장음표시 사용
171쪽
D P aestionem Udori ad Concilia. Id I
LXX. Quia vero Zosmia, Papa allegabat
Canonem Nicaenum ea de re editum . cujus nulla mentio erat in ea emplari Canonum N leaenorum ertante apud Patres Catthaginenses , hi Romanum Ponti seem rogarunt, ut sineret, ab ipsis quaeri in Oriente vetera e templaria Nicaenorum Canonum . verum eum interea Zosmus
humana posuisset, re insecta . iidem ad Bonio elum Sueeelibrem seripsere r Literis noueris ad eandem venerabitim 2 mam Episeoptios datis . insinuari ea rasimus, at ea sertiari saesIIa ejus injuria eremus, visitie ad inquisitionem statutorum Coneilii Nicati . Itaque miserunt Legatos suos ad Atticum' Conliantin politanum , S ad Cyrillum Alexandrinum . proauthentieis Nieaenae synodi Canonibus exquirendis . verum eum redirent, aut iam Bonita- eius Papa diem obierat . de Caelestinus in ejustoeum sueeesserat, ut inquit B inius et aut verius adhue supererat Bonita eius, ut conjicit Cardinalis Perronius, de eum ipso taeenter Schel-ilr te in Aeetesia Afri eana Dissert. III. Cap. ia. num. q. quoniam Legati a Patribui Carthaginensibus missi, redierunt eodem anno CDII r.
mense Novembri, indeque 5. Talendas Decem-hri, missi sunt Romam ad ipsum Bonitae tum pa-Pam , ut probat titulus ipse Symboli Nieami in Coneilio vulgo Asrieano num . io . ubi dicitur et
Exemptiri a Coneiiii Nieaesi directa D, die g. Ralendas Derambris pos Consulatam g orios binorum Imeratorum Honorii XII. Oneodosi IX. Atia oram, Bonifario Drbis Romae Episcopo . Cumque in eremplaribus Constantinopolitano . de Alexandrino non esset is Canon inter Nieae nos , rogarunt summisso animo, ut de eaetero Romani Ponti fiees maiore cautela, Aeiudicio maturiore ea ustas Episeoporum transmarinas definiri curarent et non quidem ita . Ut
inde pendenter a Sede Apostoliea finirentur. sed
tit haec propter distantiam ingentem , ac maris perieula . id eommitteret Episcopis Afrieanis . veluti Legalis suis, , Commissariis, qui elucdem nomine iis controversis sine apparatu , aut strepitu militum finem imponerent. LXXI. Naee fere sunt. quae colliguntur ea I pluola eorundem Patrum Synod i . Quare imposturae haeret leorum , aut sthismati eorum quorundam tribuendum , quod effutiunt. Ee
lesam Afriea nam iam a tempore Sancti Cy-sriani discessisse ab obedientia Apostolieae sedis. vel omnino reieeille appellationes ad illam; sicuti Ac quod habetur in eommentitia illa . aut altem interpolata Epistola nomine Bonifacii II. cireumferri solita de sthismate . seu divisione
Teelegae Africanae a Romana a tempora Bonis eii l. id est . centum, di eo amplius annis; cum certum . , multipliciter ea ploratum st, Astieanam Eeeleliam omnibus taeulis Romanae eonjunctam , de obedientem Dille, Quod de suo
tempore testatur Cyprianus in Epistola ad Cornelium Papam, dicens, sese admonuisse ex Asiti- ea Romam nauigantes. vit Ecclesia Cathoneae Matrirem, O radicem eognoscerent,o tenere r.
Et Epist. s s. ipsam Cornelii sedem appellat Petri Cathedram . atqtie me esam principa-
Iem, unde anitas sacerdotagis orta est. Ac tandem Libro, De avitate Ecelesiae refellens quoslibet a eommunione Sed s Apollolieae separatosasti Ebi Erelisae renititur, O re it, qui Carhedram Petri, saper qtiam fandata es Eeel T. I. D, d serit, in mese se esse non eo dat. De
tempore vero hujus Concilii Carthaginens s vi.& aliorum praecedentium saeculi eiusdem quinti ipsa eorum Acta clamant, de Epitiolae ad Romanos Pontifices, horumque Rescripta, Africanos Patres semper dependentiam , , subjectionem professos erga Apostolicam Sedem . quamvis cirea modum appellationum aliquandiu duhitaverint . LXXII. Quod autem Inus risi. Marca Lib. 6. De Coaeordia Cap. I . f. d. dc Lib. I. Cap. I. , Cap. 36. s. s. eontendit. dc suadere eonatur ex Africanis Patribus, & Conciliis . iudieia Eeelesaillea Coneisiorum Provincialium tempore Eeclesiae veteris fuisse suprema . nee ab iis licuisse appellationem ad Sedem Apollo-licam; omnino alienum a veritate est. ex quod Sehismatteis non levem ansam praestet , ut imis sua rebellione , de distessu a Romana Eeeles a pertinaces sint; quin de eontrarium es, e eisdem Patribus, de Conest iii Asrieanis, palam probat, post Chrisianum Lupum Tomo I v. ad Canonem ret. Dictatus Gregorii vii. supra laudatus dominus Emmanuel Sehesstrate Dissert. i. jam
citata Cap. . per totum fere. Neque in hoc immorari nunc e re noli ra eli, praesertim eum jam satis Dissert. prori me praecedenti. oc in Defemsone Cathedrae S. Petri. ostensum suerit ad verissus eundem Arehi praesulem Marcam . Sane D. Augustinu, Apistola illa estata eetiri. ad Caelestinum Papam tria exempla recentia c aliis antiquioribus praetermissis o commemorat. er quihus patet , iudicia Episeoporum prolata in Synodo Provinciali . aut etiam Nationali , pollea
anoram judicia manu. Quod non ita eliet, si iudiei a Synodorum ejusmodi es, ent supremae auctoritatis . aut non fuitient per appellationem delata ad Apostolieam Sedem Mitto judicium,Seremptum in ea uti a Lupicini si piseopi prorsus smile . apud sanctum Leonem I. Papam Epist.
LXII vi I. ertans . quam frustra . & praes denter Quesnel eontendit, aut suppostitiam . aut interpolatam saltem quoad partem illam, quae de Lupicino tractat. sit enim integra, de plena hahetur in omnibus Codieibus antiquissimis. qui juria eremplar ohlatum Carolo Magno nongcntis retro annis ab Hadriano I. Papa . videntur er scripti, de hodie extant Pars sis in Bibli theeis . Regia , sam Germanens . Thuanea, ct Segueriana tae praeterea in San-Gallens . Insuper Dionysius Exiguus. qui septuaginta summum annis post Leonem ipsum seripsit, S au. thenti eis Codicibus Apollosseae Sed is usus fuit ad suam Collectionem edendam. in ea ei seripsi
praedictam Leonis Epistolam, es illi epigraphen posuit e Ia eatissa Lapicini Episeops . LXXIII. Itaque eertissimum est, quod in Epistola illa Julii Papae I. ad orientales. lauda.
ta . S defensa ab Isidoro in hae Praefatione , traditur silis verbis: Semper majores easse ad S deis Ap elieam muttit auctoi itatibus referri praerapta sint . similiter de quod in ex subditur Capite a. de judiciis Apiscoporum . . auctoritate Sedis Apostoli, sniendis . Citex
quod plurima, eaque decretoria . ut opinor , praemisimus Dissertatione vi t. late. praesertim
Areuisu iv. & v. Immo , de iudiciis Synodorum Provinetalium idem sere habetur in Capitulis Iliatiani Papae adeo eelebribus apud Gal-R a los.
