장음표시 사용
121쪽
li Praefatiovem Isidori ad Concilia .
que imprimis adversus Hine marum Rhemensem rvit patet, tum ex sermone illius Romae habito ex ambo ne in v gilia Nativitatis anno occei X v. tum ex absolutione, , restitutione Rhotadi, quae
si ista , - subjungitur, prout extat Tomo v I i.
Conciliorum Labheanae collectionis . col. ysi. tum praetexea ea Epistola ad Carolum Caivum Regem eidem subjuncta ; tum denique ex alia ad Hinemarum ipsum ieetu dignissima, eui initium et Si coram tua pradentia oeulis alias effet patern bram Canonam . De Apostoneae S.-dii respeHus , nu quam Ruthadam messon ea
et lii Episcopum sine n rae texta es sententiatiotione deponere . Deinde poli alias obiurgationes addit et Arguta sapientia tua . atinam is
hono accepta . f mitem iudieii . O materiam depositionis a Persi mo adam asstimast, ct
NERANDI CANONES IUDICIA TO. et III ECCLESIAE AD HANC DEFER
. minit . nusquam appetiari fanxerant, ae per h. e i su de omnisas iudieare, ab iIIa vero natues attellare permissam.
XL via. Denique post plura alia , severe praeeipit, ut vel Rhotadum in gradu , , honore
suo manere sinat . vel Romam proseiseatur ad ea visam contra illum prosequendam. Et eon-
eludit hae minaei sententia r aeuod F neatrampse procurata mora friossis agere os uerit, Oreb Ilore his, qua de iIIs statuimus solito more alteritis euratieris I ab omnisii Meerdotali dignitate . Dei per nos iudicio , ct auctoritata
S dii Ap sunta . de cetero sequesratus . itast nutiqviam locum satisfactionis, ast ordisit resitatibnem opperiaris . Hactenus ibidem . . Itaque opinio illa de Epistoli, veterum Pontifi- eum non admissis ah Hinemaro , S pertinacia exinde orta. male illi eessit. atque i ullum sancti simi Pontis es, Nicolai indignationem eae itavit . XLVIII. Sed nee his contentus Pontifer . in Epi .iola alia de eadem re ad universos Ipiseopos Galliae, multipliciter, & does isti me eon i sit mat auctoritatem earundem Epistolarum prisiorum Pontificum, ab Hinem aro, S aliis impetitam . Plaeet summatim excerpere praecipua quaedam argumenta, quae ibidem latius consuli
XLIX Primo arguit Nicolaus er testim nio quodam b. Leonis Papae Epitl. 8 . ad Ana nasium cultas i a. apud Quesnelium . de S . juxta novissimam editionem Bibliotheeae Maximae Patrum Antilonianae. To. vit. pag. Ilis. 3 in qu magnus ille Pontilia . praemissis quibusdam scripturae testimoniis, reprehendit graviter eumdem Anastassum Thellatonicensem Episeopum . Sedit Apostolicae viearium in illis partibus, quod dure, di inhumaniter se habuisset eum Attieo spiseopo Nieopolitano, de invocas et braehium heu late Praefecti Illyrici, ut/faerit Ee- etesiae additit stillo oes fasso in usitus erimine
extraheretur Sacerdos. Subditque Leoi md etiam sqnis grase , intolerandamqtie commisisteret , vi ra erat expe&anda censara: tit fghiI prius ipse decerneres, quam qaid nobis placeret, D. I.
agnosceres. Vices enam nostras va tuae tradidi-ma, claritaIi , ut in partem sis vocata, Iouieitudinis, non in plenittidinem potesaris. Dein de Cap. ii. monet, dis entientihus caeteri, Episcopis , Rc manum esse coi,sulendum, si tradit ordinem Hierare hiae hec Iesi alticae, cujus eaput sit Sede . Apostoli ea , , ad quam proinde maiora negotia referri debeant e statiniam S inter
sit qaaedam aes retio potesatis; ct eam omnium par of t electio, uni tamen datam est .vit ceteris praemineret. De frma Episcoporum ausae in orta ius in Dor O mestia uel ostio. ne provisum est. ne omnes fi oreaia tiiudieaeareat; sed essent in vani Prosinetis gali,
quorum inter Fratres haleret ae prima senten.
tia: O rarsat quidam in majoribus inbibaseonsti isti . f Leittiditiem ritis fusisterent ampli ,rem: PER ae S AD INAM PETRI SEDEM INHRERIALIS ECCLEIIAE CORA CONFLIERET. ET NIHIL OmaeoAM A SIO CAPITE DISSIDERET.
Haec ibi Leo . Ex quibus prohat Nieolaus, ea uosam Rhotadi Episeopi ab Hinem aro, alii, Co piseopi, damnati . referri debui de . & per appellationem deseeri ad Sedem Apollolieam .eui universali Ecelesiae eura ineuitabit, ne aliquid a suo capite di itideat Nimirum . totum id eolis tigitur ei Pri natu Romanae Eeelesae supra reliqua Cmne , ipsi conveniente . non ex alicujus
Concilii ita tuto . aut leg pure si Flesiastiea. sive humana a sed iure divino, seu ordinatione Chri-llit ut palam eonfiat ea saeris literis. S perpetua traditionet ac praetet ea aperte traditur in
ipsa Praefarione antiqui ii imae Collectionis Cain num editae a Qite elio Tomo ii. pag. ii. illis verbis e Seuadam fana es omnisat Catholicis , quoniam fatilia Roma .a Eretis titi I ii A soLeti Deeretis pi ae ala hs . sed Ea augenea obce Domini. O mi toris a ri IESU CHRISTI P=imatum oblitisit: tihi dixit Beato Apo- f. o Petro, TU ES PETRUScte. Quae verba pariter fere habentur apud S. Gelasiis in Papam initio Deereti de Libris apoeryphis . vide
insta num. Sp. 62. 6 a. 6 . A:6S. L. Hi ne autem eolligitur . ea Apostoli ea
traditione dimanasse doctrinam illam , quae in pti seorum Ponti Seum Epistoli, ab Isidoro eollectis saepissime legitur , quod graviora negotia , , majore, ea uilae ad Apoitoli eam hedem referri debeant, idque iuxta traditionem ab ipsis Apostolis aeceptam , ut vid-re est in ipsis Epistolis Sanctorum Pontificum, Anaeleti, Evaristi, Alexandri, xysti I. Zephyrini, Callisti, aliorumque plurium . Nam S. Leo Papa doctrinam illam distere non potuit, nisi ex eisdem uerbis Christi ad Petrum . , veluti perpetua traditione gradatim aeceptam a tempore ipsorum Apostolo rum, par pri os illos Feelesae Romanae Ponti.fiees . de Petri Sueeetiores. Quare oportuit, ut extarent horum monumenta, Decreta . de Epistolae . in quibus id tellatum haberetur . Eae vero non sunt aliae . quam quae in eommunibus Con-eiliorum editionibus leguntur . , ah Isidoro eollectae fuerunt. quidquid se de illarum paraehroni is . de interpolationibus post Isidori
tempus adiectis, aut antea, a quopiam temerario . vel imperito . Extabant igitur eae Epistolae tempore Leonis Papae , seu ti de Isdori , de
Nicolai, quamvis puriores antea, quam pollea .
