장음표시 사용
131쪽
miserum de reatu conscientiae suae ς ut propemodum tardius fuerit paternae pietati reo indulsisse, quam ipsi misero indulgentiam percepisses Quid enim aliud fuit, sceleratissimum peccatorem in ipso limine poenitentiae sic orasse, & tam celerem petitioni suae esse etiam obtinuisse: nisi estu sis super se visceribus diuinae pietatis, miseria corruptibilitatis de Dpoliari: beatae immortalitatis stola vestiri, annulo diuini amoris insigniri: pedes affectionum calceamentis ςternae puritatis muniri: pro receptione filii perditi festiuas epulas toto coelo indici Videns itaque venerabilis Antistes animam fratris sui, pro cujus salvatione ita solicitus
extiterat, tam celeriter, tam feliciter assumptam: tunc & ipse vehementer affectus desiderio migrandi, petiuit animae suae ut moreretur, & ait.
Gratias tibi ago, Domine Iesu Christe, quoniam exaudisti orationem meam : vidisti lacrymam meam: qua tibi toties supplicaui, ut susciperes poenitentiam fratris mei. Quetis ergo te, pijssime fili Dei, ne me patiaris ab illo diutius separari: sed jubeas me cum illo in tua pace
nunc recipi : ut simul abeamus, & simul ad tuam misericordiam, te donante, perveniamus. O vere amplectenda de amanda pietas Domini nostri Iesu Christi. Vix orationem finierat, quam ardentissima fidei deuotione fudit, de ecce vocante se Domino, viribus corporis coepit repente destitui: vitaeque transitoriae finem jam sibi adesse cognouit. Moxque dispostis pro temporis breuitate, quae necessaria videbantur, prςcepit astantibus, ut corpus ipsus una cum corpore fratris ejus ad Ecclesiam supra memoratam , quae Pater noster dicitur, quam Domino inspirante sincero pietatis affectu exoptauerant, remota occasone referrent, & ibi sepelire curarent. Itaque commissum sibi populum diuinae prouidentiet reconsignans, & bona sempiterna illis omnibus imprecans, praesentibus etiam valefaciens ac benedicens, feliciter obdormiuit in Domino. Factumque est a Domino grande miraculum, ut desideri j sui compotes. Erinationis voto peregrini consummato, peregrinationem quoque itis exiiij terminarent: ita ut ambo simul uno in loco atque una die de mundo migrarent: simulque in unum locum, ubi decreueranti sublati, sepulturam acciperent. Porro pr fata Ecclesiola, cum antea br uis ac ruinosa fuisset, solotenus est euersa, & de eleemosynis ipsoru, quas propter hoc ipsum ibidem copiose delegarunt, in ampliorem &venustiorem statu reaedificata est: in qua etiam nunc corpora eorum pausant, honorifice tumulata. Horum felicissimorum peregrinorum consanguineus erat beatae memoriae Eskilus Danorum quondam Archiepiscopus : a qui bus non soldm sanguinis, sed etiam fidei & deuotionis succum trahens..domestico animatus exemplo, peregre vivere,& peregre mori pro Christo Domino proposuit. Quapropter relicta praecelsa dignitate, qua in terra sua sngulariter pr eminebat, Cisterciensis Ordinis habitum in Clara valle suscepit: & de abundantia diuitiarum suarum pauperum Christi ino
piam largissime suppleuit: scque eorumdem pauperum numero pauper Mipse consociatus, de in optima conuersatione vitam sua consummans, lepultus est in presbyterio ejusdem loci ante altare beatae Virginis matris . cujus
ex hoe memoria in benedictione erit Claraevalles bus in generatione de generatione. Tales itaq; personae tam sublimes honoribus, reuered; dignitati
132쪽
Crs TER C iENs Is , DISTINCTIO IN. Quebiis: odore virtutum beatissimi Patris nostri Bernardi, sacri quoque Ci- sterciensis Ordinis puritate attracti, improperium Christi cunctis pilorum pompis praeferentes, maluere sub disciplina Ordinis temporalia ter potitu macerari, quam impensis sibi favoribus & lionoribus fit si1,α-
ternaliter cruciari. Caput XXVII.
