장음표시 사용
61쪽
7. Ad ultimum afferamus n0nnullos locos, in quibus Verba ponendi, locandi, Sim. reperiuntur, quae, quum motus n0tionem quodammodo habeant, huc r0ferre non dubitavimus. Ponere: Fin. IV. 25. 69: sapientia pedum ubi poneret non habebat. Imponere: Fam. VIII. 17: cujus amicitia me paulatim in hanc perditam causam im
posuit; - Oir. I. 32. II 5: quam spersonam) casus aliqui aut tempus imponit; - Sulla, 3. 8: quam pers0nam) tempus et respublica
imposuit. Locare: Μur. 14. 30: duae sunt artes quae possunt l0care h0minus in amplissimo gradu dignitatis; - Q. Rosc. 10. 28: disciplina locabat so non minus H. S.). Collocare: Part. Or. 7. 26: sic confectio memoriae - in his si0cis) imagines ut litteras c0ll0cat;
- Off. III. 5. 25: quom h0minum fama beneficiorum mem0r in concilio caelestium collocavit. Constituere: Tusc. V. 5. 13: velut iste ch0rus virtutum in eculeum imp08itus imagines c0nstituit ante ocul0s. Restituere: Fam. X. 27: sin ista, pacin perditum h0minem in possessionem imp0tentissimi dominatus restitutura eSt. Ann. Verbum, quod est movere et quae eX eo c0mposita sunt Verba SaepiSSime cum Subst. abstr. 00pulantur, cfr. De Or. II. 62; ib.
Quem ad modum supra nonnumquam fecimus, ut Verba intransitiva in disc0ptati0nem vocaremus, ita hoc loco ad ea, quae m0d0 a nobis tractata sunt, Verba motus transitiva, nonnulla ejusdem Signi ficationis, quorum pleraque intransitiva sunt, addere licet. Neque enim est quod haec Verba commemoranda non Sint, quum actionem eXprimant et quatenus in his verbis pr0gredi liceat, inutile n0n esse videatur cognoScere. Praeterea animadverti potest localem significati0nem, quae his Verbis proprie inest, in temp0ris vel ordinis significatio nem persaepe tranSire, quum SubSt. abStr. conjuncta sunt. Itaquen0nnulla exempla asserentur, in quibus inveniuntur Verba eundi pr. Sens.), cedendi, currendi, Veniendi, Sequendi aliaque, quae variae sunt significati0nis. Atque sex iis subst. abstr. quae his Verbis conjunguntur, Saepissime invenitur oratio. Cfr. S0X. Rosc. I. 3: exire atque in VulguS emanare; Tusc. IV. 2. 5: rodeat; Fin. I. 9. 29: ratione et
62쪽
via pr0 cedat; Or. 61. 207: currat; Verr. III. 42. 100: 0mnes civitates percurrit; or. 38, 132: perv0nisset; De Or. III. 45. 176: sequatur; ib. I. 33. 152: consequatur; Caec. 19. 55: aberret; De Or. II. 38. 157: declinavit; Τuse. V. 28. 80: d0flexit; Verr. IV. 16.35: digressa est; Cael. 21. 51: emersisse jam e Vadis scopul08 praetervecta; De Or. I. 48. 209: vagari et errare; Pliit. I. l. 3: festinat; Tusc. I. 45.108: fugiat set relarmidot; Phil. II. 35. 88: ingressa erat; De Or. I. 35. 161: evolavit; Fin. V. 26. 77: praeterv0lavit; P0mp. 2. 4: pr0ficiscatur; Phil. V. 14. 38: properat; Phil. II. 33. 84: transiliat; De Or. III.
