장음표시 사용
81쪽
respectu filiarum sque natura ipsa duce a magistra diligimus observamusque eoa, quibus orporis vitam accepimus, nihil certe minus admonemur intimo religionis sensu ut obsequio singulari eos prosequamur, qui nos genuerunt in Chrillo atque auctores secund nn Deum salutis olfrae fuerunt. Porro quod sub Innocentio I. Romanae Eeelesiae sui attributum, ut esset aut diceretur mater Eeelesiarum Occidentis, id succedente te maiore ita extensum est, ut sub Innocenti orali eadem universarum Ecclesiarum mater appetia aretur , quanquar revera & in proprio sensu non esset. Sic legitur in Concilio Latera
nullae Patrum, praeiertim Cypriani elocutiones . Quas infra reseremus universalioris huius maternit xtis denominationi occasonem mansam dedisse. Docet insuper ratio, quoties dubitationis aliquid habent leges, ad eos imprimis re- eurrendum eae pro earundem interpretatione, maxime ubi me ex usu a traditioneaeeipi potest quibus, per quos illae prosectae sunt inde ad Romanam Eeelesiam tanquAmri fidei suae alumnx QCanonum interpretem, e vicinis aeque ac remotissimis oris majores nostri confluebane, ut ex ejus tanquam MAGISTRAE sinu seu dogma tum seu leιum explicatione in plenius haurirent. Unde apparet, quare loco it dixerie
IMNocrNTios l. si in his provinciis nemo aliua Apostolorum praeter Petrum is vanisων aώνα- giru doemsse oporter rei, qui in illis sunt, Momui, Quod Ecclesia Romana eustodis, amaeos principitim habruisse non dubium est.
Chileedonense Cone ilium Romano Praesuli qualitatem CAPITIS ECCLESIAE. quoque attribuit in sua ad S. Leonem relatione eum exponendo, qualiter ipse per suos Legatos Cone illo praesideat, velut Caput suis praeest membris tum ab eo exspectando , ut pie quaedam Concilii decreta probet sicut Concilium ejus probavit Literas , his verbis: Ois
de Stinma Trinit insuper VICARMIESU CHRISTI non inantur Pontifices idque impii inta ab Eoiscopis de Presbyteris iniit eum GELAsio papa ad cognoscendam Miseni Episcopi ea utam consederunt, Gelag. Eps XXVI m. s. Deinde in Decretalibus v. a. e . , 14 de Trantiar Epis nee non Extra vag. 3. q. Nos ira rue Ioannis xxua a Veis. Signis. dcc. Uerum hic observandum quod ei rea omnia hae & generatim notavit Andreas vallius da δερνem Rom. Ponti is etestare Parr. IV. Leuast. . qui Ultra montanorum sententiis egregie addictus, ae praecipuus Richerii aemulus licet Doctor Sorbonicus, Romanis minus suspectu videri debet. Si autem ille M Concilium Floreminum aut mi item Papae su- pta Concilium non definisi i ct definiat eum ess e Christ in earitim totius ιμμCri , t cc a Christo ipsi traditam potestatem egeni universalem Ecclesiam Quod nemo eo- rum qui contra sentiunt, negat. Illius enim potestaeem in Ecclesia in universalem tibia, que locorum diffusam rave in omnes & sngulas orbis partieulares Eeelesias , admi ri tunt cla omnium Christianorum Patrem de Doctorem eum agnoscunt i se Leontendunt, is Concilium Florentinum non propterea definivisse , eum in Ecclesiam Uni uersalem , qua, tenus est legitime congregata, ct in Concilio aliquo per suos Praelatos generaliter uois, , ara consentiens, potestatem hahere. Caeterum nihil facilius Elii quam ut honorata undique in Romana eclesia qualitas Marνi d Maa stra, atque in eo, qui eidem Ecclesiae praeest, huthoritas Ga munmersalir Ecelsae in kari. μι, in tenebros saeculis, atque in concursu tot aliarum ansarum ampli Mandae potestatis, quas hoc Capite numeramus, minus autos in transversum I t. rum vel in hodierna harum rerum lue Romani nondum desinant , has expressiones in favorem praetentae suae Monarchiae captare.
r. , Sedes seu ec Iesiae APOSTOLIUA non una ratione di euntur. Romana Sedes sol ra appeti itur per excellenti, in quia a tincipibus Apostolorum iandata , dc utri u que angit in consecrata suit ora lex .ndrina Antiochena quia post SS. Petri Pauli praedi eationem Christianum in hae nomen primim exortum est ilia me .ma cum Petri discipulum fundata era eclesiae , quae ab aliis Apostolis fidei semina aecep runt, aut ab eis sunt administratae hoe titulo Hierosolymitana Sede Apostoli ea appel
82쪽
CA'. III. f. 6 DE INCREMENTIS , e
μον-.6νunt situr Smmaorum colesia Pulicarpum ab Ioha e aliacasam resse . Dilli quoque ab ecclem Tertuliano cit. Lib. cap. o. Amstolica δε----, in Moses Apostolua-νum Eeel. νω- , qua ab et sis per Apostolos endit tradinem .e edi semina doctrina mu--ara μων, ut Ecclesia ferenr. Adde eiu idem Libri cap. 36 fo Videtur denique S. υ-c isTIDU Lib. II., o urina Chr . v. s. ea Eeelesias Apostoli eis aceensete quae Epistolas postolicas accipere merueriint quales sunt Thessalonieer, si s Ephesina. Colos Teniiscve S. Eo p . LXXVILL n. t. Anatolio auctor est , ut Constantinopalitanae urbis Episcopata contentus, suae te digni istas finibus conclud.it, non ambiat altiorem gradum
iam are pir. Ubi notanSum Apostolicas illas cathedras veluti per antonomasiam Sede, nuncupari. Equidem non dissitemium, illud Romanam inter e teliquas Sedes ellt diis seri minis, quod hae privilegia per Canones c Ecclesiis leo tantiim , eoque humano lute instituta dicantur obtinuisse: illa uero , quae Petri moriae consecrata est, totum id re .einueri juris . quod Apostolorum princeps fuerat a Diummoleon secutus verit drimi prout hic simplieiter' in sensu hactenus enuntiato agitur de enal tale potiolica Sedis, que me se neque sedentem faeie intallibilem, neque vortiis celesiae omiscnaim consti ruis, abstrahimus hactenus de altera , cum priore neces .mam comi ex ionen non habente , dignitate Primatus , eiusaue juribus ac effectibus , de qui inis alibi abunde du-
