장음표시 사용
141쪽
68 DE sERVORUM DEI BEATIFICATIONE
tom. a. Iulii pag. 43ς. num. 99. sic legitur : Praesul autem e regius sermo est de Rad do Episcopo Tornacensi) .... etsi Druo venerabilis ea , hoc est gesta S. Godolevae scribens vir omni dignus me haberetur , utpote religiosus tanta 'ligionis professor, nihilominus ad omne dubitationis minus de credentium cordibus resecandum, praecipuos adnotabiles oppidi sibisellensis transemisit nuntios,
qui iterata examinatione rem ventilantes , sinceram facti veritatem renuntiarent;
quibus meliter ji R exequentibus , dum veridicorum illa ratificata indubio test-monio retulissent, Dere Antises Da illa auctoritatis commendatione confirmata, siιmmo Pontifici, ejusque fratribus ordinalibus praesentavis approbanda ; qui cum omnibus in Remana Curia pro tunc residentibus Praelatis maturiori profundiorique adhuc rem scrutantes indagatione , cum electam Dei sponsam Virginem ct Maru- rem omni teneratione d gnam invenissent, quam talibus rantisque omnipotens Deus glorificari volaisset sanctitatis indiciis , unanimi consensu Sanctorum hanc catalogo adscribentes , sacra ejus ossa de terra pulvere transserenda , publicaeque adorationi sublimanda praefato Episcopo commi erunt. am negotium beneDolenter executus , anno Dominica Incarnationis Io 84 III. Kal. Augusarum , die Iuna , cum dedola , ut decvit, eaeremoniarum exhibitione , thesaurum illum nobilem atque pretiosum , sanctum videlicet corpuscuIum , de terra elevans decenti
illius venerationi loco collocati t. Benedictus quoque Abbas Rem pesseggiensis preces eidem Pontifici exhibuit, ut inter Sanctos referret Guolgosium tuum antecessorem; & Pontifex respondit, uti legitur in ejus epistolλtom. 4. Gallia Chrisianae , ubi habentur haec verba quae recitat Chris ianus Lupus tom 3. schol. in Synia. pag. ς69. Non enim Sanctorum quisqtie debet canonibus admisceri, nisi s teses adsint, qui ejus miracvla visa suis oculis atte- fretur , ct plenariae Θnodi firmetur assensu . Teste denique supra citato Puri cello lib. 4. cap. 8 I. Urbanus II. in civitate Mediolanensi inter SS. Martyres retulit Heriembardum ,& inter SS. Consessores Attilanum Zamorensem,
seu Legionensem Episcopum ; uti etiam legitur in Martyrologio Romano ad diem Octobris , & latius prosequitur Pagi in Dita ejusdem urbavi II. 13 Decimus Actus in supra recensitis gestis Urbani II. statuitur, &undecimus habebitur ex gestis Paschalis II. Hic anno II os . scribens Episcopis Anagniae, & aliis per Campaniam constitutis , indulsit, ut III. Non. Augulti sei um celebrarent Petri Episcopi Anagnini tamquam Sanctorum Catalogo adscripti, cujus vita fideliter fuerat adnotata a Brunone Episcinpo Signiensi . Litterae Pontificiae impresse reperiuntur in Bullario Romano , in annalibus Cardinalis Baronii , & in novo codice Canonizati num ἰ tumque apud Mabillonium in sec. 4. Bened. pari. I. s in annalibus tom. ς. narratur eumdem Pontificem SS. Consessorum canoni adscripsisse B. Angliram num Centutensem Abbatem . 1 Sequuntur gesta Callisti II. tempore , pro Aetii duodecimo habenda . Udatricus nimirum Constantiensis Episcopus , qui vitam cum mira
lis conscripserat S. Conradi ejusdem Sed is Episcopi, Sedem Apostolicam Praedicto tempore crebris supplicationibus interpellavit, ut eum inter
142쪽
ET BEATOR. CANONIA LIB. I. CAP. VII l. 69
Sanctos referret; responsumque suit: Vitam ejus in Concilio generali recitandam , ct comprobandam . Te ses instuper signorum, quη per eum febant, seu facta sunt, adhibendos . Idem sub eodem Pontifice actum fuit in Concilio Bellovacensi coacto anno IIIo. pretesidente Conone Praenestino Legato Apost