3. 9: vagabitur. I. Verba eundi, quae sunt ire, abire, prodire, redire, tran8ire, perpauciS l0gis cum subst. abstr. conjuncta inveniuntur: Att. XIV. 15. 2: incipit res mulius ire; ch. ib. 20. 4; - Sest. 33. 72: abiit ille annus; - Mur. 3. 7: abiit illud tempus; - Verr. I. 54. I 41: si et es abiret ab eo mancipe; cfr. Verr. III. 64. 148; - Tusc. I. 45. 109: quamquam enim sensus rebierit; - Caecil. 21. 68: consuetudo Serpere ac pr0dire coeperit; - Quint. D. II. 14. 4: ambitus redit; - De Or. I. 39. 176: hereditatem gente ad se dicerent redisse; Tusc. IV. 24. 54: ista bellatrix iracundia, cum domum rediit, qualis est cum uxore; - Cluent. 30. 83: eo transire illius turpitudinis infamam; - Inu. I. 34. 59: cum - duae parteS transierint ratiocinationis, 2. Prop0nuntur deinde cedere, accedere, di8cedere, intercedere, procedere, recedere, 8uccedere, eX quibuS accedere, ubi primariam suam significati0nem n0n amplius retinet, SaepiSSime cum SubSt. a Str. conjungitur. Cedere: Brut. 6. 22; cum tibi intas n08tra jam cederet fascesque summitteret; - Phil. XIII. 13. 29: auctoritati cessisset audacia; - Cat. M. I9. 69: horoe quidem cedunt et dies et mense8 et anni; Tusc. II. 13. 31: cedet pr0fecto virtuti dolor; - Tusc. III. 1. 2: ut vanitati veritas cedat; - Tusc. V. 27. 71: huic beata - vita cedet. Accedere: Her. IV. 22. 30: haec admonitio magis accodit ad simili tudinem; - Phil. III. 1. 3: cur n0n quam primum publica accedit auctoritas; - Leg. II. II. 27: antiquitas pr0Xime accedit ad deos; - Cluent. 30. 83: ad quem numquam accessiSSe culpam. Eadem fere significati0ne atque addi saepe reperitur. CD. Inu. II. 57; De
Osr. II. 3; Fam. I. 18. Discedere: Fin. I. 20. 66: sic amicitiam negant posse a Voluptate discedere; - Verr. IV. 30. 68: si istius haec tanta injuria impunita discess0rit; - Cluent. 30. 83: ab eo invidiam discedere aliquando; - Phil. VII. 6. 18: praesertim cum b0norum pra sidia discesserint; - Fin. IV. 14.39: itaque n0n discedit ab eorum curatione ratio. Intercedere: Her. ΙΙΙ. 6. II: qu0d causa
63쪽
necessitudinis intercedat; - Verr. III. 46. III: si tua iniquitas si tui
recuperat0res non intercederent; - Att. II. 24. 3: ut appareret noctem et n0cturnam deprecationem intercessisse. Procedere: Tusc. III.
22. 53: dies pr0 cedens; - Inu. I. 56: hujus v0luminis magnitudo longius pr0cessit; - DiV. I. 39. 86: p0steaquam phil08ophire processit; - Cat. M. I9. 70: sin pr0 cesserit longius tempus). secedere: Clusent. 29. 80: t0mp0ris iniquitas atque invidia recessit; - Quinci.
21. 67: qua ratione res ab usitata c0nsuetudine recederet. Succ dero: Fin. I. 17. 56: nisi in v0luptatis locum dolor flarte successerit; - De Or. I. 33. 15I: omnes 8ententiae 0mniaque verba - Sub acumen stili subeant et succedant. 3. Tum n0nnullos l0008 afferam, in quibuS concurrere, faecurrere,
II. 7. II: cum multa concurrunt argumenta et signa; '- Fin. V. 10.28: res enim concurrent; - De Or. III. 43. 172: ne aspere concurrant verba. Eicurrere: Μur. 8. 18: in qu0 camp0) excurrere virtus c0gn0Scique p088et. Incurrere: Τusc. V. 10. 29: qui ccasus in sapientem p0test incurrere: - Fin. I. 13. 44: nec tantum in ali0scaee0 impetu incurrunt cupiditates); - Inu. II. 24. 72: incurrit huc de nitio; - Fin. I. I9. 62: qui dolores) incurrunt; - Brut. 97.
33I: transversa incurrit misera fortuna reipublicae; - Fin. I. I: n0ster labor in Varias reprehensiones incurreret; cfr. praeterea Att. V.
