장음표시 사용
71쪽
etenim si totius orbis Christiani unus quispiam foret Episcopus, ut alteri loeus relis
is queretur Id vero saerae Scripturae diserte a ersatur , quae non obscure nos doce eis Spiritum sanctii posuisse non nω- se plures Episcopos regere celetiam Deio aus
, quidem est grex Christi sed plures gregis huius Pastores iane, qui uituli unam hujus
is regis portionem pascendam, regendam susceperunt. Et postea pag. 23r. , Immerito vero heterodoxi, apostoli eae Sedi hostes insensissimi, a is se trahunt quo S. Gregorius docet , meum iri nomen ne Romano quidem Ponti fietis concedi posse, cuius primatum d ampli is mam in omnis Eceles a iurisdictionem ae sententia pudiari conten sunt Si ex sancti viri modestia de humilitate fragrantibus ii is lis fioribus non me ut apes . sed venenum conficiunt ut renae . t non attenduntis intimaruictim eo sensu quo S. Gregorius vocem hane interpretatur , signis ea re unicumis in tota eclesia Episcopum , quod ultra fatemue Papae non congruere , o ad supre- mam ejus dignitatem ac potestatem minime convenire. Caecuti une autem qui non viis is dent Gregorium ipsum de se suaque antho uato 'o vocabulum supremo jυ iuriri melius e venire existimamus . quam illud i-0.ictionis. id cap. U. g. 4. . . , tant modeste sentientem, jurisdictionem da inen in totae Ecclesia exercuisse lique . Adderis a P. VII . T. n. 6.
s. , S. Eo Nisi Epistolae 26. haec proponitur epigraphela Casar TεMilesi reuississimo ptismis Augusto . Leo Papa Eeelsa CATHOLICH. υνιυ Mna . Sanctus hie Potitiis sequi alias simpliei haerippellatione e Lis piscin us , vel ita: Discopus Vrbis Roma naten tu ex nihil aliud extraordinaria illa inscriptione designat , quam Carbo a commoιαι vis En epus , ut loquitur Epiphanius Haeres. XLII. Eadem ratione eodemque sensu, qui bus de Aurelio Carthagine nri Augustino de Portunatiano Episcopis Africanis in Carthaginensi Collatione eum Donatistis ita scribitur : Fo runatianus 'scostus meusia Catholι- ας Aurelius Episcopias celsa Carsolita Anausinus υι ι opus et lesia Carhoite rixia r so nee ut se hac formula ab Haereticorum conventiculis&eommunione secernerenta Creduntur huic appellaticini oecasionem primi dedisse Donatistae , qui Eeelesiam in parte eollocabant muribus Gai tica Ecclesia no inen opponunt Eccletiae per orbelii diffusam asser nores Episcopi
Uerum Inquient Romani si summo rinti fieatui ex natura rimatus Mure divino non adhaerat jur proprium d absolut m in rebus saeris, praesertim fidei, deeidendi , a. mendi, cu imperandi, non erit a Deo satis prospectum bono suae Eeelesiae de securitatisdei interim dum iudieium universalis Eeelesiae exspectatur , haereseos ninium serpetuis eius , quisque Deile invenie praetextum licencae ad vili pendendum decreta primae Sedride in neerto fluctuabit Religio. At minime existimamus, in sententia nostrari quae est eadem cum sententia Patrum, d consorinis systemati florentissimorum Ecelesue saeeulo rum in minus consultum stabilitati fidei, quam naliter reducimus ad hune Apostolici
Symboli axtieulum Gia in visurum Dactum, SANCTAM ECCLE, IAM GATHOLICAM.
Quis existimabit, a veris Christianis, qui se . . ct ora Ecclesiae filios agnoscunt. &subis
ditos profitentur, decreta etiam partieularium Synodorum, d summorum Ponriseum sa-eile eontemnenda' Non ignoramus, plurimas haereses sola Romanorum Pontificum uinthoritate, nullo interveniente Concilio damnata cla suppressas esse. Sed quis unquam
iustinuit, a solis oeeumenieis Conciliis haereses damnariis profligari posse Ad extremum hoc remedium tune demum reeurrendum est, si diffleuitas aut haeresis tolli non postiti termediis judieiis piseoporum mone illorum dioecennorum ε provincialium , demum Romanorum Pontificum, quibus o nibus pro re nata competie de rebus fidei judietum quanquam non ultimatum de irrefragabile. r. Neque io sorte nisi nobis male affinget arma privatis suppoditamus ἐν stre dum Rom. o Ponti se . legit moaeelesa Capiti a Christo constituto. Quando, per euos, ct uomodo ad illesiam , id est, ad generale Concilium , a Papa recurri pos te,dieemus alibi tanti de quae media interim adversus irrumpentes haereses adhibenda sint . . Vid. cap. I. M. Caeterum nemo dubitat, quia resistentia possit esse legitima Hoo cer- is te
72쪽
Col docet S. Cyprianum Stepbano papae s qui tamen vera bonaque ordinaveratra pro is Pter repugnans dictamen onscientiae obedite non debuisse. a.' Quid si integrum Regnum an Respuuli ea , magna Provineta plures Episcopi prudentes isti , rationabiliter exedant , extare ea sum, de quo in Decreto Gratiani
