장음표시 사용
571쪽
cimus, si recipiantur Acta Pilati, iis quoque assertum nostrum stabiliri: quippe in iis narratur, Sejanum praesectum Τiberii suscipiendae Christianae religioni pervicaciter obstitisse. Videatur Orosius I. . cap.4. At Sejanus a Tiberio intersectus est, Memmio Regulo Consule,
ex Dione lib. s8. pag. 628. idest, anno vulgari 3 l. haud repugnantibus Tacito lib. v. Annal. & Suetonio in Tiberio cap. 6s. ubi narrant contigisse Seiani necem in v. Consulatu Τiberii, hoc est , anno V.
84. Vulg. aerae II. ex quibus patet castigandum errorem eorum. . qui vel reserunt caedem Seiani cum Eusebio ad an. Ae. v. xxxv. vel
consulatum Memmii Reguli suffecti Fulcinio Trio, dum Tiberius anno V. C. 78 . consulatum v. agebat, deorsum trudunt. Ad 6. ad hunc respondeo modum . Tradunt Patres , praesertim Hieronymus de Script. Eccles Petrum sub Nerone martyrio coronatum anno 3 7.
post C im pessionem: quo Neronis anno, gravis est controversia . Ultimum ponit Hieronymus t Epiphanius haeresi xxvi. 6. duodecimum . Hinc in partes abeunt Historici , quibusdam referentibus
Apostolorum Martyrium ad annum Ae.V. 6s. aliis ad annum 66. aliis ad 6 . nonnullis quoque ad 69. Non vacat in praesentia controUer tam istam dirimere. Subscribamus interim Pagio Tom. I. pag. s I. referenti Martyrium Apostolorum ad annum Ae. U. 6s. In hunc annum incidit xxxv ri. a passione Domini, ct x II. Neronis , si eadem passio statuatur anno aerae U. xx ix. Quod etiam salvatur, si dicas Petrum occubuisse proximo anno 66. & annis 3 . post Christi passionem prorsus exactis , ct si imperium Neronis auspiceris a die iy. Oct bris anni Vulg. A e. sin , atque ut inquit Lactantius in libro de mortibus Persecut. , anno-a morte Chrim XXV. Omnia itaque argumenta hactenus producta non quatiunt sententiam nostram, sed recenti munimento suffulciunt. Verum discutiendum est perdissicile argumentum, quod sequitur: In die crucifixionis Dominicae duo concurrere debent, Parasceve Labbati, sive feria vi. qua necatum Christum patet ex Ioannis x IX.
gr. S plenilunium mensis Nisan incidens in eamdem feriam sextam , cum seria quinta praecedenti ad vesperam, primo Azymorum die Christus cum Apostolis paschalem agnum comederit, quartadecima die mensis juxta praescriptum legis, Levit. xxi II .HAt hae notae ita nullum quadrant annum, nisi in Ae. U. xxxi ri. & Christi 37. Tiberii xix. Enimvero juxta emendatissimas tahulas Astronomicas, anno v. Ae. 3 i. luna i s. mensis Nisan incidit in diem 26. Martii ser. a. Anno proximo ra. in diem 13. Aprilis seria I. vel in diem i4. seria 2. Anno 34. in diem et 3. Martii seria 3. Anno duntaxat 33. incidit plenilunium in diem 3. Aprilis, sextam feriam , ct sabbati Parasceven; ideoque hoc anno ac die consignari debet Passio Salvatoris . Ita Natalis Alex. Tom. I. pag. 8 i.