172쪽
rs a Dissertationes heiae actitae
sos . Nam Cap. ILI i. alias et Iriae. dieitur: Ut Proti incialis Oxodas retractetar per mearios
Roma si Ponti eis, s ipse deerraerit. Quamvis non propterea negemus, in more fuisse apud Africanos multo tempore. ut iudiei a Clerico rum spiscopis inferiorum . quamvis Presbyteri essent, finirentur intra Africam . nec Romam
deferrentur . de quo legendus idem schel strate loco citato . Neque id eontradieit verbis illis Epistola Julii, loquentis solum de ea ussis majoribus , At judieiis Episeoporum , quo nomine .
nullatenus comprehendi ea ullas Presbyterorum, S aliorum inferiorum e Ciero, tam apertum est, mirum ut si , quemquam oppositum censuisse, aut ex hoe posteriori ad illud fuisse argumentatum . Graviora enim negotia prosecto digniora sunt, quae ad Sedem Apostolieam reserantur .
LXXIV. Iam quod obiicitur de solis viginti Canonibus Nicaenis , ertantibus apud Patres Afrieanos in Codice Caeelliani Apiseopi . &praeterea in ei emplaribus Constantinopolitano , , Alea andrino a fatemur, ita es le . Caussa vero non in eo sta esse videtur , quod Marea, S alii reeentiores cum Binio aiunt. Eosmum Papameitasse Canonem Sardieensem ei rea appellationes editum , sub nomine Nieaeni Concisii, siue Canonis. Noe enim jam supra num. s. multiplici nomine refutatum fuit. Nee sne summa imperitia, aut negligentia Zosmi Papae , aut Leonis Magni, evenire potuiiset, quod ubi disceptabatur gravi utrimque controversa de appellationibus a iudieio synodali Conciliorum Provincialium,eitarent canonem aliquem nomine Coneisii Nieaeni non ea tantem vere in isto, sed
in Sardieens, prorsus distincto , viginti duobus annis posteriore , , in quo paucissimi sorsan ex
Patribu Nieaenis inter erunt, eum jam pene omnes diem odiissent. Itaque recursus ad Sedem Apostolicam per appellationem . praesertim in exussis maiori hus. , iudieiis Episcoporum, conmsrmatus quidem suit in Coneillo Sardieens; verum iam antea stabilitus suerat in Cone ilio Nicaeno . Quapropter Innocentius I. Papa in Apistola ellebri ad victrietum Rhotomagensen
Episcopum Cap. a. cum eommemora it et Cano nem quendam vere editum a Coneilio Nieaenotati ejus nomine , subdit paullo postr m avitem majores eatissa in mediam serist Aso Iutae ad
tvir . Ubi plane nomine Synodi, non Sardicensem, sed Nicaenam intelligit, quam paullo antea
LXXU. Dicendum itaque est, in exemplari illo . quo Romani Ponti fiet , Sylvester, S Julius . aliique eorum Successores intra taeulum quartum , S postea ah initio laeuli quinti ad finem , Innocentius I. Eos mus , Bonifaeius , Cae- est in iis , Leo . ae tandem Gelasius I. ( ut alios posteriores mittam 3 us sunt, vere suisse plures quam uiginti Nieaenos Canones . S in iis illum. qui conditus fuerat eirea appellatione x ad Sedem Apostoli eam. Unde prae oeulis habuisse putandus e l. non modo Sardieenses Canones, sed etiam Nicaenos idem Sanctus Gelasius Papa , dum ei rea finem eius quinti sinuli seripsit ad Episeopos Dardaniae et Ctiareta per mandam novit EeeIesia, qtioniam quorum thet sententiit
ligata Sedet moti Petri Moseon. itit habet resoloendi et a ste qnae de omni meo Di haheat iudicandis nequa eas viam Beeat de estis disceptare judicis . Siqviidem ad iIIam de qua-
Iibet mandi parte Canones appetiari ossierant; at ea autem nemo sit appe IIara permissas . LXXvI. Dice, eum Rinemaro Rhemens Apistola xx xl l . ad alium Hscinarum Laudunensem Cap. a C. Canonem de appellationibus ad Sedem Apostolicam undeeumque admittendis , fuisse eonditum in Conestio Sardieens , nulla facta mentione Nicaeni praeeedentis. ae proinde in hoe nihil elaea hoe statutum fuisse: Si de oppegratione : objieit ille o Aui in Sardieras
Conrilio eos ratam es, in Meaena Disset antea satotam I utitia foret necessias, at iterum is foe Coneilio idem eossitiseretur et sed fleat is alii, taurinis legitor . scriberetur a vid ieetat ea, qtia sunt in Nicaeno Osrino eotv
iuta . ab omnisas eonserventur
LXXvII. Respondeo . enerve prorsus eo se hoc argumentum , , quod ineluctabilem instantiam, ut aiunt, patiatur in ipsis duobus Comeiliis et nam translatio Episcoporum vetita fuit
speetali Canone in Coneilio Nicaeno a & tamen Sardi cense pollea dupli et Canone id ipsum de-
erevit , nulla mentione facta Nicaenae constitutionis. Idem ergo dieendum ei rea Canonem de appellationibus , in utroque Concilio editum . Nisi sorte quispiam velit. Canonem Nieaenum circa appellationes. solum esse, , fuisse a prin-eipio . qui sextus inter viginti habetur. &jurta interpretationem Isidori ineipit et Mos anti- qtitis; iuxta Nervetianam vero et Antiqui moret serventur . Nimirum, in eo declaratur potes las Romani Pontifieis in heelesia . absque simitatione ulla , quae tamen Aleiandrinis, S Antiochenis Apiseopia adhibetur eertis terminis clausa . Propterea ibidem additur et ira Dassad . oeci . ah Aao: ... Idest. iuria versionem
Isidorsa nam e Matior fessi visi euique feroetur Ecclesia . Honor autem Romanae Eeelesae deis
hilus , tanquam caeterarum omnium matrici, Scapiti , est . ut ad illam ex toto orbe Chri iliano appellari possit, praesertim in ea ussis majoribus. Quod certe ipsi non a Coneilio Nicaeno datum . vel a Sardicensi, sed solum declaratum et cunciam antea a prinei pio et eompeteret iureDivino, ea quo caput totius Orbis Christiani eonitit ut ha Deo fuit in Petro, ejusque Sueeessoribus. Proptereaque Stephanus Tornaeensis Apiscopus Apist. eLrra. ree edixit , in eo communi asylo appellantium ex toto Orta eos ere dignitatem me sae Romanae . Et Sanctus Aernardus Epist. eaevi ii. ad Innocentium II. Papam . e dem spectans, aiebat et me ister eaetera vestra
inet tam reddit s eripiti, pasperem de manu fortiorum erat. MIIa, Meo judicio, in Corona oestra pretiosior gemma re o tuo vestra . quaamulari eonfamis oppressos , nee relinqvi Diis virgam peccatorum . Aper fortem j starum . Forte . inquam . aliquis uerbis illis serti Canonis opinari potest , de elaratum sui cse ius appellandi ad Apostolicam Sedem, &hreviis me indieatum , veluti rem omnibus Catholicis . tune manifestam, in Cone ilio Niex-no; ideoque non fuisse opus alio Canone cr- pressiore .
