장음표시 사용
141쪽
CisTERCrzus Is Drs TINCTro IV ustiore per visionem apparuit, ducens illum per innumera loca poenarurn, usi ave: ad ipsam putei gehennalis ingre situm: in quem ex alto prospiciens, tre- intenuibus mebris,&palpitante antima prae timore intolerabili, vidit illami tartareae abyssi voragine plena clamaribus horrendis, atque execrandis vlulatibus miserora viventiu semper in igne deuorante: quibua est mors atrarissi ina, mors omnisi pessima, mori lcilicet non posse. Inde reflexo grada educitum de loco horroris & i enebrarum, transtulit ad regionem felicium gaudiorum : ostendens ei luci quas sedes Semansiones beatissimarunt animarum, ubi corporibus exutae, vita incorruptibili vivebant: atque in pace Christi, quae exuperat sensum, regenerationem corporum suoru expectantes, felicissime quiescebant. Tunc ait illi Sanctus Augustinus. Ecce vidistisnes vitii Bos boni & mali: elige, quod bonum est in oculis tuis. Si viam iustitiae, quae in libris meis copiose digesta est, tenere decreueris: portione accipi cs in terra viventium cum omnibus istis. Si vero post concupiscentias tuas ire volueris, in gladio numerandus es, cum ijs quos vidisti, terribili quidem, sed justo Dei iudicio projectos in anathema obliuionis. Finita itaque visione, cum fuisset ad se reuersus homo, totus instemuit, totus vehementer inhorruit: duplici nimirum constri eius articulo: tum ne beatorum gloriam amitteret, tum etiam ne poenam reproborum i acurreret. Ex tunc vor5 5 deinceps, coepit beatissimum Doctorem AugEstinum dulcius amare, α dicta illius sapidius ruminare. Contigit autem aliquando, ut infirmaretur in Do mo-Dei, quae est Abbatia O rdinis Cisterciensis, sita in pago Bit,
ricensi. Porro ibidem tunc aegrotauit ad mort m frater quida honestae conuersationis. Qui cum jam in arca positus esset, casu accidit,ut infirmariis absentibus spiritum exhalaret. Praedictus verὰ frater,cum ibidem in stratu suo reclibans graui corporis molestia langueret: reuelante sibi Diio vidit mani feste corporeis oculis animam illam longo tractu a corpore eaeeunte:&quasi fumum incensi de thuribulo procedentem. Quae cum tota fuisset egressa, collegit se in unum globum, & stetit supra corpus in aere suspensa,altitudine quatuor aut quinque cubitorum Erat autem species ejus laquam nubecu la condensa atque perspicua:&quasi ad retensuram unius modij oppansa. lanstereto ibidem immobilis: usquequo fraternis orationibus comitata, de sacerdotali comendatione munita, periculosi atque ignoti itin erit ducatum accipere mereretur. Quod cum frater ille videret: sonitu S: voce qua potuit, infirmarios evocavit. Qai protinus accelerantes,tabulan i defunctiria pulsauerunt: & fratres ad exequias concurrerunt. Pr sente ve id Conuentu cuni cruce & aqua benedicta, cum jam sacerdotalis comenda. tio esset initiata: t unc anima illa q uas secura processit, & nebula illa quae videbatur, euanuit. Alio quoque tempore accidit, ut praefatus vir Dei die Dominica diu uinis interesset ossicijs in Ecclesia quadam parochiali. Dictai laque offerenda, cum jam ministratio panis & vini aqua miriti sacrae fuissi et mensae impos ta: protinus apparuit ei Dominus Iesus, stans supet eandiem aram in Io nia parvuli prae filiis hominum speciosi, ita manifestu atq demorose, ut usq; ad consummatione sacrifici j ipsa propemodu viso pers eueraret- Verumtamen presbyter ejusdem loci, qui missam celebrabat, ho mo inhonestae vitae, atque stagitiosus erat. Quadiu ergo Sacerdos ille, seu sdeliu oblationes re
cipiendo, seu sermonem, ut in die festo seri solet, ad J jopulum proferendo,
142쪽
ante calice flabat. Q in diu vero Sacerdos ad sacramentum faciem tenobat,tLdiu sanctus ille puerulus, tamquam immundum Presbyteri halitum exhorrens, longe remotus ab eo, post calicem consistebar. Quod cum frater ille conspiceret, compunctns eis vehementer, de totus in lacrymas resolutu Litavi inundatio lacrymarum a contuitu dulcissimi Redemptorii oculorum ejus aciem interdum praepediret. Completa autem reuelatione, ori lacauic Deum, qui sibi talia dignatus est demonstrare: & vere cognouit, quod distantia meritorum minime faciat discrepantiam sacrificiora: quoniam Sacramenti effectus nullatenus constat ex virtute de merito Sacerdotis: sed ex institutione de gratia Saluatorii. Caput v.