572쪽
Liber Vicesimus nonus. Cap. VII. sσs
Huic verb argumento tres adhibemus responsiones, propositam spem habentes quod ad harum unam , vel alteram adversarii obis mutescant, aut fateantur saltim non esse sententiam nostram adeo infirmam , quae non valeat oppositae contraniti. Ac responsio prior est
ingenua inscitiae nostrae confessio , quod nihil prorsus de lunae phasbus, ct Astronomicis regulis edocti simus. Lcgimus tamen apud
eos, qui in hoc studiorum genere plurimum fuerunt exercitati, minimc esse idoneos Astronomorum calculos ad vetusta Iudaeorum Paschata investiganda, sive hi exacto cyclo non uterentur, sive ob non satis compertum astrorum motum mathematicae tabulae aliquando sint minus rectae . De hac re legi poterunt in Eclogis Chro- nologicis Keplerus , Henschenius Exercit. l. in Catalogum Rom. Pontificum , Petavius animadv. in Epiphan. ad haeresim M. Pagius ad
annum 3 a. num .8.& Scheistratius volum. I. pag.72.Revera Iudaeos anno Passionis Christi ante legitimum diem Paschale epulum celebrasse scribit citato loco S. Epiphan. num. 26. necnon Magnus Constantinus in Epistola ex Nicaena Synodo ad Ecclesias conscripta . Astronomicas tabulas emendatas a Metone primum, deinde a Calippo tradit idem Keplerus . Quas confecerat Ptolomaeus princeps Astronomoruuia, opus fuit tempore Alphonsi Hispanorum Regis ad exactiorem calculum revocare. Alphonsinis subsequutae sunt Prutenicae exaratae a Nia colao Copernico. Et hae sortassis annorum decursu experientur fata ceterarum r insudant enim & nunc in iis castigandis viri laboris patientissimi. Quantum verb errent, qui Patrum documentis praeserunt Astronomieas observationes, demonstrant quae de Pachomio Aegyptio Monacho, S de aqua pro catechumenis baptizandis, quae dum contra usum Ecclesiae astronomici calculi servarentur, evanuit e sacro fonte ,) in libro de rat. temp. cap. 4 I. narrat Beda . Ob eam rem ait Hen schenius non videri viri Ivientis, propter calculos mathematicos recedere a Patrum sententia . Quod etsi sis esset sapientibus, mihi sane Astronomiae penitus imperito non licet. Si huic non acquiescas responsioni, de Astronomicis calculis dis. seram aliquantulum ; S erit responsio altera . Concedo nullo ex annis in argumento citatis consignandam Christi passionem. Hanc resero ad Consulatum Geminorum, alligatum communi supputatione anno Dionysiano xx ix. Nullam de hoc anno litem adversarii intenta-hunt circa seriam sextam ς cum anno praHicto 29. Iitera Dominicali B. signando dies as. Martii fuerit Sabbati Parascewe : quod & probat argumentum Natalis, nam si anno I i. dies 26. Martii fuit stria a. Omni dubio procul anno 29. dies et s. eiusdem mensis incidit in seriam sextam . De luna tantum remanet inquirendum. Iudaei non solum luna I . mensis Nisen observabant, sed etiam aequinoctium vernum, M. Ventes ne ante ipsum immolarent Pascha , ut probat Petavius An,
573쪽
mad. in Epiph. pag. i 69. necnon Vosius Tom. v r. pag. 8s. testimoniis Anatolii, gathobuli, Philonis , Epiphanii, S Eusebii: qtiae brevitatis gratia praetermitto. Illis Herodes Ierosolyma expugnata seria vandam proposuit Offaeteridem Lunarem Romanorum , cum Hier nymus in Chronico scribat servasse illos seeundum Romanos Iuuarem eursum . Hanc Oviaeteridem tibi propono ex Eclogis Chronologicis Samuelis Petiti Tom. VIII. Thes. λntiq. Rom. pag. 386. quoniam perdissicile est ipsam eruere ex tabulis Kepleri ibidem a Petavio productis, S etiam a Vosito permutatis literis , ac numeris sit exscripta . Petitus ergo illam hoc diagrammate delineat.
nni Periodi. Dies a quo inripiunt. Lit. Dominiealis.
. xvIII. Martii. C B. II. Embol. VII. Martii. A. m. xxvI. Martii. G. IV. Xν. Martii. F. v. Embol. m. Martii. E. D. VI. XxII. Martii. C. vir. Embol. xl. Martii. B. Viri. Xxx. Martii. A.