LXXvIII. Quid autem eaussae sit , cur in ea emplari hus silis Africano, Constantinopolita-
173쪽
D P aestionem Oidori ad Coae Aa . Is s
no. S Alerandrino, solum extarent viginti Ca- vimus supra num. s . b appellationem S. Athanones Nicaeni. jam indieavimus num. et . ex odio nasi ad Iulium Papam suisse antetiorem bynodo Arianorum, & aliorum Fidei Catholieae hostium Sardicensis di tamen juxta ipsum Cap. q. citato, desaevientium in Acta Nieaenae Synodi, & ea con- Julius ipse appellationem admist, in νά. . . e remantium ubie iamque fere habebantur apud tu a,et o Aa ; ides , Ee elisae Cano-Graeeos S Latinos. Nune ex eonjectura addimus, nemiequatas . Ergo ille Canon de Appellatio- illos XI. Canones eireumferri solitos Dille praeci- nibus Episcoporum a iudieio Sinodi fid Sedempuos, S primum Nieaeae editos a Patribus; ideo- A stolicam , fuit antiquior Concilio Sardieenque plurima eorum exemplaria facile ab omni- sis ae proinde Nicaenus, quamvis non extethus exseribi potuisse. S pleraque integra seruari inter praedictos viginti Canones . Denique Ge- ab Arianorum rabie. Caeterum eum plurimi alii lasum Cyri cenum praedicto sensu loqui, patet postea additi sui dent deeursu trium annorum , ex asiis ipsius testimoniis supra exseriptis num eis, quorundam mensum , quibus celebrata est ro g S. g . Aso. Minus autem obest, quod Ar- synodus Nicaena, juxta testimonia Gelasi Cyχi- chipraesul Marea opponit ex aliquot exemplaeeni. Nicephori, & Alexandri . num. gr. G- ribus antiquissimis. quale ait este illud Christo- legatis vel saltem duobus mensitius, S aliquot phori Iustelli . , quaedam aliae . Antiquiora diebus, prout Baronius eos ligit ex Fusebio; non enim fuere. S pleniora , quihus usi sunt Ponita facile erat tot effemplaria seribi, aut in unum tisiees Romani, S plurimi alii Patres longe viei. Corpus coalescere , praesertim interiectis tot niores Concilio Nieaeno, in superioribus laudati Actis. Consultationibus. & Disputationibus ibi- pro majori numero Canonum . Ex quibus om-dem additis inter Canonem. de Canonem. Ac nibus comprobata manet fides Isidori. immerito quicumque demum additi fuerunt eo tempora , a tot recentioribus impetita, aut in quaestionem potuerunt ab Arianis, , aliis Eeelesae Romanae vocata.
hostibus diuidi ab illis prioribus viginti et ab iis LX CURSUS VII.
saltem, qui Graece, aut Latine scripti erant squamvis de horum aliqua remansenserint, prae- Exhibentur, voδat viginti praeeipsi Cana sertim Romae, nam inibi aliquod eorum inte- nes meant, prout extant is antiquit
grum permansisse, argumento ineluctabili eli tot codicitas ex interpretatione Isidori Pontis eum eonsensus in Canonibus aliquot no- COIIectoris .mine Concilii Nicaeni citandis, qui vere non sunt inter illos viginti. 'Uamvis Isidorus in Praefatione hae aria. LXXIX. Quod initio opponebatur er M tretur, immo S multiplieiter confit-
Theodoreto, Ruisno, Gelaso Cirteeno, lau- met, Canones Nicaenos vicenarium dantibus solos viginti Canones Nicaenos . nihil numerum exeessi se . non ideo prae-ohest sententiae noli, . Loquntur enim iuxta termisit morem aliorum Collectorum . a Mid exemplaria Graeea Latina . quasi a frequenter quorum exemplaria frequentiora is dumtaxat inveniebantur . non autem qualiter a principio numerus hahebatur. Plae ut itaque hoe loci illoseoncepta suere in Synodo Nieaena . Praeterea in- exhibere , prout ea tant in exemplaritius Cosse-telligendi sunt de praeeipuis Canonibus. quot Hionis Isidorianae, nimirum praeeipuos viginti fatemur viginti solum fuisser non autem de om- illorum s nam plures alios piaeterea fuisse , venibus prorsus Nicaeae conditis. eomprehendendo Iuli subseeundariorum, aut minus principales. sa- etiam minus praecipuos. Sic enim plures Can tis ex ipsius mente, , aliorum iudicio in supenes fuisse quam viginti . quam plurimis testim, rioribus ostensum est . Adiungam variante v inniis ostendimus. Deinde eonstat ex eodem Them aliquibus verbi Lectiones, quae apud Colle-doreto speetatim Lib. 1. Igilioriae, tum Capite ctionem Labheanam Tomo it . eos. s. S seqq.quarto, tum praeterea septimo cui jam observa, legi possunt.
I. Si quis si) in aegritudine a medicis sectus est , vel a barberis ea stratus , placuit, ut iste permaneat in Clero. Si quis autem sanus se ipsum abscidit , etiamsi est in Clero , eessare debet : Se ex hoe (a) nullum talem oportet ordinari. Sicut autem de his, qui assectaverunt, vel auli sunt se ipsos abscindere, haec quae
diximus, statuta sunt ; ita si qui vel a barbaris, vel a dominis suis (g) secti, &
probabilis vitae sunt, tales suseipit Eeelesiastica regula in Clerum. II. Quoniam multa, sive per necessitatem, sive se) ex quacumque caussa contra regulam s) gesta sunt, ita ut homines ex vita Centili nuper adhue (ε) eat echi-xati , vel instituti, statim ad spiritalem Baptismum venissent, & eontinuo eum baptietati sunt, etiam ad Episeopatum , vel ad Presbyterium provecti sunt e (r) recte
igitur visum est, de ea: tero nihil tale debere fieri. Nam & tempore opus est, ut sit ea iee humenus, de post Baptismum multa probatione indiget. Evidens namque est Apostolicum praeceptum , dicens: si) Non neophetiam , ne forete era tis , in judicium Incurrat, O Iaptietim Diaboli . Si vero procedente tempore aliquod (s) peccatum ad miselit, & conuictus duobus, vel tribus testibus fuerit; eesset a Ciero
qui hujusmodi est. si o) Si quis vero praeter haec (ii saeit, tanquam eontraria sta
174쪽
i ad Dissertatioves Ecelesiacticae
tutis Saneti Concilii gerens, etiam ipse (i perie litabitur de statu sui Cleri.
III. Omnibus modis interdixit Sancta Synodus, neque Episcopo , neque Pre bytero, neque Diacono, neque ulli Clericorum omnino licere habere secum mulierem extraneam, nisi sorte mater, aut soror, aut avia, aut amita, vel matertera sit. In his namque solis personis , & harum similibus, omnis quae ex mulieribus est, suspicio declinatur. Qui autem praeter haec agit , perie litabitur 'de Ciero suo.
IV. Episcopum oportet ab omnibus Episcopis , si fieri potest, qui sunt in Provincia ejus, ordinari . Si vero hoc dissicile fuerit, vel aliqua urgente necessitate, vel itineris longitudine, certe tres Episcopi debent in unum esse congregati, ita ut etiam caeterorum, qui absentes sunt, consensum (2) literis teneant , & ita faciant ordinationem. s) Potestas sane, vel confirmatio pertinebit per singulas Provincias ad Metropolitanum Episcopum . v. Servetur & illa sententia, ut hi, qui ab aliis excommunicantur, ab aliis ad communionem non recipiantur . Requiratur sane, si forte aliqua indignatione,
aut contentione , ut qualibet commotione ( Episcopi sui (s j excommunicati sint . (6o Ut ergo digna haec possint examinatione perquiri, recte visum est, per singulos annos in singulis quibusque Provinciis, bis in anno Episcoporum Concilium
fieri; ut simul in unum convenientes ex communi Provincia, hujusmodi examinent quaestiones: ut ita demum hi, qui ob culpas suas, Episcoporum suorum o fensas merito contraxerunt, digne etiam a caeteris excommunicati similiter habeantur, quousque in communi, vel ipsi Episcopo suo visum fuerit humaniorem eirea eos ferre sententiam . Habeatur autem semel Conei lium ante dies Quadragesimae; ut omnibus, si quae sunt, simultatibus amputatis, mundum, & solemne Deo munus possit offerri; secundum vero agatur circa tempus aut dmni .
VI. Mos antiquus ( perdurat in AEgypto, vel Lybia, & Pentapoli, ut Alexandrinus Episcopus horum omnium habeat potestatem , (8 quoniam quidem &Episcopo Romano sp) parilis mos est . Similiter autem dc apud Antiochiam, caeterasque Provincias , honor suus unicuique servetur Ecclesiae . (io) Per omnia autem manifestum est, quod si quis praeter voluntatem, & conscientiam Metropolitani Episcopi fuerit ordinatus, hune Concilium magnum , 8c sanetum censuit, non debere esse Episcopum . (ii) Sane si communi omnium consensu rationabiliter probato seeundum Ecclesiasticam regulam, duo, vel tres animositate ducti per eontentionem contradicant, obtineat plurimorum sententia Sacerdotum .
