Quae fuerit ante Socratem vocabuli apeth notio

41쪽

- 37 quibus Saepe agit Solo, proferuntur, dic iuris laudum o divitiarum vituperationem. Tamen hanc ob causam illi carmen non potest abiudicari. Omnino noti αρετῆς coniuncta non est cum corporiS rerum quo statu florenti, Sed tantum ad animum Spectat, atque, opinor, ad animi facultatem, Scilicet eam, qua in re publica gerenda aliquis excellit. Iam Si in animum revocamus et veteribus temporibus t Solonis aetate, ni fallor, a Graeci vocabulum αρετλὶ Surpatum SSe de bestiis et rebus, quibus non est animus, Statuendum Stis Oeta mire ad unam rem referri vocabuli notionem. Id eo facilius fiori 90tui8Se nobis apparet propterea, quod a primo artis et facultatis aliquid inserat notioni. Paritur ac verbum σοφίη illud αρετη refert poeta ad rem publicam. Quoniam nihil nisi rei publicae gubernationem magni aestimat, in ea positam S se veram excellentiam putat. Omne Graecos, qui rei publicae muneribus perfungerentur, similiter Sensi8Se consentaneum est itaque ad hanc facultatem αρετ 1 refero Theogn. 29

Nam divitias aboni multi hominus mali boni autem paupertatem tolerant; DOS autem non mutabimus nostram praestantiam divitiis illorum, cum illa semper constans sit, opes autem alii aliis temporibus possideant. Inter Theognidua 317 sq. quoquo hoc fragmentum legi notum est, ubi ad generis nobilitatem facile referri poteSt. Constat praeterea occurrere in Aristotellis libro, qui 'Aθγηναιων πολιτεία inscribitur, c 5, 3 D. 27 c Hillor. aliam quandam Solonis Sententiam hiatu persimilem, e qua, quae velit poeta, Optime intellegitur Duniquo Bergh assor locum Aristot0licum Eth. Nic. X .l07, 10), e quo philosophum, siquidem horum verSuum rationem habet, ad vitam modestam βεβιωκότας σωφρονως eo rettuli8Se

Ac primum quidem pectemuS, num adiectiva αγαθος et κακος

apud Solonem horalem vim habeant. Nam inde quod αρετὶ et

42쪽

πλομος inter Se opponi intur, vocabulo priore honestatem significari non potest concludi Utique Solo praestantia notione, qualem sibi animo confirmavit, superat Hesiodum Uilamowit l. c. p. 305

notione Vocabulorum αγαθος et κακος morales esse in Solonis carminibus dicit. 0 d hac qua0stion diiudicare proptoro difficil0eSt, qu0d in eius fragmentis excepto loco, de quo agimus bis tantum ad homines roseruntur illa vocabula i). Substantivum κακοτης, ut alterum κακον, non de inhonesto usurpatur, sed ita de imprudentia, ut plane ad mores non pertineat, nam legislator fr. 9 il), 1 invehitur in cives, quia a Pisistrato se decipi passi sint sc moinsemann Studia Solone p. 15). Praeterea ea re, quod adiectiva κακος et γαθος utroque loco coniuncta sunt, ubi de hominibus dicuntur fr. 12 I3) 33 αγαθος τε κακός τε et D. 32, 18 36, 16 τω κακω τε καγαθω adducimur, ut formula Homerica, qua coniunguntur, Oetam SumeSSe cenSeamu8, ubi omnes homines complecti vellet ). Neque nexu Sententiarum moralis sensus postulatur, cum D. 32 36 dici vid0antur et ei, qui in re publica honoribus fruebantur, et qui contemnebantur, id quod ex aliis quoquo fragmentis verisimile fit se quadrat ad eam praestantiae notionem, quam in D. 27 invenimus. r. 12 13), 33 poeta dicit homines err0ro ducto vitam gerere et bonos et malos, ubi out illa formula uti, non ad honestatem ea adiectiva referre mihi videtur. Ergo statui non potest moralem vim in Solonis carminibus habere verba γαθος et κακος. Tamen Voce ρετὶ certe animi Virtus significatur eo loco, itemtraetamus, et ab Homerica iam propter eam rem dissor Solonis notio, qu0 praestantia, quam dicit, non potest a diis facillime auguri vel minui cs V 242). Opponit praeterea Solo Suam Sententiam sententia optimatium, qui antea ad publica munera administranda eligebantur secundum genus et Solonis temporibus Secundum genus et divitia. αριστινδγην, o Stea αριστ ινδην καὶ πλουτινδην AriStot.

