Comoediae;

261쪽

D Lm T II S. v 15ro UnC, quo iure veteros inexplicabilem paene nodum in hac voce sibi in xerint; docebimus alias, nihil

fuisse Causae, Ur se Bnt opere torquerent: Sufficit in praesenti, hoc insuper argumento Coniecturae 11ostrae rationem firmius Constare Suidas in Thλία missis dissicilioribus, quas ad Eupolidea spectabant, Choliasten fere totum descripsit, Sed Ysus a postremis, et, ut Credi par est, sui exemplari ordinem sectatus: pro istis και δ' και ἰδίως ille simpliciter, ε λεῖτο δετηλία. In fine servat εν τουτον, Cuius Ice malim ἐν τ0ι0υrm Coturnices etiam , inquit, tu tali cons to, quales nimirmn Erat farinariorurn in foro, committobant Pollux adminiculatur lX, IO8 quum scribit, κα ὶ 'iλία μεν μ0ια et i us τοπωλιδι κυκλον εμπεst: θύη αντες ἐνέστασαν Ους ορτυγας επὶ ταῖς μγχαις ταῖς προ αλλήλους ' alioqui foret intelligendum illud ipsum περί τμαγμα forense. Tum redit ad initium scholii ' λ-

ἀλλα τηλίας ' η τηλία μεν εστιν η τρ. G. εα δἐ 9. . γίνεται. Haec ad Suidam publicatum exegimus nunc proferre iuvat variationes vetusti praestantissiniiquo Ο- dicis L. Batavi is primum, prorsus Ut CholiaSteS, καιδη και ἰδίως καὶ lar deinde: λλ0ι τηλίαν της καπνοδόκης T πωμα, or ἐστι περιφερες ista si forte Parvi PendRS, maioris Sunt momenti, qua turi sequuntiar:

262쪽

246 II S. λία qua et luculentiora Vulgatis esse et meliora nemo diffitebitur. Sed voreor, ne quis diligentiam mihi vitio vortat in iis Contereri dis paene aimiam. Pro τηλία εἰκίζει et πλατεία σανίδι, quanqUam Suidas Conveniat, Prct eserct m, η πλατεία σανίδι, piae terea Placet insequentibus: τηλi ἔχει μέν τι καθ αυτ απορ0ν, eri

της τηλίας et τρυπημα. Hyperbolum Eupolide Maricae

nona in designari ex Quintiliano Constat . . I, IO. P. O 6. eademque de re saepius monuit scholiastes noster verum quum ad iura locum ex diversis commentariis adnotetur, τηλίας ea in fabula fieri mentionem, idque plus una Vice actuna non videatur, rationem

inire vix possum, qua narratorem trUmque ΟΠCi

Item: unus enim nihil aliud, quam Hyperboli matrem ibi cum τηλία comparari scribit alter, Hyperboli ossa in τηλίαν esse Coniecta quod quale sit, intellectu perquam est difficile, quo ii iam vivente adhuc Hyperbolo, nisi plane fallor, Maricas in Cenam fuit datus.

Fateor tui nodo me non osse solvendo, nisi omicum aliquem iocum hic latuisse statuas, qui matrem

Hyperboli fecerit τηλίαν, in quam ossa filii fuerunt

Congesta Singulare vero et animadvertendum , quod ex olieopompo tradit schol. Luci an ad Tim. P. 45.

Sami or insidias Hyperbolum ab inimicis interemium, et δε νεκρ0ν αυτου εἰς σάκκ0ν βληαν ριφονα εις et πέλαγος idem plures comicos enumerat, qui Ominem inpUrum dignis modis lacerarint. De Hyperbolivero matre eam in Eupolidis comoedia uias vexatam liquido patet ex lib. v. 55o. In scholiastae Verbis ad illum versum et 557. ut mihi quidem videntur, valde Contaminatis coniectura in periclitabor, si sorte

solertioribus praeluceat. Primum ego Καὶ την μητέρα Tην Υπερβόλ0υ, την δοιδυκ0υσαν, aut, δοιδυκέλυ- σα εν ταῖς δετοπωλισιν, Hermippi satis apud veteres celebris est haec ab a Irti id propius est iteras, quam Vel που, et ἔνθα πολλὰ κατ αυτ0 ειπεν Ἀρμιππος frustra fore credo, qui nuda distinctione opem ferre scripturae vulgatae studuerit. Deinde istorum, quae ad Blierum versum notantur, percipi Poterit sententia, modo reponas: εοικε δε κατα τὰς 'A9τοπωλι-