De Seniore, cui Dominus IESVS in die Par senes etigilanti apparuit. Per Parasceven hoc loco intel ituros, quo memoriapasonis Christi in Ecd a cribueratur. Apud Iudaeos elum quaebbethri xta Parasceve dicebatur, id praeparatior quia illo die praeparabantur cibi O alia necessaria adsequentem diem I bati, quo nec cibos coquere, necaliquid hujusmodifacere Iscebat. mia ergo Christus in parasceve Pamae crucifixus est, dies sonis ejusparasimeappellatur. Necenim Ecclesiastici viri dies Italorum nominins morant, missim prephani, qui dies Martis, I uis,Veneris , . c. velut Ethnici, dicunt. l
MONACHVS quidam praefati Monasteri j, religione pariter&aetata
provectus, dum aliquando die sancto Parasceves sederet in claustro, libram ante se habens rapparuit ei Dominus IESUS CHRISTUS, manibus & pedibus in cruce expansis, acsi eade hora fuisset clucifixus. Q scilicet visio felicissi:na, quamuis breuis&pene momentanea fuerit,adeb tamen manifesta atque essicis extitit: ut visionis ipsus dcuota memoria de corde videntis ulterius deleri non potuerit. Sicut enim qui camino ignito oleum iniicit, totum fiammescere ficit: se gratia reuelationis huius pr cordia senis illius longo sanctae conuersationis usu ignita, facti desideri j flama peramplius&perfectius illustrauit: unde&ascentiones in corde suo disponens, de virtute in virtutem proficiens, quadragesimum, ni fallor, in O dine supergressias est annum: tandemque corruntibilis carnis onere deposito videre meruit, non in magine infirmitatis,ucut antea, sed ingloria maejestati et, Deum Deorum in Sion. Caput VLaeuam misericorditer Dominus quemdam Clericum, ut connerreretur, admonuit
INEFFABILIS DEVs,&ineffabilia operarius. Quis enim digne effari
queat, quam mirabilis sit in sanctis suis. quam miris&multiplicibus mo- .dis in tempore vocet, quos ab aeterno pr sciuit, & pr destinauit conformes fieri imaginis sili4 sui: ita ut etia nonnullos ex ijs qui per sagitia in masa perditionis penestus absorbendi videbantur, potenti Virtute eruens, transserat in regnum claritatis ejusdem dilecti filij sui3 De quorum numero Clericum quenda juvenem, diuite, nobile,s culo Enaintςntione deditu, devoragio e
143쪽
CisTERCIEN sis, DIs TINCTIO IV. 13, voluptatum paterna castigatione clementer cripiens, docuit non sperare in incerto diuitiarum, nec lubricae aetatis petulantiam sequi: sed per du's labores poenitentiae ad veras diuitias aeternae vitae peruenire. Hiccitaque delucatus adolescens aduertere nolens, ideo ferias Clericis a sanctis Patribus in stitutas, ut vacarent & viderent, quoniam Dominus ipse eli Deus, non ut
scacis aut aleis, seu quibuslibet diabolicis nugis intenderent, solebat fre- uenter cum coaevis&sodalibus suis, spectaculis&ludis varijs die perdere. uadam igitur vice cum ad aliquam domum jocandi causa multi conquerent, ut theatricis plausibus & nugis diem ipsum *lito more consumerent: accessit etiam illuc pr fatus adolescens, ut & ipse pasceret hoedos suos de spectaculo vanitatis. Erant autem illic aleatores quidam cum aleis ludentes: quos ut melius ex alto prospiceret, super mensam ibidem positam pronus accubabat. Et ecce facta est super eum subitis quasi manus hominis, ipsum inuisibili fiagello diutius caedens, qu e caput illius& humeros ac dorsum totum veluti pilo des et seriente crebris ictibus xundebat. Ipse vero jacebat immobilis; quid faceret, quo se verteret, ignorans. Volebat prae nimia doloris angustia in vocem clamoris dc planctus erumpere: sed prae pudoren propter frequentiam circumstrepenti) populi non ausus, ne velut insanu reputaretur, molestiam verberum aegerrime serebat. Ip semetipsum verὀreuersus, & mortem quasi jam imminentem prae ocμlis habens, arguebat se in conspectu Domini, gemens in amaritudine animae suae, di dicens. Ela