1 De rebus saepius adiectivum κακος vel παγκακος, bis αγαθὰ ad utilitatem significandam usurpatur; D. 12 13), 6 0 69 ευ et κακως de intellectu DouSu Coniunctorum verborum αγαθος et δειλος in spurio versu D. 12 13), 9 certi quidquam iudicari non poteSt.

2 cf. i 63 δίδου δ' ἀγαθον τε κακον τε δ 37 Ζευς αγαθον τε κακον τε διδοῖ δ 392 κακον αγαθον τε τετυ-ται. P 632 η κακος η γαθος. eSiod. Opp. 669 ἐν τοῖς γα τελο εστὶν ὁμως ἀγαθων τε κακων τε Th. 906 αγαθον τε κακόν τε Saepe opponuntur verba apud Homerum et Hesiodum ut Hes.

Opp. 191 346, 356, 703 vel simili modo coniunguntur.

43쪽

perdantur; quocuni convenit quod in verSibus, de quibus agimus,

praestantia αρετη cum iustitia δί, a V c0niuncta opponitur divitiis

et intemperantiae. Nam cum intemperans et iniustus quisque puniatur, iusti poenam non solvunt neque perdunt, quod habent. Accedit

quod D. 2 l 3) 70 id, quod dei donum dicitur, a dementia liberum

e8Se εκλυσις αφροσυνης Opponitur caducis divitiis. Ex hoc potissimum loco concludendum est aliquantum prudentiae pus SSe, cui praestantia laus tribuatur Atque verisimile est hanc prudentiam vocabulo σωφροσυνη significare poetam, etsi neque hoc Ocabulum nequo adiectivum σωφρων legitur in eius fragmentis, invenitur autem in D. 2 l 3), 70 0men αφροσυνη, quod est contrarium σωφροσυνης. an Virtutem commendat divitibus r. 27 o orbis ἐν μετριοισι τι θεσθε μεγαν νοον Aristotelem quoquo ita intellexisse Solonis sententiam commemoratum est. Accedit quod substantivum κακsτης ad imprudentiam refertur fr. Il), , hoc autem vocabulum semper contrarium sensum habet nomini αρετη ideoque Saepe

0pponituri), ita ut eius significatione uti possimus in quaerenda illius vi. Propterea vocabulo αρετὶ apud S0lonem eam facultatem notari statuimus, qua aliquis vitam ita instituit, ut non intemperantia υβρει in re adversas perveniat, sed utatur iustitia et mentis Sanitate. Quamquam igitur rect0 00ta ius modi notionem divitiis

Opp0nit, qua periculosas SSe Sentit, amon retinet usque e genuinam Voci notionem, ut res adversas vitari velit β). ReStat ut quaeramus, utrum ea αρετῆς notio, quam Soloneam esse elucet e hi quos tractavimus versibus, coniungi p0SSit cum ea,

quam in D. 2 statuimus, dico facultatum excollendi in re publica, necne. Certe dici non possunt debiliores SSe SeneS, quam qui iustitia et prudentia tantur, sed fortasse iam hoc loco admonere licet latonem similitur Protagoram secum non consentientem facere e loco, ubi in eius mytho ars gubernandae rei publicae confunditur cum hon0state. De facultat quadam in utroque carmine agitur, non de corpori animique natura, itaque non est, cur propter USUm Verbi αρετη negemus eiusdem poetae esse D. 27 et 4 ib).1 Ηes opp. 287 sq. - Theogn. 623 1061. - Gorg. Palamed. 16. - κακια opponitur: lat. Men. p. 72 A. - en Mem. II 1, 2 sq. in Prodici narratione).2 Similiter sentiebat is poeta, qui Solonem imitatus est Theogn. 683

