장음표시 사용
221쪽
Prima conclusio; Percutientes recurrentem ad
Romanam Curiam in suis causis, siue per se, siue per
alium recurrat , siue perliteras negotium tractet, excommunicatsr, dumodo ratione talis recursiis illum percutiat. Hanc Coclusionem tenet Sayr. lib. 3. decens cap. I 6. num. F.
ad Curiam Romanam TC- Currit, vere, & proprio ad illam recurrere dicitur; ergo , qui illum percutit,eXcommunicatur . Patet Consequentia, quia in hac clausula excommunicantur percutientes eos , qui ad Romanam Curiam re-Gurrunt. Antec dens probatur; Recurrere in Causis,& negotijs ad aliquem iudi sem, vel ad aliquod tri bunal, nihil aliud est quam
illuc negotia, vel causasvransferre, ut de eis ibi tractetur 1 ad hoc autem: non requiritur personalis recursus; ergo qui per alium re,
Currit, Vere, & proprie re- Currit. Deinde: Intentio Summi Pontis in hac clausula est eos defendere, qui in suis causis ad Sedis Apostolicς protectionem confugiunt, ita ut in ea libere possint causias, & negotia sua tractare ; sed haec ratio
aequaliter inuenitur in re- Currente per se, & recurrente per ali uln; ergo ominnes istos Summus Pontifex hac censura defendit alias enim , qui ad Sedem Apostolicam per se recurrere n5 posset, sed per altu, multoties occisionis, vel percussionis timore, iuris sui prosequendi aditus ei praecluderetur. Intelligi
tur etiam haec censura,esto causa extraCuriam de ma dato Summ. Ponti ii cis tractetur, quod fit multoties. Secunda conclusio; Per 3. cutiens recurrentem ad 2. Cotti
causis, ipsis iam terminatis, non excommunicatur,qua uis occasione praecedentis recursus illum percuciata Probatur, quia Summus Pontifex cxcommunicat
222쪽
hoc loco eum, qui percutit recurrentem ad Sedem Apostolicam, dee. sed post
termitiationem causarum, ille non dicitur recurrens,
tur. Haec conclusio est Conformis conclusioni tertiae disputationis F9. Intelligitur tamen gaudere hoc priuilegio donec in domum suam redeat, quia facultas de veniendo ad aliquem locum intelligi tur etiam de redeundo. Si quis tamen contra hanc coclusionem arguar, sequi ex illa non est e su D ficienter prouisum a Summo Pontifice, ut libere unusquisque in suis causis ad illum possit recurrere , aequaliter enim fere recur sum impediet,vel retardabit timor percussionis te. Pore recursus, quam post illum faciendae. Respondetur tamen Summum Pontific. tan tummodo velle auferre impedimenta proXima , quae liberum recuisum ad
dare possint, non vero reis mota; neque enim legislator de omnibus contingetibus tenetur disponere, nisi tantum de proximis,& principalibus, Ad argumentum initio factuna negatur conseque tia. Et ratio differentiae est, quia percutere, & interficere dicunt actiones persen ales, quae per ipsos percutientes,& interficietes fiunt; nam percutero per alios potius est mandare, vel quid simile, quam percutere ; unde cum in poenalibus non debeat ter minus extendi ultra propriam significationem,no interpreta sum est verbu, Percutere , nisi de interficiente per se . Recurrere autem in Causis, non tam dicit personas, quam causas,atque adeo impertines est ad veram, & propriam rationem recurius,quod
223쪽
Utrum judiciat crimi. Oliter accuserere um
absolute docet accusante Criminaliter eos, qui tu suis causis ad Sedem Apostolicam recurrunt, aut iudices in eisdem causis, adus Catos,& reliquos, dequib' in Bulla sermo est,excomis municari,si occasione dictarum causarum accuset, dummodo accusatio sit de falio crimine , aut per falsos testes probato , non autem si de vexo. Haec tamen sententia, ut perfecte intelligatur, sequentibus conclusionibus explican 2. da erit.
