장음표시 사용
51쪽
bi de Anaxagore sententia loquitur, qui obsciare de mente disseruit: nec uistis est tibi constare: inquit enim. ἰτ, ε' δετ νονι et taris ἀ- α ει serit. Sed aliis etiam multis locis,quos,re iam perspecta & explorat non citabo. Dein uero apud ipsi in valere mites etiam animantes di omnes deniq; illas, quae rationis expertes sint, alias a me d claratum est: de exemplis positis constiturum. Quare ira prorsus puto accipiendum hune locum esse.Nam addi etiam potest, animantes multas feras & immanes, si sine periculo siti videantur,ob speciem corporis delectare potius quam dolorem inurere ac pumam: cum cuntra lumbrici,scarabo, blattae, vermus i , Omnes, non sine molestia unquam cerni possint. Plutarchus quoque,cum S ipse quanta vis esset imitati nis ostenctere vellet in libello quo docuit quo animo oportet adolescentes accedere ad audiendos poetas, exempla postat vitium turpiumst, animantuam, ut lacero, si- nur,quibus aadidit, inhonestam de ipso sitamq; , Thersitis faciem: ut in v. etiam libro Symposiacon: nusquam enim meminit, nis rerum aspectu saedarum. Corpora etiam hominum vita priuatorum visit molesta, stam, siant : eadem tamen eximie repraesentata voluptatem asserunt, ut tradit Aristoteles: cui etiam rei simile est id.
quod attulit Plutarchus ambobus illis in loci de Philinaete picto, qui ulceribus scatebat: dc effigie Iocastae, quae consecti moerore erat,& tristitiam animi ingentem prae se terebat.
sus autem huius etiam rei est quia I scere non Flumphi in iucun
ssi fimum est, verum etiam a s similuere verum parum participes eius Chunc enim ob causa audio a ciuntur,cum cer i imagines rerum phacontingit i sectantes per cere, ac rario ara fia a riuo , corum f. eu quod hic ille est: quia i is antea rem viderit unc non Varro ef
ficiet voluptarem, si propter artificiumst ruri officis, aut colorem, aut opter abam quampiam hia emodi causam.
Ortum illius gaudijdemonstrat, quo assiciuntur, qui emgies aliquarum rerum, subtiliter expressi cernufit: cum tamen resipis,quarum illae sunt simulacra rnol stae visu sint, ae libenter declinenturiait causam huius rei esse, quod cuncti mortales cincam volupini capiunt operceptione rerum: neque uerum eise, quod multi putant,ut discere tantum iii cunctum sit stucliosis farientia :est enim illud Niri ipsis causa maximae voluptatis: α aliis etiam, qui non videntur teneti desiderio rerum cognoscendarum. Facit autent, ut soli putentur madiosis apientiae capere voluptatem ex perceptione rerum,quia ceteri non ira instrum ad eam: nee imbuti optimis artibus, in aliis studiis versiti, non multum progrediuntur in hac: vincunturq; magno interuallo ab illis. Vnde multitudo fit in putat, solos eos, qui solo animo incumbunt nitioni rerum voluptatem sentire, cum distrant. Contra autem. Aristoteles, cum ineatur id ipsis iucundis lunum esst, affirmat non minorem voluptatem ceteris afferre hoc enim manifesti valet id, quod in C in Giptura es qua-uis relictum a Latino interprete, parem enim voluptatem inde ducere traditsbidiota bonarum artium, atque imperitos. iramuis contingat musarum operto instequenuus illam sentire: nec mη opere illius compotes fieri Cum auteni gene
Mim dixerit omnes, qui discupi aliquid, sentire voluptatem: quomodo illi ipsi qui
52쪽
IN I. LIB. ARIST DE POETICA. n
spectant in aginem,discam,aperit: doceret, cognitionem illam causam esse ipsis v luptatis : Hanc enim ob cautam, inquit, gaudio alliciuntiar, qui aspiciunt imagines, quia contingit ipso dum spectant,perdiis ere: ac raxi in ri,quid una quaeq; res sit. exempli causa: Hic quem pictum aut fictum nunc video, est ille, quem olim vivum aspexi. atque ita fit, ut discamus: & similitudine quadam ducti, rem, quam pene obliti eramus, rursus percipiamus,&quasi agnoscamus. nam valere hic renouare in animo, re quas sopitum excitare.quod antea didiceris, a rium est: hanc enim quoque iactionem elle huius verbi: fieriqi id, quod ipsum valet, duobus m dis, testatiar ipse in problematibus: in v.enim earum quaestionum, quae pertinent ad