Expugnata fuit ab Herode Ierosolyma anno V. C. I . quare Iudaei hanc octaeteridem ex eo tempore ad sementes in usum , ct in Periodo Romano-Iudaea anno I. in a. octaeteridis commutato, ut servarent aequinoctium Romano more, Perverterunt lunares phaisses , atque hoc pacto constat cur lunam xlv. mensis Nisan E sede suadeturbarent: quod tradunt cum Epiphanio alii Patres , ab iis, qui hane octaeteridis regulam non obserWarunt, inscite , ct perperam Iacessiti . Demonstrat autem praecitatus clarissimus Mathematicus recepta a Iudaeis Romana Graeteride necessarib servandam suisse hanc aliam Romano-Iudaicam , ne Pascha aequinoctium praecederet.
xv. Martii. III. Emb. xv. Martii. v. Embol. III. Martii.
574쪽
Liber Vicesimus nonus. Cap. VII. s 7
In hae Onaeteride diversa intercalandi Iudaeorum ratio orta estra praedicta ratione , ne scilicet celebrarent Pascha nondum transacto aequinoctio. Hac otiaeteride adhibita ad investigandum Pascha Iudaicum anni Dionysiani xxix. idest, diviso Xxxx. per 8. ct addita unitate iuxta arithmeticum canonem , ut resultet numeruS Io. apparebit Neomeniam mensis Nisan incidisse in diem XI. Martii, ct solemnitatein Aetymorum , sive lunam xv. in feriam sextam, ac in diem Martii as. quo pacto omnia , quae tradunt veteres PP. conciliantur, Judaeos scilicet tempore Christi non servasse phases lunares , & Dominum Iesiim assixum cruci die Paschatis, in Parasteue sabbati, Vm. Kal. Apriles , & Coss. duobus Geminis . Quum possimus tam facile omnia conciliare, cur hanc responsionem a viris doctissimis traditam , S a nobis, ni fallimur, dilucide expositam nihili faciemus pSi adhuc calculos arithmeticos urgeas, en tibi responsio tertia. Percelebris Franciscus Blanchinus Opusc. I v. Tom. 2. Anastasii pag. X. contendit consulatum Geminorum esse retrahendum in annum I uig. Ae. XXVI II. quoniam eclipsis pramuntia mortis Caesaris Augusti, de qua Dio Cassius lib. s6. nequit inveniri nisi in anno Ae. U. X Ir I. in quo si locemus Consises duos Sextos, necesse est, ut Gemini prodierint Coss. anno bissextili xxv m. in hoc autem anno, inquit BIanis chinus , ibi pag. x II . rationes Iuuae X I v. Pasibalis itasunt apertae, ut
qui tabular hac de re tam veterer, quam recentex concinnarunt, inter
se non diffsentiant.Fatentur siquidem omnes,lunam Paschalem incidisse eo anno in diem as Martii, feriam quintam, qua post coenam Christus in horto incoepit passionem, postera die, seria sexta consummatam in cruce . Sanδ Blanchini sententia eruditissimo opere quamprimum in lucem edendo invictissimd confirmatur.Hac ratione petitum ex Astronomorum calculis argumentum omnino labascit et quamvis nobis necessarium non videatur ob hoc unum pervertere communes fastos, &universam aetatem Christi ex Epochis supra firmatis extrudere: quod tamen si fiat, nihil erit repugnans Patribus, aliud non commemorantibus ad designandum annum diemque Domini emortualam, qua in annum Tiberii xv. Consulatum Geminorum , S VI Ir. Kal. Apriles ;quemadmodum S nos hacce Chronologica diatriba propugnavimus.
Continu quasdam notas in Dominicae Passionis hisoriam.