mihi Domine Deus meus. Nunc inuenerunt me peccata mea :& ecce jam motior, & ad inferos cum dolore descendo,xare tu poenitentiae fructu. Opater misericordiarum Domine Deus meus, si respiciens videris affictionem peccatoris in angustia constituti, & me, licci indignum, de praesenti periculo misericorditer eripueris: promitto, voveo, sp*ndco, quoniam non ero ingratus benefici js tuis .med continuὁ spretis cunctis quae sunt mundi, servum me tibi tradam sempiternum. Dum haec&similia in corde coram Domino loqueretur: facta est vox ad ipsum, diceqs. si Claramvallem conuersionis gratia adire volueris: & in anima & in corpore Alvus eris. Ad quai ocem respirans,& a Domino se visitatum intelligens, illico respondit. En trado me servum Deo, de domui Clarae vallis. Adhuc eadem verba in corde volvebat, cum mox recedente qagello, totus etiam dolor euanuit. Sentiens autem factam in se misericordiam, continuo non acquieuit carni & sangui ni:&si ita equitatura ad manum fuisset, ne unius quidem horae morulam sustinuisset, quin incontinenti votum quod voverat, persolveret. Neque enim earnalem illam cogitationem admisit, ut domum rediret, parentes de amicos consuleret, domum familiamque disponeret, redditus, agros, censusque locaret: sed omnia haec abrumpena potius quam soluens,&cuncta haec propter Christum arbitratus ut stercora, eadem die comparata equit tura, in crastinum summo mane iter arxipuit : a facie fcculi, tamquam a facie leonis fugiens, ut maneret in solitudine. Perventissimo itaque desiderio veniens ad solutione voti Claravalle, quae prius vallis absynthialis dicebatur; fratribus quoque modum & ordinem suae conuersionis exponens, tanto jucundiori charitate susceptus est, quanto per l, c judicia Domino vitam conuellationemque suam placere, fratres illi humiliter pr sumebant. S sceptus itaque probatus, Domino quoque donante sidelis inuentus, veterem hominem cum suis actibus exuit:& novum, qui secundum De i
144쪽
Exorarivu Mxcuvra o nisi screatus est in justitia&sanctitate veritatis, induens, tanta insta, ita ciste: ciensis Oidinis arduos labores usque ad finem vitae suae complexus est, ut cunctis sanctissimam conuersationem ejus intuentibus liquido pateret, prirnam illam conuersionis ejus vocationem vere ab illo fuisse, qui eos quos amat, arguit & castigat: omnemque filium quem recipit, paterna pietate flagellat.
De Ninitio, quem beatiu Demargus in mi u mi inauit. FRATER quidam de Ordine Regularium Canonicorum, cum esset pro ficiendi auidus, atque charismatum meliorum aemulator, desiderabat desiderio magno beati Bernardi magisterio subjici, & Clar vallensium collegio sociari: licet hoc, ipso sancto Patre uiuente, consequi minime potuerit. Quo decedente, audita sema pretiosae mortis ejus consternatus est animo vehementer; miserum se, atque indignum clamitans, quod voti sit compos fieri non meruisset. Post autem paucos dies apparuit ei in visu idε venerabilis Pater,quasi strenuus operator pr cinctus ad laboranduin agro latissimo, in quo manipuli triticeae messis innumerabiles esse videbamur ex quibus multitudinem magnam in acervum grandem congesserat: reliquis vero qui supererant, qui etiam multo plures erant, comportandis Meoacervandis pertinaciter insistebat. Quod cὐm vidisset, intellexit illico congeriem illam manipulorum figuram tenere multitudinis fratrum, qua idem egregius pr dicator, quamdiu vixit in carne, Christo Domino aggregarat: adhuc autem restare innumeros, qui ejus meritis & exemplis ad I luationis gratiam essent perducendi. Vnde multum exultans, seque unum ex illis fore, non desperans, Claramvallem, quam citius potuit, adijt: post lans de impetrans se ad probationem admitti. Quidum adhue ibidemn uitius esset,& beati viri memoriam pene incessanter atque insatiabiliter animo volueret, quaaam die Dominica circa finem vigiliarum fatigato illi,&modis pluribus acticho, coepit obrepere sopor. Et ecce apparuit ei reuerem dissimus Pater, culus amore fiagrabat, dignanter alloquens eum, & monens de diligenda ad Deum jugiter intentione, cum quotidiana lacrymaruns effusione. Quod si faceret, diuinam miserationem,&suam ipsius visitationem securus expectaret. Et cum ista dixisset, recepit se in tumbam suam, quae ibidem coram altari beatae Virginis matris potita erat. Quae videlicet receptio tam euidens fuit: ut frater ille nesciret, utrum dormitans, an vigilans hoc vidisset. Cumque aperuisset oculos, &pijssimi Patris admonitione dulci recordatione pensaret, subitὰ iterum apparuit illi jam plene vigilantide corporeis oculis intuendum se obtulit. Stabat igitur comminus coram ipso, ita ut manu tangi facile posset: diligenter eum considerans,& quasi exploras,utru dormiret, an vigilaret;more eorii, qu i excitant ad vigilias dormientes. Quem cilin nouitius mapidus& attonitus intueretur, protinus ille qui videbatur, evanuit: & quod mirum dictu est, visum est illi, quod quasi sensibiliter pr cord ijs ejus illapsus fuisset. Unde vehementer accensus in amorem Dei & ejusdem beatissimi viri, ad susceptionem nouae vitae in gaudio & exultatione spirituali de die in diem instituebatur. Denique sequentino' cum vigilijs fratrum similiter interesset, talem ac tantam diuinae vis- rationis gratiam ibidem expertus est, qualem ac quantam invita sua numquam antea senserat: quod totum utique meritis ejus, quem diligebat, se