122쪽
LI. Seeu nilo id prohat Nicolaus, tum ex Concilio Chale edonens,Canone ix. ubi statuitur
ut etiam ea uilae Presbyterorum. sve Cleri eorum gradus inferioris . cum ratio erigit . ad sedem Apolloli eam reserantur e tum praeterea ex Conisellio Sardie ens longe antiquiore in L pistola ad Julium I. Papam alente et optimam , O talde
congraenti mam esse videtur, si ad capat. ides ad Petri Apostoli Sedem . de fuga is caibasque Prositiciis D mini referast Sater ter. hpillosa autem ipsa , quae ei Cresconii Collectione . 'S Hilari i fragmentis. edita ei tat Tom. 33. editionis Labheanae eo l. 66 o. subseripta hahetur primo loeo a ser Episeopis Hispanis. Sie enim inehoantur subseriptiones: Ositis ab Dan. nia Cordubensit , Antantii ab Spansiit de Cu- solana, Florentiat ab Spanniis de Emerita . Dommianas ab Spatini; i de Asturiea . Castat ab Spanniti de Caesaratiae a . Praetestatus ab ansigi de Bares oua. Nimirum . omnibus ii Episeopis notum erat illud jus Eeclesiae Romanae ad dirimendum per appellationem quaslibet sa-eerdotum caullas.& nominatim Hispanis, ad quos extabant variae priscorum Ponti seum Epitiolae Dee retales ea de re . aliisque ad diseiplinam Ee-eles istieam spectantibu Qveluti sanctorum Eeesesiae Romanae Praesulum, Anteri. Lueti I. Xylii II. Aut ehiani, & Melchiadis . de quibus suo loeo. LII. In Synodo itaque Sardieensi, quam Athanasius initio Apologiae secundae magni iee laudat. Auguilinus Epist. 36 a. appellat PLE
CILIUM . Sulpitiit, Lib. a. sae. Mist. CONCI-
c nimirum a Julio I. Papa . eujus nomine Legati interfuerunt. praeter Osum . Archidiaconus,& Philotenus Presbyteri ) Rinema rux in Opustulo eitato Cap. a . RE CAPTAM AB EC-cLISIA CATHOLICA : ea doctrina de appellationibus ad Sedem Apostoli eam de saetin
qaibasque Provinciis . testata habetur et in qua nititur Nieolaus ad ea ustam Rhotadi tuendam . Illa vero non fuit primo tradita in ea synodo . sed ab ipso tempore Apollolorum eontinuata , ct omnibus seeulis, ae temporibus in usum. functionemque deducta per crebras appellationes ad Sedem Apostolieam in ea ussa gravioribus . ex toto terrarum orber ut tei limoniis veterum de lueuientis ea emplis demonstravimus in Defensione Cathedra S. Petri, Disp. ura I. Est alibi sepe . Fadem autem doctrina est, quae palam
traditur in spistolis illis priscorum Ponti fieum, tum ad Hispanos . tum ad quoslibet alios. Fruile. Igitur. & gratis ob eius doctrinae partem,tm- pugnabantur illae ab Iginem aro , aliisquee eum nihil in lix traderetur . quod traditioni Apostolieae. S deelatationi Concilii Sardieentis non e
sit summe eohaerens . Unde obiter colliges, inanem esse, , longissime a vero alienam, opinionem quorundam reeentiorum , abrius ullo solido tandamento seripturientium , , . veluti remer ploratam tradentium . appulsationem ad sedem Apostolieam in ea ussis maioribui . praesertim in iudieiis Episcoporum. fuisse iure novo
introductam saeculo nono contra antiquos Canones . sive ius antiquum . Oppostum enim eonilat palam ex tota hae Diile elatione , , ex
Deereto S. Gelasii l. Papae in Concilio Romano& ex innumeris aliis. quae suo loeo proseremus
LIII. Tertio refellit Nieolaus Hinem arum
nolentem admittere eas Epistolas ad omnimodam auctoritatem, quoniam omnes Catholici tenentur tisque ad ultimum vitae Dae diem, De-
TAXAT ET A Una OITUS SANCTA ROMANA ECCLESIA CONSERUANS,
MANDA MIT, ET PENES SE IN SUIS ARCHIMIS ET METISTIS RITE MONUMENTIS CONDITA VENERATUR.
Absit . at seripta eorum quoquo mado parvipendenda dieamur, quorum videmus. Deo cum Iore. sanctam EeeIesam , aut roseo ertiore
floridam, aut rori flaiffudor ibas , ODIairi-hus eliquiit adortiatam. Ergo testante Nieolao,
illa Deeret alsa eonstituta Pontificum . qui sanguinem pro Christo suderunt (nimirum pri mrum, qui tribus primis seeulis floruerunt , , vetuis Martyres eos untur 3 astiqaittis Tanega Romana Ecclesia eonfer Oit, i, Potiri thesis aestibut eustodienda Mandavit. O pevet fel, Dis arctiois . ct tinctis rite monumentis eondita teneratur . Illa vero sunt, quae Isidorus vulgavit in Collectione sua , nomine veterum Feelesiae Pontis eum g quaeque Niecitat tempore . Se ipsius Hinc mari. non modo in Hispania , Gallia , , Germania et reumferebantur . sed etiam Romae . Nam manitastum e. l . Nicolaum Papam iis verbia Romae seriptis tueri au- Horitatem legitimam illarum met Epistolarum ,
quas impugnahat, sive tanquam authenti eas ad mittere nolebat Ninem arus Rhemensis . Hae autem erant Epistolae priscorum pontis eum ea tante, in Collectione Isidori . Nas igitur ipsas tue-hatur Nicolatia Romae , ct earum antiqui lIima exemplaria a priseis temporibus ea tare tellabatur in archius s. , vetuitis monumentis Eeelesiae Romanae . vide infra num. 68. LIV. Nullo itaque iure respuebantur ab Hinem aro Epitiolae illae . veluti earentes plena auctoritate , quamvis ille nec diceret, nee suis diearetur quidem intrusas, aut nothas, quo nomine primum a Magdel, ut gentibus er plosae fuerunt, , nune frequenter rejiciuntur a recenistioribus, qui temere a quopiam Isidoro fabri extas, aut fictas ajunt. Unde eorruunt enerveseoniecturae Balvetii in Praelatione citata b. II. Si a. ubi , Nieolaum sanctissimum Ponti ieem au daeiae notat, propter restitutionem Rhotadi Apiseopi iis monumentis innixam a Ae laudare uidetur Ninemarum pronunciantem , eam restitutionem fuillo iniquam, ae iudicia Concilior uin Provincialium auctoritate Romani Pontis eis ea cnti non politi. In quo certe psurimum erravit Ninem arus, ct errat Ralua ius, post suum Mar- eam , ut alibi late ostendimus .Lv. Quarto argumentatur Nicolaus regerent in Episeopos illos Galliarum obiectionem ,
qua elevabant auctoritatem earum Epi,iolarum.
quod non extarent in Codice Canonum manthus omnium trito. Imprimis enim ips in variis seriptis . ct allegationibus , ubi e re sua dile intellexerant , inveniebantur laudaste plura testimonia ex eisdem Epistosis delibata. Quare quod postea illas reiseerent, ubi impetebantur in causita Rhota si h piseopi, solum poterat ortum dii cere ex pertinacia tuendi id judietum , quo illum
123쪽
D P aestionem Isidori ad Cone Aa .
tum deposuerunt, dppellantem ad Apostolieam Sedem . Praeterea. quod illae Epitiolae non extarent in Codice vulgato Canonum , nihil concludebat eontra illarum . Quia nee in eo exta hant Epitiolae plurimae mere tales S. Gregorii Magni, aliorumque quorundam Pontificum illo antiquiorum, ac posteriorum e quibus tamen id es explorata ali omnibus hahebatur . Denique nee in eodem Codice erat aliqui, ex Libris Seriptura Canonicis, de tamen summae xuctoritatis apud opines erant. vide supra num. 8s.Lvi. Quod si vero huie postremae argum
menti parti occurreret quispiam . allegato capitulo quodam Innocentii I. Papae ineret Cap. 2 .deelarantis, utrumque Telia mentum esse recipiendum quoad Libros singulox in eo indieatos; reponit Nieolaus . saltem inde haberi, nullius roboris esse obiectionem illam , qua rei te untur Spistolae priscorum Pontifieum eo nomine, quod in Codiee Canonum non editarenti squidem nee in eo habebatur Epiitola , sive Decretum illud Innocentii . quod tamen ab omnibus erat
LvIL Urget deinde testimonium S. Lemnis I. Papae in Epistola ad F piseopos per Campaniam constitutos . quod inter ipsos Canones permistum extabat . , in quo ita omnia Decretalia eos lata Sessia Apostonea eustodiri mandantur . ut F qtiit in illa eommiserit, nouerit sibi oenia is negara . sie perstringit Nieolaus summatim verba ipsa Leonis. de statim ea er-
scribit . nimirum et Ne quid oero si . quod praetermissum a nobii forte eredatur. O MAIA
DECRETALIA Comm rara . TAM BEATAE RECI RDATIONIS INNICE UDI M OMNI IM DECESSORIM
NOSTRO ROM. quae de Eretesiasticis ordini- has, O Cantinam promulaata favi diseDIinis, ita oesaeae dilect otii eustodiri mandamai r ut siquit in itia eommiferit. oeniam sibi deinera iniserit denegari . Ubi merito expendit, dc observat Nicolaus , verbis illia . ominia Decretana coctitata , ae praeterea . omnum decessorum nostrorum, quaelibet prorsus Decreta quin rumlibet omnino Ponti fi eum Romanorum eo m- prehendi et ae proinde Epistolas Decretales veterinus Pontifestas adseripta . quamvis non aeriarent in Codiee Canonum . quia propter sui multitudinem non pinerant in uno eorpore eopaginari . LVIII. Confirmat Nieolaux id ipsum ex Decreto S. Gelasii I. Papae in Concilio Romano septuaginta b piseo potum alentis e Deeretales Epistolas. qua a mali mi Papae diuersi temporibus de Drbe Romana pro moersorum Patrum eonsultatione ( alli eunso atione tegunt, sed male di dederunt , venerabi iter fuscipiendas decernimus . Quae verba se expendit, & urget Nicolaus et In quo natandum . quia non dixit De retales Epistolas, quae inter Cationes habentur, nee tantam, quat moderni Ponti et ediderunt.
