장음표시 사용
21쪽
α - cuestionis Prooemialis Art. I. '
tradenda. Non cquidem suse ; quia nec nisi ab admodum paticis, qui otio abundant, in prolixitatem ampliantur: at neque contentiose ; quia nec plures sunt qui illa vertant in altercationes scholasticas. Quare pro solitis Prooemialibus ae solito more tractandis, sufficiet unica subsequens Quaestio , nec taui disputanda , quam nude ac simpliciter exponenda.
QUAE Tio Nau hane prooemialem divido in Atticulos
sex. Αgam in primo, de inuid itate & obieeto Theologiae: in seeunda , de Praestantia Theologiae cum reliquis scicntiis comparatae r in tertio, de usu Philosophiae in rebus theologicis r in quarto , de Quaestionibus theologicis pertinentibus ad decisionem philosophicam : in quinto, de Praenotionibus Christianismi theologi eis et & in sexto , de Locis arguitivi Theologicis.
D. Quidditate σ objecto Theologia.
. . DvERTO Theologiam, quae nudὰ theologicδ aeeepta a .i;. LIL idem sonat ac notitiam discursivam de Deo, sive ite rebus turalis N a. Divinis, vel ad Divinas spectantibus, dividi illico posse ae deata tu bere in naturalem & supernaturalem. Theologia naturalis illa est, quae de Deo, sive de rebus Divinis, vel ad Divinas spectantibus discurrit ex lolis principiis naturali lumine notis, qualia sunt, omnem effectum Pendere ab aliqua causa et omnem causam esse per fectiorem suo essectu : nee debere in infinitum protrahi causas causεν um sed unam ex illis esse omnium primam , a qua pendeant, ad quam re ferantur, sto. Hae si quidem notiones sunt ingenitae quaedam nori ignorabilis Divinitatis effigies , & obscurae saltem intuitiones vultus Divini, prodeuntes ex illis origini nostrae coaetancis illu
22쪽
hos lumen diutius tui , Domine: Theologia vero supernaturalis hae est, quae de rebus Divinis, vel ad' Divinas spectantibus non discurrit ea solis principiis naturali lumine notis, scit ex aliis Iongὸ sublimioribus, ac per lumen supernaturale inspiratis , qualia sunt oracula omnia revelata, vel immediate , per Deum ip-fim , vel mediate , per homines divinitus affatos, & ad haec revelandae Divinitatis ministeria praeelectos. Neque pro his oracu- Iis non debent excipi quaecumque leguntur in sacris Bibliis documenta, pracepta, consilia , promissa, judicia , &c. In quo sensu legitimae hujus divisionis hactenus expositae , ut Theologiam supernaturaleni nemo assequitur, quem ad ea quae Dei. de Deo& a Deo sunt cognoscenda ac colemia non inspirat ac que rite odirigit recta & minime foedata vel spuria Fides, quo paelo Theo- logiam Hominum Haereticorum apertum est supernaturalena non esse; ita quisquis ratione reeta abundat, & illius dictamen sequitur, est haud dubie particeps cujusdam Theologiae naturalis. Neque forsan parum lucis afferet, ad intelligentiain praefatae di- III. visionis , solita illa alia Philosoνhiae in naturalem & artificia- ξηp ni r
lena partitio , juxta quam convenitur hominem a natura habere pes . iam
quod de rebus ad se spectantibus aliquatenus philosophetur ; sed 'hiivsophi quod recte & iiifallibiliter philo hetur, id non obtinere nisi ab i marte, ea scilicet, quae tradit praecepta & leges discuhcndi ab D sici it n.
que erroris periculo, & addit experimenta multa ac ratiocinia, quibus homines mentem suam, pro adinvenienda ac tuenda rerum naturalium veritate, illustrarunt ac firmaverunt. Est autem Philosophia haec artificialis constituta veluti in aliquo gradu supernaturalitatis, si cum illa , quae simpliciter naturalis est , comis paretur: supernatural itatis , inquam, humanae, quatenus caete Tis , tantum a natura Philosophis, omnino superius, id est , di Iucidius, argutius, sapientius discurrunt de rebus ad philosophicas veritates spectantibus, hi omnes qui Philosophiae in ar tem digestae studia coluerunt. Itaque similiter nemini desunt naturales quaedam notitiae , qui- suis , pulchritudine creatura'im amregat in admirationem Crea- ν, illi inius.
toris, de Quo & plura eo gitet amando, sperando, timendo, im- 'μη prae is plorando, &c. Nec defuerunt ex antiquis Philolophl S, ac prae' sia notitia.
