장음표시 사용
71쪽
Di si II. Appetit innatis S C T. I. s
obiicies secundb. Deus necessario complace in boni x xc
possibilium: ergo&innate appetit candem boni taxem date . iiii ..consequentia, quia nulla e nanet potior ratio, cur cu in eo hi cessario complaceat in bonitate creata, etiam si cum illa non m h melius se habeat, quam sine illa vi in illam innate non pro sib pendat cur insuper ad diuinam complacentiam necessariam 'go opus non sit bonum Deo conuenicias, tale bonum ad ' ργetii. natam propensionem cxigatur Respondeo dato antecedente, de quo infra, negans conle quentiam. Dis paritas sumenda est ex intrinsecis praedicatis Discon eappetitus innati, d complacentiae ille enim est inclinatio m Eu .m bonum sibi conueniens ex communi Patrum ac Theologo zicitu ,rum definitione. Idcirco conuenientia boni cum subiecto
exigitur a nobis ad innatum appetitum , nulla enim res innate appetit bonum alterius sed quod sibi bonum est. At complacentia tantum est laetitiae boni, siue sibi, siue alteri conuenientis, ab his enim praescindit, aliter non possemus gaudere S complacere de bonis aliorum , quae nobis proscua non sunt. Inde poterit Deus necessario complacere in bonitate possibilium , si id exigat infinita bonitas ipsius, non autem poterit innate propendere. Affero quarto , in Deo non eis appetitum innatum ad y . creaturas ac uales, aut futuras, etiam si dicat ordinem ad L '.όάlas sine connexione Patet ex dictis, quia creaturae actuales appetit non sunt bonum Deo conueniens, cum Deus sine illis aeque felix perfectus si a suis intrinsecis praedicatis necessa tui filiu riis ac cum illis , ut circa creaturas possibiles expendeba
Obiicies Laus honor, cultus, quam creaturae De e X a T. Libent, sunt bonum decens Deum , iuxta illud Psalm 6 . vers. i. Te decet hymnus Dem in Sion ergo, S conueniens Deo: ergo innate Deus in ea bona propendebit. Confirmatur. Nulus potest diligere propter se ipsum , nisi quod sibi bonum stri potest autem Deus propter se ipsum diligere extrinsecum cultum honorem exhibitum a creaturis ergo Deo bonus
72쪽
bonus est ergo capax terminandi innatam Dei inclinatio nem ad illum.18. Respondeo explicans antecedens Lalas, honor,i cultus, quem creaturae Deo exhibentiunt bonum decens Deum,de- TI. i. centia utilitatis, aut commodi, nego. Decentia amabilitatis,aturaneo quia vides: cet dignus est cultus ille, in quo Deus complaceat, 't: ἰῶ remuneretur ab ipso .concedo. Et nego utramque conse illius. inuentiam. Quia solum bonum decens decentia utilitatis, iccommodi est, quod potest appetitum innatum terminare: quia illud solum est , sine quo res non aeque bene se habet, ac cum illo Deus autem seque bene se haberet sine honore& cultu creaturarum , ac cum illo, cum solis suis intrinsecis praedicatis adeo sit simpliciter infinitae felix in perfectus, ut
nulla creatura felicior reddi posset, aut melior. 19. Hinc patet ad confirmationem Etenim Deum amare crea- Deus no turas propter se duplici sensu valde diuerso sumi potest. - Primias, ita ut amare propter se , tantum valeat ac amare propter propter Olmum praestantissimum, qualis est ipse Deus. Se -
cundius ut illud propter se , idem valeat, ac proptet suum
etiam si ' commodum, mutilitatem. In primo sensu amat quidem - Deus extrinsecum honorem, occultum creaturarum, non in si a boni secundo, quod necessarium erat ad appetitum innatum.
