Quae fuerit ante Socratem vocabuli apeth notio

31쪽

atqu0 in Homuri et Pindari carminibus vocabulo αρετη Significantur genera Xcellentia monstranda sive in bello sive bonis moribus, ip8aque notio praestantia non pertinet ad habitum aliquem aut ad facultatem, sed ad naturam, id quod Supra commemoratum St, ubi de loco Phil. 1420 gimus. Hoc autem indicium est notionis picae. Quod Sophoclea notio adeo cum Homerica cohaeret, mirum non est in eo poeta qui praeter ceteros φιλοι γηρος dictu est; atque etiam Aristoteles in carmine, quo celebrat Virtutem carm. ), Homericum Vocabuli αρετη usum secutus est, ut docet Uilamowitg Aristoteles . Athenes p. 41 l). raetoro constat tragicum multa

verba in proprium eorum SenSU USUrpnre.

Accedit quod haud scio an non semper quae ipse sentit Sophocles dicentos faciat eos, qu08 producit in cenam, Sed pro suis quemque moribus et ingenio loquentes faciat. Certe , Hii id sis hoc odisssi vel magi consentaneum est. I ut qui non minus philosophus fuerit quam poeta, quid de praeStantia SenSerit, pauci hoc loco exponere mihi licuat i). Et0nim notio pica minime ab eo aliena est; attamen multis locis moralis quoque notio apud eum invenitur, ita ut duae notiones apud eum discernendae esSe videantur, et pica et moralis. Dieam quod sentio ubi Euripides pr0fert, quid ipse existimet, philosopha αρετῆς Otione utitur, qua habitus honestus continetur, at reliquis locis epicam notionem eos adhibente facit, quorum more Sen-t0ntiasque ea re designare Studet. Atque id quod vix exspectaveris, in divorbiis multo rarius quam in canticis pica notio agnoscenda St. Paucis exemplis poetam ita illo vocabulo uti ostendamus, ut alii loci cum Homerico usu seu componi possint seu componendi Sint, alii non possint. Homerica sere sonant Thesei verba, quae Supris p. 20 c0mmemoravi, Suppl. 59 sq. ubi dicit heros, praestantiam solam non usui esse mortalibus nisi dii adiuvent antea dixerat a deis iustum hominem iuvari ideoque plus valere quam quamviSpotentem hostem. Ergo putabit ili non in iustitia positam esse praestantiam, sed excellentem eum quoque haberi posse, qui ius

laseserit nec a deis adiuvetur. Ε nexu autem Sententiarum appareth0 loco ad bellicam virtutem spectare αρετεην plane miSSa morali

1 cf. F. Lublier, sitrage gur Theologio u Ethi des Euripides Parchim 1863. - usu vocabuli ρετὴ f. Matthiae, Lexico Euripideum Lips. 184L- Fabularum locos assero secundum irchhom editionem Berol. 1855 fragmenta secundum Nauchi fragm. trag. Lips. 1889.

32쪽

mentem ei VeniSSe. Neque est cur cum Homerico Si non componamu VerSUS

Andr. 756 sq. quibus chorus iis, qui gener Π0bili orti Sunt ευγενεταις), tum divitias attribuit tum facultato res adv0rsas fortiter ferendi arcendique se gloriam acquirendi et conservandi. Hanc nobilium indolem chorus dicit αρετάν v. 763). Item chorus Alc. 12 admiration afficitur nobilium αγαθων prudentiae sic enim σοφία vertenda

est et honestatis. Hanc praestantiae notionem epicam esse quis Stqui neget Pariter epicorum morem sequitur chorus, ubi Ocem αρετω ad Herculi re egregie factas refert Herc. f. 35 et Heracl. 624, neque enim de ulla re minus cogitat quam de honesto erga genu humanum beneficio. Sod quoniam inter alia animi et morum quoque praestantia continetur pica notione, sicut ξ 402 αρετη ad hospitum cultum pertinet, mirum non est, quod choru Heracl. 775 vocem eo sensuuSurpet, qui contrarius fere esse videatur ei quem Suppl. 597 habet. Dicit enim D γαρ ἐμα γ αρετα δικαιος εἰή εκπεσε ιν μελάθρων fas non est se domo expelli propter praeStantiam meam o propter

benignitatem orga Heraclidas patria expulsos). Etenim illo loco

robur declaratur voce αρετη misso iure, O ius et moralium praeceptorum obsequium omnino enim de ipsorum robore non cogitant senes debiles, sed cum in universum do Atheniensium praestantia loquantur, statuendum non St tantopere praevalere moralem vim, ut contra picum usum ea verba dicta Sint. Contra nullo pacto cum Homerico usu congruunt verba Andr.

