장음표시 사용
131쪽
cauet malum aeuod genus bona creatura utique non ebset si Omnium malin v luntates in bonum Sem conuertisset, oe nulli iniquitan pavn.im debitati insit ret i ac sic non esset nisi solum illud gores, quod nulla vel peccati vel supplici1 ma
lorum comparatioue prosceret. Ita velut aucta numeros ι.ιte excellentioru generas ipsorum generum bouainum numerm manueritur.
CXCV. Quidni dicamus etiam, potuit Deus omnes innocentes a peccato pret seruare, quoniam omnipotens est. Potuit plane. Cur ergo non fecit 'Quia voluit. Cur voluerit, penes ipsum est. Debemus enim non plus sapere quam oportet sapere. Possumus tamen Ae volitionis istius conuenientiam Zeb. Tractat. rationem assignate ex doctrina S. AUGUSTINI dicentis : - duid valet i nyiς0 berum arAtrium non adiutum, in istis Adam demonstratum est . ad malum D μ' ' fit sibi, ad bonum nonnisi adiuuetur a Deo. Noluit ergo Deus omnes innocentes a peccato pretseruare, siue quod idem est, noluit eum libero omnium innocentum arbitrio ad eorum perseuerantiam veluti omnium Dominus concurrere : ut illi, quos prςseruaret, agnoscerent, quid valeat magna illa sui arbitrii potestas sibi relicta, & Deo non adiuta, sicque praeuenirent Apost e. i.αν. lica verba : uid enim habes q*od non accepisti. Si autem accepisti quid gloriaris quasi non acceperis ΤFateor maximum mihi maxime superbo sui sti humi tatis incitamentum , recogitare in corde Angelorum peccatum. Motus inde videtur deuotus Thomas a Kempis in piissimo nec satis laudando de Imitatione Christi libro, dum lib. 3. ait : Sto 'attonitus ct considero quia cati non sunt mundi in constri P ιε, ctu tuo. Si in Angelis reperisti prauitatem, nec pepercisti, quid fiet de me' ceciderunt stellae de caelo, ct ego puluis quid praesumo p auorum opera videbantur laudab lia, ceciderunt ad infima , ct qm comedebant panem Angelorum, via di sitiquis delectari porcorum. Nulla est ergo farctitas , si manum tuam Domine subtrahas. Nulla prodest sapientia, si gubernare desistas. Haec est conuenientissima apud altissimum ratio non praeseruandi ocines innocentes a peccato. Nota, hane esti differentiam inter denegationem gratiae praeseruantis a peccato, & denegationem gratiae liberantis S peccato ; qudd haec procedat ex
voluntate puniendi, non vero illa : non enim Deus permittit peccatum primum pretii se ut puniat, ut dixi in TRIVMPHO THOMISTARUM locod. Tiso. citato de causa Praedestinationis. Ex quo pater, qu bd denegatio gratiae deiici. I se essicacis in hominibus pertinet ad Dei iustitiam; siquidem gratia de se enpuus thiti. fica in hominibus est gratia a peccato liberans, qualis non est gratia de sex. αι. a. . essicam in Angelis. unde denegatio illius non reducitur in Dei iustitiam: sed. s. o. iu Ap- se habet sicut primi peccati permissio. iambis,' CXCVI. Qvqcum ita sint, credimus S. AUGUSTINUM conuenientissim P, securida. discretionem innocentum reduxisse ad liberum arbitrium; quia cum in malis discretio peccato fiat, & denegatio grati et de se essicacis, non sit causa peceati : Deus non potest dici in malis causa discretionis. In bonis vero dista
cretionem solummodo causat, ut uniuersalis omnium causa, cui actiones causarum particularium non solent tribui, sed ipsiis causis particularibus; sic dicimus ignem calefacere, plantam generare, Animal sentire, hominem dis . currere: licet ista non fiapi visi Deo ut omnium Domino concurrente. Hujus - modi
132쪽
modi est innocentum perseuerantia, qua ipsi se discernunt, quam Deus non ut causa particularis, sed solum ut eausa uniuersalis perficit; & ideo non Deo, sed libero tribuitur arbitrio. Quath euidens est, S. AUGUSTINUM
conuenientissimh discretionem innocentum reduxisse ad liberum arbitrium et sicut ad duas causas particulares, bonam scilicet & malam voluntatem : bonam , quam fecit Deus; malam, quam non fecit Deus.