145쪽
CisTER C iEN sis, DasTINC Tro IV. issobtinuisse, gratulatus est. Cumque per dies plurimos memori a in abundantiae suauitatis hujus recolendo frequentius eructaret, fiandebat ubertim dulces & pias lacry mas, quibus die noctuque satiari non poterat. Transacto autem anno probationis ejus, sacrum habitum cum multa deuotione suscepit: veste innocentiar, qua non tam solis quaiij intus vestitus fuerat, jugi meditatione perpetuaq: solicitudine illibatam seruare contendens : sicque
post vestigia venerandi Patris, quem unice diligebat, indefesso studio pro modulo suo gradi cns,&vitam suam iii bona perseuerantia consummans; illi, ut confidimus, est associatus in coelis, cujus in terris positus consortium ardenter desiderauit, de vigilanter requisiuit.
De Monacho, cui Dominus IV .s Christus semel o secundo inruit. At ius quidam in eodem Coenobio tabuit lus stater, cum ex toto cordet Dominu qu rere proposuisset conjunctis siue expansis iii anibus frequenter orare solitus erat: ubi tamen oportune id facere potuisset. Quada
itaque nocte in principio vigiliarum; cum esseti Κ choro, clausis oculis, m nibusque protensis ad Deum intendens, subitis adfuit ibi Dominus Iesus Arum ita
Christus,loquens ad eum,&dicens. Porrigenti Hananias tuas. Ad hanc ita- Chri αυσι- que vocem cum aperuisset uculos frater ille, multum obstupuit sed utrum dormiens an vigilans hoc audisset, non facile discernere potuit. Ex hac autevoce multum fervorem, multamque deuotionem mente concipiens, eandeformam orandi seruare deinceps solicitus fuit. Post aliquantum veris temporis cum jam Monachus sanus in quodam ejusdem Ecclesiae angulo secreties staret, intento animo iunctisque manibus, sicut solebat, orans, subi id fuit in spiritu. Et ecce astitit ei Dominus lesu Christus, suppositis at- asiadque expansis manibus suis manus illius excipiens, & quasi ad professionem admittens. Quo facto cum fuisset homo rcuersus ad se, galaifus est gaudio magno valde: iamque felici doctus experimento certissime credidit , ubi- , . que diuinam esse pret sentiam: maxime verΘ, sicut testatur Legislator noster S. Benedictus, quando operi Dei, siue orando, siue psalledo, insistimus. ut IX. De farre Anselpho qui et idit Dominum Iesum in cruce pendentem. MA G N AE deuotionis vir, α magna prςditus gratia, nomine A nsulphus, cum adhuc esset in Clara valle nQuitius, vidit in visione apparentem sibi Dominu id Iesum Christum, tamquam in cruce pendentem. Erant autem, ut sibi videbatur, ibidem duo alii noviiij, qui secum erant inprobatione. Cum ergo suppliciter Dominu a)orasset,&visui socioruque
tuorum miteretetur, humillima prece rogaret, motus misericordia pius Dominus respexit ac benedixit eum: & alterum cum eo supradictorum nouitiorum. Cernens ver0 nouitius, qui haec videbat, tertium illum Dominica benedictione minime roboratum, fraterna pietare commotus, coepit attentius rogare Dominum, ne ipsum a largitate suae benedictionis exclu- um. derct. Respondit autem Dominus, nequaquam illum esse . nedicendu;
sed ma is ad massam pertinere malediciorum . in his verbis euigilans nouitius ille, de benedictione, qua cnm socio suo a Domino benedici meruerat, oppidis gratulatus est: sed quidnam de illo, de quo tam tristcm sentcntiam audierat, futurum foret, dubius expectabat. Post diem itaque te
146쪽
r ' EX OznrvM MAGNvu Ost Diuistitim tertius nempe neophytus trinitatis vinculum rumpens, ut tristem sui nominis elimologiam exprimeret, Maleerus siquidem vocabatur, ordine derelicto reueisus est ad vomitum vitti cularis, de factus est apostata vilis. Reliqui autem duo, qui benedictione Domini firmati fuerant, ipso miserante benedictionem hereditate possederunt:& quoniam ad sortem benedictorum Domini pertinerent, in proposito suo juste&riu'sque ins nemvitae perseuerando, declararunt.