δας λεχθεν κα αὐτου σημαίνειν. Nunc corollarii loco

263쪽

τηλίαν Hierocli rostituam in ip piatr. . . ubi muliistius vetuli, cuius tribules suos ad laborem instigari tis, si delem operam populi scito Colionestaverant Athenienses, iistoria refertur: μυίνα δε ων πυροπωλων κριθοπο λωι ἀπελαύνειν ὐz0ν ζ εστίας η ἀπείργειν αὐ-τυν της βρωσεως In sedem της στίας, quae quidem frumentariorum erat nulla in Oro, SUCCedat της τηλίας ne quid dubii relinquatur, Aristotelem audi T L. VI, 24 ubi rem sanden enarrat: στ εψηφίσαντο μη&πελαυνειν αυτὸν τ0υς σιτοπωλας rio 1ων τηλιων.

I 43, 29. 7υ00 - 0σκινόγυs0ς γύρος Circulum, orbem significat Onomast. vet. Vi Gs, γυρ0ι. Latinum gyrus inde manat, et antiquitatem Graeci voca buli testatur: γυρόθεν, quod frustra apud lexicorum conditores quaerBs, Libari ius surpat T. II. P. III. D. ad εριγυρὶς dein quod περιφερεια, ut esyChius docet: quam ego Vocem depromtam arbitror ex aliquo Pythagoreas vel Ionica familiae philosopho. Παραγύρως ignotum itidem exicis adverbium apud eundem repexies in ιαμπερές quam interpretationem mihi persuasi

reserendam esse ad Od a , II. Erit autem gratarυρως, si legem Graeci sermonis consulAs, quum TES URE-Clam qui ea ratione movetur, at CirCulum interius aut exterius rotatione proxima radat minus enim ad Curatelo Ant. an de Lind. Med. l1ys. p. 649 circularitErexponit, quod dicendum potius foret περιri ρως' deteritas tamen accepit Rufi de coxis agentis κοιλότητας υδιαμπερεῖς, sic θείας, quae minime sunt avitates non

πias , quanquam alioqui profunditatem habeant. Vetus verbum et paene obsoletum Graeci recentiores, Si C- Ut non raro solent, in sum Communem evo CBrunt:

ab iis itaque γύρος on pro circulo tantum, quod notat Eustath ad Od. T. p. 1864. υτ δε υ90 βαρυτόνως ο μ0ν0ν 0ινυτερ0 ὁ κύκλος etc. sed etiam pro nutilo ponitur in abolio S. χρυσos ruso ν φορεῖν C. Dii Cangius hanc vocem intactam praeteriit, in Appei adice tamen κ0Gκιν0rυ90 repraesentans ex Glossis interlinearibus S S in Aristoph. Plut HEIIS T.

264쪽

ου βαδίζει haud scio, an recte dederini Ultimam vorbi syllabam inpeditioris figurae ductu expressam)αυτ τω μεθυειν καὶ ου ἐσrιν η βύδισις αὐτου οὐχ ειε90 η ἐθη. Quas cuius sint pretii, dicero nihil

adtinet melius schol. Theocr. ad Eid. III, 1 tibi memini liuius versUs. μου tamen sodalis et tantum non adsidua come με d η' URTO PRssim iunguntur, ut

monuit Des II exald. nim in Salmas. Obs ad I A. et R. VI, 7. . . Vide Praeterea L. Bos Exerc. PhiI. in p. ad Rom. XIII, o qui hoc nostri comici loco

utitur. EMST.