sertim Poetis, qui suopte genio consceniterint ad altissima Divinitatis theoremata , inter quae celebre est illud quod protulit D. Paulus in medio Areopagi, his verbis i In gse enim Deo Iu Pimηι, ct movcmην, ct Iumur,sicut s raidam νυhrorum Poetarum
23쪽
dixerunt I P s I U s ENIM ET GENU s su MUs. At habet nemo, nisi a Deo per se vcl aliter revelante , notitias per quas
comparatur supernaturalis Theologia ἔ quippe quae complectitur dogmata plurima, quae omni supereminent rationi ; & in hoc sensu accipio illud dimini S. Hilarii: A Deo ἱntelligendiam est quid de Deo inteEigendum sit. De caetcro ne minus apta ad reni istam videatur paritas adducta, nihil, ut puto, vetat Theologiae suser naturali aptare denominationem Artoicialis; siquide in non ablumana, sed a Divina originem traxit Artifice illa Sapientia , de qua lcriptum est: Et quacumque sunt absconsa ct improvise didici romnium enim Artifex docuit me Sapientia: es enim in illa spiritus in testigentia , sanctus , unicus, multiplex , G. . Tum haec Theologia supernaturalis tripliciter subdividitur in
Positi vani, Scholasticam de mixtam, sive Positivo-Scholasticam. Positi dia dici solet ea, quae pro exponendis ac tuendis vcritatibus revelatis, affert equidem argumenta ex sacris paginis, ex Conciliis . ex Sanctis Patribus, caeterisque locis theologicis infallibilibus , vel ad infallibilitatem accede nubus derivata , sed non in forma syllogisticam , quam vulgo vocamus Scholasticam, diducta dc ampliata. Hanc quippe formam quamvis non damnet, non curat, vel quia apud Doetos saus subintellectam , vel quia prolixiorem , vel ob alia id genus in oliva , quae reputari tamen mi ni me debeant Seholis iniuria. Praeserti in vero cavet tricas ac naenias , quae nihil prostat ad insinuationem Fiici,& omnino non patitur libidines ullas rixandi, quasi data opera, ut fit a multi qui otio Theologico abutuntur. Theologia vero Seboiastica, & exponit, & tuetur res Fidei, afferendo argumenta ex praemissis locis theologicis desumpta : at a fert illa S communit per formam syllogisticam , idque ad vigo rem ratiocinii & ad indeclinabilitatem convictionis. Quis enim nescit quain potens sit forma illa ad ingenerationem evidentiae ude ad conciliationem assensus Tum quia argumentantur hostes
Fidei ex locis consimilibus theologicis, sed ambiguum in modii in de captiosum ; ideo Theologia Seholastica non solum p sitiones sitas syllogistice probat , sed & similiter solvit Haeret iricorum ex adverso rixantium objectiones de instantias, quarum ambis uitatem omnem de. fallaciam , quod artis syllogisticae munus est, aperit atque explodit. Hinc Theologia Scholastica valde Drgentior est quam Positiva : uera autein sit alia dignior si quaesieris, tacebo: habet utraque Authores suos, qud quos suprei
24쪽
Ae deinde Theologia mixta, sive Positios-SebHasti ea , illa est
quae nec nud E proponit authoritates theologicas, nec tota cst d retentia. iis contexendis circa veritates theologicas syllogisticis ratiociniis ; 1ed eum istis ratiociniis aut horitates illas conjungit, ut ex Abolastica. Mirisque certiorem si in ut & evidentiorem convietionem confici M. Quia vero haec authoritatum & ratiocinationum collectio . non ita fit ab omnibus ad libellam , ut pro utrisque colligendis compareat eadem diligentia is vel aequalis confidentia in utris- . que; hinc Theologia haec mixta evadit superiori quodam titulo. vel Positiva, vel Scholastica; ita quod alterius. vel aut horitates, vel ratiocinationes praevaleant, sicque magis accedat, vel ad metho disru enarrativam Positivae, vel ad artem disputarivam Scho.
ocirea dicam traditionem doctrinae theologicae mutationes v I r. multas in Scholis Christianis sustinuisse, prout vari E tulit, vel
sunt iendi unanimitas , vel disputandi necessitas, vel ipsa tande in xjaditur . est liberetas ingeniorum, quae non ad unam methodum inclinantur.
