Caroli de Aquino Societatis Jesu Carminum tomus 1. 3.

281쪽

Cingula pars setis horrentia gestet Equinis, Ad teneros artus aspera texta nimis, Et flexum in poenas chalybem , nimiumque severis Retia suppliciis denticulata serat. Adde simul rigidos torta de cannabe nexus: Imbuat effusus loraque dura cruor .Picta licet sit poena , licet non tangere possit Agminis AEtherei libera corda dolor , Aligeri horrescant tamen Instrumenta dolorum ;Gonzagae gratus quae modo ludus erant. Imperii demum praeclarum insigne Paterni, Ad teneros iaceat strata Corona pedes . Promat inocciduos terrae dejecta pyropos; Clarius oc spreto in stemmate finge jubar.

Sed quid ego adjiciam , Pictor , tibi plura evidetur Iam mihi , quam finges , lucida tela loqui.

282쪽

L1κER III. 279 DIVAE MARIAE MAGDALENAE Ad Christi Domini tumulum questus.

U T Volat ad medicos, eeleri pede, cerva liquoreis

Cui sublime tenax mordet arundo latus; Non aliter sacri consessa Cupidinis arcu, Et non mortali pectus adusta face , MAGDALIs amissi quaerebat Numinis urnam , Lutea cum roseo surgeret axe dies. Sed postquam vanis pulsari saxa querelis Sensit, di ad blandas marmora surda prece3 , Invide redde lapis , dixit, quae pignora servaβ , Dilectos cineres invide redde lapis. Heul vanum est miserae tumuli tentare latebras; Quoque magis cupio cernere , nullus adest. Numinis extincti fuerat queis tradita cura, Tactu saxa rigent: oc meus ignis ubi est φobvia, vere novo, flores per prata renident:

Nosser ubi flos 8 quo vere renidet ρ ubi est y Sola per ignotos propero, heui male sola, recessus: Fidus ubi Ductor qui tueatur, ubi est y

Orta recens Aurora comis radiantibus agros

Pingit inauratos: dc mea lux ubi , ubi est φNec fallor tumuli specie ; nam candidus ille, Et prope, si memini, moesta cupressus eras.

283쪽

,go ELEGIARUM

Ecce lapis nive candidior; tristisque cupressius

Hic quoque coniseras eXplicat ecce comas.

Saxa, heu s saxa , rogo , Dominum vidistis y amicos Vocibus his saltem riadite saxa sonos.

Marmora crediderim Iuvenes in amore juvare: Marmora noverunt ipsa, quid esset Amor.

Isacias turmas nam cum sitis aegra teneret,

Non expectatas, saXa, dedistis aquas. Desertis cum longa fames torqueret arenis, Caelesti immaduit nectare dura silex. Verum quid veteres lapidum memoramus amores Et laudes longa ducimus usque mora ΘRupe super tristi cum funere mersus acerbo occideret, Dominus qui mihi solus erat, Tristia montanae senserunt funera cautes; Abstidit & tantus saxa vel ipsa dolor. Dicite nunc, qua parte latet, quem luce carentem Disrupto flestis commiserata sinu λIbo, di odoratis perfundam vulnera succis . Sunt mihi quae dives balsama mittit Arabs. Fas mihi sanguineas nardo tergere lituras: Mille pedes reserent oscula , mille manus. Quod si vesanus rapuit mea pignora miles, Et cineris custos, proditor ille fuit; Dicite quo rapuit; praedam quibus abstulit oris; Dicite, quas ditat tanta rapina plagas λQuaeram, qua nimio tellus Phaetonte calescit, QRaque pruinosis bruma senescit agris. Tristis, sola ferar totis circumvaga sylvis:

Tardabunt celeres littora nulla pedes . Non me suspectae nemorum terrebitis umbrae; .

Ultro per medias est amor ire seras.

284쪽

Non retrahent caecas superantia flumina ripas; Non juga syIvosis ardua verticibus . Forsan nulla silex nostro mansuescere questu , Nulla velit Iacrymis non tepuisse meis. Verum, me miseram i vanis agor anxia curis; Extincta superest nulla faIute salus. Quam timeo, ductor si deficit ille, revolvar Criminis in vetitas ne male suada vias. Hei mihi l qualis eram cordis cum libera nostri Frena Citheriacus flecteret usque Puer . Per loca senta situ , per monstriferos Maeandros ,

Cum raperer caecum caeca sequuta Ducem .

