장음표시 사용
21쪽
rei, de qua sermo est , intermissionem vel finem, sed frequentissime
continuationem , ita, ut in propositionibus affrmantibus idem valeatacsemper , S in negantibus idem ac nunquam . Usurpatur pro semper CX. I. Sede a dextris meis, donee ponam inimicor tuosscabellum pedum tuorum. Esaiae xxv I. 4. Usque adsenectam ego ipse, ct usque ad eanos ego portabo . Matthaei XXV III. ao. Et ecce ego vobiscum sum usque ad eousummationem faculi. Adt. III. ar. liuem oportet cartam fm Dipere usque in tempora restitutionis eorum. His enim Iocis perpetuum Christi regnum, perpetuam protectionem, perpetuum caeleste
habitaculum designatur . E contra usurpatur particula donec pro numquam Genes v iii. . Non revertebatur donec siccarentis aqua. II. Regum Ir. a 3. MiuοI Aia Saul non es natus filius usque in diem morris μα. Matth. r. et s. Poseph non eo novit eam , donec peperit filium suum Irimogenitum. Certum quippe est nunquam corvum rediisse ad arcam, nunquam post mortem Michol peperisse , nunquam Deiparam fecisse jacturam virginitatis. Eapropter Helvidio hunc postremum locum objicienti respondet Hieronymus, Seriptura quod jacium non sit, seπ-dit. Illa ergo particula donec in Vaticinio Iacobi demonstrat nunquam a Iuda post adventum Messiae sceptrum ablatum iri. Respondeo eamdem particulam donec significare etiam terminum temporis , quo exacto evenit, quod ante illud tempus removetur ; ut Gen. XIX. 22. Non potero facere quidquam , donec ivrediaris iuue . Levit. X II. q. Non ingredietur inIanctuarium , donec impleantur dies purificationis suae, aliisque in locis. Porro in Prophetia Iacob ea pamticula non idem valet ac semper, aut, numquam, quoniam aliquandosteptrum ablatum est. Significat ergo terminum temporis. Deinde, etsi particula illa donee nihil assi et uel deneget post terminum praenuntiati temporis, definit tamen dubium quod maxime scire ex ipsa oratione cupimus, circa tempus praecedens. Ex hac enim oratione, Corvus non revertebatur, donee secarentur aqua, etsi non inseratur quod corvus ad arcam redierit exsiccatis jam aquis, deducitur tamen apertissime, . nunquam corvum in arcam introiisse, priusquam aqua exsiccarentur: quemadmodum ex altera enunciatione certo colligimus nunquam Michol peperisse ἰ atque ex tertia perspicuum est Mariam semper virginitatem servasse ante partum. Quamquam ergo particula donee in prophetico Iacobi oraculo non enuntiaret quid de ste-ptro Iudae futurum sit post tempora adventus Messiae, declarat tamen apertissime semper permansurum in domo Iuda usque ad Messiae adventum ; ideoque si ablatum est, Messias jam venit. Omnia ergo allata exempla pervicaciam Iudaeorum redarguunt. Ad haec supponit ista argutatio particulam donee idem valere ac postquam ; quod resutatum
est supra . Insuper et si 'ν , donee , solitarium foret significationis Rmbiguae, hic tamen conjuactim est cum 'a , atque ad certum seω- ' sum
22쪽
Liber ViceIimus quintus. Cap. II. I