lico, de publico cultu indulgendo in honorem S. Arnulfi Episcopi Suessi nensis . Quidquid autem gestum suit, legitur in Aetis Conciliorum tom. 6.part. a. col. II a. ubi habentur haec verba : Inter ceteros autem adfuit ipse Audeηbo ensis Abbas ferens in manibus libellum de vita, est moribus, miraculi rumque gesis ipsius S. Arnu , quem libellum ego de manibus ejus accipiens aperui , est apertum obtuli Disi is dicens : Ecce , Domini, libellus ipse , qui, me conscio meque auctore , de vita ejus conscriptus es; cui, quod vera sunt omnia qua narrat , testimonium in me perhibeo, edi de cujus miraculis edi hic quo am , est domi plures valde teses veraces adhibeo tyc. Interim , dum haec ab Dis pisdecernuntur, quidam nobiles Magisri scholarum acceperunt libellum , s cursim
perlegerunt quadam gesorum capitula. Quidam ergo eorum concurrentes tιbi erant Episcopi, cum magna conisantia fatebantur : revera ex Deo non est , qui hujus Sancti exaltationi contrarius es. Tunc quillelmus Catalaunensis Episcopus ait: Per Deum turpe est, quod de re tam aperta dubitamus . Unde vos, Domne Tornacensis , cum Domini gratia , remota omni ambiguitate , salvite diem quo ad Iacum conυeniatis, e r sanctum Domini servum de terra Heυando , honorifice r
condatis . Lambertus Episcoptis ait : Ecce Legatus in hac ipsa bolica cum nostro Archiepiscopo Remensi, vel Turonensi eminus residet. Rogo vos , placeat vobis ante illos venire , est vesram sententiam illorum judicio eon firmare . Episcopi dixerunt : In nomine Domini fat. Ut tentum es, Lambertus Episcopus dixit Domino Catalaunensi: REO , agite causam meam . Cumque ille brevi facundia ante Legatum is Archiepiscopos causam explicuisset, tam Legatus Conon , quam sRemensis Archiepiscopiis una voce responderunt : Iudicium vestrae auctoritatis plene suscipimus , est decretum testri consensus roboramus . Ita Episcopus Lambenus convccans Abbatem , designatii diem, quo Aldenbota conveniret , idest Kalendis Maji, est viri Dei corpus sanctum de humo levatum juxta morem sia Iicana Ecclesia , ceu re vera sanctum reponeret me. Sub eodem quoque Callis o II. peracta est Canonigatio S. Hugonis Cluniacensis Abbatis, mortui anno IIo 9. Gelasio II. Papae Cluniaci e vivis erepto subrogatus ibidem est Callistus hujus pariter appellationis II., isque eo loci dum adhuc moraretur , memoratum Hugonem Cluniacensem Abbatem canonizavit. Rem accurate descripsit Hugo alter Monachus in epistola ad Pontium Abbatem S. Hugonis successorem . Pars hujus epistolae extat in Aetis SS. Bollandianis tom. 3. Aprilis pag. 633., integram vero exhibet Bibliotheca Cluniacenss,& ex ea epistola haec ad rem nostram proferuntur: Hie Callistus scilicet II. secunda Cluniacum rediit. ibiqριε sestum Dominica circumesonis G apparitionis de Vote peregit. .Qui dum inter cetera saepius areret de Sita est miraculis B. Hugonis , non quorumlibet chartulas super his profusius exaratas attendit sed personas authenticas in medio Claniacensis Capituli praesentatas , de Sancto , qua Niderant
143쪽
Zo DE SERVORUM DEI BEATIFICATIONE
έerant di audieram, validius attesatas, gratanter acrepit: Episcopis vero , ct CardinaIibus pariter assentientibus, ad laudem ct gloriam D. N. I. C., nataI tanti Cissessoris ut edi tantis virtutibus approbati, sesimum feri Papa deermit. xς Si, quae tempore Callisti II. coatigerunt, duodecimum Actum constituunt; tredecimus coalescet ex gestis sub Innocentio II. qui inter Sanctos retulit in plenaria Synodo, quam Remis habuit, Godehardum Episcopum Hildensheimensem. Diploma Pontificium extat in codice Can nietationum; & Auctor anonymus libelli de Canonietat. & translat. S. G dehardi, qui extat sae. 6. Bened. pari. I. post vitam ejusdem Sancti, inquit. pag. 33. Praeses mser Bemardus cum Majoribus nostra Gessa Hssens, iidera opportunitatem ultra si collatam , ipsum Ansolicum eum omni Curia Romana aggreditur , vitaque Pasoris nViri coram