Credimus etiam S. AUGUSTINVM eonuenientissimE discretionem homi. Dum peccatorum reduxisse ad Dei misericordiam & iustitiam,sicut ad duas causas Particulares. Nam misericordia Dei,in illis quos a peccato liberat, operatur ut causa particularis; quia homo in nus se habet ad actiones bonas , sicut seruus debilior, qui ultra motionem Domini indiget alterius conserui fortioris auxilio. Ita homo infirmus vltra motionem omnipotentis Domini indiget
speciali Christi confratris sui auxilio; ut dictum est in TRIUMPHO THO
MISTARUM. . Iustitia etiam Dei in illis, quos misericordia non liberat , e. TH Operatur ut causa particularis, quia denrgatio grati et specialis, Ac quidquid circa illos a Deo fit, ex particulari peccatum originale punietat volupt/te νuv, iom.
cXCVII. His omnibus non obstat,qudd D. THOM AS utramque discretis. R. R de nem altiori modo considerauerit,nempe ex uniuersalissimo omnium fine, secundum quem scriptum est , i uniuersa propter semeti um operatus est Domi- cnu . Bonitas diuina quς est omnium finis non poterat uno modo manifestari; εc inde est, quM ad completionem uniuersi requiruntur diuersi gradus re- f Ioan rum. Voluit igitur Deus inter peccatores discretionem facere, ut in aliqui- ιο, bus suam bonitatem representaret per modum misericordis parcendo; in aliis per modum iustitiae puniendo. Ita D. THOMAS. I Voluit etiam Deus inter P s innocentes discretionem fieri, ut in aliquibus quos a peccato praeseruat,bO- ad 3.
nitatem suam repraesentaret 'per modum sapientiae cuncta fortiter attingentis;
in alijs quos sibi dimittit, per modum sapientiae omnia suauiter disponentis. Fortitudo sapienti et exigit, ut natura ordinata in finem, illum consequatur; suauitas verti petit, ut natura deflectibilis , fine, ab eo deficiat; & cum non possit in una persona utrumque repraesentari; diuersarum personarum fit dincretio, secundum quam aliqui a peccato praeseruantur, ut fortitudo eluceat: alii non praeseruantur, ut suavitas manifestetur. Etenim de sapientia legimus scrip-rum; b se tingit ergo a sine usque ad mem fortiter , ct dissonit omnιa suaui- b. Sap. s. ter. colligitur ex D. THOM A :ι quem consule, & delectaberis. q
Nihil a S. AUGUSTINO assertum vides CORDATE LECTOR ,quod non ,
D. THOM A etiam asseratur; verum ANGELICO suo intellectu Ae infusos bi desuper lumine aliquid superaddidit, non ut plus sapien , sed ut fidelissimus Discipulus occulta & profunda Magistri sui sapientissimi nobis manifestans,& elucidans. Si e sentiat qui noluerit esse de veritate suspectus; &alieno discat experimento, THOM AM AUGUSTINO coniungere. Quare si quis est AUGUSTINI iuuatur THOMME; & ad nostram h Mobna Oppositam Concordia Concordiam, si pus est Somini, iungatur mila. Etenim zelui ANGELIC E doctrinae, hoe est veritatis. tuae, Domine, comedit me.
133쪽
CVIII. rar Ribus hisce FUNICULIS manifestE concluditur. S. AVGVSI TINVM in D. THOMA esse legendum. Sine Magistro non potest disci S. AUGUSTINUS; nul Ius ad id munus Sole ANGELICO nobilior Ae splendidior, nullus solidior & securior, nullus clarior de subtilior. Qua de causa paragrapho I. conclusionem deducemus. Paragrapho a. D. THOMAE Magisterium dabimus. Paragrapho 3. Epistolam Eminentissimi Domini S. R. E. Cardinalis BONA , luperaddemus ad confusionem ad uersariorum. Paragrapho . Gaetetiam . Icolinistarum explodemus. His quatuor trium perficietur Funiculorum concIusio.
g. I. USTINUS in THOM c legendus.
