장음표시 사용
31쪽
ι, σαεπ.M, Q.&quae inuuntur. An diceret aliquis hic valere fabellas, vaesane notio est etiam huius nominis Neque tame negari in aliquani o 1 Platone sumptos esse pro seluta oratione, non sim'liciter rame, sed quae uacuatit aliqua re: md : vocata merito foret nuxu , tenuisq; ut in syn sis: stat enim ita illic loqui Alcibiadem cum Maate. cum eum similem esse dixisset Mars, d
vi, quibus pedes, certaeq; mensurae adhibitie non serenti seniumq; si latum proci morationem significari oportuis let, opus non fuisset addere ψi N: uerbo enim cui hoc additum est, id seri isse significatum ellet. h. et nanque illa ipsa oratio aliquando vocatur, te qua eo loco agitur. quare cum hic frustallor agatur solum demetrica oratione: haec enim poetica oratio est dubitandum no itidetur, quili ea hoe loco illo nomine sit accipienda.nam quod valet ad nocionem confirmandam verbi, quod adiunctum huic est Plato etiam statim post superiora verba, appellat αΘHi σινῶς σιν. quae tantum suis propriis si, rebus utantur, id est harmonia de rhythmo: nec adiunctos habeant humanos sonos vocemq; , -: κ:. Neque etiam me fallit Aristotelem quoque ipsum aliquando de prosa vacuam a certis pedibus, oratione loquentemvlurpasse H μ λ μ ut in iij. libro de arte vicendi duobus vicinis locis. in quorum priore manifesto opponit ipsos metris: inquit enim
σιροι προ τ a Q. . - M. - ip . Anne illic quoq. simpliciter vocat . o. pr sam orationem,sed quae meo genere humilis sit:&omni pene ornatu careat: nam elegantiae illa quas secundo in exemplo appellat, reperiuntur etiam in sermonς r
sucorum: videturq; ipse, cum significare Iimpliciter vult prosis, s lutamq; oratio ne singulari enumero, O.. ip appellare . quod i manifesto iterum illo is loco .nam inquit. κν'trix paulo post πή-
lam sine ulla varietate intellexisset quis autem negare potes quin & illa aliquo modo nuda, tenuis sit aliis vero rebus ipsis, tiaram nunc accipi debere prorsas dicissimo, dcstae illis ipsis de quibus hic agitur. Vt autem penitus, quod sentio, de
hac re, telbficeri arbitror alterum eorum, quae reddunt aliquos propriὰ poetas, esse
Grationem metricam. nec posse quempiam vere vocari meram, quamuis imitetur eximie , exprimat,quod vult, tuli vinxur bae oratione. Idem tamen scio vocatam aliquando poesin argumentum aliquod ficiun poesinq; diuidi a quibusdam etiam veteribus in duo haec quasi membra selitam. ut altera dicatur i dx: altera vero διαλογου. quia in ea quoque existat imitatio. Dd hanc non arbitror esse ullo modo vera poeta. nec me latet habere me multos, qui aliter de hac re sentiatii ; nec desuerint etiam nostra aetate viri acuti lepidiq; ingeni, qui comoedias scirpserint soluta cratione.quod ut opinor veteres nunquam tentat unt, illos nanque in hoc parum vidis se puto.nec quicquam ipses adiuuat ut docui testimonii im huius loci, cum aliter a cipiendus sit,ut ipse ostendere conatus sum: ac nis fallor) praestiti quod contendi Adiungit autem Aristoteles modum, quo eporicia ipsa aut utatur, aut uti, si libeat, rellit, metris. Et, inquit, illis siue permixtis inter se pluribus seneribus metrorum vii, quod aliae species potas faciunt: aut uno quodam cerim, genere metrorum: quoci tradit iplam usque ad sita tempora smatile. Cum enim prisci epici genus casemiuis hexametrum ani lentiqui aetate illos consecuti sint, tu licium eorum probarunt : atque ita in hoc constantes seerunt,ut postea tanquam lex quaedam fixa sit, ut qui argumentum heroiciam colun hexametriam carmen, inde heroicum vocatum, sumant. usque ad hoc tempus autem inquit, quia sciebat licere poetis, si si perio-
m insuturum , veritatem ipsis, neglexissent, in gitandi etiam illis poemato
32쪽
variare metra: in ii iri enim poterat, qui quamuis sine ulla laude, hoe tamen
Nullo erum hauremus m nare communi Sophronis ac X redi m mos, Socrama ad His neque siquis per inmetra, aut elegos aut ata quaedam huium . Venera carminum Marionem nonfeceru, msi quod
rem εοχ med. nominant. Lociis sane hic obscurus merito existimatus est ae dissicilis: in sensuq; ipsius etiaciendo, magnopere inter se discreparunt superioris interpretes: quomodo autem ipse accipiendum puten indicabo, studio omni meo,diligentiaq; ani bita in sententia, quam opinor misse auctoris, explicanda,non in aliorum opinionibus tentandis,