τοῦ A viti αναγνωρι*ν. quin autem locus ille huic, que in manibus habemus, valde similis sit dubitari non potest. Occurrit autem, hoc explicato, dissicultati cuidam Aristoteles: cum enim aliquando voluptatem sentiamus, ii Sinem cernentes rerum, quas nunquam antea vivimus,perspicuum est tunc non nasci voluxtatem illam ea ratione, qua docuit, id est quia tunc renovetur in nobis memoria illarum x rum. Monstrat igitur sentem huius, diuerse a superiore, voluptatis. traditque tunc: cum scilicet rem imitatione expressam prius aliquis non viderit, imitamen ipsum, studiumq; ab opifice in imitando adhibitum, ac demum redditam ipsim illam esse accurat non procreaturum esse voluptatem, sed qiudquid inde voluptatis nast tur,natum iri aut ab elegantia operis . aut pulchritudine colorum, aut aliqua huiuscemodi causa. Duabus igitur de causis gaudere post rumus, cum e siem aliquam eximie expres tam spectamus Nam voluptas, quae nascitur in nobis, cum inspicimus Gigies rerum quas de si non uidimus,accepimus tamen ab aliquibus, fide dignis hominibus, aut scriptoribus, illiusmodi esse, par est similisq, volupinu, quae existit ex aspectu subito cerum a nobis ante visarum: simulacra enim in animo retinemus r V m , quas diligenter audiuimus, non minus atque earum, quas oculis vidimus. In sis Verb, quas non appellat,esse etiam potest, ut aliquis scilicet oblectetur, imagi-nm intuens: quia illa ipsa re, quae expressi est, capiarur, de ad eam procliuis sit: v nae aurem lue existulit, ut sunt uaria hominum ingenia. Est hac in parte molestum rneque enim hoe Alsimulare libet quod, nulla huius rei causis arearente, Variat se mam loquenis : cum enim nominandi casu primo dixisset πον Mi statim transit ad casum accusiridi, qui aptus est a praeimsitione h& non M. &quae sequuntur. quare durum id videtur. & ea sertasse de causa quidam coniectura olim emerularunt, rumui ιη'α. VI legitur in quodam ex cuso. nam ex opinione id ductum puto, quia nullum vidi calamo exaratum, in quo illo modo scriptum foret.
tum autem imitari nobis ex natura harmonia oe rishmus metraparticulas esse rhythmorum perspicuum est j a principio pu natura facti erant praecipue iat u has reseaulatim promouent Afro rea rem' poesim ex subitisfludi , ,s p ex tempore dicerentur.
Cum duas fuisse causas artis poeticae, & quidem naturales, ostendisset: quarum prior est, ita Minsitum in animo est hominibus, studiit in imitandi: posterior uero, inbd cunc hi mortales voluptatem capiunt e quibussibet operibus ad imitati nem alicuius rei factis: nisi enim postolus hoc quoque natura tributum Methominibus, quamuis aliqui extitissent I natura facti ad imitandum, non tamen simmum studium posuiment in ea re, quam intelligerent in honore non magno haberi,n iucundam esset omnibus, inare poetica iis quoque nruestrum progressa tuis,
53쪽
'set. Harum ivriar causarum alteram: priorem, inquam, repetit, quae instruit ad hoc munus: dc eo, tanqua fundamento aliquo posito, apertius costituit Originem huiux arcis,ita astens. Cum imitari sit nobis a natura datum r cumst; harmonia etiam & rhyllinius,quibus rebus imitamur, sint nobis a natura tributa sinuentiatur enim qui ratione Irarum rerum nulla cognita, tamen natura duce has res attingunt de concen- , motuq; corporis apto. ut Polliant, aliquas res imitantur in a principio qui preter tuos procliues ad h. aec erant, id est ad imitandum Sc ad vim sum harmonia & rhythmis, genuerunt poesim, russi, tenuiq; principio, ut sunt inicia atque Origines omnium rerum. primus enim ortus poetices filii ea, quae ex tempore dicebat itur: quaeq; subito alicui, nulla meditatione adhibita, in mentem venerant: qiue Graeci vocant tar1λιμιασμα m: quod frequens verbum est apud veteres scriptores, cum Cicero etiam in epistolis ad Atticum eo viatur: Plato i, eodem sensu in Menoeno, dixerit : haec enim verba ex eo sermone sunt de illo, cui maiidarum erat repetit ei munus dessendi interitum eorum, qui pro patria in praelio caesi fuerant.