πολλοὶ πλουτον χουσιν αιδριες mi δε τὰ καλά

44쪽

possumus eam ad nihil nisi ad honestatem referr0. Eadem facultas significatur vocabulo αρετη apud Theognidem 335Mηδὲν γαν σπευδειν πάντων μέδ αριστα καὶ ουτως ρν , ξεις αρετρην, δεντε λαβειν χαλεπόν. Hanc Solonis notione αρετρης Vulgarem factam Sse videmus, vel potius dicendum est has duas notiones, qua in Solonis fragmentis reperimus, in vulgari coniuncta eSSe. Propterea ne temere iudicemus cavondum est in Theogni deis, ad quae tractanda nunc accedimus. Atque Su8, quem Statuimus, aliis exemplis illustrandus et quaerendum est, quemadmodum illorum Oetarum carmina intorso dissorant usu vocabuli αρετ xi. De Sententii moralibus, quaseraruntur heognidis, M. Schulge i nuper Opiose egit, quocum de interpretatione vocabuli αρετη Semper fere consentio scf. Schulgo p. 9 Sq.). Non Semper eodem Sensu vocem illam in Th00gnidois usurpari iam admonuit Uelcher Theognidis reliquiae, Francolari a M.

1826 p. XXIX ac Sit glor Theognidis reliquiae. eid0lburga 1880 p. 32 quid velint verba κακοι, δειλοί - αγαθοί, ἐσθλοί, inquirit et

sic inter ea, quae recte, quaeque salso Theognidi ascribantur, diiudicar conatur. Simili rati0n Rettgenstein Epigram undSkolion p. 7 sq. ex usu nomini αρετη diverSOS SSe poeta exponit. Dicam quod sentio in Theognideis tota, quam adhuc tractavimus, commutatio notionis αρετῆς ' agnoscitur Homeri et optimatium enim usus reperitur . 867, ubi vocabulum αρετ lipponitur divitiis, quibus posita dicit multos homines uti nescire, es praestantiae gloriam non

interituram esse, cum vir haStae peritu agros et urbem tueatur.

Sano longo aliter hic opponuntur divitiae et virtus atque apud Solonem. Deinde omnino excellentia declaratur . 971 τίς δ' ιρετ iπίνον επιοίνιον ον υσθαι, item 699 654. yrtaui versus h. 10 12), 13 sq. leguntur 1003. Facultas autem vita instituendae praeter eum locum, quem Supra attulimus 335), etiam versu 1062 notatur, quo dicit poeta divitiis occultari id, quod κακότγης nominat,

et ethicis senserit. Diss Vratisi. 1875. Is quidem semper moralem vim habere αρετὴν opinatur.

2 Loci insunt in iudico editionis Sitglorianae, ad quos adde 402, Oli 790. Praeterea es Schmid l. c. p. 296 sq.

45쪽

- MI paupertate autem praestantiam. Pariter Hesiocli admonemur versibus 402 Sq.: πολλακι ὁ εἰς ιρετλην σπευδε αν Lis, κερδος διζήμενος, νυν δαίμων προφρων ε μεγάλλην αμπλαπιην πα2αγει. saepe aliquem, qui Ope et rectam vitae rationem quaerit, deus per inimi ditiam inirrorem abducit). Id quod traditum est εἰς αρετνην multis multi viri docti conisecturis sustulerunt, unus orgii setinet. Ceteri enim opinari videntur opes cum praeStantia coniungi non poSSe, atqui apud Homorum et Hosiodum artissimo hae res cohaerent. Nec Vocabulum αμπλακίλη, quo dementia Significatur, non pariter usurpatur

apte αρετ b Opponitur λ). Item ad facultatem vitae recte gerendae refertur pluralis ρεταὶ . 23. Apparet hanc notionem ex ea Significatione Ortam esse, quam vocabulum αρετ, i interdum habet in

