장음표시 사용
401쪽
Alioqui facilis erat structura: Glandi ne per titi ' mee
re 'aranti. Leguntur autem hi vernas ita, ut excusiux Soligeri emendatione, in qua ille sibi admodum plac bat. Fundum habebat eclogarium seu excerpta e Tibullo loca, quae magnae vetustatis aiebat esse. celandi etiam tu
Palatinis legitur; sedisessi in solo Scalig. es deus etiam, in Statianis. Vulgo in libris et edd. etiam nostris et Gueis legebatur: Nee tuu cria si fas sis precare: paranti Su deus, occiatos qui vetet Me dolos. Nisi quod vetaι I gebatur usque ad Aldinam iuc. minus scite; nam sermonis ratio postulat: M deus, qui vetet: etsi epicos poetas ab eo recessisse passit' observes. Iam si ex eriticis praeceptia arbitrium seras, antiqua illa lectio, tanquam dissicilior et plurium librorum, visior erit. At sensum commodum non habet 7 Enim vero . sc satis; modo. Nee fas fi h. l. teneas esse. ηα liceat. nee pos , ut in illo Horatii Od. 4. Mescire fas es omnia. cf. Bum. Ouid. II. Μet. 67. . Eleganter quoque ditam: celanti fas si peccare. pN, ye oare celantem, ita ut celet. Et tum sensus st: Nee puta. te .ullo modo clam sallere posse: si vel tentes, at erit deus. qui fraudem retegat. Hac vetere lectione tollitur quoquo magna pars molesti numeri ex hoc carmine. modo scito pronunties. Tollitur illa omnino lectione Gueis. 3. Nestibi celari fas ' peccare paranti. Sit deus, occultos qui να, set esse dolos. Iase deus taesto permisi tena minifro Ederet is musto libera verba mero J Ita reponere, aliquot quidem liabris addicentibus, ausi sumus, cum ea lectio, si vel minus' vaera, tamen tolerabilior sit, quam illa a Scaligero, seoniectura, reposita. Quid enim est et isse deus.tacito per mi e vela minifrop Ipse Scaliger parum diserte explicaro potuit: dicit esse, tradere libidini ae voluntati. Brou usus adhuc acutius tacitum deum minis m intelligit vinum.
cuius vapore, tanquam velo quodam, acies mentis obn
bitur. Nimis argute et verum ita censes solent critici, i primis si emendationis lusui. aut pruritui, arrosia ungui bus, indulgenti Uulpius vero permittere vela minis e cito esse dieit, flagitii conscio et adiutori, qui sobrius os obsignatum habebat, ebrietatis opera potestatem loquendi facere. Metaphora illa vela dare satis quidem nota, sed alio positu, alio sensu. Vela dare ingenio, dixit Ouidius: Osderiis addere vela Rutilius I, 34. h. ea acuere, augere. Nemetan. cyneget. 58. -- - issique placet dare lintea curae.
402쪽
' LIB. I. ELEG. I x. 87Sed quis dicat: ista permittere alicui pro instigare ρ Pro. perii iis quidem III. I , T. Nunc, o Baeciis, tuis humiles aduoluimur aris: Da mihi bacchato vela secunda. pater. Sed ibi est dithum pro, da furori meo vela, pro quo, mμ Iu Meuanti . s. haecham, estque adeo nihil aliud, quan quod Ouid. ita extulit IlI. Fast.
