장음표시 사용
141쪽
CHRISTI VICTRIcEM ET PRAE DETERMlNANTEM in duritia eordis
mei experirer, eamque contra fortes illius impugnatores ad mortemiusque praedicarem ' De numero me fateor esse superborum, quos grauissimorum casu peccatorum sanat Deus. De quibus S. Avcvsetivus in TRIUMPHO d. Tuo- THOMISTA RVM relatus d ait : 2 uosdam Iudaeorum tanta superbia tumore, Q. I periclitatos, ut era expedierat primὸ non credere e si ad hoc fuisse excaecatos, vepitu, totis . non ῆtelligercut Domιnum loquentem per parabolas , quibus non ιntellectis, noni. de Scien-ιn eum crederem, non credentes autem cum cateru desperatu crucifigerent : atquetia Media ita post ei in resurremouem conuerterentur. Deinde aὸ meam , meique similium consolationem , causam reddit tam exoticae medicinae auoniam tanta eorum ei p. i. ati. er i ΟΠrria, ut rat humiliatione esset Mucienda. Quapropter cum Apostolo I. g. vlt. lupo quondam rapace, Ac Ecclesiet persecutore concludam et e tabenter igiture. I. λδ. Horsabor in t r tatibuι meis, ut inhabitet in me vιrim Christi, hoc est ,
GRATIA VICTRIX de PRAEDETERMINANS.CCXI. Praeclarum habens Eminentissimi BONA Cardinalis in laudata Epistola testimonium, quo sicut lucerna accendebatur PHILALETHIS doctrina, veritati detraxissem, si Epistolam istam sub modio, oe non super candelabrum luci eam dando, posuissem. Exprobrabant . Osinista, qudd sine ullo authentico testimonio iactarem libellos meos a censura evasisse immunes. Quibus occludere os melius non poteram , quam tanti Cardinalis testimonio: qui Be PMILALETnεM se prςdicans, nec ullum mihi committens secretum, omni timori pretcludebat aditum, quo timere debuissem math accepturum, quddsuper tecta praedicarem tam insigne veritatis, ex amore veritatis , datum testimonium. Dixit se testimonium perhibuisse veritati; Dixit se muneris sui partes adimpleuisse; dixit, nullam sibi hac δε causa deberi gratiarum amonem ἄhortatur, ut studium prosequar inquirenda veritatis a liberum se ostendit ab omni humano affectu; veritatis se profitetur amatorem; Quis istis pensatis Cordat E suspicaretur, viro Cordato displiciturum notum fieri omnibus tam praeclarum 1 se datum veritatis testimonium. Imb ex amica illius commonitione , qua desiderabat, ut parcius Scholasticis, Sanctu vero Patribus impen spuderem, iudicaui talem mihi misisse Epistolam, qualem authori miserat libri illius non satis laudandi, cui titulus, La Morale Chrestienne, ctc. tertib iam
editi. Accessit, qudd R. P. N. Generali, IOANNES CHRYSOSTOMVSA S. PAVLO, doctrina de pietate insignis, hortatus me fuerit, ut quq in Epistola dabat mihi Eminentis Itinis Cardinalis sequerer consilia. Nullo igitur modo secreta fuit Epistola. Haec est ratio facti mei, in qua Deus scit, quod non mentior, quam LECTORI CORDATO subiicere compulit sia trins olimstarum, de qua g. seq.
g. IV. aeterea Molin istarum exploditur.
