장음표시 사용
31쪽
dum Feruolim, nos reddimus, Pt iterum ad cetur Perusalem Ee
prosecto optime, nam infra reaedificatio Urbis exprimitur ii dem veris
his , Redibit oe dedi abitur platea . am ergo hoc loco significat iterationem , ct Uulgatae consentit syriaca quae legit, sera egressu verbι usque ad read eationem Peroseldima. Exeidetur Undias , extat i
Hebraeo ς in Latino autem, ocridetur Christus; nam etsi Graecus reddit Peribit tinctiis , si Q. Q -υ , denotat mortem , neque de arboribus dicitur, nisi dum exciduntur securi: ideoque prinnuntiata est a Daniele mors Christi, cui selum respondet vocabulumn)En Ductus, phrasi consimili, ac apud Ierem. XI. I9. Quod sequitur in Vulgata , Et non erit populus ejus, qui eam negaturus es, apposite exprimit hebraicas particulas, Et non ei: quid enim potest his d notari , nisi quod non erit ei auxilium aut, non obediet ei populus Paut, non servabitur illi judicium Z At haec omnia quadrant optime IN Goni Vulgatae, S cohaerent cum citato Hieremiae loco . Reliqua Prophetiae verba , si discrepare videantur, constat sensum non immutare. immo, ut infra dicam, hebraica manifestius commentationes Rabbinorum infringunt. Praemissa Uulgatae cum hebraleo textu cohaerentia , obserVandum eri non alias a Daniele numerari hebdomadas, nisi annorum. Quia primo fatentur omnes Hebraei eum Ahenerra seribente: Hebdomades bis3meu guntur de annis, ae si dixisset elus, Septuaginta sabbati er sunt dees. Et demonstratur primo , nam Udaei septimona , non significat hebdomadam dierum, nisi dies ipsi exprimantur, ut Constet eκ
seq. cap. X.2. S I. atque ex Ezech.xLv. a i. Praeterea Levitici XXV. 8. anni
69. appellantur Ieptem hebdomadae, sive rimas vad septem sabbata: e
quo apparet consuetum fuisse Hebraeis supputare annorum hebdomadas . tia super nil eorum , quae Daniel praenuntiat, evenit intra dies MO. undecunque supputentur, cum sola Templi aedificatio spatio annorum Viginti fuerit peracta , quamquam muri, & exteriores parietes fue rint excitati brevi temporum intervaIlo . Iubilaeorum autem septima nae, quas aliqui commenti sunt, nec ullibi a Scriptura recensentur, nec possunt in hoc vaticinio locum habere, cum a Daniele ad emidium templi impossibile sit connumerare annos ΜMMCCCCL. Constat supputandas esse xxx. illas annorum hebdomadas ab Exitu sermonis; sed an per haec verba intelligatur revelatio facta Danieli, an edictum Cyri, vel Darii, vel Artaxersis , res est, quae aliquid habet dissicultatis . Interim ergo incerta haec praetermittimus , S ador sus Iudaeos argumentum fabricamus. Praedixit Daniel ab exitu sermo nis usque ad Christum praeterlapsuros annos 49o. sive hebdomadassAut annos sabbaticos Lxx. , post quas hebdomadas, seu complete exa G. , seu percurrente postrema , erat Christus ipse occidendus. At
oertissimum est iam definitum illud annorum spatium praeteriisse, nequς
32쪽
Liber Vicesimus quintus. Cap. IV. ας
Chrsi nomine potest aliquis intelligi praeter Verum Messiam. Verus eris gh Messias iam advenit . Probatur minor I. ex characteribus hujus Christi a Daniele praenuntiati: appellatur enim Messiar absolute, de absiue addito , quod nulli hi, nisi de vero Messia scriptum adinvenitur. Dicitur & Dux, sive rector populi, quo nomine Messias appellatur apud Isaiam Lu. 4. & Michaeam π. 6. Vocatur Santiu anctorum, idest, sumisma sanctitatis excellentia praeclarus, quod Messiae scripturae omnes attribuunt, Psalm. XI. Io. Is. XLI. 6. XLV. 8. LXM. I. Ierem XXLII., Se e. .