te, pater, ea ut hue ylacataque eornua vertas: G des ingenio vela serenda inco. Vulgata lectio indo ab Aldinis erat: permisi lene mirifro. In Codicibus mira varietas deprehenditur: Legitur enim in plerisque, etiam in Coruin. leva ut in Scaligeri libro, unde ille vela faciebat, et in aliis multis, etiam Regio et M. Rom. ime, sene. una, setia, saepe. Ita Guel . I. a. q. tune. 3. siuua. hoc tueri possis, laeua libera verba: sinistra, infausta. Same . quod Muretus malobat. satis commmidum esset, nisi langueret sententia. et . virds ortum illul st, apparereti Verissimum videtur lana, quod diserte expressum est in uno Statiano et Lipsit Exc. probatum otiam . Statio; sed non bene instituta verborum interpretatione is ex quo reliquae aberratisines facile deduci possunt; n enim et v permutari saepissime, vel ex vocabulis lenis et leuis notum est Deus itaque siue Numen diuinum omnino, ut v. t I. ipse permisit, ut, etiamsi minister amoris obstunate de persidia domini taceret. tamen vel lena, domi naae ministra, per ebrietatem illam vulgareta Quae eum ad manum sint, e libris petita, et sententiis verbisque probabiliat quorsum tandem ad remota et multo minus probabilia aberramus t Quam longe remota et abhorrentia: sunt a leni elegiae spiritu et mollitie coniecturae: permisistiora I permisi frenas In Statio te versari putes. ω μενεοῦ vel simpliciter de' puero, ut saepe. v. ins III, 6, 37. vel de arbitm et lenone, cuius ministerio utitur alter in ne. otiis hisce. Unus Stati magis . male. Lenarum quam irequens in talibus rebus usus fuerit, satis notum: eae auis tem anus erant multibibae, quo nomine saepissime apud. veteres male audiunt. vid. Ouid. L A 8, r. sqq. BL Fam 76s. touito ministro h. tacente, vulgare est. Ouid. III. exi
Abera verba tandem sunt, quum non amplius fide et prudentia, vel metu domini lingua vincta tenetur, ne quid euulget. Μale Cyllen. explieabat. IaG. Ederet τιJ Reg. cum Coruin. a.
403쪽
83 OBsERVAT. IN TIBULLI 3O. Nume pudet J Εd. Lips. Non. 3I. Tune mihi iurabas, nullo te d. J Sic Guels. a. r liqui, cum libb. ap. Brou . tu mihi. et mox, nullo tibi: sed Regius cum duobus Anglicanis Heinsii et Guel f 3. pro vari lect. nullius diuitis auri pondere. Sequenti versu pro vendere, Edit. Lipsi cum Vicenti et Reg. Lep. flavere; et sic multi ap. Broukh. Male. 33. Campania terra J tota Coruin. cum Exc. Perreii ap. Broukh. et Guel s. a. cum altero pro var. Ie L 3.33. Isiis remeres verbis mihi, fidem coelo tacereJ RU. eriperet. Coelo Brouhh. reposuit ex uno Vaticano Statii; μlgo legitur torii. eod. re puras fulminis esse stas J hanc Anquam verisimillimam lectionem, Regii codicis, Guel s. a. utriusquo Editi item Vicent. et maximae partis librorum apud Brouis. olim iam Statio probatam reposui, idque eo con- , fidentius, quod τὸ fulminis etiam Vulpio probari viderem, quanquam diuersam interpretandi viam hi greditur. Ρost j era bene poterat stamen memorari. Fiaminis vias etiam Seneca dixit Thyeste. v. 36O.
.. . Quem non concutiet eadens .
. Obliqui via fulminis. , et Boethius in loco inde expressp, de consoL Mere. 4., Acit tristias soliti ferire turres
Ardentis via fulminiis mouebit. fumen purum h. clarum, lucidum, bene dicitur, perpetuo ignis, sammae et luminis epitheto. Sensus igitur: mihi persuaderes iis verbis, sulmen nullo igne lucere, sed esio meram caliginem: siue, qua fulminis impetus est, aethera non illustrari. sed tenebris obduci. . Similibus verbis Lucanus dixit V, 63o.
. Clara, sed ob evrum nimbosus diffsit aetheri quod nostro: fulminis viae sunt purae: hoc illi, fulora
currunt clara. In Ed. Scalig. et aliis ante eum, inde ab Aldinis, etiam in libris, ut in so, quo Cyllenius utebais 'tur, in Guels I. et pro var. lect. in a. 3. legitur, fluminis, sollenni permutatione. v. sup. ad El. a. 44. Uerum ita perit το ἀξυνατον. quod his vorsibus exprimi debet; non. . enim omnia flumina pura. clara et pellucida sunt, sed multa. turbida et lutulenta. Nemo tamen Interpretum in eo haesit. Gallus ita vertit, ut sibi ipse repugnet. Coniiciebam quidem aliquando: Illis eriperes verbis mihi - pr
uas fluminis esse uias h. prono alueo. Ibbi flumina; quod
404쪽
atiam prouerbio apud nostrates tritum est, 't dicamus alicui persuadere, flumina vess fontes suos recumrere. Pronus de fluuiis frequens. Contol. ad Liu. 2so. ubi Tiberim adlatur, qui aquas retroegerat: Vade age, et admiffs tabere pronus aquis. et viae pronae aquarum ap. Ouid. XUUI. Ep. III. - me quoqtis si credas d ad te via prona viderur ;A te cum redeo. csitius inertis aquae.