cIX. Res isti inclyti Theologi, B in fotina, Iansenus, in AvGvs-I TINI Asn coelo sapienti et dant testimonium , eam esse hauriendam ex altissimis D. THOMAE Solis Angelici assertis; quet dilucide & sine ulla errorii macula AUGUSTINUM CONTRACTUM ad instar speculi
reuerberant. Nam ut hisce Funiculis contexuimus, a veritate nunquam deuiasia sent, si S. AUGUSTlNVM a D. THOMA non e parassent, vel noua adinueniendo ut Motina; vel litteret occidenti adhaerendo, ut Baiura, vel utrumque& Molinam Ae Baium sectando, uti l A N S E N I V S. Iamdudum indicauerat D. THOMAS , quet aliquibus fuerit ex verbis S. AUGUSTINI sumpta erroris occasio : modus nempe loquendi Platonicus: quem nobis repr sentat Sol Angelicus his verbis : m Dicendum quod ipsa ej feotia diuina charato est , sicut σ sapientia est, ct bovitas est, unde sicut dicimur bovi bonitate qua est De quia bonitas quai formaluer boni fumus est ρa tiai patio Huma bonitatis : ct sapientia , qua formaliter sapiectes sumus, est part cipatio quadam diuina sapientia 4 ita etιam charitas, qua formatiter diligimua Proximum, est quadam Participatio diuina charitatis. HIC AIODVs LO-a VENI I CONSUETUS EST APUD PLATONICOS . EUORUM DOCTRINIS IMBUTUS FUIT AUGUSTINI S. OD AVIDAAM NON AT VERTENTES EX VERBIS EIUS SUM PSERUNT OG CASIONEM ERRANDI,
Sum erunt occasionem erranssi, dicit D. THOMAS. Non enim illam dedit S. AvGUSTINUS , ut optinad explicat Sol Angelicus dicens : . Dicendum, quod εAVVUSTINVS dicit in a. de doctrina Christiana; qui Philosephi vocantur, si qua forte vera ct seι nostra accomoda dixerunt, ab eu ta
134쪽
quam ab iniustis pessessoribus in usum nostrum vendicanda sunt. Habent enim doctrina Gentitium Daedam simulata ct supersm 6a fgmenta , qua unusquisque
nostrum de eentilitate exiens debet euitare. Et ideo AUGUSTINUS I2VI DOC
TRINIS PLATO VICORUM IMBVTVS FVERAT, SI 22UME INVENIT FIDEI ACCOMODA IN EORUM DICTIS .ASSVMPSIT EV. E. VERO INVENIT FIDEI NOSTR. SVERSA IN. MELIUS COMMVTAVIT.
CC. Vtinam Angelica haec verba perpendissent, qui indefessum in s. AV-GVSTlNO iactant viginti annorum studium, certissime didicisssint ex fideli Dsmo Dileipulo, qualiter interpretanda venit mens sapientissimi Magistri. Di dicissent,qubd non culpatur, sed magnifich laudatur S. AUGUSTINUS. fi ex dicti, Platonis quae inuenit fidei accomoda assumpsit , 5c quae inuenit aduersa in melitis commutauit. Didici issent igitur non perstringere tacite ANGELICUM Solem, quod principijs Aristololu nimium adhaeserit. E contra magnific/rent S. THOMAM, secisse eum in e gri teti, quod secit S. AV-GVSTlNVS in Platone. Nam ex dictis Aristotelis si quae inuenit fidei aceo.moda assumpsit, & quae inuenit aduersa in melius commutauit: ut sicut Platonem fecit S. AUGUSTINUS Christianum . ita S.ΤΗOM AS Aristotelem. Non igitur segregetur ampliu , S. THOMAS a S. AUGUSTINO; sed quid mirabile in coniunctione utriusque Solis suspiciatur. Eorum siquidem sui gentissima luce saltuosos gentilitatis sapientes deuicit Clitistiana Theologia, dum quidquid a Platone naturali intellectus tutelligentia sapienter contemplatum, quidquid ab Aristotele naturali rationis indagatione veth de subtiliter exco. gitatum suerit, nihil fidei nostret aduersari, manifestum fecit geminus Ecesesiae Scit AUGUSTINUS Ae THOMAS. Hete in TRIUMPHO THOMISTARUM o dixi , quae ex hisce tribus 'Tuo
Funiculis amplius concluduntur. Ad quam conclusionem non parum condu- T i. is 'cit scire, ad quid uterque Ecclesiet Sol videatur electus; & quis si utriusque puus tom. scopuς:quod in hunc modum manifestauit memoratu sed HOMISTARUM i. Opust.