Prohatur II. ex adjunctis , quae Daniel commemorat. Ait septimanis illis transectis conssi mendam praevaricationem, delendam iniquitatem , & expiandum peccatum: id vero de Messia praedictum Is i. 18. S iv. 4. Psalm. cxx ix. 7. Sc. Ait ipsum Messiam firmaturum esse pactαm: quod pariter de Christo ac Redemptore na scituro ex stirpe Davidis praedixerat Psalmista Ps. LxxXVI I I. 29. Ecel. XLV. 7. is LV. I. Ierem. XXX l . . Bar. II. 2s. Ait cessaturum eo tempore sacrificium , idque i.i textu Hebraico ita expressum est, ut ipse praenuntiatus Messias debuerit abrogare veteres expiationes ; Iegitur enim pro deficiet holita
di saeri eum nriana rar rara Cessare faeiet Deri iam ct munus tunde Syriaca , Aoolevit Iuer tam ct oblatiouem. Hoc de promisso Liberatore praedictum quoque t f. r. II. Ierem. VI. 2O. Amos V. 2I. Ait denique tunc adducendam esse justitiam sempiternam; atque id Messiae temporibus futurum praedixit Psalmista Ps. Lx xl. 7. Is . LMi. II. Sc
Tertio probatur ex praenuntiata Christi morte . incidendum . enim Messiam prophetarunt David Ps. II. 2. Is . O lx. 8. Ier. XI. 9. Fore ut derelinqueretur a suis praemonuerunt Psaltes LXVI I I. a I. IL LXi i I. s. Zacch. X i Il. 7. Immolandum pro peccatis nostris diserte praenarrarunt Ilaias Ll l l. v. 4. S seqq. ac Ierem. Thr. I U. 2o. Christus ergo ,
quom Daniel praedixit occidendum Sc deserendum a suis , est verus iatque Olim expectatus Messias . in super probatur ex desolatione, quam post Christi mortem Daniel praedixit, neque enim possumiis aliam desolationem hic accipere , quam excidium Urbis sub Tito ac Vespasiano, juxta ipsius Domini
expositionem Matth. xxiv. s. Et probatur primo , quoniam desolationem Urbis post occisionem Christi praedixere etiam Isaias VI. xxv. 2. Zacch. I II l. 8. & x i v. a. Confirmatur, quia statuta desblatio usque in finem perseveratura praedicitur, quod nonnisi de hac desblatione a completur: ut Orat. III. contra Judaeos aperte demonstrat Chrysostomus ex quo tam diuturnum tempus jam elapsum nauum Pu is vestigium vel Mitium felleis mutationis ad bune asque diem ostentet δ eum tamen instaturiare te Ium Iapius tentaverint. Irae enim Iemeι his, se
33쪽
dis De Theologicis Disciplinis
raue quidem a militibσ1, postremo standem ab igne e fac Isaeestis eram. penu . er iσtempestive eorum conatus reprimente.
Accedit Rahhinorem confidissio. Nam in Berestit Rabba ad v. 18. cap. xiv. de Melchisedech , extat: Messias est, de quo Mistram Dau. ix. I addaeendam justitiam Deutorum . R. Moses filius Naiachinan Gerundensis in idem caput Dan. Sanctitas Dinitatum est Mesias Disui' itui de filiis Divid. Idem tradiderant Rabbini reliqui, quoiarum testimonia suppesitabit Raymundus Martini in Pugione Fidei P.
l. cap. I. n. xvi. Rab mundi expilator Galatinus lib. IV. can. viii.
Dadrianus Fini lib. v. cap. s. Sc. Sive ergo in vaticinio Danielis attenduntur Christi characteres, si ve praesta a ab eo beneficia , sis momtis ejus supplicium, sive subsecuta Iero lymae de latio, sive antiquorum Rahhinorum contasio, revincitur inde Iudaeorum coitas , ac
pervicacia. DispaLLUNTUR HEBRAEORUM CAVILLI .
