장음표시 사용
151쪽
Caput XXV. Exte diapason speciei, quae est ex parhypate meson ad triten hyperis
bolaeon, hoc est ab F magno ad sparuum, Unicus est Modus ipsius Diapason nomine Lydius, diuisus harmonicos in cparuo. Ideo Princeps in hac classe, quippe qui Plagium habet Hypolydium, de quo antea. Communi S duorum Modorum diapente se fa. Clauis finalis.l magnum. Diatessaron ut is, hic superne adnectit, cum Plagius inseriae. porro hic Modus apud ueteres Ecclesiasticos in magno suit usu, ut excantibu, vetustioribus satis liquet, sed tetricus uidetur Modus, quem Lucia,nus, rati Fuocat, ApuleiuS querulum, Horatius uero Lydium pro Ioaenico, ut Persas pro Parthis usurpasse uidetur. Plato in Republica libro
tertio ter binas HarmoniaS numerat. Alteras hηνωδερ, hoc est luoubres siue querulaS μψολυι ιςiGα σιατονολυι ις id est, Mixolydias Syntonoly, dias, quas ne mulieribus quidem utiles ait, nedum uiris. Alteras bisti in siti αρ, id cst molleiSac temulentas, jaci id est, Ionicas 5c
Lydias, quotcunq; λαληρῶ, hoc est, relaxae, remissar. 5 resolutae ita enim copiose exponit interpres uocantur. Sed nein has bellicosis uiris uti tes existimat. Relinquntur igitur duae, id est, doricae ac phrygiae, De quibus tamen nihil certi pronunciat. Sed adhibenda omnino eas harmonias praecipit, quae animum uirilem ad generosa dcco Uinctaminant ac excitant. Haec tamen obiter Glaucus apud Platonem Socrati nescire se Harmonias fasta, refert, Ita* Plato tans ipsi no satis notὸ disseri quanquam illum haec perspecta habuisse puto, ut erant illo do, stissimo saeculo omnia mathematica. Quo Pacto autem ab interprcte sint intellecta, haud facile dixerim, Illud cci teώι Τολυδ ιαὶ, Uertendum erat mi quomodo omnes musici composito pro simplici utuntur, at Rd pro Septimae diapason speciei nomine. Idem deer-τονολυδici seno quod haud scio an pro Aeolio posuerit Modo, Quod siesiet, Plato R; Romectatura in sex Modorum principibus prorsus nobiscum conueah ret, Fieri autem potest ut Plato Syntonolydium intentum Lydium' 'xellexerit, ut inusici uocat Syntonii diatonum, quo pacto et Cleonides 'troductorio &ali j musici tetrachorda per tria secat genera. Iulius aut 9 iv3 lib. . cap.'. Sex item principes ponit his uerbis. Aprum uδε, inst)
152쪽
stu re, uox appellativo multis rationibus Ppria fieri potest. Sed ad p. 2nem redeo quem uno ore aiunt Lydium reiecit mihi quidem non uidetur. Nam Mixolydium&Syntonolydium cuni Lydio eundem esse,non puto existimabunt. Et Plato ita uidet de hs d. dis locutus, ut in uniuersum nihil certi affirmet. Sed Seliendos prae unit.ut iam admonuimus, qui masculum retineant animum N ad uiriliaticta stimulenti Uerum enimuero quod prius nobis dictum eli,n ri non potest antiquitatem hos uariasse,sed ne* dubium esse Modorum naturi alio torqueri posse, ut a uideat leuis modus, eum ad grauia adhiberi petidissicile non esse modo accedat felix ingenium,Et contra grauem ad leuia quo . Guod in carmine Elegiaco apud Ovidium contra generis egus naturam laetum grammatici contendunt. Ego ita Lydium egregiu Mo, dum existimo, si quis ita tractet quemadmodum ueteres Ecclesiastici. Sed nunc uerborum Latis est. Apud ueteres igitur Ecclesiasticos uideo dupli cem huius Modi fuisse usum,alterum inter Fet e paruum, ut ipsi diapasonsu oerne deesset semitonium minus, Alterum inter duo F s, integra dia.pason: sed eum plerun esse corruptum. Prioris usus breue esthoc
Enedic a nima mea Domino & noli ob liuisci o.
mnes retributiones e ius et renovabit si cui a qui se tu
153쪽
Ad hanc formam est:Loquebar de testimoniis tuis. Introitus de Uirdinibus,5 plurimi ueterum cantus.