Infestis praeceps cum semita surgeret hydris; Atraque nox anceps horrificaret iter . Ille manu prensam tulit in sublime; piaque Edocuit certum voce salutis iter. Namque thoro , memini , cum forte recumberet ille , Sumceret varias mensaque lauta dapes , Fercula non illum culto coepere paratu; Coeperunt lacrymae, fercula grata, meae.

Coepistis flexu indecori per colla solutae, Gloria tunc primum nostra, decusque, comae. Et vos quae late Tyrios spirastis odores, Iugiter ad sacros Myrrhina fusa pedes. Assatus placido vultu tunc ille gementem , vultu quo nobis clarior orta dies, Sospes abi, dixit; do certae pignora pacis; Rite venit tanta Pax tibi parta fide. . o niveam, quae tanta dedit mihi gaudia, Iucem

Cum veniam noXς promeruere meae. '

Illa meas resonat vox pervia semper ad aures;

O Pax, Hybicis dulcior una favis.

285쪽

Hoc ego perpetuo mansurae pignore pacis

Solabar casus tempus in omne meos.

Deserui victrix postquam tua signa, Cupido , Atque, Puer , dixi, desidiosi, vale ;Quam tenuit mea forma prius, me I urba reliquit ;Nullus erat clausas sibilus ante fores. Pax tamen una mihi fuerat comes, una voluptas: Complebat vacuas ec satis illa domos. Destiteram modulis mulcere procacibus auras,

Idaliasque manu solicitare fides. Pro molli Cithara, di Paphii modulamine canins , Dulce fuit Carmen Pax repetita mihi. Projeci e nudo gemmata monilia collo, E manibus Libyci fulgida dona maris. Pax mihi pro gemmis satis omnibus una resulsit. Ditior hac solum Gange, Tagoque fui.

Turpia praeteriis recolens si crimina vitae Ingemerem, nocuas dilacerata comas, Sanguineos agerem si serrea lora per artus, Semper-ex oculis uda teperet humus , Pacis in amplexu dulcis mihi lacryma fluxit ;Blandaque ab accepto vulnere poena fuit. Demum fraterno maerentem funere, fletu Cum pius assiduo solicitaret amor, Singultu resonante domo, mihi dulce levamen Pax luctu in medio sola superstes erat. Omnia pertulimus , casusque evasimus omnes,' Pax aderat vitae dum mihi fida comes.

Nunc Pax ipsa perit: Dominus secum ipse sub umbras Abstulit hanc, vita deficiente, meus. Hinc facili nova bella movent sub corde timores; Anxia mens gelido conficiturque metu.

286쪽

Qud seraseaut Dominum quo jam sub Sole requiram, Cui servant stabilem saxa nec ipsa fidem Custodes Urnae sed sorte sesellit inertes,

Immemores Domini, cum Dominoque mei. Haec mihi certa tamen ledes: hic moesta recumbam Magdalis extincto commoritura Deo. Hic illum, lacrymae, rursum vos quaerite : primum Namque suit lacrymis cognitur ille meis.

287쪽

Σ84 ELEGIARUM

Iis primum Idalio natum de sanguine florem1mmerito, facinus i torserit igne, canam.

Huc agite , herbiferi languet dum gloria Paesti,

Liquitur & lento dilacerata rogo, Inculti ad tumulum flores incedite: & omnis Exequias Dominae subdita turba serat. Ardentes inter quae lusit garrula frondes, Triste gemat querulo flebilis aura sono. Melliferae volucres viduatas nectare cellas, Fixaque nequidquam cerea castra flean Insessa proscinde manu, moestissima Chloris, Quas flos ornavit saepius ille , comas. Adsint tergeminae Charites , viduique lepores , orbaque cum sociis Calliopea jocis. Saeva Venus casto procul absit sola sepulchro, Quae tantum potuit sustinuisse scelus. Duras illa serox poenas a flore reposcit, Sanguine cui vitam praebuit ante suo. Plebis odoratae Imperium Regina tenebat, Aurorae dives filia, veris honos. Regibus invidiosa chlamys discriminat artus Purpura , mendaci non medicata Tyro. Pau Iatim prodit sertum regale; refulsit Roscida cum Zephyris, intepuitque dies. Excubias circvm vigiles horrentibus hastis Fidum consertis vepribus agmen agit.

288쪽

Sed licet auricomos ostentet frontis honores, Exerat & flavas, aemula solis, opes;

Formosam tamen una tenet, praeque omnibus una Solicitam teneri cura pudoris habet.