sed quas Peat, mi Papae dioemi temporibus de
Urbe Romatia dederant . Didiis autem D DORSIS TEMPORIBUS. uir fanatit eom- presendit . CREBRESCENTIA
PAGANORυM PERSECIDONIAM AD SEDEM APOSTOLICAM DEFERRI CADITAN EPISCOPORUM DIFFI
CILLIME PERMITTEBANT. Unde demum eo ne ludit Ni eos alis, S recte quidem , ni- D. LI si diseriminis esse inter Decreta sedis Apostoli-
eae eontenta in eorpore Canonum, , extra illud; nee inter Apistolas quorundam Pontigeum antiquiorum. ant recentiorum: cum omnes prorsus illas Decretis suis manifeste probaverint Gelasius, ct Leo PapE . LIX. Hujus praeterea testimonium prosertex Epiliola ad Ana. lacum Thessalonicensem Archiepiscopum . iam supra num. s. laudata, additi, verbis iis . plane desumptis ea Epiliolis pristorum Pontificum e Nam etim MAIO
CAUSSARUM EUTUS. libertim tibi effi fab nostrae sententiae expet Fatione fassipendere . nec ratio tibi . nee neee eas Dit, id quod mensuram tuam excederet, de Disandi. Et deinceps e Praesertim, inquit, euis et/am si quid tale atiquid mera retar, expectati dum tibi Disit. quid ad tua eos Ita rescriberem . Nimirum . similis quodam nodo erat caussa Leonis adversus Anastasium , ae Nicolai eontra Hinemarum et atque inde Nicolaus eone ludit . tum Apistolis veterum Pontis eum fidem ea ploratam deberi . tum appellationem Rhotadi ad sedem Apostolieam debuit te admitti, ut ab ea tandem ea uila illa finem aeciperet.
LX. Quid ad haee . aliaque sitnilia, Adversarii illi. qui sedis Apostolicae jura extenuare eonantur 3 Sed enim nullum horum argumentorum , similiumve, sibi obile lunt; multo minus solvunt: ut indoctis hominibus paradora sua obtrusant, quasi nullis dige uitatibus sint obnoxia. Hae nimirum qilibusdam ipsorum ieehnae familiare . , satis notae sunt, eavilli , Sparalogismis uti adversus doctrinam veram . in obsea itum sedi, Apostolieae ab aliis traditam , de nullatenus tibi obiicere . aut summum leviter indieate solidissima fundamenta . quibus ii-la innititur. S quae nullam rationabilem exceptionem a imittunt bi in Seholi. versati solide futilent , discerent sane , qualiter debeat obiecti, respondere quisquis contra receptam doctrinam . A vel sola antiquitate venerandam. praesertim in rebus adeo saeris , indueere vult aliquam opinionem . LX l. Quinto Nieolaus relieit exeeptionem futilem Episeoporum Gallias quorundam in ea eos Rrouersia alentium, iudicia Episcoporia re non cense i inter maiora nexotia . , di mi- Iloret ea fartim exitus: ae proinde eatidam Rhoiadi non debui ite reserri ad Apostolicano sedem. Rei ieit, inquam, exceptionem hanc manifestis . tum rationibus, tum testimoniis ;quorum omnium summa est e quemadmodum
ti piseopi non solum populo sit periores sunt . sed etiam in ipso Clero . immo , prae ipsi. Sacerdotibus praecellentem locum, ac dignitatem habent; ita , illorum caudas . sve iudieia depositionis eorum, etiam si Metropolitani non sint, debere computari inter maiora negotia ,& dissielsiorec exullarum exitus. Quin , ex temstim tinio In noeentit i. Papae in Epitiola ad vis est lesum Episeopum Rhotomagensem pala friaeolligit, etiam simplicium sacerdotum ea uilas terminari de re in Synodo Provinciali, eum recursu tamen appellationis ad Apostolieam Sedem. propter verba illa Innoeentii r Sina praeiudieio tamen Romana Vesesae. Quanto magi, iudicia Episcoporum , qui supra alios Sacerdotes sunt, referri debent ad sedem Apo-L a sto-
124쪽
solidam p Unde , obiter colligitur , verissi-inum ei te, quod passi in traditur in Epilioli, illi
ptiletitum Pontificum ah Isidoro collectis, maiores eam las , graviora negotia , , itidie a I piseopocum, referri debere ad Apostolieam
LXII Sexto urget Decretum magni Con-eilii Nicaeni decernentis , ut sua quibusque Fe-elesiis privilegia serventur . Nimirum , ita praeeipitur ibidem Canone vi. dum dicitur: va
tiore titulo Romanae Eeclusae, omnium aliarum vertiei, privilegia sua propria servari debent; praesertim quae non ab hominibus , non a potestate aliqua sub Caelo , concella sunt, sed a Deo data in Apoliolo Petro . Eiusmodi autem est auctolitas suprema finiendi omnes caussas, praesertim graviores , per appellationem ad illam
LXIII. In quod eonfirmandum affert illustre testimonium S. Gelasii Papae in I pistola
ad F piscopos per Dardaniam eonstitutos a senisii, i me pIane tacemus quod evincta per mundum nosit Ecclesia . quoniam quorumlibet festetiti ii ligata Potit eum Sedet A. Petri Apostili itit habeat resolvendi I titpote quae deo Am EeeIestu fas habeat iudieandi . Deinde ei seribit a tum eiusdem Gelasii locum in Epistola ad Episeopos Orientales maxime opportunum , , alium Bonifacii I. Papae seribenti ad Episeopos per Thettaliam constitutos (sorro earum Epi. tolarum nulla suspecta est, nee ab Aduersariis ipsis inter Isidorianas merces eomputata ) in quibus ambo si Ponti fiee, te.
stantur . eam Divinitus datam auctoritatem sedi Apollolieae ad finienda judieta Episeop
rum , ct terminandas caullas per appellationem delatas ex toto orbe terrarum, veluti ipsi eompetentem ab initio, S perspecta in magnae S 3nodo Nicaenae . quae supra Romanam Ecclesiam nihil ausa sust eonstituere,eui omnia notierat Domitii sermone conrassa. Si omnia (eos sinit Nicolaus ergo ct Episcoporum judicia, cte. vide
supra num. s. so. LXIV. Hinc autem nos pariter colligimus eum eodem Nieolao , ut supra, immerito Hin arum Rhemensem nolui illa reeipere. Sex equi doctrinam traditam in Epistolis illis p istorum Pontificum ab Anaeleto ad Sirietum . in
quibus continuata serie temporum saepissime te-liata habetur ea suprema auctorita . , Divinum privilegium Apostolicae sedis, ut omitia grauiora negotia , , cauisae maiores, atque Episcoporum iudiel a , ad illam referantur. finem aeeipiant. Siqu dem Bonifacius I. A Gelasius I. s eis citatis testantur , eam auctoritatem Divinitus eonee Tam sui; se ab initio Iebsesae Romanae , S perpetuo usu saeculorum confirmatam. LX v. Quibus addo alia verba eiusdem Gelasi in Epist. eltata ad Orientales Tom. rv. editionis Lahheanae , ubi lon' post medium , col. tara . se illos reprehendit. quod inconsulta Sede Apostoliea deposuissent quosdam Catholieos Apiseopo se Suos, ait, se a me integra,
cummunioneque Catholica putaretis errare .
AD APo reo L ICAM SEDEM. SECUM DIM SCITA MAIORUM. ET SICUT SE MPE Q EST FACTIM, REFERRE
DEBUISTIS. Itaque non novo iure , ut con tendit Baliarius cum aliis iniquiori hus erga
Apostolieam Sedem a non ab ineunte nono saeeulo . ut iidem scripturiunt e sed antiquo iure, a tempore naseentis scelesiae, fetis vim seita
maiorum . GT SICIT SEMPER EST FACTUM , e autum fuit, ut ejusmodi ea ullae reserrentur , dc per appellationem remitterentur ad Apostolicam sedem, a primis Seelesiae saeculis usque ad annum circiter ecccxcii. quo ea Epistola a Gelasio seripta fuit.Idipsis in autem, quod in ea traditur, ea tat in Epi: toli, illi, pristorum Pontificum ab Isidoro eos lectis . Et sane illas in mente , aut etiam ob oculos hahere videbantur Ponti sees, Bonita eiu , S Gelasus, dum ea vermha dictarent, aut seriberent . Nullo igitur iure Nine marus propterea admittere eas renuit lae- eulo nono ; S hoe ipso . in quo vivimus plerique recentiorum illas rei ieiunt, veluti induet ci-ees novi iuris , S antiquis Cononibus , ae consuetudini lius Leesesae contrarias .