CCI S. AVGUSTINUS a Deo specialiter electus, ut tanquam ante murale 'Σ'
murum Ecclesiet contra Manichaeos Ac Pelagianos gloriose defenderet,omnem suam doctrinam ad duo capita reuocauit, videlicet naturae ex dono Deificante sanitatem ; naturet ex peccato originis infirmitatem. Ex primo capite, solam hominis voluntatem esse peccati, omnisque humanae miseriar causam,aduersus Manichaeos conuincebat ; ex secundo capite, necessitatem gratiae sananti, & PRAEDETERMINANTIS contra Pelagianos astruebat. Quod factum fuit solummodo respexit S. AUGUSTINUS, quid fieri posset non curauit. Ansanitas.naturq aliter institiu posset, impertinens erat ad eius intentum quaestio; cui pro Manichaeis suis ciebat sanitas a Deo instituta, liberrimaque hominis voluntate deperdita; cui pro Pelagianis satis erat naturae ex peccato originis infirmita ,& gratiae sanantis necessitas.
Sanctus THOMAS a Deo specialiter electus, ut sapientes huius mundi in sua comprehenderet sapientia, duo in actibus humani, considerauit principia, naturam naturaliter rectam, de gratiam super naturaliter deificantem. Hi ne in non
135쪽
non solum quid factum esset, sed quid fieri posset attendit : ut non miniis prudenter, quam subtiliter ea quq sunt naturet, ab ijs quet sunt gratiae segre-
aret et necnon quae sunt naturet , redderet naturae; & quae sunt gratiae, rederet gratis : ipiam naturam ει gratiam, quq Dei sunt, redderet Deo: magnificando eum apud sapientes tam ut naturae conditorem , quam ut gratiae largitorem : naturam subhciendo gratiae : rationem captiuando in obsequium fidei; amorem Dei naturalem subordinando charitati; denique demonstrando,qubd supposita naturet eleuatione naturale felicitatis desiderium compleri non
possit, nisi in visione Dei per essentiam, in Societate Filij Dei Domini nostri IESU Christi, qui factus est nobis via, veritas, & vita: de in quo solo
est latus & redemptio nostra. CCII. Errant toto coelo, qui veritatem attingere se putant, in alio quam in infuso ANGELICI Solis lumine S. AUGUSTINUM intuentes. Iactent magnitudinem humani ingenij. Ae laborem in euoluendis S. AUGUSTINI libris: vno intuitu plus vidit S. THOMAS , quam humanum valeat per mille annos eapere ingenium siquidem lumine plusquam humano totam S. Av-GVSTlNI doctrinam inspexit, penetrauit, Ac ita mirabiliter contraxit, ut tot miracula seeisse dicitur, quot de illa edidit articulos. Quem igitur ut AV-GvSTINUM CONTRACTUM omnes suspiciunt, non magis est possibile, a mente S. AUGUSTINI deviasse, quam S. AvGvSTINVM mentem suam
non percepisse. Goncludendum ergo est, sicut in TRIVMPHO concludo; qudd ille qui, via veritatis noluerit deuiare, aut de veritate noluerit fieri suspectus, S. THOMAM debet S. AUGUSTINO coniungere; & in utriusque Solis lumine lumen veritatis videbit. Si S. AUGUSTINI littera videatur aliud sonare, eredat firmiter mentem S. AUGUSTINI ANGELICA indignisse expostione; nec superbe praesumat, humano suo studio intelligere in S. AUGUSTINO , quod S. THOMAS lumine diuinitus infuso non intellexit. Si S. THOMAE littera dissicilis iudicetur, S. AUGUSTINUS consulatur,ex quo tanquam fonte tota desumitur ANGELi Gae doctrinet puritas, nec leuiter credat, Discipulum sapuisus e supra Magistrum.
g. II. Sine magi ro non discitur S. AUGUSTINUS. Nullus ad hoc Magisterium Sole MN CELICO
nobilior , nullus solidior , nullus Jecurior.
cIII. . Vod S. Scripturae sunt SS. Patres & AVGVTINVS hoe, ut in Prooemio dixi, Avavs risi Asae doctrinae est S. THOMAS. Sacra Scriptura sine AususTaruo Ae Patribus nec profunde nee secure intelligitur ac discitur. AususTisIANAM doctrinam nee profundE nee secuth sine ΤΗOMA intelligi & disci, testimonium perhibent TRES nostri FUNICVLI. Addiscentem oportet eredere, ait Philosophus. Oportet ergo, ut qui vult AV GusTINVM discere,Magistrum, cui credat, eligat. Ardor discendi nobilitas est
136쪽
MagistrI. cum Pharaoni 'lacuisset Iosephi consilium, & eunctis ministris
eius, locutus est ad eos : f Num inueni re poterimm talem urum, qui spiratus Genes
Dei pleni μ ρ Quibus placuerit ad discendum AUGUSTINUM de Magi.