liis. Cum autem in appellandis quasi instrumentis artis poetices ut harmoniam &rhythmos, ita metra pedessi, non recensuerit, nondum plena abGlutaq; sententia se purgat: docetiq; se, cum rhythmos appellauit, eodem tempore tacite appellasse etiam metu quia dubitari non retiit, quin metra sint partes rhythmori in & in e rum corpore contineantiiri Philoponus quoque in ii. de animo, ubi de voce hum na subtiliter disterit,inirmat rhyllimum communius quiddam esse, & quasi genus: metrum autem rhythmi speciem cum quod metri nomine appellatur sit etiam rhythmus : contra autem non omnino. metra igitur sunt pars eorum rhythmorum, qui spectantur in voce: breuitateq; ac longitudine eorum temporum: non omnium enim rhythmorum . de quibus fine rhythmis illo loco interpres ille accuratus agebat. unde arbitror hic Aristotelem numero multitudinis dixi sita cum certos
quosdam intelligeret. Potest isitur addi tertium hoc superioribus duobus, si quis
rem magis explanare velit, ac i upulum Omnem euellere: nam quin metra etiam,
susq; versuum,natura ipsa data hominibus sint, dubitare non possumus. quamuis autem concentus ac rhythmus,id in sonina quaedam artis canendi saltandiq;, insita suerint iii animu hominum a natura ipsa, non tamen culicti mortales eodem pacto instructi illis atque ornati erant: quod enim in aliis quoque rebus, quas a natura itidem habemus, contingit, in hac etiam contigiste verisimile est: vi hi minus ad ipsim : hi ver magis propensi sintinuare hi praecipue artis huius fundamenta ire runt, qui inprimissima natura erantia hoc studium rhoe enim quoque tradidit Aristoteles: neque enim qui naturae impulsu valde ad hoc studium inclinati non Dissent,quamuis animo ab eo nou abhorruis lent, auctores unquam & duces huius artis extitissent. Haerere uerb animo sestet aliquis, quomodo nunc Aristoteles, ut planum sumat, a natura nos habere quod imitemur,&utamur harmonia,&rhythmi eum deprimo tantum horum rem ita seliabere probatum siti Nisi talor autem dis Ioluetur hic nodus: quia quum communiterprobatum sit, si hos nos esse ad
imitandum, rationes etiam illas imitandi natura nobis traditas esse, declaratum et Lmin autem multi imitentur,&canendo, Jesutando,&aliis non nullis rationibus,qxiae au illo illatum rerum tractantur,dubium non est Animaduertendum etiaes quod initio au r vocavit simpliciter λοo: & non multo post is siue μιτρα id ipsum ii extremo hoc vereo, & quod quasi declaratio ante entium duorum fuerat, appellum Vnde cum confirmatur primo quoq; ipsum intellextile or tionem Peribus illigatam.
54쪽
IN L LIB. ARIST DE POETICA. nab huiuscenudi naturis proficisceremur. Hismetiores ver Via turpium PD
Cum primum ortum poetices pommuniter indieasset: utiletiq; non sine causa dissicile aliquibus potuisset, quomodo tam diuersa ipsius senera ex iisdem fontibus manas lim docet nunciquae causa fuerit, cur illa tantopere distracta sit, & in diuersas Partes abierit, affirmans varias indoles eorum, qui Meam accederent, ipsim variante,& quas corpus ipsius in contrarias parteu distraxiste: cum qui moribus grandi res fierint, liguitatisci; pleniores hi enim sunt, ut opinor, qui appellantur . A eo mos . rs i contulissent se ad honesta facta imitanda:&eorum deniq; , qui ingenio ipsis, moribusq; similes Brent. Contra autem humiliores homines, & qui captum ingenia tenuem haberent, factis abiectorum turpiumq; virorum canendis, totos se dedidi ilenti qui, ut Aristoteles adiungit, primum vituperationes versibus complexi
sunt: ut alteri illi limnos & laudationes. si ei vocatae sunt orationes, quae uitam factaq, aliquorum vituperarent: siue lutar illae fuerint: siue certis pedibus vinctς ut hic manifestb accipiendum est. Plutarchus quoque in Laconicis eodem sensu hoc
Verbo usus videtur, cum mores, de instituta quaedam Laconum exponeret: in quibus narrauit etiam hoc. oportuis te adolescentem eum,qui in aliquo peccato depre- helisiis seret,aram unam quandam e multis, quae in urbe consecratae erat, circumire,
canentem carmen ab illo ipse in se factum, quod ipsem vitii peralet: ita enim intc
meris ligatam orationem eam suille. . mi appellati sunt cantus, quibus laudes de rum immortalium celebrarentur: quamuis aliquando vocabulum hoc valeat idem,
quod . : unde Aeschylus usurpauit i ini, pro conuicijs probrisq; vexare. Quid aurem significeti H in: 5: quid discrimi in sit inter ipsum,& i παν-.docuit Aristot les in s. libro de artificio dicendi.Vt supra aute ψίμν. ita hic . μωμον arbiti or a Pien' dum esse pro libro uersibus confecto. Coniunxit Plato quoque in n. libro de legibus duo haec uerba: quo loco disterit de insinutate rerum humanarum: ac tenς sententiam illam Soloni valde celebrata commendat: inquit enim s i
dere Aristotelem usu venisse in studio poetarum, quod narrat Cicero contigisse de Socrate, quas sente & capite philosophiae: qui enim illum audiuerunt, & tauquam
ab eo nati sunt, ex ipsius uariis&diuersis disputationibus, quae tamen unius quasi corpuris membra serent: quod ingenio δέ naturae ipsorum aptum erat, apprehenderunt: neque enim existimari debet alia de causa ipses in sermonibus Socratis longe alia de diuersa adamaste, nisi quia moribus eorum quadrabant. Vnde inquit proseminatas este plures quasi familias,dii leutientes inter se,& multum diiunctas de dispares: quum tamen omnes se philosephi Socraticos 3c dici uellent &esse arbitrarentur. Eadem igitur fuit ratio poetarum: inuento enim illo studio, cuncti, qui ei operam dederunt, ad mores suos illud accommodauerunt, & quum diissimiles inter se serenia cunctis tamen in nomine ipsse inter se conueniebat. Quod vero sit praim excusis est: QP me mά , puto rectum esse, 'uamuis Paccius, interpres huius ii bri, videatur legis Ie κm n e α mου re τἰχ- , ut sane ipse quoque inueni in quodam exemplari:& si deprauauus adhuc in eo est post supra additum uerbum, πολλlac: quod locum hic tion habet: ut appareat id commilitim tuisse vitio ac negligentia alicuius libraris. Cum velo in communi lectione desideretur verbium quod referat articulus ille, accusandi casu positus, me, quis non videat repetendum esse : intelligendumq; τοιά nis. id est studiose tu de honestorum virorum, ut omnis sensus Lutua locis t. Homines, qui Nilitet in se multum dianitatis. imitari selitos esse honesta secta, Mea deniq; quae ab honestis,uirtuusq; muliosis viri quales ipsi sunt, proficiscerentur.