ac summa citra xefellendis. Quamuis autem caligine multa testiun hunc locum illi arbitrati sint,non tamen maculas omnes nisi talod viderunt: nam praeter iis,quod negotium ipsis exhibuit,qui scrupulus ut spero in opera mea evulsus est,errarum hic scriPturae existit, ut satis certo tenetur ex eo, quod sequitur. Omnis verd haec pars inscitia eorum, qui scribunt libros, olim contaminata filii: restant tamen ita a non uno loco uestigiaeertauerae lectionis, cum Linc prorsus illa deleta sint . ita au tem, ut suspicor, legi debere intelligent ficile acuti viri loco omni perlecto ac diligenter pondeiato. Sed nesamplius suspensum animum lectoris teneam, legi meo iudicio hic debet. gati,ira rua restituta his verbis particula negaridi,quae t
curia defecerat: nam cum eadem particula desideraretur etiam insta eo loco in e cusis libris has sit A Grit πιν - , πλωτοπ' M M vri restitit illa in non nullis calamo exaratis, in quibus M παι ira imitur. Sed etiam cum eadem te
tium sua itidem sede exturbata esset in quibusdam exemplaribus, in aliis tamen
suum locum tutata est. intelligo autem, cum inquit δη i .mM. - προαναγροι
mi : ita enim est in melioribus, cum alij deteriores habeant si&b titi m is Murba προσαγορsbrita: de qualectione accuratius cum eo peruenero putabo. disserit autem omnibus his locis an sint appellandi potive, qui non imitantur, quamuis sibus utantur, quod ipse non probat. Unde nune institutum multitii dinis, consuetudinemq; laudat, in illis nomine aliquo complectendis, qui versibus utentes non imitantur. Sed alijs nunc partibus relictis, toto animo incumbamus in hunc
ipsit in locum, quem in manibus habemus, explicandum. Cum auctor paulo antea vitis filisset hoc vocabulo iuncto quo senificauit poema heroicum, imitationem i, grandium retibnarum: intelligeretq; non omnino illud accommod tum esse rei, quam volebat, exprimendae, nunc se purgat: taceto; quod secerit, nocellitate quadam coactum te secisse, quod verum nomen, appositumq; , ipsi expi naniux, impositum ei non sit: nam quin causam alicuius rei inerat,dubitari non potes quia initio huius partis particula posita est, quae id declarat: causa autem est ea, quam indicaui, id est, quod res caret suo proprioq; nomine. Docet igitur homines vulgo remedium huic malo adhibere volentes, studentesii; essicere, ut species posematum, si non vera ratione aliqua saltem appellarentur,quae distingueret ipsis, in dum illum excogitasse, quem usirparit: quod si illi hoc non secissent, nec se, nec alio qui de illis agerent accurat . nomentiasituros tasse, quod coplecteretur eos, qui hi dem poematibus incumbunt diuerso consilio . hoc igitur valet, meo iudicio,
hic locus: quod nisi talon sicile nunc intelligensilii diligenter verba per dent: B neque
33쪽
neque enim indicatuli modo, ut interpretes acceperunt,summus doctor inquit εχ μ , sed , cui respondet,quod infra positum est, et xx . nullo enim ait communi vocabulo possemus appellare Sophronis &Xetrarchi mimos, & Socraticas bellas: neque etiam si quis utens trimetris, aut versibus elegis, aut huiuscemodi aliquibus imitationem non efficeret: destitutiq; Prorsus essemus facultate hos osten-cendi communi quapiam voce, nisi extitisset studium multitudinis, quae no malum remedium attulit: finxitq; huiuscemodi nomina ἰηartiria, i iμπιε. ,&eadem ratione alia: his enim verbis significantur & qui illo genere metri utentes imitantur aliquid,& qui non imitantur: nam qui eum nihil exprimunt, nec imitantur,negari non potest, quin illis versibus utantiir: contra autem poetae nomen non cadit in eo qui non imitantur quare non est commune amborum,ut illud. phron de X narchus ambo mimorum scriptores fuerunt, testantibus hoc pallim veteribus scriptoribus. quod inquit, arbitror intelligi debere inulas, quas extremo vive tempore, in custodia publica quum ei let, versibus complexus est Socrates, de quibus&Laertius in viis ipsius, de Plutarchus in libello, quo tradit quo animo decet adolescentem accedere ad lectionem poetarum: nec non de Plato i pse in Phaedone: cum enim plures notiones sint huius vocis ut testatur Alexander in primum Topicorum, valet quoque simulam hoc ipsum etiam ipse prodenternam Hiar morai dc υ κυ in is .libro de arte dicendi, non alia de causa suo ab auctore appellati senti intelligi autem sumones Platonis ab Arithotele nullo modo puto: Aquin illi non pertinent ad veram poeticam,de aliis etiam de causis, quas nunc omnes commemorare necellarium non puto. Nam quod si ii iis diceret, cum sabella haec