x. Habet utique SANCTITAS tam suaves illecebras, ut vel seroeissimos animos, impios religione obligatos in sui admirationem et radii cat. Ea etiam ratione eandem inter antas ampliatae authoritatis Romanae r serimus, sed nullum ilia ius novum superaddit quod si daree quia mere humanum foret per eontraria scandala, illa praeter tim Saeculi X., amissum i iti posset maeclara haees plurium Pontiscum dos facilem eis aecelsum quin d gratiam paravit ' l .ieust is, qua hi inclinabantur ad eorum decreta etiam extra ordinem emanat , inperiali potet late sustinenda. Exemplum damus in . LAONE
M. cui disti ei te haud fuit, cum ei et sub- obreptiones praeventori quod agnoscit Baiamnius ad annum 443. n. s. propositum esset S. Hilarii Arelatensis potestatem in Callis pro bono Ecelesiae s ut ei videbatur minuere a Ualentiniano Illa Imp. cuius animum, quo vellet, ine linabat isseere edictum Gallicanae Ecclesiae consuetudini derogans,
Titulus MATRIS , dc MAGISTRAE omnius Meelesin um Romanae demum per Cano ne in Corpore Iuris elausos obtigisse aut saltem in eo sensu . quo serius acceptus est confirmatus videtur. Primus ei rea hoe Wantiquissimus Cation, ex spuria. Epistola Calixti Papa desumptus, in Decreto Cratrant s. II. Can. . exstane, sequentibus profundamento potuit larvire. Huic adde alterum Dist. M. Cam. 6. In me retalibus vide
munibus eo . . . Etes verum haec CapituIa etiam commode exoticantur e proprie spectant ad Romanam Eeelesiam comparatam eum singulis aliis feosin sumptis &in ρ rimum, saltem in Oee idente kab illa conditis Sane ea aut horitate, qua Christus svit clae Mus. disti lorum suorum omniumque fidelium, nee Petrus, nec ejus in Prima tuisce effores, agistri omniurn Ecclesiarum diei debent hoc enim. expresse prohibuit D minus Matthaei XXIIL. v. s. sqq. Quod proprie non potuerit, nec possit Romana Eeelesia dici Mare Catialisa id est, .nmergati E elsa, manifestum est potiori id jure debetur aliis Apostolicis Ecelesiis, quae in oriente a Palestina primit m coalueiunt , ante amRomanae eivitati fides de piseopatus insertetur Noe imprimi eonvenit Hierosolymitariae Ecclesiae quae revera laterra Matrix omnium Ecclesiarum nuneupatur in Epistola Patrurn Cone illi Constantinopolitani ad inrisum, Am osum, d alios Episcopos Romae Congregatos, in Harduini Cottis Caneil. Tum L. eol. 16. Iustino rip. ire annum fra in Epistos ad Hormi iam apud eundem Tom. n. eo . ors. Porro ' Paulus Titum in Creta Metropolitam instituit, jussitque, ut per Melesias Episeopos onstitueret, ab-Que eo quo in his omnibus intervenerit, aut neeesse suetis intervenire Petrum . Nec taphesin
83쪽
Meunam, Caesariensem, Heraeleensem aliasque in oriente primari. seges Petrus in .stieula ine. Hine est quod ΤΝNo NTIU Papa in Epistola ad Deeentium recensens proia vincias, quae a S pereo ejusque sueeetaribus fidei suae emina, eelesiarumque institu. tionem debent, nullas nominet, praeter Batiam , Galliar, Hispaniar, Afrisam arqua sieἰ.Iiam, insudasaiae inter iacearer . Itaque , eum Tridentinum Sest OVI. Can. x de Baptismo, nec noa Seg. XIV. ea 3. Extrema unes laudatorum Canonum phras imitatum , eadem quoque exis pressione Morris Moisi is utatur, id non alio erasa, quam illo, quem modo exposuimus, inteli gendum erit. De reliquo haec in Tridentino non deel rantur per decretum Mei secpresemiantur ex eommuni Iuris Canonici usu loquendi. quidem iam ante omnia hae e S.CY- parΑΝυ Epist. s. ad Cornelium scripsin raris em Uddi.us πη seimωι, o hortatus Τε, ρHelo Ca/holisamat Demo adicem Μοοferro aere rent; quod de Romona Ecclesia intelligit Iacobus a melius e alii finterpretes sicut C prima fronte accipi debere videri esset. Uerum genuinus lenius Gupriam ea hortatum se esse singulos navigantes, ne partim viti adhaererent , ne schisma divisonem sectarentur , sed ut Misarem Catholisam , quam Ecclesae Catholicae aduem re arracem appellat , agnoscerent a tenerem. Deinde quid per Matrieem intelligat vir sanctus, aperte declarat Epistola l. ad Quintum , ubi, quor, inquit, constar hie hoe est Ecelesia Catholica 'riearos sis ooia ad haretieas ν an si post , , , peerat suo u iro, rraro digesta AD VERITATEM ET MATRI GEM eoant , fatis fit in amitentiam anamum imponoo Moc igitur est Catholi eum tenora marisisem in Epistola ad Cornelium , quod haereti eum νε- ad matriso in Epistola ad Quintum. Quod in formuli professionis fidei a Dio v. praeseripta, eontinetur Sanctam CATH MCAEM WApostolisam Ro--am relesiam , omnis Ecelesiaraem Marrem e Magia stram agnosco et id non ita aecipiendum est aesi parrisularis Ecclesia Romana idem esset, quod Eeelesia Catholica seu in versalis quae protecto diiserunt i sed eo sensu quo pra dieatum C ATMOLICAE Erclesia, Romae cum multis aliis Eeeles is comune, imo tanquam Capiti sere praecipuum esses diximus ea . . . t. n. I. CAPtr isne es Romanus Pontifex universalis Ecelesiae; verum non omni Capiti competit superioritas proprie dici in universum corpus Dantur corpora suo capite superiora , qualia sunt pleraque Capitula mollegia iudicum, universitate dce. In sinula membra an quid iuris seu potestatis competae Capit Eeelesae, distincte explicavimus. eum de Legibus Iudieiis, Appes lationibus &c acturi sumus. De niversi semper mane. bit verum, quod Sixros III in Epistola ad piseopos e. Illyricum consistentes seripsit:
in omne corpus capita regitur , ita . um Μώι , nisi suo corpora osten retur , firmisarem , visorem μι- ρονήιν , o no rene quam habuerat dignitatem Caeterum huc conser, quae deprimario Capite celesiae diximus cap . . a. s. n. . s. per quod Patri sit VICARIUS CHRISTI, a mili Vieariat non exeluduntur Teliis qui Episcopi, aeque ac ille Apostolorum lue cessores. In eo solum disserunt, quod Poniati se in oe Uic. tratu parem eum Petro partem habeat, adeoque sit primus incarius, de caeterorum in iam explicato sensu Capnt. Interim evenit haud dii sculter, ut quod sua origine in everentra sciati, in mari rati aut ritate, demum in mero Himatu sundatum est, post in im erium ructum pertrahatur, atque a mustis, dominante ignorantia ravia, ut tale agnoscatur.