55쪽
n.m crudus σ quod Mese congrueret, iambicum metrum venit. tandentia cum vocatur nunc, quia in hoc metro se xmum M uinet, atque
omni consumeta assciebam: extiteret prasiorum Enrum: hi quidem, ho
riacorum hi vero mirorum poetae.
Cum docuisset studium poetarum in contrarias partes disiectum suisse propter
varietatem ingeniorum,narii ramq; diuo eorum qui se ad id appliciussen cun-Genimini nem suorum morum in ea re aliquo immo exprimunt: ut qui grandiores seuerioresq; sint amplam aliquam, plenamq; dignitatis materiam sumant raui verb contra tenuiores aniectiorem; animo sint, humilem ac ludicram: petere γ eo non sine causa posset aliquis, ut exempla promeret horum poetarum, opera m ipsorum indicaret, tradit nunc vetustate illa obruta fuisse, nec extare alicuius huiuiaemodi aliquod ante Homerumscriptum: quamuis veri iurule sit si ille complura: tempus enim omnia consumit: fiolius autem ea delere potuit, cum rudia & imp lita rurent i ne tamen id inane putetur, affirmat, siquis inferiorem aetatem spectare
velit: inciperest; ab Homero, risse sine vestigia aliqua ipsoriun monstrari: huius modi enim esse Margitem ipsius, & alia non nulla talia.significat autem, ut opinor, quaedam opuscula poetarum aliorum, quae similitudinem aliquam Margitis haberent, plenaq; conuiciorum in aliquos Biat. magis enim uertimule hoc ei quis, a cipere ut alti erunt,non nulla praeterea ab eodem Homero scripta. quia videtur supra indicat te aliorum etiam poetarum exemplo hoc demonstrati posse, qui tunenomnes Homerum aetate s uti sint: hoc enim arbitror valere, quod inquit si volu rimus initium ducere in Homero huius rei probandae, id nos nullo negotio constacturos. ostendit igitur his uerbis se non illo solo, si opus erit, contentum futurum: neque dixisset unquam, ducto principio ab Homere axis ulterius in eo orocedi etiaposte intellexisset. chii vero inquit mri. xti.μα, arbitror ipsi uitelligere quod contineret in se laudes aliquorum aut uitiiperationes: quodq; simulachrum quoddam retineret eorum Veniatum,quae post abGluta fieri coepta sunt: in qui ousq;
res istae aut iocosae periectius tractarentur. Mamites autem viri nomen videtur
suisse stolidi ataue incini: euius si iam aliquam cum smberet Homerus, ab eo nomen pOEmati illi suo imposuit. Adiungit etiam Aristoteles in illa materia tenui, ' naq; maledictoriam tractanda inuentum fuisse metrum iamluini, quod aptum ipsi
seret,nec tamen Homerus eo genere versus Margiten confecit: costabat enim illud, ut intelligereticet testimonio nimiis optimi auctoris, qui citat verba quaedam ex eo poemate in vidibro de mori biis ad Nicomachum, heroico carmine: quod ut opinor ὶ significauit Aristoteles his verbis. Jeuari A uiri tari μιτm: illud enim e , sine dubio aptum est e superiore illo in m miliam: quibus verbi Q intellexit poemata quaedam priscorum adsimilitudinem Marstitis LM. Nam illud etiam quod ualet prodiit & in uitam uenit, quodammodo declarat in prioribus illis
hoc adhue non extitille. Inquit igitur tempore repertum fatile metrum, quod ipsi conueniret: atque illud quidem non scientia magna aliqua harii remam, sed potius sponte fluxisse: dux enim natura rerum omnium esL Non erat veta Margites omnino uacuum ab iambis: quidam enim huius generis versus, nullo certo ordine, h)
si erant ac diisseminati in eo poemate, quod magna exparte, ut ostendi, constabat heroico versu. hoc vero testinar Hephestion in Enchirictio, capitς de poemate. non
56쪽
tamen iambion ipsum tempore appellabatur: id enim nomen ei postea impositu
fuit ab iis, qui uiateriam ipsam consiliumq; eorum, qui eo uterentur, animaduert runt: cu enim viderent genere illo metri poetas iacere conuicia in aliquos,eo nomine appellarum, uod ductu est ab ,: est enim vexare contumelia. Mirari autem non debemus inuentu prius fuisse versum rei illi apnim: postea verb nomen ipsi inditum, nam hoc ita se habere declarat auctor cum est. Unde iambion nucvocatur: ouasi antea ita uocatum non fuisset. Adiungit autem, hoc tanquam corollario quodam,quod ad nomen pertinet explicato,e numero priscorum partim suis se heroicorum: partim iamborum poetas rvt arbitror, intelligens genera carminis, quibus uterentur: illa uero ut expositit,accommodata erant materiae. Vnde cognoscere lieet antiquos poetas ita diuises fiuisse, ut alteri eorum grandia argumenta colerent: alteri uerb humilia tractarent. Non video autem cur oporteat immutare loctionem,& Pro παν-,legere , praesertim cum in omnibus calamo exaratis eodem modo scriptum appareat: nam cum dixisset. Eorum qui ante Homerum vix