208, ubi do mulieribus Andromacha dicit

ου ὁ κάλλος si γυναι, αλλ' αἱ ρεταὶ τερπουσι τους ξυνευνίτας. Manisostum est e nexu Sententiarum nomine αρεταὶ cum alias morales virtutes notari tum amorem coniugum. Item Andromacha

v. 22 dicit se coniugis animum sibi conciliavi88 praestantia αρετὶ )Sua quae aperte est patientia et amor. Atque constat pulchritudinem epica aetate inter ρετας haberi, ut Penelopa 6 25 I cf. τὶ 24 dicit: ἡ τοι μγην αρετ λιν, εἶδος τε δεμας τε, λεσαν ἀπάνατοι. Eo igitur Euripides dissor ab Homero, quod corporis Statum neglegit. Accedit quod Suppl. 1066 ρετλὶ ad coniugum amorem pertinet et reSpondet Verbi φρενων υβουλία, cum Opp0natur εργοις άπάνας; quare ne artificium quidem mulieris ἀρετο dici videtur.

33쪽

Quantum disserat Euripidos ab Homero, eo potissimum loco cerni poteSt, ubi Amphitryo se cum Iove Comparare audet. Nam Herc. s. 342 deum adloquitur αρετῆ σε νικω θνλὶτος ων θεον μεγαν. Dicit enim deum, quamquam commiserit adulterium, amon filii liberos et mulierem non tueri, se autem liberos non prodidisse. Itaque propterea, quod iustiorem e SSe putat cf. V. 347 αμαθνης τις ει θεος λὶ δικαιος υ εφυς), praeStantior IOV esse sibi vid 'tur. Homerus nemini umquam mortalium maiorem quam de αρετθην tribuero potest, immo I 498 Phoenico admonentem facit των Sc. των θεων περ καὶ ιειζων ρετή, τιμή τε βίη τε Achillem, quo Scilicet neminem mortalium maiorem ρετνην habere poeta putat. 0tius enim ad florentem statum pectist. Neque mirum est quod Euripides, qui philosophis aetatis suae Operam dederat, eorum doctrinam secutus ipse ad honostum habitum refert praestantiam Eam in prudentia et intellegentia positam esse Secundum eius quoque Sententiam apparet e Verbis, quae Odoattuli, Herc. f. 347 cf. Wilamowitg, Horatii. IV p. 80 et o Suppl. I 066 sub αρετ, par est τὴ φρεναπι ευβουλία et e r. 909, ubio ρετὶ pro Verbo νους ponitur in eodem fragmento synonymum est σωφροσυνu, qua Virtute omnem sero virtutis notion0m contineri apud illum Luebitur l. c. p. 44 exponit. secto hoc dixisse mihi videtur, Siquidem σωφροσυνγὶν ad eam animi Sanitatem referimuS, qua quiS rectum cognoscit et facit. Apud Euripidem cum id quod supra dixi, duae αρετης notiones diScerni possint, non est mirum, quod morales sententia interdum inter se discrepant. Ita e versibus D. 446 concludendum esse videtur p0etam ευ σέβειαν in Summarum Virtutum numero habere, cum ea hoc loco posita sit pro nomine αρετη et saepe aliis locis commemoretur. Rectius autem putandum Sthoc loco non quae ipse sentit exprimi, sed quae is, qui loquitur, Sensisse poetae videtur. Alio loco Iph. Aul. 108 et 109 ita αρετωὶ cum Voce αἰδως coniungitur, ut αἰδως inter ρετας habenda sit, ibi enim spectat ad pudorem, quo satietas lege morales laedere vetamur item D. 497, iuStitia St ρετxi. Quoniam e eis, quo attuli, locis demonstratum est apud poetam praestantia notionem in virtutibus qua dicuntur m0ralibus POSitam SSe, apparet eum nec corporis virtutem nec divitias nec