vita rout instituendae, i. e. ita instituendae, ut Salutem nostram in pericultim non adducamuS, arte cum iustitia cohaerere apparet, qu0niam hac opus SSe in conservandis Vita et opibus cognitum sest. Hanc rem in S0lonis notione videmus Optime vocabulum sic USurpari elucet e v. 177εἰ- ειγὶς εὐγων αἰσχρων Φαθης καὶ ἀεργος, Kυ9νε, μεγίστVν κεν πεῖραν χοις αὐετλὶς si turpes re neque aSSUS eris neque feceris, Cyrne, Summam praestantia scientiam habebis). Hunc notion0m si cum facultate reg0ndi rem publicam coniungimus ex vulgi enim Sententia cum en Coniuncta erat, quod in civitat uom aliter vivere potest officitur noti vulgaris. Nam ea re, quod ratio recte vitam instituendi significatur voce αρετ q, declarntur perfectum atque absollitum virum debere mala vitares ). Idom vult Agatho

1 Similiter hoeylid. r. 12 14 πολλ' ἀπατηθῆναι διζημενον εμμεναι

ἀνδρος αρετη, κανον εἶναι τα της πολεως πραττειν, καὶ πραττοντα τους μεν φίλους ε ποιεῖν του ὁ ἐχθμους κακως καὶ αυτὀν ευλαβεῖσθαι μηδεν τοιουτον

παθεiν. Similiter apud Eiu ipidem Medea v. 804 se ipsam dicit βαρεῖαν χθροῖς

46쪽

duntia tanti in moralibus Graecorum sententii momenti sit. Multum ab hoc usu dissuri significatio honestatis, quam voeabulum αρετη in Theognideis v. 1074 habere videtur. Nam hoc loco p00ta

Cyrno suo Suadet, ut Secundum eorum, quibuSCum Sit mores Sive bono Sive malo Semper suo commutet, Sicut V. 13 sq. haec ars

describitur. Hanc vocabulo σοφιν significans 90eta dicit κρεισσόν τοι σοφιχὶ καὶ μεγάλης αρετῆς. licui qui eam praestantiae notionem habet, de qua modo egi, non opus est eiusmodi prudentia, ut qui qua est praestantia decipi non possit. Immo vero ad honestatem referendum SSe nomen αρετη videtur, DiSi eam ob causam, quod notio honestatis numquam vulgaris facta est, ad divitias reserre magis placet. Restat ut paucis verbis tangamus gravissimum locum v. 147εν δε ι καιοσυν P συλληβδην πασ αρενή 'στιν πας δε τ ανηρ αγαθος, υρνε, δίκαιος ων. iustitia continetur omni praestantia, unuSquiSque Si bonus, Cyrne,

qui iustus i). Priorem vorsum senser Jahrb. f. lass. Phil. 11 T l878 p. 9 sq. iudicat pedestri ratione dictum esse atque ita ab Aristot0l afferri Eth. Nic. V 3. 1129 30). Atque notum est Theophrastum altero loco eum Phocylidi, altero Theognidi ascribere.

Quod attin0 ad notionem verborum, Soloni verSUS e SSO OSSunt, Sicut ea verba, quibuscum coniuncti sunt, illius legislatoris orbis D. 12 13), 7 similia sunt. Constat enim iustitiam, cuius virtuti notionem modo tractavimus, pro vera excellentia a Solone aliisque habitam esse, ut Theogn. 465 αμφ αρετὴ τριβου καί σοι τα δίκαια pii εσταγ)0 1177. Sod iam supra p. 6 commomoratum est ante Thucydidem non legi Vocem δικαιοσυνη. Quam ob rem ante sophistarum tempus VerSum, de quo agitur, ortum SSe nego. latonicum quiddam eum Sonare recte quidem admonet Schulge l. c. p. 0 adn. ), Sed revera a Platonis sententia differt, propter notiones quae subiciuntur δικαιοσυνη et αρετὴ, Siquidem Vulgare sunt. Nequo recte hocylidia scribitur D. 8 10 δίζησθαι βιοτην, αρετήν δ' ταν ὴ βίος id i sevirtus post nummos siquidem eius est D. 6 8), ubi ad florentem

Statum vocabulum αρετη refertur ).

