장음표시 사용
41쪽
viduae, nam fratres marito sororis mortuo eius κύριοι esse solent,
si neque pater neque filii adulti extant. Neque desunt alia vestigia quibus nisi suspicemur fratres, praecipue Aristogenem, sororis χηρων esse Aristogenes adfuit, cum Polyeuctus moriturus Spudiassi sibi duas minas debere profiteretur gra), ristogenes Spudiam de testamento a Polyeucto facto certiorem facit g 18 19), apud Aristogenem τα ρομιματα obsignata deponuntur g 22). Quae
omnia non casu facta esse identur, sed quod Aristogenes verbsimiliter una cum Leoerate aut aliis fratribus sororis κεθριος erat diis 'ριοι igitur etiam adfuerant, cum illa pecuniam mutuam daret. Quo in loco interpretando non sine causa morati sumus, nam ex hoc solo aliqua quidem ex parte cognosci potest, quae fuerit o diti κυριου mulierum Atticarum, quoad spectamus feminarem ius rentrahendi, nam qui praeterea adferentur loci partim quod o co-Moediis sumpti sunt, partim aliis de causis idonei non sunt ad has quaestiones diiudicandas. cf. an de E p. 158 sqq. BeauchαII 354. Eo magis autem dolendum est, quod ne hic quidem res ita tradita sunt, ut omnes dubitationes tollantur. Si recte exposuimus de verbis tractatis, lex ab Isaeo comaeemorata Demosthenis aetate ita valuisse videtur, ut mulieres ne-g0tia, quae unius medimni hordei pretium excederent, μετα κυριονωntraherent. Num antea feminae eadem negotia διὰ κυρίου, non μετὰ κυρίου transegerint, nescimus, sed Verisimile videatur, nam illa lego mulieres cum liberis plane aequantur, velim omittRs, qu0 liberis omnino non mulieribus πέρα μεδίμνου κριθῶν contrahere non licet , liberi autem certe διὰ κυρίου contrahunt.
quibus de rebus iudicium proferre eo difficilius est, quod voces διὰ ητρίου et μετὰ κυρίου, ut diximus, apud Athenienses non in- Veni tur. Attamen res Ipsa noVisse videntur mulier διὰ κυρίου in matrimonium datur, et inruga p. 52 Beauchetes 133, II 371; mulieris causas apud iudices διὰ κυρίου aguntur, Linruga l. s.; Beancheta 371 sqq. Wenger 126 adn. 2 et , qui omnes monent testimonia non deesse, quibus scrupuli moveantur; mulier, si recte iudieavimus, μετὰ κυρίου negotia contrahit. Ut summam faciamus primo quidem omnibus in rebus κέ ριος pro muliere egisse videtur, paulatim eius potestas ita diminuebatur, ut feminae omnia μετὰ κυρίου expedire possent quod papyris demonstraturi. Quarum rerum initium in Attica quidem factum esse videtur a mulierum iure contrahendi. Νeque solum pecuniam Iebitam, sex etiam alia quaedam iuPolyeucti uxore accepta pudias in hereditatem inferre recusato phialam σκηνην, alias res.
42쪽
1. phialam tuam Demophilo cuidam pignori dederunt, qui eam etiam nunc in possessione habere videtur. Agitur enim de pignore in manum tradito Faustptand): res oppignerata in creditoris posse aione est, quamdiu debitum extat; cf. Hilavi p. 94, 115. Atque una cum phiala pudias χρυσια Demophilo oppigneravit, sed ea
quoque a Polyeucti uxore data esse et ab actore reposci ex Demosthenis verbis non cognoscitur, quin etiam, ne hoc putemus, impedimento sunt Verba ἐκ νενηνοχασι κεκομισμένοι ταυτην qua de re erraverunt Callime Le droit de success. 16git a Athenes
1829 p. 200, quem sequitur Beauchet ΙΙ 650; aber in nemo
2. σκηνῆν acceperunt: cuius Vocis quae notio sit, non constat Harpocratio . V. μηνι adnotat: εοικε δὴ σκεως τι ειναι, περ
οἱ μεν κοσμον τινὰ γυναικεῖον εἶναί φααν, οἱ δε σκιὰδειον. et Photium . eod. v. et tym Mun. p. 16, 3 similia Behkeranecd. I 303 . . . O δ ειδος κοσμου γυναικειου, οἱ δε σκευος τι sτω καλουμεν- Νaber autem exicographis fidem denegati. .: Mihi crede Harpocratio non magis norat, quid esset Merivii, quam tu Vel ego μ, in primis quod σκευήν quam mutationem per se satis lenem proposuit Demostheni esse reddendam sibi persuasit.