34쪽

nobilitatem generis tanti aestimare potuissest). Quodsi in fragmentis 853 tres virtutes coli vult, ut honor tribuatur deis, parentibuS,

Graeciae communibus legibus, consentaneum S poetam non enumerare eas virtutes, qua pro principalibu habet. Quamquam apparet moralem ρετῆς notionem hoc quoque loco agnoScendam SSe tamen vulgarem fere Sententiam Oeta Xprimit. Atqu0 haec quidum hactenus Epicam notionem nunc relinquamus. Certe autem quamdiu corpori valetudo alicuius momenti stin notione praestantiae, honestas non tanti habetur, quanti debet. Cuius rei causa minus ea est, quod honestas non satis magni aestimatur, quam quod homine de rebus moralibus parum meditantur neque ea Sententias, qua a patribu acceperunt, commutare audent.

saput tertium.

Vocabuli αρετη notio politica et vulgaris. Apparet quomodo fieri potuerit, ut excellentiae notio mutaretur: poetae, quo modo tractavimus excepto Euripide, qui a ceteris differt propior phil0sophia studium erant optimates et inter optimate carmina canebant. Itaqu0 minus de temporibus et rebus praesentibus cogitabant, sed plerumque in laudandis rebus gestis maiorum versabantur r). Hoc duabus potissimum de causis videtur factum esse, primum quod victum labore non quaerebant, deinde quod factiones rei publica minime curabant. Contra Hesiodus et Solo ceterique poetae elegiaci, pariter ac lyrici Lesbii, potius ea, quae ad ipsos pertinebant quaeque ipsi cogitabant de robus praesentibus, in carminibus elocuti Sunt. In his ea, quae praeter Optim B tes et eos, qui ab optimatibus stabant, rased eis temp0ribus sentiebant, in lucem prolata Sunt.

De Hesiodi carminibus unum illud, qu0 Opera et Dies inscribitur, perscrutandum est, nam in ceteris nec vocabulum αρετη

invenitur neque ex eis satis intellegi potest, qua poeta de rebus moralibus iudicaverit. In illo carmine Hesiodus id fere exposuit, quae vulgus cogitabat Atque . cum ma aetate populares eius nulli rei

1 Quod dicit r. 15, 3 pulchritudinem corporis summam esse Virtutem, quis est qui ex ipsius poeta iudicio dictum esse existimet Potius ipse iudicat

. 527 divitiis neminem acquirere posse γενναιοτητα καρετζν.

35쪽

magis studerent quam agriculturae, quid mirum, quod res rusticanas potissimum tractabat et sententias satis rusticas proserebat. Nihilominus eum de rebus quoque moralibus satis multum meditatum essee e apparet, quod plurima praecepta moralia in carmine inveniuntur. At quae praecipit, non ob eam causam postulat, quod ea honesta esse putat; sed quae utilia esse vita et rebus ipsis edoctus ipse cognoverat, ea homines docet. Sic nobis ius δίκ=ην observandum esse dicit, ne ipsi laedamur, victum quaerere nos iubset, ne

fame pereamus, deorum numen Violare vetat, ne poenam demus.