CCXII. 1r Erberauit incolimrus accensa memoratae.Ze nunquam satis lau-V datae Epistolet lucerna, atque super candelabrum posita. Non valentes ferre illius lumen, Gaetuliam interposuerunt, ut umbra eius obscurarent Eminentissimi cardinalis, lucens testimonium, & mentes suorum sana
142쪽
rent, quas nimia lucentis testimoni j lux perstrinxerat. Negare non poterant Epistolam. Quid secerunt; aliam suis actibus, quas norunt Cordati, publicarunt se obtinuisse Epistolam; de qua unam fecerunt Ga Zettam; ubi me prinili arguunt furti, quo me plurima in TRIVMPHO THOMISTARUM accepistodicunt ex IAN SENIO. Aliam deinde CARDINALIS BONA ponunt Epistolam, in qua me fecerunt reprehendi, de Epistolς suae publicatione; eumque negantem perhibent se PHILALETHIS approbasse doctrinam En CORDAT ELECTOR, Molini rum Gazetta, qua putarunt accens et Eminentissimi Cardinalis lucernae Se super candelabrum postae Eclipsin facere. CCXIII. A furto me purgauit TRIUMPHUS THOMISTARUM IN PERPETUUM FIRMATUS, qui titulus est Refutationis, quam feci aduertus imu- mri P. de Fourmestraux Defensionem; ubi g hoc dilemma posui: vel verum g Tllo est quod sumpsi ex IAN SENIO, vel falsum 6c damnatum; si quod accepi ex i=TAR IANfENIO verum est, accepi a SPIRITU SANCTO: quia ut dicit S AVGVS fu i biiuTINVS in TRIVMPHO telatus, b a quocumque verum dicitur,1llo donante dia 3. num. citur, qui est i a verita , 6c apertius S. Ambrosius. Omne verum a quocumque 33Ι. dicatur a Spiritu Sancto est. Si falsum est,& damnatum; testimonium perhibe de thym malo, & eris mihi magnus Apollo. Cum igitur Gazetta Motimstarum nullum de falso & damnato perhibuerit testimonium; vera erunt, de a Spiritu Sancto accepta, quae sumpsi ex IANSENIO. Qudd furti accusare, est ignorare definitionem furti, qua dicitur , rei aliena acceptio inmio Domino. Veritates illae
plurimae, quas probat me sumpsit Ie ex IAN SENIO, non sunt IAN SENIJ, sed SPIRITUS SANCTI. Nee inuito Domino illas accepi. Has enim sine fictione didicit, de s ne inuidia communicauit. Nihil igitur ex IAN SENIO furatus sum. Feci quod de Videntibus unus consuluit dicens: ε Sι separaueras pretiosum a vili quasi os meum eris : de quod praecepit Apostolus :i omnia autem probate, quod bonum est tenete. Hare est glo. μ ria mea non in me, sed in Domino bene scripsisse THOMAM annuntiante; Haec est, inquam, PHILALETHIS in TRIUMPHO THOMISTARUM stloria. qudd luce Angelica separauerit pretiosum a vili, dum quae docuit IAN- SENIVS in sensu S. AUGUSTINI, separauit ab illis, quς docuit in sensu. Molisae de Baj: Qubd sapida D. THOMAE scientia omnia probauerit, Zequod bonum est tenuerit; dum quod Baianum, quod Molinianum , quod AV-GUSTINIANVM erat in I AN SENIO probauit, Ad quod AVGUNTINIANVM erat tenuit , iungens illud tutissimis de inconcussi ς Solis ANGELICI dogmatibus: uti se attestantur TRES colligati FUNICULI. CCXIV. De alia, quam Gazetta reotinistarum, profert Cardinalis Epistola. hoc unum certo scitur, qudd primet testimonium perhibeat, eam ab Eminentissimo BONA fuisse conscriptam. Et quia quod scraest, scripsit, non potest posterior Epistola infringere veritatem prioris. Nam qubd factum est ,
insectum fieri nequit. Quod fuit ex amore veritatis scriptum, non potest non fuisse scriptum ex amore veritatis: de quod approbatum fuit, non potest non fuisse approbatum. Cum ergo prima Epistola, ut dictum est, ex amore veritatis, sine aliquo mundano assectu, Se sine ulla personarum acceptione doctrinam PHlLALETHIS multifariam approbauerit, Sc personam commendaue-R rit i.