De hobili Principe Gannano, pina Monacho Chi ne stis. NAu de nobilissimus Princeps Gunnatus, Iudex quondam & Dominus Sardiniae Detrachalis, cilm aliquahdo gratia orationis Sanctum Mattinum Turonensem expetijsset, in reditu transiens per Claravallem,& ymtriisvix beato Bernardo deuote susceptus, de salute quoque animae copiosu. adsmonitus, conuersioni minime consensi: licet Pater sanctus ipso praesente, α multiam garrulante, caecum quemdam illuminasset. Cui. abeunti vir Do mini sic locutus est. Ego quidem instanter pro tua conuersione Dominum 'iogaui ἰ sed ad praesens .exaudiri non merui. Et nunc abire te parion quia retinere non licet inuitum: scias tamen, te huc iterum de Sardinia reuersurum. Abijt ergo in patriam suam: sed verba qua ex ore viri Des audierat,iMessanter animum ejus stimulabant, spiritu intus suggerente, prophe - =hisiatiam, quam tantus Propheta sibi de se praedixisset, cassari penitus non posse. Modico post hinc elapso tempore, cum nuntiatum esset ei, beatum virum transisse de hoc mundo ad Patrem, consternatus est anitho vehementer, a guens semetipsum,&poenitens valde, suod ad illius praesicationem cbnuersus non fuisset. Mox ergo igne illo, quem Dominus mittit in corda electorum suorum,& vult vehementer accendi, t tus incanduit: nec omianino moram facere sustinens, primogenitum filitum suum pro se in regno suo principati constituit: ipse verὰ dum adhuc quadragenarius esset; aetate corporis & animi vigore praepollens, relicta Sardinia,Omnique gloria mundi spreta, pauper & humilis ingressus est in Claramvallem: ibique sub disti plina suscepti ordinis usque ad decrepitam aetatem Limia ivsque ad mo item perseveranter militans, regnum terrenum pro caelesti se commutasse . .
Militer etenerabilis Abbas Simon reli)m Albatia in Clara leprofessus est. UIR venerabilis simon, quondam Abbas Caetiaci, quod est non ignobile monasterium nigri ordinis Monachorum, magno cordis affectu beatum Bernardum diligebat: adeo ut de consilio de voluntate ejus totus pendere videretur. Huic autem desiderium magnum inerat, curam pa-ilotalem deserere, & fieri Monachum in Claravalle. Verumtamen sanctus pater Bernardus sciens virtutem viri& gratiam, qua commisso Coe nobio idoneus valde atque pernecessarius erat, quamdiu vixit in carn
numquam ei super hujusmodi petitione consensum prςbere voluit. Quadam igitur die dixit ad eum idem Abbas. Domine pater, ego senex de pene decrepitus, setiscentibus in corpore membris, & insuper urgentibus morbis, jam jamque resolvi me sentio. Quod si extis Claram vallem defecero. erit mihi dolor inconsolabilis,& irrecuperabile damnum . . Vnde necesse est, ut vel nunc abire me iubeas.& satisfacere votis meis: quia gloriabatur.
133쪽
mors accelerans, moram amplius secere me non permittit. Cui vir Dei respondit. Mane in loco tuo & noli timere. Ego securum te facio, quia morieris in Clara valle. Credidit homo sermonibus Anctii&mansit interim in praelatione sua securior pluribus annis. Post transitum verὀbeativiri, cum jam desiderij sui stimulos nullo reprimente tolerare nequiret, dimisib regimine Claram vallem se contulit: ubi etiam magno Dei dono, magnoque miraculo septennia supervivens, mirabile prorsus in tali aetate vel infirmitate, fervoris ac deuotionis exemptu nobis omnibus in fine reliquit.