of jiciunt Hebri ii Messas de quo vaticinatus est Daniel, est CP rus monarchiae Persarum Fundator: de ipsb enim legitur apud Is iam xxv. i. Hae dieit Dominus Christo meo oro, cte. Resp. scicile retundi hanc Iudaeorum insaniam . I. Quia Messias, de quo Daniel, est Naa mon Messiar strineipatis , er Dux Padaeorum. Cyrus autem non es ile, cui Messiae nomen conveniat principaliter: ll. Quia de Cyro citato cap. lsaiae v. 4. legitur, quod non cognoverit Dominum et ideoque non est ille Sιnctitar DnAiratum , & Auctor sempiternae justitia. li I. Uuia Cyrus, neque oleo Spiritus sancti, neque oleo corporali inunctus est. IV. Ouia ab eversione primi Templi,
unde septimanas Hebraei supputant, usque ad templum secundum, nequeunt enumerari septem , & sexaginta duae annorum hebdomadae, eum septem exactae iam fuerint postremo anno Evilmerodachi, reliquae tantum post incinarchiam Persarum, atque Graecorum . U. Ouia prae ter allata Rahhinorum testimonia , Aben-Egra Comment. in Danielem
alti opinio Hat, qui dixiι Grum esse Messam, nos est eongrua . At cur Cyrus, inquis, apud Isaiam Messias appellatur Aliud interroganti Catholico respondebimus , aliud Iudaeo objicienti . Catholicis resi onctemus Cyruin dici Christum, sive Unuum allusione ad Reges Ilubraeorum, qui unctione conlecrabantur, Se quoniam erat figura Christi, qui nos a spirituali Babylonis captivitate redemit. Hebraeis autem respondeo verba Isaiae explicari in Talmud, libro qui inscribitur I se Nilo ; ut nullatenus ad Cyrum , sed ad solum Messiam referantur:
quod tamen non probo propter ea , quae attulit in hunc locum Hieronymus . Septuaginta tamen, quos plures Patres sequuntur, roddiderunt ' ipsi pro Caro, R, Domino, quae versio nequita Talmudistis
34쪽
Liber Vicesimus quintus . Cap. IV. in
obiiciunt a. Dispescens Daniel septem hebdomadas a duabus &sexaginta , duos venturos Messias praedicit, unum post hebdomadas priores v I r. , alterum post hebdomadas LxI I. Si autem quaeras quinam sint duo illi Messiae, diversa est, pro diversa supputatione hebdomadarum , responsio. Si supputandas censeas ab excidio templi prioris, iuxta Hebraeorum Chronicon , earum initium est repetendum ab anno M. III 8. quibus si addas septem annorum sabbata, erit annus M. 33S . ac primus Cyri. Si vero eonnumeras ab eodem anno M. 3338. hebdomadas 6a. sive annos 43 . pervenies ad annum M. 3772. Cum Romani, qui tempIum vastarunt, Ierosolymam astenderunt, S ad tempora Agrippae, qui ante Urbis excidium occisus est. Ergo iuxta hanc supputationem primus Messias erit Cyrus, alter Agrippa. Sivero ipputes hebdomadas septem ab anno primo Darii, qui est in Chro- nologia Hebraeorum an. M. 3389. pervenies ad tempora Iosue S Nehemiae, qui sub Artaxeris ad urbem reaedificandam perrexerant, Rad annum M. 3438. Putatis autem ab eodem anno Darii septimanis LXM.five annis 434. explebuntur in ipsa Ieroselymorum vastatione . Atque ita prior Messias erit vel Nehemias, vel Jolue , posterior Agrippa filius Aristobuli.
