장음표시 사용
51쪽
personam id praestare,non vero tertiam, ' Vae clarius explicat tutam principium, volens, quam ut intelligens Quod autem indivisibile principiti clarius explicari ab uno , scilicet secunda Persona , ut intelligens potius, quam volens, 5 ab alte ro , scilicet tertia Persona clarius explicari possit ut volens potius, quam intelligens, Videtur apertum iam calor lucis clarius nobis aperit suum principium , ut calefactivum, quam ut exsiccatiuum . siccitas vero eiusdem lucis clarius explicat suum pruacipium , t exsiccatiuum , quam ut calefactivum, etiam si utrumque principium sit obicci lues, de vir tualiter omnino idem. Haec tamen doctrina in multis displicuit tractatu de Tri 6 . nitate, unde breuiter reiicienda est. Primo, quia ccunda Per Laop sona non potest explicare clarius suum principium , ut intel .H--: ligens potius, quam volens, nisi supponatur est Verbum po vitiusquetius quam Spiritus, ideo enim secunda Persona potius, Quam
tertia, claruas explicat tuum princi prima, ut intelligens, quia explicat.
verbum est, vel quia alio gaudet intrinseco constitutivo, unde ea clarior explicatio suboriatur , explicare autem secundam Personam esse verbum potius , quam tertiam , explicatione supponente eam esse verbum , vitium cli manife
Confirmo, si calor non supponatur talis ex uulti ille cis prae CS dicatis suis, non clarius explicate suum principium , ut calefactivum potius , quam exsiccativum, si quis explicaturiis intrinsecam constitutionem caloris, ita illum definireti Quod clarius explicat suum principium , ut calefactivum, ridicule ageret, sic enim facillimum cise rustico , quorumvis entium abstrusillimas essentias definire, nam quaelibet earum clarius explicat suum principium in ordine ad ipsam, quam in ordine ad aliam: sicut ergo male diceretur , ideo hominem esse talem , quia clarius explicat suum principium ut productivum hominis potius, quam Leonis cita sinistre diceretur ideo verbum esse tales, quia clarius explicat suunt principium, productivum verbi potius, quam Spiritus.. V Dices,
52쪽
69. Dices, te non dicere, verbum ideo esse tale, quia clarius explicat suum principium, Ut principium verbi potius, quam Spiritus sed quia clarius explicat suum principium V intelligens potius, quam Volens.
7o Contra, quia formatissime de nostro modo concipiendi el- se principium , ut intelligens potius, quam volens , est formatissime principium verbi potius, quam spiritus ergo X-plicare suum p incipium ut intelligens potius, quam Volens, aliud re non est formatissime, quam explicare suum principium , ut principium verbi potius , quam spiritus Antecedens aduersari estin facile conuinci potest. Nam verbum ideo clarius explicat suum principium , ut intelligens potius, quam volens, quia ut intelligens potius, quam volens , est formaliter principium verbi, quidquid sit obiectives aliter
quorsum explicaret verbum suum principium , ut intelligens potius, quam volens, si ut sic non esset principium verbi potius,quam spiritus: ergo verbum explicare clarius suum principium, Vt intelligens potius, quam volens,aliud formatissime non est, quam explicare clarius suum principium, ut principium verbi potius, quam spiritus.