Socratis sive plures illae fuerint. nam plures ipsas fuit se videtur E Plutarcho percipi:
PCeterea Athenaeus citat Socratem in poemasin, hexametrum4, integrum ponit de partem consequentis versus in alternis versibus longiuisitis scrip foret, si iam generis eius carminis mentionem sextilet, nihil oportuisse addi infra: . i iis, idq; su peruacaneum dc ineptum futurum si ille, occurrit ut sactu huic dissicultati: Socra res enim elego carmine Abellas conscripserat: alii vero eisse possunt, qui eodem g nere versus sim materiam ictibant,ut secit Andromachus, elegia quadam complexus Theriaces laudes, vocatae Galenes: dc ipi ius compositionem, quam misit ad N ronem.illis vero omnibus in hoc cum ipse conueniat, quod illi quoque eodem g nere versus ututur. Est aute moleti utri repuniatb huic meae opinion quod apud Sudam linitur, Sophronem mimos scripsiste prosa oratione: cum tamen lego testimonia 'litus, quae citantur ab Athenso dc Demetrio, contra mihi videor dc ex genes re verborum, & ex compositione ipserum, cognoscere orationem illam polibus ingredi grandioremq; multo esse, quam requirat soluta oratio. quare nullo modo puto id verum esse . nam cum multa in eo volumine norata sint, Duae erudita ac certa, constat tamen in eo non parum iamligentis aliquando repperita Xenarchus certe,
qui cum eo coniungitur in illosi opere, comicus poetarii ille tradiciar. Sed quid opus est coniecturis i cum testimoniis huius nostri auctoris confirmetur Sophronis mimos certis pedum mensuris astrictos fuisse. hoc autem ille prodidit in opere, quod talpsit de poetis, ut reseri Athenaeus in xi .libro Aιηι in is , qui verba etiam h c ipsi posuit. ινάA ιι - , ε
sellere autem his verbis ille voluit stultum errorem quorundam, qui nollent suius modi siripta continere in se imitationem, ac genus quoddam si bellarum eue:
suntq; viarnitror proniitiata cum stomacho. nam interrogatio quoque qua utitur, valde pta est ad eos perturbandos, ac demum de illa sententia dei nem m. Cum igitur u Metipsos illos mimos . ιμἰνγή, quis dubitare potest, quin illi nullo modo soluta oratione scripti serent. eodem etiam pacto concedere oportet disputationes illas Socratis, Mandatas litteris a sedalibus ipsius, imitationes ivisse, de genus quoddam fabularum non tamen, nisi fallo proprie poesis, quia sine pedibus certis ac d sitius oratio illa esset. nam hoc idem testimonium optimi doctoris valere quoqxie
bitror ad probandum, non si Piscare hic σαής rota. sermones illo. ratis, qua
34쪽
IN I. LIB. ARIST. DE POETICA. is
qui memoriae proditi sunt a similiaribiis ipsiis: illos enim cum dilucide ostendere illic velit,vocat ipsbs Παλαμνα. non eodem igitur pacto appellasset,ipsos inli libro si ipsos illos intellexisset. Adiungit autem eruditus magister stiturum fidisse ut omnes itidem facultas omnibus eriperetur appellandi communi nomine studium allorum, qui auxilio trimetrorum aut elegorum aut aliorum etiam huiuscemodi versuum imitationem n5 fecissent,nisi quod statim exponit, homines occurrissent huic egestati,& uiam illam excogitassent: quae autem ratio illa fuerit, aperit dicens, Nisi quod homines; copulantes cum genere illo metri quod valet pangere & po
ma condere, hos quidem vocant ἰ G uadi : hos verbi ἰπori . sitnt autem omnes
iunctis voces, concretae, ut apparet,ex illo verbo, quod dixit: quodq; significat op Tam studiumq; quorundam,qui uersus pangant: nec non ex illo ipsb genere carminis,quo urerentur: nam quod inquit ματριμίτρη , fgnificat ipses uti trimetris,tanquam instiumento quodam ut supra locutus esu cum ait Vid tur autem ei semiari dixisse, intelligens multitudinem, & non certas aliquas disertasq; personas: significat demum,ita loquens, consuetudinem ipsam ut exemplis co- firmari potest: nam in iij.quoque libro de arte dicendi, ubi itidem de iunctis nominibus disterit, commuitem usum loquendi eodem pacto appellat : inquit enim
una plus sellaba appellare elegios: nam iterum hic usus est eo nomine, semel iuncto illo cum altero, semel uerb diiuncto, quibus ambobus in locis idem seruauit.