quovis implicio vindieanda resistere ei, qui authoritatem usurpat i quam nec a Deo ob istinuit ne ab hominibus, saepe exeuntionem meretur. Sed de hoe plura aliut, ct ex Instituto, praesertim eo. IX. . . 3. Diuamdiu continebatur Authoritas Romani Pontis eis intra fine Petro praescriptos, d primis octo saeculis observatos, tollebantur omnes hereses per media Ecclesiae connaqt s neque illarum ulla remansit. Postquam autem eadem uthoritas in Monarchiam excrevi , prudentissime ambigitur, an quoad illa in hoc statu permansetis, exspectar po si sun estissimi schismatis , quo Ecclesia ultra duo saecula premitur , exitus. Vid in ira.sQ. VIII. . . Post hae iudicet quisque bonus v aeqv is , quo systemateri abstrahendo etiam ab omni vero Iures antiqua Disciplinara bono nitatis melius eonsultum sit. 4. in aliter Systema nostrum, ab Ecelesia agnitum, tot saeculis sancie servatum, nec ulli saecularium Potestatum praeiudicium aut inquietudinem generans Systema in quo, omnes haereses seliniter suppristae ae sublxtae leges disciplinares incomparabiliter melius servatae sunt, ad haec capita reducitur Ineumbit Petri successori sollieitudo omnium Eeclesiarum. Ideo ex omnibus provinciis x eum reserenda sunt quae ad con, munem Ecclesiae statum vertinent. Ad ipsum tanquam ad Centrum omnia concurrunt , quo servetu unitas fidei , puritas morum, Hierarchia ecclesiastica, ritus substantiales Saexamentorum he. Ad eum pertinet eura defensio Canonum a genera libas Conciliis sane ito Tum , aut alias ab Ecclesia acceptatorum. Hunc in finem instruit, hortatur arguit. Ad verissis refractarios utitur mediis per nones praescriptis Demum suam QEcclesiae communionem negat , a qua milis aliarum Ecclesiarum communio, rei pective exeoi
munieatio ut plurimum dependet . Scribi etiam ad pisce pos provinciae , ut Collegam standalo sum aut haereticum deponant . Suborto in causa fidei dubio , priui quas, aut quid defini, e is loci ecleiae credendum proponat , Episcoporum sententias ro-φat, colligit, ponderat , Q uod si ne se quidem omnium celesiarum exspectationi satis actum appareat , sed earum plures atque insignes reclament , Universalem Synodum congregat, eique, salvo sit praesidio, liberum causae examen, cognitio m dc deeis nem permittit. Neque a Iiter procedit in negotiis Disciplinae, quatenus haec universam Eeclesiam possunt afficere; nam ct in his ius habe legem, communem proponendi , culus vigor ab aeceptatione d publieatione dependet. Caeterum non invadit ordinaria Episcoporum iura, neque ea bi privxtive arrogat, quae Christus in persona Apostolorum omnia Dus Episcopis attribuit, quibusque hi ab origine eelesae quiete usi sunt. Minus past rati eorum pedo Qinspectioni subducit oves ex Domini instituto de Eeelesia ordinatione inde a dioeeesum divisione Episcoporum sollicitudini creditas Cum ex constituto, unctissimorum Canonum ab Universali celasia lancitorum omnes ausae Ecclesiasticae intra provinciam iudieandae & terminandae sint, ipse eorundem Canouum primus custos. de vindex illorum vim aut horitatem non enervat. Et si ob speciales rationes Patres, permiserunt, ut Episcopus a tuis Collegis vexatus, Prime Sed is auctoritatem inclamate. possit , eo fine, ut pontifex dispiciat , num forte judicium in provincia, assumptis e vicinia pluribus iudicibus addito etiam his, quatenus visum, postolico Legato , renovanduin sit, non ideo ipsus causae plenam cognitionem ac decisonem trabit ad suam Se dem, minus eo praetextu omnibus liberam facultatem tribuit, in qui bascunque caulis ad Romanam Curiam appellandν. s. Eruditis non est ineognitum in quo doctissimus Cardinalis Petronius abstantiam acra primatus nostri ollocaverit, Epistola ad Casa ubonam i cripta, quae cernitur in capite ejus olua ad Ruem maena euannia, qui liber cum mihi modo ad manum non lit, nihilominus transumptum Epistolae, gallico idiomate, ex alio opere huc referendum putavi. Est autem iste se 'Erlis Roma in est te centres la rae in deci'unitd episeopo-
Ie cudem communiori ecclesiastique cicci' antiqvites tui a Pe spei uellement desere ita
73쪽
, prima utet de la supremerantendane suctoutes es eho se religieuses 4eeIόsiastique, Aracis est a Iouia hos que t 'estis exite comm vn artiele de se dem eonsession deis eu qui enirent dans a communion, a fi de discerneres foetet de elle de Gree, sera a uires ecimo lices de leur secte, qui se sone separes depuis queique sieela d ehes, visibi de 'estis e. 6. , postquam toto Cxpite I egimus de staturae forma Ecclesiae, Capris vero II de singulis partibus tractivimus, quas in sacro regimine tenet Ecclesiae Caput Romanus Pon- isex, exspectabit haud dubie Lector, ut nunc aeeurate definiamus, quae in hae Civitata oriri se eam S. Augustinus vocat dicenda sit vigere regiminis formula Ouisquis ais bis hoe interrogat, non lueeenseat si ei respondeamus cum viro, sacris quidem Protestaniatium addicto ted octois rerum politicarum cum primi si perito, atque in hae parte vera
s. Ita Samuel a Pufendor in Libello de Habitu religionis Christianae ad vithmei vilem
DE INCREMENTIS IURIUM PRIMATUS
ROΜANI ILLORUMQUE AN SIS TUM FORTUITIS ET INNOCUIS, TUM SONTIBUS.