stro eligendo consilium, loquar de ego, indicans eis D. THOMAM AQVINATEM, Num inuenire poterimm talem cudtrum, qui liratu De ple ι fit ' Quetrant alium, qui in suis gloriantur adinventionibus : Nos CARMELITAE DIS c ALCEATI, quorum minimus sum ego, aliud nomen non nouimus sub celo datum, in quo oporteat nos AvcvsTINuM addiscere. Dicamus ergo ei,
quod in nostra uniuersae Philosophiet dedicatione , pluribus annis cecinimus. stu elli clV. Trahis nos ad te ANGELICE DOCTOR, si sua quemque trahit δε λ sique voluptas. Trahis nos ad te , si nihil fortius desiderat anima quam veritatem.
Amore trahimur, veritate trahimur, melius utroque trahimur,& veritatis amores εc amoris veritate. Ramum viridem ostendimus ovi, Ae trahimus illam a nuces puero demonstrantur, de trahitur. THOMAS ostenditur nobis,& tr himur, amando trahimur, sine errore intellectus nostri trahimur, cordis vinculo trahimur. Quid mirum ' eleuatus a terra , id est , super omnes Doctores terrae exaltatus, omnia ad te ipsum trahis. Traxisti, εANGELICE DOGTOR , omnia ad te, quando dicente veritate, Bene scripsisti δε mi MA, confitendae veritatis tuae sensum totus mundus accepit. Traxisti omnia ri; t d te, quando ut ad lydium lapidem, si quid ambiguitatis aut controuersiae fuerit exortum , eommunibus votis ad te reserendum existimarunt Concilii Patres Tridentini. Traxisti omnia ad te, quando a VGVSTINI vestigia in- Sana se Ut , ςqualis es AUGUSTINO factus, ipsi par in gloria, sed eum virginali August. excellens munditia. Traxisti denique omnia ad te, quando grandis illa magnarum alarum aquila venit ad Fratrem Eleutherium, & ostendens te medullam dii, ait : Crede huic, quia doctrina eim non descιet in aternum. Nos etiam a P
te, AENGELICE DOCTOR, lubentissime tracti, in odorem currimus un- 'μ
Tu Centrum es ratiocinantium immobile. Vt enim centrum principium est, Scterminus omnium, quae in circulo ducuntur linearum; ipsumque, toto circulo moto, immotum persistit: se de tu, ANGELICE DOCTOR, omnis ratioci. nationis humanet principium es, & terminus , quia omnium sacrorum Doctorum de maxime S. AUGUSTINI sortitus intellectum, sermo tum ver im s. Clem. vII. Immotus quoque persistis, frendentibus inimicis tuis, de in circuitu contra te ambulantibus; ut a multis licet impugnatus, nunquam tamen expugnatus, iu- 'cessa, usque nune permaneant, tutisma ue dogmara tua. Alexand. Tu Primum es Theologorum mobile. Si primum mobile omnibus post se mo- Vii bilibus motum influit, communis omnibus existens motor; Tu, A GELLCE DOCTOR, omnibu, post te Theologis veritatem influis,Communis omni- Antiquibus existens, Ae nuncupatus Doctor. Tantae etenim fuisti posteris auctor itatis,
quod ij, suffecerit dixisse, THOMAS dixit. THOMAM ergo non intelligit, cui super omnes scholasticos Doctores, THOMAS non sapit. Tu Foecundum es Ecclesia germen. Quid generatione agitur' nisi per nouam semper speciei productionem mulidi conseruatio ' de quid doctrina tua agitur SOL ANGELIcE, nisi pet eontinuam vetitatis defensionem Ecclesiae con-
137쪽
seruatio ' Tolla THO MAM ct dissipabo Eeelsam, ait inimices homo. Si enim hominem homo generat Ac sol , inquit Aristoteles , Doctrina tua fulget