Broukhusius ex uno Statii Codice pro use, ire n8tatum vi-- derat, quod statim cupide recepit, ut esset, et puras μι- minis ire vias: sed primum, quod de stiperiori sectione monebamus, quodquo etiam Vulpius vidit. purae viae fluminis, quae saepe etiam turbidae sunt, offendunt; deinde operoso quidem ostendit, flumina ire dici, non vero id docuit, quomodo viae fluminis ire dicantur. Flumina eunt vias, currunt vias, ut Properi. I, 2, II., Et sciat indociles currere lympha vias. Sed viae ipsae ire non possunt. Neque in hac re probasse' Brou usii Mumen videtur amicissimus et Burman. qui ad Lucan. V. 63o. hunc locum sic, ut nos scripsimus, laudat. Nihil vero nouum ire et esse inter se permutari. Sic factum ins III, 4, sq. v. ad Ouid. II. Net. 78.
' 39. Quid fareres J h. audes fidem sallere, cum tibi
metuendum sit, ne idem puella, quam amas, in te statuat. Quid saceres, si puellam non amares, illoque adeo a Nemesi metu vacares ν Ita recte legitur in ed. Muret. et Plan- tin. recteque reduxit Broinhusius. Scaliger ex suo proobabat: Quid facerem p uti et alii apud Brouhh. et nostri
tres cum Guel f. r. habent, utque editum erat in Ald. sec.
minus commode. Quidam apud eundem: quid faciam quod et in Ald. pr. vel facias ρ ut ouid. III. Met. a . Quid faciat p repetatne domum pUrg. Aen. Xl, 3λ. . idfaciat ν qua vi iuuenem, quibus audeat armis Eripererm. Met. 46S. Quid factam p roger, anne rogem pSed το foret, requirit alterum: Quid faceretp Legitur etiam: Quid dicam, quod ut i e f. praue. 4O. Sit, precor, exempla, si leuis illa tuo J Ita
Brouhh. ex emendatione Canteri reposuit, cum etiam in
Commetini libro esset: Se p. e. st. In reliquis est, Sed -st, ut etiam in M. Rom. et Lips. vel Sit -- sed, ut ha-
405쪽
bet Ressiis, si ut editum vulgo inde ab Aldo. Sed
44. Et latuit Hassas pos adoperta fores J D Broulci.
e libris, Vulpio lubente, reposuit; sicque Guels. s. pro var. Iest vulgo, etiam in nostris, sed. Verum in interpretations in diuersa abeunt Viri docti. Nouhia ita e plicat: Latini. tanquam quae nollet reperiri, quum te men id vel maxime cuperet, et laudat notum locum H ratii I. Od. 0, ai. Nune et latentis etc. Vulpius id non probat, quia pueuae, ita inantes, non latent elauis foribus. Ipse hoc modo intelligite Venit quidem ad conmquium puella me eonciliante; sed quum perisula n ese reserare fores es nos intro reeipere, stetit ad fores flam s. iisque adoperta, per aliquam rimam tecum sermones miscuit; quod Deo mui muneris refulsi acceptam quum praeter syem evenisae. Haec quidem egregie Vir eloquentissimus. Verum, si posita ita sensit, mala posuit τo latuit, male etiam o venit: quomodo enim puella alicui venire potest dici. quae post fores flare, aut potius latet. la Horatio latendi verbum omnino iocum et lusum puellae, quae insperantem et iam desperiintem amatorem subito gaudio obstupefacere volebat, inuoluere videtur: potest hoc, si placet, ad Tibullum transferri; ideoque etiam ea adoperta h. pallio caput velata I tebat; ut Uu. I, 26. transmisso per viam tigilla. evita operto velut bis iturum mim iuuenem. Nolim enim foribus adopertam intelligere, quod mihi pro. Tibulli simplicitate nimis tragicum videtur. Suboritur tame hie eadem dissicultas, quomodo . si venit ad iuuenem. post fores latere potuit . quae eius aedes logrediebatur, eum sorium valvas intro vertisse scismus, Me 'ue, qui post sorici lateres voluit, intra aedes esse debuit. Viri docti non viderunt, de tali deductione puellae in aliam
domum non esse cogitandum: de puellae domo intelligenda haec sunt, ad quam venerat puer, recipiendus puella: quae e cubiculo per aedes progressa, puero v niente, post sores clausas latebat tantisper, ut eius d . Iorem et questus, cum exclusum se esse putaret, gnotiscereti Hactenus accommodata esse possunt verba Horatii: latentis proditor intimo puellae riVM ab angulo. Etsi nec necesse est lioe inserre: adoperta est v . O nans; et illa latet posi fores eis fas, experuns amat '