aliquem praedictorum crImmaliter accusat , iuste tamen , licet ex odio , &occasione cauis ad Sedem Apostolic. delatae, Censiura huius canonis non incurrit . Probatur ; Summus Pontifex per hanc censura non intendit aliquem iuroseo priuare: selum enim vult auferre impedimenta, ut uniciatque liberum sit ad Sedem Apostolicam recurrere; sed iuste accusans habet ius ad accusandum; ergo cum illud integrum
perseueret, etiam post hu- - - .ius Bullae promulgatione, sine timore Censurae accusare, accusationeque usopad finem prosequi valebita Secunda coclusio; Qui ad Sedem Apostolicam tu' Coctuste recurrentem , ratione talis recursus iniuste accusat , ex qua accusatione accusato poena mortis, percussionis, aut amissionis bonorum imponitur, per hunc canonem XCois municatur. Probatur; Exercens per alios actiones hoc loco prohibitas,ut ex Bullet cotextu constat, excomunicatur; M.
224쪽
nicatur; sed sic accusans, per alios exercet actiones prohibitas; ergo eXCOmmunicatione huitis canOnis innodatur. Tertia conclusio ; Ac. 3. Cocti cusans iniuste ad Sedem Apostolicam recurrentes, si accusatio usque ad inflictionem poenae no perdu-Catur, vel poena per actionem hoc loco prohibitam non infligatur, in CXCommunicationem huius Bullae non incidit. Probatur; In primo casu huius conclusionis nec mors, nec percussio , nec bonorum ablatio secuta est , quod necessariis requiritur, ut censura incurratur. In se-. Cundo poena inflicta non inuoluit aliquam actione hoc loco prohibitam, qua deficiente censura non ligat; ergo in his casibus ac . Cusians, quantumcumque iniuste, huius censurae reus non efficitur. . Quarta conclusio; Α - - Cocti cusans criminaliter, iniucte licet, iniuste recurrente
ad Sedem Apostolicam, 't talem recursum impediat,huius canonis excomia municatione no plectitur. Probatur; Summus Pontifex iniustis delationibus causarum fauere non intedit;ergo non defendit per hanc Bullam iniuste recuriarentes; atque adeo qui hos accusat,quanuis ex accusitatione actionum prohibitarum aliqua sequatur, in excommunicationem noincidit. Recurretes iniuste hoc loco eos intelligo , quibus recursus nulla ratione secundum iuris ordinem, tain foro externo , quam inc5 scientia competit; secus vero si res dubia sit, esto probabilius sit non competere recursum: tu elenim ad superiorem pertinet deis terminare, an iuste,vel iniuste ad Sedein Apostolic.
Drum infamam recurrentem ad Sedem
2 OB. ob talem recum sum ex Municetur.
225쪽
planat. Bullae Coenarnu.9 Io partem huius quae Diionis tenet negativam , videlicet non excommunicari ex vi huius clausulae infamantem eum, qui in suis causis ad Sedem Apostolicam recurrit. Probatur haec sententia primo; In tota hac censis ra nulla mentio fit de infamia; ergo infamans ex vi illius non excomunicatur. Et si quis dicat totamiam contineri sub illis verbis, Bonis sipotat, cum fama , quae per intra m iam aufertur, bonsi quoddam sit : contra arguitur,
quia licet fama sit quoddabonum, verbum, Spoliant, restringit illud verbum, nis, yt accipiatur tantum pro bono immobili. Nam i poliatio, ut colligitur UX C. Frequens. de rest. spoliat. in ε .est rei immobilis ablatio dicitur enim in eo C. spoliatus, qui substantia sua priuatur, substautia autem, Ut habetur l. vltim. C. de verborum significat. acalpitur pro patrimonio, quod non
est rec mobilis. Cum igitur DIS P. LXX.
fima mobilis res sit, iuxta illud Virgilij aEnea d. q.
Fama, malum , quo non aliud velocius ullum Mobilitate υiget. dcc. illud Ovid. 4. de PoRto eleg. q. Fama per immenses aere se vias. non dicetur quis illa spoliari. .
ut manifestum est: sed homo non possidet famam suam; γrgo non potes: illa spoliari : atque adeo sub illis verbis, spoctant, nocontinetur fama ; Cum ea
solum ibi intelligi debeat, quibus aliqclis spoliari valet. Probatur minor, quoniam fama, & hωnor quan .uis fundamentum habeat in honorato , in eo de quo praeclara diuulgatur fama, Vere, S proprie sunt apud alios, nam fama est clara cum laude notitia, dc honor testimonium excellentiae, quae est in homine, atque adeo ab illis non pos sidentur. Et confirmatur eadem minor; quia possessio est corporalis rei dete- tio , spiritualia enim non possidetur. cap. Conque M.