i s recitatur , ct , ut per eum in E cIsa Dei canonidetur, devotissime preces funduntur. Sed , eum consuetudo sit Romanae Ecclesia in generati Concilio Sanctos Der canonizare , quia tune temporis in Remensem emitatem in feso S. Luca indictum fuerat, accepta consilio periti nem Ecclesia nos a usque in praedictim locum distitit, ibique d finiturum ereri me premisit. Tum refert, Bernardum una cum Norberto Magdeburgense Metropolitano Remis honorifice susceptum esse; &, dum jam Synodus aliquot dies GPt celebrata, convenisse Innocentium cum suis Cardinalibus, ipsos de causa B. Godehardi submonuisse, omnesque unanimes di concordes in sua petitione invenisse : Psera die , subdit, eum in SModo generali A IOIicus resideret, nullo admonente, sed Deo faciente, lassicus ad omnes Iuci lentam orationem habuit , in qua diserte epetitionem nos, Ecclesia de Patrono ηομο exposuit; ct , ut assensum praeberent, devotis e possilatat. His ita ge- sis , Episcopus Tarraconensis, vir religiosus est Iitterali scientia eruditus , quo ordine translatio feri deberet, exposuit; scilicet. β ea , qua dicebantur de Patronansro , Ecclesia nfra per legitimos reses, ac juramento comprobaret. His vero υerbis Apostolicus se interposuit, s se a Principibus terra nosra adre in Leodicens Ecclesia cert scatum fuisse aperuit, ut non opus esset id secundis res cari. quod Iucidius Sese posset comprobari. Auditis autem . qua ab Apssico dicebam
tur , Omnes unanimiter, ut canonidetur, assensum praebent, ct, ut laudes Domino
persolvantur, admonent, qui dignatur servos suos ab infirmitate hujus carnis eripere, ct inter sanctis ct Minos suos eOIAeare . tantinuo Te Deum laudamuseanitur, laus omnipotenti Deo persolvitvr , ct se demum coadunata Θnodus
terminatur. Hujus Canonizationis accuratissima narratio extat coaevi scriptoris apud continuatores Bollandianos tom. I. Mase pag. I 6 Idem Innocentius canonietavit S. Hugonem Episcopum Gratianopolitanum , non post Concilium Pisanum . uti censuit Cardinalis Baronius; nec in Concilio Pisano, quemadmodum voluit Natalis Alexander; sed , habito Archiepiscoporum, Episcoporum , & Cardinalium communi consilio, triginta & oetis diebus antequam Concilium Pisanum celebrar
tur contra Anactetum Antipapam ; uti probatur in adnotationibus ad n vum codicem Canonietationum , ubi litterae Canoni Eationis Hugonis i sertae
144쪽
ET BEATOR. CANONIL LIB. I. CAP. vIII. II sertae sunt. In Lateranensi porro Oecumenico Concilio in planaria Θnodo. qua apud Lateranum es per Dei gratiam congregata Samstorum fastis adscripsit Sturmium primum Abbatem Fuldensem;& Apostolicae litterae vulgata
suerunt a Christophorci Br vero Fuldens antiquit. lib. 3. cap. 9., eXtantque etiam in novo codice Canonizationum . .
1ν Denique Eugenius III. in episesa scripta ad Helbertum Episcopum .ct Canonicos Tambergenses . quae est impressa in novo codice Canonietationum pag. I & in novo Bullario Romano rami. a. , de Henrico Imperatore
sic locutus est pag. 333. Tames hujusmodi petitio nisi in generalibus conciliis
admitti non soleat, auctoritate tamen sancta Romana Ecessa , qua omnium cintillarum firmamentum est, petitionibus vestris acquiescimus , atque ejasdem in morabilis viri, cujus exadrationem exquiritis, ex fratrum nos rum Archiepisco rum, Episcoporum, qui praesentes aderant , communicato consilio, memoriam
inter Sanctos de cetero feri censemus . G anniversarium diem solemniter celebrari eonsituimus . De hac Canonizatione loquitur Otho Frisingensis Iib. I. deris. gesis Frid. I. Imp. cap. 63. ubi de sepultura Conradi Regis, inquit. eum regis custu fuisse septilium in ecclesia Bambergensi, juxta tumbam Imperatoris Henrici ejus loci fundatoris , qui nuper auctoritate Romanae Helisia in loca sancta levatus pro Sanctu habetur.