LXVI. Quare sottalle desperandum non
est, ut ii, qui in ea opinione sunt . eonsideratis mature argumentis Nicolai Papae , ae praeterea nostris, illam deponant, aut saltem moderentur aliqua ea parte: quemadmodum tandem suam
deposuisse videtur Hinc matus Rhementis , dum instante Nitolao ipso. Rhotadum permisit Romam contendere , ut ejus caulla apud sedem Apostolicam examinaretur. Quod qualiter sactum sit. apud Anailasium Bibliothecarium eius temporis Seriptorem in vita ipsus Nieolai legi potest. Se ea recentioribus apud Baronium accubassutium.
diti mi Antonii Atiatistitii in itia . quem
perperam pro sua opiuione allegant Marea .er Laue . Plara alia pro earundem auctoritate sbiter pro Iata.
dotiani Epistolis ex varii, Ca-1 pituli, Hadriani I. Papae celeberrimi . in quibus palam traditur doctrina ipsa quae in illis habetur At ex iisdem sontibus hausta. Plaeet ei scribere pauea quaedam illorum,&praeterea Notac eruditissimi Arehi praesulis Antonii Augustini. quem miror ab aliquibus in oppositum allegari: eum nemo frequentius ibidem, aliisque loe is , earum X pistola a laudet, Isidorumque earum Collectorem . quamvis semel, aut iterum aliquod vertium illarum ea pungat, vel corrigat, prout passim in aliis veteribus , , exploralia seripti, fieri solet.LXVIII. Hadrianus itaque Cap. g. inquit: tium Eriseopti f. nisi Canoxiee ooeatan O in Deitima Synodo Do te oro APOSTOLICA
sione Domini . ct meritii A. Petri Ap oti,
eu aris eongregandoram Coneiliorum auctoritas. ct sanctorum rationum , ae veneranda-rtim Patrtim Decretit, Maltipliciter privata
tradita est potesat 3 Dper quibusdam erimixibus pes fatus audiatis r . oeg impetestar . Si aD-ter praesumptam a quissilibet fueritus vatis is deducatur , quod Qerint, cte. Fandem vero doctrinam totidem sero verbis frequenter i adunt vetere; illae Epl lolae antiquorum Ecclesiae Ponti fleum ab Isidoro eollectae r ad quas sne .
125쪽
dubio respexit Nadrianus, dum id Capitulum, , plura alia sequentia edidit. It sane inita ratione temporis, ut alibi monui , Hadrianus ipse haee Capitula edidit, seu eollegit multis annis, antequam Collectio Isidorsana ex Hispania deferretur in Germaniam a Rieulpho S evulgaretur per regiones sinitimas , ut testatur Mine- marias . Ut propterea necellum sit , Hadrianum non si utile uium sis recentioribus exemplaribus .
sed aliis antiquioribus. quorum plurima, di probatissima Romae extabant a prsseis saeculis. LXlX. videamus autem qualiter illud exponat , , illulitet Antonius Augustinus: Maee sumptasat, ait. ex meaena Synodo . ut Fefert Ialius Papa Mise. I ex qua famitur s.
nodo ad Feneem II. Ex qua funt s. Iura. p. p. ii. O Cap. V. DIA Avastasio Patriareo ead F. ieem Papam i eripta . si apud Iosuem
Parte s. Cap. is. Decreti itidem mend se relata. Idemqtie Peliae ait in Epist. ad eisdem AEAEI-ptior Episcopos Cap. ii. Sed ante Conelii tim te entiis eademsententia ab Aps ut es aee pia , ut tesutar Etititheriat Papa Epist. ad
Galliaram Epise pos . unde sumitur g aeuas.
Dictoris sio Lib. . Titui. ia. C. a. Panhorm. Sed
pro Gregorii feriba Julii, at Part v. Cay as . Deereti . Testatar idem Victorii Deedfr E phyrinus , E f. t ex qua est s. Suast. q. Cap. a. Affisus Lib. g. Op d. qai diminute referant Episto a verba . Sie enim est in Libris
Conciliorum. Nee antea finiatur, se ut ah Apostolis. &sueeeilbribus eorum olim statutum eli, quam ejus auctoritate sulciatur: Neque hoe a Demochare. er Conrio omitti debuit. Sie enima. aea. . i. Cap. s. qtiod Feliei, nomine in .seribit tir , , rees, Demochares notat, eadem
oerba esse Zephri ui Epist. i. Felieis rara. ad Patern Am , quae etiam prima es et sed verba,
qtiae apud Gratiantiis Asderantur . notata non stitit. Contivis a itim errorem addidit numerorum. pellat enim Caput ea artum ulud quinitiis . O ab iis Capitistis falsi numeros addidit. Verba omissa favi: Apolioli ea fieti alictoritate , ante iIIa r aut reum se ipse eonfiteatur. Barchardat i is .ex Zeph rino, Apostolica fultus auctoritate . Ex Cap. ix'. ex nitie , Apo stoliea fretus auctoritate. Ioo Carn d Ia. II. Panhormitanai , qua Apostoliea fulti suerint auctoritate . ex Sybrina . me etiam An
quam Apsioliea aue ritate De eadem re extat Ma eeus Papae Diso a i. tinde est Cap. I s. a .
niae Episcopos , esitis pars reseritir a Burch. Lib i. Cap. a. S sisne Part. s. Cap. os De crest . Naee anteriora funt ex Meaena nodo
Ex posterior sat o deatur Epist Mephani . OAfricanor tim ad Dama tibi, Damasi Epist. s. ad eosdem Episcopo se tinde est g. aenae'. 6.
p. 6. qabd mend se Hirtim rami Demochare, O Cuntio . Nam pro itiit oerbis: quoniam
omnes appellare ; feribendum es. quam omnes appellare; ct refertititur ad radem Apo- solitam . Barchaia. Lib. I . p. I s. quae habet O sio Part. s. op ass. Decreti. Sed ambo omittant speriora verba . oppido necessaria .
Itio Calusi esse ait, otiae Damos Iaut . --
Almus recte Lib. a. Cop. s. init. o tis Cupitit herba paticis exeratis refert eapitat. Lib. 6 p.
at . O Lil p.rso. in ipsis additit pIenius. LXX. Hue usque sapientis initi, ille Ares,i-
praesul, nihil prorsus improhan . aut adustorinum, vel suppositum agnosce nil in tot iis Epistolis veterum Ponti fi eum ab Isidoro eollectis , quas passim laudat, At initio quidem illam Julii l. veluti innitam Nicaeno Concilior quam tamen recentiores plerique, S potis imum Lab-he, prorsus finitiam arbitrantur . Frustra igitur in Antonio Augustino praesidium suae opsenioni quaerunt , cui nee in speeiem lavet. LX l. Deinde Hadrianu, Cap. s. haec habete Salso R,manae Eeetesiae is omvibas Primatu .
Matiis ames . quod illa qtiae festit per unam-
quamque prooinciam , ipsius probioeiae Synodat dispenset Atii in Meaeoo eonstat decretum esse Cincilio . Quae como nant doctrinae in iis hpistoli traditae.
Lx si . videamus, quomodo priora illa verba , SaIso Romanae Velesa in omnihas Primaru , exponat idem Arehiepiscopus, de apparebit, quantam fidem praesisterit Ilidoro Collectari . me herha . inquit, paucis ex-eratis . ter Gratia, tis refert s. itiaest. 5.
Consant Sant autem ex eadem Aeanda Reaera ih. odo et a Graeos . latinii exeratis lini vertis.Salvo p ,manae Eeelesiae in omnibus Pelmatii.
detem eapita Meaetii Cotiei ii . tuti itim mersa: Salvo Romanae , suti refert. Sti seor . m. Patres ex verhis Cati. V. Coveilii Nicaeni hae edaxisse . Ex eo es aptid Gratianum a. Q. g.
nes in Synodo provitieiae termines remar . Refert In noeentii Verba , praeter II dorum . Grat. ii. oeta l. op a . hit Iantam vertis .ceripeis: In noeentsu, papa Ideo Demochares non addidit raritim Deum . Sic enim Anselmus Lil. 2.
op a s. qtiod nos ab . Marietas oritur post C . s. nam Cap. Io. C.ntio est: Gelasi Chri . tianis dee. mihi tet. Ego addidi sumeros Niseuae. Sonovi, Carth ii omini me vero , referamur antiqtitui decreram utroqtie Contino, Nicano, ct Cotistantinopolitans . avit ea Hadriunt Derba, avit ea, qtia D ieahamur addita, tueamur. Legatittir Pii Potiti it Uerba iti ea ce DF. E. De eetero, fas va in omnibus' Apostolsea au ritate Aee. Atite Piam Anaelestis, a B Petro Presbyter eonferatus . tu extrema Epistola i .
126쪽
ex qua est a. st, G. C g. Verba tum itiae eo eam Patticio, mend se esse saepicor . O pro eis, eorum Praeside , subsittienda esse Deile credo .
