De causa orationis adversus spudiam Demosthenicae (XLI) ...

21쪽

mercedes cogere studet.

Diutius his in rebus satis difficilibus commorandum videtur ' 'φ' atque primum quIdem quaerendum, quam ob rem obeuctus, priusquam ἀποτί3Hisa dedit, Leocratem praedem instituerit g 6 καὶτὀν Λεωκρdτην συνέστησε, ' τοι ἀκούοντας ... σν rea σαντος ἀπομυται. cf. Valesius in Dind. d. Harpocrat. I p. 466 Schoeman ad Is VIII, 23 p. 390 ΑΡ' 689 aut quomodo, quod Polyeuctus fecit, intelligendum sit. tque συνιστονα habere notionem ἡpraedem dare docet Isocr. rapez. 37.i Sed vocem hoc loco

idem significare putare non licet, nam primum eum, qui prae datur, peculiaria bona possidere necesse est Leocrates autem in communionem bonorum olyeucti fortunas suas contulit s. p. 5); deinde olyeucto mortuo, i. e. cum debitum solvendum erit, eo- eratε ipse ut filius adoptatus dominus erit eorum bonorum, ex quibus decem illae minae solvendae sunt. Fieri non potest, ut eiusdem pecuniae debitor et prae sit Sed latius patet sensus Vocis συνιστοται, unde illa quoque significatio, de qua modo diximus praedem dare), originem duxit: συνιστημι σοί τινα παροεών τι hanc vim habet coram te isto aliquem ut aliquid praebeat aut praesente te mando alicui, ut aliquid praebeat. Schaefer ad Dem. XLIX, 28 in ed. Lond. VII p. 275 ΑΡ' 689. Quocum conferas huius orationis g 16 τοὐςdκοεθοωτας συστῆσαντος sc Polyeueti Leocratem actori ἀποδοῖται

i. e. olyeuctus actore praesente Leocrati mandavit, ut solveret decem illas minas Miretur fortasse quispiam, quod Polyeuctus hoc fecit, cum per se Leocrati ut filio adoptivo atque heredi olyeucti solvendum esset, quod pater debuit; sed Polyencti intererat Leocratem nomen illud confiteri, ne patre mortuo fieri posset, ut debitum Xtare negaret. cf. Dareste l. civ. p. 165 adn. 9 ThatheimΡrogr. 1892 p. 8 Dies Verpstichiun halte Leohrates ais Adoptiv-soh und rbe des olyeistos nerhenne miissen. μ'

ἐαν . . ., Πασίων αὐτω συνέστησα καὶ ἄμολογησεν ἔτος ἐτω καὶ τὰ ἀρχαῖον καὶ τους τύκους τους γιγνοριενους δώσειν καίτοι εἰ μηδεν ἔκειτο παρ' α)rtio ab huῖν, οιε- ὰν ψαν os sinuedico τοσουτων χρημιήτων ἐγγυητηκριου γενέσθαι;

' similis verbi συνιστάναι usus occurrit apud Is Vm, 23 Diocles debitor prior συνίστησι vel potius se hoc facturum esse promisit negotiatores, qui res ad sepulturam necessarias praestiterunt creditore , actori posteriori debitori). Eodem sensu Isaeus Meere potuit Diocles debitor prior συνίστησι actorem debitorem poster. negotiatoribus creditoribus), ita ut hae res satis quadrent ad nostram orationem. Nihil enim interesse

dicam συνίστημι σοι τοῖτον, an dicas συνίστημι σε τουrces, iam monuit

Reiske in Indice Graeeit.

22쪽

Do usuris Sed missa haec faciamus et audiamus quae doceant viri docti

pro dote non

numbrata de dote promissa sed non numerata Τ): inter se consentiunt dotis ''i 'R4Τ' non numeratae fenora redire ad maritum. f. eauchetes 294, ubi