UII. Quoniam mos an liquus obtinuit , & vetusta traditio, ut Eliae, id est Hierosolymae Episcopo honor deseratur, habeat consequeriter honorem suum, (ia) m nente tamen Metropolitanae Civitati propria dignitate. VIII. Si qui (ig) voluerint venire ad Ecclesiam Catholicam ex Novatianis,plaeuit Sancto Concilio, ut ordinentur, & sic maneant in Clero. Ante omnia autem (i hanc habeant consessionem , quam per seripturam exigi oportet, ut sateantur , se communi consensu Catholicae (is) Ecelesiae statuta observaturos; idest, eommunicaturos se & his, qui sorte secundas nuptias experti sunt, vel his , qui persecutionis tempore lapsi sunt e quibus tamen lapsis poenitentiae modus , Sc tempus adscriptum est, ut in omnibus sequantur ea, quae in Ecelesia Catholica observantur. Et sicubi iidem ipsi fuerint inventi sive in vi eis, sive in Urbibus Cl riei ordinati a Catholicis, sic etiam in Clero persistant, unusquisque tamen in suo ordine. Si vero Episcopus, vel Presbyter Ecclesiae Catholicae fuerit, ad quein aliqui ex his accedunt, certum est, quod Episeopus quidem Catholicus suam habeat dignitatem, similiter autem Presbyter, & Diaconi habeant. Hi vero, qui ab istis veniunt, si forte Episcopus fuerit, habeat Sacerdotii dignitatem : nisi forte placeat Catholico Episcopo concedere ei etiam Episcopalis nominis honorem . Si vero non placuerit, inveniat ei locum, (it;) ut sit in Parochia Chorepiscopus, aut in Clero Presbyter: ut in Civitate una non videantur duo Episcopi esse, di ille
omnimodis in Clero permanere videatur.
IX. Si qui sine examinatione promoti Presbyteri sunt , & postea examinati , consessi sunt peccata sua . & cum confessi fuissent, contra regulani venientes ho
175쪽
mines manus eis temere imposuerunt, hos Ecclesiasti eus ordo non recipit. In omnibus enim quod irreprehensibile est , sancta defendit Eeclesia.X. Quicumque ex ti) lapsis per ignorantiam sunt ordinati, vel contemptu eorum , qui eos ordinaverunt; hoc Mn praejudicat regulae Ecclelias leae: eum enim compertum fuerit, deponantur. XI. De his , qui ta) negaverunt praeter necessitatem, aut praeter ablationem
facultatum (ι , aut praeter periculum , vel aliquid huiuscemodi ( quod factum est sub tyrannide (U Lye inii) placuit sanctae Synodo, licet indigni lint misericordia,
tamen aliquid circa eos humanitatis ostendi. Si quos ergo ex animo poenitet, tribus annis inter (s poenitentes habeantur: si tamen fide es fudi, septem annis aliis inter poenitentes mit, duobus autem annis (6) iidem sine oblatione in Oratione sola participent populo. (r) Si qui vero per Dei gratiam voeati , primo quidem ostenderunt fidem suam , de polito militiae cingulo ; post haec autem adpropeium vomitum sunt reversi , ut & pecunias darent , dc ambirent redire rursum ad militiam; isti decem annis sint inter poenitentes, post primum triennium, quo fuerint inter (8) audientes. Ab omnibus vero illud preeipue observetur, ut animus S) eorum, & fructus poenitentiae attendatur. Quicumque enim cum omni timore , & lacrymis perseverantibus , Sc operibus bonis, conversionem suam nor verbis solis, sed opere, & veritate demonstrant; (io) eum tempus statutum (ii etiam ab his fuerit impletu ii, k oriationibus ta n coeperint com nunicare ; licebit Episcopo humanius etiam circa eos aliquid cogitare. Qui vero indifferenter habuerunt lapsum , de suis rere sibi quod Ecclesitam introierunt, arbitrantur; isti
omnimodo tempora statuta complebunt.
tur etiam nuneu ita ut ii sorte quis recedit ex tempore, (iao necessario vitae suae viati eo non defraudetur. Quod ii desperatus aliquis recepta communione supe vixerit, sit inter eos, qui in sola oratione com nunicant. (Is) De omnibus tamen his, qui a corpore recedunt, (isi in tradendo eis communionem, cura, de probatio sit Episcopi . XIII. Plaeuit hoe sanisto, & magno Concilio de Catechumenis, qui lapsi sunt,
ut tribus annis inter audientes verbum sint lautum modo , post haee vero orent cum Catechumenis .
XIV. Pervenit ad sanctum Concilium, quod in locis quibusdam , 8c Civitatibus , Presbyteris Sacramenta (IS) Diaeoni porrigant . Hoc neque regula, neque eonsuetudo tradidit, ut hi, qui offerendi Sacrificii non liabent potestatem, his, qui offerunt, Corpus Christi porrigant. Sed & illud innotuit, quod quidam Diaeones etiam ante Episcopos Sacramenta (I6) sumunt . Haec ergo omnia amputentur,& maneant Diacones intra suam propriam mensuram , scientes quia Episcoporum quidem ministri sunt, Presbyteris autem inferiores. Accipiant ergo (I J secundum ordinem post Presbyteros ab Episcopo, vel a Presbytero sacram communionem. Quod si non fuerit in praesenti vel Episcopus, vel Presbyter, tune ipsi proserant,& edant. Sed nee sedere quidem licet in medio Presbyterorum Diacones, extra regulam enim et , (i8 ut hoc fiat. Si quis autem non vult siv) his sufficiens esse post hanc definitionem, cesset esse Diaconus. XU. Propter multas perturbationes , & frequentes tumultus seditionum , quae fieri solent, placuit omnimodo istam abscindi consuetudinem , quae contrλ regu Iam est, sicubi (ao) tamen sit, id est, ne de Civitate ad Civitatem transeat, vel Episcopus, vel Presbyter, vel Diaconus. Si quis vero post haec statuta sancti huius Concilii tale aliquid (ai agere tentaverit, instigetur omni genere huiuscemodi conatus, & restituatur propriae Ecclesiae, in qua (a a) ordinatus est. XUI. Si qui vero sine respectu Dei agentes, & timorem Dei ante oculos non habentes, neque Ecelesiasti ea statuta custodientes, recesserint ab Eccletia sua, sive Presbyter, sive Diaconus , vel in quocumque Ecclesiastico ordine positi fuerint, non debent suscipi in alia Ecelesia ; sed cum omni necessitate cogantur, ut redeant ad Eeelesiam suam. Quod si permanserint, excommunicare eos oportet. XVII. Si quis ausus fuerit aliquem , qui ad alterum pertinet, ordinare in se E
176쪽
Eeelesa, eum non habeat consensum Episeopi ipsus , a quo ree essit Clerie ut, irrita sit hujusmodi ordinatio. XVIII. Quoniam multi Cleries , avaritiae caussa , turpia lucra sectantes, obliti sunt Divini praecepti , quo dictuna est et Sui pectiniam suam non dedit ad Uti
ram et scenerantes centesimas exigunt: statuit hoc sanctum Concilium , siquis in ven
tus suerit post hane definitionem usuras ae ei pere, vel ex quolibet tali negotio turpia luera sectari, vel etiam species (i) frumentorum ad sescuplum dare O; omnis, qui tale aliquid conatus fuerit ad quaestum, deiiciatur ex Cleto, & alienus ab Eeelesiastico habeatur gradu .