P. 44 , . o ς ἐν 'so τι Non intercedo, quin locum retineat, dummodo apte possit explicari quod inihi quidem perdifficile fore videtur. ni rea nihil

succurrit PropiUS, UBI Ut oe ex otiosa praecedentis syllabae repetitione Ortum Statu ImUS, εν ερο et Vero1nutetur in επερ ore χ, quod requEn S, Vel ἀνερωria, Ut

6άμrων ἀνερωτωσα. Huiusmodi emeti dationem sensus paene flagitat anUs iri solita salutatione Pe1culsa, sermones iuvenis interrupto, Subito rogat, et φησιν Illud autem scholiastae τ0πον της πρ0ς9ήσεως eo Spectarct mihi videtur, quod Veteres ἀσπάζεσοαι aliquando usur- petit vel de iis, qui X longo tempore peregre redeuntes tuos Salutant, Vel quum abituri amicis valedicunt: quod Phrynichus ostendit, repudiato ἀποτύσσομαί σ0ι, dicendum esse monens σπίωμαί σε ουτωγα καὶ οἱ Πρχαῖ0 ευρίσκονται λέγοντες, ἐπειδαν παλλάττωνται ἀλλήλων omnino similis est titio in χαίρειν, quo usi fuerunt prisci, o μόνον, inquit Suidas, τὸπomz0 εντυγχύνοντες, ως μόῖς, ἀλλα καὶ διαλυομενοιδα ὰλλήλων, ἀντὶ του γιαίνειν και θρῶσθαι, χαίρειν διεκελεύοντο λλήλους. Dum his chartae mandandis vaco, copia inihi facta est codicis ditissima Bibliotho cao Batava naan descripti, qui Plutiana Aristophanis et Nebulas coiriplectitur cum interpretationibus ad sin-

265쪽

gulos versus insertis, et scholus notae recentioris in marginem coniectis depromam inde, quae ad ἀσπί- μti observata inveni, quibus Artim Coniectura mea sirniatur, partim SusPici corruptelae maioris iniicitur:

quod resecanduin Puta Vi in fro Consona r eum in modum est erasa, Ut tamen Perspicue Vestiatum adpareat. Si quis prioribus Utendum existimet, Ut sententia integrius Procedat, non equidem abnuo: ς διαχρόν0 ιδὼν αυτην, ἀσπαζομαι, φησί ' μεθύων δε υ λέ

brius adllibere ἐξέρχεσθαι, ἐξιέναι πρ0ερχεσθαι, πρ0ῖ

144, 3 a. μεθυων δε φησι Haec erant in edd.

cunctis ordine PerVerSO OS ita: μεθύων δε φ . . . . in φροι. cem sis Cilem et per Se manifestam confirmat scholium orae B codicis inscriptum εἰκότως - εἰ om)κεν Horum sensus ab edito scholio non discrepat: sed eo descripsi, ut pateret, quomodo reCentiorum explicationes, facile illae nudisque antiquorum testimoniis oneratae, Verbis tantUmmodo mutatis, Te Bedem diversos in libros referantur. IΕΜsae. P. 45, II. το δε Ποντοπόσειδον separandum erat a praecedenti, eieci δε nam et alterius est auctoris, et meliori notae. Breviter Suidas et obscure

266쪽

delenda. o voluit, non serio OCari θεους πρεσβυτικους, quasi talo Eoque nomine Colerentur, sed per iocum in vehementi exclamatiori fingi, ut stuporem tinim re Ova perculsi vividius exprimat, et vim dictis

tamen inprobo Gelenium, cui deinceps obtemperBrunt, alieramis delentem pluribus exemplis ConSt Bl, utraque verba εἴλημαι et εἰλημμαι inter se facile Conrinutari culpandus autem, quod eandem Tationem non servaverit in clioliis Equ. V. 725. Ubi intactum reliquit θαλλους stot περιειληειμένους Per omne edd. ProPηgη-tum. Ad proxima nemineam miror adtentiisse: λακουνΣικ0ς, etsi nalogia non adversetur, nondum Te-

ραν τε καὶ κ0τίλην, κά κλ μα, και χλα τα melius leges τιτα κυκλοτερ πέμματα, ταυτα καλουσι διακονιο unde liqitido patet λύρας ab εἰρεσιώνη non esse alien RS.