xὸxςm obiicies secundo Deus, quia infinite bonus, est summe φ . communicativus sui, in quia infinite misericors, tum meo ni pronus ad miserendum, ut loquuntur communiter Theologidiς tu cum S. Dionysio cap. 4. De diuinis nominibus, aliisque Pa- res tribus agentibus de incarnatione Verbi Insuper Deus pro, pendet i ostensionem suorum attributorum, omnipotentiae, iustitiae inmisericordi haec autem omnia non stant abs- ... φῆα inclinatione in creaturas actuales 'crgo Deus innate propendet in illas. Respondeo concessa maiori , distinguens minorem. Non stant absque inclinatione elicita per Decre-xum quo Deus voluit incarnari, misereri, sua attributa manifestare,concedes absque innata, nego. Et ratio est,qHi licet ea omnia sint bona a Deo amabilia, cum tamen non sint
73쪽
snt bona Deo conuenientia, arguere non possunt innatam Dei inclinationem in illa, Altero ultimo. In Deo non esse appetitum natu circa ea I. extrema huius disiuncti scilicet,vel existit creatura,vel negatio' lilii Ratio huius asserti eadem est cum illa, quam circa ap ippeii petitum innatum Dei erga creaturas possibiles, data conne- xione Dei cum illis, expendebamus. Quia maior esse non . . .ei
potest connexio Dei cum extremis illius disiuncti, excreatu
ra , vel essentia illius, quam cum possibilibus creatis, 'amen connexio cum possibilibus in susticiens est ad innatu ui appetitum Dei circa illaci ergo neque connexi cum extremis illius disiuncti sufficiens erit. Et ratio est, quia sicut creaturae possibiles non sunt bonum Deo conueniens, ita neque extrema illius disiuncti , ex creatura , vel carentia illius. Quia Deus ex suis praedicatis necessatus, ita est simpliciter infinite perfectus, ut melior esse non possit aliquo creato, siue contingenti, siue necessario, siue determinato, siue determinato. An autem Deus innate appetat ornaam Hrierea extrema disiungentem, constabit sectione sequenti.
Ex dictis colligo. Deum neque posita voluntate efficaci
creaturarum actualium in eas innate propendere. Tum quia toti di
inclinatio illa originem traheret ab actu voluntatis diuinae, i ' quod ad appetitum elicitum spectat, non innatum isteu, i=Diii
enim est inclinatio ex intrinsecis praedicatis rei, idcirco dicitur innata Tum etiam, quia appetitus innatus absolute inclinat in suum terminum,in in requisita positioni termini necessaria : Deus autem absolute non inclinat in creaturas actuales, nec in earum decretum. Tum praecipue, quia etiam posita voluntate esticaci creaturarum actualium, istae non sunt bonum Deo conueniens, cum Deus ex intrinsecis suis perfectionibus necessariis, ita sit simpliciter infinite perse-fectus, ut nullo extrinseco creaturarum adminiculo melius
74쪽
Si ne in Deo appetitus innatis ad perfectiones sibi intrinsecis,
tam necessarias , quam contingentes. 13. N hoc puncto magna est authorum dissentio suo quisaque trahitur cogitatu, vel ut melius dicam , loquendi nor ma Prima sententia tenet esse in Deo appetitum innatum comparatione eius actus, cuius in Deo est ratio principij activi, ut in Patre ad generandum filium,4 in Patre, &Filio ad spirandum Spiritum Sanctum, non tamen esse huiusmodi appetitum comparatione aliarum perfectionum commutantum, quarum in Deo nullum est reale principium activum. P. Arrub. Ita P.Arrubal disp. 1. cap. r. existimans stare posse appetitum innatum absque ratione principij Secunda sententia docet, esse in Deo appetitum innatum inordine ad omnes perfectiones necessarias, tam absolutas, p. sbur quam relativaS. Ita P.Soarius tom. t. Metaphysicae, disp. 3o.b k. ἱ sect-λ de appetit innato P.Vas'. l. a. disp. 21. c. L P. RuigΡ.AElii disp. . sect. a. n. IO. P. Hertze disp. z. cap. . . I. P.Ribaden. P. Ribad disp. 1. n. 6. 7.4 multi alij. Tertia sententia admittit eum appetitum in persectionibus diuinis, non quidem respective ad se ipsas, sed in una respe p. illig. alteram distinctam Virtualiter , ut innuit P. Arriaga disp., . se l. s. vel saltem nostro modo concipiendi, ut tenet Fustra Fuster voluntate, num. F., As ero primo, Deus innate appetere omnes suas absoluna e piata perfectiones necessarias ab eisentia virtualiter distincta,
. Probati ar,' ia Deo non ess et similis appetitus, maxim P,
abii, ii, qxula te essentiam diuinam,i absolutas per istiones ne-
ά ά ςffari intercedit ratio principi activi, ut P. Arrubal
Elisei, in contendebat Id autem in primis mea opinione falsum est; mitiuali essientia enim diuina est principium virtualiter aliarum per illisai, fς ς' ιυnum productivam , deinde ad appetitum innatum id minime
75쪽
Di s p. I. Appetitus nati s SECT. II.