1 Similiter Eur. r. 909, 2 ρετη νησε πολλάς, πασα γαρ αγαθη γυνη, ῆτις ἀνδρὶ συντετηκε σωφρονε ἐν πίσταται. 2 -κτος βουλευειν, νυκτος δε τοι ξυτερη φρὴν ἀνδρασιν ησυχίη δ' ρε-

τήν διζημεν' ἐσθλη. In seudophocylideis nimirum vocabulo αρετὴ honestas significatur v. 67 et 163 et legitur nomen δικαιοσυνη v. 29).

47쪽

Iam ad investigandam sophistarum noti0nem ρετῆς accedendum est. In hac re non est, quod de Herodoto et hueydid accuratius agamus. Namque illo Homericum usum sequi videtur i). apud hunc autem notio plerumque ad honestum spectat r). 0runi scriptores in narrandis rebus facillime opten notione SOS SSe conSentaneum est. Lange l. e. docet in orationibus Thucydid0is multo a sepius uSurpari Vocabulum αρετη quam in ei partibuS in quibus re gestae narrantur. Atque in Orationibus illis non solum ad facultassem vitam feliciter g 0ndi non solium ad honestatem aut ad orsentem statum aut virtutem selli eam refertur, , sed ad omnia ea quae ciVem et civitatos ducon secundum vulgi sententiam. Ho Optime perspiciture oration sun0bri. Ea qua ibi a Periclo se virtutu th0niensium dicuntur, componi posse mihi videntur cum Platonis M0n0X0no seinde

cum Hyperidis epitaphio et cum iis, qui Lysia se Demosthenia Seribuntur, denique cum fragmento Gorgiani epitaphii quibus

oratore Sibi proposuerunt praestantiam virorum mortuorum laudare

Hyp. epit o γησαν ἄνδρες ἀγαθοι neque ullius rei saepius

mentionem faciunt quam ρετης δ). In Aristophanis fabulis sepica n0tio invenitur, cum aut ad Virtutum bellicam aut omnino ad corporis animique bona pertineat ).E Platonis dialogis notionum sophistarum optime cogn0Sci OSSequis est qui nesciat. Sed vulgaris quoque notio apud eum invenitur.

Hanc enim, ni fallor, Meno p. 71 E sq. profert es Schmidi p. 299).

Nam a Socrate interr0gatus, quid notaret voce ρετή, Suam cuique hominum generi praestantiam esse dicit viris ac mulieribus infantibus, et pueris et puellis, ac senibus. liberis ac servis, Menique in

1 cf. Schweighaeuseri exicon Herodoteum cui magnam fidem non habendam esse haud ignoro) de hominum praestantia dictum ad bellicam virtutem et robur refertur cf. VII 89 VIII 2 pluralis Io 76 I 40. 2 cf. E. Lange, Die Bedeutun voti ἀρετh e Thuhydides. Jahrb. s. Hass. Phil. 145 1892 p. 827 sq. - . Meyer, Forschunge g. alte Geschichie. II. 37 adn. 2.3 Exompli gratio assero in Hyperidis epitaphio duodevicies legi vocabulum ρετή, quod in ceteris eius reliquiis non reperitur idem valet de vocibus ἀνδρεια, ἐγκωμι ζειν, ἐπαινεῖν aliis, unde apparet in epitaphiis eiusmodi vocabulis sententiisque valde opus fuisse. 4 cf. Caravella, Inde Aristophanicus Oxonii 822 Ran. 1036 τάξεις, ἀρετας πλισεις ἀνδρων Homerus cecinisse dicitur, θεν, ut pergit Aeschylus, μὴ φρὴν ἀπομαξαμενη πολλὰς ἀρετὰς ποίησεν. Lys. 543 ἐθελω ὁ ἐπὶ πῶν ἰέναι μετὰ των δ αρετῆς νεχ, αἶς λι φυσις, ενι χάρις ενι ὁ θράσος, ἐν δε

48쪽

unaquaque e. Nam quamquam Men Gorgia discipulus erat, tamen hanc primam eius definitionem non esse Gorgianam Plato indicarumihi videtur propterea, quod a Socrate Meno expressis verbis iubetur praeceptori sententia omissa dicere, quid ipse sentiat i). Aliora mil0finition0m ex Gorgia simulque Menonis Sententia dictam esse .