tintinullius polliamus huiuscemodi poema nominare, quadrat mirifice, si adiungas: verisimile autem est extitisse multos: qui scilicet huiuscemodi poema condiderint. in iis leni autem exemplaribus infra pto xta si .c uitio legitur . em τὸ α μόρον, corrupte tamen nisi filiorὶ ac non sine culpa librariorum: quod tamen flere nolui,cum constanter in omnibus calamo exaratis libi is ita scriptum offenderim, & uiderim in librum etiam nuper excit sum hanc lectionem peruenisse. Animaduertedum etiam, quum dicat hic vicino in loco, , m minam sib uti Homero tanquam termino quodam penitus uilium, & aliqua speciem habere incipientium, poematum: quod indicat magnopere dignitatem huius exim ij poitae idc quant pere ille omnibus praestiterit, qui ante ieiuni hoc studium attigerint, quum illos vetussis standitus tenebris inuoluisset ripte uero tanquam clara quaedam lux fulgeret. eodem pacto etiam Plato loquutus est: indeq; illitium duxit ollendendi, quod volet, at.anquit enim iii x.libro de rep. ουαμ τιμυ,ἀη; O -ου-ῶν πxa Non tamen hoc significat laudem aliqi iam ipsus, sed ostendit potius eum in eodem rore, quo ceteri, ut Plato Putabat, volutarum: nec esse excipiendum Echoro reliquorum : & tamen utitur ipso tanquilin capite quodam ω sante poetarum.
umtit odum autem oe in rebiugrauilin maxime foeta Homerus extitu silus enim non tantum quia irarer verum etiam, quia imitatrenes
ramaticas condiab )sic remur dae figuras primus humer monstrauit :
ctens: a a ius enim proportione si halet, ut Ilias σ OIZm ad traga
Cum dixisset, initium ducendo ab Homero posse ostendi poetas,absiamptis verustate scriptis talibus superiorum, qui honesta ficta, praeclaraq; aliquorum celebra-- rint: ut etiam qui, quod similitudine quandam vituperationum habeat: lepidum matque iocosiam argumentum sit, cecinerint: cuiusmodi est Margites ipsius addit, ipsim hunc poetant,quemadmodum antecellit ceteris poetis in rebus grauibus tangendis, ita primum adumbras te,&quasi per nebulam ostendisse comoediae in mas, cum discellerit aliquantum 1 conliaetudine maiorum: nee, uti illi, scripserit viruD inpera nem
57쪽
tuperationem aliquorum: sia materiam ludiciam & urbanam tanquam in dramate persecutus fuerit: hoc enim arbitror valere : neque dictum ab auctore puto ipsum hoc imile, quia personas tantum inter se loquentes induxerit. quis enim non ficit hoc epicus i neque etiam omnes, qui communicant inter se se mones quoslibet, aptum avumentutu dramatissus ti valet igitur θαμα reati a tanquam imaginem dramatis, dc fibulam comicam condiditi Linum autem Ilias AOdyssea dramatica poemata sint, itaque recte vocari pollint: nam hoc signiticauito si quum inquit Homerum scit piisse fabulas dramaticas, peccaret lut opinor qui tundio hoc verbo vicietur insignificandis illis operibus: dicercto; illic poetam quod enim illo nunc utitur Aristoteles, ut ostenili, loquitur de Margite, quod iocosum poema instar erat comoediae: quare sine culpa, ipsuin intelligens, usurpare potuit id uerbum, quod est proprium comicorum & tragicorum. Nam quin linteat Homerum non penitus secutum fuisse uestigia priscorum: nec uti illi fecerant vituperationes ceciniste, dubitare non debemus: nequemini significat Aristoteles ipsi in ut quidam acceperunt, certum genus com diarum, quod scilicet plenum inaledictorum esset, non probas te. intelligit autem poema ipsius Margitem vocatum. Margites nanque filii, qui speciem & umbram quandam comoediae prae se serebaticonfirmans uero Aristoteles, quod clixerat, Homerum scilicet primum monstrasse lineamenta contudiae: nam Margitem ipsum viribram quan tam spe in millius retinutile non protulit inquit Margitem, quam rationem Ilias & O lyllea habet ad ti agi dia eandem ipsum tabere ad comoedias. Cum autem initio huius sei Wntve dixisset cum magna Homeri laude. ipsum superasse ceteros poetas in rebus grauibus tractandis: dignum i esse qui in illa materia principatum obtineat reddit rationem eius dicti, patefaciens quibus nominibus tantopere celebrandus sit, digit usq; tam grandi testimonio, aediungens. Solus enim non tantum quia rem, v rum etiam quia imitationes dramaticas fecit. Solus igitur quod inquit, valet preserendus reliqui dc in summo loco collocandus: qui enim vincis ceteros iu aliquate, atque illic principatum obtinet, clus aliquo modo est: neque enim socium illius laudis aut parem quempiam habetic autem quod inquit, sinu cat eum inepte munus suunt implesti; nec in aliquo lapsum futile, quod aesiderati milit in amoliato peri choq; poeta: ut mitifico bono ac pene diuino adiungitur ut ostendit, quod vertibus persecutus etiam est imitationes, quae in scena agi pollini, in qua per nae ipse inducantur, non voces factaq; eorum reseruntur: ut exemplar hoc fuerit non paruum