143쪽
rit; non potest secundia Epistola dato quod nee fictilia , nee subreptilia sit in
facere, quin doctrina PHILALETHIS fuerit modo commemorato , , tanto Cardinali approbata,& illius persona commendata. Cordatis haec sussiciunt ad explodendam Motimstarum Gatierram, de ridendam eorum infirmitatem , qui similia iactant. Ne autem apud alios in aliquo offendatur memoria Eminentissimi BONA Cardinalis, qui morte sua omnia humana nostra iam transcendit, quem Roma, Ac Cordati omnes adhue iure merito lugent,addimus familiare lusoribus pilet proloquium. Clist du seco ἡ boud, ιι ne Naut rien. CCXXV. Finem igitur, triplici FUNICULO imponimus; quem ut praecurserem concepti de Paenitentia operis praemittimus. Nam qui nouissime de Poenitenti et Sacramento scribunt, non ob aliud a veritate aberrant, quam quia D. THOMAM ignorant, & illum S. AvavsTINo seiungunt; quos tamen Deus in aeternum coniunxit. Opus prςconceptum in quatuor libros diuide mus. Primus erit liber de Paenitentia ut est ram; Secundus de Poenitentia ut est Sacramentum e Tertius de praxa Foemtentia in ratione Sacramenti: Quartus, depram Faenuentιa in ratιove virtutis. In omnibus quatuor libris THOMAM AUGUSTINO iungemus. His duobus tanquam Sanctis Patribus impensius studemus, & parcius Scholasticis, secundum Eminentissimi BONA Cardinalis Approbatoris mei votum; & R. P. Generalis Nostri mandatum. A gemino Ecclesiae Sole illuminati gradiemur securi per viam rectam; neque ad dexteram avticius raroris cum onera grauia alligantibus, neque ad sinistram noua laxitatu cum ijs, qui placere volunt homnibus , declinantes. Homo proponit, Deus disponit: sit ipse benedictus in saecula saeculorum, Amen.
Paragraphus I . Lucerna CELIC accenditur , quam
I sub modio probatur priamo ex illis, quae MOLlN ISTAE docent. 6.P ragr. 3. Solidissima ratione supradicta confutatur MOLINAE hallucinatio. 8.
144쪽
Paragr. 4. Veram Christi ignο-rat gratiam,quam geminus d
prauenire ex parte moluntatis non agnoscit. II.
Peragr. s. Contra dicta Olisciatur eelebris S. MI JUSTINI, O sepe decantata doctrma. I S. Paragr. 6. cui fine lumine N CELICO G STLNLANAE adhaeserunt litte-rα , Spiritu caruerunt intellis gentiae. 18.
Paragr. I. In quo differunt Paragr.6. Absurda redditur S.
Paragr. 2. Ex eodem fonte δε- cundum occidentem Baij litte- monstratur diuersa MOLI-ram, non secundum vivi
tem hallucinatio. 26. tum exponatur. 42.
Paragr. 3. Redditur causs, cur Paragr. 7. Tertium absurdum distinctio gratiae elicientis a ex occidente Baij littera δε-
natura eliciente sit olium in monstratur in puncto sua hallu- potentia intelligibilis in littera
Paragr. 8. Idem absurdum exhibetur in paruulis si ne bapti Paragr. . Necessaria fuit lux GELIC A ut duplex iu- sitiae,aut Dei dilectio feret ad
mentem S. I CVSTINI actu mitissima damnatio non potest in intelligibilis 3 39. l paruulis claoni cum aliqua se Paragr. s. Obiectio Plurimum i sus poena in animi tristitιά. J3.
doctrina cum I CVST CUSTINI secundum N AN magis cociliatur. 3 7. poenam sensus m animi tristi
145쪽
tiam intellecta , sequitur am i , solutas. P, ima ratio. 6 quod 'irrationabile. 11. ' Patagr. I 3. bae rationes R. P. Paragr. IIIoena sensius in paruulis nihil conducit ad intentum S. MUCI SI INL 6o.
Paragr. 12. Friuolas este R. F. de NORIS contra N. THO Crationes,m pridem a D. HO-
A NORIS quem ab as Pener mur) non minus Friuolae. 67. Paragr. I . alia duo R. F. de NORIS ar umenta quibus contendit, paruulos tristari de a-
Paragr. 3. Profundius ct subtilius memorata AN CELICI Solis do dirina
Paragr. I. AUGUSTINVS in THO- l Paragr. 3. Epistola Emin. D. Cardinalis Isis luendi. sao. t BO IV A approbam doctrinam TRII M-
am nutam Iovior, nullim securior. Iaa. lplouitur.
146쪽
APPENDIX AD g. r. ET 8. FUNICULI TERTII.