ei anthomaria ponaus addidera. . .
SEX IM Pontificiae aut Hiratis augmentum debetur requentibus illis particularium Ecclesiarum ad Romanam Sedem Relationibus , inde ad has remeantibus Responso. Quamvis enim illae de se minime sne argumentum rat- Mona efiis . nihilominus in hune sensum mulitim trac'. sunt , postquam Romani Pontifices his Relationibus adsueti, ea deinceps reo iuro postularent. Consuetudo multorum . in dissicilioribus negotiis ad sedem Romanam , tanquam Matremis agistram ieeurrendi , ac inde lumen seu ςΠnsilium acripiendi, talis erae , ut nullum ius . .sum Primae Sed ad has relationes competierit, quas ejus consilia necessario expetenda, Wiis acquiescendum suisset quanquam postmodum Rom ni ii ipsum . naeustarem traxerint. Non ad solum Romaniam te ad alios etiam magnae aut holitatis Episcopos, recursus pro accipiendis latanibus
84쪽
mi chione sumebantur : Sic ad . Cyprianum subinde ab ipsa etiam Romana ecleis,
smiles relationes factae leguntur neque e eo aliqua juris praerogativa pro certa celes, desumi potest . Theodosius Imperator in Leg. 43. Ced. έeeά de Mife dc Leg. 6. M. I in da celes tale privilegium, quale Romanus Episcopus sibi vendicabat, indullit Conis stantinopolitano . Uerba Legis sunt : Si quia ubist atra eneesserit , id opineat, non absquassentia iri Φυεrendissimi Dcrofancta legi urbι Coaestantinopolitana 'Da Raria veteris νιν lati a parti inventui Sacerdotali , Iancicque diei reservari linc dii quasi sponte e fluunt rimam . praetentum Romam Pontificis jus hae lege te introetum eonfirmiri; ahemum 'ne jus Relationum sua origine , tanquam morum Θυνσι tum M , nulli sed, proptium esse prellius tamen ab una parte strictiusque vindicatum, ab altera vero remis si iis agnitum, viam facile aperuiti ad mutandum Censita in Mandata miracto iiam in
i. primus id see isse videtur INNOCENTIUS I. qui anno o2. athedram Petri ascenis die . Ut ille de Materibu ea 3 ex praetenso modi flatauo e vereri consuetudine, Sed iRnmatiae referendis ad Uicarietum Rothonis gensem Episcopum scripserit, videbimus Q. sq. ., Idem in alia Epistola ad Episcopum Nucerianum ita disteri r ιναν non posia
Consulta voeat . Idem facit Lro apa Epist. o. ad piseopos Galliae pag. a tr. νιψιω-
a. mae eo te mi ore utebantur modestia Pontifices, ut non novum ius conderene, sed consulti de νιν er itura in dubi, responderent rate et , uti nao innuimus , eam edi Romanae iam praerogativam vindicaverint innocentius I. , ut de quaestionibus dubiis de majoribus ad eam reserti ribere contenderet. Praeterea id curabant aeque agebant, ut sua responsa , quae dc Decreta vocant , in aliorum notitiam deducerentur . eo ne , ut omnibus norma ellent Disciplinae . Caeterum obiervat de Marea de C. S. dc I. Lib. VII.
cap. 3. . . eam Romani Disco is mentem neu fuisse , cum responsa dabant post in Itali nas, ne nexas leges hi responsis traseriberent , an no a atuta inveherene sed tantum, in Christianserum mentes reverarent ad Uervatu ne Canenum is antiqua raritιenia , id quod
ex Innocenti I. consessione illustrat. a. θ Hae aut horitas cum Responsis Remanorum Pontificiam tributa esset , eonsultum visum sui eadem olligere . ut jus Ecclesiastielim in occidente certiorem haberet usum. Feeit ho sub initium Saeculi I. Dionysius Exiguus ad preces Iuliani Presbyteri tituli S. Anastasae . Constat ejus opus ex Constitutis o Decretis sedis Apostolicae taesulum Syrteii , innocentii 'osmi, Bonifacii , Caelestini, Leonisi . Gelasi e dc Anastasii quibus deinde ab aliis . Dion uso posterioribus . alia decreta sub nomine Hilarii de s quentium Pontificum usque ad Gregorium Minorem in hac Collectione addita sunt. Nulla quidem primitus hujusmodi eis publica aut boritas sed ne ea quidem intentione a
Dionyso eone innatus sui . attamen ita, haec Collectio a Romana Eeeles suscepta probata sui , ut a NI CLA I. Dis. IX. Can. a. nec non a roNs lv. s. o. an. I. omnibusque insequentibus. Canonum Collectoribus Cori Canenkm dicta sit. Atque ea quidem necdum aut vix inti oducto Iure id oriano, δctenus satisna derate hoe vero plenius recepto, alia indLicta rerum facies. Tunc etenim Episcopis imis posita ne eessitas & obligati reeipiendiis sese conformandi Decretalibus Romanorum Pontificum moe ex fundamento, Saeculo IX JOANNEs P. III. Villiberto Coloniensi Archiepiscopo Panium nega, vir , ita ad eundem telethbens apud Sirmondum Conci l. Gall.
