장음표시 사용
41쪽
et oluntas, o voliti necessaria distinguantur virtualiter ab essentia diuina.
Non est praesentis instituti decernere in quo posca sit 36.
natura , seu essentia diuina I sed an ab ea , in quocunque consistac voluntas m volitio virtualiter distinguantur Quae controuersia locum habet non solum in sententia con- maliter essentiam , seu naturam diurnam in sol lendi , verum etiam si sententia constituente
illam formaliter in viroque gradu , intelligendi simul, O isti is clandi. Nam etiam , si Deitas utroque I tibi tormaliter Con stituta sit. Dubitari potest in gradu L sibi di qui est na
daequata essentia , distinguatur virtualiter a gradu intelli P o. .gendi, qui est alia in adaequata essentia. Prima sententia docet voluntatem diuinam non distingui virtualiter a natura diuina , bene vero volitionem. Ita P. Arriaga sectione praecedenti citatus P. Herice disp. z. cap. 38. i. 5 quotquot existimant cum P. Soario, secundae Personae p. v i. Trinitatis ex vi processionis solam communicari intellecti O nem quam' supponunt esse ciliantiam aertiae vero solam S s.
Secunda sententia existimat, neque voluntatem diurnam, neque vo ni, distingui virtualiter abessentia diuina,sed 'Co- tantum G. t li cenostro modo intelligendi. Ita P. Vaetque et i, P. Arrubal .P.Torres P.Tannerus P .Con in L. P. Alarcon P eon Hemel man. P Riba quos citat P. Ribadeneyra disp. 3 De
luntate. cap. I. num. 3. sequitur cap. 2, P Riba,
Tertia sententiatum voluntatem, tum volitionem distin - ' gui virtualiter ab essentia diuina. Ita communiter ho-m istae. O. Quarta sententia contendit L. Viriatem volitionem Albi adeo intimesidentificari essentiae ditani, ut neque extrin
42쪽
sece nostro concipiendi modo differant ab illas. Ita Albigdisp.r .de scientia Dei. secto. 6. a num . . Noster Uniga de Trinitate disp. a.dub. 1 O. memb. 8.&ali Recentiore S. 4i Assero primo voluntatem diuinam distingui virtualiter ab ψ ψωλ essentia diuina. Probatur conclusito Voluntas diuina intrin- ih sece in e parte obiecti est proprietas naturae diuinae ergoo intrinsece ex parte obiecti distinguitur a natura diuina. ab Consequentia optima est. Tum qui , quod intrinsece,&ssenti di ex parte obiecti est proprietas alicuius essentiae , intrinsece, sibi ti parte obiecisti non est essentia. Tum etiam quia de ratio-ias illius ne proprietatis est consequi essentiam ratque adeo de ratione proprietatis quae talis sit intrinsece dc ex parte obiecti, erit, intrinsece δε ex parte obiecti consequi essentiam , quod absque distinctione intrinseca vi ex parte obiecti , prorsus Ths m est impossibile. Quod non leuiter firmat Sanctus Thomas, hic quaest. 9. art. i. corpore laten. Resondeo dicendum in Deo soluntatem esse , sicut in eo est intesierit , voluntas enim inteί ctum consequitur. Quod autem consequitur essentiam ali. quam sine dubio derivatur ab illa , .consequenter distin
Antecedens ergo illud , in quo est tota dissicultas , scilicethbj. Cluntatem diuinam intrinsece δε ex parte obiecti esse progeneralis prietatem diuinae naturae. Probatur ex sexta synodo gene- δε- ψς' rati adducta' seiff. 1. cuius actio 18 ad firmandam duplicem in Chiiiii Christo voluntate ita decernit. diuemadmodum duas percipimus sel*0 - naturas , ita , duas naturales operationes cst duas naturales o
prieta: tuntate cognoycImus. Neutram tamen earum quae ChristiJunt,naturarum, in eiu dispensatione audemus ab que voluntate , vel by que petatione pronunciare, ne forte earum perimentes proprietate , etiam naturas,quarumsunt proprietates perimamu .