rem, ut eum recipiat. Nihil, in his est, quod di ult
406쪽
tem habere possit. Venio itaque dicitiae H munere Tibulli, quod is eam permouisset, ut ad scires procederet, unde amatorem in cubiculum perduceret. Eodem modo supra explicuimus locum alioqui obscurum El. 6, 39.6o. Et confer Virgil. Catal. I. In Bihlioth. criti vir doctus emendat vota - foris. Velim adiectum esset rqua necessitate, et quo fruetur nam qui pos valvas D. ris latet, et qui pos, clausas Pres latet. latet uterquo eodem modo. Nec in eo dissicultas ulla erat; sed i 'ipsa re qnam po ita exponit. 46. Nam poteram ad laqueos cautior esse tuos I Re. vocavit lectionem hanc Vulpius, cum Brou usius et ante eum non enita is primus mutauit Scaliger edidissent: Non poteram eum interrogationis nota: quam lectionem etiam codices, sed pauciores, confirmant. Plures, etiam nostri tuentur Nam, quod Vulpius ad τὸ sulte praecedentis versiis reserri vulti Ego malim it accipere, ut eum indignatione dictum sit pro silicet, ne e , enimuero. ut in noto illo: Nam quis te iuuenum
Udentissima myrras Itim adire domost Paullo ante in
48. AE mea Nostri cum pluribus: Et, fioque Aldinae; at Muret. Vt me eleganter. At primus dedit Plantin.
t. Tu pro I hine avs I. Recte Uulpius antiquam
lactionem, quae est omnium librorum et editionum, reis vocavit: eum Scaliger, sequente eum Broukh. ex Εeso. gariis suis recepisset: Sit procul a nobis. Sed v. de ea re ad 39. Iidem eti m exhibente formam eui. Nox ante Statium quaedam Edd. curae es. Sed satendum est, totum distichon nec sententia nec loco, quem obtinet, satis se probare; resecto contra ogregie procedunt omnia. Actutum arbitror ex margine. s s. ivuenem lassauerit' corvin. et Ed. Rom. cum aliis laxaverit. v. lap. ad EL 6 T.
37. Semper fini exterea tuo vesigia octo J Hunc omdinem quem et Coruin. et Vicent. seruant, et Muretusaeum Plantin. habebant, reduxit secundum libros Brou . eum ante esset: Sint externa tuo semper v. ut etiam in Ed. Rom. cum Venetis, utque Aldinae dederant, cum Scaligero; sicque Gueis. I. Eadem ed. Rom. exhibet Aeserna vestigia. Sed v. not. et Brouhh. ad h. l. cf. ad II, I, ra. Ed. Lipsi vero mirema cum multis aius, sin tenui lapsu.
407쪽
6 . vel plures emeruisse in os J haee est antiqua imctio Aldinarum, quam male Muretus et Plantinus vim cerant. veterum editionum lectione substituta quam plιμυμ cum Brouhh. ex uno Scaligeri rφcepisset: nec plares, recte e poFtarum usu, qui amant altero membro vel pronec. Uulpius reuocauit veterem lectionem, quam seruauimus: etsi et haec in paucis libris, adde his Guel f. a. 3. est: plerique, cum nostris, et Guel f. r. 4. habent quam plures, quod et contra grammaticam et contra sensum peccat: nam haec adhuc de sorore accipienda et se, ostendunt tum sequρntia, in quibus iterum ebrietas et lasciuia ei exprobrantur; tum epitheton isse astet ut quam locum haberet, debebat esse msutor, non plures. Sed volebant male seduli comparationem in Gre , quia praecesserat; quare etiam alii, quos V
retas et Plantinus sequiiti sunt, haee meruisse scripserunt. 61. Illam fa,pe ferunt conuiuia diuere Bauho J Iis etiam Edit. Roman. Sed Lipsi ac Vicent. cum plurimisap. Broinh. ferant, nempe quia sequitur. queat, etiam in optandi modo positum. Sed Regius vitiosius etiam et Illa ferunt semper e. Verstim sequentem F d. Rom. ita exhibet: Dum rota Lucif=um prouocat orta diem. Miror nemini in arrimum venisse, ut Luciferum die So. ipso acciperet. vi Homericum Ηλιοι dictus est. 63. Illa utilia queat m.J Sic Regius cum potioribus.