4: exesepti0; OT I. 42. I 50: quaestus; Or. 14. 51: ratio; Top. 25. 94: status; De Or. II. 32. 139: tempus; Att. XII. 41. 2: incursabit
in te dolor meus; Tusc. II. 15. 36: dolor intercurrit. Occurrere: Fam. III. 2: una consolatio 0ccurrebat; - Parad. II. 18: ut furiae sic tibi occurrunt injuritie; et r. De Or. III. 49. 19 I. Proecurrere: De Or. II. 30. 13I: quae coogitatio - praecurrat aetatem. 4. Venire et quae ex e0 00mp08ita sunt Verba persaepe cum subst. abstr. c0njuncta leguntur; quum autem plurimis l0cis in l0cutionibus, quae sunt in dubium, in con8uetudinem, in consultationem, in judicium Venire, Sim. non m0d0 n0n acti0nis, sed ne motus quidem significationem retinere videantur quumque hae locuti0nes inveniantur inisexidis, eas nihil attinet pr0ferre. Venire: Quinct. 4. 14: ad quem Summus moeror m0rte Sua veniebat; Rep. II. 16. 30: in optimum statum v0nientem rempubl.) - Her. IV. 20: verba ad similes xitus veniunt; Verr. I. 45. II 5 et saepius: hereditas ad gentem mi nuciam veniebat; cfr. Quinci. I 2. 41: res ad heredem venit; Tusc. I. 31. 76: veniset tempus. Convenire: S0X. R080. 22. 62: cum multae
me autem' eadem frequentia p0stridie convenit, squ0d exemplum, quum
64쪽
Supra p. I 0 0missum sit, hic afferatur). Pervenire: uuinet. 4. 14: ad eundem Summus honor quoque pervenisset; - Sulla, 4. 12: sed vix ad aures istius suspitionis fama pervenit; - Marc. I. 4: cujus eX salute ad 0mnes luetitia pervenerit; - Cluent. 46. 128: ut metus ad 0mnes, poena ad pauc0S perVeniret; - Verr. IV. 28. 64: perve nil res ad istius aures; et r. prael. Off. II. 8. 28: licentia; Mur. 31. 26: similitudo; Cluent. 63. 178: suspiti0. Subvenire: Fam. XVI. I 2. 6: nisi - casus aliqui subvenerit; - P0St. Red. I. 3. 5: cum 0ptimi viri summa dignitas, cum praetorum - virtus et fdes reipublicae subvenisset; - Pr0v. Cons. 13. 32: cujus divina et eximia virtus magnis populi Romani luctibus - subvenit; - Phil. II. 14.36: quae re8 gestati - subvenire p0tutSSet. 5. Saepissime quoque Subst. abStr. 00njunguntur Verba 8equendi, quibus tamen locis l0calis significati0 in temp0ris vel ordinis significati0nem transire videtur. EX uberrima l000rum c0pia afferanturn0nnulli. Sequi: Fin. I. 45. 109: Virtutem tamquam umbra sequitur gloria); - Or. 18. 58: quo magis naturam ducem ad aurium Voluptatem sequatur industria; - Tusc. V. 31. 87: sequetur igitur h0rum rati0ne vel ad supplicium beata vita Virtutem; cfr. prael. InV. I.
tur aurium. Consequi: Brut. 89. 305: c0nsequente anno; - Balb. 7.18: sin autem multorum vi='tus, ingenium, humanitas ex infim0 gradu - reifamiliaris c0pias consecuta est; - Ρ0mp. 15. 44: vilitas annonae ex Summa inopia c0nsecuta eSt; cfr. Her. II. 5. tempus; InV.