Ex his utilitatis praeceptis quomodo moralia facta Sint, cum ex aliis rebus tum inde perspicitur, quod tempore opportuno utendum esSe poeta dicit, quam rem postea a deis postulari Graeci credebant sci Schmidici. c. I p. 276). Atque ad res utiles refert vocabula αριστος, σθλος, αγαθος hoc Saepissime fit in ultima carminis parte, quae ut videtur recentior habenda esse, ita hac in re cum Hesiodo ipso consentit. amen Hesiodum de eis rebus, quae hominum saluti utilia sint, diligenter quaesivisse ex eo apparere Pepp-mueller l. c. p. 17l recte vidit, quod contra vulgarem opinionem docet in hominem corpore pulchrum non Semper boni moribu eSSe. In huius igitur poetae carmine quae subiciatur notio Vocabulo αρετ λι

Nimirum virtutum primariarum nomina non leguntur in Hesiodi carminibus p). In imagine perfecti viri iustitia, quam nos dicimus, habenda esse non videtur. Nam ius observandum esse docet, quod Iuppiter hoc iubsat hominum commodi causa per Se homineS, ut iuSte agant, commoveri poeta non arbitratur, etsi iniustos homines ut impios poenam dare dicit. Neque h0nesti quidquam magni aestimat nisi industriam et religionem, quacum cohaeret ea prudentia, qua cognoscuntur res ad vitam feliciter agendam utiles, siquidem hoc ex ea re concludi licet, quod fratrem nomine stulti appellat. Certe Hesiodus ab Homero eo differt, quod corporis valetudinem minoris habere videtur, cum nullo loco de ea agat, Sed nimirum ea

1 V. 14 σε τε χη τι νοον κατελεγχετο ειδος. Vulgarem sententiam ex

primit Sappho D. 32 101). - Ceterum Homerum quoque ab hoc vulgari iudicio dissentire notum est cf. θ 166 sq.).2 In Ceriamine, quod dicitur, omnia exstant atque eandem vim habent

quam in philosophorum sermone praeter substantivum σοφίη, quo ars poetica quoque significatur, quae res nobis non tam mira est quam Clementi l Strom.

p. 121 Sytb. Has ergo philosophas notiones veteribus poetis supponere Veritus non est is, qui hoc opus composuit.

36쪽

non sunt nullius pretii i), immo iis quam maxime Studet. Nam fratrem adhortans, ut industrie laborans pecuniam quaerat, dicit

πλουτί δ αρετη καὶ κυδος πω δεῖ atque addit praeferendam ess vitam laborum quamvis plenam vitae mendicantis. Quo loco moralem vim habere αρετὶην ne Peppinuellerquidem putat, quamvis Hesiodum primum honustatum illa voce significasse altero loco v. 289 praedicet; sed, sicut olimidi, vocabulum ad auctoritatem vel honorem refert, ubi verba illa vertit.

C0ntra Κ00stlin grioch. Eththes p. 46 d facultat multas res officiondi ot perficiundi hoc loco agi iudicat. Si proficiscimur a

genuina vi primum quidem videtur Schmidii set Peppinu0llori sententia comprobanda esse, etsi Seeundum antiquum usum verbi divitiaequ0que in virtutum numero habentur. Sed Sane honor non Significatur illo vocabulo nisi is, qui tribuitur xcollenti cuidam naturae; itaque poeta sentia Decesse est hominis naturam meliorem reddidivitiis. Propterea cum oesilinio αρετρὶν potius ad eum Statum referimuS, quo aliquis inter cives uos aliquid valet, propterea, qu0d homo dives alios iuvar et iuvari se rogos illos don0rum avidos sibi conciliare potest. Perfectos autem mores secundum Hesiodi Sententiam ad industriam, seligionem, prudentiam pertinere Statuimu8, quibus ei studendum ess poeta dicit, qui nondurn dives est. Valet igitur genuina αρετωὶς notio, nam laus excellentia ei tribuitur, qui in vita excellit non moribus, Sed fortuna, neque ideo omne Prae- Stantiae participes fieri possunt. Tamen apud eum cohaeret notio praeStantiae cum Sententiis moralibus. Etenim poeta Verb αρετλὶ non Solum eum Statum declarat, quem cum studio dignum tum Singuli hominibus utilissimum osse censet, sed ut 0rfecti viri ali0s iuvent, Ρ0Stulat, i. e. ut aliis utiles ant apud Homerum qu0que utilitatem valere in laude praestantiae alicui tribuenda Supra commemoratum est at honosium Husiodo cordi esse statui non poteSt. Iam accedamus ad coloberrimum illum l0cum, quo Hesiodus depraestantia agit, dic v. 289τλὶς ὁ αρετῆς ἱδρῶτα θεοὶ προπαροιθεν θλὶκαν. N0tum est huic αρετ si opponi κακοτ)ητα, ad quem Statum ervenire facillimum esse poeta dicit Veteres hunc locum, quo nulluS

1 D. 222 Goetii verba αλκη et νους et πλουτος ita inter Se opponuntur, ut singulis praestantia contineri videatur ad esiodeam autem praestantiae notionem hoc non ertinet, quia non de cotidiana vita agitur sed de heroibus.