DI a itaque Martii quinta ac vicesima , a Vespere primo inchoata,
postquam cum Apostolis celebravit postremum epulum, gratiis de more peractis , trafecit Redemptor torrentem Cedron , con
575쪽
vallis pἰπnis, quod ad pedes montis Olivarum situs esset, um-hroso in loco, unde fluentis nomen a mp, nigresco . Ubi co perven. tum est, Petro S filiis Zebedaei comitantibus, nonnihil ab iisdem a progressus , in genua concidens ter oravit ad Patrem, S uehementissime mortis suheundae sensu commotus in vultum procidit ; dis- fluxitque e corpore eius sudor , Hur gutta favaisis deeurrentis is terrais, cum illi apparuisset e vetas de caelo confortans eum, ut Iegimus Lucae xx II. 43. 44. Male hunc locum institium quidam dixere, quoniam defuit olim in exemplaribus quiqusdam vetustis; male etiam negant aliqui sudorem Christi sanguine fuisse permixtum, putantes Evangelistam designare sudorem crassum quales esse solent grumi sanguinis . Etenim Patres celebriores , S hunc locum agno-stunt, & illum interpretantur de sudore sanguineo . Primum S. Irenaeus lib. III. adversus haereses cap. 32. nunc 22. num. a. contra den .gantes in Christo verum corpus, Nec lae mosset, inquit, super Lazarum , nee sudasset Riobor sanguinis. Praeterea Epiphanius in
Anchorato num.3 I. ut ad literam ex Graeco translatus est a Massuetio in notis ad Iren. pag. at 9. inquit: Sed Er ploravit. In iis Luea exemplaribus , quae interpolam Noo fuerunt, legitur e c eoque totisonio S. Irenaeus in opere contra bosses ad eos refellendos utitur, qu3
Christum perie tenus apparuisse dicebant; eatholiri ver tImore quo dam iudatii sententiam eam sustulerunt, illius neque em , neque Oim maximam inreuigentes J Et in axonia eonsi tutus Iudavit, o e. Hoc Epiphanii loco ex emendatissimis codicibus restituto, liquet errasse Hugonem Grotium , qui in Lucam Tom. a. pag. - i. ait Epiphanium loqui de fletu tantum , de quo Lucae XIX. 4 . nec locum apud Irenaeum inveniri; necnon Constat. decipi Petavium , qui in
Animadv. ad Epiph. pag. 369. indigitat Irenaei Iib. r. cap. I . Ubi ni hil de sanguineo sudore . Ac praeter hanc Irenaei, & Epiphanii cololationem , Grotius hinc etiam revincitur, quod nullibi legatur ocapite xl x. Lucae versum 4 I. fuisse abrasium , quemadmodum interpolata fuere verba eiusdem Evangelistae cap. XXI I. 43. 44. Cum ergo
Epiphanius & Irenarum laudet , & loquatur de exemplaribus Lucae, S de loco, qui alicubi pia quorumdam inscitia, ne hinc haeretici opponerent indiguisse Christum consolatione Angclorum , passus suerat depravationem; manifestum est S. Epiphanium existimasse textum , de quo disserimus , autographum ac genuinum . Hilarius
quoque lib. X. de Trinit. num. o. pag. Io6 I. scribit, cingelum eκιitisse eonfortantem eum, quo assipente orare prolixius eaeperit, ita ut guttis sanguinum eo oris sudor inueret. Chrysostomus item in hunc locum intendit, dum Hom. 8 . in Mati. pag. i 3. ait: Et ad hae sudor quidam , labor animi apparuit, ct ab aureo confirmatur 'u . Hieronymus denique lib. a. Dialogi adversus Pelagianos
576쪽
Liber Vicesimus nonus. Cap. Ult. s
Tom. iv. pag. sa I. scribit: Salvator inpassione ab angelo eonforta- ων , ct Critobulus meus non indiget auxilio Dei habens liberi arbitrii potestatem e tam vehemeuter orabat, ut gutta sanguinis prorumperent ex parte , quem totus erat in passione fusurus. S. Pater Augustinus in Psalm. cxL. num. 4. Cum oraret globi sanguinis de retoeorpore ejus destiuabaur, Harseriptum est in Evangelis : Oravit Dissus intenta oratione , ct sudavit sanguinem . Igitur tam diserte P tres historiam sanguinei sudoris agnoscunt, atque eXplanant, ut re vocari nequeat in dubium . Profecto evangelica verba is αματω, ut gutta sus uinis, non significant, c ut quidam cum Euthymio contendunt nudam comparationem; nec int capienda hyperbole quadam proverbiali, sed planissima significatione commonstrant sanguinem ita guttatim manasse, ut sanguinolentos grumos emceret: immo ex quo sudoris materies adeo spissa fuerit, ut grumulis transmitteretur, sequitur rarefactis vasorum tunicis, cutis. que meatibus , serosum S tenuem sanguinem profluxisse , qui vel deficiente sudoris materie , vel huic permixtus in grumulos coalesceret. Quomodo autem talia Christus expertus fuerit in assumpta humanitate , etsi fuerit quoque Deus summus , cum explicatum sit
Lib. xxv I. a cap. 6. usque ad IO. rursus exponendum esse non aris bitror .