Discopatu in celsa anus os, ct omnisus Episcopi certo modo eommunis. Diximus si pra cap. I. . 6 dc ex Patrum sententia probxtimus, Claves a Christo non uni Apostolo , sed Corpori Eeelesiae data esse , primario gerendas per possolos quibus omnibus de singulis Dominu eas tradidit 1 mediate ita ut quilibet horum aequa. lem in eis partem habuisse eredatur, non quidem quoad exteraum Ac politi eum regimen, sed primam de essentialem religionis partem Christianae videlicet fidei seu doc rinae propagationem v eo ervationem. Hoe sensu S. CARYsostorio Homil. xvii. In illud Sa
Trinotheum unmersi orbis vise um ii uneupat Hrie ius, haec obligatio, diviss di mee-Mbus, non estivit in Episeopis Apostolorum Saeces Ibr bust. Si quando periculum esset. De es vel haeresi subverteretur vel vexationibus destrueretur , nullus erat Episcoporum, qui non existinis ret, suarum partium esse, ut manum admoveat, dc pro quavis alis R. minus, quam pro prooria sua dioecesi laboret. Dicimeses ad bonum ordinem temporo pacis conservandum spectabatie Fides autem res universalis erat, mecum oppugnaretur, universius orbis una tantum dice sis. tota Ecclesia tinus rex habebatur. r. De hae doctrina nemo dubItabit, quisquis mentem Patrum sollieite voluerit indaqgare. Ex his S. AuctasTIΝυς Llb I eontra duas Epist. Pelag. eap. l. ad Boni iacium Rom. ποnt incen si scribit e Comunia est Mir ε ἀων quifangimur olfeostaris a se visiue i. o. et is a Virio ν .n speeala passo alia Fari quod puram pro mei arrisMi
74쪽
CAp. l. l. i. DE INCREMENTIS sc Epist. t. a Q. vi Stephan. d. ii temporis consiletudine loquens Copiosum, inquie
senor enal ινa. ν ectus Deris. Nec aliter do S. Athanas loquitur, dum Or.te XX l. pag. 3 et ait, quod eum AuxasMino pepus re esu Deriene, FH, ac μ πλενιο εν --m Q rasaias fuisser. Hoc ipsum eum B Asiata congruit observatione, quam de eodem s. Athanasio habet Epist. a. a Athanas Tom. III. edit Paris. an. 636 pag. o nimi
Iari a. Inde nata pervulgata illa aqud Cyprianum notio de uno tantum in eclesia Eli, ιορ- , in qu quilibet Episcopus aequalem universi curam sustineat. Verba S CYPRi Axi Epist. H. do Unitate Ecclesiam svatri Episcoparm an mos , inius a sin isti m olivum pars re-ra . Hujus Cypriam Epistola sumna resertar a Grati no Carus aIR Mas'. i.
ri Episcopatun . ita S. x M. Epist. XI ad Anastasium 1 heira lonicensem cap. I. a gnovit eommunem inter omnes Episcopos dignitatem, Epist. IU ad Eudem eap. r. necnon Epist. . ad Metropolitanos per lil i eum c. p. a. ratemum omnium Episcoporum
. Ne quis autem S. Cyprianum, illustrissimum Doctorem calumnietur, ae si verbis. Iuda in re maxinae gravi gessis arctissimorum virorum S traxi Ecclesiae esu senten tiam Drmabimus. .ignum I HANASI exilio reducem , ne Ecclesia ab Arianismo. Obrueretur, in artis civitatibus, quas peragrabat, etiamsi ad eius dioeeesis, minime per tinerent, non dubitasse plures ad s.cros Ordines evehere, resere Socrates diu metis. I AN. cap. 4. Idem te id celebris ille UshBiυς SAMos ΑTFNsIs tempore periecutionis Λrianae sub Valente: quo eum multas rates a Pastoribu carere vidissest, militari Miatu μέ ναι θ riara ea iri imp ta S,νiam , Phaniciam is Messina- re gravit, Preabriosa, ianans ora iaceno , Ii0que ossi eisns Ordines celo flieos. Mod signando desνinae sentisntos Zρisopo an vanisset, etiam Porifice earentibus meusiis e reis. Ita de a Theodotetus Lib. IV cap. a. Dco eodem Eusebio idem Theodore tum Lib. v. cap. 4. Mumus rus bis ab
exi 'io .versus Acaeinm, cuius eloiaris es fama , Earina ordinavit Enses um H --oii vino Theodorum Chalcidis creo Eusebium, is CFri nostra Marum . . . . . . Sed e Emlovum a eou.m ferunt des a Pastorem Dis e o .in rum . . . . . . Postremum omni- βω-- νι-δυιnus. En ιιιu Delichia ereavis vi copiam. Cum EPIPHANI Us simili in casu, Paulinia. Dum fratrem S. Ηioronymi, primo quidem Diaconum deinde Presbyterrim in quodam
monasterio, extra ipsus dimeesin insalestinasti, ordinasset Phoesiales jure egisse defendit, quod in eati necessitatisqiii libet Episcopus in qualibet totius Eeelesiae parreos telo suo sungi queat Nam οὐ iste, singuli cia. να- Misopi ut tu Io ιtu mbus curam idem
Christi, an qua ulla simulatio est: nee insiderandum , quia factumst, s quin επιρου e, quo mcdo in ymbus uaro aestim sit ita potestatis Ceiuris sui Episcopalis exercitium in aliena d. oecesi defendit Epiri Amtos ad Ioan Hierosolymis Torn M. Opp. pag. 3ia. b. inrati Alexandrini causa inius Conlubentis Hispanus, . ivdeo arbiter sedeo in synodo Alexandrina ATHAN Afros , in Tyria ab orientalibus damnatum ab oecidentalibus in Sardicensi avsolvitur . ARYs8sTom curam pru eonversione haereticorum Widol latrum ad omnes homines ad plures provincias se sci ext ridentem, late enarrant n-truelpienses Hariographi T. m. IV. Satrem, pag. 326 fere tot β. ρυ. x. 6. g. Idem in Concilio Gu, stantinopolitana Asiaticorum Epii copoeum, nihil ad se pertinentium, cam
75쪽
ἔ, ni tractat laboranti Ephesinae Ecclesiae in ecurrit, reor stinato ibi Episcopo, Asiae Eeelenirxesormat , unde non suam tantum , sed re aliorum universas celes a curasse dicitur GYRixios Alexandrinus in Nestorium insurrexit Petrum Montum Alexandrinum Prae' sulem damnavit ACACIU Constantinopolrtanus. Et quae sunt innumera ejus g neris alia quorum nonnulla etiam videri possunt apud Remigium Cellieris de Aia1.ων Eul. a.