Nobis non Videtur esse, cur mutemus quod traditum est, praesertim eum lectio σκευν eis argumentis, quae adfert aber, non c0mprobetur.' , Ex contextu satis apparet de mundo muliebri hic sermonem fieri. Nescio unde hoc cognoverit. Rem confirmabit str-gumenti auctor etenim actor πιδείκνυσιν si Σπουδίας μενδεται
τας κεν γαρ τριοκοντα μνὰς αὐτδ ετ αρνύρου φησὶ λαβεῖν, τας-δεκ' ἐν ἱματίοις καὶ χρυσίοις, α καὶ πλείονος ς δέκα μνῶν
εἶναι ξια. μ' argum g 2. Quae verba petita sunt ex g T, sed illa μοτι certe non referenda sunt ad hanc σκευήν abero pr0batam illo loco actor demonstrat τα ἱμὰτια pudiae doti esse addita quomodo fiat, ut hoc loco postulet, ut eadem μοτι conferantur in hereditatem Itaque retinemus Vocem σκηνι ν, quamquam, quid significet, non plane apparet.
3. multas alias res quae ne nullae sint, timeo; nam actor libentissime exempla cumularet, si fieri posset. Atque sunt qui phialam. σκηνῆν ceteras aes commemorata8 umbraculum voce σκηνη significari iudicant Schaefer in ed Lond. VII p. 9 Scherling de vocis σκηνη quantum ad theatrum Grae- eum pertinet significatione et usu diss. Marburg 1906 p. 7. - De VeStemutata σκηνην invenimus apud Nicephorum Basil. Wala hel. r. p. 27 I. 20 et 428 I. 15. ' Ρost aberum coniecit σκευην eisdem causis permotus Richards
43쪽
hsidiae dono datas esse arbitrati ex his versibus efficiendum esse censeant dona, quae in li heredes futuri ante testatoris nortem acceperint, illo mortuo in hereditatem esse conferenda; Bassen p. 85 Cail mer res de succ. p. 200, Beauctet III, p. 650. Sed neque ex hoc loco patet ea, quae in censum Veniunt, tin datas esse, nam ex Verbis νιολην μεν γὰρ λαβοντες ταρα' Πολυεώτου γυναικος et σκηνην δῆν χουσι, quibus condi- villibus res datae sint, non cognoscitur, Τ neque is ipse, qui hereditatem reliquit, res dedit, sed uxor eius aut vidua. onamus reStillo datas esse fortasse conferendae sunt, quod Polyeucti vidua hereditatem nullo modo diminuere poterat, quippe quae non eius ominium sed usum fractum et administrationem haberet, non quod ossinia a testatore ipso data reddenda sint. Νeque Beauche l. s. ut suam sententiam confirmaret, debebat
balare ipsium M.' 602 adn. 322, ubi nihil de donis. Nihil
obstat quominus putemus viduam res pudiae ita dedisse, ut ipsa adnua in hereditatem redderentur, aut quidem actorem causam ita sibi fingere.