Vox croire in contrarium velut nier' mutanda videtur lin. 6); eis quos laudavit in adn. 2 addas: V. d. s p. 39; latne Der

in universum faciendum est. Sed Polyeuctus actori usuras non solvit. Ut suam sententiam probet, eauchet hanc ipsam orationem adfert actor ex domo oppignerata habitationum mercedes pro usuris dotis debitae cogere studet comme si es loyers lui talent natu- rellement dus en representation des intsiret de la dot. Quomodo autem res se habuerint, postquam pignus ἀποτιμημα datum est, alio loco disquiremus; sed licet actor pignore constituto usuras acceperito demonstrari posse censemus olyeuctum, antequam ἀποτιριηρια dedit aut quod idem est antequam mortuus est, et fenus non solvisse. Omni enim modo in oratione actor id agit, ut probet olyeuctum sibi ποτιριημα non iniuria sed pro debit dedisse g 19 δικαιως καὶ προςοφειλομένων ἀπετίμτὶμ cf. mtZigo. S. p. 137 et demonstret Polyeuctum semper, etiam antequam pignus dedisset, se pecuniam illam debere confessum esse. g ἁπαντα τὴν χρή νον φειλειν ἄμιολύγει μοι Πολεβευκτος. Quo

autem modo hoc facilius demonstrare potuit, quam si se usuras accepisse, priusquam pignus constitutum esset, iudicibus persuaderet γAttamen hac via progredi conatus non est usuras decem minarum Polyeuctus non solvit antequam domum oppigneravit.' Neque habemus, cur de hac re miremur si pater dotem promittebat, partem dotis non statim persolvebat, cur ei licuisse negemus pro parte debita fenus non solvere, praesertim cum nulla lege, quanta dos a

patre constituenda esset, praescriberetur cf. Billeter Geschichio des Zinsfufles moriech.-rom. Alteri. 1898 p. 1 adn. 2 aliter Beauchet I 294. In primis autem eis repugnandum est, qui 1 decentenis solvi debuisse arbitrantur duobus praecipue argumentis nixi. Dareste buli de corr. heli. II 1878 p. 486; reduello Set 134 Schulthes Wochenschr. s. klass. hilol. I 189 col. 6 T. Lege enim sanctum est, ut is maritus solvat 18 , qui dotem

Saepius factum esse, ut pater alteram dotis partem numeraret, alteram deberet, consentaneum est exempla praebet Thatheim .-A. TTadn. 2 et Dadn. 4; quin etiam, plerumque dotes ita constitutas esse contendunt Francogalli in eo. I p. 58 et 133. ' quod argumentum e silentio petitum nimis audax non est, cum Dem. XXX. concludat dotem numeratam non esse, quod usurae soluino

Sunt, attamen constitutam.

23쪽

aueis uxoris reddendam sive quod matrimonium, cuius causa dos data est, non iniit, sive quod matrimonium solutum est retineat. ΑΡ' p. 19 sqq. Sed hae res minime congruunt cum eis, de quibus modo locuti sumus, neque intellegimus, cur tantas usuras solvat pater aut qui dotem constituit pro dote debita, quantas maritus pro dote non reddita, cum pater sua sponte dotem constituat, maritus eam reddere legibus cogatur. Neque quicquam colligi potest ex altero argumento permagnae extant Virorum doctorum dissensiones de ippo I. sit. II 113 - Ditten, Syll. 818, quas ab ovo retractare eo minus meum est, quod copiose de titulo postremus egit illete l. s. p. 53 sqq. et p. 379. Omnibus omissis, quae huc non pertinent, pro vero habemus ποτίμηρια datum esse amarito Κ Her), non a Pythodoro, mulieris κυρίου Dareste) 18ri,

quae invenimus, solVenda fuisse a marito pro dote retenta Κοehled, non a Pythodoro pro dote non numerata Dareste). Haec fers mihi adferenda erant, ut demonstrarem haud ita parvi momenti esse novisse Polyeuotum pro debita parte dotis usuras non solvisse, cum alii censeant has usuras esse legitimas; sed iam redeundum est. Triginta minas olyeuctus genero persolvit, sed pignus illud, quod sponsus praestare solebat dποτίμημα cf. p. 20 ut de dote recuperanda uxori eiusque cognatis caVeret, actor non dedisse videtur, quod mirum non est, nam hanc hypothecam, quamquam in usu erat, legibus praescriptam non fuisse aliis quoque argumentis probatur cf. Harpocr. s. V. ποτιμηταί εἰωθεσαν δε καὶ οἱ τοτ . . . Aειν παρὰ το ἀνωδς ωςπερ τεχτρύν τι της προικὰς ξιον simil. Aker necd. I p. 23; eauctet I 332. Contra Polyeuctus pater genero pignus dedit pro dotis parte debita, quod eodem nomine ποτίμιημα significatur. De usu huius Vocis nonnulla praemittenda sunt, nam quod dicimus actorem ut sponsum ἀποτίμημα non dedisse pro dotis parte accepta et Polyeuctum genero ποτίμημα praestitisse pro dotis parte non numerata, 'eadem Voce duo pignora' significamus, quae valde inter se