. mo igitur seni potestis Episcopi nubie sciam late se extendebat, do 1 Eoia se osti Romani , d Episcopus Aegiensi seque odvus Eceleste piscopus erat . ae instan. rinuistisanus , ex quo nullus officii Episcopalis sitii se quem non quisquis eorum, ex x.nio uos, rare , sine ulla dispentatione po tuisset peragere se ilicet, me jam diximus. in rebus ad fidem spectantibus d quae cum hac Inagis necessariam connexionem hibent duali inter alia est observatio Canonum substantialiam 2 quae enim extra i re ad solam Eeelesiasti eam politiam quae sine praejudiei unitatis Ecclesiae in diversis dioeeesibus diversa esse potest pertinent , in his nihil unquam erat, aue esse potest , aliis in alio. rum dioeeesibus ommercii aut curae . sed suae solius dicereseos negotiis quemqtie i
s. Denique egregiam illam de plane Apostoli eam omnium Eeelesiarum sollicitudinem
non in remotissimis tantum saeculis intuemur in Cypriano, Chrysostomo Ambroso, aliis que aureorum temporum Episcopisci sed ne inter posterioris etiam aevi Antistites delae eo , qui sicut haeredes erant ossicia dc potestatis Apostolicorum illorum virorum orta ocessent geli eorum imitatores. Vide inter alia Uitam Bartolomaei de Μιrtytibas Us n
6. Quamvis saepe haud levem elum pro deeor. dom Dei ejusque exaltatione in aliis quoque Dei seruis, uti in Hieronymo, Bernardorace aeque ae in Epi scopis videamus, multum tamen adest, ut eadem ab aliis qualia ab his, aut potest.te, aut authoritate praestita intelligamus. Certe non omnibus presbyteris, sed omnibus de solis postoli.
tque Episcopis dixit Christus apud Marcum cap. 6. Euntes in mundum UNIVERS IMma dicisto Evangeltam MNI CREAT RIE. Et apud Matthaeum cap. o. Euntes docate
Si itaque piscopatus omniam ita pro λῶον eommunia existit, ut, quantum ad subiallantialia de , etiam post divisionem dioecesium quilibet Episcoporum in desectu alio Tum ea sartam salvamque statuere teneatur multo magis, imo primario subs diaria harexura tenebit Primatem adeo, ut quae hae in parte in quovis alio Epilcopo levior oriatasse eulpa omissionis videri posset, ea in Capite longe gravior futura sit , non solum oram Deo , sed etiam oram Corpore vulsa , cui ipse primas de gravi et ligentia in sublimi munere admissa , respondere tenetur. Quare quae Romanus Pontifex saepe te. xitur feeissi extra fines suae dioeces eos, provinciae, quin de sui patri arca tu , pro susti. nenda fide , pro reprimenda haeresi, pro Canonum universalium manuntentione de ex cutione , t de quibus erimus ea . II 6 ν θ ea ex praedictorum norina multum absunt ut in agent speei aliorum d proprie dictam imati m. aut supponant, aut involvant. Interim facillimum est , ut haec minus peritis , aut parum attentis fiant Oeeatae roris. quo rmetur tenent, ne supposta in gente ordo ista di immediata in omnibus dioecesiabus iurisdictione, talia tractit haud potuisse. t.' In quavis soci Mate singulis eius membris iure naturali ineumbit obligatio procurandi observationem erum communium. Qioniam vero in communibus his obligationibus idem evenire solet quod in communi banorum seu urium possessione , ut scilicet haec Communiter negligantur 'ine come ait , ut in omni societate unus praeeipue serat onus , reliquis ex omei intendendi, E legum exeentionem urgendi. Iustum est, ut quino onere gravato, reliquis praeteratur honore , Ioel praeeminentia , imo aut horitate dicendi. Hi ei honores attribuuntur, non tam ut laboris proemiam , quam ut pondus addane admonitionibus 1llius, a quo procedunt.
a. st ac rxtione speet,lior est obligatio Romani Pontificis, eum iritia Eeelesiae , se
76쪽
se objlelendi irruenti bus in eam erroribus Qvitiis, tanquam a quo Ecelesia et Iam eis νlectae hae in parte stationis rationem poterit exigere . noe sensu intelligendum illud Garcostii Cunctes christiana , μι peccant, eri A solis eorrectum ob acto esse raddo cap. V. . . n. s. v. ἐν Hue quoque uertinet jus illud Prima sedis in gravioribus Eeelesiae negotiis praerii, seu primam sententiam Promendi, etiam extra Cone ilium, quam deinde aliae eis elesan , sive expresse, sue aeste , plerumque seqvuntur in quo eclesiarum consensu se eonspiratione negotii persectio consistit. De hoc egimus latius σαρ. II. . g. Atque haec PRIMA ama erroris, quo plura vel tanquam genuini effectus rimatus aevi ei piuntur, quae tamen per se omnibus Episcopis communia sunt vel a Primate quide in iachoantur, suam tamen imis robur ab omnibus Ecelesiis obtinent.