sererunt. . - Haec est explanatio eius. quod dixerat, nsi 'exudinoti scilicet opem tulisse huic egestati sermo iis multi diri q, , minui magnam partem constet ex hominibu, imperitas, tamen & ipsam vidi se discrimen horum,aliquid versibus pangentiu equos enim cognouit verius adhiberς ad aliquam materiam minime aptam poeta ilialo modo vocavit: & non,Vt narrat ipse apprte, Poctas: ita enim appella teos, qui toti in imitando versarentur: illos verb communiter spectato generem , quo Herentur vocabat: ipsum enim illud nomen eo modo,quo docuit,iungebat: cum verbo, inquam, illo, quod Gnecis Valet pangere. απιοῦ uerb quod inquit id est commi niter positum est, nisi filior, ad id ostendendum, quod supra dixi: nam ἰ ira ire, &ἰ i Misae in , communia nomina fiant illis: quorum alteri generibus iisdem metrivientes imitantur: alteri verb non imitantur.Magis autem adhuc morem illum p puli illustrare volens, inquit. Etenim si aliquid, quod ad artem medendi pertiiteat, tue ad studium canendi,aliqui versibus complexi sint,ita voeare consuerunt. Pristis autem temporibus, antequ&n ars inuenta seret: veraq; ratio condendi poema cognita: cuius Eam lan uam excplar aliquod ediderat Homerus, multo plures huic errori affines fuisse verisimile est: Nec tamen, illa prolata, cuncti, qui huius laudis a sequendae studiosi fuere, veram viam tenuerunt: multi enim mortales temerὰ res a. grediuntur , & casu potius quodam, quam consilio ducuntur. A vero, ut opi
35쪽
Ni lautem commune est Moero cir Emperita traeire metrum
Iropter hunc quid Petam in iam est vocare, tam vero Hysiologum
tias quam poetam. Exemplum ponit duorum, qui,s wniungi debeant aliquo nomine, quod pariter
in bus conueniat, egeant hac ipsa ratione, cum poetae ambo vere vocari non possisint,nec alio ullo nomine communi utrisque, Ostendi. eorum enim al er imitatuCM- er vero rationem rerum naturalium exponit quod idem est, G praecepta alicii ius ar
tis tradere. Homerus enim & Empedocles huiuscemodi sunt,ille nanque imitatus is suinino studio, quoiinq; poematibus suis complexus est: hic vero ratione quandam suam versibus persecutus est: naturamq; subsistereuiauit. Nihil igitur commune ipsbs inter se habere dicit excepto metro: ambo nanqRe uersitus comis sunt materiam diuersim: N eodem sinὰ emere uersuum sunt coniferi. Quod si illud habuissent,potulisset aliquis ficile ipsos inde appellare: idem enim illo pacto co rigisset, ut qui uocabulo, quod exprimeret commune illud, insos ostendi isset, aptum in bus f nificandis copulandisq; nomen inuenisset: sed huc effici quum nullum. id sit, nullo modo potes L Qui igitur communi aliquo vocabulo uocor ipsi s uolet, επιπα i necessario uocabiticum in hoc solo ipsis inter se conueniati Hoc uerb exposito,adiungit tanquam coro . tum quod e stiperiore disputatione eliceretur. ye eorum alter dignus est, qui apphletur poeta: est uerb, si suo ac proprio nomine uocandus est, physiologiis: naturalium. rerum explicatoriest appellandus,no ro laesi nanque Empedocles poeta rem uocari posset, conueniret ipsi cum Homero in imitati Onu quoque,& non in eo lem genere metri s lum: Idem etiam, quod hic traditur ab Aristotele, i Plutarcho in libello, quo itisti it adolescentes aci lectionem
Poetarum,commem atrum est: essirimat enim Empedoclis carmina & Parmenidis: aec non Theriaca Nicandri, ut sententias etiam utiles ad uitam, quas uersibus sir pse Theognis,orationei elle, quae mucium sint ab arte poetarum, tanquam uehicu- Ium, tumorem illorum ac metrum,ut pedestris Gluta 5; orationis humilitatem si gerent. Respondent autem Homero & Empedocli apud Graecos. Vimilius Si ucr uus apud nostro quamuis unus idem. I, luculem emidum utriusque rei si di versi, in opere,Virgilius: in Aeneia--i tu ς um rinere: in Georgios uero Empedoclem, quamuis longe ali n in x iam rebus explicarint: conuenit tamen
ipsis magnopere inter si , quia ambo ab mu 600ς bsunt quae, si genere aliquo carnunis expressi fiterit,esticit poetam : IV in multi lami us poeticis opus situm expoliuerint. Quod adlocutioncm hic uexum uesct ac ratione se inuri: neque enim diai qua re nunc agitur,quae materies sit butus ocellentis uirtutis e dem pacto multo insta hoc ipso in libro locum, est, ubi docet, quid maxime uariet tragoessia dc,ut uere diuers uocari pollini, siciat: inquit enim. ανα ι - τὶ ria ἰνευ ι κ μ :&quae inuum eodem pacto nos quoque passim patrio sermone loquimur. ρομία si κέν time, mrm τἀ-ων,ορ οπια lin si ροσν, κα- έπωσιν κροταυρον, μυκτει ἄ- ων παU μά-
Uter amem, ' si omnia nutra termisiens non Oc-
Vt facilius probet non eam vim habere certum aliquod metrum, ut omnes, qui eo sint, statim reddat poetas: nec omnes, uiuetabit opua aliquod pangunt, fieri eade
36쪽
IN L LIB. ARIIT DE POETICA. Pr
ea de caula poetas, adiungit, rem augens. Siquis omnia etiam genera uersuum arri pia unoq; in opere ipsa permisceat, non adhibita imitatione . quod nequis absurdum penitus ac prodigi, simile putet, docetChae remonem suo quodam in opere id