Resp. haec omnia esse portentosa mendacia. Ac r. de Cyro satis dictum supra . II. Iuxta Chronicon Hebraeorum , ut ostendam cap. 6., si hebdomadae supputentur ab anno septimo Nabuchodonosor, si ab excidio templi, si a verbo quod egressus est de ore Hieremiae, si a revelatione facta Danieli, si ab Edicto aut Cyri, aut Darii, aut Arta-πersis , neque divisim' acceptae, neque simul terminant sive in Cyro, sive in Nehemia. sive ici Iosue, siνe in Hircano, sive in Agrippa, sive in postrema templi eversione. III. Illa Iudaeorum Chronotaxis erroribus , ut videbimus, statet innumeris. IV. Expositi supra characteres Messae nequeunt commemoratis viris competere, non enim dici possunt vel Sancti sanctorum, vel Iustitia saeculorum, vel Auctores novi foederis, vel sacrificiorum veterum Abolitores; imo nhc Uncti, cum non extit est post primi templi eversionem apud Iudaeos oleum , vel chrysma. U. Repugnant etiam Rabbini, qui propheticum oraculum fatentur ad verum Messiam pertinere. Objiciunt 3. Exactae sunt septem ac sexaginta duae annorum hebdomades , quomodo post Hebraeorum perpaucos nititur demonstrare , Auctor Chronici Aegyptiaci Marshamus , in Antiocho Epiphane , quem Sacra Ierosolymorum profanasse narrat liber primus Macab. Cay. 3. 23. S seqq. Quod probatur ex Chronologia; nam a visione Danielis usque ad finem captivitatis fluxerunt anni 49. sive septem priores hebdomadae. A templo autem a Chaldaeis incenso usque ad Antiochum praeteriere Sabbatici anni Lxu. idestan. 34.Nam templum a Chaldaeis pro-
35쪽
get annus P. I. 4s i. M. 38 I l. Post decennium autem, idest anno M. 384 i. S P. I. 4ss i. Iudas Machabaeus polluti im ab Antiocho templum purgavit, ct in medio utique hebdomadae, idest, tribus post profanaistionem annis , ac sex mensibus .
Resp. plurimis ac validissimis argumentis eXpungi opinationem . Narshami. I. Praedicit Daniel post hebdomadarum circulum , ct ante abominationem desolationis , peccati finem , ac sempiternam justitiam : quemnam vero ex his , aliisque praemissis characteribus in viro scelestissimo Antiocho invenies quam lanctitatem adduxit, quam expiationem secit, quam iniquitatem delevit II. Si Iudas post dimidium hebdomadae purgavit Templum ab Antiocho pollutam , neque a Chalind:ris civitas oversu est , ac penitus diruta ἔ quo pacto sub Antiocho defecit hostia, S post illatum ab ipso bellum erupit sempiternum urbis excidium λ III. Non ad purgationem Templi, sed ad reaedificationenia
Ciυitatis reserenda sunt verba temere a Marshamo e proprio loco di-vu'sa , Et rursum aedificabitur platea; neque in Danielis propheti hebdomades xx Il. praecedunt Urbis aedificationem, sed mortem Christi. IV. Praedixit Daniel plateam ac muros aedificandos , postea occidendum Ductum; ideoque non tantum sententia Marshami falsa est, quod reaedificationem ad purgationem, Civitatem ad Templum , ct lacrorum abolitionem ad profanationem detorqueat; verum etiam quod pervertens Angeli verba comminiscatur prius desecisse sacrificia, postmodum Urbem aedificatam , cum nequeat ante profanationem constitui peracta a Iuda purgatio. U. Cum Angelus unum demonstret hebdomadarum initium iis verbis, Ab exitu sermonis; quare hebdomadae septem a Visione Danielis supputandae simi, reliquae autem LXI I. ab invasione Chaldaeorum , Templique incendio 3 VI. Unde in nos Marshami
Obtruditur Chronologia, cui, ut in proximo evincam , repugnant eum Hebraeorum calculi, tum accuratae recentiorum Chronologorum rationes
Ob. 4. Ad Templῖ excidium spectant hehdomadae Danielis , ae de
Templo accipienda sunt ea verba exeidetar Christus . tum quia unctio Sancti, vel Sanctuarii, de qua v. et . , proprie spectat ad Templi consecrationem: tum quia v. 26. ubi Iegimus , Oeeidetur ciri ius, sive , Exeἰdetur mesus, habent Graeci, Peribit tinctio, idest, Sacerdotum ministerium, S series Pontificum, quemadmodum interpretatur etiam Eusebius: tum demum, quia Christus Matth. xxiv. t s. & Marci X II G2 l. adhuc futuram ait abominationem desolationis, qua diera es a Daniele Propheta, ita ut referri nequeat, nisi ad eversionem Urbis ac Templi. Resp. Non posse Danielis vaticinium ad Templi ruinas pertinere I. Quoniam rem Iehared denotat supplicium mortis , ut diximus supra , S liquet ex collatione huius loci cum Lev. xvi I. I 4. S III. Re
36쪽
Liber Vicesimus quintus Cap. IV.