s. Sed processere ea eum tempore longius observae celeberrimus nostri aevi an nista Barthelius , Antecelssioris Procancolutius Uirce burgens , in Annua imibus ad
85쪽
I arris Enge Ius Canonlium n νι-m pag. r. qualiter se usque ad medium saeulum XII. A rariores adhue fuerint ad Pontificem recursones. At postquam ait 9 in o Saeeuto, invaluit studium Iudis Civilis , Pontifices etiam totum processum forentem in Beeseia , iam introduxere . ceperunt etiam tum temporis dispensationes , exemptiones , priis vilegia , indulta , sub Inliseentio potiissimum III dc Alexandro III., qui se Domino.
Canonum dixerunt eum anteces res Pontifices se tantum Custiae , Vindice , o Ex is eurores Canonum no .ninarentri neque unquam nisi in poena post transgressionem an
is ni dispensaverint . in continuae supplicationes, eonsultationes ad Pontificem factae tot rescripta prodierunt, ut ex illis ab anno raso usque ad annum arao sex sue- is in compilationes actae, donec tandem Gregorius IX. suam ediderit , dc more apia probandi tum consueto ad Universitatem Bonomensem miserit, illamque publice prae-- leti iusserit mi ea hoe tempus addit elar Barthelius P ecloia , quae ante hoe is tantum nomine compellabatur , cepi vocari Curia Romana , novaque illa disciplina, dc potitia introd icta est 6. Cum Imperator Iustinianus displicentiam relationum bi iactarum ostendisset, , sque Novella CXXV ii, ii uisset Romani Pontifices contraria politica in rem se, in usi
noscuntur i laudate enim solebin retarentes A consulentes, ni constat ex multis Capitulis Decretalium Gregorii IX. his praesertim , quae incipiunt. Quod in dubii vel ina. imis rimM . Habent hac utique sua motiva , ex ratione Status desumpta maxime quoia
ad eos recursus , qui plerumque libenter tum amant ab illis , qui onere dc inculo imgis solvi optant. Nemo dubit At de veritate ejus , quod asserit Claudius Fleury Instit. Neles Lib. l. cap. . . t . nempe ooti cum Mentia nulla re magis enserites id/ιatur quam si ispensation o a Canonismo oria uita in iusta itum extenderentur , auarxm prateritis .ctem saeuir admodum trium perfus usus frat . Sed haec ad insignes sequioris aevi ori pietas p-rtinent. Alii r sensit proba antiquitas. Vid. U. II. . . . . .
Hae intelligenda sunt citra praejudicium illarum Relationum, quas de νειua fri uis niυe alis meus a tangonruus ad summum Pontificem faciendas esse diximus eap. D. q. 6. Interim necessariae hae Relatio .ae potuerunt esse rac veros militer suerunt ans, oeeasio aliarum retationum de re is id ossicium Primatis proprie non pertinentibus. . mignum Eccletiae obsequiuia r itine, qui operam locant in destruenda vesana ii 'Ioruin e uritate, qui sub scuto dispentationum , indulgentiarum, exemptionum, d alia. rum e is generis gratiarum , se immunes purant ab obligationibus ommunium de genui ianarum c. alarum Disci 'lin. ac Morum, quique Romani Pontificis potestatem eo no iiii in hie in immenl .im extollunt, ut in illa praelidium inveniane adversus remorsus alcientiae, saeculi cupit iratibus seductae viae quandoque velo religionis obducunt ut .
Genuina Romanae e etesiae jam hactenus relata, seviae ieet propriis suis limlaibus
ei rei is eripta nihilominus se te magna omni titulo venerandae sie, nemo negaverit occason m dederunt tum Patri fui de Scriptoribus eclesiasti eis, tum ipsis etiam Romanis Ponti fidibus, ut aene de illis illorum lue eomplexu s inter quae universalis primatus semia per prae eminet amplislimis veri, is praesertim in aestu concertationis, loquerentn deserit, tent. Inde novus iterum, o nobis idem in ordine SEPTIAstra, titulua ex te densae Ponti fietae potestatis id it ferente humanae eonditiodis infirmitate , quae erre intra legitimos fine sese eontinet. Se ilicet a propriora stricto sensu dνιrrum, nonnun- iam Mneralius, de sine confideratione aut respectu ad determinata quaed .m Iura, quae Prima tui adhaerere serius praetensa sunt, prolatorum, argumenta desumuntur, pro eorum demis ita livoru .n jurium asstfrtione d confirmatione venit hie omnino usui, quod in Concilio Florent tuo Patres Graeci Romanis, ex elogiis Patrum concertantibus, opposue
runt 2ua honoris ausa dicta sunt, in e secluentiam trahi non debere.