I. 28: res; ib. I9: p00na; Verr. III. 76 licentia; F0nt. 13: fama; Cat. IV. 5 egestas, mendicitas; Phil. I. 13: pax; Tusc. IV. 8: pallor, tre-m0r; Fam. I. 9. 19: c0ntentio. Insequi: Fin. I. 16. 50: impr0b0rum facta primo suspitio insequitur, deinde sermo atque fama. Prosequi: Quinet. 3I. 99: quae semistimatio) P. Quinctum - usque ad
r0gum pr0Sequatur; - Fam. XV. 14.3: te de provincia summa laus et summa gratia provinciae prosecuta est; - Cluent. 40. III: us que e0 pervenit, quo eum industria cum innocentia est; - Phil. II. I 3. 33: quae tam immemor posterita8 - quae eorum gloriam n0n im-
6. Ad ultimum 110nnulli c0nferuntur l0ci, in quibus verba Variae significati0nis 110bis 0ccurrunt, quae tamen 0mnia motus n0tionem habent, etsi acti0nis n0ti0 0bseuri0r est. Appropinquare temp0rali signis a tione Saepe cum Subst. abstr. 00njungitur: Phil. IV. 14.10: illi poeno
65쪽
et n0bis libertas appr0pinquot; eis. Fam. II. 6 adventus; Cluent. 67. 192: judicium; Quinct. fr. III. 8; maturitas; Fin. V. II. 31 m0rs; Fam. XII. 10. 2 res. Alia eX. sunt: Part. 15. 54: quae verba) ascendunt gradatim ab humili0ribus ad superi0ra; - Brut. 63. 227: actio paulum claudicabat; cfr. Fin. I. 20. 69 amicitia; ΝD. I. 38. 107:
tota res vacillat et claudicat; - Tusc. V. 24. 68: tardis enim mentibus virtus non fagile comitatur; cfr. Fin. II. 19. 60; - Cael. 16.38: Bajas juro su0 libidines omnium commearent; - Brul. 2. 8: qu0 tempore cetas nostra in p0rtum e0nfugere deberet; - Lael. 12.40: d0flexit jam aliquantulum de spatio curricul0que con8uetudo mR-j0rum; - Tusc. V. 26. 75: beatam vitam in Phalaradis taurum d0Scensuram; - ΝD. I. 23. 63: quippe cum p0enam ne dubitatio qui dem effugere p0tuisset; - Cluent. 65. 183: depressa veritas emergit; - Sest. 4. 9: cum illa conjuratio ex latebris atque ex tenebris erupisset palamque armata volitaret; - Quint. D. II. 14. 2: sin aliquo erumpet amentis hominis furor; cfr. Fam. VIII. 14. 2 am0r -- c0njuncti0; Att. X. 4. I: fides; II. 58. 235 risus; - Tusc. V. 9. 24: in r0tam beatam vitam non escendere; - Fam. XII. 10. 4: tamen auctoritate Vestra respublica exsurget; - Osf. I. 36. 139: mundit quae fugiat agrestem et inhumanam n0gligentiam; - Osf. II. 21. 75: m0do enim h0c malum in hanc rempublicam invasit; cfr. Fam.
mod0 irr0pit in sensus; alia subjecta Inde apud Haggstrum p. 37; Do Or. III. 41. I 65: - ut non irrupisse vid0atur cfr. ib. 42 luxurios); Adad. II. 44. 136 ali 0gitas; - Brut. 79. 274: ut ea verbo n0n irruisse in alionum locum, sed immigrasse in suum diceres; - Pomp. 12. 34: quam celeriter Cn. P0mprio duce tanti bulli impetus navigavit; - Att. VI. 3. I: obrepsit dies; Cat. Μ. 2. 4: obrepit senectus; cfr. Haggstrum p. 37; - Areh. I 0:23: 00dem gloriam famamque penetrare; -- Verr. V. 37. 97: quo neque Kartha giniensium classes neque p0puli R0mani - gloria illa navalis penetare potuit; cD. Brut. 38. 142 res; - Μil. 35. 89: ea n011 80lum
stae; - Areli. 7. 16: haec δtudia - pern0ctant n0biscum, peragrantur, rusticantur; - Acad. II. 1. 3: diutius quam vellem tanta vis
virtutis atqu0 ingenii puregrinata afuit; cfr. Fin. III. 12. 40 phil0s0phia; - P0mp. 15. 44: quo n0n illius diei fama pervasit; cfr. Verr. I. I7. 44 calamitas; ib. V. 2. 6 bellum; III. 26. 66 incondium; 89. 207 libido iniquitas; Sulla, 19. 53 morbus; - Leg. I. II. 3I: 1110-lestiae, laetitiae, cupiditates, tim0res Similiter omnium mentes pervagantur; - Fin. V. 8. 23: cum 0mnis haec quoestio - ab eo pr0ficis-