sum contractum . Praeterea Rabbinorum omnium consensu Iacobi scopus suit tempus suturi Reparatoris praefigere, certamque adventus ejus notam proponere . Praetermitto haberi in Hebraeorum Codice de rvo Gen. VI II. . Exiis exeundo, ct redeundo , Iret N ae' rex Objiciunt rursus Iudaei: Tempore captivitatis Babylonicae sceptrum a Tribu Iuda recessit, atque post captivitatem regnarunt usque ad Herodem Machabaei, qui erant de Tribu Levi; nec tamen credunt Christiani eo tempore advenisse Messam . Non ergo praebet certum hujus adventus characterem praenuntiatio Iacobi .. Resp. Captivitatis tempore non solum Evilmerodachum iterum ad Thronum sublevasse Regem Ioachin , ut habetur postremo capite Iibrorum Regum , nec solum detento in carcere Ioachimo constitutum super Iudam S Jerusalem a Nabuchodonosore Sedeciam Ioachimi patruum , ut legitur in sine Paralipomenon ς quod argumento est Iudae, sceptrum tunc imminutum fuisse, non ablatum : sed praeterea tam in captivitate, quam ea soluta habuerunt Hebraei legislatorem , sive
Aechmalotarcham ct Caput Synhedrii, in quo perstitisse Iudae se
Pirum, consentiunt, ut vidimus, Rabhini . De hac Sceptri continuatione explicat Targum ea verba, Cantic. vi. Diosius meus desce dit in hortum suum ad areolam aromatum, dicens, Descendit in Ba-Θloniam adjapientes Sanhedris. Atque huius Senatus Principes fuisse ex femore Iuda usque ad Herodem exploratissimum cst apud Haebraeos . Et quidem utque ad Nehemiam praefuisse ex sacris literis invenimus ZorobabeIem filium SaIathielis , de quo a. Esdrae X D. I. & Aggaei I. I 2. Commemoratur &DanieI, quem fuisse de Hiis Iuda constat ex
cap. r. v. s. adeptum vero summam auctoritatem & praesecturam Magistratuum , ex cap. II. v. 48. Nehemias autem GP. V. IS. memorat alios ante sie Duces , eosquc appellat vocabulo nnu designanto supremum Praesectum . Ipsum Nehemiam fuisse de Tribu Iuda constans est opinio Hebraeorum , a qua nec alieni sunt Graecorum Historici, scribente Eusebio Caesariensi in Chronico: Nimiar ἐκ ρυλὼ bya, ct Cedreno expressius, Nειμὼν ἐκ τοῦ -- που Δαβίδ' , Neemias ex Tribu Iuda, ct ex semine David. Qui enim Nehemiam adnumerant Sacerdotibus, ducuntur capite X. Esdrae, a. Machabaeorum I. 18. ubi Videtur cum Sacerdotibus recenseri. At in lib. Machab. asseritur tantum
Nehemiam aedificato templo sacrificia obtulisse ,& aperte distinguitur a Nepotibus Sacerdotum , quos misit ad requirendum ignem: S in EDdra adnumeratur sacerdot ibus ut Princeps , S populi Rector, non ut unus eorum ; stribitur enim ibidem foederis literas obsignasse Principes , Levitas, S Sacerdotes . Sed & Maliger respondet plures fuisse Nehemias, Principem unum, Sacerdotem alterum, S hunc laudari C. X. Esdrae probat ex adjuncto cognomine e bessatha: quod mihi nulla
ratione probatur, cum juxta Abenezram infersarea significet Pince
23쪽
nam regis , vel Persica lingua Ducem ae Principem : idque eoIIIgItur
etiam ex r. Erdrae i. 8. S ii. 63. ubi eo vocabulo appellatur Zorobari
hel Princeps dubio proeul ex Tribu Iuda. Atque his magis corrob ratur sententia nostra, quod Magistratuum Praefectus semper usique ad Herodem fuerit de Iudae semoribus: unde ait Rah. Salomor Semei signi at principatum inferiorem: funcque ii, qui gubernant populum indultu Regum Persarum et S Rambam , echma tarchae loeum re os obtinent: iisque eompetitjus in populum domisandi, quia dilium es, Non auferetur Reptrum, o c. Praeterea opponunt: Frustra detorquetur particula n, di Milo ad signifieandum Messiam; cum potiori iure pluribus aliis conveniat. Ac primo designare potest Moysen , quem fuisse Legislatorem Hebrae
rum nemo ignorat. Competit S Sauli, is enim omnium primus regiam dignitatem obtinuit, cum in Silo servaretur sacrum oleum , ct Arta . Propriissime etiam quadrat David, parvulo filio de tribu Iuda , ct minimo natorum Isai. Peculiari quoque charactere demonstrat Ieroboa-mum , a quo decem Tribus a regno Salomonis fuerunt discissae: quod g. libro Regum x r. 29. praedixit Ahias Silonites scindens in i a. partes