minime requisitum est erro Deus innate appetit omnes perfectiones necessarias absolutas ab essentia virit illic distriactas Minor quoad secundam patiem probatur. Non de ratione appetitu in nati tantum est Tropentio, seu inclinatio ex intrins)cis praedicatis in bonum sibi conueniens, praescindendo an tale bonum sit productum , vel in productum An sit ab intrinsecis rei propendentis praedicatis, vel ab agente e X trinseco ergo etiamsi persectiones absolutae non producantur ab e sentia , id non obstabit, quo minus nate Deus
propendat in illas, cum sint bonum De conuenienti stimum, sine quo Deus, nec con naturaliter, nec ullo modo, exi. stere potest.
non formalis quaestio c. c. t. ii de Oc: Sic mirino: m- ne appetitus virtualis , intelligitur appetitus Virtualiter a liter mino distinctus 5 nomine appetitus formalis , intelliga tur , qui realiter distinguitur a termini, certum est , Deum ali, a nono appetere formaliter, sed tantum virtualiter suas persectiones absolutas. Si vero nomine appetitus vi tualis veniat
ille, qui formaliter non est in Deo, sed qui effet, si persectio nes diuinae absolutae realiter ab essentia distinguerentur Censeo in hac usurpatione dicendum non eis appetit una virtualem, sed formalem formaliter in Deo existentem. Moueor, quia distinctio virtualis, non impedit quamuis 18.eius extrema sint formaliter in Deo. Nam distinctio virtualis inter intellectionem, S uolitionem , non impedit quominus intellectio, Quolitio sint formaliter in Deo , dici non pota test esse tantum in Deo intellectionem M volitionem , non quae actu formaliter sint, sed quae ellent, si realiter distingue rentur ergo idem dicendum est de appetit innato, 'u cumque persectione diuina, ut de productione volitionis di uinae expendebamus disp. I secst . . n. 89. Asero secundo Deum innate appetere omnes diuinas '. relationes Ratio est quia in omnes sunt bonum Deo con ':
ueniens, cum Deus sine illis existere non possit in statu sibi,
76쪽
32 aEssentia diuina innate appetit
con naturali,in quaecumque res appetat innate eum statum. Sic ignis appetit calorem, aqua frigiditatem, de quaelibet essentia suas proprietates' ergoi Deus suas relatione v pote proprietate relativas diuinae essentiae. Idemque iudico dicendum de diuinis Personis Patrem ilicet innate appetere Filium M utrumque Spiritum Sanctum. Quia Pater nullo modo potest existere sne Filio , atque adeo neque con naturaliter , unde iste est bonum convcnientissimum Patri: utpote constituens illum in statu sibi connaturali. Idem est de Patre lilio respectu Spiritus Sancti. Assero tertio, quodlibet praedicatum necessarium siue a solutum , si1ue relatiuum habere appetitum innatum ad caetera omnia, tam absoluta, quam relativa Ratio facilis est ex dictis . Quia nullum est praedicatum diuinum necessarium, quod aeque bene se haberet, sine caeteris , siue absolutis, siue relativis, ac cum illis,i quod sine illis existere valeat in statu sibi connaturali imo mutua, & essentialis inter se omnium connexio impossibilem reddit existentiam unius, sine alterius existentiaci ergo quodlibet praedicatum necessarium habet appetitum innatum ad caetera omnia necessaria , cum sine illis, nec valeat existere, nec aeque bene se haberet, accum illis. Maior tamen dissicultas est an essentia diuina habeat adipetitum innatum ad seipsam Idemque de caeteris diuinis persectionibus disputari potest. Negativam partem tenent communiter Doctores exigentes ad appetitum innatum distinctionem saltem virtualcm a termino ; alij contenri sunt sola distinctione nostro modo concipiendi Alisabsolute aiunt idem posse seipsum innate appetere. Ita P. Ribaden .disput. a.