tum H III. 4. , ubi eodem verbo designatur mors per Iudieis sententiam inflicta . Etiam Rabbini, quos vide apud Raym. Martini loco cit. tradunt notari verbo illo mortem infamem , ac turpem . u. Quoniam Templum nullibi appellatur Unsium, vel unctio; nulla autem ratione diei potest Messias Naxbid, Christus princeps . Iu. Quoniam repetitur
Messae nomen v. 2s. S V. 26. ac priori loco per Adversarios significat Cyrum, aut virum alium principem, ideoque non commonstrat secundo loco Templum , vel Urbem. IV. Quoniam secundum Templum unctione caruit, nec mirum dici potcst. U. Ouoniam Sanctuarium . sanetuarii non erat Templum , sed sola Tabernaculi pars interior . VI. Quoniam in excidio Templi non apparet peccati fiuis ac redemptio , sici stipplicium , S poena. Eusebium ergo in errorem impulit Graeca versio , in qua debebat animadvertere positum hebraica phrasi nomen substantivum pro adjectivo, ut hic v. 23. Desideria r non pro Cupidus, sive vir desideriorum. Melius ergo Symmachus εἰπω ται A. , Exeidetur ciri ius , & Aquila ,--.hame, μειDit Ductus: optime autem vulgata , Oeeidetur cirisus . Verum denique est, suisse abominationem desolationis a Daniele praedirum literaliter completam in eversione Urbis ac Templi: sed hebdomadae supputandae sunt usque ad Christum: non usque ad inundationem Romani exercitus , Re Ierosolymorum vastationem. Hanc praenuntiat Daniel recensita Christi ciccisione , ct post hebdomadas iam exactas. Ob. s. Christus a Deo praenuntiatus est Onias summus Sacerdos , qui typus suit Christi νenturi: non ergo ad ipsum Christum, sed ad Oniam pertinent Danielis hebdomadae. Antecedens probatur ab Harinduino; qui tamen ad Christum prophetiam spectare non negat , etsi contendat in Onia , tanquam Christi typo literaliter fuisse completam . I. Quoniam post occisionem Oniae populus desertus cst, & Antiochus invasit Hierosolymam , Templumque cxpoliavit. II. Quoniam post Oniae caedem profanato ramplo periit unctio .lli. Ouoniam ipse Onias pactum eoUlamavit, nam eo tempore Mathathias ait I. Machab. ir. et . Omnis, qui gelum habet legis, statuens Testamentum , exeat post me. IV. Ouoniam septiinanae supputandae sunt ab exitu serisonis , scilicet a divina praedictione facta Ieremiae de proximo fine captivitatis, idest, ab anno iv. Ioahim , a quo usque ad Cyrum fluxerunt anni 9.& hebdomades septem: S rursus putatae reliquae septimanae ab eodem anno 4. Ioahim usque ad annum Graecorum I 48. quo Judas constitutus suit Dux populi, & pulso Antiochi exercitu Templum purgavit, anni sunt i. si ve hebdomades sexaginta tres. Templum, ut diximus. expoliatum ac profanatum fuerat ante dimidium hebdomadae; Onias autem
jugulatus ante integram hebdomadam anno Graecorum 14s. Ita ergo omnia concordant adamussim ἰ neque deest , neque redundat dies una et
septuaginta hebdomades complentur in purgatione Templi , ct in Iuda
37쪽
Maeliabaeor septem in Cyro: sexaginta duae in occisione Oniae: dImi.
dium hebdomadae in Templi profanatione. Resp.lIlud novum Harduini systema esse aliorum omnium quae resutavimus monstrosissimam compaginem; nam , si recte advertas , in trudit sere omnes Messias ab aliis confictos, Cyrum praesertim , ac Iudam, simulque commentum Marshami de Templo, S de fine unctionis. In omnibus ergo suis partihus jam expunctum est & contritum . Addaismus tamen in patrocinium veritatis aliqua. Ac primum detur Harduino Oniam gessisse Christi typum; quamquam id neget P. Lamy in App.