I Secundo, quia clarius explicare idem principium , Ut in-ιζjό' telligens potius, quam volens imperfectio est in verbi ergo
pilaeipili non potest ea manifestatione constitui. Antecedens proba-ς phς- tia i , quia verbum est de genere intelligentis ergo sicut intelle nio diuina clarius repraesentans idem principium, ut in ' telligens,&minus clare ut volens, imperfecta esset , ita & impetia Verbum Etenim indivisibile principium plurium termino- repraesentari clarius in ordine ad unam, quam in ordine' ad alteram, imperfectio est , d limitatio nostri intellectus, quae in Deum transferenda non est, ad vitandam distinctionem Virtualem inter intellectionem, Volitionem. zz. Confirmo, licet intellectus noster post et clarius cognoscere idem principium, .g. lucem, aut omnipotentiam ut cale facti uana potius, quam exsiccatiuam, Deus tamen non O
icst , sed omninoda, d aequali claritate cognoscere debex um
53쪽
Disp. I. Exi lentes l. V volunt ECr. V. I
cem , ut calefactivam, de simul ut exsiccat illam : id exi 'ente infinita virtute intelligendi ergo cum in verbo diuino itinfinita virtus manifestandi suum principium , si hoc simul, κparte obiecti esset volens, d intelligens, non posset clarius illud manifestare, ut intelligens potius, quam volens. Tertio quia explicari clare principium, ut intelligens, 5 73. non explicari ita clare ut volens vel sumitur in verbo respective ad nostros conceptus d hoc non, quia verbum , qua uisbil8 tale non pendet a nostro cogitatu Vel sumitur in ordine ad pii si conceptus diuinos et neque hoc quia Deus in Verbo
exprimit clarius eius principium , ut intelligens, quam coidinei volens, ut nuper expendebamus. Vel sumitur absolute ex intrinsecis praedicatis Verbi, si hoc implicat. Nam licet idem Oidine. omnino M indivisibile principium pluitum terminorum possit clarius explicari in ordine ad unum potius, quam ad alterum, id tamen semper est respective ad nostros conceptus. Sic tu a calore potest clarius explicari ut calefac tua , quamivi exsiiccat tua, quia cum termini virtutis calencstiuae δε ex siccatiuae sint diuersi, potest clare cognosci lux in ordine ad calorem, non inordine ad siccitatem, hoc est clarius explicari virtutem ut calefactivam potius, quam exsiccatiuam. Absolute vero extrinsecis praedicatis caloris, S absque ullo respectu ad nostros conceptus explicari clare virtutem calefactivam, & non ita explicari virtutem exsiccatiuam, manifesta est contradictio m obiectis i atque adeo inserens distinctionem vii tualem inter virtutem calefactivam clare explicatam, S virtutem exsiccativam non ita clare explicatam:
ergo licet verbum respective ad nostros conceptus poli et clarius explicare suum principium , ut intelligens potius, quam volens, quia termini illius principi sunt diuersi, scilicet verbum i Spiritus Sanctus, absolute tamen ex intrinsecis prae dicatis, ibiective contradictio erit explicari idem omnino principium clare, ut intelligens, Mnon ita explicari ut volens ab eodem Verbori ergo eo inserens distinctionem virtualem inter principium ut intelligens clare explicatum , S: in a principium
54쪽
ix ast in T. De Voluntate Dei,
principium ut volens non ita clare explicatum. 7 uario, quia utraque pro ccssi Verbi dia Spiritus, aeques τό clare explicat suum principium , ut intelligens, ac etiam ut cessione Olens ergo ex clarior e X plicatione principij, ut intelligen-ν siles si is potius, quam volentis, desum non potest ratio verbi aeque Antecedetis probatur, quia utraque processio Verbii Spiri- si di 2 tu , Mq. Eclar X plicat Omnes, d singulas perfectiones periori se requisitas in principio, ipsique ex vi processionis communicandas tales autem sunt non minus intellectio,quam volitio in sententia aduersari respectu utriusque processionis: ergo aeque clare sunt explicandae ab utraque Maior probatur, quia imperceptibile videtur processionem aliquam aeque per se supponere in principio perfectiones ex vi processionis
Communicandas, non aeque clare illas CX plicare, cum cxplicatio earum aliud non sit,dempto respectu ad nos ros conceptus , quam supponere illas per se, Me vi processionis communicandas utraque autem processio per se, Me vi processionis supponit communicandas non minus intellectionem , quam volitionemri ergo traque aeque clare explicat omnes, dc singulas perfectiones ex vi processionis communicandas, dc consequenter intellectionem, S uolitionem.