t. J Admodum frequens in Decreto Gratiani, in Decretalibus , ne non in litterIs de constitutionibus reeentiorum Ponti seu est usus, seu potius abusus, verborum Christii
gavi Petre, ut non deficia fides rua oe ad stabiliendam universalem Monarchiam sacram
86쪽
CAP. III. q. s. DE INCREM pNTis
io saltibilitatem ius exelu suum ex noleendi de ea uiis, quas Mai νυ Ieere laeuit die. Vid. Dist. XIX. Can. . Dist. XXI. C n. a. dici. Dist XXI i. Can et Catis. IX. Quani Can. . Caus. Ul. Quaest. 3. Can. I. Caus. XXIV. Quae l. t. an s. cap. r. Homie idio in to. xtra vag. nu nitus de cenitentiis into Communes Bulla ii II de an. 463. Tomo I. Bullarii pag. 377. editi an . 727. &c. Dum Iaeobus Pamelius ad S. Cyprian Epistolam I Noe. o. pro asserenda excessiva potestate summi Pontificis qualem ipse credidit, non exiguum numerona taliarum Decretalium attulisset, ei licet Anae leti Epis. s. dici varisti Epistolam ad Africanos piscopos, Alexandri Epistolam ad orthodoxo onis es, Sixti I. QEleuteri ad Eeclesia GaIlieanas Pii I ad omnes Eeclesas, Victoris ad Theophilum, epherini ad piscopos stelliae , vel ad Eoiseopo a
Gali re Hisp. ce subjungit in sine' Hi fere omην suam forintiam confirmant Helo Ilo ad Petrum Stiper ame petram ad ea bo ecclesiam meam. Verum saeros hos textus ad di pro
quo allegantur , evincendum, nimis generales, quin imo plane extraneos esse , patet ex eorum proprio sensu, quem cap. I. dedimus conformiter ad judicia Patrum, cla ad praximprimorum saeculorum, quam toto hoc opere deliter exhiben .us. Si hoc evenit ire ipsum Dei verbum, quis mirabitur sinitem a It majorem abusum ire scipia Patrum e Ex multis generalioribus horum dictis, quae in ambigitum D excessivum sensum iam, quod hic tractamus, argumento, trahi possunt , atque solent, pavea pro exemplo eluet dabimus , bia omnia recensere gravius cc a nostro instituto alienum seret et Nimi NYMUs in Epistola, labente anno ro aut circa initium anni si scripta, Daim sum, quae est ε. alia 37 apud Grati num Caus. XXIV. Quaest. I. Can. s. Ego ,
spara re si, ut Ct νύ nc es, antic/ris est. Haec verba , te unque turgida, probe expetis , aliud non exprimunt, quam communionem illam eum primari Sede stitieet Romana, de qua epimus supra L .it hanc Caput me aliarum Feclesarum, d Centrum unitatis, nemo Catholicorum negat. Considerandae insuper veniunt circumstantiae temporum, in quibus haec Hieronymus scribebat. Idem S. Doctor Epist. 6. alias 5 .H ne, ait. Vasidii fulta tin i Ariana rabie fremite hine in re parre hie a Eeeissa ad se apis massinat. Alii scilicet tres hypostas es, alii unam duntaxat in Deo esse a diei debere eonia tendebant. In de conssica ac schismate Orientalium, sapienter ditebat Hieronymus:
Cath Era ιρν consorier; si ni eathedra Petriis nitur neu est. Quem alium consulere
tutius tune potuisset, quam Romanum pontificem, cujus praecipue sunt in quaestionibus fidei partes quamvis ineluctabile non sit ejus judicium. Et evo cum tessaretur Hieron mus, velle se iudicio Damasimo Pontificis adhaerere, non ignorabat eu In eo totum
Cecidentem Eryptumque conspirare: a reticum me cum eri ente, arerisum ex 'Uro, Loe est, tim Damas Petre*ue tendemnent, scribit E. Iust. s. alias 77. Damas scilicet μνη a d Petro Alexandria Episeoro . Unde intelligi sotest illud ejusdem pistolae i. n. a. Bis Colluas tuos Iuties confessore Iequer adeo ut inter diversas Episeoporum rari eniatis, in quo degebat Hieronymus, factiones c sectas , Petri Alexandrini, qui ob fidei consessionem e civitate sua pulius antea suerit, AEgyptiorumque ei diaerentium demsectari se profiteatur. Videtur de aeter Hieronyuius bie intendere in edictum The dos sub finem mensis Febr. an. 33o datum in Ced Theod. Lib. VI. Tir. I. Q. h. quo iste Princeps eam declarat religionem Catholicam, quam inris com Damasum sequi lara, o
sita et inras traxerat. Hi iterum nihil praeterquam Universalis rimatus, re ut cohaerens ius indicendi Synodos. Cum Pela eius cla Caelestius adversus Apostoli eam doctrinam de Craria dogmati Eare coepissent Episcopi Africae, postquam illos in duabus Synodis provinciarum Carthaginensis e Numidiae damnassent, Synodales suas relationes miserunt suecessoria Petri, eeorum judicium etiam primae WApostolicae Sed sis ut horitate muniretur, atque particularatim illarum Fecie sartam Traditio, cuni Traditi oti Seois postolicae collata, origini
principio eonformior agnosceretur id his verbis expressit idem S. Λυου setis Us Epist.
87쪽
ex eodem quo etiam tuus abundans emanet caριι guentorum , ste a te pro/aνιυolumus. Pol thae S. Doctor , eollatione facta, in Romamae eclesiae doctri ira se uni .ersalis si e etesiae sententiam invenisse ratiis, non dubitavi asserere, atque repetitis vi ei biis proclimare cAtISAM FINITAM esse, Sermone, nune 3 r. e Verb. Aps cap. o. Item, III con era Iulias eap. t. Et hoc itidem ex eo , quod jam memoravi inus , caput , iis ille Libro L eontra Iulianum cap. 4 si resert: Mid enim potuit ιν ille sanctus In noeentius a para Africanιν 6pondere Cantiliis, nisi ne ant/quitus insolica Sedes o Romana, eum eateris tenet perseverame Eeelesiae Si itaque i exspectatione . AUGusTIN eausa fimita erat, ut aliae plures'. ratione nitae sunt laque ex ea decisiva ratione, quia Papa respond rat, gno antiqvir ω in ostra Sedes cum ea levis tenet persetieranter Eclesiis at quia id plum tol Augustino non om nrbus visum est , si eadem causa hoc soloe Pon-ν iii eis responso lyni His lone nec diin term nata est: siquid, Innocentio anno i7. dein fincto, alia in Peligi a nosci ib ZAE in Asrie celebrata sunt Concilia, & tandem phelina aeeumenis Synodo , adve .sas et orium convoeat , nedum Nessorianae haeresis ita eL in peragranae, uno ore sui conclamata dami ratio. Uid Antiati Appara ad Irae tutam Lib. VII. east. . . m. at Interis illa Augustini verba, Causa finita est, adeo sunt
