hiller in quattuor spatia divisurunt vitam humanam Pythag0ret. Sed ad hanc τετρακτυν

respicer Pindarum verisimilo esse mihi non vid0tur. Nam ut omittam, quod dubium sane est, utrum illis semporibus iam Pythagorei illam τετρακτυν in doctrinam receperint nec ne, Si Cum Huem mori chio θνατὸς legimus, numerus aetatum quaternarius laeditur. Nullo autem pacto αρεταὶ ad virtutes, quales habuit Plato, referenda sunt. Potius e praeceptis, quibus ludi ut certamina ad regulam dirigebantur, poetam illum aetatum numerum ternarium hausisse mihi persuasi, quoniam cum aequalibus quisque certabat. Pra0torea cum Pindarus de tribus virtutum oneribus loquatur,

quorum alterum cum alter conivnotum non est, haec non sunt moralia, cum morales virtutes ab omnibus postul0ntur. Itaque haec tria genera confundenda non Sunt cum ea praeStantia, quum omneShabor debent. tque haec est virtus, quam praeter illa genera commemorat Oeta, τὸ φρονειν τὸ παρκείμενον haec aperte idem valet quod si φροσυνγὶ Concludendum igitur est poetam non discrevisse has dua αρετων SpecieS. Hanc rem ceteris qu0que huius, de quo agimus, carminis loci ob ServamuS, ubi legitur nomen αρετα, quamquam in nullo carmine copiosius quam in hoc se praestantia loquitur poeta. Nam V. 8 στεφανων αρεταν τε δεξιωταταν ὀπαδον sc. αοιδάν in univei Sum quidem de rebus praeclaris agit, ut saepe facit, sed id ipsum obstat, quominus ad honeStatem referamus Verba, cum quarta illa virtus v. 7 aperte moralis sit. Idem fere atque v. 8 est usus v. 31, ubi de Pelei Xcellentia agitur, quae magnis robus perfectis ostenditur; v. 40 ιυριαν δ αρετα ατελεῖ o γευεται sesescentis rebus inconstanti animo Xcellere studet iso is, opinatur

στον απαν πολλοὶ δε διδακταῖς ἀρεταῖς κλεος 90υσαν ρεσθαι

sequidquid natura cuique contigit, Optimum κράτιστον est, etsi h0minos multi virtutibus doctrina comparatis excellere student B00ol h). Vid0ntur igitur virtutes ἀρst αἱ etiam in nobili genere comparari 0880, Sed facultates magis significari i) 0. III l quo-

1 cf. Bacchyl. 13 8 υρια ὁ ἀνδρῶν ἀρεταί. μια δ' ἐς κοινον προκεῖται ος TO παρ χειρος κυβερνα τις δικαιαισιν φρενεσσιν Jurentia) cf. Pind. e. III TI.

30쪽

que non accurnte diScernere poetam commemoravimus. Neque credi

potest pluralis significationem mutatam Sse, nisi in Singulari usu quid mutatum vel ambiguum St. Dubium igitur in Pindari quoque carminibus esse videtur, utrum praestantia sit res natura data an labore et artibus comparata. Neglogendum autem non St, ut recte notionem αμετης C0gΠOSCamuS, eam virtutem, quae in certaminibus et ludis cernitur, in indari sit Bacchylidis carminibus plerumque significari illo vocabulo os Rumpol, lex Pind.). Quare corporis valetudo et agilitas, quippe quibus virtutibus excellentia ostendi possit e poetarum sententia, nobis respicienda sunt in imagino persecti viri delineanda. Non Solum corpore robusto sed etiam animo forti opus fuisse eis, qui arte gymnastica et ludis excellere studebant, nec Pindarus nec ceteri Graeci cognoverunt excepto uno latone, qui animi gratia corpus exercendum esse docebat ). Atque hanc ob causam eidem cui Homerus gradui annumerandus esse videtur Pindarus, quod corporis praestantiam magni momenti esse putat in notione vocabuli ἀρετη. Hoc iam ab initio sintimus, ubi do Achillis vel iacis excellentia poeta loquitur. Itaque quantumcumqu0 honesti reperitur in Pindarica notione Vocis, moralem eam esse statui non poteSt. Non aliter res se habere vid0tur in Sophoclis fabulis, doquibus paucis agere liceat Aeschylus enim omittendus Stiropterea,

Satis confidere nobis licet, vocabulum o ρετε non legitur in eius reliquiis praeterquam in Libani verbis, quae affert Nauc sub numero 340 trag. fragm. η). Ex his certi aliquid concludi non potest. Hoc

loco quae Sophocles de rebus moralibus senserit, accuratius inquirere SuperSedeo p). E sermone eius videmus imaginu perfecti viri contineri et σέβειαν, ὁ σιον μναι, σωφρονειν, Si ad more reSpicimuS. Vocabula σοφιη et ανδρεια inveniuntur quidem apud eum, sed moralem vim non habent. Addenda autem est, ut omnem Otionem praestantiae expleamus, corporis valetudo cf. i. 19 ubi de

1 cf. Rep. II 410 B: υτὰ μην τα γυμνάσια καὶ Ους πονους προς τοθυμοειδὲς τῆς φυσεως βλεπων κακειν ἐγειρων πονησε μ αλλον η προς ἰσχυν. f. 410 C sq. f. . och, i Ergisthun gum Mute Berlin 1900. . . Notum est vel secundum Aristotelis sententiam bellica virtute bonos mores augeri. cf.

Pol. II 6 12704 5.2 cf. F. Lubher D sophocl. Ethth. idi 85 et 1855. - indorf, Lex. Sophocleum Lips. 1870. - Dronke, Die religiose undisiitlichen Vorstellungende Aeschylus uti Sophocles. Flech. Jahrb. . Suppl. s. PSq.