226쪽
de forci competen. M ibi gloss. verb. . si 'sessione.& cap. Cum Ecclesialae cau se possessionis; ibi etiam
acquirend. possies. fama autem non est quid corporale. Pars tamen a sermativa non Contemnendis argu
mentis suaderi potest. Primo ; Per hanc censuram excommunicatur spoliantes bonis sitis eos qui ad Sedem Apostol. recurrui;
iniuste spoliant illos bonia suis; ergo hanc censuram incurrunt, si infamia talis sit,quae ad peccatum mo tale pertingat. Probatur minor: In Iure haec dictio. in plurali significat res nostras,quae sunt in no ro dominio,aut quasi dominio,ri videre est in l. Bonorum. Ede verb. signis, sed fama est in nostro quasi dominio:ergo, qui illaminiuste aufert, spoliatho minem bono suo, imo ma- .pimo bono inter bonaeX
quae s. I l. art. Iadi alias ape. Minor est sententiai rccqmmunis, quam inter alios docent Sol. lib. . de iust. & iur. quaest.2. artic. . conclu. , Arag. dolust. & iur. quaesi. 62. arr. I. Ban. ibid. quaesit. 2 de dominio, Petrus Ledesim. in
s. cORclus. 7. & alij non pauci. Et ratio est, quia earum rerum homo est dominus, S eas possidet, vel
quasi possidet, quas per arbitri) facultatem guber
A. ad I. honao gubernat honorem, di famam per facultatem arbitrij ; ergo honoris, & famae est vere dominus, illaque quasi possidet. Et confirmatur CX eo, quod homo possidet,&est dominus earum rerum,quae usui humano subhciuntur; huiusmodi sunt honor,& fama,ut proximo
227쪽
intelligeretur de bonis materialibus, sequeretur spoliantem iure suo, aEt seruitute recurrentem ad Sede Apostolic. non eXcommunicari, quod nulla ratione admittendum est; ergo sub illis vertas, Bom 'ohant, nosolum materialia, sed etiaim materialia bona.comprehenduntur. Probatur sequela, quia ius, ta seruitus no luntres materiales,
nec proprie possidentur, sed quasi possidentur. Nec potest dici ex eo infamatorem sub illis verbis non comprehendi, quia secundum propriam significationem nullus dicitur spoliari fama. Nam licet germana significatio verbi, -lummodo de acceptis amilitibus in bello dicatur,
usum ad plura extenditur, etiam ad ablationem famae ; Vt videre est apud Ciceron . in oratio . pro
fateatur. quo etiam loque di modo utitur lib.3. deost. Ex his sentent ijs utraq; probabilis apparet; prima tamen magis placet ex eo solum, quia licet secundu Grammaticos dicatur aliquis spoliari fama, hunc tamen modum loquendi apud Iurisperitos non inuenio: & quan uis alicubi inueniatur, non est vulgaris locutio, secundum qua leges explicantur relicta etiam magis propria terminorum significatione. Navi ex Philosopho refert. S. Thomas quaes4. de Verit.
a. 2. Vsus maxime est armulandus in significatione
Restat igitur argum Clavtriuia. sententiae soluere.
sententia factum respodc-tur verum quidem esset, minem esse dominum suae
famae, illamq; quasi possidere, nihilominus secundum Comunem, & usitata nominis accepti*ne, prae
sertim in Iure,nullum dici spoliari fama sua, quanuis
dicatur spoliari bonis, & fama bla
228쪽
. CAP. XIII. ma bonum quoddam sit t
applicatur enim verbum, Spoliare,ad bonu in genere, non vero ad omnem illius speciem , unde bonorum nomine hoc loco non Co-prehenditur fama. Ad secundum respondetur ideo hominem dici spoliari iure, & seruitute, quia licet in se immaterialia sint, materiale respiciuc,
ut ascum, domum, Vinea,&c. & ideo iura computatur inter immobilia,ut colligit Glos in cap. 2.de reb. Eccl. non alien. Verb. ind fama autem, & honor
non dicunt per se ordine ad rem materialem. . Ad primum argumentuprimae sentetiae bene C p tum est responderi. Ad impugnationem negandum . est illam esse adaequatam spoliationis difinitionem,na qui rem mobile iniuste austri; sipoliare dicitur,prς sertinaehoclocω quoniam qui pecuniam,quae reS motabilis est, surripit, proculdubio hanc cesuram incurrit, ut innuit Vluald. ubi su p.