Caput π.De Iratre qui dexteram Domini se benacentem in mise deo titus est. FRATER quidam ejusdem Coenobi j, csim se ad qu renuum Dominum
magno desiderio conuertisset,& pij Salvatoris nostri Domini Iesu Clitisti memoriam dulci meditatione continue ruminaret: vidit illum quadam vice in visione sibi apparentem. Solicitus autem de sua salute, gagita- bat obnixe salutiferam ejus benedictionem, dicens. Obsecro, Domine, benedic mihi, ut salvus fiam. Pius vero Dominus, qui propterea pauperi suo apparere dignatus fuerat, ut aliquam stillam dulcedinis suae ipsi miserico . diter impenderet, eleuata sancta dextera sua, benedixit eum. Qui protinus sibi in eadem visione videbatur inenarrabili gaudio repletus,& pia prς u' -tione apprehendens beatissima dextram, a qua benedici meruerat, cum in genti deuotione deosculabatur eam, atque dicebat. Gratias ago tibi, Domine Iesu Christe: quia benedixisti mihi, & salvus ero.
De Iratre, qui vidit T. Mamm Magdalenam in ii 2. ALTERi cuidam fratri religiose atque deuoto, datum est in spiritu videre 3. Mariam Magdalenam splendidissimo vultu & habitu ante altare stantem. Qua visa repletus est fiater idem laetitia magna. Cumque cogitaret animo, optando atque supplicando, & cum magno aestu sacri desideri j su spirando, quatenus ei beatissima Dei genitrix virgo MARIA, cui deuotissime die noctuque seruiebat, similiter monstraretur, facta est vox ad eum in ipsa visione dicens. Nosse te conuenit, quod necdu idoneus es, ad sublimissimam immaculatae Dei genitricis & Virginis claritatem contuendam. satage ergo, cresce de profice, quantum poteris; ut camquandoque videre merearis. Caput XII.
Te muropro erita cujusdam Monachi Laici.
NO N glorietur, ait Dominus per Prophetam, in spientia farneque diuti in Auiti se suis: sed in hoc glorietur, qui gloriatur, scire θnosse me: quoniam erasum Dominus. Hanc diuinae scientiae formulam perfectius imitati sunt ij, qui sub beato patre nostro Bernardo in Claravalle cilestis Philosophiae disciplinis imbuebantur, non soldm literati, & in mysterijs sacrae legis eruditi viti multi, verumetiam Laici&illiterati quam plures: qui etsi humanae scientiae fabricam,per quam ad perfectionis culmen nite
rentur, minime consecuti sunt, habebant tamen gratiam illuminantem, &spiritum vivificantem, ut de omnibus quae oportebat, saeculari scientia incomparabiliter eis cacius eos docebat. Talium quidam Monachus Laicus, non litera doctus, sed spiritu, cum esset Druens in opere Dei, charismatuq.
meliorum haud s&nis aemulator, didicerat Spiritussancti magisterio non altum sapere, sed semetipsum in omnibus humiliare: sacrae religionis stul
147쪽
CisTER cIENs Is , DIs TINCTIO IV. 1 tdia, quae in moribus contubernalium suorum duce humilitate sedulus scrutabatur, magna & prae excelsa aest i inare: suas vero virtutes, quibus non me- Vera hi istadiocriter pollebat, eorum consideratione prorsus despicere. Sicque factum est, ut eminentia sancti humilitatis illos prς celleret, quibus in aliis virtuti bus impar non erat, dum, quod rarum valde in humano genere est,ὶ continue, quid sibi deesset,vel quibus alij floreret virtutibus, non inuidiosus, sed
pius scrutator, attenderet. Contigit autem, vitaliter ast ectus, quadam vice
solenibus fiatrum vigilijs interesset. Tum vero lethali negligentia seu somnolentia propulsata, consuetudinaria corripicns arma, quibus ad bellanda inimicum nihil essicacius esse, fortassis nesciebat, coepit sua sibi peccata proponere, negligentias quotidianas districte discutere: se miserum, se reum, se
peccatorem, coram oculis summae majellatis accusere: consequenter etiam
fratrum suorum, sicut solebat, vitam conuersationeque maῆnificare & beatificare. Cςterum prae omnibus unii, quem gratia virtutum multos alios excellere non semel notauerat, secretario cordis humiliter inducens,ipsius lim militatem, charitate, patientiam, & continentiam, c teraque spiritualis grati et charismata, quς in illo seruo Dei inueniebat, religioso usque ad ungue scrutinio rimabatur, seque in ejus comparatione nonnisi pulverem de cinere . reputabat. Denique sanct humilitatis ardorem, quem in tam sublimi contemplatione conceperat, ferre non valens, sumo diluculo, tempore quo re