XIX. Si quis confugit ad Eeelesiam Catholi eam de Paullianistis , & (a) Ca
taphrygis, statutum est, rebapti Eari eos omnino debere. Si qui vero Cleri ei erant apud eos, si quidem in culpati suerint, & irreprehensibiles, baptigati rursus etiam ordinentur ab Episcopo Ecclesiae Catholicae . Si vero examinati, minus fuerint apii deprehens , deponi eos oportet. Similiter autem & circa Diaeo nos , di de
omnibus, qui in eodem Clero inveniuntur , eadem forma servabitur. Commemoravimus autem Diaconissas , quae in hoc ordine inventae sunt , quae nec manus
impostionem aliquam habent, ut & omnino inter lateas habeantur. Similiter auistem Diaconissae, quae in Catholico Canone non habentur, simili modo, idest,
lateae, & tanquam non consecratae deputentur .
XX. Quoniam sunt in die Dominica quidam ad orationem genua flectentes,& in diebus (g) Pentecostes; propterea itaque statutum e si a sancta Synodo , qu
niam eonsonans , & eonveniens per omnes Ecclesias custodienda consuetudo est, ut stantes ad orationem vota Domino reddamus.
Antiquissima est eontroversa, an Canones Nieaent uiginti dumtaxat fuerint, vel potius numerum excellerint vicenarium . Causam controversae videtur dedi ite Appiarius bieeensa Pies hi ter . qui ab Episcopo suo e Icommunicatus . Romam appellavit, uti rem fuse narrat Natalis Alexander Dissertatione xvi ii. in Historiam Aeetes aliteam Seeulit v. Fgimus de nos de eadem
controversia nostro t. Tomo Commentariorum
ad Coneilia meum ensea in Hii lotia Concilii Nicaeni, Capite vi. quod inseriptum est , Dentimere Canonam Meani Concilii. seeutique
eommuniorem eruditorum Scriptorum sententiam . variis argumentis ostendimus, non plures editos suille an ipso primo Nieaeno Conestio
Canones . quam viginti. Porro quod praeter Deereta vulgatis viginti Canonibus contenta , alia a Patribus citentur , ut edita ab ipso Con-ellio Nicaenos respondimus iamsoeo ei lato & ad hane obiectionem , huiusmodi scilicet Decreta, non ad Canones quidem pertinusile, verum ad alio tractatus. & dia typoserum, quae erant in Actis Concilii. Hi ne S. Ambrosu in Epistola ad ver-eellensem Apiscopum, is hi loquitur de hie amorum irregularitate stabilita in Nieaeno Coneis io, diserte ait. Patret is Concilio Meano tracta-ttit addidisse . neque Cierieum quemquam debere esse . quiseeunda eoniugia fortitus sit. Tractatum vero nihil aliud elle, quam diatyposm. si se demonstrat eruditus Joannes Dariis in Decretum Gratiani , Parte a. ubi agit de synodo Nieaena in fine . Iam non desunt. qui nostro aevo eam prompugnarim sententiam, praeter viginti, alios etiam suille edito Canone. alia Eceles a stiri di- seiplinae eapita eontinente x a Conestio ipso Nicaeno . Hujus non ita pridem opinioni fuit, ut alios omittam , eruditus Pater Ioannex Chrysostomus a S. Ioseph ex C serieis Regularibus Seholarum Piarum , peculiari Opere inseripto.
o liugum . ca) vox est metito suspecta, nee repetitur ii
De numera Canonum , quos Sancti Patres iam agna Sonodo 'Aeana consita erant, ubi contendit . ea cessis e Patres Nicaenos numerum Ca- nonum viginti. Sed haec opinio, , argumenta, quibus eam propugnare conatur . iam dudum a variis eruditis seriptoribus ei plieata fuere; nihilque novi laudatus Auctor attulit, quod no va explicatione, consutatione ve indigeat. videri a eurioso Lectore poterunt. quae nos pro vicenario Nicaenorum Canonum numero seripsimus in eitato Capite vi. Ceterum si antiquissimas Nicaenorum Canonum versiones consulamus. profecto eonstat, in iis non plures , quam viginti reeenseri. Id enim in primis liquido apparet ex duabus illis, quae incerto Auctore Tomo I. Conciliorum ertant. Item ex ea, quam Dionysius Exiguus adornavit dicavitque Stephano Episeopo Salonitano, ae tandem ex alia. quae sub Attico Apiscopo Constantinopolitano elaborata fuit a Tneilone .&Tharisto. quando ab eodem Attico si noCanones missi sunt ad Conei lium vi. Carthaginense , eui annexi fuerunt, de hactenus extant. In quihus omnibus editioni hus viginti tantummodo Cano nec enumerantur g qui sicet a Ruigno Lib. i. Misen riae melisi leae . Cap. vi. viginti duo reeenseantur, iidem tamen esse noscuntur . eum ab eo duo ex illis in duas secti partes, esseeerint quatuor. ut recte observat Baronius ad annum gas. Num. exvi. Sed de Theodoretus.
S Gelisu, Cyetieenus, S alsi antiqui Auctores viginti tantum a laudata Synodo statutos fuisse
Canones eonstanter affrmant. Meminit de ejus numeri vieenarii Coder . seu Liber Canonum Orientalium in Conestio Chalcedonens laudatus Actione a I. cuius de nos mentionem fecimus in memorata Historia Conei lii l. Oeeumeni ei Nieaeni. Cap. vi. tibi , alia vetera monumcnta, di grabissimos . doctissimosque Seriptores at insimus ad comprobandum magia magisque vicem narium numerum Canonum praedies; Coneilli Nieaeni. DIS
G taeee Canone, aut apud Dionysum ) quinquagesaeri
177쪽
DISSERTATIO NON AAn tribus primis saeculis Erae Christianae , praesertim post obitum S. JACOBI Apostoli, a Discipulis ejus , vel eorum successoribus,
celebrata fuerint Concilia aliqua intra Hispaniam, praetermissa in Collectione Isidori. UBI DE PRAEDICAT MNE S. IACOBI IN HISPANIA.
helmi in responsis celebrata , Iraesertim TMeii, S H Iora , tam inistis InmisFrae Christonae setius, quam sequentibus . Nos soli intim de iis, ptiae inir et irisIex primam Saeculam e librata dietinior a D elyti i s S. IACOBI sos. II gyaniaram, hoe Deo iusseremas. Et quoniam ad antiqua montimenta Aeaea ipsarum ( quae in hoc vere nobis eis, Ant o sectat adsenitis riti dem sopoli In Paniam , nonnista Irmeremtis in tuitis confirmationem , praetermi a starissia iis , quae Ovid inntimeros Scrotores habentur . A XCURSUS PRIMUS.
De Hobvii Continis , quae dieantur celibrata in Hi asia prima daeea o Iah perseratione
Neronis , laxta Chronteos Dextro adfriptam. Porro tuam certo a mari ex eo amistia qtiadam extante in Hi ania; non auistem ex Actis Graeeo-Latinis X. Phasiae, a Bioa itis, ct alii votast. H. - Hronleon Dertei nomine evulgatum . & quorundam Hispanorum Chserva tionibus, praesertim vero eruditissimi Francisei Rivarii Ci. ereiensis monachi Commenearii, illustratum s eirea eujus et vetiae aea . aut potius suppositionem. roto sere hoe saeulo do-eiorum hominum hine inde decertantium acerrima eontrouersia est 3 ita habet ad annum Chrisui quinquagesimum septimum , ab Urbe autem condita octingentesimum octavum et Hortim Suaebbi Diseiptinrtim cnimirum , de quibus antea egerat sonutius DA AIoto, Neroni ia- mee . sim ad osellium II berra eonveniunt. flammi, exasti . spoliatis si ,suorumque bonia omnigat. generose moriestas pro Chrisi Fido .coronati sana. veritatem ejusdem ipsorum martyrii multis eongrmat Bivarius praesertim ex tabulis plumbeis prope Granatam detectis paul- Io postquam Deatri Chronieon apparuit et S ex Breviatio Gotthieo S. Isidori, in Festo eorundem Sanctorum , ubi Oratione tertia Matutinali dieitur et Hi fant. Domine . septem fac lae huisivit Heseriae finibal iadita . ad ess andam Has terra noctis is entatem raestitit Missae .
