Gabrielis Cossartii Orationes et carmina

31쪽

Summo munere, sortium Ad dicenda virum praelia cesserat Doctie vix ego Hnea Flendos late obitus plangere coeperam Cum tu me , bone Verjusi, Ex his ire alias in querimonias Cossarii exequiis tui,

Blanda triste gemens sellicitas prece Illo nempe superstite Vestri lava nimis fata Petavit Sirmondique sagacis ,

Mambruni Avinia praecipui tuba, Gens Ignati jam minus Flebatis querulo stinera pectore. Verum qui potes hunc novis Romani fidibus pangere arbiti Quid me carmina flagitas Me longe melius vate procul canes Ut puri teretem eloquῖ,. Sublimemque animi semper. undique Densis obsita nubibus

obtutu penetrantem omniabneeo, Et Suada, Sophic chorus Omnis Castalidum cingere amaverint: Ut mox grandia carmina, Divinique modorum aemula Virgili, Magni sponte secraverit Umbris Vechiadae, quem manus impia

Pro Christo haud timidum mori

Ferro transadigens vexit ad aethera.

Addes his quoque dotibus Ut rupta in superas monstra recens domos Ima de Styge, perfido Virus mortiferum per male credulas Mentos spargere dogmate,

32쪽

Coera conspicuo quae calami prius

Certa cuspide fixerat, Lingua proruerit fulmine vindidis. His ergo his numeris , quibus Fratrem tam celebrem, tam subita tibi Subductum nece congemis, Cossarii indigetis fle simul asperum

Funus Fors erit ut tuis Lamenta ad paria fletibus excites FERNANDuM, Aonii decus

Tutelamque chori qui Latiis dolens Vates eximios modis His fraudari opibus, quas licet impari Cantu Gallica splendidas Dudum Musia refert nos placido prope Solus lumine respicit Et magno e Padera quem bene temperat, Largis muneribus beat. Sed quis de Clario monte , quis interim Tam gratum mihi perstrepit Cossariique canens tot decora inclyta, omnes ex Heliconiis Musas verticibus devocato ut gravem Frisenis citharam tui, Facundique Ruri attonitis melos Insigne auribus hauri l . Huic, o Verjusi, huic rite canentibus Sacro digna silentio Actutum tacita plaudere amem lyra.

C. D PERIER.

Ioannem Venusium Abbatem, Antonii germanum.

33쪽

COSs ARTIUS AD AMICOS

NE SUUM E MORTALI VITA

EXCESSUM LUGEANT.

N Emihi, ne gemitu indigno turbate quietem:

Tumulumque moestis irrigare fletibus Desinite, o vates. Nec enim,si velim dolorem Cohibere pietas renuitin constans amor, Nostra etiam tristes patitur fortuna querelas.

Planctusque recipit obligatos funeri. Vivimus: spolium de corpore mors habet uno Quod amastis in me , quod sui Cossartius, Non rapuit Manet ingenium post fata superstes, Animulque veri cupidus iecti tenax. Quam juvat immoto gaudentem insistere recto, Nestite vestiae sertis ingratas vices Et dubiani , celeremque humano pectore labi, Non posse morum perdere innocentiam linam dulce est sine nube ipsum deprendere verum

Mundique causis fonte mirari in silo bEternamque sitim aeterno restinguere potu Sese fruendum largientis numinis Hie legere, inque uno fas omnia distere verbo Et quod librorum tot pallii volumina, Tot fando nunquam potuere evoluere linguae, Sine voce reserat eloquens silentium. Discendi labor omnis abeae insusaque menti 'oblivionem non timet scientia. Cumque olim innumeris confuderit ora loquelis Mortalium audax standere in coelum suror Sermo unus placuit seperis, & foedere pulchro Conjungit de pectora linguas amor. Hic χοneiliais coetus spectare piorum

Meo adsidentem Labbeo demum licet:

34쪽

Et conjuratos Christum desendere Patres ἰSeu voce dimicandum di ardenti stilo, Sivo fides pars sui obsignanda cruore.