F νἐ etiam rare vel eontra statura Canonum in alienis Haresbur a De Mutti i a in exemplum Irahi on debent. nnalia ex speciali privilio e prarogativa exercebantur, gaea Dra δει δνiis logii extenda non possunt.
ALTERA eautela est, ut non a fas i, sed a I ra normam in hae materia sumamus. Negari equidem non potest, exstare etiam exempla, quibus Romani Praesules majori Libertate usi, tantundem fere authoritatis potestatis in alienis dioeeesibus exere uerint, quantum proprii harum Did inari l. t non debet de genuisa Ponti seum potestate judiciti ex illa, quam exercuerunt eo tempore, quo hae nullis credebatur circumseripta limitibus venit ea potius commensuranda ex actis Conciliorum, ex sententia Doctorum eiaclesae ut plurimum etiam ex proprio Pontificum judicio sed illo, quod de suis juribus
1erebant ata tempora ruinantia.
Multo minus a partieulari jure aut privilegio etiam legitimo eone ludi potest alit debet ad jus universale . Exercuit Romanus Pontifex etiam in purioris Diseiplinae saeculis ius ad Clerieatum sve ad ordines sacros promovendi quorumcunque Episcoporum dioec ii nos Hoe jus etiam exprimitur di stabili tur in Decreto Gratiani Caus. IX. Suast. 3. Can. o. 9 23. item Caus. XVI. Quast. t. Can. 3r. Quid facii in iis, qui undandae Monarchiae Eeelesiasticae tota mente incumbunt , quam hoc interpretariis aecipere an. quam effectum, fructum iuris dice eesani universalis tamen eo refert minime deis quandoquidem eonstat , mile ius intra fines sui respe li ' Primarus aut Patriaris chatus competiisse Episcopo Carthaginens tanquam totius Africae Proconsularis Primati, Patriarchae Constantinopolitano , aliis item primarium Se flium Episcopisa quibus erro nullum ius dioecesinum competiit in provinciis QEpiscopalibus ad suum rimatum pertinenti Sus. Vide haec egregie deducentem Franciscum Hallier Traii ἐν sacra Eleia i/nutis , Ordinarismbur par. 6so is seqq. a. Hodie non tam in facili est veros fines Romani rimatus, iurium ei annex ruin determinare . Provenit haee difficultas ex ea , quod retentiores Theologiis an histae Gratiani Q fidorii asserta non satis distinxerint ab eo , quod ei rea eundem Primatum est Iiaris D ui aut primaevae ac legitimae institutionis Romae ct in locis huic Curiae eum exeessu addictis creditae suerunt Ultra montanorum praeten sones esse antiquissimae, Papamque semριν usum fuisse praerogativis e serius attributis seque Primatris , quatenus ex Imre Divino et . sui confusus eum novellis opinionibus t doctrinis quae ex multis sngularibus juribus , partim veris, partim supposititiis , unum Systema Idque Monarchi eum, conflantes , Pontifici per deductas inde consequentias infinitam potestatem adjiciunt . Itaque si regimen Eeelesiasti eum ex & in vero a genuino suo statu aestimare , atque in convenientem Deoque piae itum ordinem velimus reponere, omni
provide dissecanda, singulaeque politiei huius aedificii partes separatim spectandae erunt;
antequam ea in unum corpus coalescere, nobisque vera cum salsis, apta cum ineptis a una mixtura repraesentari patiamur.
x. Quod diximus de iure primariarum sedium alienos Cleri eos ordinandi , non se aecipiendum est , ac si earum Episcopis licitum liberumque fuisset aliorum dioece- sanos ad servitium peregrinarum ecclesiarum destinare dc consecrates; sed euti nemo ordinabatur nisi ad ossicium certae eccleM , quod nunc Mine um vocamus, ita om no
77쪽
Ponti fiet , primatibus , d Patriarchis solum permittebatur praeter vel eontra eommunem regulam de qua nos infra v. VI . . . . . P ex alienis dioecesibus Cleri eos deligere, eosque Patriarchalis seu Prima tialis svae celesae quam reliquarum formam esse, de Irue delectu Cleri prae eminere decebat ministerio volentes adscribere. Hae multum a Munt ab exercitio propriae & ordinariae jurisdictionis in alienis dioeeesibus.
TER TnyM, quo sub speel vel opinione iuris fictionis universalis proprie dictae taeria rorem facile indueere potest est modus communieandi respective excommunieandi. inter Romanam & alias Eeelesias olim servatus Communio illa Eeesesiarum duob pr
cipue modis innotesce hi Primo ex litteris communionis quas ad se seribebant invicem. Seeundo ex benigna susceptione eorum, qui ab externis Ecclesiis veniebant, v eone ess, eis communione intoniam vero fieri vix poterat, ut singulae Ecelesae mutuo sibi commereio notae essent, idcire magnae quaedam edes eligebantur, per quas celesiae inter se eom. munieabant. Si e celesiae orientis cum Occidentalibus communicare censebantur, qua do comminitabant Antior Aeno Patriarchae, qui unctus erat communione eum Romano, cui specialiori nexu adhaedi ni ore identales ita etiam gyptii per Alexandrinam eom. munieabant cum Romano Moeci 'ntales innes cum Orientalibus & AEgyptiis itidem per Romanum, quem S. Asilai s . te. 239. Propterea Occidentalium eripheum nominae.