Hi ne labentibus prioribus Ecclesiae Lecntis, Theologia quae tra' it.. . aut de batur, erat sere ex toto Positiva ; at oppositam , id est , scrὰ ex .choi toto Scholasticam , facto posteriorum saeculoruiti accessu , floruisse
Compertum est. Et nunc quidem ea quae viget, ex utriusque praedo ininio temperatur: nec immerito , quia experimentaliter no v ranus nec satis erudiri in rebus theologicis Catholicos , nec Haereticos satis convinci, nisi vicissim muniat ει ratici aut horitatem, & authoritas rationem. Qu od autem plus minusve sit vel
alit horitatis vel ratiocinationis in Theologia ista sie tradita, id speciem Theologiae mixtae, id est, Positivo-Schoia ea, non mutat ; α tradentis senio condonandum cst. Neque puto hic a me dissimulandum esse discrimen , quod apertim inuin adverto inter Theologiam hinc niore Metaphysico- Quae sit tum , hinc Physicoruin more Scholasticam. Cum enim ne1 cita et is . . qua sate contigerit ut plurimi, sed non valde antiqui, Scrip-logi Mn phytores censuerint res Divinas ad metaphysicam dummodo consi- per '..derationem , muIlatenus vero ad physicam disquisitionem spec. Auat tare. hinc factuni est ut omnes theologicae tum expositiones, tum disputationes , nil sit nisi meram Metaphysicam sa- .piant. Et hoc contenda esse 1 qeto instituto theologico . ctiam scholastico , alienum ; quia valde cvidentiores A ut gentiores evadetent, si in notitias physicas tranferrentur. QMasuim i*scit quaecumque 1 Theologis de Deo aut de Divinis opi-
25쪽
. is utrastionis Prooemialis Art. I.
fietis , beneficiis & qualibusciinque mysteriis traduntur , ea verεae solide physica esse; de quibus ea propter non satis cst, si inquiratur quid metaphysice sint, nisi praeterea quid rei physicae in seipsis sint, quantum a Deo datur per cam , cui incubuimus , Phy
α Verum quidem est Metaphysicae sicut & Logicae usu ni non uim ne-osilittendum esse, quin esse necessario admittendum; quia sine utriusque advocato subsidio , definiri nihil recite potui, nihilr bur dixi di recte vel argui; at contendo adhuc magis necessarium csse Physicae usum, nisi res theologicae pro rebus mere logicis aut metaphysicis habeantur; quo nihil Humanae menti occurrere potuit aliquando absurdius : sicque perpetuit, est in exponenda ac tuenda Theologia totius Philosophiae usus, de quo plura dicam infra Art. q. Hinc vero interim fatis patet qualiter Theologia , quae passim docetur in Scholis , nihil aliud sit, quam Philosophia quasi transcendens a rebus Humanis ad Divinas quas exinponit ac tuetur, non juxta dictamen solius rationis , ut illas
sed juxta di tamen Fidei Quo paeto Theologia voeari potest Philosophia Fidei , aut ueouiliter maluit loqui noster Maignanus, Philosophiasacra: quamvis enim, s. ys i , που hunc titulum Theologiae suae aptaverit, in qua non egit nisi de ν',ia, sed sa litibusdam selectis rebus sacris, 1cu theologicis, quae cum phi-ε ' losophicis singulariter eonnectuntur ; attamen revera potest i universum tota Theologia vocari Philosophia sacra , quatenus in
ea ut nihil cst quod non sit sacrum , ita nihil est quod non si ephilosophicum , & physicum in primis , ideoque physice dccxponendum & propugnandum.
x I. His praemissis , per sprcua satis est notio istius Theologiae , cujus m .i'. . . conscriptionem paro, & in qua , si Deus me juverit, tum omnes. qiae paratur Fidei vcritates pro viribus elucidabuntur, tum propugnabuntur adversus jacula Haereticorum , qui hucusque extra & contra veis ram Clitilli Ecclesiam fremuerunt. Ad hujusmodi autem verita. tes hinc elucidandas , hinc propugnandas, nec alia proferam motiva, quam quae erui vulgo solent cx locis theologicis infra iecensendis, nec alia usurpaboratiocinia, quam quae putaverin, eum vera Philosophia cohaerere. Quia vero universae illae veritates revelatae, quas voco Fides , sunt de rebus Divinis, vel Hi manis ad Divinas ita revelatas utcunque pertinentibus, stabiliendis scilicet & defendendis iuxta revelationes istarum supernatur
26쪽
De cuidditate cae Objecto Theologia.
flaturalia, hinc 'tet qualiter Theologia non aliter melius, quam his verbis definiatur. Theologia est scientia rerum Divinarum sttiumanarum ex principiis supernaturalibus derivata. . Atque hic rursus observare est congeneitatem obje Rivam Theo- x Ir r.