De Senione, qui missit B. Mariam Capitulo Monachorum praefidentem. QVioAM de senioribus Claraevallis vir religiosus ac deuotus, qua datri .vice, sicut ab ipsius ore audiuimus, vidit in visione beatissimam Vi ginem matrem splendidissimo vultu & habitu Capitulo Monachorum prς- sidentem: quae etiam in ipso Capitulo Abbatis locum tenere, & ossicium gerere videbatur. Haee vero benedictium fructium ventris sui, parvulum qui natus est nobis, gestabat in gremio: totusque conuentus Monachorucirca eam residebat in ordine suo. Porro senior qui haec videbat, miraba
tur atque jucundabatur valde in conspectu glorios pueruli speciosi prae G
lijs hominu, de busdem secrς puerperae rat reuerberatis oculis propter luminis elatitatem, non sitis praeualebat in facies eorum intendere. Cumque jam expleto Capitulo solvendus esset ille conuentus, imperiosi Virgo conuersa ad seniorem illum, qui ad ejus dexteram sedebat, osculum pacis ori ejus dignanter impressit: de insuper benedictiam mictum ventris sui ad intuenduatque amplectendum obtulit ei. Quo facto conuertens se ad alterum lincrui ad sinistram ejus sedebat, similiter osculata est illum,& nihilominus ga tum cordis sui ei ad intuendum praesentauit. Tunc uniuersi qui aderant Monachi, c testi pace a senioribus illis hinc inde mutuata, de tantae Reginet pr sentia salutare Dei in gremio suo confoventis,in jubilum&l titiam cordi si lati sunt: seque conuentu illo soluto visio ab oculis intuentis sublata est. Tantam vero deuotionem de visionis hujus dulcedine senior ille concepit , ut domum Capituli non esse aliud, nisi secretarium Dei 5: portam caeli intelligeret: ideoque quoties Eerante eandem domum transire debebat, toties fere conrra locum, in quo matrem misericordiae cum adorando silio suo residere conspexerat, inclinare solebat.
De quodam fratre, cui Dominis Iesus Christus cum Sancto Ioanne Eetangelista apparuit.
FRATER quidam religiosus ac timens Deum, dum proficiendi deside
rio stagraret, & sanctis meditationibus die noebique vacaret, beatissi mum Ioannem Evangelistam praecipuo diligebat affectu: in cujus etiam scriptura atque memoria mira pascebatur deuotione: studens ex dictis ejussetntςntias tamquam mala punica decerpere, quibus lectulum conscientiae
suae stipatum, contra foetorem vitiorum virtutum odore refoueret. Factum
in antem quadam vice in Vigilia omnium Sanctorum, dum Missa in con-uzntu celebraretur, ut ipse stans in ordine suo in choro, pistillo vigilantis solicitudinis in mortariolo cordis ad susceptionem tanti festi thymiama ia-ςrae deuotionis contereret. Cumque de more legeretur Epistola illa de Apol
134쪽
CisTER CIENs Is, Dis TINCTIO III. 41 calypsi, mira dulcedine in eisdem verbis fruebatur. Tandem vero in ultimo vena, quo dicitur, Digris est agnus, qui occisu est, accipere virtut diuinitatem, de e tera quae sequuntur, tota in ipso liquefacta est anima ejus igne diuini amoris: tantaque iucunditatis affluentia perfusus est, ut prae immen- state lititiae seipsum vix caperet. Proinde totus in jubilium raptus, tot extra se fuit: solum Christum quasi pr sentem cordis oculis intuens, de braeliijs ardentis fidei de pietatis amplectens. Dum vero adhuc ibidem ita staret, de pilantia illa cςlesti mentem abunde reficeret, necdum finita Missa sopor Domini irruit super eum: tenuis quidem, sed diuina gratia suauis. Statim namque praesentiam sitam dignanter exhibuit dormienti, qui supraductam iucunditatem infuderat vigilanti, Dominus Iesus Christus , cum dii cho sibi Apostolo Ioanne, alloquens eundem Apostolum, audiente fratribde dicens. Hanc ego reuelationem dudum tibi ostendi, non propter te solummodo, cui jam de mea virtute dc dilectione certa cognitio, certaque fiducia inerat : sed maxime propter cςteros, qui me similiter diligunt: vid: ipsi gloriam meam agnoscentes, fiduciam habeant in me. In his verbis eui gilans frater ille, repletus est gaudio magno: tum propter indultam sibi grataliam Dominicae vilitationis de consolationis: tum propter ipsius Domini attestationem de veritate Apocalypsis': pro eo maxime, quia dolens audiestat, quosdam h reticos eidem sancto libro detraxisse, dicentes eum a beato Ioanne Apostolo scriptum non esse. Euolutis autem postea diebus circiter quindecim, cum supradictus frater pro peccatis suis valde solicitus , ficiem