gulariter loqui posset vix expectato, reueredissimu P. Bernardui signo in au ditori si trahit, veniam petit, circula si sibi moestitia internu cordis prodens dolorem. Requisiitus quid cause haberet, vς, inquit, mihi misero peccatori
omni bono prorsus vacuo, qui hac nocte in illo tali fratre nostroetriginta vi tutes, quibus omnibus pollet, numeraui: quarum ne ultima quidem seu mi-.ta 6 --nimam in me mendico reperire prqualeo. Rogo ergo te, Domine pater, ut dignetis intercedere pro me ad Dominum: quatenus tuis sancti meritis &precibus virtutu opera consequi merear, qu ς peccatis meis exigentibus hactenus habete non potui. Audiens spiritualis magister altissima discipuli
sui humilitatem, cujus religionem optimς nouerat, licet ipse qui ea clarus erat. felici ignorantia se ea habere nesciret, gauisus est gaudio magno valde: desiderans ec optans, cunctos sibi commissos ita semper in virtutibu proficere, ut tamen religiosa infirmitatis suae consideratione se proficere quod modo nescirent. QMnta vero admiratione dignum censuerit tantae sumilitatis prς contu, per hoc euidentius innotuit, quod in sermonibus in convctui fratrum habitis, eiusdem fratris aliquoties debita cum laude meminit ais irens, nullam ex omnibus virtutibus, quys idem vere Monachus in simplici itate cordis, sui enumerarat, tantae fortassis excellentiae fuisse, quantx pia contemplantis erat humilitas, qui negligenti0res& infirmiores quosque juxta sepositos nec videbat, nec attendebat: solos illos pertina j studio prae oculis laabens, quos vita&moribus spectabiles esse sciebat: quatenuleoru comparatione tibimetips vita sua in oculis suis 'ilςsceret.
De Contes, cujus ileuotionent S. Lernardus per θmtumn om
IN stabat aliquando sacratissima solemnitas Assumptionis, si rite mini intemeratae.& immaculatae V irginis Dei genitricis Mariae: S fiatres gramgiarii Clar vallis obreueremia tants diei ad Abbatiam scstinatanx. Verum in 'na ex th grai si is quae viciniores erant, fuit Conuersu quida religiosus
148쪽
et , Exo dives uxore vM olin ira, ac timens Deum, qui etsi pro simplicitate sua perfectiora quaeque sacri r
ligionis apprehendere nequibat, bonae tamen voluntatis S deuotionis existens, pijssimam Dei genitricem dominam nostram sincero venerabatur affectu. Cum autem magister grangiae ordinaret, quinam ad Abbatiam ire deberent, vel qui ob tutelam domi remanerent, inter c teros qui remansuri erant, eidem fratri cura custodiendarum ovium commissa est. Quam commissionem licet et gerrime ferret, quoniam sperabat,& multum desiderabar, diuinis hymnis & cantilenis spiritualibus interesse, quas in honore Reginae coeli a sancto illo conuentu deuotissime persolvendas fore sciebat: nihil tamen ausus contradicere, obedientissime paruit imperanti. Vnde accidit, ut deuotio sancta, quam mente conceperat, quamque per inquietudinem te renae occupationis, quam obedientia injunxerat, perdere timebat, eadem obedientia promptam voluntatem ipsius remunerante, velut ignis scintillans dc exaestuans in praecordijs ejus, magis ac magis dilatata ferventior cisceretur. Nocte itaque sacratissimae celemitatis dum solicitas excubias supra
gregem suum in pascuis quiescentem seruaret, factum est, ut sonitus signi matutinalis, quo fratres ad diuinas laudes persolvendas in Coenobio excitabantur, quodque ob conticini j flentium procul audiri poterat, aures ipsus reuerberaret. Tum vero concaluit cor ejus in ipso, & in meditatione ipsius exarsit ignis, cogitantis sanctae illius multitudinis frequentiam, sed feruore, sed deuotionem: quam scilicet sincero assectu piissimae matri misericordiae coelestis harmoniae odas in commune persolverent: seu qualiter singuli quique apud se in secreto suo ejusdem beatae virginis patrocinium votis &suspirijs implorarent. Protinus igitur exurgens, tantaeque deuotionis pro modulo suo patriceps essici cupiens, versus illam plagam coeli, qua Monasteriustum erat, vultu & animo intentus stabat. Dehinc consuetudinariis precibus, quae Coduersis vice Matutinarum statutae sunt, quanto potuit deuotius expletis, cum in paupere armariolo cordis sui enixius quaereret, quid precisseu quid laudis sanistae Theoloco dominae