Comoediae;

41쪽

tionem hanc distinctiones tantum Aldinae ed et Flor Dalilais, Constituit, quae Perperam fuerat in B. et G. di- Nisa: nam i ναι παν0ps70ν καὶ δικον, μηδεν ἡγιες , Ut Aristophanis verba, caput interpretationis novae seces-rant, ad eumque versum hoc loco detracta removerant.

P. II 6. Deleatur καὶ quod ex Hemsterhusi editione remansit.

quae propria sui Eleorum, probandam saepius sed dia Ciantur haec a vetustis Grammaticis Antimachi verba vides Suida in in Πωρος et Ταλαίπωρος, qui nostrum AristoplIR-1iis clioliasten et Sophoclis ad ed in Col. v. 14. Ompilavit verum ita discrepantia, ut facile duos esse Versus quis Sus Pi Cetur, Unum taleiaa, Πῶρος τ0 r ἀλόχ0ισιν καὶ Oi Τεκέεσσιν 1κασ10ς' Bliserum Πωρητὴν λυχυισι καἰοὶ Τεκεεσσιν dεxeto' ad quod exena plum, ubi niendosi leguntur, corrigendos piato Teritum sorte suppeditet schol Euripid ad Orest. V. 392. Πώρη τοι λόχ0ισι καυ

Posui, binis versibus orta sit lectio, ut liquido definiri Posset, ipsa Antimachi vel Tliebaido vel Lyda foret opus: signate tamen schol. ταλαίπωρ0ν dici tradit rusis την πω 9Ut, raro λ0ῖ 0 πένθος quae forma , ne possit vocari indubita in itidem ab Etymologo notata P. 162. U. 48. παραιτ πωρα, ο δηλ0ῖ et πάθος, latet quo, nisi salior, in Hesychii corrupto, πιλννα λύπη. In explicanda

42쪽

eoronatus. HEMST.

1, 35. ἀμφιστάντες Sine dubio legendum est,u-φιστέψαντες. βρω Pithetoia ineptum quorsum spectet. ignorare me sateor debuerat potius scripsisse δάφνης vel δαφνίνυν Proxima non minus intricata, nisi prolundo vulnere laborare putes, grammatici recentioris, atque imperiti notas praeserunt: χειρ0Tόνουν Videtur posuisse pro Porrigaebaut T μαντιπολm si genuinum, alia esse nequit quam Pythia sic quidem o εντυχὼν is erit, qui oraculum consulit, prout illi dicuntur a Graecis εντυ χύνειν τοῖς θεοῖς sed repugnat ἀπόκρισιν ποιεῖσ/θαι, quod

eo modo capiendum oret Usu insolenti, rESPonsum a ci ctrct. Scripserit fortasse m μαντιπολm hoc sensu ta- festins xhibesbia a sacErdoti, cui nimirum illud erat munus libellorum recipiendorum demandatium is uismqntina radiisse Pythiam ira triροδε viaticinantem, E- OnSum Pro OSiti quaEStionibus congruens roddesbiat. Non scilicet unus in hac stupenda religiosae fraudis ossicina ministrorum ordo aderant etiam Conducti poetae,

qui oracula, quae Pythia δεχομενη et πνευμα ἀπε θέσπιζε et μετs τε καὶ αμεrsα, versibus illigarent atque expolirent, teste Strab. IX. P. 642. HEMST.1r, 3 ιαχεν ἀστοῖσι Aristoph. qu. v. o IS. undoliquet, vitiose scribi ἀστοῖσι pro ξ ἀδύτοιο. ΗΕΜsae.

IV 4Ο. GTεφανοι .... μαντευετο IIae totidem verbis extant in C. D . nisi quod pro μαντεύετο Praeserat χρησμαδει. ΗΕΜsi Totam hanc notam uncinulis in clusam recentioris alicuius Graeci eiusdemque Christiani esse, cuivis acile subolere potest. Tales Butem non Paucae veteribus et genuinis scholiis immixta sunt, sed

quae Pleraeque, uti et haec, in antiquissima editione Aldina desiderantur. UST.