73 A manisestum fit. Tertiam uinde definitionem p. 77 ), qua se

poeta cuiusdam esse dicitur, ipsius Gorgiae SSe non censeo, etsi

ut illius discipulum ubiquo Mononem loquentem facit Plato immo philosophus, ut Solet a vulgari sententia ad doctiorum iudicia in disputatione procedere mihi videtur ). Accedit quod vulgarisssent0ntia in prima Menonis definitione inesse eam quoque ob causam videtur, quod huius sententiae uitia in Homori et Pindari carminibus

inveniuntur atque aperte genuina vis adhu valet. Deinde unonis notio virilis praestantiae ανδρος αρετῆς c0nSentit cum ea, quam vulgarem esSe expOSuimus. Definit enim eam his verbis: ἱκανον

ειναι τα τῆς πολεως πραττειν και πραττοντα τους μεν φιλους ευποιεῖν, τους δ εχθρους κακως, καὶ αυτὸν ευλαβεῖσθαι λὶδεν τοιουτον παθειν. ne noti non lane conSentire videtur cum ea,

qua in Solonis D. 2 exprimitur, cum haec de Xcellentia sola, qua in re publica adminiStranda eXhibetur, neque tam aperte do vita tuenda dicta sit. Neque magis conSentit cum ea, quae in altero S0lonis fragmento et compluribus loci Theognideis usurpatur, dico eam, qua tantum ad facultatem recte vitam instituendi sesertur αρετη neque dilucide ad rei publicae munera XSequenda. Utrique igitur notioni Solonis respondet prima definitionis ea pars, de qua agimus; sed pariter ut hic illae notiones coniunguntur, ita etiam in Solonis sit in vulgi sententia haud dubie coniunctae erant. Propterea non minus quam Soloneam notionem licet moralem dicere hanc vulgarem. Nam etsi de iustitia et prudentia non agitur, id quod non responderet vulgari modo loquendi, tamen hae virtutes con-

2 Similitor Theaetetus in dialogo, qui eius nomine inscribitur et multis rebus ei, de quo agimus, similis est, de scientia interrogatus primum varias scientias enumerat p. 46 tum refutata altera, quam profert, definitione, alius cuiusdam definitione utitur, cuius antea oblitus erat p. 201 C). - Brandis Grundris I p. 40 adn. m ipsius Gorgiae tres illas definitiones, quas profert Meno esse iudicat, cum Zellero b p. 1122 adn. 3 primam Gorgiae ascribat atque in reliquis formandis latonem fortasse dictis sophistae quibusdam usum

esse non neget Paulo infra porro de ea quaestione agendum erit. cf. p. 46.

49쪽

expressis verbis non agitur in muliebris praestantia d0finitione, sed circumloqu0ndo indipantur singulae virtutes. Itaque mirum non est, quod p. 73 B Meno ut consentaneum concedit temperantiam et iuStitiam Uωφροσυνγὶν καὶ δικαιοσυνην omnibus hominibus necessariaSesse, qui boni esse stud0ant. seque differt Menonis tota prima definitio ab elogiacorum usu, nam si rectam vitae rationem et facultatem in re publica excellendi notabant voce αρετη apparet eo ad viros tantum respexisse. Nam post Homerum Omnia carmina aperte ad virorum opera et sententias respiciunt, non ad aliud quodquam hominum genus. Itaquo poeta etsi non de ea praestantia loquuntur, quam omnibus hominibus communem esse putant, facile fieri potest,