nostrae offerret, unde protelatas de in longum valde productas fratrum vigilias aliquo modo recopensare potuissiet, nihil aliud praeter salutationem ejusdem piae Dominae, quam utcumqpe didicerat, se scire inuenit. Hanc itaque tamquam verbum consummans& abbreviatum, in quo plenitudo totius deuotionis inueniri posset, assumens,&oculos ad coelum dirigens, venias venijs, suspiria suspirijs, salutationesque salutationibus superaddidit: & in tam religioso negotio reliqhum noctis de diluculi partem sine i dio transegit. Diuina namque prς- uentus gratia, quae tantu fervorem in corde sui pauperis accenderat, istentitas mater Asti dij, nouerca deuotionis, miro & contrario modo fistidium propulsabat, & deuotionem exacuebat: dum verba illa suauissima, & omni melle dulciora simplici corde prolata, itidemque crebrius repetita, fauorem& gratiam uniuersalis Dominae oranti & suspiranti celerius impetrarunt. Denique quod non frustra in gemitu suo laborauerit, nec incassum miscricordiam a matre misericordiae qu sierit, Dominus Reuerendissimo Abbati ipsius beato Bernardo per spiritum reuelare dignatus est. Qui diuinis hymnis expletis, sacrisque mysterijs in honore praecelsae Dei penitricis & virginis
Mariae a singulis sacerdotibus deuotissime celebratis, cum in conuentu fratrum obtantae solemnitatis praerogatiuam commendandam sermonem fa-
ipsi uituisancti gratia vehementer ignitum, inter c erasic ait. Et qui-
149쪽
cis eth Cir N sis, Dis TINCTIO 1 v. 14 gem staties mei dilectissimi, dubitare fas non est, vos Domino Iesu Christo vero Regi, nec non &speciali patronae nostrae glorios, Uirgini matri ipsius,
sanctum, beneplacens, de acceptabile deuotionis nostrae sacrificium hac no- DM. iste obtulisse, ideoque fructum laboris vestri mercedem aeternam, apud Dominum & eandem benignissama protectricem nostram, vobis reposita esse, certissima fide tenere debetis. Verumtamen scire vos volo, unum ex minoribus& simplicioribus fratribus nostris Conversis, quem obedientia hac nocte in montibus de silvis istis sub diuo, tantae festiuitatis gaudia celebrare
coegerat, tam iucundum, tam deuotum, tam festivum Dominae nostr M tutinarum exsoluisse servitium, ut nullius vesitum quantucumque suspensi contemplatio, seu intensa deuotio, ipsius deuotioni, quam non alta conle-plationis sublimitas, sed submissa sanctae simplicitatis effecit humilitas, prς-
ferri potuerit. Quo audito mirati sunt uniuers. Pr cipue vero non soldmmirati, sed de gratulati sunt, & vehementer dificati fratres Laici , quos obedientia tam festiuis quam priuatis diebus frequenter in diuersa opera trali bat : certissime scientes, quoniam sicut septa claustri& parietes templi sanctum non faciunt timorem Domini negligentem: sic etiam negotia, quae causa terrenae necessitatis obedientia injunxerit, nil obesse poterunt puras manus in statione levanti, puraque conscientia Domino seruire cupienti.
De visione, quam Udit stater quidam in obitu alimus Iratris. FRATER quida sanctae conuersationis, dignus cui Dontinus secreta sua reuelare dignaretur, vidit quadam vice in visione, se quasi in in firmitorio Clar vallis positum. Et ecce pretiosa qu dam indumenta de pallijs αsericis a venerabilibus quibusdam personis in eadem domo incidebantur αprςparabantur. De cujus rei novitate cum multum obstupuisset, dictum est ei. Ornamenta ista, de quibus ita miraris, pr parata sunt cuidam de filiabus Abbatis Claraevallis, quae modo processura est ad nuptias. Et quia minus habet pulchritudinis in se, quam conueniat generi suo, oportet ut habeat saltem pretiosarum fragrantiam vestium, atque decorem,unde placeat aeterno sponso: in cujus purissimum thalamum non modo macula peccati, sed neque ruga negligentiae, quod benignissimae charitatis ipsius indulgentia non texerit, ullomodo intrare poterit. Eadem igitur hola pulsata est tabula defunctoria, & defunctus est ibi frater quidam : de quo inue
tum est, quod quamvis innocentem& mansuetam vitam duxerit, in operatione tamen aliquantulum negligens&rentissus extiterit. Unde necesse mmyraal erat, ut cui gratiam absoluti decoris propria merita non pristabant, ei nimia h ' tum fiatres de orationibus suis copiosiorem ornatum impenderent.