a se istum Cardinalis orsi d Sociorum ejus, ut ex illis universalem regulum pro quilinivis cautis, per Romanos Ponti sees decisis, desumane quand econtra illud ejusdem
S. D. ctoris ad Donatastas, querente de adicio Papae Miltiadis: salar adhue plena Ecclesia Couellium, ad unum solum partieularem ea sum pertinere contendunt. Vid. infra
s. Minus Κ.iit a d solius Romani Pontis eis aut horitate dirempta es quaestio deviar tu Sanct D t,sta e de ii sequentia retari Metoia enus Lib. l. Hist. cap. I. -- roversia , qua am prilem inearpta fuerat , imorum trum uisattis sanctus Patri e Fino confullantiali censendus esset , a magis avsque e mire aqua ea multa dij utationsa plenesin entioniν, non minores illis, qua ante de Deo Verbo stile pra Dissent, instituta. In has quidam id hi qui Fi ιuo Patri dis Eem Fer bant, inter is ensemuerunt nam utiqua viria
sater raus is virio sieridenris Trinitatem γὰ-DUxnria' m esse , di teria quatem. Oxistimarent . in Iacu, utpote controversia I DICI ROMANAE ECCLESIAE TERMINATA, singuli quievera earu quoi finem eandem te' isse UIDEBAT the in hae relatione duo obiervandarac distinxienda sunt, quorum alierum ad fatrum amm mvrfficis, ait rum ad narraraonem Historici pertinent. I Romanus Pontifex seripsit orientalibus, ut tentirent eum Di rapis et Henris freque non suam tantum fidem, sed omnium Oee identa litim, quorum nomine, ut i sorum Parriareha hactenus loquitur, illis pro vota te 'idebatur quidem si exus Romanae Sed is iudieio, ex sententia omnium Ecclesiarum occidentis suppone. vis, a Papa ut Himine Universali Ecclesae a cujus officio hoc minime alienum est: Vid. v. II. . . n. a. item β. Lin eo. IV. . x. n. g. s. orOP - ato, termin ran verum de irin huic quieti se stabilitas, quae nos nis plenarii Conei-li nimirum Constantinopolitani an . si authoritate , orbisque adunati consensione vestitui potuit, unius Romani Pontificis iudicio ad hoc nus sussiciente 6 S. BERNARDU Lib. II de Considerat ad Eugenium cap. g. AD , in ruit , in ve-
νum tu nus omninm Passar . Ex ampsssin is his verbis figurarum plenis, aliud erit --rique non erui mi , quam lollieitudinem omnium Ecclesarum , incumbentem Romano modifici , tanquam timatia qua autem ratione haec sollicitudo explenda an ea, iam
88쪽
hactenus exposuimus , utpote statui a genio puriorum Ecclesiae saeculorum consorini antali qualem praetendunt Ultra montani i id minime exprimitur. Caeterum aevo divi Be nardi systema falsarum Decretalium jam praevaluerat , unde minime mirandum , si idem vir sanctus hie de alibi secundum huius eorruptae oeconomiae deam non tantum locu tus suerit , sedis quaedam criturae loea in eundem sensum traxerit, quae secundum se spectata liue nulla ratione pertinere noscuntur. r. mae lueem dare possunt aliis similibus Patro Ioeis, quae in hane rem proseruntur a Bellar mino, Perronio, ournelio oris de aliis , neque tamen causam , in quam allegantur , ulla ratione evineunt , ad summum vero alias ansam dare potuerunt i probabit iter dederunt agnoscendi aut supponendi in Papa authoritatem, quam neque divino neque humano jure obtinet. Illustre hujus retexe implum porro exhibebimus castrin. r.
Lineamenta usus novi seruatis.
Septem , quas hactenus recensuimus, ansae Ponti setorii iurium extra Iegitimos fines proferendorum, eae simul junctae oceasionem c materiam dederunt OCTAVAE . omnium Ieracissimae, quae in una compage, ex praecedentibus pessi ne sermata, imo egregieemenia ei ta , eelesiae statum formamque eons, rei navit, a primaevo suo instituto, de a veritate plane alienam. Loquor de spuriis Decretalibus Isidori, ante finem Saeculii VIII sub ficto nomine primorum anc stissimorum Pontificum de Martyrum editis , de quarum auctoritate receptione , ae eonstanti observantia agemus infra cap. VIII. Quae fuerit norim regiminis Eeelesiasti ei ex Christi instituto , de Apostolorum usu , felicibus illis saeculis , eam quam hic tangimus , periodum praeeedentibus , servato , evidenter lique tum ex iis quae a nobis generatim de genuino Systi male sacrae Rei p. hue usque exposta sunt . tum ex illis, quae de singulis eius partibus dei neeps tradentur. Hi ex opposto Ruebimur ejusdem Reipublieae Christiano. Ecclesiasticae faelem qualem in suis pseud Decreta linus pingit is dorus , quamque pro exteriore regiminis forma in Ecclesia. invehere ei suciaces , ministra ignorantia , Ac adminiculantibus circumstantiis , quas cis cap. VIII reis. remus . Agnoscemus autem haud dissi e ulter in juniore ac sacie , antiquitati incognita tormam illam monarehicam, quam toto hoc opere expugna musci sicque facile intelligρο- mus , per hane Decretalium coniustionem dc introdiitiione in , Patrum disialiuam suisse confractam, de quoad hanc, Christiano orbi tris pro iure proposita principia, tanqu1m ab Apostolica Traditione ad nos transmist , quae tamen potiolorum moribus , o primorum saeculorum obser trantiae directe repugnant. a. Praeprimis facit usidorus Romanum Ponti feem MVERSALIS EeιI D pist pum. Sic etenim Epist. H. Stephani I. Steph us niversa is Apostolica eclosia MVcapus .
u Nar intim COIDEI. Coneil. Tom. I. Col. 14s. In Victoris Epist. I. cap. 3. celeri Romana nive alia Eeelsa Sedes vocatur Caus. II. Quaest. o. an. . In Pontiani Epist. II et Pont-Aias sancta et iniri alia Gelsa Episcopus omnibus Chri an Caus III. Quaest. s. Can. 4. Similia aliis attri suuntur signanter Sixto I in Hirduini Collocr. Conril. Tom. . col. 9 .