Iogiae cum Philosophia, quae similiter definitur scientia rerum Diatunarum π Humanarum, sed ex principiis naturalibus derivata : un- cibi. cti
de apparet 'utramque tractare pariter de rebus Divinis & Humanis, sed modum tractandi Vc dissimilem. Haec nihil statuit nisi ci,si,. 'ex ratione , illa nihil decidit nisi ex Fide, quae rationi supereminet quidem, sed nullatenus adversatur : in quo sensu dogmata, quae sunt fidei, sunt etiam rationis, quae pretere, ut a Fide illustratur , ita vicissim Fidem illustrat. Quae autem sint res illaetum Divinae, tum Humanae, de quibus in Theologia pertractatur, non dico, quia ex decursu isto theologico id omnino patebit : sicut etiam patebit non illas omnes, de quibus utrinque disputatur, pertinere diree d ad Fidem : alias omnis assertio the
logica, vel de Fide esset, vcl contra Fidem ; sed subintelligi debet modificatio, quae sitis locis innotescet. Nec quidqua in aliud addo pro explicanda quid ditate Theologiae metaphysica , quae est definitio metaphysica ejusdem; sed dicam quid aliud de quul ditate illius physica , postquam de illius objecto pauca teli S im. . -
Plurima vero sunt, quae circa obicetum Theologiae , nonnul- XI . . 1iς afferuntur & disputantur ; nec tantuna dicam otiose , sed in M oti . rib. decenter ; quia non decent Theologum , quae Logicum decent, lectum
ubi pco ingenio acuendo de objecto Logicae per dies multos hinc' φ .
atque inde arguitur , subtilitates & inanitates verborum. Pau- Theologiae eis dico objectum materiale Theologiae esse omnia ac singula quocunque pacto revelata, aut cum revelatis cohaerentia , de quibus in toto theologico decursu pertractatur. Quia vero illa omnia quae sic pertractantur, referuntur sine exceptione ulla ad .
Deum aliquo modo consideratum, vel in se ipso , vel in sitis operibus, beneficiis , dominiis, &c. ut satis patet, hinc pro obiecto formali totius Theologiae aliud nihil assignari praetet Deum potest , juxta notionem obiceti formalis notissina am , quae pr. obieeto formali cujusvis scientiae assgnat id ad quod spectat tota objecti materialis latitudo veluti informanda, sive perficienda. Tum etiam nihil in Theologia addiscitur, nisi ad obtinendam pleniorem de Deo notitiam ; neque obtineri haec potest , nisi pro- lud ubiec- Mahatur ad ea quae Dei vel a Deo sunt: quomodo cnim agnoscere--α ἴz
27쪽
tiu Deus creator, si prorsus ignoraretur quae salicm sim creaturae illius praestantiores, Angulus & Homo omodo agnosceretur Benefactor, si nescirentur potiora quae Angelis & Hominibus contulit vocationis , justificationis , glorificationis beneficia pQuomodo agnosceretur LCgislato Renumerator, Rcilcinptor, dec. nisi quae ite Divinis legibus servandis, de cole dis virtutibus, de admirandis Verbi Incarnati mysteriis, &c. quae se icnda sint, traderentur Hinc itaque rursiis inani sistuni cst qualiter Deus
assignari debeat pro objecto formali Theologiae, de assignanda pariter sint pro objecto materiali illius quaecunique illa sint , quae
in toto decursi theologico proponuntur , exponuntur, disputantur: ita quod singula seorsim simpla, habenda sint pro totidem objeetis inadaequatis , cx quibus collectis assiugat uniti totale quoddam objectum , quo i cst Summa, ut aiunt, Theologica
Deinde quia Scholastici in Oinni objecto sormali duas adhuc 1 Iiis, rationes distinguunt, videlicet qua desub qua, addo praedicti ob-
misti alia j picti formalis Theologici rationem formalem qua Me Deitatem, . . ,. . rationem vero formalem Fb qua esse Deitatem ipsam quatenus re- sub rua. velatam. Qua de re satis convenitur apud. Theologos, apud quom constat Deum allicr philosophie e & aliter theologico .cognosci diquatenus md philosophicam ejus cognitionem concurrit solum hi men naturale rationis ad theologicam vero praeterea requiritur