Nimirum Martires illos a Dertro memoratos absque certo numero, Rivarius septenario eom. prehensos vult, additis praeterea eorum nomi-nthus.
III. Praeterea ad annum Christi sexagesimum . U. C. Octingentesimum undecimum . haec inibi leguntur num. a. Eodem tempore cum eon D. I
or huiuis SpartariaeDiscipulus ejus primus, Eugenias Musititistis, Psui Hispalensi, Agathodoras Tarraeoae si , Elpidius Antanus . Etherias Bareisosensit, Capito Lueensi. ED- reis surieessi, Nesor Patre istias, Aroa
rum , Aloto Neronis iudiee . ut antea praemiserat o boni, Donati, serati fiant. Ohiter nota.longe alia ede nomina eorum, qui primi ad Hispanias missi fuerunt ab Apostoli, ex Urbe, jurta vetullissimum Martyrologium Aeetesiae Lugdunensig . cujus verba infra num. 6. Proseremus. Praeterea Pelagius Apiseopus Ovetensis, in Historia sereentis eireiter retro annis scripta . Ja-eobi Diseipulos faeti Calmerum . Baslium ., Pium, Chrysogonum, Theodorum, Athanasium, de Marimum . Mirum autem est . inter tot Episcopos ab antiquis taeulis memoratos, tum apud Maryrologium citatum, tum a Pelagio ovetens. veluti dasignatos ab Apostolis Hispaniae Episcopos . ct Jaeobi Discipulos, prorsus reminem legi eorum, qui in Chronteo Deatri nomine edito memorantur . Unde , vel er eo capite . suspectum id redditur. Quare Ioannes Mariana antiquitatum Hispaniae diligens velligator . , ingenuus seriptor, nullam rationem habuit Liti a.
Cap. a. eorum nominum , quae er Dextro retu
limus, quamvis eodem ipsus tempore Toletidieeretur apparuisse Chronicon illud Dextri . vide infra num. so. verum quidquid de hoe sit. Iv. Eius narrationis fidem ostendere eois natur . A multis illustrat Bivarius, praesertim ea erudelissima Christianorum inHispania perseeutione sub imperio Neronis; evius, inter alia.
authenticum testimonium profert vetus inseri- Ptio marmo eae eolumnae adhue extantis Cluniae
Coloniae c vulgo , Cortuna deI Cunde opostae a minilitis Neronis . memoratae ab Aldo Manutios in
178쪽
in Orthographia , Ambrosio Morale Lib. 6. Historiae Cap. i . ac Baronio ad ann. Christi os . verba ibidem se uspia haec sunt.
v. Porro erectio columnae , veluti trium
phalis , in Neronis honorem , ob Paemineiam purgatam latronibus, ct his . qai notiam generiistimatio perstitionem inea carant, plane otie dit . persecutionem illam sub Neronis Imperio
illatam hi se in Hispania Christianis , perindeae latronibus et ae proinde in ea proeelsa pati potuisse direptonem honorum . mortemque .
I piseopos illo qui tune Fidem in Hispania
praedieahant. Porro in ea columnae verba doctio simus Aaronius jure inquit et Considera ex his, vehementi mam perseeutionem Neronii r titereditam fuerit, Christianam Religionem ab
eo penitus extirpatam . Et insuper et Potes ex
his quoque . Lect r, probe eonjieere, FDISSE
HISPANIAR DM ECCLESIAM MISTEMPORIBUS FLORENTISSIMAM .
dum tanquam ingetis qu oddam ab impiis aestimatam est collatum a Neron/ leve tum, qa odoriseianis eam Provinciam expurgasset. Haec
eum ita snt, mirum non eli in tanto Chti iliatiorum numero ae fervore congregatos fui de
L piseopos Hispaniar c quieumque ii suerint . sive a Dextro, sive in Lugdunensi Martyrologio, siue a Pelagio Ovetens Episeopo nominaii a Conei lis celebrandi eaussa , ut Christi inae Fidei doeumenta , ac Religionis. &dsseiplinae Eeelesiastieae Decreta eongrua stabilirent . Cum vero tot Praelatorum conventus haheri disses le possent . quin a Neronis iudice. ejusque ministris, oeulati illinis in Christianorum pernietem, restiretur et nihil mirum . quod ii Fpiseopi honorum iactura , S erudeli morte mulctarentur . VI. Addit Bluatiorum pro confirmatione eius Neronianae perseeutionis. fragmentum memorabile de Samaritana Evangelica, ejusque filiis, de sororibias. tune temporis in Hispania Fidem Christianam praedicantibus, Se ob id martyrium passi,. desumptum ea Historia Graeea eorundem Martyrum, Latine reddita anno milles mo quingentesimo octoges mo a Hieremia Constantinopolitano Patria retia , de dono data oratori Ro-dulphi III. Imperatoris , a quo illam aceepit D. Adamus Die tristam ejusdem Caesaris Maior- domus e qui , per manum D. Joannis de Borgia oratoris Philippi Il. apud Germaniam , de lit eam Auguilissimae Imperat tiei in Partherone Frealeeatarum apud Matri tum degenti. Ibidem igitur plurima memoratu digna habentur de Photina c hoc enim nomen Samaritanae mulieri tribuitur 3 eiusque sororibus . Anato. Ita , Photi. Photide . Paraseeue . de Cyriaea,
ae duobus filiis . Josepho . 8c victore: quorum
iis e matrem in ministerio praedieandi comitaliatur: hie vero Neroni eharus ob militarem artem.
de re gestas in hello aduersus Avaros in sedithia, deeoraturum fuerat titulo Ducis eopiarum . seu Are hiat egi apud Italicam Hispaniae . v II. Sed enim . ut ingenue dieam quod sentio , Se res ipsa et , in ea emplaribus Latinis, S in Graeel , unde Hieremias Constantinopolitanua Patriarcha eam Photinae. A laetorum histoeiam haurire potuit. nulla Hispaniae, vel Itali eae inbis in ea sitae, mentio fuisse videtur . Non enim in Martyrologio Romano , ubi de eisdem Martyribus agitur ad diem ro. Martii. neque in Menologio Graecorum . quod paronius ibidem allegat, iuxta versionem eruditiis ni Cardinalis Syrtetit neque in veteri Martyrologio Cassinensi. Porro in Menologio alio Graeeorum seripto sub finem saeculi deeimi tu ilii Bamii
Imperatoris Constantinopolitans, habetur quidem eadem se te historia, de passa o dictor uiro Martyrum I sed palam dicitur . de mandatum sui de victoli Praefecto militiae , ut Chri itianos
in Galilaea oeeideret. In Synaxario ms. Graeco extante apud Collegitim Claro montanum Parisiense , quod allegant Bollandiani ad praedictum
diem . viee Galilaeae . Gavisa ponitur . De Praefecto enim victore dieitur e Aecepit mandates mombei in Gallia Christatios occidendi. Irrephtautem id erratum , ex contractione siterarum
in Synarario Graeeo, aeeipiendo Galliam pro Galilaea . Aliunde vero in Menaeis palam perhibetur . victorem Praesectum in Italiam mulsum fuisse . non autem In Italieam . Dicitur enim ibi:
id e ld Ab Imperatore Praefecta, militiae tu Italiammilitar . Praeterea ibidem legitur e . B .dio,
Praefectus militum Italiae. O Sebastiana, Dux
Irbit, pras eant praedieationem Petri . Suh-ditur ibidem , Neronem misti e milites .. I. A. quod reddere lieet, per Italiam et live . ut habet Maiimus Cytheraeus , Mue ire se, iunatiam . vides in ea historia toties Italiam nominari , nullatenus vero Italicam , se ut neque tittibi Hispaniam . VIII. Porro Bivatius . opinione omnium vir notae pietatis. de integra fidei, non est putandus depravasse. aut interpolaile narrationem iis am et sed exseripsille, aut legiae iuria eremplar et liquod vitiatum versioni, a Hieremia Patriarcha factae . Hic etiam, Greeus licet, ae Sehismaticus. in Sede sua Con iantinopolitana degens , non habebat opu adulandi Hispanis homini hiis in vertendo Ita uam pro Itana , nee Itaneenset Gentilis . ut in ea versione apud Bivarium legitur, pro Itant GentiIibat. Quire
e redendum , translationem illam e Constantino. poli prodeuntem germanam . postea altera tam ille a quopiam sciolo . aut in Germania, aut,
quod magis erediderim , in Hispania, ubi iam
tum erat non nemo eiusmodi mangoniorum .dc falsationum peritissimus artifex . qui phantasias, , deliramenta sua pro veritatibus antiquis, de venera ndis, ingenti Hispanieae historiae detrimento . plebeculae . aut etiam semidociorum hominum vulgo venditare eogitabat, ut 3e paullo postea seeit . Ne ad Itinosam illum appellat Bollandus ad praedictum diem v ieesimum Martii pag. gi. S non uno nomine salsitatis . aut potius falsationis illum eonvincit in ea parte, ac saepissime alibi. quod tamen nemo hactenus de Bitiario diast. aut suspieatus est. IX. Itaque regrediendo ad propos tum nostrum, non ex Actis illis s. Photinae, Ae laetorum deprauati . sed ex supra memorata columna. de serie ipsa temporum subcrudelissimo Nerone.