Τ eis, qui de ippo scripserunt, diligenter a sileto I. s. conlatis addas Guiraud, a proprisit lanciere e Grece 1893 p. 284; halhelm R.-A. 7 adn. 2 et 163 adn. ad lin. 55 Beauchetes 298 Dittenb Syss.' I. s. Robertf-Garener: Introduci. to gree epigr. II 190 p. 496, qui omnes stant a Rudolpho Dareste cum Utrico oehler facit Curtius in Bursinn, Jahresber. X 1878 p. 38. ' in eis, quae sequuntur, nomen pignoris non Solum imponimus pignori, quod in manum traditur Faus fand), sed etiam hypothecae simili modo Graeci voce ενεχυρον utuntur de hypotheca cf. ΑΡ' 690; Ditionb Syll. n. 828 adn. 4 Thatheim .-Α. p. 100 adn. 1.

24쪽

differunt Quid igitur hac voce indicatur, quantum quidem spectat ad res pignoraticias γ': zR''' Apud oratores Atticos, in inscriptionibus, apud lexicographos Vox ἀποτιμημα et quae eum ea cognata sunt plerumque de his duabus

rebus usurpantur:

1. impuberum tutores aut sua sponte aut legibus coacti ab archonte petunt, ut pupillorum rem familiarem elocet μισυ ἄκτις οικου). Quam qui conducunt, de suis pignus dare debent pro bonis conductis, quod pignus ποτιμημα nominatur. mediis oppigneratis cippi δροι affigendi sunt, quibus quanta sit oppigneratio indicatur. ΑΡ 363 693 Schulthes Vormundactast nata aulachem Reelit 188 p. 157 sqq. Beauchet II 52 sqq. idem apud Dar.-Sagi. S. V. μισθ' οἴκου 1904. Hi omnes scriptorum adserunt locos, qui in censum veniunt: cippos collegerunt Francogalli in remello

p. 108 et 502; nonnullos addidit Hiigi l. s. p. 67 novos quosdam publicavit Ziebarth, ligungaber de Beri Αhad. 189 p. 664 de eis qui in I. s. recepti sunt, egit Larfeld, andbuch de ait. Instar II 1902 p. 931.

2. Sponsus, cui dos a patre tradita est, pignus de bonis suis praestare solet, cui idem nomen ποτιμημα est, ne dote abutatur nihil enim habet nisi usum fructum neve matrimonio soluto eam retineat. Cipporum usus idem fere est, nisi quod penes parte est

δρους affigere, nihil lege statuitur cf. ΑΡ' 518 Thathiam apud Pauly- 88. V. ποτιμημα; Beauchet I 332 sqq. Nonnulli cippi I. 3. I 1136, 11 41, 1151 Ziebarin I. s.

n. 21 ita deleti sunt, ut nesciamus, qua de causa ποτιμημα datum sit, sed cum in tot cippis, qui aetatem tulerunt, vox ποτι- ριημα non adhibeatur nisi de pignorum generibus adhuc tractatis,h0s quoque titulos alterutrum genus respicere suspicari licet. Haec ipsa pignora cur Attici eodem nomine complexi sint, facile apparet: Qui pupillorum bona conduxerunt, usuras, de quibus archonte

adiutore ΑΡ' 362 convenit, solvunt, sed ποτιμηριατος domini

ipsi manent neque unquam domini esse desinunt, si die constituto fenus solvunt et bona imminuta pupillis adnitis reddunt. De antichresi' igitur, quam vocant, cogitari nequit, nam conductore ex bonis pupillorum fructus percipiunt et usuras constitutas solvunt; pignoris ipsius fructus pupillis aut eorum κυρίοις non traduntur. cf. latneres 283 Schulthes 167. Neque dissimilis est res, cumagatur de dote qui mulierem desp0ndit, in possessionem ποτερις- antichresis locum habet, si reditor pignoris fructus accipit pro debiti usuris. Beauchet III 12.