lumen supernaturale revelationis: quare ctiam nulla alia res dicitur . t theologicὰ cognita, quae non fuerit aliquatenus revelata. Dico alι quatenus revelata; scilicet, vel implicite,.vel virtualiter , vel inedia-tδ,vel secundum quid, quatenus non omnia dogmata Theologica
sunt explicitῆ, immediate ac per se revelata; alioqui non essene objectum Scientiae, sed Fidei theologicae. Imo quaecunque ac, hane Scientiam vere & proprie acceptam pertinent, non sunt. nisi dependentia ex revelatis r atque in hoc Theologus est vere
sciens ae doctiss non quod sciat quae sunt credenda, sed quod sciat qualiter sine credenda, & qualiter ex istis cruenda sint, affirmanda scilicet vel neganda, quaecunque in Scholis theologicis disputantur. Cujus discriminis esto istud exemplum. Novit Theologus Spiritum Samstum procedere a Patre & Filio & ab utroque distingui; & in hoc non est domis, sed fidelis. Novit deinde quod si Spiritus Sanctus non procederet a Filio . non distingueretur ab illo; idque novit ob motiva multa Theori
Iosica urgentia i quae apud testim eraevalent molayis in contra'
distetim; nia inter Fidem theolregi
28쪽
Dὸ ζο idditate s Objecto Theologia. 9
,nim afferri solitis, sive Me caetero verὸ praevaleam, sive e contra minus valeant; & in hoc est sciens , quia scit quare & qualiter quaestio illa theologica disputanda sit, fle clisputari Ite it δpossit & eontradictorie dirimi; quia ad Fidem non spectat, sicut de ad Fidem nullatenus spectant omnes expositiones philosophicae in TheoIogiam inductar, 3e ut plurimum contradictoriae , de quarum certitudine aut evidentia concertatur, sicut dic alii fuissilis infra Art. 4. Mitto multa alia, qua circa divisionest ac sub. divisiones objeeti theologici memoriae occurrunt et quia puto paucula , quae jam dixi, sufficere. Denique ut fidem meam liberem erga id, quod promisi jam- xvr ILiam me hic dicturum quid aliud circa quidditatem Theologiae physicam , ecce docent Theologi Aristotelici Theologiam ei se sibi se, A. scientiam , id est, notitiam habitualem scientificam, sive habitum ς' ' scientificunm, intim & constanter animae inhaerentein , per quem proinde efficitur ut homo Theologus prompte ac cleleeti bi I iter erumpat in eos sciendi actus, per quorum repetitionem praedictus ille habitus stipponitur acquisitus. Et hoc quidem totum metaphysicὰ verum est; sed inquirendum superest quid rei physicae
se habitus illa , qualiter per adtiis repetitos comparetur, & quid fit ista comparatio, an physica quaedam productio necne , sive, quod idem xst, an habitus iΙle theologicus sit. ent iras quaedan producta& inhaerens & 1 suo simjecto distincta ad instar forma-
sum illarum accidentalium ω quas AristoteIic vocand habitus.
Nihila minus Theologi Aristotelici haec non inquirunt, id omnino haerent in sola consideratione praedicti habitus metaphysica; neque in hoc essent omnino redargitendi; sed serendi non sunt in hoc quod sntitatem illius metaphysicam, ac proinde non vere produetam, confundunt de illa,perinde ae si esset vere producta, quaerunt acist simplex, an sit composita, an sic intrinsece naturalis, vel suripe maturalis, &c. Circa quas quaestiones non intror si nihil eonvenitur , quia n, x I xahil ad tem inquiti tuti hinc nee habitus ille , ex falsa hypothe- ἀs productus ,. potest admitti compositus , nisi admittantur quasi fidetationis inhaerentes vitimae tot entitatuIae theologicae , quot sunt theolo-ficae propositiones, & illarum probationes, & ob ericines adver- bitu theo da illas, fle objectionum solutiones , de adversus solutiones in CS tantiae 3c decisiones instantiarii in , &e. quod ab omni verisimili tudine alienum est. Neque potest admitti simplex , quia success- comparatur, di ea quidem successione, quae protraha ur ad aχ
29쪽
Probatur talem habia Eum non esse vel e produc eum N ia.
i o si uastionis Prooemialis Art. I.