Transgrediamur ad tertium crimen Actoria uxor, fortasse quod ex filiabus olyeucti maior natu erat, die festo, quem Vocant τὰ Nεμεσια, ' patri defuncto ita parentavit, ut unam minam consu-neret. Quod cum faceret, sororem dimidium pecuniae reddituram esse confisa est, sed Spudias eiuSque uxor, ne hanc partem SolVant, recusant. Qua de re ut iudices faciat certiores, actor multo minus laborat, quam de ceteris criminibus in ea parte orationis, qua probationibus artificialibus, quas dicunt, se suo iure pudiam in id Vocasse demonstrare studet, ad hanc rem nullo Verbo redit. Seque hoc mirabile, nam nihil firmare potest, nisi uxorem re Vera pecuniam in patris honorem impendisse. Sororem autem dimidium reddituram esse Spudia non renuente actor et uxor SperaVerunt, ερ nulla hac de re pactio extitisse sidetur escio rum etiam cf. Guiraud cla propr. lanc. p. 230 cle texies se huius loci ne
Iane pasta'une donation e regie.' τὰ ωριέσια non commemorantur nisi hoc loco quod exicographis hac voce exponunt, hinc hausisse Videntur cf. Harpocr. Suid. Behk.,
necd. I 282 plerique docent τὰ Γενέσια ab his nomine tantum disersa esse Schoemann-Lipsius, Alter tumer II 497; etersen in Jahrb. f. Masa. Philol. vol suppl. Π 1856l5 p. 345 Augustinommsen Feste de Stadi Athen 1898 p. 17 adn. 4; sicrivat apud Daremb.-Sagi. s. V. natat. die8, adn. 13 alteram autem sententiam sequitur Rohde: syche I 236 da. 1, ad quem accedit Stengel, Die griech. ultusalteri. 1898)p. 200 adn. 9.
44쪽
panes his verbis iudices ad aetoris partem perdueantur, quippe qui inato iure fieri putent, ut filiae es noti eisdem conditionibus in hereditatem vocatae aequis partibua patri parentent of AΡ. 601 Attamen nemo neget stricto iure actoria ansam haud ita bonam
esse, cum eius uxor minam impenderit neque ei cum sorore sn-
venerit de parte reddenda. Hoc aetoris crimen eum ceteris non arcte cohaeret initio enim orationis, quibus de causis lis intenta sit, aetor dicit: varaea μαι ὀ τοὐτον περι τῶν καταλειφθήπτω διχοζεσθαι, sit re vera, quae pudiae crimini dat, hae re mima hereditatem speetant sit mercedes ex domo oppimerata cogere sibi liceat, i. e. ut pudias debitum decem miniarum ex hereditate solVendum esse confiteatur deinde ut nonnulla nomina, quae Spudias debet hereditati, conferantur. Sed quod terito loco Spudiae opprobrio dat, ad hereditatem non pertinet Spudias semiminam debet actori ipsi, non hereditati Actor igitur hoc crimen ceteris adiunxit, non quo ageretur de eadem hereditate, sed quod omnia in medium proferre volebat crimina quandoquidem adversarium in iudicium Vocaverat.