pallium suum . Denique explicari potest Prophetia de externis Regibus missis ad Iudaeorum stetera punienda ; quales fuerunt Nabuchodo. nosor, Pompeius , Herodes , Veipasianus. Resp. Per vocabulum Silo non nisi Messiam significari probat omnis etymologia, omnis stripturarum collatio, omnis Rabbinorunia consensio. Legant pervicaces Hebraei Targum , Onhelon, Ierosolymitanum , Talmudistas, δὲ quos iuperius commemoravimus . Legant&Masoret has, nec non Gematricae Cabbatae Auctores, qui eumdem numerum 3s8. animadvertentes in n, o rea' atque in proo , vel ipsis ineptiis traditionem universorum comprobarunt. Revera Sauli nulla ratione competit particula n,U I. quia ante Saulem non fuit sce
I trum in Tribu Iuda , sed ab ipso Saule pertransiit in Davidem .
I. Sauli a Deo, a suis, a gentibus reprobato nequie competere speciO- sum illud cognomen Expatiatio geatium. III. Saul inunctus fuit in Regum , ut habetur lib. r. Regum i x. S x. in Masphath , non in Silo. IV. Tempore unctionis Saul Arcam Dominis viri Cariathiarim asportaverunt in domum Aminadab. Neque Sisi designare potest Moyse . I. Quia non est Moses de semore Iudae, sed Levi. II. Quia ante Moysen nulla suit penes Iudae tribuni sceptri audioritas , vel potestas. Ill. Quia non principium dominationis , sed ablationem ac terminum Iacob praenuntiavit. IV. Quia ab illo praedicta sunt, quae compleri debebant in novissimis diebus. Sc exitum de Aegypto non solius tribus Iudae , sed Hebraeorum universorum jam praedixerat Deus Abrahamo Gen. xv. I . Ouid vero de David In Davide transiit sceptrum ad tribum Iuda, non inde divulsum est. Ieroboamus autem Iudae sceptrum dimi
24쪽
Liber VIcesimus quintus. Cap. II. I
diminuit, non abstulit, neque in Silo unctionem Regis aeeepit , sed in Sicbem, ut liquet ex rii. Regum XLI. I. Ineptissimum praeterea os Silo scriptum n ei pro viro Silonite accipere, cum ex hisce literis
nec urbem , nec urbis civem possimus deprehendere . Ceteri neque
de femore Puda dici possunt, nec desiderium gentium: atque, ut Vidimus , per Nabuchodono r sceptrum de Iuda non fuit ablatum , quemadmodum nec per Pompeium , qui devicto Aristobulo constituit regem Hircanum , nec Magistratuum iura delevit. Imperante vespasiano, atque sub Herode sceptrum defecisse dictum est supra . Arguunt ulterius Rabbini ci ny mpν, quod Latini reddiderunt Expectatio gentiam , significat gentium contusionem, atque oppressionem et est enim a radicali nny quod est obstupescere edi tantundere , ut sensus sit adveniente Messa gentes omnes evertendas , ct conterendas. Id vero nondum completum est, ct consequenter promissus Messas
Resp. non commentum istud esse, sed crassum somnium , & singularem dementiam . I. Ouia litera Pod demonstrat derivatam vocem D p a radicati nρ', quod est audire S Obedientiam praestare; unde
nulla extat , ersio , quae illam vocem Iehead non expresserit hac alia expectatio , vel aggregatio, vel obedientia. II. Onhelos discrte vocabulum illud exponit sequentibus aliis i ,nus arvoniux ny, Et illi ob d est populi. III. In Berescith Rahha , sive magna Expositione Genestos ad illam dictionem legitur di Futurum es, ut Gestes seculi deferoν munera Messiae Alio DaιM. IU. Cum de ablatione sceptri Iudaici sermo sit, enuntiarentur pugnantia , s ring, oppressionem gentium signifi
caret, S non potius araretationem .