Hos multiformis Error, e foedam aspita

Haerescobuelans faciem gremiumque parentis Discerpere atrox schisina, pellaciis manu Jucundum mittis docilis miscere venenum, Horrent, metuque sub Styga occultant caput Me quoque pars tanti spectat nonnulla triumphi: Calamoque more vindicasse cpelites Ingens rinnc pretium,mercesque resertur Olympo Vati rependit Vechim grates sito; Atque immortales dat circum tempora lauros, Sacro coronam delibutam sanguine. Auratisque adeo tecum Francisce quadrigis, Memor dicati carminis, Solem luper Stellarumque domos laetantem tollisci Averni Seu cum revisisJaponem ereptum jugo, Et tandem edoctos Christo seccumbere Sinas: Seu templa crebra supplicum excitus prece Ingrederis, toto quae plurima condidit orbe Tuoque Pietas consecravit nomini. sinu etiam nobis, ut quondam, nunc quoque cordi

Versiisque, tibiaeque, argutis fides In numerum pulsiae digitis Rapit entheus ardor

Animos volentes disertae carmina, Inspirante Deo, undunt ex tempore linguae:

eis aula coeli plaudit, superum chorus Mirando favet omnis. Et est audire voluptas Non fabulosi vana Pindi somnia Grajorumque essicta modis mendacia miris

Non additum aris atque adoratum nefas Sed cantus sacros, quibus est Deus argumentum Ingen , perenne, nestium fastidii,

Usque placens , quod nec cantu exhaurire facultas ἰ

35쪽

Cultu nec ullo majus essicere ingeni. utinam preto famae popularis amore, Aulaeque nimium lubricis favoribus

Dignum latori redditurus praemium Terrarum coelique pateres cui dextra creatrix Cum promat ultro quas det immensas opes Ipse suis gestit sese seper addere donis. Hac sorte latus , his bonis circumfluens Non merui injusto causam tribuisse dolori. Amici amico siccine beato invident Gratari potius, decorique applaudere nostro Fides monebat. Cur inane lacrymas. Perditis 3 ah me flete paterna in regna receptum Sed fiete vestrum tamdiu exilium trahi.

JOANNE COMMIRIus. S. I.

DE OPUSCULIS COSSARTII.

N magnum in parvo Cossarium quaere libello

Majora ingentis stant monumenta viri. Consilia hunc melius longo instaurata labore Doctrinae, ingenii pignora certa, dabunt. Hinc pete Cossarium, Cossarii haec nomine digna :Nec monumenta capit tam brevis ista liber. II quantum micat ingenium δε docti inani bello ria Cossarium sat didicisse potes. P Tam socia I EI INI, S. I.

36쪽

CossAR τι cineres ph rigantur.

Dum vatum lacrymis, indecunque Ingens carminibus cietur umbra Cur solus taceam , rogas, Ruaee. At nobis taciturnitatis illa Quam tu nec potes improbare caua Nempe me nimius dolor tacere, In parvas dolor eloquens querelas Sed magnas taciturnus in querelas Cogit, e reliquo loquente vatum Et plorante choio. Fuit Suadae Hic Cossartius arbiter colendae: Et quas nunc doceo prosessus artes, Et qua nunc sedeo sedens cathedra, Clari se juga laureata misntis. Idem Pieriae arbiter catervae, ras pectore continens Athenas Τotam pectore continensque Romam . Et ritus patriosin exterorum

Et jus Pontificumque Caeserumque, Et nodos Sophiae impeditioris, Et sinctae abdita scita distiplinae, Quid non denique norat prophanae Et sacra pater eruditionis Quin, noster erat sedatis ille,

37쪽

Quid te quid tibi, dolor tacere

Vel causam taciturnitatis ipsam Me luctuque gravi stupere cogis.

Ergo carmina me rogare cessa, Coslatii ante alios amans Ruare:

Desenti haud Met esse tam diserto Hunc Santolius, tererus,' qui I possunt alis, canant sedales. His laudare vacat, mini dolere. IO AN Na i Licin s.

38쪽

LUDOVICO XIV

PANEGYRICUS I.