Domini in confessione, de quotidiana cordis contritione prςuenire curaret,
astitit ei per visum Dominus Iesus Christus cu eodem Apostolo suo Ioanne. Qui etiam, ipso fratre audiente, prior sic locutus est. Siquis voluerit a Dno perfectam indulgentiam consequi, oportet e si peccata sua instanter siendo ac poenitendo punire. Respondens autem Dominus ait. Quicumque voluerit ad me peruenire, oportet eu hoc ipsum ardenter desiderare. Postmoduautem die natalis ejusdem sancti Ioannis, vidit invisione Dominum Iesum Christum eum gloriosa matre sua quasi quoddam palatium magnum intra. re, in quo dicebatur esse paradisus. Illis vero ingressis janua remansit aperta. Cumque miraretur, & secum cogitaret, quare porta eadem minimε claudoretur, dictum est ei. Haec est janua vitae,quae,inpreta per eam Domino cum sua matre, non claudetur: sed cunctis fidelibus usque in diem judicii patebit. Quo ille audito gratulans & exultans, ait intra se. Ergo & mihi patet aditus paradis. Ingrediar ergo locum tabernaculi admirabilis usque ad domu DehQuo cum introire coepisset, protinus excepit eum inenarrabilis jucunditas quaedam atque suauitas: quae cunctos sensus ipsius penetrans & replens, nihil aliud cupere, nihil aliud cogitare sinebat, nisi memorari misericordiae de justitiae Dei solius. In hac ergo mira suauitatis dulcedine euigilans, adhue in delici js paradisi Dei se esse putabat: sed continuo corruptibilis vitae motibus & sensibus vallatum se sentiens, tantam felicitatem nondum ad fruendum sibi collatam, sed ad excitandum in se caeleste desiderium, gustui t nuiter praerogatam esse, cognouit. His&hujusmodi reuelationibus frater ille de lecto desidiae torporis,& negligentiae excussus, & ardore diuinae ch ritatis vehementer instam maius, tamquam Issachar asinus fortis supposuit humerum ad portandum indeclinabiliter onus poenitentiae: ut requiem quam viderat, adipisci mereretur.
135쪽
De ratne , tu etigit Dominum Mum Christum in exitu cujusiam fratris
O NAC i quemdam de collegio Claraevallis spiritualem, & bonis moribus pollentem, Dominus, secundum quod in Apocalypsi alti' i ista ligo, ad decoquendam in eo scoriam peccati gra-am,.sis uti lima valetudine quadam vice laborare permisit. Sed antequam ad diem in memii creticum pervenisset, diuino nuru raptus in in quemdam excessum mentis,& dimidium fere noctis spatium quasi extra se fuit; multa videns &au-ε diens, quae nunc replicare nostri proposti non et L Eadem vero nocted functus est ibi religiosas quidam adolescens, mirae mansuetudinis & patientiae Monachus, qui languore maximo cruciatus quam plurimis annis, durum aediuturnum Martyrium duxit. Hic itaque moriens,&ssatum nouissimum diutius trahens, prae acerbitate doloris crebros gemitus plangendo emittebat. Porro pr dictus agercum eum plangentem audiret, dicebat intra se. Planctus iste citius conuenetur in canticum: & doloris istius e
trema jam nunc occupabit gaudium sempiternum. Com haee&his smilia cogitaret, en quasi persona quςdam inuisibilis ante lectum ejus assistens,
ac diutissime commonens, ad singulos fere planctus, quos ille moriens emittebat, mirabili atque inexperta quadam fiagrantia ac suauitate nares ejus & fauces uberius indulcorabat. Tunc vero sentiebat quasi caelestem quandam virtutem sensibiliter ac manifeste in semetipso introeuntem, α penetralia cordi ejus suauisti me perungentem. Cumque hac mirabili unctione recreatus, & totus quodamodo renouatus fuisset, ecce repente apparuit ei apertura quςdam in caelo, per quam videbatur sibi quasi usque ad tetatium coelum oculorum aciem intendere. Et facta est in auribus ejus vox clamans de excelso, & dicens. Sileat omnis terra, discedat omnis malignitas, Christus venit. In ipsa hora visum est ei, quod Dominus Iesus Christus pamperum & humilium consolator de caelo descenderet, ac totam domum illam si a benedictione repleret. Ipse vero frater, cui haec videre concessum est, tanta alacritate& gratia perfusus est, ut se in paradiso Dei esse reputaret, Min jubilo cordis exultans dicereti Domine Deus meus, en ista invita aeterna, quam promisisti nobis. Et nunc