37쪽

Saepius assertur a scriptoribus ad honustato i ut videtur resurre Solebant; nunc viri docti virtutem notari putare neque, quid de ea notione sentiant, indicare solent', excepto uno Peppmueller0 p. l65 Sq.), qui summis laudibus Oetam effert, quod primus Graecorum honestatem hoc vocabulo significaverit. Sed quamquam Od. 402, ubi de hospitum iure agitur, moralis vocabuli αρετ Vi eSSe Videbatur, neque in versu ρ 322 multum abesso ab hac significatione tamen vix credibile osse prim obtutu apparet hominem, qui Semper ad utile respiciat, primum omnium repperisse in honestate verameXcellentiam esse positam. Neque verbis ipsis cogimur, ut moralem vim hoc loco statuamus. Nam vocabulo κακοτης turpitudo minime declaratur. Ita enim Homerus o utitur, ut res adversas Significet, ut τ 360, quem versum in Hesiodi carmen inlatum ess Brunckstatuit Opp. 93 αἶ4 α γαρ ἐν κακοτ)ητι βροτοὶ καταγληράσκουσιν), itemque russeri Hesiodus cui Herc. 42 ad maerorem praeterea apud quin non legitur nisi Opp. 40, ubi moralem vim fortasse habet, sed tota illa carminis pars recentior habenda st δ). diectivum κακος quidem, quod plerumque noxium notat 90test opponi verbo δίκαιος, quo fit, ut moralem sere vim interdum habere videatur. Propterea si respiciemus ad eum locum, de quo modo egimu8 v. 3l3), ubi rapstantiam nisi cum divitiis coniunctam poeta non cogitat, hoc quoque loco moralem vim non habere vocem ρετὶ haud dubie

iudicabimus. Itaqu0 0lcher Th00gnidis reliquia p. XXIX censet

sede potestate et opibus, dignitate et auctoritat usurpari . Schmidi p. 296 vero κακοτητα intorpretatur verbis inertia cum rebus adversis coniuncta, et id quod opponitur: vigor et industria, quibus adipiscitur aliquis quod sibi proposuit. Sed hanc interpretationem sequi prohibemur iis rebus, qua ad V. 313 protulimus, atque Uelchori sententia magis placet. Ergo poetani iudicamus erSen fratrem hoc quoque loco hortari, ut cum industria laboret. Quam rem primo quidem insolitam et molestam esse poeta dicit, sed postea consuetam et quamvis duram tamen iucundam fieri propterea, quod ope Sic acquirantur cf. v. l Sq.). Itaque illo loco neque agitur

des facultatibus cillis doctrina i0mparatis διδακταὶ Ἀρετα0 quas

1 Rgae in editione sua locos affert. Xen Mem. II 1, 20 ad honestatem non refertire, sed ad vitam cum excellentia gerendam Plat. Rep. II 364 C ad

eam quam vulgus sentiebat honestatem, maxime iustitiam.