In qua quorumdam Cordatorum difficultates obhciuntur, & dissoluuntur.
COrdati quidam & amici, quibus impressam hoc opus communicauimus legendum, duas nobis obiecere dissicultates, quas dissoluere intendimus, ut mens nostra amicis pateati Ae inimicis displiceat, qui nos calumniandi
I septimo Funiculi terti j, quae dicit puerum peruenientem ad vium rationis iustificari dilectione debiti finis . per quam ratio operatur. Videtur I. doctrina haec noua contra Patrum Ae Theologorum interpretationem, qui il
lud Apostoli, sine fida impossibile est placere Deo, de actu fidei supernaturali
de explicito communiter exponunt.
exordium 8c radicem nostrae iustificationis; quam proinde nihil prius supplere poterit.
quae ostendit lumen naturale, spretis quae sunt fidei, abundd monstrarunt illi, quibus praedicatum Euangelium stultitia est, aut scandalum.
s contingeret ipsum mori ante admissionem peccati lethalis, saluabitur. Quis Theologorum asseruit, ut negati vh infidelis saluandus veniat, etsi propter infidelitatem negativam non sit damnandus.
II. Α Nouitate liberant nos Doctissimi NN. Salmanti censes,quorum est ista De rem Lx doctrina . Verba eorum damus: a se Illuminatio, de qua agimus, est caiis disp. ν, quidam modus Ae participium fidei, ouem Deus intellectui infundit, non viri eliciat actus fidei, vel qui secundum substantiam sint supernaturales, aut qui circa mysteria fidei, vel cista obiectum simpliciter supernaturale versentur . M sed ut suosmet actus secundum substantiam naturales, quibus bonum honex, stum naturale, de Deum ut finem naturalem attingit, nobiliori de perfectios, ri modo eliciat: nempe eum maiori firmitate de certitudine, maiorique cum αν appretiatione talia boni de finis: ex quibus oritur, ut sit in illis actibus mas tor
147쪽
,, ior esicacla ad mouendam voluntatem, Ac eius amorem excitandum. M Atque hine fit praedictam illuminationem, quando in ea sistitur,non tollereis infidelitatem negatiuam, neque essicere non credentes infideles contrarie e,, quia eum non ostendat mysteria supernaturalia,quae fides credit,neque eorum is notitiam tribuat, adhuc hare mysteria manent inuineibiliter ignorata,quo-
is usque alia via notificentur: nihil enim aliud est infidelitas negatiua , quam, , haec ignorantia in eo qui earet fide. Fit etiam, qudd cum D. AUGUSTINUS, & alii Patres aiunt, primum iusti- , , ficationis initium esse fidem, non intelligunt dumtaxat illam quam vocamus,, fidem simpliciter, Ae quae notificat mysteria supernaturalia: sed etiam pra dictam illuminationem,quq cum sit eius participium, reducitur ad ipsam,&M potest eodem nomine appellari. Haee Doctissimi Patres. Doctrinam istam Cordatis & amicis credens esse notam, nouitatis non timui notam. Sed quod genium meam est) eam ex tutissimis te inconcussis utriusque Solis altius petitis principijs elucidare conatus sum. Supernaturalitatem sicut de fidei participium a dilectione debiti finis, per quam ratio operatur, non excludimus: sed supernaturalitatem ad gratiam Dei pretdeterminantem reducimus iuxta doctrinam traditam in j. 4. & s. Funiculi secundi: de participium Fidei in voto Fidei magis explicamus. Id. Expurgate Molinisenum, qui supernaturalitatem dilectionis debiti finii, per quam ratio operatur, vultis agnoscere. Molina recurrit ad legem de pactum Dei dandi gratiam iustificantem bene utenti viribus suis naturalibus. Et eum lex & pactum nihil intrinsecum imprimant actibus nostris, nihil supernaturalitatis intrinsecum agnouit Motina in actibus, quibus