66쪽
catur, quod . . . Saepissime in significatione verbi oriundi cum subest. abstr. conjunctum invenitur. CD. h08 locos ex Her. et Inv. sumptos:
Her. ΙΙ. 4. 7: ib. III. 9. I 6; 22. 36; Inu. I. I. 2; ΙΙ. 12. 38; 47. 138: 53. Ι60: - Ρhil. XI. 1: neque illius horum in uisciscendo ace bitas progressa ultra mortem est; cfr. Fin. V. 21. 59 aetas; Phil. XI. 3. 6 amentia; Verr. V. 45. II9 crudelitas; Acad. II. 9. 27 philosophia; Rep. ΙΙ. 16. 30 respublica; - Fin. ΙΙ. 22. 73: quod adulterium, quod stuprum, quae ilibido non se proripiet ac projiciet;
Sex. Rosc. 5. 12: eo prorumpere hominum cupiditatem et scelus et audaciam; - Τusc. IV. 18. 42: imbecillitas - in altum provehitur; - Post. Red. I. 3. 5: corpus abesset meum, dignitas jam in patriam revertisset. Serpere conjungitur cum Vocibus, quae sunt amicitia, caritas, consuetudo, injuria, genus argumenti), malum, respublica, rumor, simulati0, cfr. Haggstrom p. 37; - Cat. IV. 3. 6: transcendit Alpes malum); - Μarc. 9. 29: tuum nomen longe atque late Vagabitur; cis. De Or. III. 44. 176 Verbum. Volare, volitare: vide Haggstrom p. 42. X.
In hunc locum recepimus verba faciendi spr0prio sensu) et quae similem habent significationem, reddendi, agendi. 1. Vorba faciendi sunt facere, conjicere, e Ficere, perscere, pror- feere, satisfacere. Et quum paene infinita sit c0pia locorum, in quibus haec verba cum Subst. abStr. conjuncta nobis occurrunt praesertim
in libris rhetoricis, nonnullos satis habemus afferre, ex quibus qui-dom dicondi consuetudo Ciceronis intelligi possit. Facere: Part. Or. 6. 28: facit enim cactio et dilucidam orationem et illustrem; Verr. V. 60. 156: an Μ. Annii - summa auctoritas ste) paulo diligentiorem fecerat; - Fam. XII. 9. 1: brevitas tuarum litterarum me quoque breviorem in scribendo facit; - Fam. VI. 13. 2: nam et ros eum cotidie et dieg et opinio hominum et natura mitiorem facit; - Leg. ΙΙΙ. 17. 38: pontes enim leae Μaria fecit angustos; Fam. X. 18. 3: si posset mea proesentia et Lepidum et exercitum facere meliorem. Alii loci similes sunt; Verr. II. 35. 86 calamitas;
Fin. III. 18. 61: diuturnitas; Caec. 4. 9 periculum - dubitatio; Her. IV. 49. 62 exemplum; Att. X. II. 3 indulgentia; Quint. D. II. 5. 1 inopia: Phil. III. I 0. 26 integritas; Fam. VI. 4. 4 loquacitas; Ρ t. Or. 6. 22 praecepta; Att. XIV. II. 2 ruina; Att. VII. 20 1 tempus; Brut. 74. 258 vetustas. Deinde exempla afferentur, in quibus Doere
67쪽
cum solo objecto conjunctum legitur: Agr. ΙΙ. 6. 14: non potestatum dissimilitudo, sed animorum disjunetio dissentionem facit; - Leg. Ι.I6. 44: cur jus ex injuria ter facere possit; Cat. M. 9. 28: facit persaepe ipsa sibi audientiam - oratio. L0quendi larinula snem facere: Cluent. 67. 19I: quibus finem aliquando non mulieris modus, sed amicorum auctoritas fecit; cfr. Tull. 3. 6 nox; Tusc. V. I dies; sdem facere: Acad. ΙΙ. 7. 19: dum aspeetus ipso fidem faciat sui judicii; ch. Part. Or. 8. 27 narratio; Τ0p. 20. 74 necessitas; Inu. I. 17. 25 oratio; Scaur. 18. 40 varietas; Mil. 24. 66 vita; - potestatem facere: Verr. I. 9. 26: etiamsi leae ampliandi faciat potestatem; cis. Verr. II. 31. 77. Dicendi Drmula facere cum aliquo hisce locis invenitur: Part. Or. 36. 127: cum secum faciat a quitas; - Verr. I. 41. 104: omnia faciebant cum pupilla, legis inquita8, volunta8 patris, edicta praetorum, consuetudo juris; cfr. Caec. 36. 104 auctoritas; Her.