Ρostquam autem crimina narravit probationibusque et inartificialibns et artificialibus firmavit, ipse orationi finem imponi posse concedit; g 25. Attamen ad primam querelam, quae est de mi oppignerata, rediens hanc sibi in primis curae esse patefacit: pddia contendet se ipsum dotem triginta minarem accepisse itaqd' actori triginta minis acceptis non licere adfirmare Polyeuctum deeem minas debuisse. Quibus obiectionibus ut obloquatur, actor rati0nem subducit, qua demonstret Spudiam non triginta sed quadraginta quin etiam plus quadraginta minas accepisse. At nescio an ipse parum sibi fidat, nam priusquam accedit ad rationem ineundam exponit olyeucto licuisse alteri filiae maiorem, alteri minorem dotem dare, penes Spudiam autem fuisse filiam in matrimonium non ducere exornatam minore dote. Ceterum concedit Spudiam pecuniae paratae non plus triginta minas accepisse neque tamen eum detrimmentum cepisse ratione subducta probare studet g T. Quam n recte intellegas, Velim haec consideres pater qui filiam despondet, dotem dare solet et praeter dotem saepius dona nuptialia dona id mariti dominium veniunt, de dote ipsa fructus percipit matrimoni0 soluto dona apud maritum remanent, dos reddenda est. Fieri autem potest, ut dona doti accenseantur et pareant legibus, quae sunt de
dote ἐντιμιασθαι ἐν προικί); velut μιήτια καὶ χρυσία ut 0n
dantur aut doti adnumerantur cf. Schoeman ad Is p. 206 Thal- heim R.-A.' p. 76 adn. 6 Beauchetes. 283 atque eaedem ae
45쪽
Huc pertinent quae actor hoc loco explicat filia a Spudia ducta ex matrimonio priore cum Leocrate contracto mundum et vestes secum tulit, quae plus Valent decem minas. Neque hae res, ut Spudias contendit, in donis nuptialibus praeter dotem missis numerandae sunt, sed in dote a socero data. Namque si rus comparabit ea, quae actori dono data sunt, cum eis rebus, quas pudias accepit, eadem fere esse cognoscet, si Vestes illas et mundum pudiae doti accensa, non dono data esse censebit Spudias igitur res ita computandas esse contendit: udias accepit:
actor accepit: 30 minas mundum H dona dotem dona nuptialia 3 in - dona nupt.; dotem
iniuria poscito minas, tamquam dotis debitam partem. Actor autem res ita discribit: 30 minas i mundum 10 minarum 8pudias accepit:
dotem 40 minarum 30 minas dona nust. - dona nupt. dotem 30 minarum
suo igitu iure petito minas, quibus dos compleatur. Quae ratio, quamvis sit implicata, tamen in universum dilucida est; sed insunt nonnulli loci, qui digni esse videntur, quos adcuratius tractemus incipiamus a vectis , ἔχω μιονον, quRemendosa esse censet Wolfius apud Dind. l. s. p. 1179: sed fortassis in hac obscuritate avosργημν τι ητορικον ἐμνολυει. 'quod Veri speciem non habet, nam cur Demosthenem, qui rationem 8atis probabilem iniit, hac in re minore, qua contextus obscurari n0n potest, consulto Verbis minus perspicuis usum esse arbitremur γNeque magis probamus, quod proposuit Reishius eod. l. Verba paulio insolentius traiecta ita in constructi0ne esse ordinanda, ut μύνονρ0niungatur cum παραπλῆ na; μνύνον autem subicere hanc senten
46쪽
esse censet: ἐγω ἄπερ περιφέ μοι χωρὰ της προικος, ω ἔχω μονον, α προς τα τοsτε δοθέν κτλ Neque tamen habere
videmur, cur verba tradita mutemus. Contendit enim actor se d0ha tantum accepisse, quae dona esse aequalia donis pudiae, non illius donis et mundo muliebri, id quod ille adfirmare studet. Neque ana- coluthum, quod Vocant, intolerabile videtur. Deinde uberius explicanda sunt Verba χωρ ἐς των εἰς τας χιλίας ποτι κηθέντων Quibus quid in universum indicetur, ex ratione inita planum rates dona quae uterque gener a Ῥolysucistaecepit, aequalia sunt omisso illo mundo muliebri, quem ripudiae uxor secum tulit. Neque dubium est, quin recte iam Sohaese l. s. VII, p. 62 contra Reishium m0nuerit de solo mundo cogitandam esse, non de mundo et de domo oppignerata, quae domus in lata ratione in censum omnino non venit. sui mundus significatur verbis τα εἰς τὰς χιλίας dποτιμηθεντα. alio autem loco Dittenb Syll. n. 827 legimus οἰκίαι Ἀποτετιμημέναι εἰς την προῖκα, L . domus, quae in dotis securitatem pignori datae sunt, sed haec vocis dποτι ast notio, quin ad lunc locum non quadret, nemo est didubitet. Nostra sententia ποτιμῆν hic eodem sensu usurpatum est, quo saepe adhibetur simplex τιμὰν rarius ἀποτι astu cf. Her0
Quod hoc loco vox coniuncta est cum praepositione εἰς non cum genitivo pretii, arbitror offensioni non esse, quamquam exempl quibus hunc usum probem adferre non OsSum.