267쪽

P UT UI. IIIρας, quae Cum ceteris scitamentis ad εἰρεσιωνην ti domsdpondi mereantur: tra lectio sit anteponenda, Codex forte aliquis decidet: iram nilii hic in Suida praesidii, cui scholium hocce primum exemPlar suum non obtulit. Mox tolerari quodammodo Posset, λαιω ἐπικεχοισμένα est enim in pSO carmine, quod εἰρεσιωνην ferentes decantabant, ελαίου mentio: Sed verius est, quod olim ustero adprobavi, ελαίας ποκρεμάμενα, vel ἀποκεκρεμημένα quo Acto si quis tam ei retinero velit λαίω, copulanda sunt so των πυλων ἀποκεκρεμημένα, ut aut Post ris Σων θυρων κρεμωσι. BΕΜsae.145, 38. καὶ ελαίον Metro κεκρ. Procul dubio e gendum est, καὶ λαίας π0κθεμάμενα, i. e. ab liba, vel olivae ramo, ductu mia. Vide et sequentia

145, 39. εἰρεσιων δε Abigendum orat illud δέ

nam novae est, et ab alio profectae interpretationis initium, quam et Suidas in suos Commentarios retulit.

Sed quid est θαλλ0 ε θαλλου συμπεπλεγμένος quod Vix abest, quin inepte dictum videatiar. Omisit Suidas nihil aliud exhibens, quam P sίων πεπλεγμένος liter , ni fallor, mutata genui ΠΒm Vocem revo CBbit, μαλ-λ0υ ερια καὶ μαλλ0 saepe coniungi videas, et in ress Cra, 'Hν με γαρ ἰυς μαλλός Sophocl. apud Porphyr. περὶ A. E. I. g. 19. et Clem Alex. Str. IV. P. 564 ubi εἰρεσιων se etiam memorari reperies; et in οἰδ επι K. V. 467. Valet autem εξ ερίων καὶ μαλλου, aut, si quis hoc forte praeserat, μαλλου idem, quod ἐρίοις και vel ἡ μαλλῶ. Nec displicet Suidae πεπλεγμμένος, nisi mali περιπεπλεγμένος, Ut ad qu. V. 25. κλυδος λαίας ἐρίοις πεsιπεπλεγμένοις ναδεδεμόνος. o To Suidas brevius, x0τύλην, o εστιν μιξεστ0W deindo

ΗΕΜsae. θαλλο defendit Hermannus apud Ersurdtium ad Sophoclis Aiacem p. 488. De toεσιωνη vide annotata ad Elymol M. P. 85 I.

268쪽

Iegit:

habeat μέλι εν κοτυλλὶ Cum scholiaste nostro Eustathius ad Homerum P. 285. d. DLOm. καὶ μελιτος κ0Tυλην καὶ Ἐλαίο3 επικρησαG θ αι. Plutarchus in laeseo: και μελι εν κ0τυλη και λαιον ἀνα 'γασθω. Et sic legit etiam Clemens Alex. Stroni lib. IV. Mirum autem est apud Omnes illos scriptores ultimae versus huius voci mendum insidere, Uod recte quid ei eliam animadvertit Isaacus ossius ad Pona pon. Mel. lib. I. cap. XV. Sed quod pace viri illius, alioqui doctissimi, dicere liceat, male emendare conatur. Censet enim scribendum OSSO, καὶ icitor tis ὀili σασθαι sed quo sensu, videant alii. Quid enim hic sibi volit illud δη σασθti ignorare me fateor. Ego vero existimo Iectionem Eustathii πικρησασθαι proxime ad erun BC- cedere eiusque loco levi mutatione scribendum esse, επιχμίσασθαι , i. e. ad VSCndum quem quidem sum olei apud veteres frequentissimum uisse dicere quid attinet ΚUsT. υπ0v mciσθαι Quae sit tum in hoc verbo, turn in toto Cantico varietas lectionis apud scriptores, R Uibus Si Prolatum, ad Urate sunt e secuit Xylander et Id. Stephanus ad Plutarch. Tlies. p. o. . Petr Pantinus ad Apostol. C. XXI. n. 24. Nou ποψηGασί Iι, ut CS GPDd nidam, et El πο- et 'riσασθαι, Π hi , frum. ἀν&η ησασθαι, tu tertio Guto n καθείδη egere se Pi Ositetur Io MeUrs ExerC. Crit. P. II. C. II. Eustathii πικργασθαι, quod et Varinus retinet, adripuit Usterus, unde conficeret πιχqίσα- μθ tit, ad Ingctndum. Quid opus fuit aliunde arcesse-xe, lao situm erat ad manus Riecte Sylburgitas, iudex arcina rerum optimus, Bd Clem. l. Str. IV. 13. 566. Id curvilinσασδαι GgΠοScit estiana H. S. Et