Chronolog. P. a. cap. 4. propterea quod Onias non Ierosolymis occisis fit, sed in templo Apollinis secus Daphnem ς non morum livore , sed insidiis Menelai: non ab amicis, sed ab Andronico; non derelictus a populo , sed vindicta, & Iacrymis honestatus. Verum non est necem , ut omnia in Typis conveniant. Dicimus ergo quod post Oniae caedem popuIus non fuit a Deo derelictus , cum paucos post annos su rexerit Iudas , qui debellavit impios, templumque purgavit; neque sub Antiocho defecisse secra , Ec irrupisse statutam deselationem cenissendum est, si illa restituit Machabaeus; haec autem paucis annis perinduravit. Atque haec ad primum , ct secundum dicta sunto. Nam quod sequitur nullius est roboris, cum loquatur Daniel de pacto firmando per Christum , & Mathathias de zelo oris demonstrando per populum.
Unicum restat argumentum Chronologicum, in quo non uno tantum capite peccat Harduinus . Principio non ait Daniel supputandas hebdomadas ab exim verbi , quod fortassis foret ambiguum, sed ait, Ab exitu sermonis , ut iterum aedificetur erusalem. Neque enim verum est exitum sermonis, ut Harduinus contendit, non posse significare Regis decretum : cum verbum significet sermoσemo,
rem , aliquid , caussam , negoriam, praecept m, erc. ut Pagninus , aliique demonstrant ex 2. Reg. tir. II. Deut. I v. 36. Exodi XVI I i. si XXXI Il. 4. Se. atque in hoc loco omnem ambiguitatem tollant ea verba, ad reverti faetendam, er ad ad eamdum , ct c. quae nequeunt intelligi nisi de Edicto Urbem reaedificandi. Deinde si velit expendere eatiantum verba , ob exitu sermonis , ut ea detorqueat ad divinam re-Velationem ς cur non potius restri ad revelationem factam ipsi Danieli, de qua AngeluS eodem cap. ix. v. 23. inquit, ein exordio precum tuarum egressus essermo Aut cur non ad revelationem lsaiae XLIV. 28. Rursus hoc idem Harduini somnium fuit quorumdam Hebraeorum squos consutarunt R. Aben-Ezra Comm. in DanieIem, & R. Azarias
in lib. Meor Enajim , eo quod non debeant anni capti Witatis in decisis septimanis enumerari. Adde septem & sexaginta duas septimanas
smul a Propheta comprehendi. atque ad unum reserri terminum .
Corruit itaque fictilium illud initium hebdomadarum a prophetia Ieremiae. Male etiam constituitur terminus septem hebdomadarum in Cy
38쪽
Liber VIcesimus quintus. Cap. V. at
ro , pessitne in exitu captivitatis , nam juxta Recentiorum Chronol giam annus iv. Ioakim incidit in annum Mundi 3398. Curus Mediam ocrupavit an. 3466. S monarchia potitus est defuncto post biennium . Dario Medo anno 3468. qui est captivitatis pol tremus; itaut IV. an nus Ioahim sit servitutis primus , S primus Cyri, ut dixi, servitutis ultimus; ideoque ab anno iv. Ioahim usque ad Cyrum non fluxerunt anni 49. sed o. Quam Chronologiam si respuas , saltem annorum 7O. intervallum debes admittere.
Statuitur Emeis Regni Artaxersis, ct demonseratur Hebdomadum Danielis initium ,
LI Q u s r ex praecedenti hebdomadas Danielis supputandas ab Educto Regis Persarum de urbe Ierosolyma reaedificauda , ct complendas in morte Christi, quam consignare necesse sit anno ab illarum hebdomadarum exordio 486. concurrente cum dimidio hebdomadae septuagesimae. Ouatuor autem Regum Persarum pro Iudaeis decreta colligunt nonnulli ex Seripturis. Emanatum est primum initio Regni Cyri conditoris Persarum Monarchiae, de quo Isaias cap. XLIV. 28. S Esdras cap. I. r. Promulgatum est alterum anno a. Darii, quem Sca liger Nothum putavit, constat autem fuisse Hystaspidem : de quo edicto vide I. Esdrae iv. a . & vi. I. Emissiam est ii l. diploma anno Arta- mersis vi I. quo Esdras cum plena Regis facultate Ierosolymam ascendit, ut hahetur eodem libro cap. viq. 6. Sc 7. Edictum postremum obtinuit Nehemias fusilem Artaxersis pincerna anno Regis vicesimo, ut habetur a. Esdrae cap. II. r. Nullum jam dubium est hunc Artaxersem suisse
Longi manum filium Xersis filii Darii Hystaspidis.