R perias eundem hunc ueterem Lydium descendere in E graue, quemad bdum superius de Ionico diximus in*graue, aut in Synemmeno in Epaue. Cuius hoc eXemplum est. On tes S omnes colles humiliabuntur. Et erunt praua indi recta& a spe ratia ui as planas Vcni Domine&no ii tarda re
Alleluia Euo ua tali Uius aut Modi aliasuel minorum uel maioria psalmoruintonatio, nes, Item Resposorioru Introituu. Versus alios qua priore libro de quinto uulgi Modo exhil uimus, haud eqde inuenisse me memini. Imbinea sum opinione, quas intonationes, quos Introituum Respos ortorii Versus uulgus habet in quinto suo Modo, hoc est Ionico,ea omnia olim Lydii fuisse. Ueru posteaquam solum uerterit Lydius, etiam haec succes ris facia uel belli, uel mauis delatoris iure. Admon uimus hoc etiam sol ea ulls de Modi huius plagio, nempe Hypolydio at* adeo etiam de Hypoarptio. Nec haec corruptio dissiciliorest quam in Gradualibus, ut mox disidrisumus,ubi ex mi fit is in b claue,qus mutatio tortos sane nobis dedit
154쪽
eaptiuitate pie bis su ad exultabit Iacob, dcistabitur Isita
D Irimus autem in superioribus hunc lHodum nostra aetateapudet.tores iii nullo esse usu, cuius omneis cantus in Ionicum deflectunt. pro mi in b claue se substituetes. Quae consuetudo ita inualuit, ut purum Lydium nunc raro inuenias,cui non alicubi si sit in sextum, quasi cospitiitionein eum faeia, de exilio eius publice sit decretum.Haud quaqua tamenegauerim eam comutationem aliquando comode fieri,aliquando necessitate urgente: Commode fit in una alteraue nota, quae tamen Modum non mutat. Necessitate uero propter Tritonum in genere diatonico uitandum. Atqui ea mutatio corruptos nobis secit, ut iam diximus, cantus,ut in gradualibus potissimum uidere licet, praesertim facta iam aliquotlocis mutatione mi in se. Deinde uero cum more suo hic Modus in a paruum ascenda ac descensus fiat subitus in b clauem, necesse est remeare mi: Ne enim ibi se cani po tuit, ut in reliqs praecedentibus notulis:fieret enim Tritonus. Caeterum in Emagnum delatus,ac rursus in b clauem assurgens, necessario mutat mi in se, alioqui rursus tritonus interueniret. Inuenies
autem quosdam huius Modi cantus, qui in a paruum ne p ita subito coniscendunt, nisi etiam f paruum attingant, ness rursus subito ac uno lapsu exa in bre labuntur, sed ex sinc: Quos omnino in Ionicum deflectere queas bifariam*catare uel a diapete Lydi j fa se ascendedo seresi,desco dedo fila fauel per diapente Ionici in Synemeno tetrachordo ut solascendedo ut mi sol, descendendo sol mi ut. Quanquam haud scio, qui fiat, ut cum uoluptate quadam libentius Ionico acquiescamus, tinniat. suauius illudia quam mi in auribus nostris, sed puto uel assuetudinem per omnς uitam Ionico obnoxiam in causa esse, uel, quod uero similius est,Ionicum Lydio naturaliorem esse, grauiorem aut Lydium. Sed huius Modi exemptu ponasmus, quod bitanam cani poterit.
155쪽
alterius in synemmenon tetracbordo.