De Pontificia iterum auctoritatis in Beatificationis, ct Canonieationis negotio, interventu. I Aput hoc ad eamdem pertinet materiam , ad quam duo proxime . antecedentia capita spectant; & eamdem quidem prosequitur ab Alexandri III. Pontificatus initio ad nostra usque tempora eo modo , quo fieri potest, ne in immensium excrescat. a Alexander itaque III. inter Sane os retulit Eduardum Angliae Regem, Thomam Archiepiscopum Cantuariensem . & Bemardum Abbatem Cla- revallensem. Bullae extant impressae in Bullario Romano, in Achis Concili rum & in novo codice Canonirationum ; ubi etiam ejusdem Pontificis epistolae reseruntur, quibus omnes Ecclesiae Prielatos, & Aversanum Episc pum de S. Thomae Canonietatione. & Regem Francorum , Monachosque Cistercienses, & Claroallenses de Canonietatione S. Bernardi admonuit, ut ad eorum cultum praedictos omnes excitaret. In bulla Canonietationis S. Eduardi in cit. eod. Canonie. pag. I s. habentur haec verba : Visis etiam Iisereris antecessoris nos i pia recordationis Innocentii Papa . vesris quoque testa niis inde receptis hoc est Archiepiscoporum. Episcoporum & aliorum Praelatorum per Angliam constitutorum quamvis negotium tam arduum s sublime non frequenter fleat , nisi in solemnibus Conciliis de more eoncedi; de communi ramen Fratrum nosroram consilio , juxta istum di desiderium praedicti
145쪽
m a DE SERVORUM DEI BEATIFICATIONE Filii Ruis hoc est Henrici ac vestum , corpus ipsius Onfessoris ita glori
eandum censuimus , o debitis praeconiis honorandum in terris , sicut eumdem Consessorem Dominus per suam gratiam glorificavit in cauis . In bulla Canoni gationis S. Thomae in cit. cod. pag. I 6. prostant sequentia : Praefatum ebi'sopum in capite jejunii, multitudine Clericorum ct laicorum praesente in ec-eissa , deliberato cum Fratribu1 no tris consilio, flemniter canoni vimus , eumque decreυimvs SS. Martyrum collegio annumerandum . Ibi demum in bullae Cinonietationis S. Bernardi Abbatis pag. I9. narratur, dum Pontifex esset Parisiis, multos venerabiles Viros supplices Preces porrexisse , ut eum inter Sanctos referret in Concilio, quod proxime erat Turonis celebrandum; benignas item aures Alexandrum postulatis praebuisse , sed eis satisfacere non potuisse, propter magnam irequentiam aliorum , qui similia petebant: . Cumque nos eidem nego io favorabili satis intenderemus assectu , stipervenit multitudo ct frequentia petitorum , qui in diversis provinciis rem similem m- Ddabant. Unde erim videremui, non po1se congruenter Omnibus satisfieri, sa
tutum fuit pro scandalo devitando, etiam in hoc dimeret. Et post alia in dicta
Constitutione sit c concluditur : Ehιibus Omnibus pia consideratione pensatis , in Concilio Fratrum nVirorum expositis .... catalogo SS. adscribi mandavimus.
Huic quoque Pontifici Alexandro adscribitur Canonietatio Theobaldi Eremitae, de Constitutio reperitur in codice Canonigationum ; quae a nonnullis quidem huic ipsi Pontifici, sed ab aliis Alexandro II. attribuitur . juxta ea , quae in superioribus visa sunt. Testatur insuper Innocentius III. Pontificem Alexandrum III. exoratum a Martino Episcopo Grossetanensi , ut in SS. album reserret Guillelmum fremitam a Malavalle in Tuscia, indulsisse, ut in ejus honorem celebraretur in dioecesi Grossetanen si OH-cium , quoadusque fieri posset solemnis ejus Canonigatio: Ex Iitteris frater nitaris tua accepimus , quod , mm bona memoria suartinus praedecessor tuus olim ad selicis recordationis Alexandri praedecessiris nostri praesentiam accessisper, supplicaυit eidem, ut B. Guillelmum Sanctorum adscriberet eatalogo tenerandum. Idem vero praedecessr noter exauditurum se preces ipsius promisit tempore opportuno , ct interim mandaTit eidem, rit in anniDersario pro Divini nominis gloria, Crejusllem Sancti memoria Osscium cinfes7 ris solemniter celebraret, ct in sua dioecesi