43쪽

liti subodoratus, Antim Prodant unde suxerint, apexi et Oecumen ad A. A. AVI, 6. . So. D. Cuius UeIba

accedit, et structurae gravis, et nihil ad sententiam conserens. Supplendum reor, ἀσκεῖν, διδ. sive ἀσκεῖν δε διδάσκει vel , quod fere magis placet, ad initium huius adnotationis est transferendum, διδύσκειν κατὰ την επ.πολ. quibus explicentur σκειν τον υἱον etc. In l. legas, κατὰ ἐπιχωριον ζ π0λιτείαν unde suspicetur aliquis, olim ita suisse scriptum : Κατὰ per ellipsin omitti prae positionem admonere Voluit τ0ν ἐπιχωsto τρόπον την πολιτείαν των Μηναίων αἰνίττεται et δε τος πολιτείας ἰταμόν τε καὶ δυσκiνητον διδάσκει docest, Stes adu, Ariastophanes scilicet hoc dicio. HEMST. I a 37. τους γαλυθα καὶ ν0υς κουει Notissimus est versus Epicharini, τυυς θῆ και του ακ0υει τἄλλα κωφὰ καὶ τυφλά.

44쪽

13 7. δῆλα Ηanc voceria, quae defuit in cunctis

P. 14 4. ἐν ' ρτι σύ v. cto. Sequentem notam eum in modium praefert C. DD. Ut supra τ0ν ὁρνιν του θεου explicatio sit adscripta τρο μαντιέαν του πόλλων0ς, tum Teliqua ἐπειδηπερ . . . μαντεύοντο in Rrgine Ponantur. Pro ἐκφευκτικον non deterius est Suidae ἐφεκτικὸν in 'Oρ

45쪽

quendi formula praeposteram emendationem peperit: λαμβάνειν τιτὰ Ορκον ut ποιεῖσθαι, de quo H. Vales ad SOZomen. H. E. VII. . oo7. LIIST. εἰς etiat in Parisino libro inventum St.

14, 19 α ταν Aldinam expressi Et ceteraeque male , - φίλε HEMST. 14, 8. πεσὼν Negligenter omissum in B. et G.

cum Κustero reduximus ex A. et Fl. HL Is Τ.I4, O. ζν αἰτιατικην Postquam prBeterii Fl. cutae sunt B. et G. KDst ErUs restituit curturi: 1 ν' plenius in A. την αἰτιατ. Hunc clioliastae locum St. BergierusUsurpavit ad Alciphr. III. p. I. p. 392. Cuius indicio

verba Thucydidis invenies Ι. c. 128. Sopho Clis in Ai Flag. v. 585. HEMST. 14, 1. ω Θ0υκυδίδης Conser scholiasten infra ad

15, 22. Την πρ0 T. P. ObscUra scholiastae mens, et nisi quae desunt, videntur enim deesse quaedam, idelior codex suppeditarit, forte non extricanda. Viden dum tamen interea, an levi mutati'ne non nihil adiu-nienti possit adferri Πεφυλαγμενῶς ποιsirci Tnν Περροήθεσιν πρὸς τ0υς θεους , ἴνα μη θεων μιusonia Σε περTtθεις et C. CBute VPerlativum usurpat reSpe Ctu EGIUm, ΠΟ, si superlativum μια0ώτατε voci θεῶν adiunxisset eos etiam quasi tus0υς traducere videretur. Haec nihil habent absurdi nam lutus de orti in in nurnero CensebR-tur confirmant sequentia: mucides dixit νδραν ὰπ μ. Vilia mitis in Scesna sub bufili mimiano ConspiciesbG-tur. Illud minus est obscurum, in huius scholiastae libro Versum octogesimum et sequentes non Carioni, sed Chre-rnylo fuisse tributos hi T. IST.λ5, 27. εἰ μεν υτω etc. Ordinem aliquantulum mutari malo: εἰ μεν 'To T. G. ρίψεις, καθὼς .... ἰωρούαμεν, Tu εἶτα Et C. Vel, εἰ μὰν pro . . . . 9 εις, μιχθωταT . . . . εἶτα σίγας, τ ειTα Pro esεῖς, α δώς etc. HEMST. Schol. I Aristoph. T. f. B