Objiciunt alii: Si nnpν significat obedientlam, di tu non Gentes designat, sed Iudaeos. hxpectandus est ergo Rex ad quem Hebraei
omnes confluentes felicissimo, amplissimoque regno fruantur. Resp. Iudaeor unum populum esse, non plures, ideoque appellari diu , non 'nu , neque constare cum ablatione sceptri auspicium maiestatis , ct tribuum aggregationem. Adhuc opponunt: Nondum de Iuda sceptrum ablatum est; regnat quippe adhuc in Asia ortus de tribu Iuda Aechmalotarcha: possis ' ΠῖJuvaei S regnum florentissimum in Syria uItra Sabbaticum flumen: p'e urcarum Imperator aliique Principes maximi ex Iudaeorum po-PuO Originem trahunt. Extant alibi illustria Iudaici regni insignia ἔ- ato, quod nulli hi regnarent, retinent jus ad regnum, eoque ju re summa adhuc auctoritas perseverat. Resi''ndeo has recentiorum Iudaeorum fabulas etiam a suis irrIueri. Refutantur autem I. Ex Talmude Ierosolymitano, cuius in libro Nanhedrim extat sincera consesso: Vae κobis, quia ablatum est se prrum, ex Rab. Bachai scribente, Hodie non babemul regem. --
25쪽
que priseipem. II. Ex proloquio Hebraeorum , quod mentiri disendustest, qui proeul facit testessuos. III. Ex quo universi orientis Principes,
licet exorti forent ex decem Tribubus a Salmanazare trans Euphratem adductis , neque servant Mosaicam legem , neque pertinere ullatenus
possitnt ad Tribum Iuda , quae permansit in terra Chanaan. IV. Quinti milia Iudaeis somniantibus circa annum Christi XCV. imperator Domitianus undique conquisitos qui ex regia Davidis stirpe genus ducerent , duos tantum reperiit ex ipsa cognatione Christi, sed adeo pauperes , ut suis manibus arWa colerent , ad tributa solvenda , & comparanda sibi ad vitam nacessaria. De qua re vide Eusebium lib. iii. H. E. cap. xx. V. Ius, quod iactant se habere ad regnum , cum tota stirps. Davidica cessaverit, ct universa gens Hebraeorum dirutis Ierosolymis, Temploque everso per orbem dispersa sit, nonnisi crassum stultumquctfgmentum potest censeri: maXime quod talia comminisci poterunt usque ad mundi finem , si fas sit somnia istiusmodi venditari. Propheticum denique vaticinium Ostae III. 4. . , U' 3au aUx an ta)n
quandonam, nisi sorte in tam diuturna captivitat , complebitur Insuper objectant: Plures sunt in sacris literis praedimones , quae ob hominum peccata minime implentur , atque hujus generis osse promissionem Reparatoris, regnique Iudaici perpetuam instaurationem .