saceret solemniter celebrari. Apostolicae hae litterae editae sunt a Guillelmo de V Vaham explanatione vitae S. Guillelmi pag. 326. quae prodiit Leodii an . I 693. Celebrisque est inter Decretales Gregorii IX. ad rit. de Reliq. ct venerat. Sanctor. Alexandri III. Decretalis , de qua alibi, in qua statuitur, non licere pro Sancto aliquem publice venerari sine Sedis Apostolicae auctoritate . 3 Atiae quoque adsunt Canonizationes factae ab Alexandro III. de quibus Historici testantur, & quarum bullae usque adhuc latent, aut injuria temporum perierunt. S. Guarinum Bononiensem , S. R. s. Cardin lem , Episcopum Praenestinum inter SS. relatum sui se ab Alexandro III. assirmant Scriptores cumulate inveniendi apud Bollandianos tom. I. Februarii pri. 9as. In manuscripto chronico, quod extabat apud Cardinalem
146쪽
ET BEATOR. CANONI Z. LIB. I. CAP. IX. 73
Baronium, legitur , S. Helenam Sueonam viduam mirae sanctitatis a se pulcro Domini, quod petierat, revertentem, de nece Generi sui per calumniam accusatam, & ea de causa a cognatis innocenter occisam anno 1164. inflante Carolo Sueuorum atque Gothorum Rege , ob vitam
sanistissime ductam, additis multiplicibus miraculis, inter Sanctos fuisse ab Alexandro relatam; uti videri potest apud citatum Cardinalem Baronium m addendis ad annum II 64., & late adnotavit Pagi in Sita hujus Autificis xum. 8. Duo fuere Canuti Reges in Ss. numerum publica Ecclesiae auctoritate relati: primus Rex Daniae, qui Martyrio sublatus est anno D mini 1o86., alter fratris filius Rex Obotritorum , qui Martyr occubuit anno Domini I 13a. De his duobus Sapetis Canutis plura legi possunt apud Bollandum tom. I. Ianuarii ad diem 7., & apud ejus Continuatores t . 3.D-hi ad diem Io. , nec non apud Baillet ad eumdem diem , & apud Fleuri hisor. Eccles tom. I 3. Iib. 63. pag. s8. Hujus postremi s. Canuti Canonigatio facta dicitur ab Alexandro III.; sed bulla hactenus inventa non est , licet suerit diligenter perquisita, teste Archiepiscopo Ancrrano Iusto Fontanino in praefat. ad cod. Canoniet. De Legatis tamen ad . Alexandrum III. summum Pontificem a VValdemaro Rege transmissis pro impetranda Canuti junioris
Canonigatione , & de eorum reditu post impetratam Canonietationem plene testantur Historici . Kranetius lib. 6. Daniae cap. 29. inquit uo temp re Pquntius est Oratores rediere , quos Rex ad urbem Romam misit, testscandi
gratia de miraculis , qua ad tumulum Divi Canuti ferent; quo Rex Patri pshumus filius natus es . Erat autem annus pos millesimum cenismus septuagem
mus primus . Tum apud Ringstadium, ubi paternus erat tumulus, Omnem Conventum omnium de Regno concivit Rex Iitteris a Sede Apsolica proditis. Ibi Diuus Canutus solemni precationum genere de tumulo Imatus , arae consecratus
imponitrir. Concordat Ioannes Magnus lib. a. de vitis Pont 'cum v a Iessum in Stephano Archiepiscopo , ubi ait pag. 7. Eodemque tempore . una cum Eschilla Archiopiscopo Lundensi Divam Canutum Tucem ct Regem Obotritorum in SS. eat aluum jussu Alexandra Papa III. inscripst . Denique Isaac Pontanus in re-
rvm Danicarum hisoria lib. 6. pag. aga. narrat. V valdemarum Regem Legatos anno II 68. ad Romanum Pontificem mississe , subditque : Elapso deinde tempore , anno circiter supra millesimum centesimo sexagesimo nono , Regis Legati,
quos R mam transmiserat, inpatriam rediertim , litteras inter cetera referentra
a Pontifice , quibus patris sui imocratissmos manes sacris honoribus venerari pe mittebatur . tauocirca Rex . omni Daniea. bilitate sub edicto Ringstadium eπο- cata , circa solemne Divi Ibaunis, quod in asivum sol rivm lucidit, o parenti caleses honores , ct filio regios celebrari consituit . Pontanus tamcn litteras nonietationis non producit, & hinc fortasse factum est , ut ad nos non pervenerint, uti supra dictum est. 4 Ad Alexandri III. tempora referri debent ea , quae a Paschali Antipapa saeta sunt. Martinus Polonus , &Onuphrius Panvinius reserunt, quatuor Pseudopontifices adversus Alexandrum III. summum Pontificem m. I. K in stir-
147쪽
DE SERVORUM DEI BEATIFICATIONE
insurrexisse, Octavianum de Monticello , qui Victor IV. Guidonem Cre monensem , qui Paschalis III. Ioannem Strumiensem , qui Calli Ilus III.& ouartum Landonem , qui Innocentius III. vocati sunt. Paschalis in Germaniam ad Fridericum Imperatorem se recepit, Carolum Magnum