eX C. Freques. aliquid cocludit, quia ibi intendit Sum. Pontis vitare calumniosas: poliationis exceptiones, quae aliquando in iudicio fiunt. Vnde solum dicit spoliatum eum , qui tota, vel maiori parte suae substantiae se per violentiam destitutum assirmat. Nec
gendu est solum de re mobili,cum aliquando de eo, quod ad necellariam vitae sustetationem requiritur, intelligatur. Ad lecundum neganda' sinest minor. Et ad probationem dicendu est no omnia eo de modo possideri , nec omnem possessionem eiusdem esse rationis narra materiales possidetur perde- , tentionem , immateriales vero, Ut iura, & seruitutes
per patientia,&vsium quasi traduntur, &possidentur, ut notat Syl.verb. P essis. Fama etia, & honor quasi possideri dicuntur, quado
qui de homine bene opinatri & loquuntur. Ad confirmationem concedimus
229쪽
famam non possideri proprie, sed quasi possideri,
quia tame stib hominis do minio costituitur, potest
illa spoliari, sufficit enim ad spoliatione quasi possessio.
DIS P. LXXI Utrum a recurrente
ad Sedem Apoctolica liceat lemmam, vel qui limite ad compenjationem faciendam
nat.Bullae Coenae,nu.s 3. docet non excommunicari eum, qui a recurren
te ad Sedem Apostolicam bona surripit ad compensationem faciendam, qua uis ex eo quod ad Sedem Apostolicam recurrit hoc faciat,dummodo compensatio altra iuxta Theologorum doctrinam licita siti secretoq; e sine scandalo fiat. Ratio illius est, quia
faciendo compenatione DIS P. LXXI.
Currentibus non tpeccat, atque adeon5 excommunicatur. Haec sententia V
ra quidem est, ut existimo, nihilominus restringi non debet ad solu casu, inqta secretis,&sine scandalo fit. Nec fundamentum, qia probatur,onino Couinciri Sit igitur prima Conclusio; Spolians recurrentem I. ad Curiam Romanam, Ut go. compensationem eius , Quod vere, & realiter sibi debetur, faciat, quanuis in modo faciendi peccet
mortaliter , censuram huius canonis non incurrit. Probatur ; In hoc Canone non comunicantur, nisi qui occasione causarum ad . Curiam Romanam rec- rentes spoliant; sed qui in tendit copensationem, risi spoliae occasione causarus
Quod autem peccatu mociale, & acceptio stadalota in modo faciendi comp sationem nihil ad cesseram incurrendam faciat, ex eo
est manifestum, quia huiusmodi scandalum,& peccas'
230쪽
tum delationem cause norespiciunt, quam solam non impediendam fSummus Pontifex hac censura prohibet. Circunstantiae igitur, quae ad faciendi amiustam compensatione via Doctoribus as signantur ,
scilicet quod aliquid vel G,& realiter debeatur, quod debitum sit certum, di liquidum , quod non plKs accipiatur,& quod alia via
recuperari non possit, ad hoc tendunt, ut compensatio sine peccato fiat,non vero via cc sura excusent. Secunda conclusito: Qui occasione cauis ad Curia sim delatae compensationem ficit, alias non facturus , dummodo non plus acci-Piλῖ, quam quod ei debetur,in hanc censuram non prolabitur. Probatur; Ingenuo, de animus no faciut
DIS P. LXXI. 23oaetionenχ compen sationis, iniustam , cum semper sit acceptio veri debiti, cuius
ditorem compensationem faccre noluisse , sed Summus Pontifex per hanc censuram nullo modo debiti recuperationem impedit; ergo non excommunicat facientem compensitionem circa verum debitu. Et confirmatur,quia copensationem faciens nospoliat proprie,&inrigore' loquendo , Cum rem sibi debitam accipiat, & hoc loco spolii tores tantum excommunicantur. Dixi, Dummodo non plus accipiat, quoniam qui plus accipit, proculdubio CXCommu nicatur,si excessus ad peccatum mort te sufficiat . tunc enim datur spoliatio, acceptio.