quodiam tu loco ad qu. . ab quanquam ibi vitio-

269쪽

Quibus ogo libenter calculum adiicio licet enim m- κρησασθαι Ionice dici Possit pro πικερύσασί αι, ut ἱ-

τον ἐπικρησα IIo mero, κρησαι et καTακρησαι Pud Hesychium, hic tamen ne coitimodam expliCBtionem patitur, et I Usquam praeterea extat 1Ortasse repererit

Eustathius ἐπιψησασθαι, quod aberrante librarii manu

degeneravit in επι χρῆσασθαι. Ex tribUs Butem Compositis, quae Promiscue fuisse in hoc carmine usurpata credi par est, quodcumque elegeris, res eodem redi-hit oleum ad fricandum cor tis 2 id enim est ad vim verbi propriam adcommodatius, quarn UO Castellanum secutus Galal erus dedit Adv. Mis C. Posth. P. 22. Olctum, quo ct tingctres Possis aut quod alii multo Pelias, Olctum G asSictrgesndum sordesS. Martial. IV. Ep. 9o. Hinc licto χογtisques frico, molliques PG- Iaratra Stringo Iubesns Luci an initio Anach λμπα ε ηλεΩptarro, καὶ κατεψλὶσε μαλα ἰοηrικως τε90ςT0ν Γερον εν Tip μέθει. υπ0iyησασθ'αι Vero, quod Ο-lius est ad hunc locum scholiastae nostri, omnino mi itandum Censeo in ἀποψοσασθαι, ei επιφqσαGθαι. Tertium versum, qui corruptus fertur in tymologo, auctoritate S. a ration correxit iuverat doctissimus Lud Casp. alchenaerius in illo insigni eruditionis maturae specimine, animadversionibus, inquam, ad Ammon. II. C. D. Kαι κύλικ εὐζωρου ἶνα καὶ με--θD0υσα καθευδη ne tamen cantari non potuit, Καικυλι εὐζωρ0υ, vel ευρωρον, ς αν μεθί0υσα καθεύ)δης, ut Apostolius habet. HEΜST. 146, II. στασαν δ αὐτον Suidas προετίθετο

270쪽

orationem non satis quadrBre perspicuum est: iam οἱ

μεν γαρ utique poscit οἱ ε quod sibi respondeat, , et sententiam integram consummet Suidas quideria eo dem laborat vitio, , hoc tantum diversus, quod vice λι εο λοιμον inducat: meque id mirum est hi tam frequenti et 4upri iam saepius in mobis motata vocis utriusqUE per nautatione, Cuius exemplum praebet inlio ipso εἰρεσιων articulo C. Batavus: quippe qui, ubi lauto ante scribituri ἐπι ποτροπῆ Io μων in edd. λειμῶν. id est, ἁ μῶν Ut alibi quoque solet, irae se rat; quod cum Tausani congruit apud Eustath.

memorant, Libanitas tamen Decl. III. p. 45. l. αυχητον λοιμον ελυσεν Qui dissensus scriptoriam haud infrequens non ideo Iolum invaluit, quia iterae vocum earum quam minimum inter se dissorunt, sol quod numinis irae coinmissor Um poenas ab iuria an genero ex Petentis mirumque malum aeque ad tribuerent. Ex his animadverti potest, quid profecerit Me ursi Cis, quum pro λοιμου apud ciuidam scribendum esse monet, Et λιμου Aiox grave. mendum Vetustas ' edd. in SedeTnt,

Petr Castellanus abstersit de est Graec in Δεσιώνη,

라틴어 텍스트