Confirmo. Ideo volitio creata no in minus clare explicat suum principium ut intelligens, quam volens, quia per sed essentialiter supponit existentem in principio intellectio ne obiecti processio autem Verbi supponit per se, Mes n-tialiter volitionem existentem in principio non minus, quana intellectionemri ergo non minus clare explicat suum principium ut volens, quam ut intelligens. D ut hi dictis colligo diuinam voluntatem distingui etiam vir Voluntas tu aliter ab intellectione Quia ut ostendi tractatu de Trin, -
. . .. pq βψ pirixu Sancti, qualis non est intellecti, esse autem
tui inam voluntatem principium communicativum respectu intel-Spimus si talem non esiste intellectionem sunt praedicata μ' vi contradictori , quae absque distinctione virtuali compodi
55쪽
non poli unt ergo. Idem itidico dicendum de diuina volunt Ate dc intellectu, quia licet ita sit principium communicativum respectu Fili, non vero respectu Spiritu Sancti ergo Voluntas, quae est principium communicativum respectu Spiritus Sancti distinguenda est virtualiter ab intellectu di-
Odiicies primo, Distincti x li tualis constituenda non est inter diuinas persectiones, nisi aliter istae consiliare non uiuia npossim natura autem diuina d. voluntas consiliare possunt absque distinctione virtualici ergo constituenda non est inter i eou illas distinctio virtualis Minor videtur certa tum quia di si stinctio realis, ideo constituitur inter Diuinas personalitates, quia aliter consistere non possunt, non admittitur inter perfectiones absolutas, quia absque distinctione reali consi s. stere valentri ergo idem erit de distinctione virtuali. Tum etiam, quia maior simplicitas possibilis Deo concedenda est, illa scilicet, cum qua consistere valeant Diuinae perfectiones: ergo si consistere possint cum simplicitate virtuali, neganda erit distincti, unde sola ineuitabilitas distinctionis eam valet inducere. Minor igitur in qua est difficultas probatur, quia si essen p. tia diuina ivoluntas, consistere non possint absque distinctione virtuali maxime, quia voluntas constituit ratione nostra Deum ut volitiuum, non vero ut Deum , essentia vero ccontra constituit Deum ut Deum, non vero ut volitiuum:
hoc autem stare potest absque distinctione virtualici ergo. Minor probatur duplici exemplo. Primum est, nam eadem virtualitas indivisibilis essentiae diuinae, S constituit Deum iaciatione Dei, dc in ratione illativi per bonam consequen-
56쪽
N lux tiam aliarum perfectionum intellectualitatis, Voluntatis, om-pesseisi nipotentiae , c. si enim essentia diuina per se ipsam nonium est esset illativa earum perfectionum, talis esset per Virtualita-is .in te in distinctam vel ergo diuina essentia est per seipsum illa- perse tiua illius virtualitatis, vel per aliam distinctam' Non secundum,quia abeundum esset in infinitas virtualitates ergo pri-naum. Si igitur diuina essentia per seipsum adhuc virtualiter , ut illativa illius virtualitatis, cur non aliarum perfe
Nunc sic Eadem indivisibilis virtualitas essentiae sub conceptu Deitatis constituit ratione nostra Deum , t Deum, γ' non vero ut illatiuum aliarum perfectionum is contra Vero sub conceptu illativi aliarum perfectionum constituit Deum ratione nostra ut illatiuum earum, non vero ut Deum Dergo pariter eadem indivisibilis virtualitas sub conceptu Deitatis poterit ratione nostra constituere Deum , Ut Deum , non Vero ut volitiuum sub conceptu Vero Voluntatis poterit constituere Deum ratione nostra, Vt volitiuum, non vero ut
.. A Secundum exemplum sit in his conceptibus : Demissi om-
.hξεν formalitas dicens perfectionem sine imperfectione. Item : Deus sub di est intege ius voluntas , omnipotentia, aeternitas, dcc. Nunc sit. ἡ hi, Praedicti conceptus sunt omnino virtualiter idem sub prae- posse di dictis aut e terminis diuersimode ratione nostra constituunt:. ἡ eadem virtualitas sub diuersis conceptibus, potest distituere uersimode Deum constituere ratione nostra ergo idem poterunt praestar essentia, toluntas, etiamsi virtualiter idem
i. Quod ulterius confirmari poterit in communi sententia i bis it pyMi in dete obiective rationem entis adisserentiis. Nam