46쪽

legendum Putat τα γαρ ριστα, quae vox haud scio an apud grammaticos Sit in usu Pro τα ρισμί3 α. Laboraro videtur πραγμάτων, Cui HS Vice S TOPona πρ0Gωπων SEH-sus ori non abliorrens Prono ininum enim tertia persona qualitas est infinita, ut grommatici Latini loquuntur Mox etiam Blim, γ, υν η αντωνυμία etc. H. Stephanus App. de D. A. P. 87. Sestoli astae locum attingit, eoque modo, ut disti.cultatem dissimulet. ΗΕΜsae. P. 16, 1. se . . . . ζηλ0ύi των His omissis colera fere Suidas eadem habet, nisi quod σκνιπυς et Ουδίνα οἶεῖα προρέεσθαι, neminem ad se admitti sinebat: nam a C- cedere dicatur προςιέναι HEMST. 16 12. υριπίδης Hecub. v. u88. ΗΕΜsae.16, 18. μειράκιον Similitudo syllaba praecedentis exclusit oν, Vel ν. EMST. I 6, 28. φίεται e Hemsterhusii editione irrepsit. Repone φίWαι. 16 32. εκ των Hσιόδουν E. κα IL, 42 Qua post Hesiodi versum sequuntur, male adsecta sunt, atque priore sorte adnotatione divulsa ex errorem huc trans

P. 17, 1. δηλοῖ Ex Ald et Bas δηλη reduxerat Κusterus ut Fl et G. P barem, ratio grammatic Postu- Iabat Mox legendum est, αλλα καὶ προς γενικην ευμ αι δε σπανίως nisi, quUm Scholiastes tantUm scripsisset,

ciλλὰ καὶ προς γενικην, ab alio deinde additum in margino

Credas, ευρηται σπανίως HEMSΤ.17, 4. συμφωτω necte l. cetercte Corruptius συφιφονω. Hanc solam explicationem habet Suidas, reliquis, quae inepta sunt, omissis HEMST.

47쪽

diversum ab eo, quod praecedit: si rgo τ οπισθεν σύναπτε HOC alterum exena Plar, BlterVm priora subniinistravit, quae imperite sunt Coniuncta in FI. IEvsae. Scitolii sensum pariana cepitiemst. alioqui non dixisset conflatum ex duobus scholiis diversorum quidem verborum, sed eiusdem sententiae et o πισθεν est quod antesces it:

opponaturo ἐπαγόμεν0ν, quota SEquitur. SCHALFER. 27, 24. καὶ τ αδιάφορ0ν της Isησεως DHaec sana non videntur. Post αληθες subiici debebat, ἀτέχνως ο νευ τέχνης, μαθως, ἀμελως , aut simile quiddΗm, ut commode Sequero tur, o γαρ τόνος etC. Omissa fuisse descriptoris culpa iure suspiceris, eoque magis, quod Suidas habeat; licet Aristophanis loco, quod alioqui solet, non posito, aliunde sua videatur quam ex his scholiis hausisse. Toἀδιάφορ0 τος χρησεως hi alienum est, Ubi praecossit διαστέλλειν praeciso capite integrior erit lectio, o διίψο--ο0ν της χρησεως quem ad inodum tymolog in Πριαε διαφ0s0 z0τ0 διάφορον ποιεῖ καὶ την σημασίαν. et in Π0υς ' τοματα π00 διαφ090ν σημαιτ0μετον διάφ0ρ0ν χοντα και τον τόνον Non Riis pie conglutinata puto, qua oseparatim inveniebantur binis in Codd. quorum in uno, γαρ τυνος διαστέλλει et σημαινόμενον, in altero fuerit, r. . o. si της τέχνης στίθησιν, καὶ το διάφορον της χρη- σεως. ΗEMSae. 37, 28. λέγ= τι η μη Henr. Vales in No t. avss. ad Harpocr. P. ub I scripsit, Ilaec Verba proserens λέγηη πραττ= τι Deiendi poterat vulgata sed malim, λέγητι '0ι6 Sequitur enim ἀτεχνως ποιεῖς. EMST.