Verba S. Basilii sunt: Ea ostia ni rea emmuuem μην - ed eorum oecidentalium ν Muphaam serib., volobam ni uis ' AT IS MILE ULT AN S , ut se v suos eum omnibus univerit orbis Eceles: communione iunctos demonstraret, ait, se suosque eum Siricio Papa communi ex te, ex quo, inquit, ferus orbis e mmercto Formataram in aena remm menis faeierat eoueordae. Eo dein in ' tio S. AUGUSTINU Epist. 6a ait Cae ei lianum Romana Eeelesia oris aereis re νris με .tteras anmumeatorias esse eoniunctum me aliter a Geipienda illa S CYyRr AN Epist x verba, ubi feris i etiam, ait, ut exempliam earunaem
Iurtereartim ad Creno tum Rom. Pontifice moransmitterem , ut seire te serum , hoe est , timeat/olιea Eeelsa ommunisare . Hoc pariter sensu scripsere PATRES CONCILu AmmLEIENSIS anni ad Gratianum, Valentini num , O Theodosium . A. A. apud Haris diti nummo cl. Conei l. om. I. col. 37. ortus orbi Romam Caput Romanam celeia fiam , arqtie Ilam faeν autIam sic clostolorum, inrbari sineret , olfecranda ait Clemoniara vostra ordo enim in emae veneranda est uniani iura rimanant. Agebatur in hac Epistola de Ut si noranti papa, qui Romanam eclesiam turbare non essabat In alia mox sequenti Epistola eorundem Patrum ad eosdem Augustos ibid. Ol. 39. in negotio mitis
lini di Flaviani de Antioehens urbis cathedra eontendenti im petimus, inquiunt, Vor, eiam uri sim is Christiani pνineipes Aloxandria sacerritum CatώoHereum omnium Com, e lium fleri sensaris , ut in te s. tinius ractent atque Unian , quibus imporsenda eo mumio . quibusque netanda ρ. Nam es laxandrina eclesia sempe dispositionem e .memquarenueriis O , o iuxta morem renoetu inemque a crum , eius communionem indissolou Discurate servemusci tamen ne au aliqui ideantur esse posthabiti, qui , pacto , qu i stare,
yemn af 7 cte. Si Romana Feelesia erat quidem punctum , in quo , di per quod mliquae celesae inter se eommunicabant sed vel ipsa te communionis jura de eom. munieandi modi regebintur Regulis, non a Romana , sed ab ruit ortas Eccles dictatis. Vid. Epistolam Cone ilii Asrieani ad Caelestinum Papam an as apud Constantium est. D6o n. a nec non eo . o62. n. s. ibique not. . Huic Eccletiarum Communioni opposita est earundem Exeommunicatio . Cum enim quaedam celeii , aut ejus piseopus in doctrina vel discit, lina alterius eclesiae , ejus .e piseopi 'rversum quid esse arbitrab tur, tunc nuntium ejus ommunioni mittebat vel datis litteris , vel rejectis a sua eo munione iis L qui inde veniebant . Hae ratione eelesia Romana , quae propter Pri-- tum sui Antistitis est Corream Misitatis , susque Episcopus ceterorum mnium Capuν constitutus est , ut schismatis tollatur occasio, alias Ecclesias saepe exeommunicabat sciis
78쪽
rice . ut quisquis altu Episcopus Episcopum, aut eclesiam, sive vicinam sve longius me dissitam, absque ulla iiisdictionis peeie, vel umbra.
a. Multa percurrentibus Historiam Ecclesiasticam obveniunt huius excornmunicationia exempla ara . CYRILLU Almandrinus in Epistola ad Caelestinum Papam parte I. Con cilii Ephesin eap. lv. in Collectione Labbari hisce santctum Pontificem alloquitur M. tritis or. iuniori Nestorii Leommunionem palam perterue riseramus , quam hae 'o i
rant . . I t lim ultimatum de fide Nestorii judicium demum ab phesin Synodo prol. tum est F pii HANios Haeret LXV tu quae est Melitianorum, Num. . II μι-
S CHRYsosTOMus , postquam accepit latam in se a Theoptrito Alexandrinora a Synodo ad Quereum ex ..tic orationis sententi m , coi fi mi ad Innocentium . his ad ipsum veris his scriberisci Ul; ero , ω θνibar, quod ac ram mique f. a , o ab Ana solum parte , a
sent btis elis non det ιnantibus μιηι i mn, non Labens robur, si Me neque sua narti -- lent: aurem , Mi adeo inique Iasse de rehensibunt , poena EcclUtalicarum erum sibi ceant : nolis vero , qui nee enutili , nec redargut , nee abiti ut re fumus , litteris Uyriae eoaνιtiste vestra aliorumqua omnium , quorum Iciliter c antea societ ara fruebamur Ἀνω aeonte diro . Vide infra cap. V. s. n. a. ubi etiam de excommunicatione occidentalium
adversus orientales , iii eis tuli j ccii non erant . Pertinent haec primario ad communionem eum Romano Pontistae , ocs pcctive excommunicationem , de qua hi tractamus. Por o similia eadem oceasone S. Ioannes lirysostomus petiit a Venerio Mediolanenti di Chromatio Annale jensi. 