Respondeo quandoque ab invitis pectoribus erumpere veritatem. Iudaei utique ob gravissimum aliquod crimen tot, tantisque calamitati bus premuntur. Sed gravius erit peccatum filiae Sion flagitus Patrum suorum, qui adoraverunt idola, ac daemoniis natos suos immolarunt, Quoniam superat praeteritas clades atque infortunia postremum Ierolo-Iυ morum excidium , & praesens captivitas. Peccatum istud maximum eli occidisse Christum Domini, cujus mortem iuxta DanieIis oracuIumix. 26. subsecuta est vastas, ct post finem belliflatura desslatio iaEx his Iudaeorum effugiis colligimus, etiam oppositiombus luis ipsos damnari, & reselli. Dum enim coamantur tam aperta de loe .ptro Iudaico prophetia, reponunt non de sceptro regni, sed ce vir a amictionis locutum esse Iacobum . Explosio hoc mendacio , Moli Vaticinium attribuunt. Refutati Saulem intrudunt. Implicati magis in stetiam producunt nunc Ieroboainum , nunc alios, coacti ad proprios hostes confugere. Dum vexationem maximam experiuntur , Omnnarrant de felicitate regni, ad quod prohibentur accedere . QEsemno excitati poenam non denegant, sed pervi clam non Danguntis Frustra ergo excutere argumenta nostra conantur. Erit rtass qdicat, Eccur tam mani sestum signum adrentus sui Christus non pr
dicavit Z cur sceptrum jam ablatum minime ostendit E Id mistri pro priis oculis spectabant, & persuasum singulis erat proximum esse Chri
26쪽
Liber Vicesimus quintus. Cap. III. Is
Messam esse ambitiose jactariint, quidam alii Messiam latitare dixerunt. Et iam apud Gentiles percrebuerat fama egressurum eo tempore ex Iudaea magnum Regem, qui rerum potiretur, ut inquit Hist. lib. Tacitus . In characteribus Messiae dignoscendis decepta principio eis Iudaica superbia, quae gloriosum , non humilem Regem praestolabatur , opibusque & armis clarissimum , non sanititate S virtuti hus . Propterea hortabatur illos piissimus Salvator, ut Moysi crederent, S scrutarentur scripturas , revocans, inquit Iluetius Prop. IX. calal v. in memoriam vaticiniorum a e pertinentium.
Respondetur Catholieis aliarum sententiarum
auctoribus. AT inquiunt quidam Catholicit Uia ad revineendos Iudaeos magis
expedita est, si dicamus usque ad Herodem sceptrum permansis. se in Tribu Iuda, quod ad ipsam Machabaei genere materno spectarcnt, ct post ipsos regno potitus sit Herodes Ascalonita, sub quo idcirco regia potestas a Iudaeorum gente desecit Respondeo parum hac sententia urgeri Iudaeos. Nam I. Huetius demonstrat nullo numero apud Iudaeos ipsos maternam stirpem ce seri. II. Incertum est, atque inνerisimile omnes Sacerdotes mulierem de Tribu Iuda in uxorem duxisse , spretis contribulibus suis nobilissimis . III. Ouemadmodum Christus. licet Maria genere. materno inet ex tribu Levi, non censetur nisi de Tribu Iuda: ita Machabaei, licet materno genere ex Tribu Iuda prognati, non possunt censeri, nisi de I ribu Levi. IV. Ea verba De femore Iuda paternam , non maternam stirpem commonstrant, cum designent generationis stipitem , rectam que posterorum germinationem.
Propugnemus, inquiunt alii, si praedicta sententia minus valida est, alteram longe probabiliorem, quod Machabaei ad tribum Iuda paterna quoque linea spectabant. Nam id aperte deducitur ex libro l. Machabaeorum cap. v. 63. ubi de Machabaeis legitur: Et viri Iuda a magni ars Iuni valde in eo pestu Omnis Israel, Resp. hanc alteram opinationem nec tolerabilem esse . I. Quia hoc loco Pada non significat aliquam Tribum, sed est proprium Macha. haei nomen, ut constat ex praecedenti versu 6 i. Non audierunt Pudam, ct fratres ejus; S ex seq. 63. Et exivit Iudas, ct fratrer ejus, II. Quia versus ille 6s. ita habetur in Graeco: Καοῦ -- , 6 - ι σοῖ, Et vir Iudas, ct fratres eius . III. Ouia Machabaei officio iacerdotali fungebantur, ut constat de Mathathia lib. l. cap. a. q. Iu die.