Matii, anim factilis post AnaeIetum Patriel rum nomen pro Mag ratibus asarpatam sit. P remo hujus Capitis verba, illis exceptis ini. tio hajus Capitis notatis, reseri Capita . Lib. 6. C. 28 . LXXIII. Haec ille . in quibus multa habet pro iii loro . A Epistolis ab ipso eollecti, . atque imprimis optime observat, verba eius Capituli haberi Canone seeundo Concilii II. Generalis , nimirum Constantinop. I. exceptis illis risu Io Romana Eesesia in omnibus Primata . quae forta ite ab Hadriano addita fuisse innuit: sed postea suspicatur ea suisse deducta a euntum quinquaginta Patribus Concilii Seeundi Generali . nimirum Con tantinopol. I. ex Canone v. Conessii Nicaeni. Se ilicet id satis indieatur a C L. Patribus. dum Canone I l. praedictae Synodi CP.
Aripto de diaeresbus Canone . clarum est. quod unamquamque provistiam Synodus provinciae ministrabit. secandum ea, quae fuerunt Niceae destitia . Fortasti vero sub Nieaenorum Canonum, aut definitionum nomine intelliguntur his loco Sardieenses, ueluti appendices Nieaenae Synodi . vide supra num. s . Ac sa. LXX lv. Nimirum Canone quinto eadem fere habentur quoad rem . in Coneilio Nicaeno, seu Glaree . seu Latine . tam iuria versionen Gentiani Herueti , quam antiquiores Dionysii Itigui, Ruffini. S Isidori a lieet iidem veris his plurimum varient. Nusquam autem illae priora verba invenimus, quae Antonius Augustinui suspicatur Hadriani ede . Coniicit veroid . quia Isdorus in hae ipsa Praefatione referens verba estati Canonis Contiantinopolitani . illa non affert . Quae conjectura inanis estet, nisi fidem praestaret Isdoro . Deinde illum laudat, quatenus eodem ioeo ei tat Epistolam illam In noeentis I. Papae ad vicitietum Episto-pum Rothom agensem . circa quam plura obseruabimus in progre tu LXXv. Denique illorum verborum, Salio Romanae EeeIesia in omnisai Prsmatu . originem altiva repetit. S vindieat ex monumentis troque Generali Cone illo iam memorato antiquioribus . nimirum ex Epistolx a. Psi I. Papae, ee altera anteriore Anae leti testantis. si a BPetro Pre hyterum eonsecratum fuisse. Nimirum ambo ii Ponti sees usi sunt aequiva sentibus vehisis , qualia sunt e Salia in omnibus moso ita a acturitata . Quae tamen duae Epitiolae . ab Isidoro eos lectae . respuuntur a recentioribus. Contra vero doctissimus Arehi praesul illas laudat . nis quod verba illa , eo ram Patricia . mendose seripta suspicatur in I pistola Anaeleti et quoniam multis poli illum Ponti seem saeculis Patrieior is nomen pro Magii ratibus usurpatum fuit . Itaque ubi habetur , ectram Patricio . suspicatur segendum, eoram, Prae de . In hoe unleo verbo serupulus suit Antonio Augustino . sed non ut propterea in dubium vocaret bd. , , eius Epistolae r multo autem minus , ut illam exsibilaret, aut proscinderet , quemadmodum fieri a quibusdam aliis videmus,
qui tamen, tilii e re sua ei te intelligunt, muli alia vetera instrumenta, eaque longe minu comprobata, ad nutum eorrigunt , verbis quihusdam v et aliorum substitutis , eaque vindicant . I germana volunt . Quanto satius ellet eadem saltem pietate uti eum Decretis illis pri- seorum, de sanesissimorum feelesiae Praesulum . . receptis a tota antiquitate Chridiana . di plurimum eonserentibus ad itabis tendam Eeelegasti eam diseiplinam ELXXVI. Praeterea Hadrianus profert Capitulum vigesimum tertium , alias vigesimum primum, cuius haee sunt verbar maeuit, si O; se opus aceti tui oppoliaverit Romanum Pontificem . id statuendum . quod ipse censuerit Laudatus vero Antii tes in id Capitulum ita loquitur e Fabiatii stini hae Epip. g. x si III. Epist tintea east s. IDEM MI DETUR NI.
CAENA AT DIS DECREVISSE eap. si . GT REFERT VILIUS PAPA Epist.
a. e . io es in Capitat. lib. . eap. Is g. inodditis, O is prioris. Iib. v. eap. gis. Nec plura ille . In iis vero laudat tres priseorum Pontis eum ab Isidoro eollectas Apistolas . repraesertim illam Justi Papae . quae pserisque re-eent soribus emunctioris nas , non suspecta modo . sed plane suppolita . & spurix est. At si ise uti non bene pro sua opiniona allegant Antonium Augustinum et ita nec iure illam reiiciunt. veluti manifeste nothain. in lectu enim opus est in ea . tum admittenda, tum respuenda .
PIeros se diesarum Epistolarum . proat communiter circumseruntur . vehemetiter faspectas esse de interpo atione . O aIlii defess-bas et nηn tamen re aeadas , sed vaneranis dat . Er is avictoritatem recipiendas . eum delecta opportuno .
n Aola , aliisquae priscCrum Pontifieum nomine editis. etiam iis , quae ad Hispanos sunt, veluti sanctorum Anteri. Lueti I. Xysti II. Eui3ehiani, & Me Iehiadis . prout modo extant. de leguntur a mustis iam taeulis , apparent verba aliqua non germana , nec cohaereaetia satis tempori. aut interpolata , v Elasti ita et adhue illae oenerabinter recipiendae funt, jurta monitum eelebre s. Gelasi Papae . ab H inmaro c alioqui refractario ) reverenter susceptum: praesertim eum omnia sere , quae in strum leguntur. etiam prout modo extant, Coram tineant doctrinam Catholi eam . salutare tria , piam . & apertissime traditam a Romanis Pontis ei bux . Doctoribus. S Seriptorihus sacris , quae sempei venerationi summae ede debet, ubicumque inveniatur Praeterea sepositis iis erratis, , allum menti. Epistolarum . conandum , qua parte . sve quantom fieri possit, ad eas emaculandas . discernendo germanum a murio, de originarium ah intrum. Neque enim iustum est , ut praecipua doctrina cirea auctoritatem Sedix Apostolieae, de nonnulla alia magni momenti, quae sunt veluti medulla. aut sui itantia Illarum Epistolarum , non eristimetur germana in si , ae vere tradita a sanctissimi x iis
127쪽
Poniis ei bus scripto, se uti Et verbo et licet assumenta quaedam , dc errata , et sordes postea aeceiserint . Haec omnia respuantur: sed illae seinper venerationi sint, di honorisee recipiantur . Recentiores ipsi student passim . ubi lubet, monumenta alia vetera minoris auctoritatis . Ae pluribus naevis vitiata , pro viribus vindieare . Si autem in quasdam earum vitium irrepserit manifestum , corrigendum est , aut ea pungendum , reliquo eorpore Epistolae in sua auctoritate manente e quoniam in tam songo laeus orum decursu , satile irrepere potuerunt hujusmodi naevi ob imperitiam , vel negligentiam exscriptorum , aut propter audaciam, temeritatemve alie uius setoli. Fieri etiam potuit, quod maxime observari velim, ut aliquis olim authenticis exemplarthus in usum privatum adderet, vel in margine. vel intes lineas,
nonnulla quaedam ex posterioribus Apistolis . Conciliis, vel scriptoribus delibata, de polleaea omnia ab aliis eoniungerentur, veluti continuato filo eiusdem Epistolae . At tandem ea assumenta in plurima ei emplaria nova irreperent , quae bona fide tandem a S. Isidoro, de a Romanis ipsa haberentur , ae legerentur . verum adhue eo posito, virorum imprimis eruditorum eii discernere alsumenta . , asellitia quaeque a germanis, ut horum auctoritas facta tecta iit: non autem integras propterea Epitiolas re-jieere . tot iam tacusis venerandas .