Atque ipsius adnotavit ad hunc locum M. 516 adn. 103: ἡ τὰ εἰς ας χιλίας δραχμὰς ἀποτιμηθέντα on dem in die it-gin ingerechneten is libertiefert Dem. g. Spud. 27'. Quod Verum est, nam Verba pertinent ad mundum, qui mundus secundum actoris rationem quidem doti pudiae accensus est, sed hisce ipsis verbis nihil indicatur nisi mundum muliebrem decem minis aestimatum esse.' Qua in re praecipue obloquimur Darestio pl. MV. I, 163, qui ita Vertit Verba deduction ait de ceu qui Valent et compris our mille drachmes dans a constitutio de dot alte Leocrate. Nam Leocratis doti nostra sententia τὰ μοτια καὶ χυρουσία nunquam adnumerata sunt Quod ut demonstremus, y huius mutationis propositae iam in ait Bereci. III, 1 - 1887 p. 221 adn. 5 Blas ipse in editione Demosthenis 188s mentionem
non facit.' locum tractatum laudat, non explicat Luis: Die repos. ei denati Rednem. Progr. Neustae a. d. H. 188 p. 21.
47쪽
sthenes harum rerum mentionem facit:
neget alterum locum ad alterum spectare; unde non sequitur am-h0bus locis idem verbum a Demosthene adhibitum esse, sed constat fieri non posse, ut altero loco alterius sensus turbetur.
Atque qui probant g 27 lectionem προςαπετίμησε res ita intellegunt Polyeuctus omamenta a se ipso filiae data mille drachmis aestimata Leocratis doti addidit, cum ei ut fili ad0ptivo filiam in matrimonium daret; es l. s.; a1rillea de la c0nst de doty. 166, idem buli de corr. hest VI 1882 p. 599 Dareste l. iV. I, p. 162 63 Beauchetes 290. ' Quam sententiam ut impugnemus his causis permovemur haud ita multum valet qu0d legimus Σπου-- παρα το Aεωκροτους ἔχουσαν τα χρυσία καὶ τὰ ἱμὰτια τὴν γυναῖκ' ελαβεν, nam παρὰ το Λεωκροτους aut ad ἔχουσαν aut ad ἔλαβε referre licet. Sed accedit, quod Veri non simile
est Leocratem dotem omnino accepisse, cum duceret sororem ad0ytivam; cf. p. 5. Deinde si voce προςαπετίμησε significaretur P0 illi contendunt, nonne exspectaremus actorem dixisse α Πολ. προςαπετίμιησε τῶ Λεωκρ πλεονος et χιλίων, non ν προςαπετίμησε πλεῖν τὶ χιλίας Denique ne hoc quidem omittamus qui hoc l0e praeferunt ἀπετίμησε altero loco scribere debent μετετιμ' κει, quamquam omnes codices exhibent μετετ ε)ίκει nam Verba προςαπετιμησε - ἀπετετείκει inter se pugnarent mundus in dotem
numeratus a Leocrate utique aestituendus erat, postquam matri-y in oristo et plusquamperfecto verbi τίνειν praeferendae sunt formae, quae praebent ι; cf. eisterhans Grammati de ait Insehr. p. 180 adn. 1495 et 184 adn. 1521. Beauche l. s. dotem Leocratis cum Spudiae dote confudisse videtur cf. quae de eius sententia exposuimus p. 5.