PAR Is II KAL. OCT. ID ID C. LV. 'OLEMNI illa principum qui maxima quondam imperia condiderunt , vel stiperstitio, vel industria suit PRINCEPS

SERENIS MIM E ut cum ea

constituerent primum , cum krmanda legibus gerendaque sustiperent ι exorta divinitus miracula quaedam se oblata de goelo prodigia mentirentur. Ita enim sibi merito persiladebant homines ut in profana vetustate sapientissimi, tum demum adjungenda sibi populorum studi , excitandam multitudinis veneratio nem - cum rebus sitis opinionem Divinitatis alitaquam adstisterent statuebantque nihil sergere unquam sitblimius poste, quam quod coelestibus causis primordiique fundatum est nihil stare firmius certiusque defendi, quam quod religione custod1-

39쪽

i LUDOVICO IV. tur. Quam illi regnis suis dignitatem tam ambitiose moliti sunt exquinti mendacijsaiungere, hanc Divinis beneficiis provisem imperio sito Reges Christianissimi gratulantur ι agnoscuntque non ad Vanitatem quandam ostentationis, sed ad muneris gratiaeque praedicationem , plura Deum, illustriora Galliae laroiendo concessisse, quam fingendo comministi splendidi quondam praestigiatores potuerint has autem fortasse alias suisset, operosius antiquitatis exempla conquirere, excitare testes a mortuis , fastorum annaliumque fidem appellarer juvisset replicare ultimam hujus imperi memoriam , illiusque quasi nascentis cunabula subire lis

divinitus ornata mulacribus , Pae non tantum singulari prodigio concessa, palamque coelo delapsa iunt sed etiam perenni miraculo , post tot retro

secula durant etiamnum , aeternitatique servantur. Nunc vero, cedite veterum aetatum prodigia, aera , marmora, monumenta omnia , cedite Clariora

nobis aetas haec nostra suppeditat , quam ut antiqua renovare, in superioribus seculis arcessere sit opust neque sine injuria possemus admirationis nostrae partem praeteritis impertire dum admirationem omnem hodierna,ut merito sito postulant, ita splendore ac dignitate, quo se cumque nostra serat orario, longe silerabunt. Sic enim est 'u Do VICE ADEO DATE,

miraculo natus , miraculorum aetatem quandam

attulisti, quam agere videris ipse, populis tuis concessisse ducendam. Plena fiunt regni tui exordia ij prodigijs , quorum in aspectum intentus orbis terrarum , partim gratulatur , partim invidet

totus admiratur. In tanta conspiratione illustrium erga te studiorum, patere venerationis nostrae quasi

tributum aliquod pendamus ipsi quoque primas

40쪽

academia nostrae voces , celebrandae imperi tui selicissimae augustissimeque infantiae, consecremuS. Λggredior, Auditores ornatissimi, dequς incomparabilis regni laudibus eas me diligere profiteor, non quas exaggerare dicendo velim, sed quas assequi admirando non possim . Miracula una prodigiaque persequor: atque ut a sacris olim arceri profanum vulgus selebat , ita quidquid vulgare , quidquid humanum est, jam inde ab hujus aditu orationis exclud, nihil admitto, nisi quod praeter consuetudinem, citraque rerum ordinem naturamque Communem obvenerit. Quo genere coelestium beneficiorum, dum infantis Lumo VICI regnum plenissimum fuisse demonstro non vereor ut faveaintis Auditores tantique Principis felicitatem gra tutationes Divinorum operum praestantiam veneratione prosequamini.

Ac primum , sinite me hoc loco refricare leviter, quasi sitspensa manu tangere acerbissimi vulneris cicatricem, cujus offensionem idcirco minus verebor , quod consecuta praeter spem trium annorum felicitas incredibilis medicinam attulit omni sanitate atque integritate potiorem. Revocate animo illius diei memoriam , quo die Ludovici Iusti ad immoria talitatem transtus mortem huic imperio prope attulit Meministi Gallia, quae tua facies , qui senses fuerit: cum uno eodemque die Reges duos experta, Regis tamen praesidium tutelainque desiderabas: O interutrumque media , vel jacebas cum mortuo, vo um pupillo infirma imbecilla reptabas Meministic, exteri hujus imperi hostes cum ex Ludovici funere revixistis is quasi stipendiaria in

posterum vestra latura mors esset, quae tam insignem vobis operam hoc facto navaverat sipe feroces, fiducia tumidi, infirmitate nostra magis quam