LXXVIII. Hoe modo se gessit, non sne
insigni laude , Antonius Augustinus , quo cruditiorem neminem , aut rerum antiquarum peritiorem, postrema haee taeula tulerunt. Quare in tot ad saudata Hadriani Capitula Noti,. de pluritius alsis Libris, passim allegat, de reverenter habet prisca illa monumenta Epistolarum meretalium ab Isidoro eos lecta, quam eis a Dionysio Exiguo praetermissa , oh rationem datam supra a num . do. Nec facile credam , recentioribus Oeeurrisse aliquid euiuspiam momenti contra auctoritatem earum Epitiolatum , quod illi oeulatissimo viro. S in rebus iis diligentius. ae diutiux versato , perspectum non fuerit. Wrum fortassis ea eensuit levia, aut saeilia solutu. nee digna. ut suis sueuhrationibus insereret;
multo autem minus, ut propterea fides tam sacrorum monumentorum vacillaret, aut solo aequaretur. Quin &Lib. a. si amendatione Gratiani , Dial. d. relata opinione quot undam rei ieientium Epistolas Callisto I. Papae tributas in collectione Isidori. issas aperte tuetur . LXXIX. Laudandi etiam sunt non pauci ex recentibus Ecclesiasti eae antiquitatis scrutatoribus , qui fidem . Ac a dis et is, quarundam Epistolatum Ponti fieibus Romanis adscriptarum, asserere studuerunt, solutis argumentis, quae qui husdam aliis . seu ineluctabilia videbantur. I x plurimis pauea , Ac nuperrim Eindicare lubet. Heri Pasehasius Que et in Notis ad Apistolam octogesimam septimam S. Leoni, Papae contenda hat aeriter, illam aut suppo-stitiam elle, aut saltem interpolatam, praecipuEquoad partem, in qua de Lupicino agitur et g in id probandum proferebat argumentum suo iudieio palmare, atque instar sexcentorum . At vero statim Clarae . vir Emmanuel a Sehel- strate in Beeles a Asrieana Dilsett. I. Cap. r. illius erilitatem ostendit, Ec vindieavit totam eam
Epistolam adversus id paradoron Quesnelii.
Idem Disset lat. Is . Concilium Zellense, de Epistolam Sitieii Papae Tractoriam ( alii Tractatoriam appellant 3 eontra omniam aliorum sensium,
praes denter rei ieit, dicens: Certis Mum mili est,
merumque eommestum. Quod varii, argumentis persuadere conatur. verum iis omnibus ad trutinam expensis, nullum este pondus demo instrat idem setallitate Disteri. g. Cap. ia. Se tan. dem inquite Si ex eo quod movumetita avriquaestitila sisAt c idem die . si quodammodo vitiata , aut interpolata I pro eo ram Appositione argumentam de samere neet ; qtist Cotieuia . qaoi Acta, qaut aestiquorum scripta alaud eanda erante AtitIoritatem tamen . Itera mes ita,
obtinent. O ostitieloot tipvid posteritatem . LXXX. Idem ergo die endum de Epitiolis priseorum Ponti seum Collectioni, Isidorianae
receptis a tota sere antiquitatae Christiana , de adeo multipliciter comprohatis . ac tam densa
argumentorum copia , mirum ut sit, tot Catholieos, de eruditos viros cne quidquam de heter doris dieam oti quasdam disgeultatet , nulla
tenus insuperabiles, ex verborum sordibus, parathroni sinis . aut etiam a lumentis in tam longo taculorum eursu exorta, . illarum auctoritatem habui te deploratam , , caussam tam piam
heste deserit ille. Quod si ve eo illam segniter
promovi te visus sueto , proderit saltem hie conatui meus , ut alii doctiores . S minus impli-eati aliis occupationi hus , eolophonem addant, ct sententiam hane tori antiquitati certam, sed nunc pene exulantem, orbi sit orarso, veluti postliminio restituant. LXXXI. Nee propterea in me reeipio tuendam omnium . de singularum ex iij et Ono O , aut nego in multis earum delectu opus eiie . sive propter par achronismos, sive ob quaedam interpolationis vehementem suspicionem ingerentia,
sive aliis capitibu . Ue eum id singillatim disternere prolixi labori ellet , dc alienum a se opo . notiri Operis . in quo sola Hispaniarum Concilia. de F pistolae praecipuae Decretales ad illa inspectantes exhibentur. sa, itaque sola, propriis
locis, quantum lieuerit, aiserere . di vindicare conabor. Haee itaque in anteeestum dies a merint generatim cirea illa a , de lilias omnes ab Isidoro
collectas, quas in hae Praefatione laudat. Spraesertim istam Justi I. in qua plerique offen
LXXXII. Et eerte, si S. Isidorurum Hispalens a ponat ut huius Collectionis Auctor, uti tempore Rincmari apud Gallias vulgatum erat. d. hoe taeulo non pauet indieare videntur, ac nos ipsi supra Di .lertat. I. demonstrauimus ;gravissima irrogatur iniuria Sancto illi . At praestanti silino Doctori, sive illae Epistolae dicant ut ab ipso suppostae . sve interpolatae. Sed nec
levis nota inuritur euieuinque alteri Isidoro reum . quisquis iste fuerit, tantae auereritatis ertiterit, ut ah octoginta uispaniae Episeopis, d a pluribus aliis viris doctis, ae piis . ad id opus
in se reeipiendum compelleretur . Neque enim tot Praesules Catholiei, bc graves id oneris injungerent , nisi homini in rebus Aeetes allicis versatissimo, de probatae apud omnes silet. Ac quemadmodum ille integre ae sidet ter exscripsi Con-ellia eousque eelebrata . praeserti milia Hispania, de Epistolas a Siricio usque ad Gregorium Magnum, quin ali ullo hactenus mangonii incusa,
128쪽
iv. fuerit: ita etiam se gessisse eensendus est in exseribendis veterum Pontifieum Epitiolis, quae eerte , s. prout ab ipso vulgatae fuerunt. aliquo
naevo laedabantur, non ab illo eam maculam ae-eeperunt, sed a quopiam alio . sve imperito . sive seiolo. Nominatim vero Epistolae plures vetetum Pontis eum , in quibus declarat ut licitaitanslatio Episcoporum de una Ecclesia in aliam,s neeessitas. ide utilitas publiea interveniat (quarum eeleberrima eii illa S. Anteri Papae ad hpiseopo, Hispaniae in progressi ea hibenda ) eranteelebre in Hispania, saltem post medium taeuli septimi. quo celebrata suerunt Concilia Toletana x. &xvi. Siquidem in iis sectae suerunt aliquot translationes CANONICA, ut ibidem dieitur: ahs dubio propter illam S. Anteri Fpistolam , aliasque similes, in quibus Sedes Apostoliea id permiserat, vel probaverat . Unie S obitet evincitur, illas non si ille fabrieata sub finem octavi laeuli , aut initium noni ab Is-doro Meleatore et sed sesqui-taculo ante ut minimum inveniri receptas in Toletanis Conciliis. LXXXII. Quapropter recentiores , qui sylum ineiviliter exacuunt adversus Collecto rem earum Epistolarum , noverint, dum se putant impetere Isidorum Mercatorem , re vera in
sectati S. Isidorum Hispalensem, Doctorem san Histimum , ita gravissimum : quem vere collegille Apistola, illa, a C emente usqtie ad Siricium , de
xursus ab hoe usque ad Gregorium Magnum, re manifetia e. . , late cemonii rata tota Di te rat. I. Praeterea Ds.lertat. VII. prae ertim saeuro si quinto , eon labit palam . formularum illas loeutionum . quae in Epitioli, Isidorianis veterum Pontis eum leguntur etrea appellationes ad S dem Apostolieam , cui ea inlae omnes maiores ,
iudieia Episeoporum . , quae iliones Feesesarum, reservatae sunt; totidem pene verbissi extate in Epidolis indubitatis aliorum Pontis eum quinti S sexti taculi. antiquiorum Is oro: qui
plane eum itylum ex decetioribus mirum mutuatieeenseri debent . Denique pro amplieri eonse-matione eorum , quae hactenus tradidimus . vide
plura dicenda inferius Dideri. VIII. Ea eursu
aram earundem: anfretasse Theodige ti, fue-
Prosertar ci expenditar tes Monium uomine S. Iidereotis Toletatii ea de re a Laea 'Ans Episcopo editam Meram ostenditar, i Itid esse , aat suppostitium, aut vaIA D- nectam . LXXXIV. Um adhue post longam ea- tum I pistolarum defensi
a Rem negare non possimus, vehementem suspicionem elisi de mangonio eu-juspiam in iis interpolandis, vitiandis, di texendis multipliei aliumento ex Scriptoribus posterioribus desumpto, restat inquirendum, quisnam fuerit earum eorruptor . Porro quod plerique autumant, illum fuisse Isdorum cognomento Mereatorem , alii vero Isidorum Setabitanum Apiseopum i jam supra Disfert. I. reiectum fuit veluti omni solido fundamento carens . . LXXXIII. Quapropter rationabilius sorataile suspieabitur. aut eensebit aliquis, eas additiones . ac parathrons vi. quaeque, sive absurda, germanis veterum Pontis eum Isidorianae collectionis Epistoli, alii ita suillo ab impii Dsmo Theodi selo , natione Graeco, , eiusdem s. Is dori is Sede Hispalens indigno sueeellore . LXXX v I. Ratio id suspicandi oritur ex
testimonio S. Ilde phon si Archipraeuili, Toletani, oeulati testis eorum , quae in Hispania gerebantur , non modo tempore S. Isidor i. eujus discipulus, aut etiam eonvictor fuit Hispali, sed etiam pollea , cum Theocli selus in ejus locum sue eeos iet. Ild epho fui itaque in continuatione ad Chronleon b. Ilidori ( quae extat Tomo II. Hispaniae Illustratae inter scripta eos lecta a Luea Tia
oarietate lingvi artim doegat. exterius Ioeatione nitida te interitis a titem , ut exittit demons a-
Libro: quosdam de NaIuris rerum , O arte medietna. o de arte notoria , quos Pater Udortis
RENI FAISA r atqtie per quendam Ara
bem , nomine Aoicennam, de Latino in Arahiis
eam trais Iit. Io iis , ET ALIIS PLURI.