25쪽

- 21 ματος a marito dati non Venit, nisi hic laedit leges, quae extant de dotis usu fructu et restitutione. Ne hic quidem de antichresicogitari potest, nam qui dotem constituit, usuras omnino non accipit. Mirum enim esset maritum et dotem accepisse, ut eius fructus caperet, et fructus sui praedii pignori oppositi ei committere qui dotem constituerit. Ita si res esset, nescio cur os constitueretur. cf. latne II 68. S8 eum haec duo pignorum genera, quorum naturami modo exposuimus, plerumque in censum Veniant, ubi ποτιμημα commemoratur, nullo iure Darestium generaliter pl. iv I 165 adn. contendisse apparet: hi ne aut pas o lier que dποτιμημα est pluratisne antichrgse Uune hypotheque. μNonnunquam autem Vox ποτίμημα adhibetur de aliis pignorum generibus. Atque primum quidem quid ex oratoribus et inscriptionibus de hoc usu cognoseatur videamus: 1. ποτιριηματα data esse, ut bonis publicis caveretur, docent: a I. s. II 105 - Dittenb Syll. 534: iraeenses fundos quosdam elocant et conductores securitates praebere iubent: τοις μισθωσαμενους πῆ , δραχμὰς καθιστοναι ποτίμημα της μισθωσεως ἀξιοχρεων ' τοι δε εντος Ἀραχμον IIνητην πο- διδύμενον τὰ εαττου της μισθωσεως Nostra hoc loco interest c0mperire ποτίμημα posci, cum pagus locet fundos quid verbis insequentibus indicetur, accuratius explicare nequimus satis sit commemorare nos praeferre sententiam a Ferdinando ligi p. 39

Beauche ΙΙΙ 199 adn. 3 prolatam ei, quam probant Francogalli in recuei I 270 Dittenb. l. s. adn. ) cf. praeterea ΑΡ' 24 adn. 704 Sehulthes 166.b I. . II 570: lothenses per magistratus pecunias mutuaS dare decemunt ei, o his πείαο τοτ δανειζοντας ρχοντα ς τιμηJματι et ἐγγυητῆ. Supplevit τιμή ματι Sauppe in us Rhen. v0l. IV 291 aptius, quam oech C. I. Gr. Ι 8 p. 122 ρκοτωτι

ἀποτιμματι, neque dubium est, quin τιμημι hoc loco sensum habeat ποτιμqματος, cuius usus alterum exemplum praebet Lysias teste Harpocratione . V. τιμημα fortasse etiam conferri potest titulus en Newton Inscr. brit. Mus. IL 1883 n. Tr lin. 98: γλ naturae ἀποτιμημάτων obloqui videtur Dem. XXX 2 et 2 quo loco Demosthenes ποτίμιηρια ab Aphobo Onetori datum non esse inde concludit, quod fructus pignoris non Onetor sed Aphobus percipit. Sed hoc consideres adversarii contendunt matrimonium esse solutum, dotem non redditam. Quod si verum esset, merito Demosthenes exspectaret fructus pignoris capere Onetorem cf. latne II 69. ' cf. ecuei I p. 82 non receperunt hos versus Collit BeehteIIII 2, p. 23.

26쪽

eippus aliis de causis magnas praebet dissicultates idem enim praedium ter pignori oppositum est, bis invenimus ὰσιν ἐπὶ λυσει. semel ποτίμημα atque quae ratio intercedat inter pignora dubium est. f. itzi p. 124 aliter ganto arciu-epigri ut XX 189Tp. 112 adn. 15. 3. Pignus datum pro dotis parte debita ποτιμηρια Vocatur in oratione Demosthenica, quam tractamus. Quam rem confundendam non esse cum ea, de qua exposuimus sub num. 1, apparet; ne fieret, iam monuit Boechh, Meine christe IV, 163 adn. 4.a Huc pertinere verba tituli enii supra laudata opinatus est Thatheim .-A. 99 adn. 4, ita ut domus Philemoni oppignerata ait pro dote non numerata pignus datum esse hilemoni pro bonis pupillorum, quae locavit, censuit Newton l. s. p. 150 de alio pignore qui cogitabit, refutari non poterit, nam Vox τετιμηται n0n obstat.