17, 36 Dμηρω Il. A, 292. Ut levissimum est hoc

scholion, sic ineptum plane quod sequitur. Eiusmodi non pauca reperiuntur in adsumentis d. l. quorum tamen bonam partem ex libris scriptis sed recentioribus esse sum tam C. D. Ostendit. ΗΕ Irsae.

P. I 8 8. παξάπαντες επὶ Recte Dobraeus ad h. Lcorrigit απαξ επὶ.I8, 9. τάττει τάττεται melius congruit. A μέρη τ0υ λ0r0 et φ ε, τύττεσθαι plerumque grammaticis qua ε OPPOnmitur; velut apud Elymol in As βωμ0ῖσι. Pro

48쪽

P L U S. pterea duplex observatio prima veteris grammatici, qui separatis orationis artibUs scribi Volebat, παξ ἄπαντες quam in exemplari suo solam invenisse Didam patet: altera serioris υτ εν αυτ TMTΣεται. iEMST. 38, II. φησι Ita scribendum suit, non φασι, quod edd. habent: φησὶ, nimirum Aristophanes, quem monet grammaticus φθαλμίαν, qui ravus Culorum est ad fectus, sive lippitudo, Ut Celsus ait, posuisse pro Coeci tale singulari sibique propria ratione id enim est δίως. quernadmodUΠ Antiphontem multa notant veteres ἰδiως D surpasse. At auribus Atheniensium teretibus et fastidio sis obsecundaret Aristophanes, in luti διασκευu, vo Cooφθαλμίας abiecta, Versum talem substituit Tri συμφορῆς ταύτης σε παύσειν ης χεις παυσειν inquam Nnm quod editur παυσει, vitiosum est priorem an VerSU Cur nutaret, causa fuerat nulla atque deo, iuαι relestia παύσειν σ3, O secus atque ἀπαλλάξειν mea. De duplici vero Pluto, et solioliis ad tramque ahUlae ditionem diversis quia res est paulo dissicilior, nodo que non uno intricata, alibi de industria latius agemus.

18, o Post υδεν typothetae culpa αυτὸν excidit. 18, II. Το δε μωρα μεταξυ Quo iure dicatur, ego quidem nullus intelligo: qui μωρα probaverit, an dubi tet, quin COPUlΘri conveniat, τα τούτων μωρας Existimo scholiastem illurn invenisse 'o Ζευς μεν οὐν εἰδως α 0ύ'Tων , μωρε μ εἰ Πύθοιτ αν επιτρίψειε τα τούτων X elias mente, non Chremyli et Carionis, sed ES mmanias tum TeCte Cripserit, aeqε, quo titulo Chremylum an Carionem honoris causa Plutus adficiebat, sententia interponi, Et, quomodo grammatici loquuntur, μεταζυ, δια μέσ0υ εἶναι, κεῖσθαι. Porro haud scio , an ab initio distinguendum sit, D Zευς μεν ουν εἰδως τα ΟυTων J ων ἀνθ ρο πο, πάντα εἰδώς. Erit forsan, qui talem lectionem ad scholiastae verba concinnet D Zευς μεν οὐν εἰδὼς

τὰ τοίτon , μῶρ pro μῆ ρε επεὶ IIίθοιτ αν, πετρίφει με 'Neque interpretis Florentini mentem adsequi licebit,

49쪽

nisi simili via diversae Ioctioires, quas ob oculos habuit positas, investigatae fuerint. Prima distinctione tantum a vulgata discrepat: λους φύν υν εἰδὼς τα τουτων μωρ, hi εἰ IIύθοιτ αν, ἐπιrρίψει με - - quibus istum Sensum tribuit: Ῥitctr, qui strιIta novit Psorum dicta, mes