nos inultos studii theologici ; ne dicanἱ multos esse, qui nonacia discunt nisi ex parte Thcologiam ; & sic vel nullum habitum acquirunt, quod falsum est, uri acquirunt theologicum , quod aeque falsum est, quia talis habitus, ut aiunt, simplex est, ac proinde sipponit, vel certe involvit totius Theologiae adeptionem. Hinc similiter quid recti solidique decidi potest de actuali naturalitate physica vel supernatiiralitate praedicii habitus , c ijus utique
nulla ess actualis physica productio, quae praecesserit p
Nos e contra hii ustem odi habitum vere productum, & animae ad instar rei verE & separabiliter productae inhaerentem nullum fingimus , nullum, admittimus et nec putamus Theologiam ab ho in ine per Magistros, aut per libros Magistris aequivalentes comparatam quicquam aliud Physicum esse praeter in pressionem in tellectualem habitualem complectentem eas omnes impressiones intellectuales actuales, quae toties animae advenerunt, quoties illa per sensus externos excepit mentem vel Magistri quem audiebat, vel libri quein legebat;ut non addam illas, quas in seipsa confecit con
siderando , ponderando , ordinando , & impugnando apud se ipsam, vel propugnando quidquid audierit, quidquid legerit, quidquid tandem de rebus aud tis & Iectis cogitaverit; vel etiam de rebus nec auditis nee lectis, sed studiost aut fortuito adinve vis ex Occasione, aut sine occasioue illarum , quas fuisse. vel lectas , vel auditas supponitur. Quia vcris qliaeeunque qisotcunque illae sint impressiones
intellectuales actuales in anima contingentes , nihil reale important realiter in ipsa productum , ut patet ex vera Philos phia, quae probat neque actiones ab agentibus, neque passionesi patientibus esse realiter distinctas , videlicet ad instar rerum, rebus , & sic neque esse seorsim ab illis vere productas ; hinc sequi inr scientiam theologicam non esse entitatem verὸ produciniam, aut quae inhaereat animae ad instar entitatis seorsim ab illa, sive post illam productae , quando deinceps quis evadit Theologus. Sed sicut passiones generatim omnes in patientibus novos status reales, quamvis non realiter productos , important, ita in particulari passiones , sive passivae eruditiones animae , quae didicerit Theologiam , important in ea statum rellem, quamvis non realiter productum, intellectualem habitualem, quem voacamus habitum Theologiae scientificum. tum vero iste habitus sic intellectuq subjacet multis ac va
30쪽
Dὸ si uidditate s Objecto Theologia is . .
hest & simplex de compositus ; & naturalis 3c supernaturalis , ob varios nempe respectus, Sc modi quo acquiritur, te subiecti quod ascit, & objeciti quod respicit, 3ec. Ncque propterea necesse est ut in his 8c consimilibus aliis quaestiunculis haeream : sitque satis hic obiter ostendisse qualiter Theologiae entitas physica omnino alia sit ab ejusdem entitate metaphysica , ad quam unam vulgo attenditur; & in hoc graviter peccatur, quia , ut sypra dixi , ad hoc ut res theologi eae vere philosophice Exponantur, non tan-δum juxta considerationem metaphysicam, sed inluper ac prata sertim juxta physicam exponendae sunt..
De Prasantia Neologie cum reliquis ScienIiis comparata. 4 DVERTO me, ubi jam agitur de praestantia Theologiae' II cum caeteris scientiis comparatae , supponere potuissς, imo etiam debuisse esse Theologiam inter scientias computandam': nam alias quomodo exteris scientiis praestare posset, vel tantummodo comparati Nihilominus ne id omnino gratis supposuisse videar, ecce rationem ob quam. nefas est illam ex scientiarum albo expungere, in hoc fundatam, quod Theologia scientifica procedat in velificandis suis principiis . in conclusionibus eruendis , in roborandis motivis, in dogmatibus discernendis , in
conciliandis sententiis , in Haeresibus depugnandis, &c. An non in his omnibus peragendis persectissimae ratiocinationis philosophicas leges tuetur Imo, quid est Theologia , si si Philosophi perpetuo advocata ad proponendas, exponendas , probandas , propugnandas assertiones , quae habent immediatam , vel utcunque mediatam , sive occasio natam eum Fide assinitatem p Itaquod vel philosophicum procedendi modum negandum sit scien Uficum esse veI modus procedendi theologicus reputari pariter debeat pro scientifico. . Et haec clarius adhuc patebunt ex discrimine modi unius quo pueri, aut etiam viri rudiores cum mulierculis docentur res Fidei, dc alterius, quo casdem docentur Philosophi in Scholis solemnibus theologicis. Illi siquidem it docentur , ut non doceantur nisi verba , quibus Fides exprimitur r at isti docentur insuper rationes vorborum i siquidem istis non aude propomuu