fixisse: quod opus ea de causa uidetur Centaurum appellasse: centauri enim mixta serniam itinctamq; eduabus naturis credebantur habere: si quis inquam omne genus carminis connui dat absque imitatione, non tamen eo nomine illum poetam merito appellandum: aliud enim quod inde abest, adhuc requiritur. Hoc autem sitignificauit auctor, cum inquit: ipsius enim uerbis utar. εκ aba ad πMaria: πιυ:uset enim a p. in hoc loco, non adhuc peruenisse hunc ipsum, qui hoc tentavit,quamuis aliquid quod proprium sit poetarum adhibuerit, ut oporteat ipsum iure optimo uocari poetam: quod enim in extremo positum est , ositarium lignificat,sactumq; culpa uacuum. Vnde agrammaticis, hoc ostenilere uolentibus, liaec pars orationis ἐπὰ v x ἐλω appellatur. Exemplum uero Chaeremonis positum est selum ad declarandum fieri poste poema e vario genere carminis:neque
enim uacuu illud tasse ab imitatione puto, idquod uidetur statim Aristoteles ipse docuisse. Arbitror aucem, quae ab excusis olim libris aberat. restitui supra debere particulam uigandi: legiq, Prorsus oportere ἀ natura τώ μῆ-- ut senses hic, quem e plicui,& quem uerum este puto,inde eliciatur: in quodam eum calamo exarato illam sito loco mansisse animaduerti. Adnotaui etiam scripta exemplaria, a quibus nefario illo loco abest, non retinuisse etiam ipsim insta, ubi libri quoque excus eam
eruarunt: quaedam enim habent, I απάν - - τω - π metetis: alia uera Mavx.τ- sine pronomne: qua sine ex lectionesensis sine dubio uerus, non tamen hic aptus nisi filior in elicitur: quis enim non intolligit, eum, qui opere in fido quidpiam imitatur, quamuis utatur in eo cuiusquemodi genere carminis, tamen appellandum esse poetam: nec studium illud commiseeudoru uersuum eripere ei nomen poetae, quod illi largitur tribuitq; imitatio, cui se toto animo dedit. Ce
taurum autem, non hippocentaurum, indicem Disse eius operis scripsi, secutus a ctoritatem scriptorum librorum,in quibus sta legi: & pcieterea testimonium Ath haei,qui ita illud citat De Chaeremone enim loques in xiij. libro inquit. c. A κυτα-aad θαμαπψλ μετρει inν, λυμ-α ἀκνα. RapAdiam autem fibulam hanc ipsuri, non male uocatam ab Athenaeo , ridetur Aristoteles appellasse. quia mixta erat,& quasi consuta ex vario genere carminum: rapsitae nanque proprie nomin bantur linipta epicorum, duG hoc nomine ab Homeri operibus, quae cum diuuli essent ac diueminata, Vera studioq; grammati rum in unum corpus redacta sunt: inde enim materiae similes, atque eodem genere carminis explicam: quibus idem non contigissesic perunt eodem modo uocari. Cum autem iam ostedisset, speciem quandam poesis inueniri, qua utatur tantum oratione nu' spoliatas aduenticiis ornanientis,id est rhythmo atque harmonia: simula; docuisset qua ratione consit ludo dissicultati non paruae occurrisset: nec non declarasset non eodem modo dici
Homerum S Empedoclem poetas, testatur finem uenisse huius disputationis, ' similitudinem habuit digremonis cui duam: dictam de ea iam esse, quae satis uiceri debeant. Adiuncit autem, ad propositum reuertens, superioremq; cliuisionem a soluere studen, t* tiam, quae restinat, rationem, diuertam isti perioribui duabui, hoc pacto
37쪽
inter se, quo partim harum una cunctis partim autem singi gatim a tim-tur. Vas qui migitur Jco Asserentias artium, inpubus sesciti ne im
lationcm . Tradit Grare etiam imitationes quascum, quae non contentae sint uno altero uetrium illorum, quibus t viqi iam institimetitis quibus iam omnis species hi liuscemodi imitationis imitatur, quod imitandum exprimendumq; sibi proposuit: sed cui cta libere usurpent: nullumq; eorum a se alienum putentinec tamen oluetio illas eodem pa se in hac re gerere ostendit: inueniri nanque in ipsis quoque, quibus in illo conuenit dissimilitudinis non parum: quam dissimilitumnem diligenter exponit : antequam tamen nomine appellet, quae sint imitationes, quae cuncta illa, est ipsis comit dum est, arripiant, tepetit tria illa, quae vim habent instrumentorum: multo nandue supra ipsa nominarativi cum interiecta non pauca essent, non omnino propria huius disputationis, renouare illa in animo i ris, non alienum mirarit. Animaduertendum etiam est non omnia illa iisdem vocabulis, quibus supra, ipsum appellare. nam praeter primum, tuo reliqua immutat: pro enim, quo nomine supra usus fuerat, ut re appellat quod primum vocarat ro, nunc -τm nominat. In ij. mioque libro ae animo tro aedis ix posuit μοῦ κ ut adnotauit otia Philoponus: cum Oim auctor ipse dixistet α απιασυ . t -
μοῦ te m. inquit interpro ille accuratus. ει, - πω -r; α n. amno omnino unum atque illem esse harmoniam de melos cognoscitur etiam testimonio
Ariistotelis ipsius, qui inquit in prublematibus de harmonia, quaestione xlviij.:i
μή u- ἰχeri, alam punia. eustimat igitur manere harmoniam sine altero, aut
harum omnino illius retinere quod non vis veniret, si nulla re ipsa inter sedis eparent. Sed alio loco in iisdem quaestionibus vocavit mel equesam mma. quae, ni ita distinxerit,simul significauit alia esse nullo minio talia. Nam quod admonui, cupatito inita eandem repetens dixisset P. emendauit vocem illam, ad risnatim,: inrem γη. Unde perspicitur, addito etiam sit periori nouo hoc testimori imprimo ipsum in cum dixit, poeticam otationem, id est certi mensuris illigata