38쪽

condemnat Pindarus, neque de praestanti natura, quoniam fortuna non mutat genus , sed de eo habitu, quo honorem et auctoritatem sibi aliquis comparat neque alutem Suam neglegit. Ergo quamquam industriam, religionem, prudentiam ne divitem quidem deficere oportet, in iis ipsis praestantia posita non est secundum poetae Sententiam. Atque hac re Hesiodum Supserat Sidi, qui propterea facilius dorebus moralibus accurate deliberare et aliquid reperire poterat, quod in re publica administranda versabatur. Nam Sol non modo ipse rem publicam capessiverat sed otium carminibus Suis persuadere conabatur civibus, ut quod vellet acorent. Ita cogebatur de multis rebus iudicium facere, quae ab iis poetis, qu0 adhuc tracta VimVS, non ita considerabantur. Neque enim Hesiodii in re publica, quae eo quidem Domine digna esSet, vixit, cum praeter iudices illos donorum avidos de nullo publico instituto neque de amore patriae loquatur; quas res Solo in plurimis quae exstant fragmentis raelat. Concedendum certo Si Hesiodum magis quam Homerum id spectare, ut ulter alterum iuvet, et Sophoclem existimavisse communem salutem privatis necessitatibu8 potior0m habundam esse i). Sed cum Solone e iis, quos tractavimuS, unu Tyrtaeus, quem duoemia cuda umoniorum fuiss0 Strabo VIII 362)o carminibus eius colligit, cum propter alia re tum propter Sententia morales componi potest. Wilamowit Aristoteles . thou II. p. 304 ea re poetas differro affirmat, quod Spartae re omnium optimatium loco exercitum adloquatur, Atheniensis autem civis Suas Sententias proferat. Accudit quod ille ab optimatibus, hic a plobo Stabat. Atque corporis valetudinem ac virtutem bellicam Athenionsos non minori habuisse quam Lacedaemoni0 cum X aliis testimoniis cognoscitur tum ex Solonis loco, de quo paulo infra nobis agendum erit Tyrtaeus vero robori corporis magnum in praestantiae notione momentum non tribuit, et eam ob rem pluris quam Solo aestimandus

eSt, quod magis communi saluti studet. Pariter enim atqu0 Tyrtaei legia μνομία inscripta fuisse traditur, Sol quidem talem rei publica statum ideoque Obsequium legum et iustitiam laudibus effort. 0glecta iustitia ne maximas quid0m divitias hominibus utiles esse scit, cum mali moribu pereant. Tamen opes non nullius protii hab0 s. h. 12 H. st B. praecipue V. 7: χρηματα ἱμείρω μὲν χειν, δίκως δε πεπασθαι υκ θελω )J. Quaerentibu nobis, quas virtutes perfectum virum habere existimet,1 os ronii l. c. p. 94 sq. Ant. 18 sq; O. T. 322 Ph. 14 22).2 Plato Socratem opes contemn sentem facit Phaodr. 279 γ πλουσιον δε νομίζοιμι τον σοφόν; quae res non plane aliena est a Solone s. D. 2 1M, 70.

39쪽

primum illud o δίκαιον ναι commemorandum S cum eum, qui

morum legumque praecepta laedat, semper poenam Solvere perSuRSum

hab0at λ). Atque hanc ob causam iustitiam pluris ducit quam opes. D aliis virtutibus non loquitur nisi forte de amore patriae, neque QSt cur en Commemoret, praesertim cum in eius iustitiae notione omnis honestas posita sit. Neque de pietate erga deos loquitur, etsi deos aliquotiens commemorat quare Statui non potest Solonem

Veram pietatem erga deos, quamvis eo colat, in summarum Virtutum numero habuisse.

Haec de sent sentiis set vocabulis moralibus prausanda esse mihi videbantur. Iam accedamus ad ipsum vocabuli αρετὴ Sum. Ac primum quidem de elegia 27, quam iam supra commemor imUS, agendum est. Nam cum WilamowitZi l. c. p. 314 sq. nunc quidem eam Soloneam esse Sumimus. Similiter atqu0 Pindarus o. II 69d tribus humana vita partibus loquitur, Sol in decies septenos annos vitam dividit Sod cum Pindarus suam cuique parti excellentiam αρετὴν tribuat, Sol de uno praestantiae genere loquitur. V. 7. τὴ δὲ τεταρτι πας τις εν βδομάδι με αριστος ἰσχυν II τ ανδρες σήματ εχουσ αμετῆς. qiuarta autem hebdomade omnes maxime Xcellunt Obore, quod indicium praestantiae h0mines habent). Hanc praestantiae notionem ad 0llicam virtutem pertinere primo quidem obtutu e magiScenseri potest, quod haec virtus alii aetati non tribuitur. Concedendum certe Si vocabulum αρετη hoc loco neque ad honestatem referri neque ad valetudinem aut divitias. Ea ros quoque videtur alicuius momenti esse, quod non suum de robor corporis iudicium pr0fert sed vulgi p). Sed ne nimis audacter Statuamus e poetae