27쪽
ao De Τheologicis Disciplin Is
bai illis furrexis Maibathias filius Donaris , filii Simeonἰr, Saeerdos ex finis Poarib ab Ierusalem : de tribu autem Iuda nullus cinquit
Paulus ad Hebraeos cap. vi I. 3 3. ahari praesofuit. IV. Ouia non haereditario jure, sed ex populi electione Machabaei consecuti sunt re
gnum , ut constat ex I. Mach. IX. 28. V. Onia etsi detur , quod falsum
est tamen, Machabaeos fuisse de Tribu Iuda; quid de iis a stirmabimus, qui ante Machabaeos post solutam captivitatem , idest, ab anno mundi 34 s. usque ad annum 383 . regnaverunt 3 Ergo, dices, adhaerebimus iis, qui tenent sceptrum non ablatum de domo David , quoniam ipsa Tribus Iuda Assamonaeos elegit, eisque quasi loco depositi proprium regnum asservandum commisit. Resp. His nunquam Iudaeis iatisfactum iri. I. Quia Sacerdotum . Principes ante Mathathiam non electione Tribus Iudae, sed Regum
Persarurin concessione novum Templum atque res sacras curarunt. II.
Quia Mathathias ipse Assamonaeorum primus non electus a viris Iuda . thronum conscendit, sed collecto piorum exercitu, S caeso Antiochi praesidio, ut habetur cap. a. prioris libri Machabaeorum , versu 4s. III. Quia Iudas Machabaeus , ut ibidem legitur v. 66., ab eodem Mathathia morti proximo constitutus est Dux belli, & Princeps militiae rquae provincia cap. IX. v. 28. commissa est Ionatha ab omnibus amicis, S commilitonibus fratris sui, Simoni Uero cap. x III. 8. ab universo
Exercitu, ac populo conclamante: Tu es Dux noster Aeo Iudae, o Ponat fratris tui. IV. Ouia si defuit Tribui Iudae Contribulis ad regendum sceptrum idoneus, desuit dux ri 'an , Do femore. Cum ita res se habeat, ais, amplectamur pervulgatam sententiam eorum, qui tradunt in uaticinio Jacobi nomine Tribus Iuda ceteras etiam comprehendi, eo quod fuerit illa prae aliis filiorum numero , divitiarum copia , regnique gloria praestantior, ita, ut Hebrail omnes fuerint Iudai ab hac una tribu promiscue appellati. Resp. neque hac via insistentes nos aberrantibus Iudaeis ob viamia ituros. I. Quia Ducis S Legissatoris nomine non gentis suae multitudianem , sed singularem personam de femoribus Iuda exeuntem designari contendunt. II. Ouia reliqua omnia a Iacob de Iuda praenuntiata itata uni Tribui conveniunt, ut ceteris nequeant esse communia . III. Quia Duees di verserum Tribuum dici non possunt ex semore uno progeniti. IV. Quia nec certum est semper Tribum Iuda fuisse ceteris praestanti rem, soluta praesertim captivitate, quando vix ei remansit pristinardignitatis imago . U. Quia ideo Tribus Iuda universae Hebraeorum genti de se nomen secit, quia sola cum parte aliqua tribuum Simeon ac Beniaiamin, discisso sub Ieroboam regno, adhaesit Roboam non aute ob steptri dignitatem , divitiarumque amplitudinem . Accedamus itaque , asseris , ad stilum recentiorum affirmantium
per e3 verba, sceptrum O JAD, R dux de femore, significari vel
28쪽
Liber Vicesimus quintus. Cap. III. 22
persenam Dominatoris , vel regiam urbem , vel thronum , vel foris mam regiminis, ita, ut, semper salvetur aliqua illius Tribus proprietas sub Assamonaeorum imperio. Respond. Neque hoc ariete frangi pervicaciam Iudaicam. I. Quia
nequo urbi, neque throno, neque regimini, neque adlectis aliunde