homo secundum vires'suas naturales facit quod in se est. Vertim qui gratiet de se essicacis vicTRICIS'&. PRAEDETERMINANTIS illuminatos habent oculos, ali-ruem supernaturalitatis modum intrinsecum cernunt in actibus, quos secunum vires nostras naturales elicimus, quando ad illos praedeterminamur ex intentione Dei essi caci dandi gratiam, aut gloriam. Nam si charitas intendens vitae aeternae gloriam, & ex illa intentione applie ns potentias naturales de virtutes acquisitas ad suos actus, imprimit in illis aliquem supernaturalitatis modum phy sicum, quo ordinantur actus naturales ad vitam aeternam. Multo magis Deus intendens dare v. g. gratiam, εc ex illa intentione praedeterminans ad cognitionem naturalem,& amorem naturalem debiti finis, imprimet in illa cognitione & amore naturali aliquid supernaturalitati, intrinsecum, quo naturalis illa & cognitio Ac dilectio ad gratiam ordinabuntur. IV. Isto igitur modo dicimus, dilectionem debiti finis, per quam ratio operatur, esse supernaturalem dum iustifieationi coniungitur, quia scilicet ex intentione essi ea ci dandi gratiam a Deo auxilio grati et victricis Ac praedeterminantis specialiter in furatur. Istam autem supernaturalitatem sumere ad doctrinam S. AUGUSTINI, S. THOMAE, aliorunque M. Patrum , Ac Conciliorum manifestant quae diximus paragraphis 3. . Ae s. Funiculi secundi: Ibi ostendimus Concilia, Sanctumque AVGUSTINUM, non distinxisse finem dotatum naturalem, a fine debito supernaturali, nee Deum authorem naturet
Dco largitore gratiae prout sunt phiectum dilectionis nostiae, sed solam auen-
148쪽
disse ad eonditionem naturet rationalis ex nihilo, & infirmitatem naturet layla ex errante dc prqueniente concupiscentia : ratione cuius indiget auxilio pretueniente non omnibus dato, & vincente essentialiter concupiscentiam. Quare ad mentem Conciliorum sanctorumque Patrum sucteit supernaturalitas auxilij praeuenientis non omnibus dati, quae eo ipso inest auxilio, quddprocedat ex intentione essicaci Dei dandi gratiam Be gloriam. Ex hac enim intentione auxilia de se essicacia naturalis ordiuis accidentaliter fiunt supe naturalis ordinis, quam supernaturalitatem essentialiter habent auxilia de se essicacia ordinis supernaturalis. Dicuntur naturalis ordinis quae recipiuntur in principio eliciente naturalis dicuntur ordinis supernaturalis qua recipiuntur in principio eliciente supernaturali.
turalis accidentaliter, non ex intentione hominis elicientis, sed ex intentione Dei applicantis. Aliam etiam secundum nos habet supernaturali tem ex gratia sanctificante non quidem ut eleuante potentiam, sed ut dignificante personam. Gratia sanctificans existit in essentia animet de medijs virtutibus in- susis a se dimanantibus eleuat potentias rationales ad ordinem. supernatura lem. Prout existit in essentia animae sanctificat Ac dignificat personam, reddens eam Deo gratam Ae amicam; quod Ae faceret etiamsi per impossibile potentias non eleuaret. omnis ergo actio bona , si aliqua inordinatione non impeditur, accipit quamdam personalem supernaturalitatem, eb ipso qudd sit actio suppositi Dei fieati, ratione cuius placet Deo; de in finem supernaturalem ordinatur, non ex intentione personet elicientis, sed ex intentione Dei mouentis personam sibi gratam te amicam. An ista supernaturalitas personae sussiciat ad meritum de condigno, condignitate saltem accidentali , non condignitate essentiali, qualis est in actibus ex gratia ut eleuante potentias, ea quaestio alibi discutienda.