BIS.. itfens inventus . O erroneas in ortiis eant Fidei eomprobatus . per Oxodum ah Areo episeopali dignitate degradatui es . Asserebar enim. Domitiam nos tim I EA DII CHRISTUM eam Patre, ct Spirita Saticto, non esses, um Deum . sed potius ad titiam . Hic , ut dictam es, pridat ut honore meerdotii, ad Arahes transit, es sectae Pseudo-Proph lae Maho meis adA est , es plura doetiit de inanda sub
I peratore Heraeuo. Tunc temporas dignitas Primatia translata es ad Eeclesiam 'Ietanam. LXXXUti. Hactenus S. ild ephonsus , Exeuius testimonio valde notando coniectauit qui piain , impium Theodi selum, quemadmodum scripta quaedam lis dori deces oris sui in odium Fidei eorrupit. resecans vera , ct inferens fuI- se etiam veterum Pontis eum h piuola, rite eollectas ab Isidoro, prout antiquitus extabant, pariter eorrupisse: tum detractis nominibus verorum Consulum . sul, quibus datae fuerant. de aliis pro sibito adiecti et tum praeterea non nunquam crassa, rudique soloee dyli baroari; tum etiam nominibus q iibusdam Primat uno.
Patriarcharum , aliorumque nondum receptorum in Aeetes a primis illis seculi et tum denique tessimonii, Seripturae juria translationem S. Hieronymi multo pollea secutam , , assumentis mutuatis ea spitioli , , Lueuhrationi-hus Ponti seum , ac Seriptorum polieriorum . Itaque dato quod omnes ii naevi, aut potius deis formitates intolerandae, sint in iis Epitioli, nee ulla cerussa , aut purpurisso oce ultari possint , ut loquitur Philippus Lahbe ; adhuc tamen tribui non debet praeeipuo Cos lectori S. Isidoro , qui eas abs dubio protulit, quales invenit in antiquis exemplaribus. Quare oportet, eas adseribere cuipiam alteri posterio , aut praesertim impio Theodi selo. qui ingressus paulo post
Isidori obitum in eandem Sedem Hispalensem , tanquam lupus sub ovina pelle , potuit saei Ichabere scripta omnia S. Doctori , , subinde Collectionem Canonum , S Epitiolarum ab ipso sectam . & ex iis antiquiores veterum Pontifi
129쪽
D Praefarionem I Mori ad Contilia . 8s
eum interpolare , ae vitiare eenton thus assutis , nii, ae Gutschonii reseri Plem plus in Seholio id aliisque defectibus, quemadmodum laudati s.ll- Praefationem Canonis eiusdem Auleennae . euius dephon si testimonio alia Isidori seripta stedavit, duplicem Librum ex Arabieo versum edidit Lo- eserant vera . ct inserent fossa . vanii anno id;8. Alii vero obiisse Iieunt anno LXXXuIII verum e iii imatio praedicta ioso. aetatis s s. ut Leo Africanos de Auctoriis non videtur innixa sindamento satis firmo: eum bu ,.Arabicis, ex Sealiger in Theophrasium pag. appareant plura ereditu disseilia, alia falsa, alia is . Qui igitur fieri potest, ut Theodi selus qua . minime eo hcerentia in eo testimonio allegato c. euor fere saeculi, retro eidem Avieennae Librum Luea Episeopo Tudenti: ut proinde illud nun- aliquem Isidori Arabice interpretandum trais quam prolatum suerit a SIldephonta Toletano. deret. sed assutum ab aliquo seiolo. aut temeratio ho- XCIII. vides dissicultatem. eui una vimine , Continuationi ipsius ad Chronieon S. I s. detur ede polle me urendi via. dii linguendo duis dori. Proponam dissieultates oeeurrentes ad- plicem Avicennam , quorum antiquior fuerit versus narrationem illam . Ae similiter respon- auetjo or Theodi scio intra saeculum septimum .siones verosimile , quae adhiberi possent; ae pollerior autem longe posterior ineunte undeci- eandem concludam quid sentiendum si de Theo- mo taeulo . Sane apud laudatum Psempium , di selo , eui tot mala tribuuntur , , praesertim Joannem Marianam ab ipso laudatum, Joannem interpolatio, de corruptio quorundam script Riolanum . & Renatum Morea u. ae Gamarem
rum s. Is dori. a Regibus in Asyso sueundarum Quael nonuntia
LXXXIX. Imprimis salivam movet. quod eampo Quae l. a. num. a S. duo Avicennae dilii S. Isidorus dieatur seripssse librum aliquem DE guuntur; ct tartalle id nomen inter Arabes non ARTA NOTORIA . Huius enim nomine eom- uni tantum . sed diversa homini hus imponeba- muniter intelligitur quaedam ars superstitioso turr ut proinde pluribus ante insignem 3e noti admodum . de qua plura Deirius . De mala simum Avicennam saeculis . fuerit alius ejus no-Lit,. a. Quaest. et . S Joannes Alberghinus in minis . pariter Arabs . in Hispania, eui The Nanii li Qualiscatorum Cap. t S. Secl. g. s. i. disclus Libros illos Isidori . nondum eousque Atqtie illa ipsa creditur esse , quam explanavit vulgatos, Arabice interpretandos tradiderit. Corneliu Agrippa sub Titulo Cetaolevi de XIIo- Haec vero non tam assiemando, quam eonjectammonis. Quis autem credatis. Isidorum pietate do, aut divinando solum . die a sunto. eximium , ae doctrina praeliantem, elaborasse XC lv. Quid autem die emus de Synodo istam nefarium scriptum . la a s. I dephonta memorata, in qua Theodi-XC. Haec tamen obiectio eludi posset . alie- selus depositus fui se legitur 3 Etenim in nullae rendo. S. Isidorum scripss,e De arto n. torsa , synodo, aut Conestio totius septimi tae uti leo non ad illam tradendam , sed potius tin pugnan- gitur nomen Theodssili, neque a quopiam Scrimdam. & relegandam ab animis hominum, qui ip- ptorum ejus tem p .rix, aut sequentis usque ad sus aevo dediti erant superstitionibus in ea tra- dicium annum MCC. memoratur . vel illius deditis. Sie eerte Deirius palillo ante laudatu , postio. Et certe si illa vere eontigit, procul- Libros De Magia edidit, ut eam refelleret. sie dubio delauit ac eisere ab anno Christi sereente, inter Patres Epiphanius , Augustinus . , alii simo trigesimo se ito . in quo obiit s. Isidorus . seripserunt Libros de Haeresibus, nimirum . non usque ad quinquagesimum sex tum: nam in eo ut eas docerent, sed potius ut impugnarent. spatio viginti annorum eo telarata fuere Toletanabie denique passim Ss. Patres . At pii quique . Concilia v. vi v I. v m. iv. di x. intervenien Seriptores, edunt Libros De vitii, , tum in g, te S. Eugenio Praesule Toletano. In nullo autemnere , tum in specie . ea fine refutandi, non do- eorum subseribit The iselu, , vel ulla eius eundi, mentio fit. Quin potius in Toletano v a. quod XCI. Fieri etiam potuit, ut Liber D. arto eelebratum fuit anno sereentesimo triges monotoria seriptus ah Isidoro . t eae aret de illa. octavo c ideli. hiennio poli Isidori obitum a eo modo . ac ratione, qua libera esse potest ab subseribit quarto loeo Honoratus Eeelesiae His omni superilitionis, ae malefieii naevor ae subino malens s Episeopus . . In Concilio Toletano vi I.