Nagistratibus competit esse de femore Iuda . II. Ouia vel haec omnia Tribui Iudae conveniunt simul, ct ablatum est sceptrum , cum pertransiit ad regiam alienae Tribus per nam: vel sat est si conveniant disejunctim, & sic neque ablatum est sub Herode : qui licet dicatur alienigena , quod non omnes consentiunt, Iero lymis tenuit principatum , inter filios postea divisum; regnumque in familia Herodis permansitusque ad Agrippam illius generis septimum, qui obiit tertio Traiani anno . III. Ouia in Prophetia Iacob nomen Iuda significat duntaxat unum ex filiis ipsius Iacob , quem Patriarcha alloquitur, & cui fratrum laudes, & terrae Chanaan possessionem praenuntiat; S consequenter ea verba de femore ejus commonstrant solam illius viri legitimam poste
Itaque asserendum erit eo sensu sceptrum permansisse in Tribu Iuda usque ad Christum , quod illa Tribus a Iure sceptri ad illa usque tempora
non exciderit ZResp. non obstrui iuxta hanc sententiam os Iudaeorum . I. Quo niam de hoc ad regnum iure etiamnum gloriantur . II. Quia , etsi m do per orbem dispersi jus ad sceptrum amiserint, fuerunt tamen usque ad annum Christi XCV., quo Domitianus Imperator jussit ad se adduci regiae Judaeorum stirpis reliquias , adinventi posteri quidam Davidis, Pe QS quos comminisci poterunt extitisse jus sceptri . III. Quia etsi jus
ad regnum sermonis consuetudine alicui tribuit Regis nomen ac dignitatem , quamvis regnum ipsum actu non administret: Hebraica tameta
vocabula uasti S ppnu virum significant actu judicia exercentem .,
saltem juxta interpretationem veterum Rabbinorum .
Sed praemissii, inquis, de Synedrio sententia multipIici capite
excutitur . Primum derivata est a Rabbinorum commentis . Deinde Synedrii Assessores non fuerunt ex una Tribu Iuda selecti. Hi tandem , si Reges imperabant, sceptrum prolacho non tenuerunt. Re . Sententiam nostram esse ccteris praeserendam. Atque ad I. dico facilius retundi Iudaeos, si pro nobis pugnet Magistrorum suorum auctoritas ; quamquam non haec Bla nos movet, sed propria Iacobaei oraculi interpretatio, & reliquarum opinionum incohaerentia . Ad alterum vero respondeo, non de singulis Assessoribus a nobis Vaticinium exponi, sed de Nasel, sive Aechmalotarcha, quem in Capti Vitate ν, S usque ad Nehemiam suisse de Tribu Iuda colligimus ex sacris literis ἔde subsecutis autem temporibus ipsa Iudaeorum convenientia arripimus
testimonia. Ad postremum Onique asserimus, neque verborum signi
29쪽
scationem , neque antiquos interpretes, neque Rabbinorum aliquetria nobis exigere, ut de sola Regia persena interpretemur nomina Legulatoras ae meis, ideoque etiam sub alienis Regibus potuit in Tribu
Iuda perseverare data, & ppnn, usque ad dispersionem Synhedrii.
PERDIFFrcrLEM aggredimur dissertationem de Lxx.Danielis he domadibus, quarum praescriptio ut invictissime probat Messam 'enisse, ita Chronologorum illas supputantium magnopere torquet
ingenia . Revinci enim enuntiato oraculo recutitos Hebraeos sere omnes propugnant, sed ubi eos ad Chron taxin appellas , adeo discordant, & nutant, ut conciliari non valeant. Putandas hebdomades ab anno primo Monarchiae Cyri docuit Eusebius lib. VII i. Demonstrationis Evang. ita ut septem priores hebdomadae expletae sint anno sexto Darii, & consummato Templi aedificio , reliqua: LxI I. exierint cum Hircanus iugulatus est ab Herode, post quae tempora advenit praenuntiata Redemptio, postmodum sempiterna abominatio urbis ac templi. Idem opinatur circa initium hebdomadarum Io. Frisichmuth , nec est, ut quidam putant, haec sententia fidei Christianorum adversa, cum minime deneget praedis tam a Daniele adventum Christi post exactum circulum hebdomadarum , quamvis ad ipsum Christum definita sup- Putatio non reseratur. Ioseph Maliger . &Protestantium multi septimanas supputant ab anno a. Darii Nothi, & produeunt usque ad urbis excidium, cum tamen ab illo anno Darii fluxerint hebdomades xxx. principio regni Herodis, ut contra Maligerum demonstrat Petavius lib. XI I. de Doctr. Temp. cap. I s. Numerant alii ab exitu divini sermonis , sive a revelatione facta Danieli, ut Paulus Burgensis , Lyranus , Galatinus. Sed missis aliis sententiis duae sunt inter Recentiores magis receptae: quarum una septimanas putat ab anno septimo Art