1. Attamen si Romanos Pontifex sine legitima causa excommunicationem ferre e to laque Eeelesia aut magna eius pars udieare , eam decerni non debuisse , tune excom munieatim ab Illo pro schismatico habendus minime esset , dummodo animum retineret servanda cum eodem Pontifice . tanquam Primate unitatis , ad recuperandam ejus communione in totis viribus allaboraret. Hi ne nemo Cyprianum QAsricanos Antistites, licet a communione tephani Papae vel actu pullos , vel .m jam pellendos , ab EceIesia alienos isse , aut futuros suisse , pronuntiabit . Idem est de Firmiliano, Meletio Cyriuio mitis Orientalibus. Sed de his amplius tractabimus in Da M. VI ne non e .m . . Caeterum nemo ignorat, validitatem lae seca ira Ex comis inicationis Iuris sve Canisti depensere a validitates obligatione legis. Vid. Suare . Ceafuris sput. 4. Se i. 6. n. a. i. mae hactenus de excommunicatione respectu non subditi . Qitantum autem ad eam , quae a particulari aliqna celes ejusve piscopo in bi subjectum seu proprium situ in dioeces . nurn sertur , ejus essectus nihilominus ex Canonum dispositione se se ad universam extendit Ecclesiam , ita ut a suo Episcopo excommunicatus ab alio reeipi non debeat . Si statuunt Canones Apostolici in eis 33 Concit Nicaen Can. s. Concil- Sardie Can. 6. Conei l. Diri an Cas. 3. c. Hujus Disciplinae illustre exemplum deridit Ecclesia Romana 'luae non minus his Canonibus tenetur , quam aliae cinia rei ne , qui ab Episcopo eodemque parente suo excommunicatus Romam confugit , sperans se ibidem in eo inmunionein reeipiendum, sed respondit et ejusdem Urbis Clerus apud TpiPHANIUM Haeres. 42. Nobis in uria enerandi patris riai fatere isti non licer ι una Ἀ-dom si ae s uua animorum censens . Eadem ratione SIRICIU Papa Epistola M. ad
Gallos Episcopos n. s. apud Coo stantium pag. M. aut removeatur quibus indigne νέοι ollartis est, ut Mnas omnia oraem Uerantur, ut sciamus in quibus nos abstin/ν debeamus
Hoe dedit ansam viris eruditis sui inendi , quod Papa quilibet piseopus legitime
excommunieans , id nomines vice retius Ecclesia agat . Sic Almainus de Authcrat Eeel . eam VIII. eo. ad 3. V. Tom. II. Gerson eol. 997., Episcopus particularis non solum ge-- rit viees tuae dioeceus in ordine ad populum sibi oministum i sed etiam totius e , elesiae universalis in ordine ad eundem populum alias non posset aliquem simpliciter ex- , commuticare, ut bene arguit Scotus in IV.
79쪽
Ity Amo oeo ad devitanda misivoea minime pretermittenda in Romano Pontifiee quais litas intria σέ , quin per occidentem exereebat sua Vr tot et ropoles o antiquitate urbium celebritate , dignitate sedium , ne non Sanctitate primorum Epileoporum illustres ι quarum des, ut jam dictum, aesti mitratur ex illa Patriarcha, ad quem eae referebant adeo, ut non ab Oeeι.εnt libur solum haberentur Romanorum Pontis eum deereiae fidei pio orthodoxis , sed Z ab Orien talibu reputarentur tanquam declarationes estistius Oeta. nris Eori insura. AUGUsTrNU i ribens adversu ratilianum, Q HIERON HUs contra vi fit notium , provoeant ad aut ruat m Praesulis Romani , euius senten. tiam tanquam iudicium totius Ecclelis occidentalis proponunt . Eodem pariter animo MN mTUS R. li volui decreto, nisa Sedis reverentiali haberi, utpote munit γωnnium celesiarum oecidentis, quibu praeli debιt, suffragio. CRATt Aos agris Di I. XXIL. de celes is quae inter inferos habenὁa sunt , Caa Grei et Canoctem 36 Concili Constantinopolitani II vulor in ritillo his verbis r mea is ante frincti Const Antinopolitani decreta Cone illi , petimus , ut Constantinopolitana,
is Sedes imilia privilegia , qua i rei Romi habet, accipiat non tamen in Ecclesiastiis eis rebus maeni Metur ut illa sed haec seeunda post illam dixi flens, prius , quam Α-
lexandrin Ν-des, numeretur, dein Antioeben a & post eam Hierosolymitana se e gitur in hoc Trullano Canone per Gratianum, erier Rema, pro emo Roma Itaque tum secundum hunc Cxnonem . tum juxta Novellam Iustiniani ra3. quinque numerantur dc reis vera iunt per universim Eeelesia in Parriarrha , scilicet Romantis , Censsantinopolitanus A exandrinus . Ant/ochonus d morosolymitanus . Romana Ddes in C in at Concilii VIII. sub Adri in il liabiti anno 36 . retato eadem Dist. XXII Cam et adhue ex preissa recenissetur intes Patriarchalas . Interim Cin istae sensim Romanum Pontili rem e numero Acordine Patriarcharum expunxerunt, atque ita horum tantum quatuor numerarunt; quom tandem laetitus ei INNOCENTIO IV in V. t. X. de Pri ι υ i , he antiqua patriar-ehalium Sedium privilegia renovans , quatuor duntaxat expressit an miam Patriarchales. Romanam inter eas nequaquam reponens , sed de hac dicens: ua di ponente Domino δε- per omnes alias ordina ι porofari istinetis λιφatum , umore Mater moero um Ch im ράε-rium c Mais Q. Itaque revirum videri non deber . si abolito eruntem Rom ni Parri-asi arua titulo Wiure . omnia olim in oemene , id est intra fine Romani Par rehatu , a Ronranis Praesilibus gesta, deinceps ibita sueri ne quasi acta iure t vivissa, Primarus, qui in divina institutione situm habet sundament tim. i. motus est Carion XVIII. Contilii Chaleedonensi Or, ua Roma εν- , hod