In horto comprehensius Iesus a Romana cohorte, missisque GIudaeorum Senatu apparitoribus, quos illuc adduxit proditor Iscariotes , aretaque vinctus custodia ad Annae & Caiphae ardes perductus est, ac tandem ad Romanum praesidem Pontium Pilatum, ubique ludibriis affectus , S declaratus a Iudaeorum consessu reus mortis . Proditor interim facti poenitens retulit pretium execrandi. facianoris , triginta scilicet arpenteos, proiectisque in templo, in desperationem actus laqueo sese necavit. Inquiritur, quanti triginta hi nummi penderent. Sunt, qui tribuunt singulis huiusmodi nummis unius drachma valorem, ita , ut Dominus venditus sit Paliis Romanis eiusdem plus, minus cum drachma ponderis , XXX. Quidam nummos istos argenteos putant fuisseβlor , sed an sacri, an profani fuerint, non dicunt; nec de pretio conveniunt, adeo, ut alii scribant
XXX. aryenteor idem esse, ac Romanos Palior 6o. alii iso. Pro argenteis Baronius ad an. Ch. 34. Estius in cap. 26. Matth. necnon Camerarius de Re nummaria intelligunt nummos aureos, sive argenti libras, ita, ut pretium xxx. argenteorum ad summam 3 o. coronato Tum accesserit ἰ quod abunde sat erat ad emendum agrum figuli, a
pretio sanguinis appellatum Ierosolymitana dialecto renubpn, Ha- Adama. At mihi quidem de triginta arxenteis sic statuenduiria, salvo meliori judicio, videtur. Fuit apud Hebraeos argenteus sicius, C c c c dictus Disitirco by Corale
577쪽
s o De Τheologicis Disciplinis
dictus ' pri pici, Sebcebel haebedess, Siclus sanctuarii, quod ad ot.
natum , e structuram Templi impenderetur. Refert ex una parte florescentem virgam Aaron, ex altera thuris vasculum cum literis ,
vel Samaritico , vel Hebraico charactere cusis , bmo et , Sietas Prael. Invenies hujus nummi sculptam figuram apud villaipandum in Apparatu, Κircherum in Turri Babel, aserum de Antiquis nummis Hebraeorum, & nostrum Macchum Myroth. II. cap. q. . Pen. debat Sietas sacer viginti obolis , Exodi xxx. II. Levit. XXV M. 2 s. & Num. MI. 47. Pro obolo est in Hebrato 1 u. Gera, vertitque Onhelos Nun, Meha. Gera, sive Meba, est minutus numis mulus habens tantum ponderis , quantum i6. grana hordei. Siactar ergo pendens ao. gerit, tanti pendet, quanti hordei grana
peto. , idest , ut pendent viginti quatuor oboli Attici , sive drachmae Atticae quatuor, aut quatuor Pulia Romani. Obolus enim
Atticus octo habet , drachma verb sex obolos , ut ostendit lib. v. Atticarum lect. cap. 16. Ioannes Meursius. Est itaque idem Hebraeorum Sietas, S Tetrahaebmum Atticum , sive, ut dicitur Matth. xvi t. 23. Stater. His exclarissimis Auctoribus, qui de re nummaria pertractarunt, depromptis accedit Hieronymus , qui in Ezech. cap. 4. Τom. I I. pag. Iaa. inquit: Melus autem, idest.