Romanorum quondam Imperatorem in SS. canonem retulit. Ante corporis Caroli elevationem nullus ei publicus cultus exhibebatur, cum pro fur anima suffragia serent , sicuti sunt pro animabus reliquorum Chri 1tifidelium desunctorum ; testibus Adem arci Monacho, & Gaufrido Priore Vosiensi , quorum testimonia recensentur apud Pagi in breviar. o. Pontis torn. 3. in vit. Alexandri III. pag. 8a. ct sequentibus . Procurante vero Friderico Ahenobarbo faet1 est auctoritate Paschalis III. Antipapae solemnis Corporis elevatio , uti colligitur ex Friderici diplomate impresso apud Bollandianos-diem a8. Ianuarii; in quo, post narrata inlignia opera Caroli Magni Imperatoris, expositis petitione Henrici Angliae Regis , re assensu atque auctoritate Paschalis, nec non consilio univers rum Principum tam saecularium , quam Ecclesiasticorum pro elevatione& exaltatione corporis ejus, atque Canonitatione verba sunt diplomatis refertur . solemnem Curiam in natali Domini apud Aquilaranum celebratam suisse , & corpus magna frequentia Principum , & copiosa multitudine Cleri & populi, in hymnis & canticis spiritualibus , cum timore& reverentia fuisse elevatum & exaltatum . Post solemnem corporis et vationem nedum in Ecclesia Aqui rani, sed etiam in quibusdam aliis Galliae, Belgii , atque Germaniae Ecclesiis Carolus coli coepit, quemadmodum inter Auctores forenses adnotarunt Ostiensis in cap. Audicimurnum. 9. ibique Ioannes Andreas de Reliq. θ venerat. SS. , Cardinalis Tuscus in verbo Caηοrietatio, emcIus 4 I. num. 9., Leetana consuli. I. num. so. , Molphesius e suis. 46. num. Io. , & inter eruditos bene prosequuntur testantes de cultus continuatione. Griet. de festis propriis SS. lib. I. cap. NU. 9. g. Tertium denique dubium . Natalis Alexander in hisis. Ecclessac. 9. θ IO. cap. I. an. I. in me, Bollandiani tom. a. Februarii , ubi ex Athenaeo OBabrugensi schemate I9. reserunt , quintum altare ecclesiae PP. Societatis Iesu esse Carolo Magno dicatum . Verum , cum cultus hic suam originem habuerit a Pseudopontifice; non immerito dubitari potest, an ex ejus concessione, constituta dici possit vera & legitima Beati Lcatio . Castellinus in suo indicula Sanctorum canonitarerum dicit, Carolum
Magnum a nonnullis Canonizatum , ab aliis tantummodo Beatificatum denominari. Contelorius in suo tractatu de Canonieat. SS. cap. a. n. a. eum
asserit dici posse tantum Beatificatum : & haec quidem sententia retinenda Videtur . midquid e tenim sit de concessione secta ab illegitimo Pontifice . tot subsequentes legitimi Pontifices praedictam concessionem sciverunt, reper tolerantiam admiserunt : quibus si superaddatur longissimi temporis observantia . nihil deesse videtur ex iis, quae necessaria sunt pro validitate cultus, quoad Ecclesias particulares. & sic pro susscienti Beatificatione;
148쪽
ET BEATOR. CANONI Z. LIB. I. CAP. IX. 7s
uti bene adnotarunt Molanus innatalibus Sanctor. Belgii, Petrus Gale sinius.& Maurolicus in Dis Marures iis, Ferrarius in catalogo SS. qui non sunt descripti in Martyrologio Romano, omnes ad diem 28. Ianuarii. Bollandiani ad eumdem diem , Natalis Alexander Ioc. cit., Spondanus ad an. 8I4. num. s. . B1illet in vita Caroli Magni ad d. , Franciscus Vi n. in suo tracf. de Caniniet.
SS. cap. 27.Ceparius in suo irectorio manuscripto Canonizationum cap. I 2.num. a.
ς Alexandro III. Lucius III. successit. Hic anno II 8 a. inter Sanctos retulit Brunonem Episcopum Signinum ; qui, postquam Ecclesiae suae per aliquot annos praefuerat, Casimum se recipiens , ibique Abbas electus, populo instante , a Romano Pontifice jussus fuit ad Ecclesiam suam redire in qua sancte mortuus est . Angelus Rocca in Do tria . de Caninior. SS. pag. I 3o. testatur, bullam Canonizationis asservari Romae in bibliotheca P P. Congregationis Oratorii; sed , utut tempore , quo auctor scribebat, ea bulla in citato loco reperiretur , certe , me instante , perquisita suit a P. Gaspare Cerato ex eiusdem Oratorii Familia, viro diligentissimo , &in Ecclesiastica eruditione optime versato , & minime est inventa. Signiae tamen haec legitur inscriptio: ternae memoria Brunonis, quem Lucrus III. Pontifex Maximus Cardi lium , ct Episcoporum conventu Signia in ecclesia B. Mariae , tibi defunctum corpus quiescebat, inter Sanctos jussit adscribi anno ab bus abscessu LVIII. S. P. idest Senatus , Populasque Signinus . 6 Clemens III. SS. Consessorum canoni solemniter adscripsit BB. Othonem Episcopum Bambergensem . Stephanum Auctorem ordinis Grandi montensis, Malachiam Hiberniae Episcopum, ut ex ejus Constitutionibus in novo codice Canonieationum .