Ecclesia ut sole luna. Si generatione reparatur quidquid per continuam contrariorum pugnam in mundo destruitur, Cl)pem est doctrina tua, quo militans Ecclesia hareticorum tela feIiciter elidit e plus dico, certissim.ι est regula d ctrina Christiana. Sine germine nulla est in vita foecunditas, sine te nulla est in scholis firmitas : Miraculis germinata est Ecclesia, ecce tot miracula sc- cisti quat scripsi i articulos, quia omnes resoluisti lumine plusquam humano. Tu Anima es veritatis motrix. Anima es, si Angeticus Doctor, non corpus sed vetitatem mouens. Corpus mouet, qui de uno in alium transfert locum. Veritatem mouet, qui de suo intellectu in addiscentium transfundit intelle- istum. Addiscentem oportet eredere. Cui credendum est ni si tibi uniuersalu Ecclesia tumini praefulgido, omnemque hominem in vias vitae, & scholas sanae doctrinae venientem illuminanti. Cui credendum est λ nisi tibi Fonti Doctorum, cuius doctrina sine ullo prorsus errore eouscrιpta habet prae cateru , proprietatem verborum, modum dicendorum , veritatem sentent inruiti Est enim vera sine contagio falsitatis , clara sine taedio obscuritatis, si ucstuo a sine vitio curiositatis, copiosa ambitu suo ge ueralitatis . . Tu denique, Eum entium singulariter es acceptabilis. Ratio entis Omnia transcendens pr dicamenta, diuersa ratione in eis imbibitur. Doctrina tua, SOL ANGELICE , omnes scholas transcendens diuersa quoque in eis re-I M. vI. cipitur ratione. Te sequentibus, fit odor veritatis in veritatem, quia num-qπam qui te tenuit inuemtur a via veritatis deuosse. Te impugnantibus, fit odor
mortis in mortem , cum nullus illam impugnare pi s sit, nisi fiat de veritate Christus. suspectus. Nam qui te impugnat, te non bene scripstile creden , Ch illo contradicit dicenti, Bene series ti de me THOMA; non solum quia bona Ievera, sed quia Sener, id est ex charitate, qua solum Deum intendisti; si enim aliud, non te Bene scripsisse asserere potui siet. qui Bene omnia fecit. Ecce uomodo factus es Deo acceptabitu, ct hominibv. iuexpugnabilis. Quis accu- abit aduersus electum Dei ' Deus qui verificat, quis est qui talsitatis condemnet pExurge THOMA, Ae dissipentur inimici tui, omnis te te impugnandi oc- vh; ἡ si ς3sio, sit semper occasio calva. Fugiant qui oderunt te a Gratate tua. Hancti, sititia. sibi iustissimo adsciuit iuramento Vniuersitas sal manticensi . Hanc nos timplici ae affectuo a prosequimur obedientia, nunquam te cedet ab Ore,nunquam recedet a corde, quia ipsam sequentes non deuiamus, ipsam cogitantes non erramus, ipsam tenentes non corruimus, ipsam loquentes non mentimur, ipsam ruminantes ad veritatem pervenimus. Tenuimus eam, nec dimittemuri In hac
Carmelitae glorietur,qui de doctrina gloriatur; non enim qui suam commendat sapien- R-μ tiam ille sapiens est, sed quem tu, ANGELICE DOCTOR , commendas. Commendentur Patres Dominicam quod sis Verus Dominici sibim; non inuidemus, modo commendemur & nos, quod sis Umcis Carmeli Difcalceati Ma- fiser. Haec est confessio nostra quam caro de sanguis nono reuelauit nobis ,ed i Ile qui superioribus nostris dixit, qui vos auiit me audit; ex eorum enim
mandato sumus tui in aeternum discipuli. CG. Haec
138쪽
C . Hoee est sors nostra. Non enim post magnam Dei misericordiam de data in Carmelo ad primitivum stiriimn reformato professione solemni, maiorem agnosco ego gratiam, qu m qna docuit D. THOMAS intellectu eon. oicere, oe qua era imitatione complere. Laudemus viros gloriosos de Parentes nostros in generatione sua. Christus dixit, Ego sum via, veritas , ct vita.
Christum VIAM docet no, TRIPLICIS NIHILI Parens B. IOANNES A CRUCE, Poenitenti et mira tum a Christum VERITATEM docet nos AV-GvSTINI mens D. THOMAS, Veritatis portentum a Christum VITAM doeet nos SERAPHICI AMORIS Matet S. Virgo TERESIA, Charitatis prodigium. Haec est trina, Ae consequenter persecta, CARMELI REFORMATI gloria in saecula saeculorum. Amen.
g. III. Epistola Eminenti mi Domisi S. X. E. Carrinalis approbans doctrinam PRIVA HI THOA ISTAR .,όνt dicitur num. 48.