I. patet, doctrinam istam non , me inuentam, sed a Doctissimis N N. Salmanticensibus desumptam. Patet etiam Apostolum, Sanctosque Patres per fidem intelligere, cognitionem debiti finis supernaturalem ex gratia Dei praeueniente, non omnibus data, specialiter in iratam, Omnesque Theologi, qui infidelitatem concedunt negativam, videnti sie debere interpretari. Nam si puer perueniens ad usum rationis actu fidei explicito illustretur,non poterit,si non faciat quod in se est, remanere infidelis negatiud.
dium, dc radicem, quam cognitionem supernaturalem ex gratia Dei praeueniente non omnibus data, specialiter inspiratam : in quantum ea quae dictat ratio,
dictat de fides. Ita Doctissimi NN. SALMANTICENS E s. inibus
addimus, Concilium Tridentinum loqui de iustificatione peccatoris de impii quae fit eum detestatione peccati per propriam voluntatem commissi, ut patet ex verbis Concili j : ι Declarat praterea ipsius iustificationis exordium in b. Ser. 6. adultis a Dei per Iesum Christum praueniente gratia sumendum Use, hoc est ab VRP
eius vocatione, mia nullis eorum existentibiti meritis, vocantur; ut qui per pecca
ta a Deo auersi erant, G c. Nos autem cum sole An elico loquimur de i S a stifica -
149쪽
stilicatione, quae fit per simplicem conuersionem ad debitum finem sine ulla detestatione peccati, secundum quod puer in illa aetate capax est, siud secundum lumen i bi datum discretiuum finis debiti. Ex qua non licet ad alias iustificationes adultorum arguere. Ad quas actum fidei explicitum omnino ue-cei Iarium esse concedimus .eliqudit peccatum debet displicere, inquantum est offensa Dei, quam sola fides demonstrat. De iustificatione quae fit cum detestatione peccati solent etiam loqui Concilia de SS. Patres, dum de iustificatione adultorum est eis sermo. Ex quo nullum ex Conciliis Ze SS. Patribus trahi potest argumentum contra doctrinam Angelicam Ac nostram, quae in hoc uno casu habet locum, in primo scilicet initanti usus rationis, de puero solo lumine rationis illustrato: sed per gratiam praeuenientem pretdeterminato. VIII. Ad 3. dicendum , quod illE quibus praedicatum Euangelium est scandalum aut stultitia, non adhetrent rectet rationi, sed post concupiscentias suas abeunt. Bonum rectet rationis non contrariatur bono fidei : ted habet se ut minus bonum ad majus bonum. Peccatum hominis infirmi non est in non referendo bono rectet rationis ad bonum fidei; sie peceat natura sana. Sed peccatum hominis infirmi est in sequendis concupiscent ijs prauis, a quibus praeuenitur. Et ideo in vincendis concupiscenti js consistit tota dissicultas naturae lapi . Qui motivo minoris boni mouetur ad vincendum suas concupiscentias, multo magis ad eamdem victoriam moueretur motivo maioris boni, si sciret se eadem victoria consecuturum majus bonum. In hac animi praeparatione, qua quis vincens concupiscentias propter bonum virtutis humanae, dc ut rectae placeat rationi, multo magis eas vinceret propter bonum virtutis infusς, de ut gratiς placeret authori, in hac, inquam, animi pretparatione dicimus con-ς sep sistere votum Fidei; quo participium illud Fidei, quod tribuunt NN. SALMANTI CENSES e cognitioni naturali peruenientis ad usum rationis, magis declaratur, δc Apostolicum testimonium adinstar similium Christi verborum solidius interpretatur. IX. Ad ψ. Respondetur, puerum laudato dicendi modo iustificatum non consecuturum salutem pernam sine Fide explicita Saluatoris. Vnde ad diuinam prouidentiam pertinet, ut ante mortem ei revelentur, quae sunt ad sal d. Velit. q. tem aeternam necessaria: sicut Cornelio iam iustificato reuelatum fuit, Petror . a. ad eum misse. Ita D. THOMAS taeceptor noster, qui ait: ἀ Non sequitur dx' inconueniens, posito quod quilibet teneatur aliquid explicite credere,si tu Θl M ,Vel
suter bruta animalia nutrιatur : hoc enιm ad diuinam prouidenisam fertiust, ut
cuilibet prouideat de necessι rus ad salutem, dummodo ex parte tam non ι ediatur. Sι enim atiquis taliter nutritus , DUCTUM N ATURALIS RATIO
NIS SE UERETUR IN APPETITU BONI ET FUGA MALI,
certi sime ut tenendum, quod ei Deus vel per interuam inspirationem reuelaret ea, qua sunt ad credendum necessaria, vel aliquem Fidei praedicatorem ad eum irigeret, SICUT MISIT PETRUM AD CORNELIUM. -ct. ι o. Haec
autem necessitas diuinet reuelationis non inconuenienter deducitur ex eo,quod
faciens quod in se est dilectione debiti finis, per quam ratio operatur, habet ex gratia praedeterminante implicitd Fidem in voto de animi praeparatione.