tragalliarum:soc enim poema hic puto significari ab Aristotele, unde tra rediis p ter ipse vocatus est.& si sunt partes quaedam in Odyllea, ex quibus fortasse comm
dE comitata constari pollit: ut petitonae etiam aliquae ab eo poemate non alim quamuis proprio quouam opere Homerus estigiem comoediae exprimere uoluerit, id est Margite, ut insta inanitieito narrat Aristoteles . .
sta 'ebantur naturae quodam instinctu: hi quidem pro iamlis comici
extvere: hi veropro hexametris, tragici evasere, quia marores, ξ mortes
Cum ostendisset in poematibui Homeri quasi per transennam videri potuisse Decies de trag dia dc comisi adiungit nuc visis postea illis ipsis poematit us,que itudio quorundaΠΗ peraq; tande eruperant, quos etiam qui fiterint,no indicat,auci res exilium illarum inchoatarumq; fibularii. Adiungit inquam. eos qui impulsa inclinationeq; quadam naturae ferebantur ad utrinque poesin, id est ad materias aut
58쪽
graues msusq;. aut leues ac ludicras, qui antea nondum conspecti specie tragoediae&com liae: neque amplitudine ac dignitate horum poematum cognita, mansissent in vetere suo cum extitissentq; aut heroicorum aut iamborum ctae, repente
relictis iambis,& epicis uersibus, coinoediae ac tragi ediae opifices sutile, ut qui prius iambis usi finissent, repudiato eo studio, genere illo metri uituperationes aliquorum scribendi. moecham fabricauerint: de qui prius hexametris uersibus laudes & prς- clara deorum hominum i facta celebrassent posthabito eo genete metri, studioque, trag diae doctores extiterint. quod inquit, valet ut arbitror, cum illa exorta esset,&quasi pateficta, letectaq; iam fuisset: antea enim tanquam caligine' uada operta erat. Vsus est hoc verbo,ita aucto, Aristophanes quoq; his enim verbis accusat illic Praxa ora tamina, quae cum colo, & lana in concionem
venerat, unde mulieres le cognosci potuit, cum contra illam affirmet nullam corporis partem aperire debuiste. IV:ἰ Μ σι , ιιι τω σωμαrre εἰλτο e καθ/μo Me ii re. Cum autem in appellandis comicis, tragicis i poetis Arist teles iunctis verbis usus suerit, illos enim vocavit κωμ οποιο : hos vero τραγο μ, ασκαMMaliquoque modo & ipse complicare uerba potuerim, seorsum uim corum nominum exprimere uolui. imitatione enim Graecorum Ci ro quoque diuritido re fibulam. Nam quod hic auctor inquit καπιτ ιυρίαι, αν. σιν, idem ualet,
atque illud, quod supra dixit, cum de poetis di Itinctione loquz iatur, quae tanquam
discerpta dccli lacerata sit ac Luersis ingeniis, κατα mομῶα. .. Cur autem ipsi subito uetus studium suum deseruerint: cautamq; huius mutationis exponit Aristoteles, dicens ,hoc eos siecisse quia schemata haec, id est serin s eciesq; tragitatae ac comoediae, maiora di honestiora erant,quam schem,ta Armaeq; eorum pocinatum,quibus . antea dediti erant. in tenuioribus autem illis scriptionibus antea. cupati fuerant, . quia nondum in lucem uenerat amplitudo tragoediae aut comoediae, quibus semel spectatis,m 'nisesta est humilitas eorum poematum, & ab omnibus repudiata: nemo enim est,quin cognito aliquo bono, specie illius ducatur: ut pauci cotra sunt, qui nouam rem atque utilem ingenio suo excogitare pollini. Non dixit autem Artia uoteles formas tragoediae & comordiae ampliores elle forma epopoeiae : neque conti lit haec poemara cuin illo, quod magnifice absoluteq; tractauit Homerus, sed cum superiori mis illi quorum alterum uocauit uituperatione:alteru uero hymnos de la dationem: planum.n.est serinam conicodiae honestiorem esse leui illa serina, qua ii tabantprius uitam seruio: aliquorum nec non tragi iae formam, illa, qua scribebat laudes praeclaraq; facta aliquorum, grandiorem extitisse. Quod ad ueritate fidemq; scripturae ficit,ope duorsi calamo exaratorum librorum restitui hunc locum, mancsi antea ac decurtatu: desiderabitur enim in principio huius sententiae haec uerbrum αA της τραν - υ-ωr: quo uitio seripturae non perspecto,quidam coniunctionem δε, initio eorum uerbor quae sequebantur, addiderant, ut aliquo modo
id coli reret u superioribus, ius particulς uestigium nultu in illis libris extati Infractim,cu non defiterit grauis & eruditus uir, qui tradiderit in quibusdam talptis libris legi pro I: dc pro ἰ υν ἰπαπαι : quod ipse offendi in omnibus quae
uidi exemplaribus, testari debeo: cuncta enim cu excuss ea parte secere cognoui ruideturq; Aristoteles genere uersuum, quibus utebantur, illic appellasse poetas ipses: statimq; cum significaret qui ficti essent,nominibus, quae ostenderent ros & auctores eorum poematum usum fuisse.