si reuelatis oculis bonum istud quod sentio&quod teneo, mihi videre ac semper habere liceret, jam gaudium meu plemum atque persectum esset. Mox igitur imminente hora exitus Monachi illius adolcscentis pulsata est tabula, de conuenientibus fratribus, ut animam ipsius Domino commendarent, liberata est continuo de corpore mortis diujus: & aeterna i titia subintrante fugit ab ea dolor & gemitus. Credimus enim x pie confidimus, quia non dedignatus est eam introducere in requiesiam, qui propter eam ad terras descendere dignatus est, Iesus Christus Dominus noster. Dum autem corpus ejus sepulturae traderetur, alius quidam frater bonae conuersationis,reuelante Domino,apertis oculis,sicut ipse pro- aestatus est nobis, vidit quasi quoddam feretrum de monumento procedere, sursim in aethera tendere. Porro pr dictus aeger ab aegritudine sita Domi-Mo miserante conualuit:&ijs quae in obitu fratris viderat & audierat, seu etiam expςtiri meruerat, magnifice con latus, gratias egit Deo. Cςterum benedio nisi illius suauitatem, quam velut manna absconditum in odore
eximio seu sapore praestantissimo expertus erat, postmodum per anno plum
136쪽
CisTER CIENs Is, Drs TINCTIO III. 119 rimos, non quidem continue, sed tamen frequenter atque copiose consecutus est: prout ille benignus ac suauis Spiritus, qui ubi, di quando, & quantum vult, spirat, pauperi suo misericorditer infundere dignabatur. Nec modo per somnium, aut per excessum irientis, sopitis vel attonitissensibus cor. poris, ut in illa forsitan agonia contigerat, sed corpore vigilante, sensuque vigente , orando, psallendo, legendo, seu quidpia in aliud agendo, eandem suauitatis gratiam diuinitus sentiebat. Quam diues& liberalis es in misericordia tua, Domine, omnibus, inuocantibus te, conchis quaerentibus nometuum, pusillis de magnis . abscondens gustum internae suauitatis & dulcedinis ab nis, qui sapientes& magni sunt in oculis suis,& reuelans eum parvulis tuis, qui omnia, quae hujus mundi sunt, arbitrantur ut stercora,vi te in dulcedine tua lucrifaciant.
De viro Dre sisne, qui in exitu cujustati si s Angelorum concentis audiuinNON putamus flentio p tereundum esse virum venerabilem Bosonem, genere & moribus insignem. Hic unus de primogenitis filijs,
quos beatissimus pater Bernardus in Christo per Euangelium genuit, satis in sua nobili conuersatione monstrabat, quam regia mammilla lactatus, de quam castae disciplinae rudimentis ab initio fuerat imbutus. Hic homo patiens&filius pacis, ita benignus, ita inansuetus omni biri apparebat, vinum qua aliquis nostru eum viderit iratum, seu turbatum: sed inter aduersa&prospera immobilis fide stans, tra quillo semper animo durabat. Quidu jam ad decrepitam peruenisset ςtatem, & ita viribus esset destitutus, ut etiam baculo sustentante vix incedere posset, numquam tamen otio indulgere, num quam corpori quietem impendere acquiescebat: sed varijs illud laborum exercit ijs spiritui seruire cogebat. Iste verὀ venerabilis vir, dum aliquando secretius colloqueremur, & de quorumdam fratrum' pia ac desiderabili dormitione, quam scpius nos vidisse contigerat, mutua collatione inuicem fasceremur: protestatus est nobis, quia in exitu cujusdam religiosi fratris eatorum spirituum. choros audierit, suaui melodia in aere modulantes, atque ipsius defuncti animam ad aeternae beatitudinis requiem cum gaudio deferentes. Qui quanto sublimitis ascendebant, tantomagis eorum voces inferius rarescebant i quo usque tandem coelo recepti, audiri ultra minime potuerunt. Cumque & ipse beatus senex vocante se Deo in pace in idipsum velut obdormiens spiritum emisisset, tanta serenitate & gratia
subitδ refulsit, tamque mirabili quadam immutatione facies ejus glorificata apparuit, ut deuotione omnium attestante, beatorum spirituu pi
sentiam, atque ipsius Dei nostri responum serenissimu ibidem adesse,nullo
modo dubitaremus. Numqua enim in aliquo moriente vel mortuo talem τ' sima transformati vultus claritatem aspeximus. Quapropter uniuersi gratias agentes Deo, commendationis exequias& ossicium tanto alacrius persolvimus; quanto de ipsius glorificatione, per tam mirabile signum certiores
137쪽
De alijs Momschis, .u etiam Conuersis uitist Claraetatis.