et De Caelestino III. in eodem codice per authenticas Constitutiones demonstratur, ab eo inter SS. relatum fuisse UbaIdum , Bernu vardum in Saxonia Episcopum , Ioannem Gualbertum , atque Geraldum . Et praeter hos in sexta lectione antiqui Breviarii Ecclesiae Lemovicensis apud continuatores Bollandianos tom. I. Aprilis haec de S. Gaucherio Canonico leguntur pag. 8s3. Floruit anno Domini II 3o.; succedentibus vero temporibus
ex Divina revelatione can iratus fuit, SancIorumque catalogo adnotatus tempore Domini Calemni Papa , praesulante in Sede Lemovicensi Domino Sebrando ;quod anno II9 . & sic tempore Caelestini III. contigisse , docent subjectiversus ex vetusto libro Prioratus Aurelianensis, Anno milleno centeno cum nonageno quarto , clara virnm meritorum summa revelat . Tum etiam , lifides praestanda est Ioanni Tam o tom. a. . Martyrologii Hispanici , B. RO- desindus ab eodem Caelestino III. inter SS. relatus est. Sed de cultu huic Beato exhibito infra sermo redibit.
8 Plures ab Innocentio III. Canonizationes saetae sunt , quarum extant, in Bullario Romano, & in novo codice Canonietationum , Constitutiones : sed & aliae Canonidationes saetie reseruntur ab eodem , quarum tamen Apostolicae litterae non inveniuntur . Anno Iao a. Pontifex
149쪽
76 DE SERVORUM DFI . BEATIFICATIONE
in Anglia, anno post ejus obitum decimo quarto . Duplex hujus Sancti vita ab Auctoribus anonymis scripta habetur in Achis SS. Bollandianis ad
diem 4. Februarii; & , quamvis posterior vita Canonizationem memoret ab Innocentio faetam anno Iacia. , cujus non meminit prior , bulla tamen
Canoni rationis desideratur. Apud Surium &apud Bollandianos ad d. . D- Iii narratur, Procopium Bohemum Abbatem ordinis S. Benedicti pie defunctum apparuisse Blasio coenobii sui Praeposito , eique mandasse , ut Romanum adiret Pontificem, ipsumque excitaret ad se in Sanctorum album reserendum; tum subditur, Blasium mandatis paruisse , sed Pontifice moras nectente, ipsi etiam Procopium apparuisse, &se Procopium esse dixisse: narratio tandem his concluditur verbis Procopii Sacerdotem Pontifex Vasium per
sagaces expeditos cursores reductum , cum avide, praesentibus tredecim purpuratis Patribus de Procopii gesionibus audisset, Divina resacta , Sanctorum numero illum asperit: misyque in TOhemiam sitii ne S. Maria Transiberim S. Callixti Presbter a Cardinati s Legato a latere vulgo dicto Procopium sanctum , beatum,
felicemque credendum , vocandum , tuendum pronunciar , eique tanti nominis , ct tituli apud Omnes ferendι auctor es, idque an. D. N. I 2 4. Iv. Ton. Iun. Ita apud Surium lis. cit. n. II. De hac Canonizatione mentio habetur etiam
apud Ferrarium iu catal. SS. quorum nomina descripta non sum in Martyrol. R. ad . d. a. Iunii. Fatetur autem Archiepiscopus Ancyranus Iustus Fontaninus in sua praefatione ad cod. Canonie. se bullam perquisivisse,i&, non invenisse . ρ Honorium III. plures Beatorum Canonizationes peregisse, certum est ex ejus Constitutionibus sepe citato codici insertis ; ipsumque inter BB. retulisse Robertum primo Molismensem Abbatem , postea Cister- ciensis Ordinis Fundatorem . ex ejus epistola I a. lib. 6. testatur Pagi junior in vita Honorii num. 34. In vita Roberti apud Bollandianos tom. 3. Aprilis pag. 668. Apollolicum Breve exhibetur , in quo permittitur Molismensibus, ut eum tamquam Sanetum , in sua ecclesia venerentur ; &ManriqueZ in annalibus ad an. Iaaa. sustinet, sub initium anni sequentis suisse Sanetorum canoni adscriptum . Io Animus non est, nec intentio hic prosequendi ceteras Canonizationes . & Beatificationes a subsequentibus Pontificibus saetas , tum quia eorum Constitutiones extant in novo codice Canonietationum , tum qui Ain operis decursu non deerit occasio de illis loquendi. Adnotare tantummodo