de refutaret quidquid cirea illam ab aliqviibus quod legitur celebratum anno quadragesimo se- impie tradebatur . si e certe multi eum laudo xto ejusdem tae usi . subseribit secundo loco seriliunt Libros eirea artes iis as , quae hene, aut c , quidem ante Iugenium Toletanum An- male ea erceri possunt, probando quaedam . & ponias Dei miserieordia suaHae HispaIensi E alia improbando . Unde nihil vetat eredere elisae Metrop Atanas Episcopat. Idem quoque Theodi telum ei Libro, S aliis de Medieina . ae seeundo loco subseribit in Coneilio vis I. Tole- Naturis Rerum, in noeenter seriptis ab Isidoro, tano anni DCLIII. In Conestio I . nullus Hi- aliquid veneni aspersisse . malensis Praesul fuit. In x. tandem subseriptus XCV. Maius negotium Leessit quod sui, legitur secundo loco Fagitioas a patios Metroditur de Theodi selo e Per quendam Araheis. poIitanat Episcopas . Itaque nullum apparet 'omine Avicetinam . de Latino in Aralleum vestigium Theodi seli Praesulis Hispalensi toto transalit . Nimirum praedictos Libros s. Isido- eo tempore, nee sdi nodi eoactae ad illum depori. Incurrit enim itatim in oculos para chronio Vendum . Quin potius eo nitare videtur. itatim mus . quoniam Theudita iis in eo te ilimonio di- ah obitu S. Isidori electum fuiste in loeum ipsuscitur Suecedor S Isidori in Sede Hispalensi. Honoratum, qui subseripsit Coneilio Toletam paucis annis post obitum ipsus , qui eontigit an- UI. Ad eo mortuo Antonium . qui intersuit vII. no 636. Avicenna autem celeberrimus Arabum SuIII. Philosophus. de Medicus quatuor postea seeulla XCv. At enim Oeeutri sortasse posset asse-iloruit. Mortuus enim eli anno Chri . ti millesi- rendo, Honoratum fuis e quidem immediatummo triges mo seato, aetatis vero suae quinquage. Isidori sueeessorem , S uti talem subseripsisse simo seato, uti ea adiurata eomputatione Erpeis quarto loco in Comilio Toletano vI. anno
130쪽
so Dissertationes Eee es actieae
ocet Irvi II. Interiecto autem tempore usque ad annum ocet tui. quo habitum fuitToletanum vii. mortuum futile Honoratum . de electum , ac postea lite ei spatio de politum Theodisclum g non quidem eongregato in id Concilio presse dicto . sed veluti Synodo quadam Provinciali, aut
Comitiis Episcoporum quorundam ad deponendum impium illum , uti haereticum manifestum , immo di apoilatam a Christiana Fide . Si e . inquam , oeeurri pollet , sed apparenter solum ., dumtaxat ad eludendam vim argumenti . XCVI. Sed ecce Rhodus . eeee saltus, sive nodus haud facilis extri ea tu, dum in eo testimonio dieitur . Theodisclum , inter alios errores Catholiem Fidei contrarios . tradidisse. Dominum vostram IESDM CHRISTOMetiis Pa.tre . , Spirita Sancto, non esse unum Deum ,
SED PO TIIS ADOPTIMUM Rine enim
aperte colligitur , preter asia, haeres in Adopti-oartim appellatam , quae Chri.ium negabat ede Filium Dei naturalem . de solum eensebat ad optiuum , t iii ie traditam a Theodiselo Ate hiprae. sula Hispalens , simul & damnatam eum ipso in ea Synodo, ubi depositus fuit . Hoe autem videtur falsum omninor quoniam haece sis illa Adoptivorum communiter tribuitur Alipando Praesuli Toletano, he Feliei Episeopo Urget. lans. qui integro po i Theodi selum saeculo , nimirum po i medium saeculi octavi, illam leguntur tradidiae, Se propterea indignationem Con-eilii Franeosordiensis sui ierunt anno septingentesimo nonagesimo quarto. sub Regno Caroli M igni, ut conuat eae illius Actis . Inered bile autem apparet. Elipanduin Toletanum Anti iu-tem ausum fuisse ex Oreo revocare errore in
praee edanti taeulo damnatum eum Theodi selo
auctore suo in Hispania, Se fortasse in ipsa in
Toleto, nili vellet palam eiurare Fidem Catholi eam , di Nestorio adhaerere . distinguendo in Chri do duplieem personam . quarum altera eo set Filii Dei naturalis, altera adoptius. Id autem non fuit proselliis Eli pandus, sed potius palam negaile videtur in symbolo Fides suae et lueet videretur colligi ex eius doctrina s ct salix nervose eolligeret Aleuinus Abbas c non P1ulinus Aquileiensis, ut multi erediderunt c Libro primo eontra praedictum Felie em Urgellensem,initio a sicuti ac Atherius ae Beatus Hispani Seriptores ejusdem temporis, in tribus Libris ad fili- pandum ipsum . extantibus adhue in Bibliotheis
ea mag iae si eclesiae Toletanae inter vetera mss.
eum attentione aliqua pereurrenti ab initio ad
finem . nihil omnino eontigit legere de Theodi- selo . , multo minus quod ille dixisset. Christum fui te Filium Dei adoptio um . aut quod propterea e Sede Hispalens depositus fuistet . Nee Etheri ut de Beatus exprobrant Elipando damnationem Synodalem. Si depositionem Theo. di seli ob eam caussam . quod eerte taeerent. si
re vera ita contigillet centum triginta eiu ter annis reteo in media Hispania . Quare nee mutire ausus ellet Elipandus contra utrumque , videns se conuictum de errore Synodiee damnato
eum suo auctore Theodi selo. Atqui Ilipandum non obmutuisse . quin potius aeriter defendille causiam suam. Ac notam haereseos retessisse in
eosdem Etherium , , Beatum aecusatores suo, , patet ex ipsius verbis, S reeriminatio uiti uri quis
extant inter principium , ac medium primi Libri ex tribu , allegatis eos. id. Bibliotheeae P P. Antisonianae pag. gs . praesertim dum se issos
CHRISI UM adopissum hamanitate , ct nemquaquam adoptivam dioisitate.O haereticut est,
O extermitiesur . Auferte malam de terra vem fra . Non me interrogant. Ad docere quaerunt.
Domini Ascariri Episeopi ideo faternitatita ae direxi , chari me Fident, at evn eas . quanta in oripi ferali regnet les militariquanto in disistina Antictri regnet superosa.XCVIII. Propter rationes praedictas c uealias mittis faeiam (mihi valde suspecta est narratio illa de Theodiselo, nomine S. Ilde phon si edita a Luea Tu densi Episeopo, de p1 ullo prius
ineunte eodem saeculo tertiodecimo indieata a
Roderico Arehiepiscopo Tolatano Libro secundo de rebus Hispaniae Cap. at . ubi loquens de Rege Cindasvintho, inquit. Hie a Romano Potiti e obtinuit prii egium , ut seeundam nepIaeittim Putili tim Hispatiorum Primatiae dianitat esset moti, Aut faerat ab antiis qua .'per mactat Synodot eam Apiscopis ea- Iebratat Eeclisam ortidiost Libros Sancto.
ram Patrtim iungenteae ferit perquiri, ct ivsAttita Aeata IF dori finiter olomari . HIC
PERFIDIM THES DIS IM HISPALENTEM EPISCOPIM IT UO DALI SENTENTIA IN EXILI DU M SIT, S
dignitate M Primatiae. qtiam ab antiquo habuerat, totitis approbatione Coneini 'Ietasae Ee-eIesiae eonfirmatat . In qua marratione licet non appareant tot absurda, Sc inconvenientia,ae in illa praecedenti, restant adhue praecipua illorum, ut eonlideranti palam erit. Neque ullum invenio velligium illius Theodi se ii Praesulis Hispalens, in quopiam scriptore saeculi septimi quo
ille vixisse dicit ir , nee in ullo alio taeulorum sequentium usque ad Rodericvin ipsum Tolet1 num . qui sexcentis circiter annis pollea floruit.
Quinimmo nee in Chronico ut lori Episeopi Pacensis . quo memorantur res Hispaniae. Seme- elatim Episeoporum Hispalensium ab initio feretaeuli septimi usque ad medium octavi, inuenit ut quidpiam de Theodi selo, nee ejus nomen
XCIX. Quapropter totam illam narrationem ei rea Theodiselum suspieor suille intrusam ab aliquo seiolo . sive adulatore Toletanorum Praesulum . duodeeimo taetio . in eremptae
Continuationis sancti l ldephon si ad Chion leons. Isidorie id vero a illamentum facile ae libente eadmissum fuisse ineunte saeculo sequenti ab Aroehiepiseopo Rodbrieor utpote qui tandiu, Aetot modis laboravit pro a inrendo suae Sed is Primatu in tota Hispania , eontra quam contendebant acriter, Archiepiscopux Tarraeonensis ex una, Bracarens ea alia , de demum Compo iel lanus er alia parte: quamvis narratio illius conis
certationis ipsorum in Concilio Lateranens sub Innocentio IlI. prout edita legitur a D. Lollisa, si valde suspecta . aut etiam fabulosa , ut Di fert. IX. videbimus. Roderiemn seeutut fuit paullo postea Lueas Tudensis, sed minori delectu habito . Hie enim totam illam narrationem