J EX quibus ita disputo Concilium statuit esse in Christo dua Voluntates, Mutramque es. proprietatem humanam naturae humanae diuinam diuinae Neforte earum perim ν ci proprietatis fetiam naturas , quarum suntproprietatespc m ergo voluntas diuina intrinsece , d ex parte obiecti, stproprietas
43쪽
proprietas naturae diuinae. Probatur consequentia , quia Concilium non statuit apprehendi a nobis diuinam voluntatem instar proprietatis sed est respectu naturae diuinae proprietatem Quod autem statuitur a Conciliis de m Deo, negari non potest intrinsece . obiective esse in ipso: cigo voluntas diuina in Deo obiectio dc intrinlccescit proprietas naturae diuinae , ut expendcbamus sectione prima. Confirmatur primo.Na Conciliu satis clare ianuit percun . te proprietate , perituram quoque naturam non directe, in te ipsa destructione proprietatis, sed mediate , E
rae cum ipsa cita ut naria rati quadam sequella , ex destructione proprietatis consequeretur naturae destructio. Id nutant verba illa. Ala forte earum perimentes troprietates, etiam n t ras, quarum sunt proprietates perimamus id autem saluari non potest absque distinctione saltem virtualiuater naturam , dc proprietatem' ergo. Confirmatur secundo. Quia diuina voluntas non minus I. asseritur proprietas naturae diurnae , quam humana humanae, humana autem voluntas est intrinsece S ex parte obiecti proprietas, de naturam consequens ergo diuina Mitto
alia aliorum fundamenta , quia mihi satis enicacia non apparent ad conuincendam distinctionem virtualem inter diuinam voluntatem ,&eisentiam. Responsa nunc,quibus nostra posset exarmari probatio persequamur.
Respondent communiter Recentiores, cum ipsis nouit 'sime. P.Ribadeneyra disp. 3. de voluntare cap. 3. num. 3. Pro ici
prietatem alicuius essentiae dupliciter posse usurpari large
scilicet, triche. Proprietas large sumpta idem Valet,ac per te, ori sectio necessario rei conueniens, siue ea sit essentia, siue non Sic dicimus proprium esse hominis rationale, non quia rationalitas sit extra hominis essentiam , sed quia necessaria competit ipsi Proprietas autem stricte sumpta caest , quae competit rei necessario quidem , sed extra essentiam , tanquam quid ab ea derivatam: d licet haec secunda proprietas ne
44쪽
cessario sit extra conceptum essentiae, non ero prior Hinc
respondent proprietatem surpatam esse a Concilio, non fricte , sed large Id enim sussiciens erat ad duplicem in Christo
voluntatem fulciendam , qui erat scopus contra Mono telitas
Huj responsioni nunquam quiescere potui. Et nim
pi. ii a Concilio voces ista notissimae erant. Natura , Proprietas aratis ili' declare distinguit inter utrasque aiens. Ne forte ear my perimentes proprietate , etiam naturin quar sunt proprietates Concili0 perimamus. Quibus nomen proprietatis soli voluntati impor 'ν' - itur , non naturae in nomen naturae soli essentiae tori, O
luntati. Dum ergo Concilium in hisce vocibus earumque significatis versatissimum , adeo solicite distinguit inter proprietatem 5 naturam ; quo fundamento dici potest usurpatum esse nomen proprietatis large ita ut naturae conuenire possiet, de haec dici possit proprietas , non minus, Uam Oluntas. Haec verbis Concili adeo perspicuis nimis violenta sunt ad fugiendam distinctionem virtualem. Quod si nomen proprietatis ad improprios sensus detorquere in ea Concilij definitione fas esset Quo fundamento urgeri possent Mo- notelitae, se eo moti fundamento dicerent , pariter sumendum voluntatis nomen, large scilicet, desim proprie. Nec vi deo qua perita loquendi norma, natura dici possit proprietas, etiam si dici possit propria utentis id est non alteri conueniens cum ergo Concilium nomen proprietatis surpet,ac adeptet soli voluntati, non est cur large interpraetur. 8. Ad secundam confirmationem quam ibi obiicit, respondent aduersarij. Concilium non intendere diuinam voluntatem esse proprietatem naturae diuinae, eo modo quo voluntas humana proprietas est naturae humanae , alioqui sicut voluntas humana est proprietas naturae humanae realiter ab ea distincta realiterque consequens; ita voluntas diuina esset pro Prietas naturae diuinae realiter ab ea distincta realiterquQConsequens, quod dici non potest.Dicendum ergo est Oncilium solum contendere conuenire utramque voluntatem, in