L tu mi na re,illumi na re Hiemsi lem, ue nit lux tu a, Et glo ri a Do mi ni super
or ta est Etambula bunt gentes inlumineta o,& reges in spledore ortus tu Elela ri a. fumatis huius na ita uocarit unius syllabae plurimas notulas certo iterationis agmine incedenteis quartam ab fine notulam, item deciam/m,at' in b duntaxat leuant,viIonico soli Ratapta cantio, alq in c sustol*0quirit aptum Modo quod nos, etsi rarius ita inuenitur, secuti tamen ''VRutres ipsa cuius gratia exemplum adduximus, clarior essetnn fine h/m uersus omnes in se libentius inclinant potest tame dc mi cani,sed duriuscule sonat. Uerum haec de Lydio satis De
156쪽
Lter huius diapason Modus esse debebat iisdem quidem limitibu, A duibu, hie Lydius, sed mediatio obstitit, quo minu S in usum uentirit N'm plaoiorum lege, inferne diatessaron, superne diapente hab fidebebat, quod hic fieri nequit. Ex Fenim magno, in mi quod est iii, claue Tritonus est. Ex eodem autem mi, ine paruuiemidiapente est. Hic Hyper ol', de quo in Hypophrygio diximus, Pl gius est, quaproptecum nominandus erat,sed Hypohyperaeolius nemo sanus dixerit quando Hypomixolydium etiam quidam dicere non audent, Sed Hyperphryotus non incommode a quibusdam dicitur, nempe ad formam Hyperiastii, Hypermixolyd' ac Hyperaeolii. Est enim hic proxime se, praPhrygium, nec aliud habet nomen, ut habet, cuius systema obtinc Lydius. 'Quod autem Politianus ac Franchinus Hyperlydium uocatuscribant, scire uelim, quibus authoribus tradant. Ego hercle codicum errore deceptos crediderim,ita enim omnes corrupti nostra sunt aetate, ut Ius, quotieS reS contrarium clamat, prorsus nihil sit confidendum. Niῆserte quis nouo more, di ,-αm P υetro, accipi putet. Hic enim Modus essi male uersus, ad Lydii tame systema consistit. At neq; Ptolemaeus Hypermixolydiu, ne Aristoxenus Hyperiastium sic intellexere,quare mendum in libris esse existimo, non nouam appellationem. Hunc Modum apud Ecclesiasticos semel ato iterum celebratum reperto,sed aliquadono pleno systemate, Cuius duo hic exempla sub Jcere placuit.
superne,ad somam Lydi j. adora
157쪽
ado rate Dominum au lasan etae ius. B Si huic similis scensu ac descensu cantio Domine sae mecum miseriis cord iam tuam, quam reseremus libro sequente in Lydio, ubi de H ν, perphrygio exempla adducemuS, at adeo huic etiam sequenti prorsus simile alterum, ut hoc praecedens suum habet alibi.
superans diapason. Er siqnia crucis
Caput XXVI. VLxim diapason species ab Lichano meson ad Paraneten hyperubolae5,hoc est,a G magno ad y paruum,duos habet Modos,alterum ipsius diapason nomine, Mixolydiu, harmonicos diuisum in paranete diezeugmenon, hoc est, in d paruo. Alterum Hyappionicum diuisum arithmeticos in c paruo, de quo paulo post Mis*0lydius igitur uulgo septimus didius, inde ut puto nomen habet, quod Vm Lydio permixtus sit, quippe cuius septem possideat chordas, quanaq*δm aiam quo p causam huius denominationis superius assignauimus.
158쪽
Apud ueteres Ecclesiasticos in maximo erat usu,nostra uero tempestate in nouis thematis, quemadmodum es eius Plagius,
Lνdius cum suo Plagio Hypolydio, prope ignotu Quod inde acedisse
reor, uod Ionicus celebrior Modus,dcut puto,antiqui ut sol habeat diapete A si no positu specie tamecu MiXOlydio commune. Caeterum asbefactio ea est ecit, ut cantores ad eam perpetuo adiecerintvisa duae diatessaron est Ionici, superne adiecta, non resol, quae Mixolydii est diates tiron. Porro ad hunc Modiam multae sunt iucundi uimarcan.
