Herculanensium voluminum quae supersunt 9

52쪽

tamquam ost, illis rebus famihiam spoliatam proiicore obviis. Igituri linquere parentes, vel filios, voluxorem , vos quosdam alios necessari irum hominum, misoros futuros ob interitum nostrum , et rorum iaci Mariarum di scolum: hi, ctillo runt prosocio maximo Daturali in dolorem, et uberos lacrimas cliciunt viro sapienti solum , aut illi praecipue. Tanto autem tompore, uitauio defutura Decessaria credit, risum perpetuum et magnum utique comparare non liceret, qui niam

53쪽

I in. I. et seq. πιιν- α pa i νην ικριψαι πως τυχουσιν . Heio participio α: csu γ substanti xtimoιααν irimittam, set quid similo iungere oportet, tit ostendat Auctor gravi doliate eum cillici, qisi moriturus suam familiam r. hus ad se sustentativam necessat iis sat indigeniem telinquit; quod quidem ex iis, quae sequuntur, claro colligitur. 1 in. 8. et seqq. και δ μι- ωγε ς ε ρει iis νουν suνm μνω , η μαλιστα ). Cum hisce vertiis signiscet Philodemus, sapientes ianitim modo viros dolere, imo ei si ore , si Po,t suram Otilium parentes, lilii, uxores, aliique propinqui angustam pauperiem Pati cogantur, satis Auctis adversarios Sici a caepere videtur, qui nullo paeto misericordiam in sapientem cadere posse docetiant. Et sane Seneca Sioleae Melae ad dieiissimus ita de misericordia sis. II. M Ciament. cap. 5 loquitiae r , , xkorata est Ditium pusian ranimi , ad apoeiam titi noram vatilorum succidentis; ιιυς- Hasιmo etitutivi fiamiLarissima eae Ae paullo infra addit haee: Misorieo/cilia ori aeristi mi M rationurum miseris,m speciem. Aemiliatio ratium m a pientem Hrtim non cadis: aerenta otia mena κλέ, me otii tiram inciri is pol ori , quou itiam Mutierat me avianti ns in auiis qui rim tieeiu i eatami vitibus , seu omnesmformnisa iram reperies hae, si an o avi frian l. Lin. 1s. γελω). Nil aptius ad Phil emi mentem Melarandam succurrit, quam γnais pro γε ii. Αμiteorum more legere. sed hoc loco 'Mos non riatim denotat, quae est propria , is notio; verum mταλ πτι viri pro gratissio et lartitia sumitur.

56쪽

et philologus, et sophista ves parentes , Vel propinquos , sed oti atricio commoda relinquant, pra sortim splondidam, quam ducunt in ea vitam, haud ita tameu, ut tristitiam et hanc magnam secum sorant, subeuntes in vila taedia ox peregrinatione sequentia. s Consi- CAP. v. derare autem oportet in praesenti, M.tiis istam morti m haud nobis noeere, quippo cum mors non faciat, ut μιιatue jacero in terra aliena cadaveratiostra sentiamus. Deinde ob idipsu in minime est utilo in extera regione mori, nequo ob hane caussam , quod tam magnam assequantur existimationem in exsilium i jecti

57쪽

ADNOTATIONE A

Lin. 5. et . i. αλ Α- . Ex litteris adhuc in papuro mi 1niit ira compositumii V orui perlictio posse est visum; vult autem heic Aractor inici dero littoratorum virorum Oxomplo, uni parentes, propinquos, ct cuneia patriae commoda relinqDPhani, tit in extoras rimit nos commigrarent. Nemini esso dolonii uiti , si in alienis locis, et non in patria decedani, quod mαximo horrotiani vetores.. Lin. q. - a ιυ ). Elonii' ita, quae si persunt in αυ- ραζω, vocem απιε πιυ logi itit mi os o indicant; quamvis otii in cam minimo tignoscatit Loxica, tamen a Dominu αο ξενος pinn, riuia or, uti id tritioni Omialai xica, commode fori potuit e reia, is, sive απορ ιη pse riniatio. Quod si cui nomen οι o, quo euneta Lexieci carent, haud placeat, nil impedimento est, quominus legatur Meo ερον , idest ex peregrini GIAE , seu per rinia No. Lin. iv. erix roν 3. Quod παπτο, hoe loeo pro vii adire, legitur, haud mirum ei viapti polost. qui minimo ignorat saepe seripium inieniri in veteribus monumentis o λεω pro μ ελεω. Porro vox -ληα proprie vertitur n utras , A nos otia tisfoema, vortim aeli e stinata exponitur ti itis; utiomadmodum, titi ex priscis libris apparet. nomen vorsate ανι-ελησος. quod passive acco p iam idem est, ac nihiI ad lux, seri tinuo b Plio tinctus , quandoque loco τω - ληs sumitur pro intititi.

60쪽

Inter sapientes Epicurus statuit. Quare splendidiorem gloriam obtinuit, ut et his, et Leonteo, et Mu-trodoro, qui sibi invicem ministrabant ; tum Hermarcho exornanti Epicuri seMulcretim, ejusquo Cad veri adsidonii omnis homo se timnovolum satori velit. Verum id pro-hari posset , gradum ad tabulas faciendo, nisi per Iovem eas nos omittontos ad finem ab ipsis propositum transtro oporteret . . . .