Conveniunt recentiores accurati Chronologi annos ante Christinativitatem coarctantes ad 4ooo. fundatam a Cyro Monarchiam Perinsarum anno M. 3468. P. Iuliana: i 8. ante vulgarem Aeram, si V a
NataIe Christi Dionysianum s36. ct Darium Hystaspidem regno potitum au. M. I 83. P. Iul. 4193. ante Aeram Christianam sal. De Arta- Xerse autem nequeunt Chronologi convenire . Nam supputantes hebdomades Danielis ab anno ejus septimo, aiunt obtinuisse regnum an. M.
3sqO. P. I. 4aso. ante Ae. Ch. M. ita ut annus septimus sit M. 3s47. P. Iul. 42I7. ante Ae. Ch. 4s . quibus si addantur anni a9. Ae. Dionysianae, quo anno Christum affixum cruci Chronologi illi propugnant , resultat annus ab initio hebdomadarum 486. qui dimidium est hebdo-
39쪽
madae septuagesimae. Qui autem septimanas putant ab anno Artaxerssvicesimo, contendunt regno potitum anno M. Is 3 l. P. Iul. 624 i. ante Ae. V. 473. ita ut annus xx. incidat in annum M. 3ss i. P. Iul. 426 .
ante V. Ae. 4s I. Ab hoc autem anno usque ad II. Ae. V., in quo statuunt Christi mortem, fluxerunt pariter anni 86. & rectissimδ eadem hebdomadarum coalescit supputatio. Pendet ergo totius disticulistatis enodatio ab Epocha Regni Artaxersis Longimani, quam figere modo constitui. PRoposITIo I. Artaxerses regno potitus est an. M. 3s o. P. Iul. 42so. ante Ae. v. 464. Demonstratur i. Eusebius in Chron leo, quem sequuntur Sigonius de Republic. Atheniensium , aliique complures, & quem in hoc non
errare commonstrant proxima momenta , statuit principium regni Artaxersis Longimani an . I. Olympiadis xxx IM Annus I. Olymp. LXX l X.
omnium consensu est ante Ae. V. 46ς & juxta supputationem, quam et iam Adversarii nostri sequuntur, M. Is o. Ergo hoc ipso anno regnum iniit Longimanus. II. Iulius Africanus antiquissimus temporum surputator, ut ait Hieronymus in cap. i x. Danielis , scribit annum vicesimum Artaxersis esse octogesimae ct tertia GJ . annum quartum a
At si retro enumeras ab anno 4. Olymp. Lxxx I I l . viginti annos, Per. venieS ad ann. l. olymp. Lxx ix. Igitur anno t. Olymp. LXX IX. signandum est initium regni Artaxersis. III. Diodorus lib. x i. Biblioth. scribit Xersem patrem Artaxersis fuim interfectum ab Artabano anno A. Olymp. LXXV Il. At Artaxerses omnium Historicorum testimonio statim desunEto Patri successit. Fuit ergo regni ejus primus annus ineunte Olympiade xxxi x. IV. Idem Diodorus libro xi i. inquit Artaxersem
vita sunctum anno 4. Obmp. Lxxxv Ili., eum reaenasset ausos quadraginta. Atqui anni M. non desinunt in anno I. Olymp. LXXXVIII., nisi supputentur ab anno I. Olymp. LXX ix. Ah hoc ergo anno Regnum Artaxersis inchoandum est. V. Xerses Darii filius. S Artaxersis pater iuxta accuratam recentiorum chronotaxim adeptus est regnum
anno Mundi Isr9. ante Ae. Vul. 48s. At regnavit annis XX . , aut saltim xx. mensesque aliquot , ut tradunt Eusebius in Chronico , Severus Sulpitius lib. 2. Georgius Syncellus pag. 6. edit. Parisiensis, Diodorus SicuIus apud Salianum , ad annum Mundi ps 89. II. Si gonius in libro de Atheniensium Temporibus, aliique communiter. Computati autem anni XXI. aut Xx. ab amo Mundi Isi 9. & ante Aeram Vulgarem 48s. desinunt in anno Mundi Is o. aut in postremos menses anni praecedentis . Anno ergo Mundi 3s o. sive P. I. 42so. regnare coepit Artaxerses Longimanus Xersis filius. Atque id,