De A uirino Moracla , quem Dominus Iesus morientem misitauit.
FVir in Coenobio Clar vallis Monachus quidam professioni suae mo
rum integritate concordans, Atquirinus nomine,vir religiosus atque spiritualis: sobrius invictu, humilis in vestitu, & durus admodum castitator corporis sui. Ita namque circumcisus ac temperans erat, in ijs quae ad vium corporis pertinere videbantur, ut omni voluptate & vanitate depulsa, ipsis necessarijs etiam parcissime uteretur: licet occasio certum li- imitem excedendi se ei frequenter ingereret. Erat enim peritus in arte medicinae:& quamvis magnates dc nobiles terrae operam eius incessanter expeterent,& inuitum de renitentem per diuerse loca distraherent: ipse tamen. super egenos & pauperes magis intelligens, omnimodam eorum curationi solicitudinem impendebat. Nec modb ipsorum aegritudines livoresque curabat: sed & languentiu putridas carnes & sanie dequentia membra ita diagnanter, ita diligenter propriss manibus contrectabat, ut Christi vulnera Iouere putaretur. Et vere sic crat. Totum enim pro Christo faciebat: de totum sibi Christus imputabat, qui misericordiae opera sectantibus in fine di- Matth. 11. Eturus est. Infirmus fui,st visitastis me. Unde dc ipse Dominus famulum suum secretis consolationibus lipius visitabat, dc ad opus ministerij hujus mirabiliter incitabat. Quadam igitur vice vidit hujusmodi visonem in Claravalle. Inprimis audiuit, quasi quemdam pr cursore coelestem pretconaria voce clamantem dc dicentem. Ecce Christus venit; surgite de occurrite obviam Salvatori. Cumque omnes certatim ad videndum Dominum properarent, tunc de ipse cucurrit, de stetit in ostio claustri, per quod venturus esse sperabatur. Itaque ingrediente Domino,accessit de adorauit eum: sagitans, ut acciperet benedictionem de misericordiam a Deo salutari suo. Qua percepta coepit eum attentius intueri, de miro pietatis astectu copatiebatur illi. vitam, siquidem apparebat ei veluti dolens de infirmus, confixus clauis de lancea perforatus: ac si eadem hora de cruce depositus esset, ita ut sanguis ubertimes ρ. M. recentibus emanaret. Porro ipse Dominus linteolos mundos, quasi corporalia tenens, eisdem vulneribus imprimebat: dc cruore deterso in terram projiciebat eos. Quos frater ille cum summa veneratione recolligens, ac multa deuotione deosculans, quas redemptionem animae suae in sinu suo repositos conservabat. His de hujusmodi reuelationibus frequenter a Domino recreatus, non cessauit usque in finem operari bonum ad omnes . maxime autem ad peregrinos de pauperes aegrotantes. Quam vero
rigidus in poenitentia seruanda, quamque districtus castigator corporis sui' fuerit, ex hoe fatis apparet, quod cui ii indigentibus cunctis cum feruore charitatis curationis operam impenderet: se solum ab hujusmodi cura excipiebat. Licet enim valetudinarius esset ac debilis corpore, numquam ta
138쪽
CisTERCIEN sis, Distinc Tio iv. 1;imen acquieuit carnalem stant et impendere medicinali: sed Dium se Deo
committebat, quoniam ipsi cura est de nobis. Sciebat nimina , Virtutes i. pisias. animae in coiporis infirmitate perfici: nee possie Monachum spirituales Domino conssilationes percipere, qui cessolatiunculas carnis suae tenere
solicitus gustare&Vide tene igit; quoniam suauis est Dominu u it uiue vitae suae laudabiliter peracto, cum jam tempus instarer, quo pro laboribus & sanctae pietatis operibui sternam mercedem accipe et sinfirmitate correptus ad extrema peruenit csimque venerabilis Abbas Pontius;
cuius lupa meminimus, ad eum gratia visitationis venisset, quo it 3b eo, quid agerer, vel quomodo se haberer. Ille veto respondit. Bene, carissime