eerta haberi debet perseeutio illa Christianorum in Hispania . Ad forsan eommili a iudiei eui piam.
Aloto nomine, ut legitur in utroque illo loco
179쪽
D Praefationem Isidori ad Contalia . ias
Dextri nomine edito. Unde quamvis non poss- to illustrandis antiquit 1tibus saeti, Hispant1- 'mus id assirmare desae o, videt ut vero simile . rum, praesertim Conciliorum . Unde , faeile quod imminente tam dira perseeutionum pro- conliare poterit inde, an loeus fuerit, ut intraeella, Episeopi illi Hispaniae sanetissimi utrumque pri num saeculum Concilia aliquot in Hispania id Conei lium celebraverint, ad Fidem . de dile, a Discipulis S. Jaeobi eelebrarentur. plinam Christianam alitu Hispanorum animis XI. Praemiciendum, in sortitione . ae d infigendam e ut de stagiles roborarentur adver- putatione Apollo lorum ad diversas orbis terra sus minas, ac tormenta tyranni. Ae sortes eonfir- rum paties, eontigiae I A IOZI Maiori Hispa- rearentur ad illa alacri. , invicto animo perfe- niam, in qua procide praedieaverit, , D i seipu-renda . si e eerte sub initium saeculi quarti, ubi los habuerit, de aliquos infidelium converterit. ex ultima Di letiani ae Marimiani perseeutione Hoe ipsum premiis im fuerat in eodem Chronteo exundabat Roma , , aliae regiones finitimae, ad annum Chrilli trieesimum qu 1rtum . praesetis in umerabilium Martyrum innoxio sanguine i tim uerbi, illi e Cootigit S. Deobombedaeis io Episcopi Hispani, audito implo Imperatorum Hispavia . Ioanni Asia . Matthaea livia, edicto. statim Illiberrim convenere ad eelebran- Thamae India, mi ippa Sothia . cte. od inde dum Concilium illud memorabile . de Cancines ad annum g s. num. 5. A Beato Deobs Hie as- edidere opportunos tempori, perseeutioni im- tar Urbium c nimirum Hispaniae, Potiti ei. idiminenti. & statui peclesiarum . ae populorum Pastoret. Praeterea ad annum et s. num. a. 3 Hispaniae. Porro nomina Diseipulorum S. Iae, eobas S. Apoclosit, Zebedaei ius. peragratii hi, qui supra num . . memorantur eongregati in Urbibus Hispaniae. ma tisiae erectis EeeIesiit. Cherronens Urbe ad Cone ilium eelebrandum . er Episcopii ereatis eae aduenis , Perrum Bra- longe alia sunt, quam eorum , qui in vetulus cara primam reliquit E se opum, ae TempIamismo Eeelesiae Lugdunensis Martyrologio ad vel oratoriam B Miragni eae eiat iussa praefa- Idus Majas memorant ut missi ab Apollolis in Naqae super columnam Caesaraugustae erexit. Hispanias Episeopi . Ita nimirum ibidem legi- xti. verum nemo existimet. communem, tu e t Natani m. Cotifuroram 'retiati. TD- de antiquissimam persuasionem Hispanorum , s fatis c alias Ctesiphonti I mea odi; Inda eis immo omnium fere Christianorum . pliueis quieti , Ceeitii, rarii. Eufrasti et qtii Roma a busdam ereeptis. de adventu S. Iacobi Mai SN. Ap olis Episeopi ordinari , , ad praedi- ris in H; spania ni . inniti praeeipue iis testimoniis
eaedam verbum Dei ad Hispanias . tune Geu- Dextri nomine editis . aut Maximi , aliorum-tili adhese errore impneatas, directi fusi. Ae que similium, a fine tae uti praeeedentis . Η quihusdam interiectis , subditur e Torquatur hemus plurima alia longe firmiora, Se lneone uisa.
ei. 'dis os mergit. Eafraseas miturali. Hae ea utione praemissa, legendus est Philippus metisdat Aba ae . Inda Dei vis et rei, Gellius Libbe in Cometensio Tempse. Tomor . pag. Eliberi elu, Carseae qaieverunt. Quorum i g. dum dixit: D, diae iba aes hedaeo, de Ca- singuloriim antiquissima ea veneratio apud di- Iamna Caesaratie ana . ae simisi, ut . vide- versos Hispaniae populos. Cohaeret vero forsan. Hot Noavi,qathus nasii D xt L, Itiliatii quod tam hi septem . quam plures alii num. g. Chrobiea . sinuesque Libri subtilii refertusini . indieati . fuerint Discipuli S. Jaeobi, de apud saepsai iussore: O etim historica veritate eo m- Hispaniam Episeopi, i ieet id difficile si . ponant. Non ea nispanis opus ad Chroni ea suo
pectae , aut nullius fidei eonfugere. Antequam EXCURSUS II. illa a quopiam seiolo ea eoniecturis formarentur , aut apparerent sub finem tae uti praee e denis SMaminantur eadem Orantes verba eirea tia . dixerat Thoma. Stapletonius c ut alios pa- vitrumqtie id Cone Istim veluti ealehratam ab riter extero, cimitiam 3 Cap. de magnitudine
oer mile esse: eam eertus sit, ct om ite- TUM EST. toto te raruis orba is ut in Prosygmosioram genere eomprobatas, ejusdem si negat diseributo . facta primam is vadaea. SApostoIi adsentat in Hispaniam, ae praedi- Samaria oerbi praedieatione laxta ordinem aestio, fati ct Discipulorum. Expenduntur Chesisto praeferiptam. Petram in Italia , maj- .as eam femum Ioea a iquot Patrum feeandi. Ivim in maeia . Asdream in Achaia , Ioasae tertis De A, oetati S. IOAni. g. Irenai, is in gis Asia . ET IACOBUM IN HISPA- 'riauiasi . O .R Hippodri. IA. hae avelium. evius es eaput Roma. ati me propagasse .portet aliquanto amplius expendera XIII. Id ipsum alte insederat doctissimori verba illa num. a. ea scripta nomine Cardinali Batonio . se ut de aliis fere omnibus. Deatri. quibus asseritur . Dise pa- in Notis Martyrologii Romani ad diem as. Ju- os a Iacobi Aposton . dam eonoenirent ID- lii. quod in lueem edi permissum fuit anno mil- horri ad Coneinum . flammis extisos, Dogia- Iesmo quingentesimo octoges mo quarto , Ja- eoi fait Dorumqtie bonit omnibus genero e mo- nu rii die id. ut patet ex Diplomate Gregorii Fient ei pro Oristi Fide, eo ronatos Disse . Im. XIII. & paullo postea Iuei publieae datum .