ias, qua m Petro rationalitas, non repugnantia existendi sunt, ni iij.A. ' si in diuisibilis virtualitas,in tamen ratione nostra diuersi-diueisi. mode Petrum constituunt; etenim non repugnantia existen-z...t ςψnstituit ration nostra Petrum vi ens , non vero ut ratio- μμ' nalem,cum sub eo conceptu tantum exprimatur clare Petrus
57쪽
W en Sinon vero ut rationalis e contra vero rationalitas constituit ratione rostra Petrii mi rationalem, non ero Vt en S,
propter eandem rationem' ergo idem praestare poterunt essentia diuina, dc voluntas absque distinctione virtuali inter ipsas. Respondeo conccs a libent sim maiori , negans minorem. Ad probationem nego maiorem non enim distingui
mus virtualiter e sientiam , dc Voluntatem, quia diu crsimode illo pio. ratione nostra constituant Deum , id enim non susticere di stinctioni virtuali, optime conuincit obiectio, sed quia ut quilei ostendimus lectione tertia, Voluntas intrinsece & ex parte obiecti est proprietas essentiae , oui conceptus saluari non citi t.' potest absque distinctione intrinleca ex parte obieeti, seu virtuali, ut ibidem a nobi a professi firmatum est Ratio eadem est , quae in praecedentibus nam de ratione proprietatis
est consequi essentiam , esse extra illam, alioqui non iam csset proprietas essentiae, sed pars illius. Sed instabis: Conceptus proprietatis messentiae saluari possunt absque distinctione virtuali ergo etiam si voluntas diuina sit proprietas essentiae , tamen inde nulla cogit necessistas ad illas virtualiter distinguendas. Consequentia ex dictis,& responsis nostris legitima est. Antecedes probatur, quia visibile est sine vita distinctione virtuali a rationali est proprietas illius datis enim ad id est, si nostro modo intelligendidistinguantur ergo idem dici poterit de diuina e smentia , de
voluntate. Antecedens probatur, nam in communi sententia negante in creatis distinctionem obiectivam intrinsecam, scia virtualem , homo non constituitur risibilitate, bene vero rationalitate. Et haec cum sit essentia, risibilitas asserit ut
Respondeo negans antecedens. Ad illius probationem ne 84. go similiter antecedens, eiusque probationem Risibilitas enim, si nullam tercedat inter ipsam.& rationalitatem distin ii ἡό. ' ctio intrinseca, seu virtualis, non potest esse proprietas illius virtuali-
Nam de conceptu proprietati est quod consequatur essen si
58쪽
te non est tiam It extra illam ueri enim sit pars essentiae , vel integi a essentia , iam non erit proprietas essentia , sed ipsa essentia. Quod autem de ratione proprietatis sit, esse extra esctentiam; constat ex communi, dcinanimi Philosophorum consensu, ita proprietatem explicantium : God conuenit extra essentiam necessaris. s. Obiicies secundo, in Deo nulla est possibilis pro luistio viri; PQG tualis ergo non bene a nobis probata est sect . . distinctio
piodu. Irtualis Inter volitionem dc Voluntatem diuinam, eo quod aiunt volitio virtualiter a volitione procedat Antecedens probatur
in diuitii, Ula producti Virtualis Ont mere debet conceptum com
obiicitur munem, tam productioni virtuali, quam reali sicut distinctio virtuali, continet conceptum communem, tam distinctioni virtuali, quam reali scilicet componere praedicata contradictoria, id implicat ergo Minor probatur, quia conceptus ille productionis communis, tam reali , quam virtuali, talis naturae debet escte , ut constituat productionem realem, eo praecise , quod coniungatur cum extremo finito, klinaitato: sicut conceptus distinctionis communis, tam reali, quam virtuali scilicet componere praedicata contradictori , talis est naturae, ut constituat distinctionem realem eo praecise quod extremo finito, dc limitato coniungatur : Huiusmodi autem
praedicatum impossibile est in Deo. ergo productio vir
Minor haec ultima probatur , quia conceptus communis productionis coniungi potest cum extremo finito, S limitato, quin inde consurgat productio realis ergo impossibile est in
Deo praedicatum productionis, quod talis sit naturae ut constituat productionem realem, eo praecise quod cxtremo finito, di limitato coniungatur. Antecedens probatur, quia natura humana, jo inta sunt extrema finita, id imitata, quae participant conceptum communem productionis, nam C luntas titulo proprietatis est natura humana, tanquam piincipio producit tuo : Nec tamen inter naturam humanam sta inuntatem lintercedit productio realis, sed tantum Vir