Pater, bene omnino agitur mecum: quia vadensvado ad Dominum meu. Quid ergo, inquit ' Corporalem molastiam ςsse hon doleras, id mortis angustias non formidast Ego, inquit, omnia ii quilla, omnia ista consi dero, quia jam prquentus rum a Dominoe in benedictionibus dulcedinis, D. quae omnem Haihi moerorem a corde, di omnem pene dolorem a corpore tulit. Respondens itaque Abbas dixit ei. Obsecro te, dilecte mi frater, ut propter Deum dicas nobis ad aedificationem nostiam, si tibi diuinitus aliquid est reuelatum. Tunc ait illi. Modo antequam huc intrassetis, apparuit ' M. mihi licet misero de indigno, Dominus Iesus Christus: qui propitio, soteno vultu me intuens, ac signa beatissimae passionis su et ostendens,ait. Ecce peccata tua deleta sunt i facie mea. veni ergo securiis; veni & vide; ae deosculare vulnera rei ea, quae tantum dilexisti,&toti consevisti. Tali ergo. promissione firmatus, jam mori non timeo : quia seposita est haec spes mea in sinu meo. Et jcitote, quia proxima nocte, serat aurem: vigilia Beati Martini, 'migraturus sum, dum opus Dei celebrabitur in Ecclesia,& tali hora. Delanctus est ergo eadem nocte, dc eodem tempore, quo predixerat: jamque, ut vere confidimus, requiescit a laboribus suis; &tamquam columba super nivem dealbata nidificat in foraminibus petrat: id est, sacratissima Christi Domini vulnera complerundo adorat: qui est super omnia Deus benedictus in licula. Amen. ι,
ii Caput Ii. Defatre mitrabilem compunta is halente. suem vom Hvifice conflatus est. I P.
FRAT E R quidam de eodem Monasterio, dum pio peccatis suis, quibus Deum nimis offenderat, pauidus de anxius tota die contristatus ρωρ reatis ingrederetur, qetibus & lamentis finem imponere recusabat s sciens ni- πη ρ mirum, confessionem oris absque contritione cordis ad plom tendam veniam minus suffcientem coram Deo judicari. Cumque volumen timoris Dei, in quo scriptae sunt lamentationes & vae, salubri amatitudine Lyso ventrem conscientiae ejus aliquamdiu amaricasset, Diuina tandem aspirante gratia, membrana charitatis Dei, in qua scriptum est carmen, iacta est in deuotione cordis ejus, tamquam mel, dulcis. Coepit nis, que jam primitias quasdam laborum suotum praegustate, & experimento disce re, quoniam sacrificium spiritus contriti de humiliati Deus non de incir. Nam cum in tanta amaritudine, quam praediximus, continue comversaretur, nocte quadam vidit in visione Dominum Iesum Christum, tamquam sacerdotalibus ornamentis indulum, & Missam cele---
139쪽
Cls TER C Irusis DOTINC Tto IV 111 le vincis inuincibileai quam cito tremendum Iudicem conuertis in piissi. tium patrem tanto dulcius altillimam aeternae mundiciae jucunditatem perceptura, quanto nunc profondius ia dei censu Iordanis a terra vitiorum mandari consenseris. Caput Iir.
De monacho, cui Eucharistia mirabilis saporis natia praestabat. FRATER quidam in sacrae Religionis obseruantia fetuens &solicitus. dum aliquando die Dominico, secundum consuetudinem ordinis, Corpori de sanguini CHRl STt participasset: visum est illi tunc& per totam deinceps diem, quod favum mellis dulcissimum in ore teneret. Se- imisqnenti vero Dominica, dum similiter Eucharilliam percepisset, per continuum itiduum similem expertus est gratiam. Tertia quoque Dominica, dum Diuinam nihilominus alimoniam reaccepissct . tota Iam hebdom da semel indultam suauitatem sentire promeruit. Ex tunc ergo & deinceps trane panis vitae dulcedinem multipliciter & multo tempore sensiti modo rarius, & modo crebrius . prout dator gratiae spiritussanctus pauperi suo concedere dignatus est. Factum est autem, ut aliquando quempiam
de amicis suis pro culpa sua objurgans, justae invectionis mensuram supra
modum excederet: nec tamen antequam Diuinorum Sacramentorum munus ab altari sumeret, exasperatam fratris conscientiam per sitisfactionem lenire curauit. Unde factum est, ut hostiam paciscam fratre necdum pacificato percipere praesumens. pro mellea spiritualis suauitatis dulcedine, qua antea refici & recreari consueuerat, super fel & absynthium amarissi I maritudine fauces suas insectas tremebundus horreret. Quocirca reatum suum quantocytis ad memoriam reducens, & pro culpa mimis discretae invectionis humillima satisfactione poenitentiam agens, Apostolicam illam sententiam de cetiero soli citius obseruare curauit, in qua ait. Vos qui I birituales estis, hujusmia, instruite in Iliritu lenitatis. Attendant, quaeso, illud 'exemplum, quicumque aemulatores Ordinis sunt: quicumque reto iustitiae accensi, fervent spiritu : attendant , inquam , & cautius obseruent: ne forte modum iustae correptionis in arma vertant furoris : Memendationis poculum , quod stapribus propinare conantur, tam sibi, quam aliis, pro indiscretione in perniciem trahant: dum &seipsos per iram dilaniant, & quae emendare debuerant dum exasperant , exulcerat. & ad e cusandas excusationea in peccatis prorumpere compellunt.