ναάicantes Θα Fuit hic Cino seopulus , ad quem Proteilantes allisemn . Videntes hi ex hoe Ganone, Romanis Pontificibus certa quaedam privilegia a Parribus Onceri, exustimarunt , his privilegiis P λαμ- -- contineri , moires hune non esse uinitimi, i est huminae coneessionis l. Provenit ill error ex male intellecto Canone , in quo non gitur de Primineu Papae , sed de iure ejus Patriarshali, ut solide demonstra ou in o-eισο Eeetesia visciplina Disserer. I. II. et Utcunques utem extensa sine PatriMehatur Dee Gntans prio negia , ut d ahorum Patri reharum sura , eertum est, eos esse humana stitu leni , maneque dignitatem Romano triscopo obvenisse M. ra iudiei aut alteratione illius . quam ferobat tanquam C put eclesiue ex tiro Di M. Tantum autem abest, ut ossietum Patriarchae uo dignitatid maneri Eoiscopali imprε minueret , ut illus potius ad horum tutelam institutumae'scatur . Neque tamen negandi i , quod successi temporis e fusa suetine utriusque officii rura , multaque existimata a primo niυε Ialis colosi uisu facta , quae reapse
80쪽
CAP. III. q. s. DE INCREMENTIS Oesse volunt. Possent illae sundamentum videri habere in Epistola XII S. LEONIS Papae apud Gratianum Caus III. Quaest 6 Can L in qua suo et Illyricum vicario , Thessalonicensi Episeopo, in fine scribit no nostras ita in eredidimus Charitati, ut in partem sis vocarώ sollicitudiis , non in planistidinem potestatis. Verum agitur hie aperte de potest te Patriarchali , quam eo tempore, id est , Saeeislos , Romanus Ponti sex per Illyricum obtinuit , uti observat , pluribus probat Petrus de Marea a C. s. Θ I. Lib. . cap. 26. Itaque non lonuitur Eo P de orestaris unit Mina, quas ex Christi ordinatione hane per omne Eetae fas solus habeat Romanus Episcopiis caeteri vero per orbem Anti siles ab eo tantum vocati sint in partem soliisisAdmis. Alid ea seg. l. . . . a PS. HILARIO iis , qui una fidei communione a societate cum Gallis copulabantur , Librum de Synodis uribens, cum iisdem Germaniae primae de secundae , Britat auaruntque Episcopos recenset . His si adjungantur variae Illyrici provinciae, quas AN CENTIUS Lys. 3. n. a. suam in eas vicem Ruso committens recenset nempe chaiae, Tessaliae Epiri veteris, Epiri novae QCretae, Daciae Mediterraneae iaciae Ripensis, Moesiae , Dardaniae S praevali celesae , dioeceseo . quae ad Romanum Patriarcha trimattinent satis acet rata habebitur numeratio. Ita, recte Petrus Coustant a Diu
s. uitando agitur de institutione d certis praerogativis Se itim Patriareώasium , dubitari nequit, quin eiusmodi Sedium , c jurium eas attributorum , institutio pto bonoa clesiae mutari, ampliari, vel etiam restringi possit . Hoc agnovit Bellar minus Lib. II. Concit. v. g. p. om. II eel. 6. edit. Col dicens: Decretum de honore Sedium pa-
, triarchalium, sicut a Concilio Nicaeno factum fuerat ita potpoterat ab alio mutari.
fesorum arus , magnam uti aut Loritatem eonciliati , sed nativi Primarus νώναιων nihil addidit. Idem Uervandae de ualuar MATRIS' MAGISTRAE,' a Roma raspectu tela- harum Oeeidem is νibuitών. Gavius o dignitas CAPITIS ECCLESIAE , ne non PIGARII CHRISTI Romanν Por ei pronia , abstinam Iupενioritarem non impertas.
Pro zyINTA ratione seu oee fione erigendae, aut per quandam speciem aequivociasterendae firmandaeque sacrae narchiae, eprehenduntur servisse variae dotes, Romanae E Uesiae communiter attributae, quas hie unctim intuebimur videlicet Sancta, vastino, Marνis' Maaistra aliarum Eeelesiarum quibus ad dentiae praerogativae Praesulis in hujus Ecclesiae athedra sedentis , quae sunt V ear C. Capitis nive alis Eeelsa. F. imia
Smis qui em qualiuas APOSTOLFCIE Ecelesar Romanae edi, prae alii ab ipss Christi
discipulis fundatis ea ratione magis propria est, quod ipsa ab Apostolorum Principe plantata noscatur. Habet equidem Traditio, tau i m Regula arti eulorum fidei, sitam in omnibus Catholi eis Eeeles is sedem is major semper hujus testimonii fides aestimata fuit in celesiis quae ab Apostolis institutae sunt cli ab his proxime verbum Dei hauserunt, de quo, tanquam ad se pes authenticam traditionen delato, eo ertius respondere postae creduntur. Maxima autem semper fuit hujus depositi ratio in Ecclesia Romana, et iami uependenter ab omni Prima tu , tanquam iandata a Petro, non hujus tantum, sed ocCoapostoli ejus Pauli verbo a sanguine irrigata moe singulare decus non modice illuisuratum fuit SANCTITAETE Romanorum Praesulum; siquidem inter omnes, quantumvis illustres Christiani orbis Ecelesias nulla st, in qua tot refulserint Episcopi sanctitatis floria insignes, quam Romana milia autein re magis, quam hae populo um reverentia
His qualitatibus accedis illa MATRIS, Roma promeruit spiritualis generatio Nurimarum Ecclesia ruin Gemontis . Scripsi sub initium Saeculi, INNOCENTIυ I. Papa Epist. XXV. n. . ad Decentium Episcopi Eugubinum M Missumos momnemn aliam
Gallias, Hispanias, θι eam atoue Siciliam, in Mola inter arentes, nullum instruisse eel Fas, nisi eos. σωοι veneraΦιlis Apostolus Petrias , aue Ius sucsessores eoaes tuerint sacerdotes.
Quod tamen in sensu accomodo aeeipiendum esses, dubitari haud potest. Quidquid sit: r . Keptam erat ut Melesiae, tres Corram ess iit unionis , dc ecclesia ilicae co nunionis