inquit doctissimus Gravesbnius disert. xv. de Myst. & An. Christi, paragrapho primo, extra omnem dubitationis aleam positam esse
40쪽
Liber Vleesimus quintus . cap. V. 33
PR Osirio II. Nullo pacto consignari potest annus vicesimus Artaxersis anno M. 3ss I. P. Iul. 426 r. ante Ae. V. Μῖ. Demonstratur I. Initium regni Artaxersis est, ut vidimus, an M. 3sM. P. Iul. 42so. ante Ac. Ch. 464. Ergo annus vicesimus Art nersis erit an. M. 3s6o. P. Iul. 4a o. ante V. Ae. 444. Sc labitur novet Chronologia annis ix. II. Xerses occisus est, ut liquet ex dictis, anno 4. Olymp. LXXV t l. postquam regnaverat annis ai. regnum enim auspicatus est juxta probatam ab adversariis nostris Chronologiam anno M. 3s 9. a quo usque ad annum Is .& ad i. olymp. xxx lx. suxerune anni a l. igitur annus ao. Artaxcrsis est ann. M. Is . III. Ut annus 2 o. Artaxersis statuatur an . Μ. 3ssi. vel, ut alii putant, anno proNim Pr cedenti, cum Xerses regnare coeperit an. Is I9. consequens est, ut obierit anno 3sI I. vix exacto anno regni sui duodecimo. Atqui Xerses regnavit annos xxi. aut saltim xx. communi Veterum consen
sone. Ergo Xerses , ut etiam supra demonstratum est, obiit ann mundi Is 39. aut 3s . qui est annus i. Regni Artaxersis . IV. Ut A Versarii nostri hunc nodum soluant, contendunt cum Usserio supputanduin annum primum Artaxersis ab anno, quo Xerses omnes Graecos adversus se concitavit. & ante expeditioncm ad Bellum Persicum desi- RVit juXta patrias leges haeredem regni, ita ut Artaxersi regni sui RΠni 48. tribuendi sint, patri vix ia. Adi hoc unum Adversariorum n nrorum praesidium validissimis argumenti concutitur. Primo si fateamur AMaxersem iam ab anno x M. patris desgnatum fuisse Regni successsorem V ergo ne ab eo anno regnavit 2 Deinde processit Xerses ad. HI um Persicum anno r. olymp. xxxv. regnare autem coepit anno I. Ulymp. LXXm. interfectus est anno OIymp. Lxxvm. ut constat ex
praecedenti propositione, &ex Sigonio de Repuhl. Athen. & Meursio
de Archontibus Athenarum. Igitur si regnum xcrsis perduravit dun taxat usque ad Bellum Persicum , quinque tantum annis regnavit, non I a. si vero ad annum 4. Gymp. xxxv lii. regnavit annis 2 ι. quod nos Cum probatissimis Chronologis assirmamus . Praeterea detur usque ad Persicam expeditionem fluxisse Xersis annos x li., nequeunt ab anno, k, si' supputari anni Artaxersis 48. Vel enim asseris cum Pereri S Petaulo a Xerse filium in regni communionem fuisse adscitum , vel
cuin Usserio detrahis ab annis Xersis annos 8. addendos annis qO. Arta Xersis . Atqui Artaxerses non fuit a Patre assumptus in regni cominu nionem , cum ex Iustino lib. ita. constet fuisse puerum cum Xerses occi- Π fuit ab Artabano. Quam ergo Artaxerses aetatem duxit vertent
.nuo Paterni regni duodecimo ξ Aceedit quod Peta τius sententianti. iv.m nititur probare ex fuga Themistoclis , qui, ut demon strat Hu
tius D. E. Prop. I x. cap. urar. , non Artaxersem , sed Xersem , nondum
imperante filio, convenit: & , si ad Artaxcrsem scribunt aliqui confugisse, id factum narrant post mortem Xersis. Neque futuenda est Epo