CcVI. T Audatam supra num. . damus Epistolam. Occaso gratissimae. Ita huius Epistolae fuit ista. Postquam in Sacra Indicis Congregatione
habita eoram Eminentissimis & Reuerendissimis S. R. E. Cardinalibus, profesto S. THOME vni ei praeceptoris Ac informatoris mei Anno I 6I . euaserunt Libelli mei de Libertate or Contritιone ab omni censura immunes,quam illis infligi totis viribus curabant Aduersarij mei. Agnoui me opera Eminentissi ini Domini Cardinalis BONA praecipue fuisse liberatum : quem suscitauit mihi Deus, qui non derelinquit sperantes in se; ut liberaret pauperem a 'otente, & pauperem , cui non erat adiutor. Ne tanto ingratus forem beneficio , Liberatori meo gratias egi, humili qua potui calamo Epistolam exa-Unte : cui Eminentissimus Cardinalis rescribere dignatus est istam :,
C Ateor me aliquid operae contulisse , it Liber tuus immunis euaderet a Censura , quam illi infigi totis miritus curabant, qui nihil verum, nihil orabodoxum existimant,
nisi quod ipsi scribunt docent. Qua in re non tibi , qui gnotus mihi eras , sed meritati obsequutus sum, suam do, leo captiuam detineri in iniustitia. Suo 'ipsie Philalithes,
O si meritati testimonium perhibui, muneris mei parzes,ad impleui, nee ista mihi hac de causa Abetur gratiarum actio. Summopere autem opto, γt aliquam mihi occasionem
139쪽
praebeas ostendendi in re aliqua maioris momenti quanti te aestimem ob singularem doctrinam tuam, O pudium inguia
rendae meritatis. Huic curae , mi ιncumbas, hortor te O
inuito sed mellem mi parcius Scholasticis, Sanctis mero Patribus, impensius puderes. Vale , m mei memor esto in Sacris,s m orationibus tuis. Roma I9. aca j I 674.
IO. CARDIN. BONA. CCVI. laetatus sum in ista Epistola, sicut qui inuenit spolia multa. Con-sderaui eam, ut mihi a Deo missa spolia, post datam de Aduersarijs meis victoriam. Dulcis mihi fuit super mel & favum. Nihil enim veritatem amanti dulcius,quam inuenire Virum,qui veritatem ex amore veritatis defendat, liber ab omni mundano affectu, nullaque personarum facta acceptione. Gratissima η Prou, gemma expectaris praestolantis. Desiderium A compleatur delectat ammam. b D II siderabam PHILALETHIS approbationem. Praestolabar Virum qui daret. Non sum fraudatus desiderio meo. Doctrinam PHILALETHIS laudata a probauit Epistola quantum desiderare potuissem: personam verti commendauit ultra desiderium meum. Nec ablata est praestolatio mea; Virum de
mille suscitauit mihi Dominus, qui approbationem daret, Eminentissimum dico Cardinalem BONA. Agnosce , LECTOR CORDATE , spolia missa. Aduersarii mei totis virubus censuram libellis meis infligi curabant. Quinam sunt isti ' qui nihil τι- rum , ait Epistola, nihil orthodoxum existimant, msi quod ipsi scribuni ct docent. Quam opimum mihi spolium p ut GERMANUS PHILALETHES , hoe est.