Vult Isidorus omnes MAIORE eausas ad Apostoli eam Sedem reserti. Hunc in finem loqui faei Anae letum Papim Epist in ta apud Gratianum Cauc L. Quast. 6. Can. 3. nec non Marcellum Epist. I. Caus. XXIV. aras x. Ca, 33. in qua Episcopos provincia 1 Antiochenae hortatur , ne a Sedis Ronianae dispolitione devient . ad quam Cait cunis i in 'ro Ecclesiae negotia divis' disponente gratia, iussa sunt referri, ut ab ea G, gulariter disponantur , a ita sumpsere principia . Ide in quoqae ordinat ei rea IF M URES ausa ; quidem Epistol III. Anael et attributa cap. 4 apud Harduinum c t. Tom. I. u. a. haec memorat is Si quae husae , inores inter vos loquitur ad Epi- , icopos, cla reliquos Christi Herdotes in ortae fuerint . ad hujus salica a sedis apicem, eas , quasi ad Caput referre . ut Apostoli eo terminentii iudiei r quia sic Dominum, 'e ye. au inlue ita constitutum esse, antedictis testimoniis declaratur. Haec vero δε- , postolica Sedes cardo de aput omnium eclesiarum a Domino , de non ab alio , it, fonstitue . Et sicut cardine ostium regitur, si huius sanctae sedis authoritate omnes: M Ecclesiae Domino disponente reguntur Adde Catis. II. U. 6. Can. dc Dist XX L
89쪽
3. Causas EPISCOPORUM reservat Romanae ea in pluribus salsis pistolIc sub no
mine Sixti I. Epist. II ex p. a. Aniceti eap. 3. Eleuteri cap. a. Victoris Epist. l. cap. 3. Tepher in E ist. I. Marcelli Epist. I. Ea pro ut prostant in Decreto Cauful. 6. Can. . . . . Denique in Africanorum ad Damasum Papam ni stola , quam ex oli estione Isidori dati arduinus it Tom. I. rol. in qua ita E iseoporum judicia dc, tum morum finem Eeelesiasticorum negotiorum , in honoreae trilini Petri, Patrii in De- , erer omnium, cunctam reservavere tententiam , inquirendi reverentia in Dei rebus, , quas omni eura is sollieitudine observare debemus. Maxime vero iusta ab ipso debentis Praesulum examinare vertice Iostoli eo euius h.e verusia sollicitudo , tam mi dari nare, ut revelare laudanda. Conti' infra eo. IV. V. s. n. t. q. s. q. I r. n. a.
Hui Epistola ita respondere fingitur Damasus, ut simul innuat , sine aut horitate Romani Pontis eis nulla CONGILIA, tiam νovincialia , t de horum enim materia hic potissinum sermo est congregari posse. . Nam ut nostis pati eap. a. apud Harduinum isol. 76 Synodum ne aut horitare fieri non est Catholicum i nee piseopus nisi inia legitima Synodo de suo tempore A ii tholica vocaraone congregata, deis nitive damnari, potet neque ulla unquam cone ilia rata leguntur , quae non tulit fulta Apostolica au- , thoritate . His adde tall. mirere ratem Iuli I. Papae aput eundem Harduinum M. 366. Fontes , ex quibus haec derivavit Isidorus , indicat Petrus Cossantius in Collect vij t.
s. iam vis, ut observat elar Pithaeus in Commentario ad Libertates Eeelesiae Gilli Canae V. . non reperiatur, ullius S no. ec rere torum ejus CONFIRMATIONEM
octo primis saeculis a Sede Romana postulatam suisse nihilominus post publieatas falsas
Decretales 3 receptum Gratiani Decretum, ut eae inserta sunt invaluit opinio praesertim apud Romanos, nullam Synodum cogi, aut ejus decreta rata esse posse, nisi Sedis Apostolicae aceesserit authoritas Etenim in suppostia pistola areelli Papae ad Maxentium apud Gratianum ' t ' . XVII. Can. t. legitur: rnosum . Uelorum b. que Aufus
sancta Sedis aut horirareri sanquam αε am Discopos on νευεν possitis non porcssi regula. Me facere. Porro ad. s. a. v. in quo fragmentum supposititiae Decretalis sub ο-mine Iuli I. ad Orientales, hoe sum nrarium praefigitur Nou est rarum mellium , quod aut horit- Romana Ecclesia oleum non fuerit . uidem in Deeret Concilii Tris. Ses.
XXIV eap. 4. quo singulis trientis Synodum Episcoporum cogendam stituitur, nihil Oeeur 4rit de praesidio Legati Apostoliet , aut confirmatione a Ponti se petend attamen ad calcem disti Capitis seeundi subnectitur deela ratio Congregationis Cirdinalium Concilii Trid interpretum de die . Aprilis an isq6. his verbis oneepta seu in Conciliis Pr
vineiatidius conduntur, pubiscari non debent inconsulto Pontifico. Hi declaratione , tanquarnialiis Decretalibus sat consormi, verbis Cone illi Tridentini in vertam interri, obse vat . de arca a C. S. I. Lib. p. 1 . t. 6. Iisdem semper principiis insistenses sidorus, fingit Antemm Papam seribentem, quasi Eusebius quidam Apostoli ea n thoritate de par .aeivitate ad Alexanarinam Sedem TR A.' LAT IS suisset quod quantum a moribus tertii saeculi, qui iterus floruit , alienuiniit, nemo ignorat, dc nos pluribus reseremus eo se β. 6. De APPELLAETION Atas ad Romanam Sedem agemus ex condicto infra ea'. U. a probandam praetensam antiquitatem hujus iuris producuntur inter caeteros trium prim rum ineuiorum Ponti fieri . Sixtus I. Epist. II. v. a. Zephyrinus Epist. L. Fabianus Epirum Q. 3. Sixtus II. Eps L in quarum postrem sic disseritur apud Harduinum Tom crot Iso. in meret Gratiani Caus. II. suas . f. Cam s. In hae sancta Sede 'ο- manara dudum a multis Eniscopi eonstitutum tuit rac modo Cait A ictor Eoistolaeo is ad vestrum Jc aeterorum 'atrum auxilio est denuo roboratum , ut omnes Episcopi is qui in quibusdam gravioribus pulsantur vel eriminalibus ausis, quoties necesse fuerit, is libere Apostoli eam poeilent Sedem , t :ue ad ei quasi ad Matrem confugiant ocis ab ea , i ut semper si te pie fuleiantur,in liberentur . v Post haec , tanquam aut quam Apostolorum d prim , eum Pontificum authoritatem ad dueit Canones Synodi sardiacentis , c quae anno 3 a. hamita est, q rando Sixtus P II. lim anno 1o obierati verbis, mi parum interpolatis , a tum demum sui,jungit is Et si quis mei verit, se morio is utropolitano grivari aput rimatem dioeceseo , aut penes Universalis Apostoliemis peclesiae Papam iudicetur At enim sacobus Apostolus Indisium sin miseris κάω M.