pater habet draebmas quatuor . Assentiuntur Rabbini, scribente ini. Samuelis Rab. Κimchi: Sielus continet quatuor Susas: Sufa est drachma Attica, sive denarius Romasar , S Salom. Iarchi, SIeua pendet quatuor dracbmir. Et quamvis sunt, qui inter drachmam ., ae denarium argenteum nonnihil ponant discrimiuis et certissim uti est tamen , atque ex nummis ante Neronem cusis a viris doctissimis comprobatum, tam antiquum denarium, quam drachmam Him ejusdem ponderis, octavam scilicet unciae partem , quod plurimi non attendentes differendo de re nummaria deprehenduntur errasse . Ata drubma , si aequi sit ponderis, non esse discrepantem γulium , res est aperta. Poterit quisque id experiri si fiesum, tetradrachmum Atticum, S Pulium ponderet. Hunc noscunt omnes: Sicli notas attuli paullo supra ; nummum vero Atticum dignosces ex uotis , Athenarum insigni, atque ex effgie Palladis ς ac tale n exhibet Hudsonus operum Iosephi Tom. i. pag. l39. Hiac habes XXX. -- genteos , si fuerunt Sicli sacri, idem habuisse pretium, ac ian. dra chmae , sive totidem denarii, quos Pullos dicimus . Atque his emi poterat ager figuli; quem, sive dictum velis a terra inde effossa pro vasis fingendis, sive a testarum fragmentis in eum projectis , emptu non arbitror argenti libris triginta . At fuit Hebraeis Sietas alter communis , duplo minor sacro, ac pendens gerit, sive obolis decem, idest, granis hordei i6. . Atti cis obolis i a. drachmis Atticis , aut denariis argenteis duobus,
578쪽
Liber Vicesimus nonus. Cap. Ult. s71
Semistatere, S nummo illo Atticorum , qui refert ex una parte vultum Thesei, ex altera bovem: unde intelligimus vetustum prove hium, Bor in lingua, de iis , qui pecunia corrupti mentiuntur, vel tacent. Procusus fuit communis Sielus pro tributis solvendis; nam sicli dimidium singulis impositum legimus Exodi xxx. is. Didracb-mum dicitur Matth. xvi l. 22. S ibidem versu a 6.sater iis datus est, qui accipiebant didraehma, pro Christo, & pro Petro : de qua re plura diximus agentes de Immunit. Clericorum lib. xx. cap. I7. EX quo autem pater idem penderet, ac tetradractimam, liquet nummum inventum in ore piscis non fuisse dimidium sicli, aut didrae amo , sed fietum sacrum, duplumque communis . Qui ergo putant ar eu-teos Iudae persolutos fuisse profanos si os, asserere debent venditum Dominum drachmis , denariis, sive Iuliis Romanis sexaginta. Etsi autem complures in hanc sententiam descendant, verisimilius puto designari Matthari xxv i. triginta tetrahaebma, sive sectos drachmis quatuor pendentes: ubicunque enim in Scripturis nominantur argentei, fiesi intelliguntur, ut Gen. xx. I 6. II. Regum XUIM.&ri. Paralip. n. i . & uuidem sibin pendentes viginti obolis; nam LXX. reddunt pro sielis , δ δμ ia; ae didraehmum Alexandrinum ejusdem est pretii, ac tetradraeθωώm Atticum. Deinde ipsium nomen argentei numisma aliquod significat, non ita ob materiam , sed ob singularem nummi speciem dictum antonomastici . Praeterea Matthaeus XXV lI.9. de triginta argenteis, quibus venditus est Dominus, impletum ait vaticinium Ieremiae, Et Meeperum triginta argenteos pretium appretia ti : quod verbis consimilibus extat in Zacharia xi. ra. atque iIIud de Zacharia sumptum putat Hieronymus lib. I v. in Matthaeum, inveniri