ΙΙ. I 0. I 5 pars juris; Caedit. II. 34 judicium; Div. I. 39. 84 ratio;
Caec. 28. 80 verbum; Quinct. 30. 91 veritas; - Quinct. 1: quaere8 contra n0s ambae faciunt; - facere, ut: Fam. III. 6. 5: tuo consilio ut me Sperarem esse usurum et amicitia et litterae tuae fecerunt; ch. Hor. III. 12. 21: commutatio; Sest. 54. II 5 conjectus ocul0rm; Fam.
XI. 27. 7 dignitas; Her. IV. 12. 17 elegantia; Fam. ΙΙ. 6. I magnitudo rei; Her. II. 18. 27 res. Confoere: Inu. II. 4. 12: aliud enim
laus aut vituperatio, aliud sententiae dictio, aliud accusatio aut vituperatio conficere debet; - Or. 44. I 49: ut forma ipsa concinnitasque Verborum conficiat 0rbem suum; - Brut. 74. 259: suavitas vocis et lenis appellatio litterarum bene loquendi famam confecerat; cfr. Her. IV. 30. 41 conclusio; ib. 14. 22: exclamatio; Inu. I. 15. 200ratio; De Or. I. 17. 78 ros. Eadem fere significatione atque delere legitur: Att. XI. 4. 2: me conficit sollicitudo; ch. Div. II. 57. 117 Vetustas. E Foere: Fin. I. II. 17: sic in omni re dol0ris amotio successionem efficit v0luptatis; - ND. II. 34. 87: nec ars officit quicquam sine ratione; - Caecit. I. 3: quas res luxuries in flagitiis, crudelitas in suppliciis, avaritia in rapinis, δuperbia in contumeliis
efficere potuisset; Tusc. ΙΙ. I 5. 35; tertius dies disputati0nis hoc ter tium volumen efficiet; ch. Div. ΙΙ. 26. 57 casus; Τ0p. 15. 59 causa;Τusc. I. 13. 30 collocutio; Or. 50. 167 concinnitas; Fin. I. 6. 20c0ncursio; Part. Or. 25. 89 contentio; Fin. IV. 3. 6 disciplina; Or. I 6. 52 voluntas; Pomp. I 5. 44 pax; Tusc. III. 14. 30 res; Fin. V. 27. 79 virtus; Fin. Ι. 20. 69 usus; - Tusc. II. 15. 35: consuetudo enim laborum perpessionem dolorum efficit faciliorem; cis. De Or. III. 43. 172 coll0eatio; Τusc. I. II. 25 mors; Fin. V. 26. 78 virtus; Fin. IV. 15. 41: ista e lanatio naturae nempe h0c effecerit, Ut . . .
68쪽
Perscere: Brut. 31. 120: consuetudo ratione dicendi talis est, nee perficere oratorem possit; - Div. II. 6. I7:'quae naturae necessitas perfectura est; - Or. 36. 127: nihil est, quod non perficere possit Oratio; - Τusc. V. 7. I9: perfecturam se philosophiam ut; Acad. II. 8. 26: quae cratio) perfecit virtutem; - ΙnV. I. 2. 3: mihi quidem videtur hoc nec tacita nec in0ps dicendi sapientia perficere potuisse. His addantur: Proeseere: Quint. D. I. I. 9: si te sors Afris - praefecisset. Satisfacere: Fam. XV. 10. 1: ut omnium vestrum studio tuus consulatus satisfacere posset; - Or. 3. II: quibus satisfaciet res ipsa cognita; est. Sulla, 24. 69. Ann. Hoc loco liceat commem0rare verba pariendi, Sim. Saepe cum SubSt. abstr. c0njungi; cfr. Her. IV. 27; 3I; Inv. Ι. 15; De Or.