48쪽
monium solutum est Polymetus igitur non habebat, cur ei deceae
Quae difficultates Omnes e medio tolluntur, si in vulgatam, in 28 omnes codicea secuti scribimus προςαπέτεισε λὶdπετετεικει, quorum locorum haec est sententia praeter alia qndi indicatur praepositione πρύς Ροlyeuctus Leocrati divortio facto persolvit decem minas, ut restitueret, quod filia ab illo coeperat et ex matrimonio soluto secum abstulerat. Quae Vero fuerit natua horum donorum, qua occasione filia Olyeuot τὰ χωοσία καὶ hadtiua marito acceperit, diiudicari nequit cogitandum videtur aut de donatione propter nuptias, quam vocant, aut de donatione inter maritos, quamquam Viri docti adfirmant neque huius neque illius donationis exemplum in fontibus Atticis inveniri, quod ullius sit momenti; of Mittet Reichs und Volhar. 27 sqq. Beauchet III, 137; Ziebari apud avi' m. s. V. δύσις n. II. Sed quoquo
modo haec se habent pretium accipit Leocrates, postquam matrimonium solutum est, pro eis rebus, quas uxori donaVerat. Quae actio intenta sit. Quoniam de causa ipsa exposuimus, quae Videbantur exponenda, .sequitur ut quaeramus, quae actio ab actore pudiae intenta sit.
Atque cum in libris manu scriptis oratio inscripta sit πρὼς Troτ-δίαν περ προικος, non desunt, qui censeant δίκην προικος 386 instructam Dareste l. iv I 152 Barrisseau constit de dot l. s. p. 146 satis caute eier M. 522: is indesse an de liber-schris de Rede egen pudias etWas et tolgere, o dchte cha,ehaupten das auch dieser Fal als lage προικος Vor dem Archon inandeli urde' fidentius eod. l. p. 484. Sed hanc sententiam probandam non esse, his temporibus constat Aristoteles in rep. then. 52, 2 hanc actionum προικές definitionem dedit:
ἐd τις φείλων μὴ ποδῆ, quam ad definitionem non facile
quadrant, quae hac in causa exponuntur cf. ipsius, Berichte derSatas seselista de Wissensch. 1891, p. 57 adn. 1. Quo accedit, quod ad unum crimen actoris pertineret δίκη προικος, non ad cetera quae sunt de rebus in hereditatem inferendis et de semimina solvenda). halhelm, rogr. 1892, p. 9. Firmissimum autem argumentum supra p. 16 iam adtulisse nobis Videmur ad arbitruae publicum causa delata est, itaques δίκη εμμηνος intenta non est, y qui factum sit, ut librarius egregii codicis oriberet προς--πετίμησε, facile est intellectu paullo ante scripsit ἐνετε astro, in priori bus orationis partibus saepissime ἀπετίμησε, ἀποτιμῖμαι, alia.
49쪽
naae hae actiones ad arbitrum publicum non veniunt; δικα προικώς autem in ἐμμηνοι numerandae sunt. Quae cum ita sint, putandum est rationis inscriptione πρὰς ποοδίαν περ προικος non significari genus actionis intentae, sed rationis argumentum; cf. Thathei l. s. Callime apud Daremb.-8agi. s. V. do p. 391; Beaucheto 297. Atque quod is, qui orationem inscripsit, ceteris criminibus neglectis dotis tantum men-60nem fecit, cum scriberet 'περ προικώς, nihil habet offensionis, cum ab hoc crimine aetor initium faciat orationis et in hoc inprimis haereat. Similiter Demosth. oratio 7 inscribitur περὶ Houm σου, quod primo loco agitur de alonneso. cf. Schaefer Demosth. und s. est II 440 Blass, ait Bereds. III, 2 p. 138. Ex eis autem, qui dotis actionem instructam esse nobiscum negant, alii de aliis actionibus cogitaverunt: de δικη συμβολαίων παραμ ως Caissemer et eauchet d. s. nisi Verbis τέως ιεν ὁ Λεωκροτης ην κληρονομος τῶν Πολυευκτου, πρὰς ἐκεῖνον P τ συμβολαιον. Sed haec quoque actio ad primum tantum