ut sincerus veritatis amator saepe exprobraueram inimicis meis, eos veritatem non quaerere, sed in cauillorum circuitu ambulare; non tam veritate, quam potestate pugnare. Quid mirum λ Nihil verum, nihil orthodoxum existimant,msi quod ira Ieribunt. Quis hoc dicit' S. R E. CARDINALIS.Ingens aliud cerne spolium e veritati obsequutin sum, ait BONA ,quam δε- leo captiuam detineri in iniustitia. Qui totis viribus censuram doctrinet PHILALETHIS infligi curabant,ipsi perhibentur veritatem captiuam detinere in iniustitia. Nee certe ad obtinendam PHILALETHIS censuram totum suum adhibuissenaeonatum , nisi veritatem captiuam detinerent in iniustitia. veth aetatus sum in Epistola BONA, sicut qui inuenit spolia multa. CCVIII. Nee solam spolia, sed VIRUM inueni, qui veritatem librorum meorum ex amore veritatis defenderet,liber ab omni mundano affectu,& sne acceptione personarum. Quet personarum acceptio, ubi defenditur ignotus paudi Cardinalem. aua in re non tibi, qui ignorm mihi eras, sed veritati obsequutu sum. Libertatem ab omni mundano affectu edocent nos ponderata iam verba; qui mis verum, nihil orthodoxum existimant, M. Nec non & ista,
140쪽
quam doleo captiuam detineri in iniustitia. Aduersarios meos non timebat,qui se loquebatur. Nec aliquid ab homine sperabat,qui nullam sibi vult reddi gratiarum actionem, sed debitum reddidisse persuadet. Si veritati, inquit, testimο-mum perbibuι, muneru mei partes adimpleus, nec vita mihi hac de causa debetur gratιarum actio.
Puro veritatis amore conscriptam demonstrant Epistolam ista melliflua verba : veritatι obsequutm sum ; veritati testimonium perhibui; muneris mei partes adimpleui : sum ct ipse Philalethes, hoe est, amator veritatis. Vnde, quaeso, Zelus iste , quo increpat Aduersarios meos dicens , deus nihil verum, nihil orthodoxum .sc. auam doleo captiuam detinera,cte. Vnde,inquam,hic zelus, nisi ex amore veritatis p Norunt omnes,qui eo accenduntur.quam indignatione plenum sit,videre non ambulantes in veritate, Ac eam captiuam in iniustitia detinentes. CCIX. Gratissima super omnia filii mihi gemma, approbatam videre PHILALETHIS doctrinam a tanto huius Rculi viro,quem unum de mille merito asserueris. Suffceret, eum liberasse a censura PHILALETHEN, ut is ab illo censeretur approbatus. Nam eo ipso nulla censura dignum existimauit. Liber autem aliquis eensetur suffcienter approbatus, dum Censor testatur . nihil eontra fidem & bonos mores in eo eontineri. Verumtamen non ibi stetit veritatis amator. Veritatem doctrinae 1 PHILALETHE traditae praedicare ipse voluit. Dieit enim, se non ob aliud operam eontulisse, ut PHILALETHES immunii , eensura evaderet, quam ut veritati obsequeretur. Perpende verba, CORDATE LECTOR ; ua in re non tibι, qui ignotus mihi: μι, sed veritatι obsequutus sum. In defensione Philalethis, veritati se dicit obsequutum, ergo non solam 1 eensura immunitatem, sed de doctrinet veritatem laudata attestatur Epistola. Vlterius progreditur. Si veritati, inquit , testimonium perhibui, muneris mea artes adimpleui. Testimonium PHILALETHIS doctrinae datum, est testimonium veritati datum : ergo veram existimauit PHILALETHIS doctrinam. Ideo ad personam transiens optat occasionem ostendendi, quanti eum aestimet, ob singularem, inquit, doctrinam tuam, ct studium 3nquirenda veritatis. Huic cura ut incumbas honor te ct inuito. Discerne , CORDATE LECTOR ,eausam PHILALETHIS a gente sibi aduersa. Aduersario, PHlLALETHis
increpat, qudd nihil verum, nitit orthodoxum existiment, nisi quod ipsi scribunts docent. PHILALETHEN laudat Ob fialarem illius doctrinam. Dolet de Aduersarijs , quM captiuam detineant veritatem rin iniustitia. PHILALETHENhortatur & inuitat .vi studium prosequatur inquirenda Neratara . CCX. Qua rh meridiana luce elarius est, Eminentissimum BONA Cardinalem approbasse PHILALETHIS, de doctrinam, Be personam. Verumtamen ne quis me existimet aliquid esse,soli Deo sit honor Ae gloria. qui me a saeculari militia ad militiam voeauit ANGELICAM ; de , tenebris tam errorum, quam peccatorum, transtulit in admirabile gratiae suae, de BENE de ea SCRIBENTIS lumen. Cani, mortuus ego sum, quia peccaui super nume rum arx et maris Ac multiplicata sunt peccata mea, An serte, sicut e infirma CO muni elegit Deus, ut confundat fortia, ita 8e tot grauissimis dimisit me Deus
peccMis, ut superbiam meam agnoscens, de Medicum quetrens, GRATIAM