2. Huic generi verborum annumeranda videntur Verba, quae sunt moliri, fabricari, fuere, sim. Moliri: Fin. Ι. 16. 50: si vero molita improbitan quidpiam est, quamvis occulte fecerit ...; - Verr. I. I 5. 40: n0n enim potest ea natura, quae tantum facinus commiserit, hoc uno esse contenta - necesse est semper aliquid ejusmodi moliatur; - Sex. Rose. 32. 9I: multa saepe imprudentibus imperatoribus vis bolli ac turba molitur. Fabricari: Her. III. 19. 32: cogitatio - potest situm loci cujusdam ad suum arbitrium fabricari et archiloctari; - Do Or. III. 46. 180: Capitolii fastigium illud et ceterarum non venustas, sed necessitas ipsa fabricata est. Fingere: Acad. Ι. 2. 6: quam materiam) fingit et Drmat effectio; - Τusc. I. I 6. 36: cujus ignoratio finxit inforos; - Brut. 3 142: nulla res magis penetrat in animos eosque fingit, Drmat; - Acad. II. 27. 87:v- - quae finxerit vel fabricata sit hominem. Quibuscum conserendum est De Or. II. 43. 184: mores oratoris effingat oratio: Alia hujusmodi exempla sunt: De Or. I. 25. 115 : neque haec ita dico ut ars aliquos limare n0n possit; - Brut. 9. 36: haec senim Oetas effudit hanc copiam; Or. 53. 177: quod casus effudisset. 3. Asserantur nonnulla exempla, in quibus verbum reddendi invenitur : Her. IV. 2. 2: ipsa auctoritas antiqu0rum non cum res probabili0res tum hominum studia ad imitandum alacriora reddidit; - Sex. R08c. 35. 101: nisi ipsos caecos redderet cupiditas et avaritia et audacia; - Εp. ad Brut. I. I 2. 2: caritas liberorum amici0res parentes reipublicae redderet; - Div. I. 47. 105: di Foultas laborque discendi dissertam n0gliguntiam reddidit; - Ηer. IV. 13. 18: dignitas est, quae reddit ornatam orationem; eD. ibid. I. 2; ΙΙΙ. 15. 26; IV. II. I 6; I2. 17; Ι2. 18; Ι4.20; - Att. IX. 17. 2: me hebetem molestioe reddiderunt; - De Or. ΙΙ. 10. 40: nom te hominem reddidit.
69쪽
4. Denique Verbum, quod eSt agere, proponamUS. PRUca eXempla inveni: De Or. III. 5Ι. Ι97: ars enim - nihil sane egisse videatur; - Acad. ΙΙ. 3.7: neque nostrae disputationes quicquam aliud agunt; - ND. I. 4I. II 6: an quicquam eximium potest in ea natura quae - nihil nec actura umquam neque agat neque egerit; Ρlane. 38. 92: res vero ipsa publica - ageret moeum; Fin. V. 23. 66: quicquid aget quaeque virtus. Loquendi formula grvitas agere legitur: Leg. II. 3. 6: rempublicam - huic municipio gratias agere p0sse. Ann. Addendum Agr. II. 25. 67: quod est tam asperum, in quo agricolarum cultus non elaboret.
Huic titulo subjiciantur verba pugnandi pr0prio sensu) et quae iis
adjuncta sunt et consequentia. Haec Verba cum subst. abStr. U0njuncta plerumque sensu tranStato ponuntur. I. Ρrimo loco ponuntur Verba pugnandi et quae contentionis veleertaminis habent notionem. a. Verba pugnandi, quae cum subst. Str. conjuncta inveniuntur, sunt pugnare, depugnare, impugnare, propugnare, repugnare. Non multa inveni exempla. Pugnare: Quinet. 25. 79: profectio in- tolligotis illinc ab initio oupiditatem pugnasse et audaciam hinc veritatem et pudorem, quoad potuerit, restitisse; - Cael. 9. 22: res cum re, cau8a cum estu8st, ratio cum ratione pugnabit; - Cat. II. II.: ex hac enim parte pudor pugnat illinc petulantia, hinc pudioitia illinc stuprum, hinc fdes, illinc fraudatio, hinc pietas, illinc scelus, hinc constantia illinc furor, hinc honestas illinc turpitudo, hinc continentia illinc ilibido; - De Or. II. 82. 335: quae honestas, utilitas )- pugnare inter se saepe Videntur; similia exempla saepe in libro do officiis invonuntur; - Ois. I. I9. 62: si justitia pugnatque non pro Salute communi, Sed pro Suis commodis; - Τusc. II. 4. 12: ut cum eorum vita mirabiliter pugnet oratio; ch. Fin. III. 11. 39; ibid. 3. 10; Fin. I. I 8. 58: pugnantibus 8tudiis. Depugnare: Acad. II. 46. I 40: quod depugnet voluptas cum honestate. Impugnare: Fam. III. 12. 1: quae malevolentia , te impugnare auderet. Propugnare: Off. I. 19. 62: eam virtutem esse dicunt propugnantem pro aequitate. Repugnare: ΡroV. Cons. 20. 47: repugnante Vestra auctoritate; or. 4I. I 41: est eloquentiab vero repugnante; - Os . ΙΙΙ. II. 48: repugnante honestate; - Cael. 17. 41: res inter se repugnantes; - Tu8c.