ματα vocari pignora a socero data pro dote debita plerique docent velut redues I 125), sed recte haec ποτιμ ματα constituta esse a marito pro dote accepta contendit Hiigi p. 44. 4. Contendunt Francogalli in recuello p. 124 ποτιμηριaτα non solum dari a conductoribus pupillorum bonorum, sed etiam a tutoribus, qui ipsi bona administrent. Quam sententiam ut confir-λ liceat suspicari fundum quendam tribulibus pignori datum de quo

litem extitisse docet Is digm 4 Thath. idem nomen habuisse ἀποτιμημα, quamquam Dionys Hal. de D. 10 generaliter: τὰ χωριον πεκειτο τοῖς Obadταις); of ΑΡ' 24 adn. 701. Ἀξε τῖν ἀποτιμηθέντων occurrit in Is segm. 29 Τhatheim , sed ne hic quidem, quibus de rebus agatur perspicuum est; cf. uermann Jahrb. f. l. hil. XXIX 1884 p. 364 Schulthes Vormundsch. p. 159 adn. 1. dea. s. II 1137 supra egimus p. 19ὶ alter titulus est mor-ginus in quo ἀποτίμιημα praebetur Κλεινοκράτει ιμ αγδρου. tque Κλοενοκράτει derivandum esse a κλεινοκράτης, nomine masculino, arbitrantur Radet et aris, uti de corr. heli. XIII 1889 p. 344 Fic et Bechiel Die griech. ersonennamen 189 p. 169 et 174 Ditte . Syll. III p. 66; nos Κλεινοκράτει cum Viro . iisi ducimus a κλεινοκράτη nomine mulieris, quamquam apud Atticos haec nomina cum stirpe κρατ composita excidere solent in κράτεια cf. Bechiel Die altischen Frauennamen 1902 p. 22 alibi enim exeunt in κράτη 'πιεκράτη in morgo ipsa Ditionb. Syll. n. 31 lin. 4 Τιμηκράτη Myconi, Dittenb Syll. n. 817 lin. 1T; Ἐπικράτα heris, uti de corr. heli. VII 1883 p. 61 n. 16.

27쪽

ruent, laudant Ottonem Schulthes p. 166, qui hac de re omnino non loquitur cf. Guiraud propr. lanc. p. 321 adn. 3. Neque ullum locum inVenimus, qui in censum Veniret, nisi Dem. XXX T: Onetor dotem sororis phobo non numeravit, ἴςπερ εἰ τὰ τοὐν επιτροπευοντων χρηματ' ἀποτίμηρια τοῖς ἐπιτροπευομένοις καθεστdναι, νομιζων. Unde nem colliget ποτιμχνέα reVera dari. cf. latner II 88. halhelm R.-Α. 17 adn. 1. Neque scio, quam ob rem Dareste de hac re sententiam mutaverit, nam antea pl. iv I p. 85)probavit, quod nobis probabile videtur.5 Ad res pignoraticias non pertinent: Dem. LIII 20 ταπε- τιμιησεκ, Dem. XL 27 χωρις των εἰς τὰς χιλίας ἀποτιμηθέντων, ibidem ἄν ὁ Πολυευκτος προπιπετιμησε v. I. προςαπέτεισε)

δοῖναι τὼ χρεος. Neque lexico graphi ignorare videntur ἀποτίμημα non solum adhiberi de duobus illis pignorum generibus. Incipiamus a Polluce: cum ceteri lexicographi pignus aestimatum datum esse moneant, si bona pupillorum elocantur, hic non loquitur de μισθωσει οἴκου, sed in universum de μισθωσει VIII, 142 ποτίμημα δ'εστιν

τας αισθωσεις. Quod quin de industria fecerit nemo dubitabit, qui inscriptionum usum noverit. Neque minus valet quod apud Harpocrationem scriptum legimus v. ποτιμηταί ὁ δαψτὼς λύνος ααὶ ἐπὶ τοὐν λλων φλημὰτων, hoc est: ποτίμημα datur non solum pro dote accepta aut bonis pupillorum conductis de quibus antea verba fecit Harp0cratio), sed pro quolibet debiti genere, pro

omnibus negotiis in quibus contrahuntur obligationes eadem Verba Suidas V. ποτιριηταί, ekker necd. I p. 437. Idemque censuisse videtur Hesychius, cum diceret generaliter . ποτιριa σασθαι τδ

Si quae contulimus perlustramus, statuere possumus ποτιμ ματα in primis appellari pignora data a marito pro dote accepta aut a conductoribus patrimoniorum pupillorum pro his bonis, sed non deesse exempla, quibus demonstratur eandem vocem adhiberi de pignoribus alias ob res oppositis. Utrum voce initio sola duo illa pignora significata sint, postea etiam alia, an inde ab initio complura pignorum genera idem nomen habuerint, certis argumentis diiudicari nequit; sed sunt, qui illud non sine veritatis specie pro