45쪽
Dispa. Existentia. distrivolunt. SECT. III. 19
in eo quod neutra naturarum naturaliter existere posctet absque praedicato suae voluntatis , idque intelligere nomine
Haec tamen responsi non apparet solidior praecedenti. 9. Nam Concilium ea definitione nec statuit , nec supponit voluntatem humanam cise distinclam caliter a naturalita latioumana . nec indistinctam .sed ab ea Philosophica quaestione
praescindens, statuit, utramque Voluntatem conuenire meo, .m diui
quod unaquaeque proprietas sit naturae suae lumana naturae an humanae in diuina diuinae. Ex hoc autem non fieret vo A ' luntatem diuinam suturam proprietatem realiter dis linctam realiterque consequentem naturam diuinam , est . . . . voluntas creata talis esset respectu naturae humanae, quia in diuuia. Deo conceptus proprietatis sola virtuali distinctione salitari potest. Qia emadmodum ex eo quod volitio libera creata, bc diuina conueniant in ratione volitionis liberae , non inde fit volitionem liberam diuinam esse distinctam realitera diuinavo intate , esto creata distincta sit, quia sola distinctione virtuali saluari potest conceptus libertatis in voluntate diuina: ergo quamuis voluntas diuina con zeniret cum voluntate creata in conceptu proprietatis, non inde fieret, voluntatem diuinam futuram proprietatem realiter a natura diuina distinctum , etiam si talis esset nostra voluntas respectu naturae
Assero secundo volitionem diuinam necessariam distingui so. virtualiter ab essentia , seu natura diurna. Probatur, quia vo Volitiolitio necessaria non minus est proprietas naturae diuinae,quam . ''''Voluntas sicut ergo titulo proprietatis volunta, diuina di irati tuli. stincta virtualiter est a natura diuina, ita & volitio necessa ria. Confirmo , nam ut ostendi trach de Trinitate, processio ab iten. Spiritus Sancti est per volitionem necessariam , tanquam per rationem sorinalem communicandi, qua ratione non est peressentiam, seu naturam diuinam adhibere aliter. Haec autem praedicata, utpote contradictoria, subsistere non possum absia
46쪽
que distinctione virtuali inter diuinam volitionem & essentiam: ergo.
Ex dies is colligo,voluntate diuina, volitionemque necessaria distinctas esse virtualiter ab intellectu diuino. Ratio est quiatur Volsi intellecto us diuinus est formaliter natura, seu essentia Dei, VO' . unta autem, & volitio distincta sunt virtualiter a natura Istin ut seu essentia diuina ergo etiam ab intellectu diuino. Idem dicendum est respectu actualis intellectionis necessariae, teli, sit haec su formaliter essentia Dei, quia pariter voluntas, cdi Q volitio necessaria erunt proprietates illius, non minu , quam intellectus diuini.
An volitio necessaria distinguatur irtualiter ab intePectione necessaria, etiamsinons Dei essentia. Issicultas procedit, vel ex suppositione, quod solus di- Juintis intellectus sit formaliter , dc virtualiter integra, , ad aequata Dei essentia, seu natura intellectio diuina tantum sit formaliter ωvirtualiter proprietas, seu peratio necessaria consequens naturam diuinam , quae suppositio nobis non displicet Vel casu, quo intellectio sit essentia, seu natura Dei adaequata , vel adaequata , praescin dendo a titulo essentiae , seu naturae aeritur , An diuina volitio necessaria distinguatur virtualiter ab intellect ione necessaria, ut praecise intellectio necessaria est non alia tento, vel positive ab ea excluso titulo essentiae , seu natu
, Prior sententia a Trmat volitionem diuinam distingui vir--'' tualiter ab intellectione. Ita P. Zuniga de Trinitate disp-3 P Heriae dub. 6. num . . P. Heriete disp. i. de voluntate cap. I. dco P R '- RS Arriaga de Trinit. disp. 41. sect . . subsectione 3 numcx 70 P Franciscus de Lugo lib. I. de Deo uno disp. 6 cap γ nu
47쪽
le Des di . 'e 3. cse tu litibus. Et ante omnes Docto.