140쪽
De Monacho multa Daemonum certamina perpesso. qui Dominum IES CHRISTVM etidere meruit.
D consutandam pigritiam,& excitandam deuotionem nostram, unude bellatoribus ploretem' in medium: qui in Coenobio Clar vallis ab adolescentia sua usque ad decrepitam aetatem sub Monastici disciplint jugo desudans, tam multiplicia dc acerrima Daemonum certamina perpessus est, ut nisi Spiritus adjuvisset infirmitatem ipsius, tantam larvalium umbrarum malitiam caro de sanguis sustinere nequaqua potuisset. Hic itaque in omni h sanistitate & justitia Uno serviens, de corporis integritatem magno Dei m nere amatris utero conseruauit: cui de Domi es in testimonium geminet pu- . ritatis multa de secretis caelestibus reuelare dignatus est. Quadam igitur vicedum diutius protelatis vigilijs in quodam diuersorio solus oraret , inhorruerunt Libito pili carnis ejus, & praeter solitum turbari coepit a facie nocturni. Et ecce turba Daemonum glomeratim per ostium irruens, & quasi se invicε
a multitudine introeuntium comprimens, totam domum impleuit, ita ut undique perstrepens, ipsum quoq: orantem hinc inde converteret. Quod ubi ille persensit, illico signo crucis armatus, crebras vexias petere coepit: de Ameriisse beatae Virginis salutatione eos exturbauit. Nocte vero sequenti cum eudem locum otationis gratia repetisset, ecce iterum contrariae potestates in impetu furoris aecelerantes, domicili j parietem lapideum ita validis lime percusserui, quomodo percutit aries ad murum applicatus: ita ut domu totam quaterent. Cumque vir Dei leuaret oculos suos contra senestram magnam in eo- de pariete apertam, in ea vidit consistere Daemonem quemdam pennatum,
ad instar gWphi aut strutionis: qui ei minaciter imminebat, quasi mox ruiturus in eum, atque deuoraturus. Quo viso, machinamenta Daemonis animaduertit: & invocato Saluatoris nomine, esserato prodigio signum crucis opposuit, ac fugauit. Multa ejusino diludibria atq; certamina passus multo tempore, ferire de referire non destitit luctator egregius, jugi intentione contra spirituales nequitias luctamen sine foedere exercens. Accepit autem hane gratiam spiritualem a Domino, quam perpauci homines assequuntur. Nam quoties voluisset, intentis luminibus in aere solitus erat videre corporis oculis per diem globos Dimonioru stipatis agminibus passim ubiq; vagantium : quorum tanta est infinitas, ut praeimisitate qstimari non valear. Qui cum multiformiter soleant apparere, una tamen est forma, vel potius informitas, in qua frequentius eoi de conspicabatur. Igitur secundum corporis lineamenta monstruosi homines esse videntur, statura gigantes, colore AEthiopes, agilitate angues, leones sero citate capitibus grossis atque turgidis, ventribus prominentes, corporibus curti atque gibbosi sunt: colla quoque producta habent,& exilia brachia, nihilominus & crura longissima praeferunt. Qitando autem alicubi in aere sistunt, timc eorum corpora
membratim discernuntur. Quando vero discursu gyro uago huc illucque vagantur, tunc nihil ex eis, nisi tantum larvales umbrae & turbidi glomeres de prehenduntur. Porro serenis diebus, quando sol in virtute sua lucet, tunc visiones hujusmodi frequenti xis cernere solebat, &clatius discernere. Huic venerabili viro beatus Augustinus eximius Ecclesiae Doctor quodam tem