Sententia perfecto viro opus non esse corpori valetudinem, altero eiusdem elegiae loco admonemur, nam . 1 legitur: τν ' ενάτι ετ μεν δυναται, μαλακωτερα δ' υτουπρος μεγάλην αὐετλην γλ ωοσα τε καὶ Gog ιη.

nona hebdomade vitam quidem duc0r homo potost, sed debilioribus eSt lingua et Scientia, quam ut valde excellure possin Dubitatur de illo μαλακώτερα quod traditur Clemente. praeterea AEXStat

1 Κ. F. aegelsbach, Naclahomer Theologie. Nurnber 1857. p. 34 docet Solonem primum elocutum esse pro iis, qui vivi poenam non solverint,

progeniem poenam Solvere.

2 J. Heinemann Studia Solonea. Diss Berol. 1897. p. 21: Sol homericum uSum secutus ανδρας scripsit, ubi homines significarentur. 3 Φ

40쪽

μετριωτερα, quod teneri non pote8 secundum virorum doctorum iudicium. Bergli, qui μαλακιλερα ferri non OSSe iudicat, μαLωτερα scribi vult et sic inforpretatur secum Corpori Virtute Si componas, eloquentia et praestantia multum praestat Sive potior est . secto

interpretatioiaem negat probari OSSe, Dum Secundum poetae Sententiam cs. v. 13 septima et octava hobdomade ingenium et loquentia νους et γλωσση longe excellentissima sunt, postea autem non tantum valent. sed quod Sitgler μαλερωτερα scribendum esse cenSet, credi non p0t0st hoc orbo dubiliorem statum significari, quem quidem Sensum loco aptum osse ille vir doctus recte iudicat. Mihi quidem persuasum est traditum μαλακωτερα ferri posse, id quod recte se ab ore ut

Ergo locus emendatione non eget, praesertim cum hic usu vocis μαλακος apud Homerum quoque reperitur i). Ac sedit quod vocabulum σοφίη ad animi naturam refertur idem enim est quod νους v. 13). Nam ante Solonsem ad artificium et exercitationem Spectat, ut in eius qu0quo fragmento 12 13), 2 de arte musica usurpatur. Hoc loco igitur, de quo agimus, refertur ad eam artem, qua bene aliquis fungitur rui publica multoribus. De hac enim re agitur tota elegia, atque totum Oeum Sic interpretandum SSe cenSeo non hebdomad virum deficiunt mentis facultatus, quibus in civitate aliquis excellit. Ea autem, quae antecedunt v 8 interprotor: vulgus putat validum virum habere politicam praestantiam. Sic neque neglecta est bellica Virtus, cum arte cohaereat in vulgi sententia cum facultat in civitate excellendi, neque poetam ipsum ad nihil nisi ad animi naturam Spe ture apparet.

Opes non commemorantur in hac elegi neque necessariae esse

videntur perseolo viro. Hac re poeta differt ab Hesiod0. In Atheniensium re publica nim constituta Solonis logibus divitiauei, qui Xcellere studebat, non tam opus erant, quam in Hesiodea civitate. Ceterum utrum huius carminis poeta optimatium an plebis partes tenuerit, certe cognosci non potest, neque in eo eae reS, dei X 373 ιό ποποι, α μαλα δὴ μαλακωτερος αμ φαφάασθαι κτωρ se mortuus η τε νῆας νεπρησεν πυρὶ κηλεφ Pariter adiectiva βληχρος et μαλθακος, quae notione proxime accedunt ad illud μαλακωτερος, et molle et debile declarant f. oestertein, Hom. Gloss. III p. 44. Sic P 588 μαλθακος αἰχμητής.ω 177 τείχεα μηχανοωντο, αβληχε ουδενοσωρα.