xersis Longi mani; cui subscribunt Iacobus , S Ludovicus Cappelli, Cornelius a Lapide, Nicolaus Abrahamus , Ayrolus , Grave nius, noller Gulielmus Bonjur , S viri alii graves Chronologicae disciplinae peritissimi: altera supputat ab anno ejusdem Artaxersis vicesimo cum Usserio , Iluetio , Natali Alexandro , nostro Muges, Lamy, aliisque viris gravissimis. Ab his omnibus discrepat Chronologia Hebraeorum
existimantium Monarchiam Persarum vix annis Li v. stetisse, nec alios
post Balthasarem habuisse Reges praeter Cyrum, Cambysem, Assu
rum , vi Darium . Statuimus in tanta viaionum varietate tria prae stare:
30쪽
Liber Vicesimus quintus. Cap. IV. 23
stare: primum erit Iudaeos revincere ex prophetico oraculo, misit stricis Chrotiologorum : alterum illos magis urgere Chronologica illa supputatione, quae nobis vibebitur magis exacta; tertium eos resutare ex propria etiam Chronologia i licet in multis falsa , ac merito
PROPos Tro . Ex Uairinio Danielis constat Messiam iam venisse. His verbis Prophetia comprehenditur. by 'inna Σ'yad et vaci
r nnan I mo: v afri r ', Hebdomadae Ieptuaginta deci super populum tuum, O super eivitatem sanctitatis tare ad eonfumendum pravarieationem , ct ad sigillandum pereata , ct ad expiaπdum iniquitatem, ct ad addueendum justitiam Devorum, er ad Aggillan- m visionem, dr ρropbetiam, dr ad ungendum sanctitatem j anuitatum. Oscies, ct intelliges ab exitu fermonis ad reverti faetendum, ct ad aedifieandum Perusalaim usque ad Ductum dueem, hebdomada septem, O bebdomadae sexaginta S duae: redibit, or aedi abitur platea, ct fossa. θ' in eooritatione temporum. Et post hebdomadas sexaginιa, er
os exeidetur Unctus, re non eir er eivitateo, ct sanctitatem corrumpet populas Ducis venturi, Osinis ejus in iuundatione , ct Qquoad finem heui deessae desolatioues , ct roborabit pactum multis hebdomada una : ct dimidio hebdomadae eelsarefaciet Derificium , ct munus, ctri Differt aliquantulum ab Hebraico Codice Latina vir ata . Primo legit pro decisae , abbreviata sunt recte exprimens Graecam versionem συνετιιά viras , idest , in unam summam contractae , ac definitae: unde parum, aut nihil occurrit hic diserepantice . Deinde habet pro super urbem sanctitatis tuae Interpres noster , super urbem sanctam tuam et nec aliquid est discriminis r nam familiare est Hebraeis substantivum pro adiectivo adhibere , atque hoc idem extat Ps. II. 6. S89. al. Pro verbis illis, ad sigillasdum peceato, nos legimus , ut mnem aecipiat peeeatum : quod idem prosecto est, ut constat ex verbis proximis, ut consummetur praevaricatio, ct deleatur iniquitas ἰ unde ipsi Majorethae legerunt tarin, ad eonsumendum, atque ita vertit etiam Aquila . Ubi legunt Hebraei ad ungendum I auctitatem sanctitatum. habent Latini, ut ungatur Sanctussanctorum , nulla sane differentia, Propter consuetudinem nuper laudatam substantiva locandi pro adjectivis. verba Hebraici Codicis, ad reverti faeies avi θ' ad ad eas- dam Diuiti eo by Corale