Vinceado enim GRATIA VICTRICE ET PRAE DETERMINANT E
150쪽
eo neu piscentiam , quam vivens secundum sensum ante usum rationis sequutus e st, remouet fidei impedimentum ; & ex intentione Dei dandi gratiam imprimitur dilectioni debiti finis, per quam ratio operatur, modus quidam supernaturalis quo fit supernaturalis, sicut actus naturalis a charitate imperatus : cum hac differentia, qudd hic ex intentione hominis elicienti, fit supernaturalis , illa ex intentione Dei applicantis : Vterque actus non secuudum
substantiam suam, sed ex modo ct me supernaturalis. Haee in desensionem Doctissimotum N N. Salmanticensium , Ac doctrinae in eis fundatae subtilitate Scholastica dicta sunto. X. Si quis tamen Cordatus huic supernaturalitati non acquiescat, sed testimonium Apostolicum, sine fide impossibile est placere Deo, voluerit esse intelligendum de actu Fidei secundum substantiam suam supernaturali , propter
communem Ss. Patrum interpretationem, Ae maximE S. AUGUSTINI, cuius aut horitatem adducit ipse Sol ANGELICVS ad comprobandam necessita- e' a. a. q. tem istius actus secundum suam substantiam supernaturalis his verbis : e Illa c. ΤΠFides sana est,qua creae mus nullum homιnem siue maioris μὶ parua aetatis libe- ebriis, rara contagio mortis ct obligatione peccati nisi per unum mediatorcm mei ct I. ad 3.
hominum Iesum Christum Ex quo infert D. THOMAS f Si qui tamen sal--atι fuerunt, quibus reuelatio non fuit facta, non fuerunt saluati absque fide Mediatoris : quia etsi non habuerunt fidem e licitam, habuerunt tamen fidem implicitam in diuina prouιdentia, credentes Deum esse liberatorem hominum secundum modos sibi placitos, ct secundum quod aliquibus veritatem cognoscentibus Piritu. reuelasset : secunduis illud Iob. 3 1 .cap. Sus docet nos super sumenta terra.
Si inquam, propter ista actum fidei secundum'substantiam suam supernaturalem exigat Cordatus ad iustificationem, non contendam cum ipso; sed quod diximus t de salute aeterna , dicemus de iustificatione , nempe Deum I. supra' ad illustrare lumine Fidei & mouere ad dilectionem debiti finis, per quam Fides operatur, omnem illum quem mouet in primo instanti vias rationis ad faciendum quod in se est dilectione debiti finis, per quam ratio operatur. Expresse hoe docet Sol ANGELICVS dicens b detu)od etιam ad Fidem habendam aliquis se praeparare potest, PER ID EVOD IN IXATUR ALI ,
RATIONE EST: Vnde dicitur quod si aliquis in barbaris naim nationibu/, . ad 4.
quod tu se es faciat, Dem sibi reuelabit illud, quod es necessarium ad salutem,
vel inspiranda , vel Doctorem mιttendo.
XI. Ista connexio facientis quod in se est per id quod in naturali ratione es cum Fide iustificante, non oritur ex νἱlo aliquo otiniano; sed ex proposito discretiuo Dei quibuidam dandi gratiam, & alijs denegandi. Quibus Deus vult dare gratiam. eos quandoque mouet ad faciendum quod in se est per id quod tu naturali ratione est. Et quos sic mouet, ijsdem semper reuelat quod est necessarium ad salutem. Quibus autem Deus vult denegare gratiam, eos non mouet ad faciendum quod in se est dilectione debiti finis, per quam rationaturalis Operatur, nec eis reuelat semper quod est necessarium ad salutem. Quibus autem non fit reuelatio, remanent infideles negative.
Haec est pasti . uotiuiani de propositi discretiui differentia, qudd secundum pactum . Mosimanum Deus debeat praeuidere quod tu se est facientem,