59쪽
Valis ergo conceptus com irrianis productionis, talis naturae non est, ut constituat productionem realem dc praecise quod eae tremis finitis coniungatur. Scio hoc argumentum non premere eos, qui distinctio S . nem virtualem in creatis admittunt, etiam illam , quae componit praedicata contradiistoria. Id tamen alibi morosus ex , pendendum est , interim placet argumenti doctrina , scilicetinio tridistinctionem virtualem , pariter productionem talis esse naturae, ut coniuncta cum extremo finito,i limitato, eo prae esse oacise constituat distinctionem, productionem realem, quia componere praedicata contradictoria cum identitate reali ita persectionem omnemque limitationem excedentem, non minus, quam identificari cum vno tertio, b non identificari inter se,quod maiorem perfectionem non arguit, quam componere praedicata contradicto ita. Duo autem identificari cum vno tertio,i non inter se , fatentibus omnibus , arguit perfectionem infinitam, omnemque limitationem excedentem , eoque praecise 'tiod coniungatur extremo finito constituit separationem realem in dentitate, si extrema non sint idem cum tertio, vel coniunctionem, si idem sint cum illo ergo similiter distinctio virtualis pariterque productio coniunctae cum extremo finito in limitato constituit distinctionem realem pariterque productionem. Respondeo igitur voluntatem esse quidem proprietatem Ps. Naturae humanae , non tamen virtualiter , sed realiter ab illa distinctam. Satius enim mihi est distinguere realiter pro pileta, prietates creatas a suis essent iis, quam perfectiones Dei ins eis diis
nitas faecibus creaturarum per mi icere. Idcirco, cum e Via i ii
cap: te constet voluntatem es ei toprietatem naturae huma anae , ut vidimus ex sexta Synodo generali a nobis expensa R sech. i. pro voluntate diuina. Et ex alio capite non possit virtualiter tantum distingui a natura humana , cum non possit virtualiter tantum produci, dicimus Voluntatem titulo proprietatis esse distinctam. natura humana, de omni
propriet Me creata respective ad suam esset, si h dicendum is est,
60쪽
est, nam una est omnium, eademque ratio. Quia scilicet de ratione proprietatis cae, consequi essentiam , cum autem Creatis implicet emanatio virtualis , sola consistere potest C manatio realis, quae non stat, nec stare potest sim distinctione reali . .
89. Obiicies tertiori omne praedioatum existens in eo, cpx04vr quod virtualiter δε aliud , debet esse aliquid formaliter in se in,' vltra id, quod est, esse virtualiter aliud : sic distinctio virtuat illi: pos lis ultra id , quod est aequivalere distinctioni reali est in se
LisI; formaIiter compositio praedicatorum contradicentium smie ' u nipotentia quae est virtualiter quaelibet creatura , formaliter est virtus activa illius, d aurum ultra id, quod est, esse aequi- Ualenter argentum , in se est formaliter aurum ergo praedicatum productionis virtualis ultra id , quod est, esse aequi ualenter, seu virtualiter productionem realem debet in se esse aliquid formaliter. Productio autem virtualis nihil potest esse formaliter , ultra id, quod est , esse aequi ualenter productionem realem ergo implicat in Deo productio virtualis. Minor probatur, quia productio virtualis non potest esse formaliter origo unius ab altero, aliter non esset productio virtualis, sed formalis ergo. 9o. Confirmatur primo : Si productio virtualis esset origo sor- N posse malis, non esset, unde distingueretur ab origine reali id fal- sum est ergo. Sequela probatur, quia utraque esset formalis
in lem, origo unius ab altero utraque autem etat realis ergo utra
queessset origo realis formalis ergo non esset unde una abalis fot altera distingueretur, unde fieret conceptum Originis forma -
'Φ lis unius ab altero, non arguere distinctionem realem inter virtutem , productionem , terminum productum atque adeo tractatu de Trinitate, non bene a nobis probari principium quo productivum cosistere in relativo persona producentis, eo quod virtus productiva distincta debeat esse a termino producto , ex illo principi, idem non posse esse primcipium sui ipsius, quod euidens est. ρ1 Confirmatur secundo Productio realis seorsim a distin -