intellexisse: quamuis illi tempori consilioq; auctoris satis fuerit illo modo ipsis, appellaste: mine enim contra ac supra fecera fixit: appellat enim μιτρον, non si ,1 uelis suam illam correctionem: in metro autem intelligitur oratio, quam tionem metrum ipsum metitur atque ornat .non multo post etiam ab hoc loco is . eandem rei pene coniunctis duobus his imminibus, vocat. Iisdem itur,
aliquantum diueriis vocibus, rebus appellatis, indicat Amtoteles, quae sint scies imitationis,quae omnibus illis utantur: runt autem omnesillae quidem partes poesis, primamq; appellardithyramborum poesin,& nomorum: ileinde trax iam 5c co moediam poni LCumq; in quo conueniat ipsis inter se ostenderi utra enim earum es quae non usurpet. cum commodum sibi putat, tria illa quid discriminis versetur intereas declara dicens dis epare ipsa quia E numero illarum quaedam simul mnibuvvtantur: ut eodem tempore ipse viantur in imitando oratione uincta redinini dc concentu, rhythmo: aliae veri, sirsum: nec semper uni. citiusmodi sunt tragoedia, ct comoedia hae nanq; quibusdam suis in partibus tantii adhibent orati yem certis metris,pedibusq; ornata, ut in scinionibus histrionum: in alius verb duas ut in chori cantico illo, quod stasimon vocatur: illic enim metri orationi adivncta est harmonia. Sunt auteni alii chori cantus, in quibus praeter superiores duas res, est rhythmus.cum chorus illic certo loco non maneat, sed moueatur, ut illic notari debeat rhythmus,qui est ratio celeris motusad tardum. Videtur autem locutus de comoedia sui temporis, e qua chorus adhuc sublatus non ellet: nam nis talor in comoediis, a quibus abest chorus, ut sunt comoediae Plauti & Terent imitatio si s J Vm oratione metrica. Dithyrambum genus o las futile, quae laudes Liberi patris canerent, a me supra traditum est. in toto autem illo cantu tria his simul usurpabatur, quamuis aliquando mensuram pedum negligerent. Vnde ab Horatio auriaces di
38쪽
thyrambi appellati sunt. V na igitur cum pedibus erat in illis & harmonia & rhythmi. Haius vero generis cantiletiae, ut eius etiam quae consequitur, meminit Plato in iij.libro de legibus,his verbis. exponit autem veterem musices rationem, quam dolet magno cum damno civitatis dimisiam. HΔά su σε. ci mu, G αμ- λεησ
etiam optimus auctor in iij de rep. idem genus carminis tradit constare tribus his rebus,&si non fA αμεον illi Gaut, π, sed μικα ipsum appellat: a quo nomine qui studio illo tenerentur μευκοι suam; vocati sunt. ruec autem ipsius verba sunt. ita ἰR , ιιι ι - , λον πι--πι-, uti ei a. . Animaduertendum quoque eundem eruditis limum scriptorem appellare tria haec, quae sunt tanquam instrumenta quaedam imitandi, ut aliis non nullis locis, ita etiam in x.de rep. inquit enim de poetis loquens. ἰαί πι σκοπωμι- τις λίγνωμίν o uti e ubi ά κω κομονια, exu κὐν λε' Harii: ἰαν H Rκομί-, ἰαν ri risi ανε armia Nomorum vero dixi, Graeco vocabulo utens, secutus vestigia quoriandam Latinorim scriptorum . nam Suetonius etiam in Nerone inquit: prius quam inchoatu nomo abibi ueret Eadem aute hac voce a Gmcis appellatas fit ille lege quibus praecipitur ac vetatur,quod facere opus est in vita,& cantus illos musicos, constat: Vnde vero id si istum si no eadem ab omniabus ratio traditur: diuersam enim originem huius nominis attulerunt Aristoteles in problematum segmentorix. quaestione xxviij.&Plutarchus in libro de arte m sica : quas qui percipere volet, cum huic loco explicando necessariae non sint, nullo negotio illic reperiet. Cum autem diligens doctor praecepisset iam, quae oportebat ad primam partem illustrandam, pararetq; se ad reliqua tradenda, admonet lech rem quid fecerit,his verbis. Has igitur dico affirmoq; differentias este artium, id est partium imitationis, quod scilicet iacit ad explicanam primam illam partem, qua traditur, quomodo ill e discrepent quasi instrumentis, in quibus faciunt imitati
nem.Legendum autem videtur in GV exemplari, neutro sener non t antea in omnibus excusis erat, 'ας fami inino: stipis nanque eodem pacto locutus est, cum inquit. . mg. Miriti m me, . Sed planius hoc percipitur ex hoc post hunc, quem in manibus habemus, loco posito. - ore auraic --m ιι ιυσλυ ἰM: dc quae fcquuntur. Adnotadum etiam in Graeco contextu posterioribus his duobus locis A si verbum non omnino idem est in hoc enim ipse inquit παυλα - μὸσω: in altero vero Um. I, positam esse piae sitionem c , quae a primo, cum tinmen utatur illic eodem verbo,quo in tertio, abest..
aut , sis aut improbos esse: mores enim semae simper comitamur his siti: tuis moe virime, quo pertinet ad res Asirepant omnes, siue mellares, qua- comparati notissim , siue deteriores ue σ tales neces est istina ι,-- - Nictores Polavitus quum enim metires: Fa nain eteriores. o sius vero utiles pingebar.