Assero quarto Essent jam diuinam habere appetitum innatum ad seipsam. Probatur quia res nihil magis appetit innate , quam suum esse in conseruari ergo essentia diuina habet appetitum innatum KEpsius Antecedens probatur, quia res appetit alia bona sibi conuenientia,quia adixoprium
77쪽
Di s p. II. Appetitus innatus T. I i
esse conuenientia sunt res autem qtiae appetit alia bona,qhi iaconuenientia sunt ad propitium csse, potui scenienda est appetere suum esse, quam alia bona sicut qui vult media, quia iiducentia ad finem potius censetur velle finem, quana media, nam finem amat propter se , media vero propter tineiaVero cum essentia diuina innate propendeat in alias pertectiones, quia sibi conuenientes, censenda es potius appetere se ipsam, quam alias perfectiones ab ipsa distinctas. Nam si istae ad proprium esse conueniente Sion etiant, nulla ratio ne appeterentur, atque adeo, quod Vltinine res appctit, non sunt alia bona conuenientia, sed suum ess , iuxta commune
proloquium. Id propter quod numquodque est tale , c
obiicies quod habet appetitum in natu,aliquom Odebet 33. distingui ab illo,quod appetit russ entia aute diuina nullo modo distinguitur I se ipsa: ergo neque appetit se ipsam Maior probatur,nam quod appetit, debet habere terminum sui appetitus,no enim est appetitus, sine termino, quod aut habet terminum in appetitus distingui debet ab illi ergo quod habet appetitum innatum aliquo modo distingui debet ab illo quod
appetit Minor ostenditur, quia, appetens habeat terminum sui appetitus, debet habere aliquid, quod non it ipsummet appetens, aliter solum ibi esset appetens, non tetaninus, quem appetit; non autem potest habere aliquid , quod non sit ipsum metappetens, nisi terminus sit ab appetente distinactus ergo quod habet terminum sui appetitus distingui deabet ab illo. Respondeo primo , negans maiorem. Ad probationem 3 . concesi a maiori, nego minorem. Ad cuius probationem, ne tyr ganda est maior, nam appetitus debet habere terminum, sed fit, ii
non terminum ab appetitu distinct m, sed terminum, vel rdistinctum, vel indistinctum, nam idem potest esse an Valens. id , quod appetitur. Nec inde fit ibi solum est. Ἀρ
petitum, non vero terminum, sed tantum fit non es e termi
num ab appetitu distinctum, quod necessarium non est ad
78쪽
Omnem in natium appetitum iam Vltimate res non appetit
aliud, qtiam sic ipsam, ratione sui appetit alia bona sibi
3J Respondeo secundo distinguens maiorem , quod habet appetitum innatum aliquo modo debet distingui ab illo,quod
appetit vltimates, nego non vltimate, concedo, concessa minori, nego consequentiam. Ad probationem , distinguo maiorem. Quod appetit debet habere terminum appetitus Vltimati nego; non vltimati, concedo. Et concessa minori, distinguo consequeus , quod habet appetitum innat una, distingui debet ab illo , quod appetit, ultimates, negini non Vltimates, concedo Quia quod res appetit vltimates, non staliud, quam sua praedicata intrinseca, propter quae appoticaetera bona sibi conuenientia. 36 Assero quinto , Deum innate non appetere sua praedicata Drus in- contingentia. Probatur , quia Deus potcst con naturaliter h=ἡ ' existere δε aeque bene se habere, sine illis, ac cum illis er- suas per go Deus nullum habet appetitum innatum ad sua praedicatas L .' contingentia. Consequentia constat ex dictis Antecedens probatur, quia etiamsi Deus nihil decreuisset eorum , quae de facto operatus est, aeque felix, beatus, & infinite perfectus suis. t ac de facto est cum decreto creaturum, .scientia visionis earum aliunde ad tale decretum , aut scientiam nulla stat in Deo necessitas ergo potest Deus On naturaliter existere, & seque bene se habere sine praedicatis contingen-ribus, ac se habet cum illis. 3 Sed dissicultas est , eaque non leuis An scilicet ex praedicatis contingentibus oppositis appetat Deus unum, vel alterum sub disiunctione Idem decretum creaturae , vel non creaturae Ratio dubitandi est, quia disiunctum ex aliquo de