nonnulla libet de Canonietatione S. Birgittae . quae mortua est anno I 39 r. Petrus Amelius Sacrista in suo Ordine Romano impresso apud Mabillonium tom. a. musti Italici num. Is 3. peractae a Bonifacio IX. Canonizationis caeremonias exponit , & bulla Canoni rationis extat in novo codice Canonizationum . In Concilio tamen Constantiensi , instantibus Oratoribus Regnorum Scotiae , Daniae . & Norvegiae, Ioannes XXIII. eam iterum canonizavit, ob dubiam apud multos Bonis acii auctoritatem propter schisma , quod tunc maxime vigebat . De haCCanonizatione loquitur etiam Trithemius, & tomo primo Operum Gerti sonii
150쪽
ET MATOR. CANONI Z. LIB. I. CAP. IX. 77
sonii extat celebris tractatus de probatione spirituum tunc Constantiae habitus , cum de nova Birgittae Canonizatione ageretur . Denique, ne dubium omnino aliquod superesset de Canonizantis auctoritate . supplicatum fuit Martino V. pro nova Canonigatione . Recens autem Martini Constitutio edita est Florentiae post Concilium Constanti ense anno I I9. & est impressa ante Revelationes S. Birgittae; pluribusque prosequuntur Pagi tom. 4. breυ. RR. Pontis iuvita rumis XXIII. pag. 387. , & Spondanus ad annum Christi I I s. num. a. Notanda sunt verba Constitutionis Martini V. cons mantis Canonietationem S. Birgittae, quae sunt hujusimodi: Ad bonarum mentium, o conscientiaram serenationem puriorem . Depulsa temporum caligine , in clara luce hodie positum est, legitimum jus Pontificatus penes Urbanem VI. ejusque successores Bonifacium IX. Innocentium VII. &c. stetisse ; sed cum id tunc temporis adhuc eliquatum non esset, Martinus V. necessarium esse existimavit sua indubia auctoritate Canonietationem a Bonifacio IX. sacham confirmare . In bulla Canonietationis S. Catharinae Senensis Pius Papa II. inquit, Divino consilio laetum luisse, quod eadem schismatis tempore non sitisset in SS. album relata ab Urbano VI. aut Innocentio VII. aut Gregorio XII. ne se ruente divisionis procella , quod sanctum tina obedientia decretisset, profanum altera censuisset. Quibus profecto verbis Pius non sgnificat casam futuram fuisse dc irritam Canoni Zationem , si a quoquam illorum Pontificum prodiisset, sed suturam iuiise obnoxiam o trectationibus eorum , qui in obedientia , ut appellabatur . Pseudopontificum Aventonensum erant; praesertim cum S. Catharina Senensis apertissime & constantissime pro Urbani VI. jure stetisset, quod Virginis sanctissimae . & miraculis ac familiari cum Deo communicatione clarissimae testimonium, pondus ingens Urbani causis addiderat. II Ex ultimis Canonizationibus per Romanos Pontifices expletis, s la deerat bulla Canonigationis S. Elisabeth Reginae Portugalliae , quae s lemni ritu suit inter Sanctas relata anno Iubilaei I 6aς. a sanctae memoriae
Urbano VIII. , uti legitur in lectionibus proprii ossicii, quod in ejus sesto
celebratur in Ecclesia universali, & testatur Lucas V Vad ingus auctor con- temporaneus, ac Romae degens, m suis annal. ad an. I 33 6. num. 33. Ut
ejus desectum , quantum in nobis est, suppleremus, in prima editione hujus operis ad calcem praesentis tomi exhibuimus relationem de ejus sanctitate & miraculis factam in Consistorio secreto per Cardinalem a Monte sacri Collegit Decanum . Eadem relatio adhuc extat inter appendices hujus nostrae tertiae editionis . Sed nobis ad summum Pontificatum evectis. bulla quae deerat Canonietationis S. Elisabeth suerit expedita, eam in appendices operis hujus rejicimus una cum I v. bullis Canoni Eationum peractarum a sanctae memoriae Clemente XII. praedecessore nostro, quae non fuerunt insertae in codicem Canonizationum saepe memoratum ;utpote ante dictas Canonietationes editum . Et haec quoad interventum
Pontificiae auctoritatis in Beatiscationibus & Canonizationibus dicta suta