Primo hactenus discrimine imitationum exposito, voco autem imitationes, re sdens verbum Verbo,quas auctor i iniit appellat, id est rationes varias artesue imitandi decundum aggreditur, quod manet in eo, quas nam potissimum res imitentur ii, qui imitantur: commune nanque omnium harum artium silerat imitatio, disti
39쪽
rnu autem illae, quod aut alias res a Uubem ad imitam iam aut alias res imitantur, aut alio modo: Declarato igitur iam, quo pacto diuersis rebus utantur ad imitandum illi qui imitantur,tradit nuc quomodo res diuersis imitentur 1 sumitq; ad probandum, imitari ipses aut meliores quam nos simus, aut deteriores, aut pares, duas sententias satis certas, quarum posterior ex priore nascitur. Certos autem illas esse, nec valde confirmatione more, intelligitur etiam ex particula . πιι, quam totistat ipsim initio clausi larum tunc ponere, cum aliquid stabile planumq; siimit, aut si non omnino planum i quod tamen non exquisita aliqua ratione egeat: neque enim negari potest, quin ipsam aliquando etiam comprobet: ita tamen, ut rationes quibus utitur, vim potius habeant explanationis cuius iam, 'uam subtilioris argumen rationis. Illi autem particulae res 'andet semper fila redditioiquae nouum aliqui hinde ortum: quodq; illinc fidem ducit, secum trahit: illud vero id ipsum est, quoa
probare, ac constituere voluit. Hoc igitur hic facit, dicens, Quia qui imitantur,imi tantur aliquos agentes: notum autem est de euiden cunctos qui imitari si dentali mere ad imitandum persenas aliquas, quae quidpiam gerant :&non tacitie immo taeq; maneant. ita nanque studium eorum magis apraret: habentq; illi Dcilius, ii
quo artem saam exerceant, quam si stantes. acquiescentes exprimere conarentur.
Adiungit autem seri non posse,quin hi, qui agunt scilicet aut midios vir aut praui
sint. quod cum omni tib certum apertumq; non esset,l iter confirmat, explicata ricius sententiae: inquit enim Mores nanque ferme semper his solis comitantur signi scat autem intelligi serunque mores 5c indolem eorum solum, qui aut virtutem, aut vitium toto p re colunt, m in animis eorum, qui interiecti sunt inter hos, non appareant certa indicia illorum naturae: non inquit enim necessario evi ictos,
qui quidpiam agunt aut probos aut improbos esse: hoe enim manifesto falsum s vel : qui nanque medii sunt inter hos: nec omnino aut ornati virtute, aut vitio iii quinati.& ipsi uuam aliquid agunt: sed requiti, ut huiuscemodi sint qui idonei esse debent midio poetarum: uni enim dc agere aliquid, de illis modis animo assecti esse deben ut apta iliateria sint eius artis, ficultatemq; PMbeant poetis se imitandi. Sed hanc etiam Qitentiam, quam ego explanare conatus sum, quasi , se utitur ad confirmandum quod dixerat, ves explanandum potius, Aristoteles ipse constituit. allata causa ipsus: hic enim quoque, ut supra, eum particulta ab eo posita sit, apparet rationem reddi antecedentis sententiae.Inquit igitur, V itio enim & virtute cuneti mortales mores Labent distinctos: quod talicet res nulla sit, quae tantopere v
Tiet mores, quantopere sicit vitium ac virtus: non aetas, non diutine, non iecundaeeut aduerse res: sed in primis reddunt naturas mores F, discrepantes, vitium acri
tus.Hoc vero,ut hic breui significit ira planitis,uberiusq; in v.libro tradiccum enim exponeret,quibus rebus discrepant inter se mortales, gradus. etiam eorum dis uni num indicaret,maximium interuallum ei te inquit virtutem ac prauit tei Verba eius haec sunt. μι in ιδ ουνδα σις ια μι otiari in D quae sequuntur: pergit enim reliquorum vim seclarare. His autem imitentis positis: 5c eatione,qua docui, wmprobati inieri, quod pendet ex illis, siue meliores quam n stra aetate sint, siue deteriores, si, e dc tales, necesse est imitari. Echaee est Greceto rie ac redditio, de qua supra locutus sum, Non oportet autem nurin, cur, cum supra
duo tantum hominum senera esse docuisset, quae mores expresses, insignitorii h ben id est bonos viros ac malo statim tamen ipse tertium genus ungat, id est pares similesq;: quod simili etiam pictorum adiuuat, atque ita se habere confirma iduo illa contraria inter se genera tribus his modis variantur: ut nanque hones sac probos viros imitantur,ut turpes etiam ac malos, dc meliores ipsi,s quis sintn strae aetatis homines,& deteriores fingere possunt; atque ira virtutibus aut vir is e rum multum addere, aut demere, aut quales nunc sunt homines, duo illa contraria genera conserinare,ut non maiores filii te virtutes eorum aut vitia, quim hodie vul-zbsim,dicantil estitui autem liaec verba, quae desecerunt in Aldino exemplari . v. i r , inuenta a me in calam' simplis libris: in tribus nanque ita ostendi is . ,γ- -- ται oue: non sane loco vacuo ab omni mendo: dcta derantur