orere Ἐero praeterea i traget iam, o ad ipse speciespertinet,
ita ad cusuis ipsi es tuent, an non: ipse perse existimatum ad
Cum & originem tragoreliae comoe lisq; ostenchiset: s ulule illis manessent, significasset: quia uidebat in animo alicuius desiderium nasci posse intellis an tra-
59쪽
s Hia,quod praestantius poema est, quam comoedi Madhuc completa sit, necoptari merito quippiam debeat,quod eam ab lutiorem reddat: an contra addi ipsi qua piam possit, quod multum valeat ad eam ornandam , docet hanc quaestionem huius I Ni non esse: disputationemq; quam nunc instituit, nullo modo hoc requirere. Quia autem de eo duobus modis agi potuisset: natura enim ipsius ac uis seorsiam spe stari potuit hoc pactis: ut tantum disti genter consideraretur, quid ueritas i stulare ac certa ratio eius rei,ὶ peritis doctisq; uiris tradita: quamuis id fortas te spe roribus non probaretur: an diuerso modo, ut ponderaretur vitium ac virtus ipsius, reserendo rem ad eos, qui in theatro sedent: quibus eum aliquando non satis ciunt,quae satis techi sunt: suos numeros habent. Neutro tritur modo quaestionEhane agitatam huius temporis esse alfirmat: posteria, ipsam aliam accuratam disputa n i νον- sepe significat ut his quoque videtur, superiori licui animas uersioni nouam aliquam amungere: Loc enim vide; in adserre praepositici verbo is addita Vsus est hoc verbo, eodem pacto ucto, itidem Aristoteles in . libro de animo, cum dixit. at sic octi MAM ἰυκασυ ἐπισκοπι. nec non in j Topicorum, valere hie spectitores, mani uest ut hoc ipso in libro insta cepit hoc verbum, illo loco. δι - δε πιαι πρου τυι φῶ - . Sed Aristophanes quoque in Gula, quam ab equitibus inseripsit, Demosthenem ita inducens loquentem, που - ---: u Θix ri ny spectitores enim, acup ingenij viros, accipi voluit, quamuis theatrum ipsiam tale es. re protulerit. Quod verb inquit ostendens non esse propriam limus temporis disputationem illa aliis multis locis eodem pacto locutus est, ut in primo librorum eorum de moribus,qui vocantur ciis; : quum enim de parte illa antimi disseruisset, quam quod animantes ipla alantur, dc augescant, non incommodὰ appellari posse inquit amrmauit non debere quaeri tunc, sit ne illius, an non sit, virtus: & iisdem verbis inis est in re valde simili tradenda. illa autem sunt..ὲ - - ἰπν ..e iis τι r. μή ἰνυ, α λαλῶ, . Sed etiam antea, qui tamen locus in ex-m sis libris deprauatus est, unde libentius etiam exeolo illo utar, ut simul ipsi, in in rigam, maculamq; cani e politissimo seriptore deleam: quum enim illi habeant.