erimen quadraret, non ad cetera. Deinde halhelm l. s. et apud
quae cum omnia actoris crimina complectatur tum commendetur Verbis
12 καὶ νῆσει ποντα ταυθ' ἡ ἐριου πεισθέντας καταχαρισα- σθαι, καὶ τὰ Λι τερα πολλὰ καὶ ριεγὰλ βλὰπτεσθαι, καὶ δίκηνώληχεναι μοι. . Die orte enthalten eradegu einenininweis
aut dio genannte Art dor lage. μ Hanc actionem tam generalem esse, ut etiam hac in causa intendi potuerit, non negemus, sed Xyoce βλὰπτεσθαι firmum argumentum nequaquam sumi potest; nam caveamus ne putemus δίκην Domi esse instructam, ubicumque Vox 'idπτειν occurrit a quae Thatheim ipse exposuit apud auly-Ni88. l. s. Deinde ut Spudias actori hanc actionem intenderit; non sequitur actorem pudiam eadem actione in ius vocavisse. Nonne Vero, si Thatheimii sententiam probaremus, exspectaremus ditem
haec acti rectius appellatur δκη συμβολαίων cf. ipsius ΑΡ' 697 adn. 599, ad cuius sententiam Beauchet ipse accedit IV, 4l adn. 2.' Etiam pudias ad iudices confugit et actori litem intendit: ἀντιγρα νὴ cf. ΑΡ' 862. Atque actor nomen Spudiae prior detulisse videtur, nam huius ausa iam ad arbitrum publicum pervenerat, cum Spudiis pro- stetur se ipsum quoque litem instituisse: g 12 ταῖτα γαρ α πρὼς τωφαιτητα λεγειν ἐπεχείρει Aliter iudicavit Schulae proleg in Dem. or.
4V. Apat. p. 19 uter prior accusaverit, non constat s. Utramque causam 8eparatim actam esse inde plane patet, quod actor Spudiam monet, ne in hac causa illius ausae querelas et argumenta proferat Minime autem actio prius intenta dilata est, quod pudias αντιγραφην instituit.
50쪽
p. 204. Nos ipsi censemus actorem in o quomodo singulae querelae inter se coniunctae sint indicare: νανὰζομαι πρὼς τοsτον περιτων καταλει-έντων δικὰζεσθαι De Polyeucti hereditate lis exstitit, neque dubium est, qui de hereditate dividenda partes lit, gent. Quae cum ita essent, licebat eis intendere δίκην εἰς δατη vaψεσιν, de qua conseras Aristot de rep. then. 56,6 ΑΡ. 482 sqq. ' Sed hanc actionem in censum non venire ex oratitae apparet. ovimus igitur actionem fuisse προς τινα, novimus eam intentam fuisse de hereditate dividenda, sed quod nomen ei demd8, non habemus, neque ullum orationis locum idoneum esse putamus, qui nescio cui coniecturae fundamentum praebeat. III.
De duobus rationis locis difficilioribus.
I. go Λιαφορας γενομενης ψ Πολυευκτερ πρὼς τὰ Λεω κρύτη, περ ης οὐκ Iris τι ' δεῖ λεγειν, ἀφελήρεενος ὁ Πολτευκτος την Θυγατερ δίδωσι Σπουδί τουτονί. ετ δε τατιηγανὰκτει ὁ Λεωκροτης καὶ δίκας λογχανε Πολυευκτον ut τουτονὶ Σπονδψ. Supra p. 6 iam commemoravimus haec verba magni esse momenti, quod praecipue hoc loco commoti nonnulli viri docti ab
Sum esse censuerunt, quod antea de κυρίου mulieris collocatae comi δίκην esse πρὰς Σπουδαν confirmatur cum inscriptione quod haud
ἡRem novit quidem, sed mavult tacere de dissensionibus, quae nihil ad praesentem causam pertinent. Sed eundem sensum praebet is similiter saepius legimus apud Demosthenem: υκ οἶδ' ὁ τι δεῖ πλείω λεγειν, ubi verba significant plura addere opus non est; non plura addi omnino non possunt velut IV, 44 πύλr ν εἰπεῖν ἐγυιμι - λλ' ἴτε τὰ δωρ ἱκανουν, ἴτε νῖν περ τουτων ὁ λογος ἐστίν - ἐκ M' ὁ τι δει πλείω