40쪽
derantur enim illic verba hic prorsus necessista, α μου ustio M. Quae tamen salia quis omisit, existimansi edditionem eam esse, quae supra pene eadem posita sunt, A τι - . & quae sequuntur, valde peccauit: illsis nanaiae alterum duorum, quae hic sumi debebant, ostenditur, ut supra ipse docui. Quod si reteiitis his, quae in plurimis exciisis reperiuntur: ac sine quibus sententia imperfecta est, ea quae conseruata sunt in scriptis exemplaribus,ante illa reponimus,locus sine dubio integer erit,& ab omni macula vacuus. in libro quoque, qui a Guil.Morelio Parisis excussis est, eadem verba restituta fiant, qui tamen gratiam. quam eo nomine inbi, statim amisit, oniissis iis verbis, quae non minus hic necessaria sunt. Nimis igitur ille in hoc tri- biiit scripto sito libro, quum omni ex parte ille fidelis noli seret. arbitror autem ab aliquo eiecta olim hi Ac fisisse haec verba,qui quod ipsi valent, Ssb putaret significari superioribus illis . nam valet etiam non nihil ad ostendendum apta illa hac elle ac maxime conuenire quod sibi usus est eadem redditione: infia enim muleo,ubi incipit disserere de hs quae obiiciuntur poetis,& quomodo illa ipsa di sibi uantur, quum planam selitentiam tanquam firmum quoddam silum poneret, inquit quae sequuntur. Adiungit autem auctor, simili hoc ipsum constituere volens, eos scilicet, qui imitantur,imitari aut meliores, aut deteriores, aut pares, quemadmodum pictores. Sed non contentus generatim aifirmasse nationem pictorum hoc etiam serirare,singillatim docet ipsis hoc fecisse,nomina ipserum ponens. Appellat igitur primum Polygnotum, quem meliores selitum, quam uere trunciuerint,penicillo expria mere tradit. Pausinem autem contra deteriores dicit praebere selitum. Dionysium vob pares.quum vero nota sit similitudo, quam habet poesis cum pietiira: illam autem vetus etiam quidam vir acuta voce significauit, non sine z1.isa Aristoteles, quusiquid in hac probare vult, saepe ad illam recurrit: quod iam iteram aliquo modo se citiquum enim tantopere inter se similes sint,verisimile exquod in altera fit, in altera etiam fieri. Animaauertendum uerb.quum s ra dixerit eos qui imitantur, imitari homines qui gerant aliquid, uideri ea de causa imitationes poetarum dramaticas appellatas este:& si nanque fabulae s blae tragicorum comicorumq; , θο atm vocantu ullo autem modo scripta epicorum hoc nomine ostenduntur, tramaritae tamε imitationes iiominantur non minus imitationes epicorum quam illorum ipserum, quibus magis hoc.nomen conuenire existimaretur: quod testimonio etiam ipsius confirmatur: qui 1ns a de summo poeta inquit, cum eum magnopere praedicaret. άλλari uti μιμι inico, tu coxae ιπσι. - . Nec existimandum est auctorem inconstantem esse,atque hunc lacum repugnare illi, quo insta voluit proprium esse tragicorii comicorum' mirati agentes; inq; ut enim, ostendens in quo conueniat Sophocli cum Aristopnane, tanαντιψ 'μiμοίπω κιθῶ τι άμφω: imitantur enim sane ambo homines qui agant, atq; imitantur ipsos reprς ditione eorum factorum, quod non seciunt epic qui utuntur in ea re commemoratione. Quare,ut opinor, hic, imitari agentes, signiscat non cetantes, nec otiosos hominesta chis aut verbis retarer hoc enim commune est omnium poetarum infra autem, loco, quem indicaui, valet
imitari agente agere ut ipsi agunt: exprimereq; ita ipserum facta: quod aliquo modo testatur ipse, quum multo insta, de tragicis loquens, inquit. ε δε . 7, i ' Sed aliud quiddam est hoς loco, quod magis attendendum est: videri stilicet Aristotelem sententiam hinse qua utitur tanquam crepidine aliqua, a cepisse , Platone: ipse enim quoque,quum quod antea probabiliter ostenderat, ac tiore ratione confirmare vellet, usus est eo rundamento, posuitq; omnem imitandi rationem imitari homines,qui Vant aliquid aut coacti aut irente. Verba ipsius haae
idem ille astruit, quod hic noster: adiu tenim Plato eos ipses, qui umentur in illis secti inde venire in eam mentem, ut putent se vel bene, vel male rem gessisse: unde nascatur in animis illorum vel aegritudo,vel laetitia. Restitui etiam hic in Graeco ex placi particulam quum ab excusis libris abesset: quae utilis illic, vel necessaria posius est: cum enim ut Medi. Aristotcles assimasset communiter id fuaete pictores ,