ut virilem praestantiam omnino pro humana habeant se de ea loqui nobis vid0antur. Similiter seri potest, ut virtutem bellicam in vulgari sententia non inesse Suspicari possimus, nam neque in elegiis praeturquam in Tyrtaei et Simonidis n0quo in latonis dialogo qui Meno inscribitur, neque plerumque ubi de sophistarum morali doctrina agitur, huius virtutis mentio fit. Re vera eam magni momenti esse inde apparet, quod adeo usitata erat haec verbi ιρετὶ isignificatio, ut in latonis qui Lachos inscribitur dialogo p. 84 C, 188 C 189i nihil nisi virtus bellica declarari videatur. Primam igitur Menonis definition0m e vulgari sententia a PlatoneeXpreSSam 8Se pro certo habeo; neque vero videtur a Sophistarum notione multum differre. Propterea nunc quaeramus, utrum OphiStarum notio differat a vulgari necn0. 0ller Ib p. Ill 9 sophistas idem sensisse quod vulgus iudicat. H. Sidgwic Journa o philol. V I 874 p. 67 Atheniensos et vulgus et sophistas, ni fallor, dicit)tunc temporis vocabulo αρετη Xcellentiam morum et Vitae gerendae significasse censet, sed parum indicat, qui habiti sint mores excellentes. Atqui haec qua0stio summi momenti est in iudici des0phistis faciendo Ac primum quidem de Gorgia sophista agamus, de cuius

sententiis moralibus iam supra diximus. Atque do ei fortasse plura quam de ceterorum Sophistarum enucleari OSSunt i). In eius Orati0nibus quidem, quae Helena et alamedes inscribuntur, non ad eam facultatem, quam docebant sophistae, Verbum αρετη refertur,1 De Omnium sophistarum sententiis moralibus scripsit B. Mung, Die Or- sokratische Ethth B: De ethische tandpunkt de Sophisten. Zettse in Ur

Philosophi und phil. Eritili. 81 1882 p. 255sq.

50쪽

sod epico sero modo usurpatur. Concedendum autem Stis nomine,

qu0 0pp0nitur grass), κακοτὶης, significari illud turpe crimen, cuius Palamedes accusatus esse fingitur Palam. 13; 6 29 36). Quae cum ita sint, pariter atque apud Thucydidem praeter epicam notionem valet apud eum significatio honesti, sed cetoris locis cf. 13 20 32 notio moralis non exstat. In initio rationis, quae

Helena inscribitur, vocabulo αρετη bonus alicuiu rei eventu declarari videtur cf. Hom. 0 329 ου αρετα κακα εργα). adem epica notio invonitur in fragmento epitaphii cf. Spengel, Συναγ. τεχν. p. 78), cum hominum mortuorum Xcellentia eodem modo celebretur quo su ebribus ceteri orationibus. Haseu substantivi notio magis cum Mononis prima definiti0nu

quam cum altera consentit, quae e Gorgiae Sententia expreSSa St. Dicit enim Meno praecuptoris auctoritate nisus praestantiam continori facultat hominibus imporandi p. 73 C αρχειν οἷον τε εἶναιτων ανθ ρωπων). Gorgiam ipsum hanc definitionum non sedissse fortasse iam conici licet e gutior sermonis, quod cum Orgiana dicendi consuetudine minime convenit, praesertim si componitur cum definitione coloris quam Gorgianam esse non minus e peculiari Verborum usu quam e gravitat et pompa dictionis apparet i).

pressis verbis definivisse praestantiam so ρετην). Quocum convenit quod Plato Mononem definitioni addentum facit verba εἴπερ εν ἐτι ζητεις κατα πάντων et in prima definitione praeceptoris sententiam omittentem. Quaeritur igitur, unde lato hauserit hanc definitionem, nam ex orationibus Gorgiae, quae exstant, certe non sumpsit. lioqu0dam loco eum de virtutibus scripsisso e Menonis prima definitione et riStotelico loco. quem commemoravimus, viri docti concludunt. Haud Scio an non neglegondum sit apud latonem Gorgiam in e dialogo, qui sophista nomine inscribitur, interrogatum de arte rhetorica, dicere p. 452 D arte rh0torica offici, ut homines possint et ipsi liburi esse et aliis imperare. Haec enim Verba, opinor, non possunt non coniungi cum illa altera notionis ιρετῆς definitione Gorgias igitur quamquam negabat se praeStantiam d0cere cf. Men p. 95 C vidotur ex latonis sententia idem docuisse, qu0 ceteri sophistae, qui praestantiam se docere profitebantur. Nam S qui arte rhetorica insus hominibus persuadet quidquid