Creto, Vel creaturae, vel non creaturae est Omnino neces axium : Deus autem per nos innate appetit omnia praedicata sua necessaria ergo, do disi clunac decreto, vel creatur*,
79쪽
Vt nodus tamen iit satis implicans diis luatur, obseruan I. dum ell, quid it aliquod decretum ex oppositis sub duiun-Qmd: ictione , iue disiunctum ex decreto , vel creaturae, vel non creaturae a quidem a parte rei, de physia nihil existit subdisi in tione, sed quidquid est, cici minat c istici uia sic parte rei i physice ex disiuncto decreti creatur ae vc non ut excreatui et olum existi decretum creatur. e, hoc determi- bnates Decretu in autem non creaturae , nulla ratione existit,
atque adeo quod existit a parte rei, ibylla nihil est disse iunctivum, sed determ malum. Via una ergo Vel alterum dii iunctive existeres, non se habet a pati rei, de physice, sed obiective in cognitibne asserente, aut eis decretum creaturi, aut non creaturae, cuius cognitionis veritas, si omnino necessaria, non quia phrsice existat obiectum aliquod illius necessarium , sed quia Docotaque obiccto existente cognitio illa vera est,is aliunde non potest utrumque simu maon' existere, atque adeo cognitio diuina constituens disiunctum ex decrcto ic creaturae , vel non creaturae est Deo omnino necessaria dc ratione illius disiunctum , quia nec Deus cssare ab ea cognitione , nec eius existentia, aut veritas aliquo ex oppositis obiectis impediri valet, quod longe aliter contingit in scientia conditionata , v. g. consensus sub talibus auxiliis, o inscientia visiorsis creaturae, nam utriusque ex ista
impediri potest positione obiecti oppositi. Ex dictis constat
in disiuncto duo reperiri, Rextrema siue obiecta opposit), Quae di sun tantur, b formam , siue cognitionem disiungentem. Quibus poriti S. Astero ultimo meum innate non appetere e trem , sua 39. obiecta disiuncti bene vero formam, sine cognitionem dis iungentem Patet ex dictis, quia extrema, siue obiecta dii alphii iuncti omnia sunt Deo contingentia. Tam contingens enim Deo est decretum creaturae , quam non creaturae .serma e bene eloro , siue o nitio disiungens est Deo omnino necessaria, mM us autem innate appetit Omnia sua praedicata necessaria, leui.
80쪽
non ver,contingentia : ergo appetit innate formani disiun
Pisa Ti elicitus in genere est actus vi talis, quo substantia appetiti uasertur in aliquod obiectum. Duplex est , alter materialis qualis est actus elicitus ab appetitu sensitivo, Mille o - cum habet in Deo. Alter Spi talis, qualis est actus elicitu, a voluntate. Omnes ergo actus quibus voluntas tendit in aliquod obiectum , dicuntur appetitus eliciti: Quare tot modis voluntas elicit appetet aliquod bonum, quot modis dilexerit illud Amare ergo Deum aliquod obiectum in illud elicite appetero idem omnino est i quae vero obiecta Deus amet, quot modis ea diligat , constabit ex dicendis in se
, Dem diligat seipsum, omnesque sua perfectiones
, . . V ΕΠ diligere se , suasque necessii rias perfectiones abso
s. h. luras, Metiam relationes, res est e X tra controuersiam. omne, Tum quia Deus innato appetitu propendet in ea omnia er- . - elicito. Tum etiam , quia uniuersa propter seipsumn re Operatus est Dominus, Prouerb. I 6. Si ergo Deus creaturasq voluit propter seipsum tanquam finem, potiori iure diliget