Quaerendum autem est, mum omnia haec pignora inter se

28쪽

- 24 eonferri possint. De duobus illis supra iam locuti sumus alterum alteri satis simile est praecipue conferas, quae exposuimus de dominia et de antichres p. 20. Cetera et ab his et inter se differant primum quidem quantum respicimus creditores: ποτιμ ματα dantur pagis, eranistis, gener a socero, nescio quo pacist Philemoni deinde quantum spectamus debita dantur enim ποτιμ ματα pro bonis conductis, pro pecunia mutua accepta ' pro pecunia debita. Sed sint condiciones dissimiles, hoc omnium πω τιμιημὰτων est pignoris dati dominus manet debitor i. e. omnia dποτιμa ματα sunt hypothecae Antichresis autem, quam ab illis duobus abhorrere vidimus, hic locum habet et reapse invenire in Demosth. XLI, quod paullo post demonstrandum erit. Quae cum ita sint, infelici fortuna accidit, quod virum doctum Sgant arch.-ep. . XX p. 106 sqq. cum demonstrare studeret quomodo ποτιμηματα differrent a ceteris hypothecis nonnulli ex titulis adlatis fugerunt, quibus quod exposuit satis conquassatur. Suspicatus enim est dποτιμῆματα ceteris hypothecis ita antecellere, ut et praedium pignori oppositum publice taxaretur et hae pign0ra peculiari lege orationis nostrae memoriae tradita protegerentur neminem autem hanc hypothecam ita privilegio exornatam accepisse nisi qui dignus esset singulari tutela feminas et pupillos. Cui sententiae multa obloquuntur tituli enim ab milio ganto missi docent ποτιμηριατα non solum dari pupillis aut feminis, sed pagis,

eranistis, Viris privatis ex oratione autem adversus Spudiam habita patet actorem, non uxorem eius ποτιμημα accepisse, cf. Verba:

l. s. p. 109.

Neque habemus, cur censeamus praedium pignori oppositum publice taxatum esse, quia hoc tum solum factum esse traditum est, cum ageretur de μισθωσει ἴκου atque ut concedamus pag08 quos ποτιμηματα poscere noVimus, per pagi magistratus pignssoblatum taxari iussisse factum hoc est, quod agis ipsis ποτιμηματα danda erant. Veri autem simile non est magistratus adfuisse, si gener pro dote accepta aut socer pro dote non numerata ποτιμημα daturi erant. Neque igitur hoc ποτιμηματος

proprium esse existimare licet.

λ πρam ἐπὶ λυσε in universum in usu fuisse videtur, si pecunia credebatur, cf. migi p. 8 8Wobost Bettrage gur mech. Rechtagesch. 190 p. 80. Quod mirum n0 est, nam magis caveri ei exspectamus, qui pecuniam mutuam dat, quam qui bona elocat; nam multo maius est periculum amittendi. lothenses autem satis habent pro pecunia credita

29쪽

Quid vero de lege commemorata dicendum sit, alias Viderimus es. p. 27), hoc loco haec statuere satis habeamus concedamusv0dem ποτίμημα pedetemptim esse prolatam; attamen constare videtur hanc legem latam esse cum ἀποτιμήματα non solum darentur pro dote accepta et bonis pupillorum conductis, sed cum eodem nomine aliae quoque hypothecae significarentur. Nos enim censemus Demosthenem XLI, 6 hanc legem suo iure adferre, cum agatur de pignore dato a socero pro dote non numerata, neque putamus propterea pudiam contendisse: οὐ δικαίως πετιμησε την οἰκίαν

datum erat, cum alia hypotheo danda fuisset Sgant l. s. p. 111), sed quod iudicibus persuadere studebat, olyeuctum ab uxore et genero actore commotum esse ut ἀποτιμημα daret, quamquam nihil debebat; s. p. 30. Re vera igitur hac lege proteguntur ἀποτιμ 1μιατα, sed lata est, cum Attici Voce ποτιμημα complecterentur complures fortasse omnes hypothecas, non s0lum eas, quas traci Vitraganto. Haec fere nobis de natura ποτιμημοτων Xponenda erant, iam Vero nostrum est quaerere, quibus condicionibus a Polyeuci id dποτίμημα datum sit, quod testamento eum praestitisse scriptum