delenda mihi nequaquam; nam scholiastes μωρα SUP- pleri voluit πη, quod recte is eius animadvertit haud secus atque ad Sophocl. Ai Flag. v. 662. o τα δείνἐκαρτέso υν χότε, vetus interpres Observat ΓραφεTαι, επηπείλη ἐ πη et λείπει το πη, ν ρ, στις τα δειναἐ πη καρτερουν λέγειν τότε Altera lectio, ite iudice , talis erat: D Zεῖς μεν υν εἰδως τα τουτων μωρ πη IIU60ιταν επιτρίψει με id est. V De utiques cognitis horum stultis dictis rQSci Dctris Hrtes, Eques OV m, quia Couantur , quicquarn Asum fugerit Psraim moemulcabit. Utrobique dedi ἐπιτρίψει με, cuius vestigia sunt in Arundet cod. quia schol. ἐπιτρίψεταί με alioquin priore loco legi posset os εἰ Τίθοι αν επι- τριχνεt - Tot variationibus ansam impedita verborum structura dedit, nec, quid ab Aristophane fuerit pro

fectiam, Constituere Pronum est. Versiam Uomodo E-

1inxerit in secunda Pluti editio ite, non expressit antiquuSinterpres nisi, quod hoc ignoremus, librariorum potius negligentiae sit imputandum. HEMST. 18, 27. ινόστος Addidi necessariana vocem ex Suida in Περιν0στεῖν, qui brevior omittit μετίβασις καὶ π0ρεία. Sequens cliolion est Codicis V. Moschopul Ἐκλ. A. D. I εὐιν0Gτω τυ 0λλάκις περὶ τον αυτον τοπον ἐπαναστρέφω Αριστ0φάνης, οστις σε etc. HEMST.

P. 29 4. P0 πρωτον ἱδρουν J Sic recto Suidas v. θοωδεῖ qui hunc scholiastae locum descripsit item tu edit Aldina. At reliquae editiones, ut Basil et Ge-

50쪽

38, II. φησι Ita scribendum suit, non φασι, quod edd. habent: et σι nimirum Aristophanes, Uem monet gramiVaticus φυαλμίαν, qui pravus Culorum est ad fectus, sive lippitudo , Ut Celsus ait, Osriisse Pro Coeci tale singulari sibique propria ratione id enim est ἰδίως, quemadmodun Antiphontem multa notant veteres ιδiως D surpasse si auribus Atheniensium teretibus et fastidio sis obsecundaret Aristophanes, in luti διασκευ , o Cooφθαλιείας hiecta, Versum talem substituit Tri συμqο- ρας ταύτης σε παύσειν, της ,εt ς' παύσειν inqu3m; DRmquod editur παυσει, vitiosum est priorem an VerSI mcur mutaret, Causa fuerat nulla atque adeo, iure preloIuαι παύσειν σε, O secus atque ἀπαλλάξειν antea. De duplici vero luto, et clioliis ad tramque sabidae edi tionem diversis quia res est paulo dissicilior, nodo que non Tino intricata, alibi de industria latius agenatas.

18, 14. ἡ 'χει alchenarius apud obraeum

p. 67.

18, o Post υδεν typothetae culpa αυτον excidit. 18, I. τ δε μωρα μεταξυ Quo iure dicatur, ego quidem nullus intelligo: qui μῶρα probaverit, an dubi tet, quin COPUt Bri conveniat, τα τούτων Πρας Existimo scholiastem illia in invenisse, D Zευς μεν οὐν εἰδως α 0ύ

mente, non Chremyli et Carionis, sed res huγnanias tum TeCte Cripserit μωμε, quo titulo Cliremylum an Carionem honoris causa Plutus adficiebat, sententiae interponi, Et, quomodo grammatici loquuntur, μεταξυ, δια ἐσ0υ εἶναι, κεῖσθαι. Porro haud scio , an ab initio distinguendum sit, D Zευς ἐν Ουν εἰδως τα et 0υτων Tm νανθρώπων πάντα εἰδο ς. Erit forsan, qui talem lectionein

ad scholiastae verba concinnet D Ζεύς με Οὐν εἰδὼς τα τοίron', μωρ Pr μῶρε επε IIίθοιτ αν επιτρίψει με di eque interpretis Florentini mentem adsequi licebit,