tamen ait in apocrypho Ieremiae volumine , quod sibi obtulerat Nagarenae sectae vir quidam . In Zacharia & nos vaticinium illud legimus ἔ at quae Ieremias non conscripsit in libro Canonico, sed vel praedixit ore, vel in fragmento aliquo reIiquit scriptum , potuit id Zacharias suis vaticiniis inserere; neque Matthaeus errasse dicendus est. Ouod huc spectat, Zacharias fiesos argenteos, sive pendentes qua tuor drachmis expressit. Fuit ergo lscariotes adeo avaritiae mancipatus, ut rao. Iuliis Romanis ad patrandum maximum , horren dissimumque flagitium potuerit impelli, ac tanti Dominum vendide rit , quanti aestimatur Exodi xx i. t a. caput servi . III. Tam vili Dominus , ct universorum Conditor venditus , traditusque manibus peccatorum , post quaedam iudicialia acta immanissime flagellis caesus est, nudus omnino , & ad columnam alligatus . Numerum quidem verberum definire non ausim , quoniam diversa iratione haec numerant S. Vincentius Ferrerius serm. de Parasceve,
Ioannes Echius de Christi passione Art. 4. Confid. 4. Lodulphus de '
579쪽
Iv. s46O. vita Christi p. a. cap. s8. Lanspergius hom .so. de Passione, &alii rv. 6666. sed opinionem quorundam asserentium Christi flagellationem no fuisse adeo diram atque cruentam, ut solet tradi, jure meritoque tanquam derogantem Dominicae passionis atrocitati hoc in loco reis fellam . Sunt ergo qui affirmant Dominum Iesum ab uno duntaxat lictore flagellis caesum; quoniam Romanorum jure unicus tantummodo verberandi ministerium obibat, juxta formulam illam Iuris rI lictor, auita masus, eaput obnubito , virgis cadito . Addunt Pilatum indixisse, ut Christus caederetur flagellis ad correctionem ἔnam Lucae XXIlI. I 6. inquit Praeses: Emendatum ergo illum diamittam. Objiciunt S legem Deuteronomii XXV. I. ut servaretur plagarum modus, ne quadragenarium numerum excederentς quam legom aetate quoque Christi servatam testis est Paulus et . ad Corinth. xl. 24. scribens, ea Iudaeis quinquies quadragenas una minus a eepi t imis enim undequadraginta reis infligehantur, ne eXcederetur numerus Deuteronomii lege definitus. Addunt ad exaggerandam immanitatem supplicii nonnullos scripsisse caesum Dominum c tenis , virgisque spineis; quum flagella nodosis tantum funiculis sue
Quantum hi alucinentur, commonstrant qui accuratius de Christi flagellatione scripserunt, Alphonsus Paleotus Bononiensis Archiepiscopus in Plistoria de Iesu Christi Stigmatihus sacrae Sindoni impressis , cap. s. pag. edit. Duaci 8o. Daniel Massonius in Elucidat. ejusdem Capitis pag. 84. Lipsius lib. a. de Cruee cap. 3. m. a. pag. . Iacobus Gretserus lib. I. de Cruce cap. 8. pag. 36. Consat Uus Durantus Not. in lib. I. cap. ro. Revelat. S. Brigittae pag. Rom. edit. 2I. Iacobus Bosius in opere, quod Cardinali Petrocchino Augustinensi nuncupavit, de Triumph. Crucis lib. I. cap. II. nec non Gerardus Uossius in Harmonia Evangelica , Tom. v I. pag. 176. At ego haec reponam. Afirmo t. distinguendum sustuarium a flagellatione : fustibus enim caedebantur liberi, tenuisque fortunae homines; nam Romani cives sustibus non subjiciebantur , ut liquet ex lege a8. Capitalium . D. de poenis. Servi autem , non solunt sustibus, sed etiam flagellis caedebantur, ibidem lege io. In Servorum. II. Assero flagella non fuisse funiculis tantum contexta , sed quaedam fuisse flagra triaria, talis scilicet insertis confecta ; quaedam pecu uir ossibus eatenata; quaedam contortis tantis, ae multinodis Ambriata ; quaedam loris taxillatis compacta; quaedam arte fabricata horribiliori; ut ex probatissimis Auctoribus demonstrat citato loco Iustus Lipsius . III. Dico in flagellatione servorum non hanc fuisse adhibitam consuetudinem , ut ab uno lictore, vel certo verberum numero servi plecterentur; scribitentin Ulpianus lib. vi ii. de pin