resistos P Franciscus Marius lib. de Trinit. cap. s. docens, a, ideo Processionem secundae Personae esse generationem, lac,n P.SOMRia vero tertiae quia illa ex vi processionis est per intellectio irem non vero pervolitione mi ista vero e contrae vi processionis est pervolitionem, non ero per intellectionem. absque distinctione virtuali inter intellectionem, Ol l iacia stare nequit. Fateor Dodiores istos non agitare praesentem controuer s .sam sub ea h pothesi ac praecisione , etiamsi intellectio non esset senili, ex aliquorum tamen fundament , pars stirmativa colligi videtur. Nam etiam si intellectio essentia non
esset, verbum ex vi processionis effet per intellectionem, non vero per volitionem , E contra vero Spiritus Sanctus el- set pervolitionem, non vero per intellectionem: quo fundamento maior eorum authorum pars distinguit virtualiter intellectionem,& volitionem dii linas. Posterior sententia absolute negat voluntatem ac volitio nem distingui virtualiter ab intellectione. Ita Doctore, illi qui inter perfectiones absolutas necessarias omnem prorsus P. He- cxterminant distinctionem virtualem. Quibus nouissime subscribit P. Ribad cneyra de voluntate disp. .cap. i. n. a.dUO can. prosccitans Hemel manum, d Alarconem.
Affero primo,volitionem necessariam distingui virtualiter ab intellectione, ut praecise intellectio est , scilicet non attento , vel postiue excluso titulo essentiae. Probata solet con 'icluso Primo quia distinctio virtualis nullam importat imperfectioncm, imo persectionem infinitam , aliter compete . re non posset naturae, e relationibus diuinis Volitioni autem Mintellectioni necessariis neganda non esti finita rei icctio, c Mei d
Haec tamen ratio efficax mihi non est inita licet distin i, i . at virtualis sit persectio infinita inter extrema diuina quae io, ua
48쪽
LL TR A C T. De Voluntate Dei,
ihili, bi absque distinctione illa consistere non possiliat, non vero in- a est illa o lita ad sui persectionem ea non indigent. Quase sictio non aliunde non probetur necessitas illius distinctionis inter in et tellectionem, S uolitionem diuinas, admittenda non es , sicut admittenda non est distinctio realis inter praedicata absoluta, etiamsi inter relativa, vel Paternitatem, de Filiationem; importet perfectionem infinitam.
Probari solet secundo Dignior est Deo simplicitas cum
distinetione virtuali quam sine illa ergo concedenda intellectioni, Quolitioni diuinae Antecedens probatur. Illa simplicitas est Deo dignior quaecum identitate reali perfe-ete aequi ualet pluralitati perfectionum creatarum , componens praedicata contradicentiari huiusmodi autem est simplicitas cum distinistione virtuali: ergo. Haec ratio ut bene notat Ribad eneyra conuincit omnes diuinas perfectiones distingui virtualiter inter se.
10. Respondeo ergo distinguens antecedens dignior est Deo
simplicitas cum distinctione virtuali, quando vitari non potest, concedo. Si vitari possit , nego. Quemadmodum licet distinctio realis dignior Deo sit, quam identitas, ubi vitari non potest , scilicet inter Personalitates diuina , tamen ubi vitari potest , nec est Deo digna , nec admittenda. Ad probationem similiter distinguenda est maior neganda consequentia, quandiu non probetur necessatas, & ineuitabilitas distinctionis virtualis inter intellectionem et volitio
co. Probari solet tertio Diuina volitio , seu amor neces artus tantum respicit bonitatem non vero malitiam , diuina autem intellectio non tantum respicit bonitatem , sed etiam malitiam. Haec sunt praedicata contradictoria, quae absque cintinctione virtuali componi non possitnt: ergo.