70쪽
ΙV. 37. 79: repugnante ratione; - Off. III. 33. 120: si quando ea, quae videtur utilitas, honestati repugnat; cfr. OT III. 12. 50; - Fin. III. I. 1: otcnim sit impudens voluptas) si virtuti diutius repugnet.
b. His verbis adjungantur certare, contendere, con figere. Certare: Verr. IV. 28. 65: ut ars certare videretur cum copia; - Verr.
I. I. 3: certet mea diligentia cum illorum omnium cupiditate, vestra integritas cum illius pecunia, testium constantia cum illius patronorum minis atque potentia; - Cat. II. 11. 25: denique inquitas, temperantia, fortitudo, prudentia certant cum iniquitate, luxuria, ignaria temeritate; - Balb. 4. 9: in quo uno ita summa fortuna cum Summa virtute certavit; - Part. Or. 25. 89: persaepe evenit, ut utilitas cumh0nestate certet. Contendere: uuinci. 30. 92: si causa cum causa contenderet; - Tusc. I. I9. 43: nulla est celeritas, quae p0ssit cum animi celeritate contendere; - Quinet. 27. 84: in hac improbitatem' et gratiam cum inopia et veritate contendere; - S0X. Rosc. 47. 136: humilitatem eum amplitudine contendere; - Off. III. 3. 11: possit utilitas cum honestate contendere; - Conjligere: Cat. II. II. 25: quae Daustie) inter se confligunt; - ibid. copia cum egestate,
bona ratio cum perdita se bona 8pes cum 0mnium rerum deSperatione confligit. 2. Τum proferentur nonnulli loci, in quibus inveniuntur obsi8tere, registere, adversari. Obδistere: Att. I. I. 4: ambitionem putabis mihi obstitisse; - Verr. III. 31. 74: uni mehercule huic civitati obsistere tua defensio non potest; - Cat. I. 6. Ι5: sceleri ac furori tuo non mentem aliquam aut timorem, sed fortunam populi Romani obstistisse; cis. Off. ΙΙ. 7. 23. Resistere: Quinct. D. I. I. 7: constantia adhibenda et gravitas quae resistat n0n solum gratiae; - Quinci. 25. 79: vide supra; Fam. X. 24. 3: quibus subito impetu ac latrocinio parricidarum resistat respublica); - Verr. III. 94. 220: in quo primum injuriae gradu resistere incipit severitas judicis. Adver/ari: Acad. II. 15. 46: cum duae causae perspicuis et evidentibus rebus adversentur; csr. Sulla, 6. 20; - Τusc. III. 8. 17: adversantem libidini - constantiam; Fin. Ι. 20. 67: odia, invidia', devicationeo, adversantur voluptatibus; - Verr. V. 69. 178: cui legi vestra dignitas vehementer adversetur: - Fin. III. 20. 67: non adversatur jus, qu0minus ...; - ΤUSc. IV. 6. 14: adversante ratione; - Acad.
II. 45. I 39: nonne ipsa veritas et ratio mihi adversetur.3. Deinde huc licet referre verba defendendi et tuendi. Defendere: Flacc. 40. 100: annui temporis criminationem omnis oetua
L. Flacci et perpetua vita defendet: - Phil. VIII. 6. 18: reipublicae oausa dρfendit Antonium; - Μil. 14. 36: reliquum est ut jam illum