legimus gis. Atque monendum est olyeuctum, cum filiam desponderet, pro '': .ia

misisse actorem deeem minas accepturum esse, si ipse mortuus esset a Polyeuoto

Sed cum moriturus esset, non habuisse videtur, unde genero pecunia numeraretur, nam si pecunia parata fuisset, pignore vix pus suisset dies solvendi prorogata, ποτιμημα datum est. Usuras autem debiti actorem adhuc non accepisse supra tibi persuadere 8tuduimus, sed cum pecuniam tempore constituto si e Polyeuctom0rtuo non acciperet, eum inde ab hoc die fenus percepturum esse e spectamus, donec debitum solutum erit. Quis vero pecuniam debitam persolvet olyeucto mortuo et unde actor usuras accipiet γQuamdiu Leocrates heres futurus Polyeucti erat, ne socero mortuo damnum acciperet, actor non timebat, sed cum ille de familia decessisset et actor ipse pudiasque heredes futuri facti essent, actore corpore hereditatis debitum eiusque usuras accepturus, ut d0mum

pignori opponat et oppignerationem δροις affixisy confirmet, socero Persuadet, qua ex domo habitationum mercedes' Spudia invito pro

3 miramur, quod complures ippi commemorantur quamquam in domus pro uno debito oppignerata est; nescio an hoc pendeat ex

domus natura et situ. ' gra τὰς μισθῶσεις κομίζεσθαι eadem Vocis μίσθωσις noti in-Venitur apud Isaeum V, 1l, 3b XI, 2 lagm. 29 Τhathoim); apud Dem.

XXXVI, 51; XLIIIJ, 8 ii titulis Q. G. II 1055 lin. 6. 1058 lin. 17;

30쪽

usuris illius debiti cogere studet hypothecam habemus coniunctam cum antichresi quid actor pignore accepto lucratus sit, apparet et ipse habet, unde usuras accipiat, olyeuctus moriturus nomen debitum extare confessus est, eius heredes secundum legem de ποτι- μιήμασι latam de debit litem intendere non possunt. Sed domus possessionem aut dominium actor adhuc neque adeptus est nequct nostra sententia adipisci studet, nam domus ποτι si ματι obligata est, ποτιμήματα autem ut hypothecae apud debitorem i. e. hoc loco in hereditate manent. Quae cum contendimus, negamus diem debiti solvendi iam Venisse, nam si hic dies venit, creditori debitore non solvente, licet in pignoris possessionem ingredi, quod Graeci vocant εμβαίνει τJ Atque si ita res essent, hac in oratione actor usuraAdomus percipere conaretur, non quod cum Polyeucto ντίχρησιν constituisset, sed quod debito tempore constituto non soluto in pignoris possessionem ingredi posset Spudias igitur eum non solum impediret, ne fructibus domus uteretur, sed etiam ne in domus possessionem Veniret. Hanc sententiam secutus est Hitri p. 93:

cimus cum eis, qui de antichres cogitaverunt Dareste l. iv I165; halhelm R.-Α. p. 89 adn. 3 quae verba halheim non recipit in .-Α.M); Beantae I 294.' Nam primum quidem actor nusquam contendit domum sibi tradendam esse, sed conqueritum quod impeditur, ne fructus capiat deinde olyeuctus pignus dedit,

cum se moriturum esse sensisset, quinque diebus antequam mortuuAest. Quod cum faceret, non id egit, ut pignus modo datum auuo post in actoris possessionem Veniret, nam hoc si voluisset statim genero domum aut domus partem pro illis decem minis dare potuisset. Immo ero olyeuctus, cum pecunia praesens non esset, seiVit105 lin. 13. De ceteris significationibus cf. e. g. Wasgynglii Die oden-pachi, agrargesch. Papyr.-Studien 190 p. 9.y utrum in possessionem an in dominium pignoris creditor Veniat. dubium videri potest qua de re, quam hoc loco in medio relinquere licet conferas velim Ηitzi p. 82; halhelm R.-Α. 103 adn. 3.' similiter res explicare videtur Buchsenschnt Besit und merbi griech Alterium 1869 p. 493: Haupisachlic murde dies Form Ac πρασις ἐπ λυσει Woh in dem Falle angemendet, da de Ertra derHypothe dem Glaubiger stat der insen ubertassen urde Spud B. Res recte exposuit, sed eis nomen falsum dedit, nam πρασις ἐπὶ λύσει iu