580쪽
Liber Vicesimus nonus. Cap. Ust. s 3
iusmodi flagellis interiisse . Terentius in Adelphis scen. l. Att. a. inducit Aeschinum ita alloquentem: Usque ad nerem operiere siris . Sannio. Loris Iiber Iosephus lib. VI. de Bello cap. v. num. I a. pag. 79o. de Iesi quodam filio Anani rustico homine, qui quadriennio ante Ierosolymorum cladem incessanter clamabat, in , Vae, scribit e tam ad praesidem Romanum adducunt: apud quem ad ossum usque denudationem laniatus , nee precer, me lae mas stur effudit. CompIures denique Christi Martyres sub flagellorum ictibus effasse animam recte scribit lib. I. de M. Martyrum cruciatibus cap. q. pag. 98. Antonius
Gallonius. Vide & Ruinartium in Acta Hippolyti, ubi explicae
Pag. I 46. versus Aurelii Prudentit, hymno de Coronis xi. Inde eatenarum tractus, hine lorea flagra Stridere, virgarum concrepitare fruor. IV. Praeterea affirmo essestationem flagris favim, non fuisse s Iam admonitionem, ut rei se se honestius gererent; citato enim tit. de Poenis habetur lex vi i. Callistrati, Veluti fustium admonitio, Magellorum eastigatio, Sineulorum verberatio: unde apparet casest nonem flagellorum fuisse poenam fustuario acerbiorem. Pilatus etiam sagris Dominum subiecit, ut Iudaeorum livor miserrimo spectaculo satiaretur , nec usique ad illius internecionem seviret: quod & Ηictoriae Dominicae passionis est consentaneum , & his verbis traditur ab Augustino Tract. ii 6. in Ioan . n. i. me Pilatus non ob aliud feeis
se credendus es, nisi ut ejus injuriis Iudaei satiati sumere sibi ex
simarent, ct usque ad ejus mortem μvise demerent. Nec verisimilitudine caret, invidos morti Christi inhiantes, ac timentes ne sententia iudicis ab Iveretur, pecunia sanguinarios carnifices corrupisse , ut plagas infligerent asperiores, scelestos verti ministros annuisse, connivente ob caussam praedictam Romano praeside, instigantibus Iudaeorum procerihus, ac Deo propter salutem peccatorum id permittente. Unde Hieronymus in cap. 37. Mat. Tom. U. p. t 36.
inquit: Traditus est γωus militibus verberandus; ct illud sacra-φissimum eorpus, pectusque Dei eapax meel Reuerunt. Hoc autem factum est, ut quia seriptum erat, Multa meella peeeatorum , illo
flagellato nos a verberibus liberaremar. V. Dicendum est insuper flagellatum Iesum dirδ , irreverenter, immaniter, ct tanquam hu milem servulum. Id enim primo commonstrat ipsium flagellationis nomen paullo supra explicatum et quod etiam innuit caesum minime fuisse, ut caedebantur milites, S rei honestiores vitibus , aut fu stibus solis, quae vestitis ut plurimum inferebantur et sed prorsus nu dum, funiculis taxillatis, infixisque aculeis, aliisque acerbioribus flagris scede laceratum. Ragellum quippe ita explicat Euthymiu P, 67. in Mati. 27. νμένω. verbor erat e funiealis, aut loris con