: quae lectio sine ulla dubitatione vera est
Cum affirmasset id,quod aliquis sortasse his quaerendum putasset, non esse huius tempori docet, repetito ortu huius studu poetisq; ipsius, quod sine studium initiosio tenue & obs rum G in quem locum res venerit, quantumq; dignitatis ei partum sit, ςum tragadia ut iam docuit, conllata sit, grande postansq; in Primis P ma. Quod igitur inquit tari μαμ, P, non intelligit irasci diam ex tempore,& nulla meditatione primo tractatam fitille: hoc enim nunquam ab eo sit pra dinctum est: nec verisimile ullo modo est Letiun esse, sed signiscat pudiim is fani a principio talem extitilleiq; od aperte iam protulerat: narrauit enim rudes illos pocias, quidquid subito in mentem vel buccam potius ipsis venis let, s litos edere: quo etiain loco usis est iisdem verbis. unde magis perspicitur verum esse, quod dico: inquit im
60쪽
enim ἰβοκσαν τυω πυήσιν ἰκ δοῦ rev ηασεικων. quare conssit poesin illo modo natam . mrσχ ηαn a vero uocata est poesis, quae illiusmodi seret. & sise hoc loco rem potius talem, quam litalitatem solum ipsius vuletur hoc verbu valere: consiliumq;
au tis fuit ollamiete nisi talor) id, ouod iam indicaui ex leui admodum initio re ad summam speciem dignitatem i, Perauctam esse, quomodo denique tragoedia
mirilia creuerint quaeq; ratio luerit lectru augendarum demonstrare: Nam detragoedi qua nullo modo contemnenda fore sed nonestatem aliquam iam haberet ac pene perfecta citet,ipsum loquiantelligitur etiam inde, quia supra affirmauit, non oportere nunc sedulo inquiri, an adhuc uias omnes partes ipsa lia ret, ac ueram Grinam recepisset. Quum iritur principium poesis humile inconditatin i, suille test tus esset, inquit. haec id est tragoedia, supra enim importunam hic esse tradens quaestionem illam, te tragurelia tantum locutus fuerat. Ad extremum etiam,propositi sui recordatus, te tragoedia si tum videtur loqui. α me, id est ipsius. singulari numero dicens inquit igitur,&h. ec&comoedia exorta est: de quarum mission excellentia iam dixerat: Non contentus autem monstras te primum initium ipsarum,& huius deniq; studi j, humile angusti imq; suisse, caput etiam originem i, propriam utriusque poematis morasti at, S: unde illet prodierint, declarat: & alteram G id est tragoedii. prolectam ab illis qui dithyrainoum canebant: quo grandi genere carminis celebrabant laudes Liberi patris & aliorum deorum clarorumq; virorum: alteram uero ab his, qui canebant phallica: quq phallica obscena inolliaq; poemata crant, quibusta stici homines ornabant numina quaedam agrestia lasciua, phallos &iti, Thallos appellata. Vt opinor aut ne aliquis nctum hoc & inane putaret,narrat apparere usque ad ea tempora quaedam uestigia eorum. Cum autem nisi fallon mirum videri deberet, quomodo incompta illa A procacia carmina expolitis illis temporibus in aliquibus ciuitatibus locunt haberent, docet id datum institutis ueterinus & ritibus eorulocorum: tanta enim uis est religionis , ut quaedam etiam, quς non ualde probentur, ab hominibus imbutis illis morinus, conseruentur: necivi videbatur fieri debuisse, eliciantur. Non sine causa autem aliquis suspicari posset, longe alio genere uersus olim uses sitisse, qui dithyrambum canebant, atque inferioris aetatis meis illi su rint: nam de ex hoc & e superiore loco uideriis elici ipses quondam hexametrum carmen usurpass., si epos hoc unu senus uersus semper valere existimamus: non multo enim supra inquit. Oidi orat; F iri ν-: quibus verbis manifesto significatur eos, qui natura ficti erat ad argumenta grandia persequed relicto poemate illo, quod prius colebat, tragoedia: s bibendae se dedisse: nec mentio ulla sit quod illi onus carminis uariauerint: hic autem Uirmat tragoediam ortum habuisse aeaarων si i ae is si igitur idem poema varus locis dictum est fluxtile, nune ab his, qui hexametrum carmen colebant: nunc ab iis, qui dithyrambum canebant, uid tur concludi poste dithyrambicos uses antiquitus carmine heroico. An hoc nullo modo uerum est: i m nanque senari j quoque versus aliquando vocati si int: ac se lasse alii etiam non nulli, magis accommoclauc ntibus ac saltationibus. indicathoe Aristophanes, qui tanquam norma quaedam merito semper habitus est Attici se monis. in batractiis nanque ita secit Euripidem loqui, cum instituta quesam suae
poneret, quae sequereti irin scribendis tras talis. EAν χαμαι sis. quo loco interpres inquit. ι- A, ιι α ιβ i&ν: πια - -m, Priscam
autem tragoediam sere totam a choro actam sitisse, mo alias demolistratum est quare magna versuum muratio eo tempore ficta non fuisse existimari debet i s bl illi ipsi. proprii dithyramborum, illic quoque congruebant. sed addere illis libet, cum aues r paulo post tradat, illa aetate poesin hanc extitis le&satyricam S pronam ad fas t tionem, tradere Athenaeum in xiiij. libro antiquitus omnem poesin satyricam constit ste ex choris, ut tragoediam etiam eius tempoliti quare nullos habuit te ipsas hi striones. Sed explicata iam sententia huius loci, quae ad varietatem lectionis. εe uim
quorundam verborum pertinent,videamus. Primum iritur varia incertaq; sc riptura est in prima ipsius parte: sunt enim libri scripti,in quibus, ut in excusis generandi
casu legatur: sunt etiam qIU nominandi ιδι κν--raxi tanκ, habeat:
si le*9 milii magis probatur: ac sine tabio planior, certiorq; est . P -