Lilia cum possit supra grandescere, flectit

Sponte coronatum nil tumefacta caput. Nec tam sceptra placent, nativaq; purpura,quam quae Grata verecunda gratia fronte venit.

Testatur, si dulce rubet, color ille pudorem ;Si flagrat, ingenuo proditur igne pudor. Sentibus hinc rigidis dum se pudibunda tuetur, Horrificat speciem , sic quoque pulchra, suam. Sed quae nacta fuit cunabula prima, pudicam

Non cessant miris exagitare modis.

Moeret, Acidalio duxit quod sanguine vitam . Et pudet incesta prosiluisse lue.

Nec vitae tantum delectant munera, quantum Soliciti vitae causa doloris habet. Quo lucis coepit nimirum exordia, multum Floris ab ingenio discrepat ille cruor . Saepius optavit potius cruor ille fuisset, O nemorum cultrix, casta Diana , tuus cIIIa rosam Levo nunc vulnere spina remordet, Cyprios audax fixerat ante pedes . Edita cum primum coepit lactescere , pinxit Inde, reor , teneras sparsa rubore genas. Pertimuisse putes, ne moribus illa referret, Quam forma potuit vel superare, Deam. Talibus aegra nimis dum Carpitur anxia curis, Et saevum tacito pectore vulnus alit, Adstitit alma Venus; consuetaque serta petebat, Serta suis iterum non repetenda comis.

289쪽

Cypridis aspectu, tristi defixa dolore, ' .

Cum sociis toto cespite contremuit. Fronde profanatos crines ornare pudica, Et sermidato nollet ab ungue capi. oppositis queat illa rubis arcere legentem, vepribus impuras & removere manus. Sed timet assiliens contra non grata videri; Immemor & Dominae dicier esse suae. Ipsa pudoris amans partem putat esse pudoris, Hostiles illi non retulisse vices. Causa lacessitos animos haec sola retardat; Insenta rabiem non timet illa Deae. Ergo , dum niveo carpit ma pollice flores, Praedaque curvatas complet odora sinus, Carpenti, non arma movens hostilia, cessit , Sic tamen , invitam noscere ut ipsa queat. Sed primo decerpta rigens defloruit ungui: Blandaque virgineus deprimit ora pudor. Implicust fer serta comis formosa Dione,iarta ter attonitas deseruere comas. Candida purpureum suspendit ad ubera florem Pectoris ad tactas languit ille nives. Utque solent tenerae bruma tabescere frondes , Arva Lycaonio cum riguere gelu , Non secus arescunt, & languida colla reponunt , Pulchra semel tetigit quas Cytheraea rosas . Pectore commoto bis ter stupet illa rigorem Floris inassuetum, duritiemque sui. Certius utque animos exploret frondis avarae , Et perstet veterem num violare fidem,

Hoc magis immites passim legit anxia flores ;Illuditque animo suspiciosa suo.

290쪽

Vimine contorto vernantia cogit in unum Germina'; plus etenim nexa decoris habent. Fasciculum studiosa manus depectit; inanes Sedulus & fastus amputat ungue labor. Delicias aequat circum latus omne comantes ;Nimirum poenas excolit ipsa suas. Scilicet dc Superis mens est ignara futuri: Fata regunt ipsas imperiosa Deas. Comit intquales frondes dum Cypria mater, Frondes , quas numquam mox tetigisse velit, O dolor i extantes imprudens dextera dumos Non expectato vulnere fixa premit.

Nil rosa peccavit; Dea sed sibi vulneris author, Urget opus propere dum nitalis, una fuit. Quae postquam dextram stillantem sanguine vidit, Fasciculum iratos projicit ante pedes: Noesta, furensque simul, Flos ingratissime , dixit, Haec reddis Dominae dona, vicesque tuae 8 Ite procul rigidi, jam non mea gloria , flores,

Sertaque digna meis non radiare comis. vos ego commerito pede pretas funere plectam, Si male vos plantς progenuere mea . JHaec inter, saltus gemitu complebat amaro:

Ira dolore furit mista , furore dolor. Prata per , & colles dum lamentabile carmen Integrat, di questu concava saxa serit, Aiadiit indecores gemitus , & triste querentem Lemniacus ferro Sponsus, ct igne potens. Utque aderat, cinctu prodit, cultuque fabrili, Ore niger , nudus brachia, fronte madens. Et , rude pulsabat quod serrum incude , gerebat; Suspicor ensis erat, torve Gradive, tuus.

Conm