Am: H PVςh ς tio efficax est mihi, facile enim responderim potest mihi respicere diuinam intellectionem, quod eodem
isit, qui 'Dd non respiciat diuinus amor iam ambo respiciunt bo-- Maxςm,' malitiam epraesentando ambo solam bonitatem prosequendo
49쪽
prosequendo ambo ohiiviralitiam fugiendo. In quo nulla resideratiunt praedicata contradicentia. Quod autem dium cogni miti tio denomine malitiam cognitam i non vero amatam , o tiam.
lummodo probat diuinam cognitionem distingui , non ab amore bonitatis qui in eo est, sed ab amore malitiae , qui in Deo non eli, nec est potest. Unde nulla probatur distinctio nate cognitionem , 5 amorem qui in Deo cst, scd inter cognitionem a amorem De repugnantem, de quo non dubitatur distingui realiter a Deo , cum sit chimaera talis
Probari solet quarto. Quia intellectio necessaria est princi 61. pila directiuu volitionis : ergo de distincta a rolitione Probatur consequentia, nam idem non potest esse principium directivum sui ipsius : ergo alterius distincti. Contirmatur, nam causalis ista vera est, ideo Deus amat , quia cognoscit; non vere e contra,ideo cognoscit quia amat: ergo cognitio,&amor virtualiter distinguuntur. Haec tamen ratio, quamuis melior praecedentibus assumptum non euincit. Nam principium directivum , re ipsa principium non est, sicut productivum , sed tantum dicit mani. stationem bonitatis idem autem manifestationem bonitatis,d amorem illius, nulla est contradictio , atque adeo si ista aliunde non appareat, nec necessitas stabit intellectione a volitione distinguendi. Aliunde ergo virtualis corum actu unidistinctio petenda est, cum motio intellectus respectu voluntatis in Deo, aliud re non sit , quam manifestatio obiecti. Nec causalis illa conuincit assumptum distinctionis virtualis sicut nec ista altera in creatis similem infert distinctionem. Homo ideo essens, rationatu , non vero e contra , ideo es rationalis quia egens.
Ratio omnium est, quia propositio causalis denotat boni 3tatem consequenti, unde haec propositi causalis sede ho ali ci cmoesens, quia rationalis, denota. Omne rationale eis ens, non sat
quod verum est ista vero altera ideo homo est rationalis, quia a b ens , denotat omne en esse rationales, quod falsum est. Ex
50쪽
Melie eo'autem quod omne rationale sit ens, d Omne en non se: P rationales, neque sequitur ens proprium ens hominis virtualitera rationalitate discingui. Similiter dicua a V propter bonitatem consequentiae, causalem istam. Ideo Deus amat quia intelligit denotare dependentiam omnis amanti S a cognitio ne , quod verum est. Alteram vero , Ideo Deus intelligit, quia amat , denotare dependentiam omnis cognoscentis ab amore quod falsum est. Ex quo non sequitur intellectionem propriam Dei virtualiter a volitione distingui. Solide ergo, classicaciter probatur conclusio ex dictis a nobis tract de Trinit. Nam verbum diuinum intrinse ee ice X parte obiecti , dc independenter a nostris conceptibus,
xpali in procedit potius per intellectionem quam volitionem 3 e con- es h tra Spiritus Sani ius procedit potius per volitionem , quam tellectio intellectionem .imo verbum ita procedit per intellectionem, ut nec realiter procedat per volitionem dc Spiritus ita procedit per volitionem, ut nec realiter procedat per intellectionem. Quia etiam si intellectio, volitio idem sint ea liter, beReficio tamen distinetionis virtualis sola intellectio est realiter communicati, seu ratio formalis communicandi Filio caeteras diuinas perfectiones absolutas ipsi cum Patre Communes ac sola volitio est realiter communicatio seu ratio formalis communicandi Spiritu Sandio caeteras diuinas perfectiones absolutas ipsi cum Patre Filio communes; ae omnia non hic probanda sunt sed extractatu de Trinitate supponenda: blaec autem stare non possunt absque distinctione virtuali ergo intellectio δε volitio virtualiter distinguitur. Dices cum P. Ribadeneyra, ut secunda Persona sit verbum, , pthiopoxiu quam tertia opus non esse, quod per intellectionem pro id ii- potiuS, quam volitionem procedat Qtii etiam si utraqucinis . aeque per intellectionem 4 volitionem procedat, inconcussitellectio sum stat, secundam esse verbum potius, quam tertiam , si
et djς xur,de ratione verbi esse , quod clarius explicet suum
Prin Cipium, ut intelligens, quam ut volens m cc indam personam