90쪽
m . II 6 1. DE INCREMENTIS HLI Et eodem Iutoriis promptuario resertur apud Gratianum Diff. C. Caul. r. se te talis Pelagii is in qua lue inter alia et is Placuit, ut quisquis Metropolitanus , ultra νθ men . censecraraonis suae, ad fide in tuam exponendam, P ALLI MI re sulcipienis dum ad Apostolicam Sedem non miserit, commissa sibi careat dignitate, sitque MNA tropolitanis aliis licentia , post secundam dc tertiam commonitionem , viduatis Ee, elevi , cui conssilio Romani Ponti fieis . ordinanio piicopo subvenire. Inde inducta disciplina hodieque quinens, quod Metropoluant, licet coniec rati, ante receptum pallii in ne Episcopales quidem Diactiones exercere valeant . cum tamen , uti observat
Thoi si nus de Discipi. Eeeles Parr. I. U. 23. n. o. reperiatur , quod primitus Metr politani, obtenta conlecrat ione , impeditantur obire iunctiones, quoadusque pallium receis pluerit . Eo non attento, praetrena orat P. Decretali innixus Gri sortiis VII. Lib. IX. E s.
Rothomagensem Metropolitan in vehementer red/rguit , quod pallio ab Apostoli ea Sede haud postula a , cinctiones cui ordinis obire praeiumpserit is proinde ait , poliolic Arici bi praecipi inus autharitate, ut quia Macrum Parrum latuta parvi pendisti, nullum. is deinceps Episeopui vel Sacerdotem ordinare, seu Ecclesias praesuuia in consecrare nec honoris tui supplem.ntum , allii videlicet usum , ab hac Sede impetraveris
Glegorium Ul I. secutus et Innocentius uti in V. 2 g. n. v. Prar. r. a da l. LI. o. in oliti denique Didorus, o sub talio nomine Julii . Papae D st. XL. Can. 3. Orienistasibus declaravit, non cor membr. dissentire a eo uetudine Getissa Mastana Liciis et ianv negotiis, quae direct ad Sedem Roma irim re ire non potuit , it tamen huic aperta vitiaraique manus servarer, addidit familiarem sibi clausilla inci .st Lo in emnibus Etlloia ρνιυιDa o vel : Sa. Da in omnibus Aposolica aut horita: . id Pi I. Epiti. II. Fabiani pili. III cap. et apud Harduinum Tam. col. 98 C l-Λdde Gratianum Causim uas. 6. Gan. I 2. θ 4
ro PQuis non conlideratis, Combinatis, dc Pro veris reputatis': omnibus eone ludet pro MONARCHIA ROMANI PONTIFICIS, cusus meri minii fri sinta piscopi Hodeet te secit Gratianus, asterens Episeopos tantum in partem sol Iicitudinis ira voexto , sistunt Papam in plenitudine ii potestatis sic enim tu nomine Uigilii Palii Iaiau Papae seri biemus. Il. Q-it 6 CGn. ra riui se Iei αἰω pra ρε--- , nain nisi sa ιν at , -- ιι era
nomine Gregorii IU resert ead QPiaeli. 6. xn. a. Utrumetu hunc locum sigilii de Gregorii suppontillum elle , observavit de Marca Lib. V. cap. 26. n. s. lirierim vult iterebaee principia dc transierunt etiam in Decretales Gregoria IX. uti videre est in M. Gd Am horir palit . suntque hodiernum veluti funda metitum caeterorum Italicorum Axiomatum circa potestatem e summi Pontilicis, Inde ea colligi lias ' nantis in eap. . deis
fio est torcsare iudicis er in n. 47 sqq. dc inter reliqua hoc : Quod Episcopi iurisdicti nem no immediate a Christo, sed a Romano Pontifice teneant , ad ecque illa polii pro hujus voluntate eoarctati Plura de fictis Isidori Decretalibus recurrent toto Q. V. ii. me fructu hujus praeclarae operae ita disserit Petrus Coustant doctissimus Congregationis S. Maiiri Sodalis in Praefatione ad Epistolas Romanorum Pontificum anno retar. editas, pag. CXXVII. Isidorus hae sua fraude quam se perniciose de Ecclesia rretitus, diei vix potes . Hi ne debilitati penitus ractique Disciplinae nervi, perturbata si sce is porum jura, sublatae Mitiorum leges, aut miserum saltem in modum afflictae . hinc, discordiarum, seditionum ae litium seges immensa, quae tot saeculis ad E eclesiae de- , decus fideliumque offensionem fruticavit. Neque id intum, sed alienae etiam commu- nionis hominibus aperta ingens ad calumniam senestraia Cum enim putida tot sera pix, mendacii insinulare promptum esset, ac re quidem vera inliniuIarent ipsi con vincerentis, que gradum inde ad genuina in dubium vocanda feceriniat. Errorem , ut par erat, is refellere parum contenti, in veritatem ipsam involarunt . Exprobrata Catholicis niti mi a credulitas, ne falsi adspersa sapientissima decreta, sanctiorem ritus explosi, Gis jecta sine pudore ae modo fundatissima quaeque summoram Pontificum Dra , aut certe is ad tenuem exilemque uimbram redacta Spurios quidem hos scietum in ipso sta- tim ortu extingui ad Ecclesiae utilitatem Paertinebant oerum Isidori aetate mimirum ab huiusmodi fraudibus non it cautum esse. Disciplitiae veteris severitatem la--xaverat praepositorum incuria , seu fatalis illa rerum humari,arum onditi γ, ut optim is quaeque non sint diuturnae. Accelebat paucitas hominum, qui oc inti uam antiqaua-- tis cognitionem dc sanioris critices gustum haberent. In hoc rerum stata irrepsit sensun