verbi his subintelliguntur, aut indieantur plu- Uhi praeterea eius communis traditionis vers-ra alia. quae praemiis a fuerant de praedicatione talem eonfirmat multis veterum testimoniis , de
S. Jaeobi . di Diseipulorum ipsus in Hispani , , respondet ad quorumdam objecta . sive diseiudita idem Chronicon ad annos praecedetates in- fieultates , quae aliquid negotii facessere vide-tta idem primum taeulum Irae Christianae post hantur . Domini astensum in Caelos . de Spiritus Sancti XIV. In ea veluti paeis ea possessione ab
descensum . Ea vero hoe loco eraminare pla- immemorahili. non dico annorum , sed saecueuit. ne laetamus inansa aliquot, sive aereata lorum eursi. persistebat traditio eadem, eum
180쪽
S magister se tenissim L Hispaniarum Principis .c postea PHILIPPI III. Regi, ) novem post annis, idest, A. C. issi. edidit Coneilia Hispaniae . S eorum occasione Tractatum . sive Dillet lationem de Primatu Aeetes ae Toletanae: in eujus desensionem affert narrationem quandam c ne seio unde aeceptam 3 concertationis habita: in Concilio Lateranens Generali eelebrato sub Innocentio III. anno Meexv. inter Arelli episeopum Toletanum D. Roderi eum ex una parte , ct Archiepiscopos Bracarensem . Tarraconensem , ae Compollet lanum ea alia , ei rex Primatum Ecelesarum Hispaniae, eontem dente unoquoque eorum , nulli alii . quam suae Ecclesiae deberi. Lieet autem Loxio ad illum atterendum Eeelesae suae Toletanae c eujus tune Canonicus erat , S postea Archiepiscopus sui t)haberet plura, ct validissima fundamenta et adhue tamen novum aliud adjicere voluit ex narratione quadam eorum . quae inter Archipraesules praedictos in Conestio Lateranens sub In-
noeentio III. ultro citroque eirca eam contro
versiam dicta . allegata , ae disputata fuerunt. Inter ea autem unum est , quo adventus S. Ja-eohi in Hispaniam, atque in ea praedicatio videtur in dubium voeari ab Archiepiseopo D. Rodetico, aut potius inter aniles fabulas reis putari . Haee eum legisset Cardinalis Batonius, S uera et edidistet , dubitare admodum ecepit de praedicatione S. Jacobi in Hispania . non ausus persistere in antiqua sententia. haronium imitati sunt i latim fere nonnulli Scriptores Galli , veluti Guilselmus Roseus. Joannes Lorinus . Iohannes Boseus . D Ludoviens de Materne Turquet in Historia Hispaniae . Libro pag is i. aliique ejusdem nationis . palam re .sutantes traditionem praedictam.
Locisam habuisse rationem ullam eius narrationis , musque a nullo mortalium inventae, aut memoratae . quaeque tot sere falsitate anais
chronismos, contradisiones. S absurda habet. quot verba et uti post Franciseum Maeedo, de alios . immo prae aliis ex instituto demonstra vit Exeellentissimus Mare hio Monderarens s Libro inseriptor Praedica elon de Sani- go entipana , in sueem edito anno i6Sa. Mirabilius autem est, gravissimum Cardinalem Aaronium. qua pollebat eruditione, ae eris. ad discernem dum inter germana scripta, ct notha, nihil suppostionis, aut fraudis in ea narratione sohodotatum fuisse r immo ob illam potissimum mutas e sentenriam , quam prius in Notis ad Martyrologium Romanum solide stabilierat, , nemo eousque impugnaverat. Sane licet Graeeorum effatum eelebre stet is votis m. I a , unitis Baronii judicium tanti fuit . ut praedicatio S. Jacobi in Hispania , quae antea in Breviario Romano absolute profere hatur . a tempore saltem L. Pii U. postea sub Pontis ea- tu Clementis Octavi ad traditionem ejusdem Regni refringeretur e donee conquerentibus eam ob caussam Hispaniae Regibus ae Seriptoribus magni nominis , re utrimque mature, ac diu examinata, tandem sub Vrhano Octavo antiqvxilla elausula Breviario Romano inserta , aut restituta fuit ad diem as. Julii in Festo S. Jaeobi: suae in Missipaniam profectat, ibi aliquos ad
Christi m eonvertit . ex quoram n mero septem
posea Episcopi a Beata Petro ordioati is q-
Damam pri direppi sitit. Unde Cornelius 1 Lapide chomo nequaquam Hispanus ) dixit in Cap. ia. Actor. v. a. Desiam is Hispania praedicasse , anise alis es , immemorabilis . non tantum Missipabia , sed ct Fide iam tibique traditio , CUI REFRAGARI NEMO
POTEST. Hae ille anno MDexIul. antequam sententia Romae in favorem Hispaniae ferretur .
opinione , eoneepta potissimum 'ex fabulosa illa narratione apud Lollisam ertante. cum utraque multis post annis psaeuit quibusdam recentioribus, praesertim Gallis . parum aequis erga res Hispaniae . atque in iis Natali Alexandro oris dinis Praedieatorum . Seriptori satis noto, Serudito : sed ejus tamen conditionis , ut omnia eius Opera , id est , Selecta resoriae Ee-ele meae capita . O in Ioea eiusdem in Enia Disseditationet Hisoricae . Criticae . ae Dogmattea . publico sacrae huius, ae supremae Congregationis Decreto prohibita fuerint . antequam nos inter ipsus Cardinales Inquis totes Generales numeraremur . Porro is ad instau. randam , de veluti postliminio revoeandam opinionem illam , adeo profligatam . , ala omnibui fere reiectam post tempus Urbani Octavi, vir aliquid euiuspiam momenti affert, quod jam a Raronio , aliisque paucis oblectum nor fuisset; solutum uero, , dissipatum ab aliis Se i. ptoribus . tum Hispanis , tum ea teris, huius saeculi. Cum vero praesertim innitatur narrationi illi a Loassa memoratae , in qua tot gaeo S .coeava sunt, quot clausulae I solum supel- est noliis lectorem mittere ad laudatum Maris ehioni Mondet arensis Librum . in quo illam decretoriis argumentis . Od. .a. eonvincit , di veluti sal sam omnium , quae hactenus prodie re, sabulosissimam relegat in Mothoniam , ut aiunt, aut Utopiam Insulam . Nobis ea in re , ne videamur aesum agere, immorari non fleet. siti, st. non dico Roderico Praesuli Teletano. qui erat vir literatus, immo S praestantior inter Historicos sui aevi, sed omnibus sere hominibus alicujus momenti, eo tempore certissimam fuisse praedi eationem S. Jaeobi in Hispania. ac cantari solitam in ipsa Eeelesia Toletana , aliisque totius Regni ad diem as. Julii, juxta Areuiarium . quo usi fuerant tot taeulis antea Toletani Praesules. saltem a tempore Coneilii iv. Toletani. eui praefuit s. Isidorus
anno ocxxvi i I. ut Postea videbimus a num M. Unde apertissime mentitus fuit veterator ille .
qui primus diuit, Roderi eum inter aniles sabulas recensuisse praedicationem s. Jaeobi in Hispania.
breviter eonfirmare selectis quibusdam restimoniis antiquitatis Chrisianae . relictis aliis multis . quae Scriptores Hispani hoe ipso saeculo protulerunt. Atque imprimis antiquissimus S.
Justinus Philosophus, S Martyr . qui seripsit
anno eentesimo quinquagesimo a Christi nativitate , ct nosse potuit multos ex Discipuli, Apostolorum, in Apologia a. inquit generam tim de Iss r Ad omne mortaliam genui profecti , im promulgarast, ct Apostuli, atque Legat, fiant nominati . Quidni iis verbis alisque ulla exceptione prolatis comprehendatur Jacobus . iuxta antiquissimam totius sere orbis Christiani traditionem E Ut quemadmodum alii Apo