De Monacho Laico, qui Missam per fimnium didicit. CHatisnatum coelestium distributor Spiti tui sanctus, qui omne dataim
optimum, & omne donum persectum descendens a Patre luminum, singulis fidelibus, prout vult, dispensat, Monacho cuidam Laico & illiter, to speciale ae mirabile quoddam gratiae suae conserte dignatus est. Hic ita-qucbeatus homo Galienis nomine, doctis & literatis sue & deuotione non in fetior, vestiari j ossicium in Claravalle multo tempore gerens, non secunddin personarum acceptionem, sed secundum necessitates indigentium vestimenta statribus cum multa charitatis dulcedine prouidebar: qui etiam
150쪽
puritate innocentis vitae tam Deo quam hominibus carus & acceptus eta'. Huic aliquando in strato suo quiescenti, persona qu dam reuerenda dor nitenti apparuit: prccipiens, ut oratorium quantocyus intraret, &diuinae majestati Missam deuotus cantaret. Ille vero supel hujus piscepti nouitate non parum attonitus, simul etiam personae suae humilitatem considerans, nutabat quidem prae verecundia: sed prςcipientis auctoritate pressus, nec resistere ausis, velociter paruit imperanti. Aggressus itaque insolitum opus,&sacerdotalibus ornametis indutus, Missam de spiritu sancto cum magna d uotione per somnium celebrauit. Cumque euigilasset, eadem Missam, qua antea penitus, ut pote literas nesciens, ignorabax, cindet enus sciuix: & eam deinceps per plurimos annos in memoria retinuit, tantoque eam tu mediti
tionibus M orationibus suis dulcius ruminare studuit: quanto se hanc non ex humana domina, sed ex inspiratione diuina didicisse jucuditis memivit.
De magna patientia cujusdam Conversi in infirmitaresa. Conversus quidam cum de domo Claraevallis leuitate spa tertio suisset epressus, tertioque receptus, tandem salutaribus monitis, & sanctis procibus beati Bernardi Abbatis compunctus, coepit apostasiae suae prς cipitium, in quo jam tertio grauiter periclitatus fuerat, totis medullis ordis horrere: quid poenitentiae vel satisfactionis Domino pro tam enormi reatu suo Onferre posset, enixius qu*rere. Et inspirante Domino cogitauit & intellexit, ad promerendam veniam delictorum,&ad obtiiundam gratiam virtut si, nihil essicacius, nil in conspectu Domini acceptabilius esse sacri scio cordis contriti & spiritus humiliati, quod solum regno coelorum vim facere prς- ualet,& formidabilem cunistis diuinae justitiae districtionem gemitibus inenarrabilibus ilectere consueuit. Hςcitaque pietatis arma corripiens, seipsum contra semetipsum erigens, primo quidem uniuersas Ordinis obse uantias sine dissimulatrice negligentia, quantum potuit, observare studuit. α insuper quotidianis precibus & lamentis pr terita sua peccata diluere sinlicitus tuit : salubri prorsus exemplo stantes, ne laberentur: lapsos, ut erigerentur, informans. Cςterum disponente Domino, qui sortioribus peccati forti'ta solet adhibere medicamina, quique inessabili pietate sua quandoq; Vasa contumeliae transfert in vasa honoris & gratiae: ingressa est putredoin ossibus prς dicti fratris, & percussus est circa femora ulcere pessimo, apostemate canceroso, & crescente in dies angustia languoris, totus distabuit: ita
ut carnibus circa locum viceris undique corrosis ossa nudata patescerent,&vulnera vermibus scaturirent. Annis itaque pluribus in grabato carceratus
d diuinae animaduersionis fiagellis humiliter subditus, quot horis vivebat. totidem pene interitionibus subjacebat. Erat ergo patienti animae miser bilis dolor de angor a facie putrescentis corporis sui, simulque servitoribus
ejus angustia cordis immensa, prae horrore &foetore, quem labiosum ulcus continuo exhalabat: sed laboris ac patientiae hujus erat nihilominus rediu-neratio copiosa penes Deum virisque reposita. Satagebat autem frater idein iniis in doloribus & pressuris suis semper gratias agere: corde credens,dQore confitens, sese recipere longe adhuc imparia meritis. Cum autem jam ad purum excocta suisset in eo scoria peccati, ut secundum sapientis dictum, ablata rubigine de argento egrederetur vas purissimum, tandem educta est ma illa beata conratorio purgationis: α velut argentum igΠe exami