et Guel f. I. ut recte reposuit Scaliger. Sed Edd. Rom. Lipst cum ceteriq editis omnibus Illa queat nullam m. vitiose, quod ptiam Dan. Heinsius ad Flacc. Xl, 43. vio derat. Mox RPgius, nocte. 64. Aut operum varias dis ossisse vires J Aut, quod iam Muretus et Plant in. ediderant. reuocauit Brouhh. Regio et utra ius editione et Vicent. cum Coruin. sunfragantibus. Scaliger reduxerat atque . quod in Aidinia erat. O crum vocabulum Broukh. ab re castrensi petitum putat, ubi opera varie gisponuntur. Non bene tamen laudat locum Ovidii Art. Π, 67s. ubi de serioris
aetatis puellis: T. Adde quod es illis operum prudentia maior.
Nam de nequitiae artibus vorsu abhinc quinto agitur 679. Bum. ad e. l. , sorte nimis timide, dubitat, opera plurali numero reris de Venere dici. et malit legerer rerum Frudentia maiori atqui opera, ἔργα, sunt πραγματα, negotia, res v. c. Ouid. Moti XII, I 87: - inter
bellique domique Am tote ae si quem potuit spatiosae
408쪽
nectus Spectatorem operum multorum reddere. Est sane multarum rerum. 'uorsum ergo mutabimus t Attamen h. l. ut alibi saepe, opera omnino pro singulari opere dicuntur , maxime, cum eius variae partes sunti Sie et Graeci plurali numero lyrae. Homer. saepe, v. c. Odyssi
6s. At tua I Reg. aut. Ferrem si M. Hare, alicubi legeretur: Etiam tua coniux haec didicit. 67. Tune putas J Εd. Rom. et Ven. cum aliis Guel .
a. putes. mox cum Brouhh. malim componere, quia disponere versu abhinc tortio modo praecessit, et ad cultum illud alterum euidentius ac disertius et 68. Et tenues J Brou . recepit ex uno Florentino ι vulgo: Aut. 69. I Ia haec persuadet facies. auroqire lacertos Vineiat et Tyrio prodeat apta Iiau J Per ironiam haec dicta esse cum Vulpio existimo. Scilicet isthaec facies viri. quam turpissimam fuisse necesse ex mouebit ipsam, ut se orneli Nempe supplendum: vi vinciae etc. Possunt etiam per interrogationem efferri. vi Scaliger secit. At duriorem iuncturam effecit Brouhh. noua distinctione:
dia haee persuadet facies p - μηup ut sit: Isa facies
persuadet haec p n. τα disponere crines et maere. Ita saltem lenius osset si scripseris: aurone lacertos vinciat 'sc. talis mariti gratiay in Guels. a. pro var. lest. vel emend. quum vincit tyris prodit et apta sinu. a. remque domumque tuam 4 Lipsius adsentiente Broukh. emendat: twbe d. ex Properti II, 7, 38. nullo eum fructu ad aTibullum. Versu proximo Nee Brou . reuocauit E melioribus, pro Non, quod Ald. pr. his hal et Scalig. iterum inuexerat: nam Ald. sec. cum sequacibus Nee dudum habebati 7s. Huic tamen accubuit J Regius malo Nunt: mox pro hunc Ed. Rom. Enc. praue Muredi ed. Hinc t. o cubuit. 77. Hoc et sequenti versu pro assis Dousa Praecla. malebat assi; non male: nam de uno mentio facta. Et ita expressum in Editi Graeuiana et in Basl.