tiones, ut in mille Responsocias Introitibus. patet. Uiri Galilaei huius si
Modi intritus. Item: Puer natus est nobis, quem Petrus Ulatensis alluieleoantissime quatuor instituit uocibus, ex Mixolydio tamen Donu in.stituens non abs licentia, sicut postea Ioannes Moulon in Ionicum eun. dem mutauit: Responsoria, ut Cilics Apostolorum:&,Summae Trinita. ti, Utrun poppido eleganter hunc lHodum referes. Quae exempla, i Wobuia studiosis, examinanda ueniunt. Nos Prosam illam omnium ele gantissimam, Nab D. E R As M o Roterodamo praeceptore nostro mire olim probatam, in medium adducemus, Quae est ad Apostolorum Se natum precatio, omni reserta ornatu, omnibus decorata floribus. In
qua primus quidem uersus loco Prosmih est. Secundus uersus petitionem breuissimamcotinet, Tertius iuste petitioni reationem subisscit, Quartus Diui Petri Apostolorum principis Encomtum, intus Pauli,Sextus septim us. Mathaei. Oftauus ac nonus reliquorum Apostolorum nomenclaturam, Decimus congratulationem habet. Ultimus Conclusionem. Qua in re etiam alc etiam cossederandum, quam sobrie exordium,quisiquis hic fuerit author, sumat a Diapente Rhetorica, de qua in Hyperiὸ stio diximus, quam aptos S minime fucatos titulos, nulla superlatione, nulla quaesitos pictura ponat. Deinde petitio qualis est ut ditescantEcde
siae minime, Sed ut earum uitam ac mores clarus ille Senatus moderetur Petri autem ingenium, ut mitissimi Apostoli uno uerbo, Concedunt, ex pressi es Antiochum ac Remum pro Antiochia ac Roma figurate qui dem,sed apte posuit. Nec dignatus Romulum,ntseatricidam,nominur Remum innocenter trucidatum posuit Diuum uero Paulum ut gregium pugilem designatis etiam uerbis pingit inuasisti inquit, & non qu)mlibet nationem,sed Graeciam. Tirannidem autem est. Illudiitro ingenii specimen uide in Mathaei laudibus ut Periphrasi immaculatiὸ gni, ut antitheto candidi uelleris ad horridos Aethiopas pie ludit, quὸ η pulchre, S plusquam succincta enumeratione euitat taedium nimis to orationis futurae, siquidem omnium Apostolorum praeconia singuli tim, referre uoluisset. Atqui id haud immerito quis stomachetur, q*q nam pacto acciderit, ut tot nunc seculis 'Mathiam omiserint placeti codi
159쪽
ct; aecphalo etiam uersu facto, nec priore respondcnte, clam nihil saei liti, tibi tu es sei. Et author ipse uersuum parilitate ut ita loquar cauisse ui. deri potest,iae corrumperetur. Eum igitur pro honore optimi Apostoli fellituimus. Decimi item uersuS compendium con syderatione dionum si Cum cnim Orientem ac occidentem nominasset, ne Septentrionem te Meridiem longiora uocabula ponere cogeretur. Imo inquit, teres mudi circulus, quo uno uerbo plura complexus est, quam illis duobus. Rurasse, illud Gaudet habere patres, de Romano more tractum est, quoties pa.i ibuq plebes blandiri solebati Expecitat autem iudices, ex Matthaei capiat is Lucae capite a a. Postremo concludit merito laudes illis 8c honored beri sed ut Sanetis. Nunc ipsam Prosam audiamus, nimis euaoati, in re aliena quanqua Optarim,multa ad hunc modia declarata,sed ab eo qui doctius haec ostendere posset, merebatur certe Procerum Ecclesia maiestas, es ingens haec uigilia, qua Ecclesiam illustrare conati, tam clegantes nobis peperere cantiones,Cum nostra artaS nihil noui dignum auditu excooitet, uetera non modo non intelligasised rideat etiam. Merebatur inquam conatus ille tam pius Cicerone aliquem, qui pro dignitate ea es laudaret&narraret.Mihi sane labor ille grauis non esset, si tam possem quam uellem. Habent illi haud dubie apud Seruatorem nostrum suum praemium. Nos nostra ignauiae S ingratitudinis meritas luemus panas ualde uereor.
Ad Diuorum Apostolorum Senatiam Oratio in ViXoly
La re Sanctorii Senatus Apost olorum, Priceps orbis terra.
Mym,Redior. regnorum. Ec cle si arum mores uitam moderas M a re, Quae
160쪽
.Quest doctrina tua fideles sex ubi AAnxi Och 'NRcm'cocediti iis Petre regni solid: Tyranide tu Paule RicXZdrina inuasistiGrscia: si is o pas horridos Matthse agrael liuellcre, Qui maculas ne ses at a ii,
quas uesti isticandido:Thoma, Earptolemae e, Ioannes, Philippe, Simon Iaco bi . pari les. Matthi a nouis sinae, Andre a Thades