79. Time flebis J Reg. et Ed. Rom. Tum. Εd. Lips. Tu m. Et geret in gremio regna superba tua a Sic utraque editio Uen. Uicenti Comin. et se vulgg. at Regius in r*no regna cum plerisque v. Brotaru unde ille et
409쪽
94 OssERVAT. IN TIBULLε ante eum iam Nie. Heinsius, et Guyetus, ambigue quidem, ingeniose tamen faciebant: in regno sceptra: nam semira et regna interdum permutata videas. Apud Ovid. IV. Fast. 694. te coeli sceptra tenente Heinsius elibris reposuit pro regna. Pro regna in tribus est bella a mala manu et pro geret in duobus regre. sollenni I psa. Vulgata recte se habet. regna superba etiam incIU, s. 4. cf. Propere. IV, 7, 6. SO. et omnino regna, ae regnare, potentio, res vulgata in re amatoria. gerere regnum, imperium, saepe dicitur. 8r. At tua tum meJ male nostri eum plerisque edum. emendatum est in Aldinis. At corvin. etiam dum
aurea prima J Sie eonstanter scribitur pro pam ma, qui est cliseolus breuis . in quo hi versus signari. ex more, debebant. Sic etiam scriptum in Proportio. v. Brouis ad h. l. et ad Properti IV. ro. M. Vulpius de manus aurea effigie accipiti Scaliger vero Iam emendati In uno Broinae interpolatum picta tabella.
Poectus et Perreius In suis eodicibus seeundi libri principium ab hac Elegia constitui viderant, referrique
haec ad Nemesis amorem. Etiam nos in vetere edis ne Vicentina a docto viro adscriptum hoc vidimus; a
que in Guess. a. est: Assii Tibulli piatae si illustris vi amoribus Nemesis liber LI. Elegia prima. I. Protulit enses J minc coniecerat proludite ut em undere in illo Virgilii: Quis Deus hane, Musae, quis nobis extudit artem. Sed vulgata recte se tabeti v. Brouis. et Vulp. Porro qui fuit Coruin. 3. Tune e. J Rreius hoc et sequente versu tum, bis quoque corvin. s. Ad risiit illa miser meruit J Regius An cum aliis m Brou . Gueis. 3. Scaligeri Eclogaria habebant: Lissam et ille nihil meruit. Sed v. Ins ad II, 6. I9 8. Faginus adflabat eum scyphus ante dapes J R
410쪽
m Brou . pro dam in uno coiberti pedes; sorte ex rixo. Suaviter Ouid. V. Fast fas. in reliqua simplicitate
mensae Terra rubens erater, pocula fagus erant.
9. Non arres, non vallas erat J Statius et Guyetus malebant: Non acus ex El. 3, 47. male et cum vallus h. munitio ex vallis, siue singulis stipitibus. v. Gronou. Obss. BI, 38. adiectus sit; meliusque adeo duo munLmentorum genera iunguntur. Alia correctio est Antinii de Rotiy in Coniecturis criticis p. 94. Non rabies, non ira fuit. Varie sententiam Ornari posse, ouidii exisemplum declarat Met. I, 99.' . Non tuba direm, gori aeris eornua flexi, Non galeae, non enses erant; sine militis v milia Iecurae peragebant otia mentes. Io. - somnώmq- petebat Securus varias dux gregis Ater oues J albas puta, nigras, et maculosas, inquit vulpius, ut iam Cyllenius sensisse videtur. Sed vereor, ut Marius ita accipi possit. Variae oves debent esse versi. colores. At hoe lanae vitium est habitum, ut ex vel rum locis docuit Brou . adeoque tale vocabulum apogia pro epitheto poni nequiit: cui praestantius genus commemorandum erat. Itaque ad emendationem se conuertit Vir doctissimus, et reiecto niueas, Damas, et quot non alia ovium epitheta tentari poterant p) tandem Hei ii coniecturam amplexus est, qui legebat saturas. Esse hoc frequens in re pastoria vocabulum, copiose probat, et nemo nmat; addam aliud: videri sere Petrarcham ita legisse in loco hinc expresso MIoga II. Argus: passim saturata iacebant Armenia et linis pas os somnus habebat. Et eadem sere ratione iuncta viis deo in Calpum. Mi. 4, 37. Per te serasta saturi recub mus in umbra. sed quam valde id a vulgata scriptum abeat, et quam multa alia minus a vulgata recedentia excogitari possint, unusquisque videti cur non conis iecit Securus tutas dux gregis inser onos Hoc esset consentaneum carminis indoli et positico mori: esset quo. que probabilis ratio, quomodo excidere potuerit vox, dum pro ea seeurus securas scriberetur .et ex his ducti bus varias eliceretur. Videri tamen sibi potest aliquis τὸ varias, quod deterius genus est ovium, tueri posse altem loco: 'p. EL s, a . ubi musa cauauia posuit. quae tamen etiam deteriora cinu Sed non deterius modo, verum et otiosum atque etiam alienum ab h. l.