De titulorum Africae Latinorum sermone quaestiones morphologicae

71쪽

2. 0rborun in io desinentium vocalem i selisam esse

videmiis in supentes 11745. M)unt regnat 7 68 nisi per mendum scriptum est pro redunt '). Qua elisi , nihil miri

habet, si s0rmas R0 manenses c0ntemplamur, quae maXimam partem illam ρ- miserunt'). Ita nomen Francogallicum savant a d apentem, n0n sapientem redit, et linguae Fran00- gallica vetusti0ris tertia persona pluralis receivent e 'relemunt orta St. 3. Mirum in modum mutata videtur stirps verbi quiescendi. Ut silentio praetoream 1 0rmas littera , quae est in hiatu,

minutas ' v0lut quescit 152 I. II saec. . 21424 φ . queseunt 463 - 1682l. quesit 10 51 - 11528. quaevit 1123 - , maioris videntur esse momentieesquit 1436 eesque 109I - 14230 ε 397 . eisquet 21476. et ec)que 21428 - ἡ barbare scriptum μ),

quae meta thesi reciproca ortae sunt Sed quae meta thes00s causa fuserit, non ita liquet; 0rsitan forma ieeeqque aliquid n0s adiuVet. Cum 0rporis Inscripti0num indices perscrutarer, id quidem mirabar, quod minimum se metathese0s Xempla ceurrebant in verbo simplici, nullum certum in verbis compositis, qu0rum numerus simplicia fere adaequat. Itaque v0cabulum quoddam antecedens alicuius momenti fuisse ad quieseendi verbi initium deformandum facile e iniciamus. Quodsi legimus formam quamvis barbare corruptam te est quet, assimilati0n qu 0110 c videtur pr0pi0 facta esse. Neque tamen haec explicatio sui scere potest, cum nusquam 1 0rma utputa 'ees it reperiatur neque eXempla coniecturam satis probent 110m 0tiens fere invenimus p0st hic scriptam hie uiseued I 648 - - . te eisque VIII 1476 ieeeqquet

72쪽

cum lapis fractus sit, quid antecesserit, n0n Constat. Interesse autem videtur inter quiesei et cesquit forma assimilati in effecta quiesquit, quae invenitur in II quater quiesquit XII 460. adquiesqui X 2354. requiesque X 154 l.

requisque XIV 2424 - .

Itaque ad hunc fere modum quiescit in oesquit transisse iudicabimus primo cons inae syllabas inoipientes inter se assimilatae sunt; deinde, eum sermo a duabus syllabis a qu incipientibus abh0rreret dissimilatione pri0r quisl0mentum labia loomisit quae dissimilatio, cum semper fere in simplicibus verbis videatur facta esse, e maxime adiuta est, qu0 saepissime verbum quiescere eum adverbi hic C0niunctum usurpnbatur. Accedit qu0d, si quis hie quiescit dicere v0lebat, tres inter se Sequebantur Soni gutturales, quorum medius son semivocaliti affectus erat. 0nstat autem esse difficillimum sonos similes quidem, dispares tamen celeriter sibi succedentes plene efferre ). Itaque ord0 0140rum ita expeditus est, ut prim asSimilati0ne, tum dissimilatione faeta cons0nae c-c-qu inter Se Sequerentur, qu0rum pri ire pro consona geminata efferebantur, ut probatur scriptura iccsqquet. Ad anal0giam verbi simplicis c0mp0situm 1 0rmatur recievit

oditor ipse dubitat. 4. Saepius recompositione verbi figura ita mutatur, ut 0m-p08iti stirps 0rmam simplicem sequatur. Ita Xplicanda sunt depremus ud0ll. 289i 19 depremite Aud0ll. 250J III. Saec. . deteneas 2504 30 ferte bit 9998. Nec n0n ad has f0rmas mutata aeu labente valuisse 90teSt, qu0 0d 0rtus est c0niunctivus aeceperent 12 422 q).

73쪽

5. 0tathesi recipr00 80110rum liquidorum ei scitur ei inquas Aud0ll. 286 b, quam 1 0rmam non mendum, Sed sermonis plebei pr0priam fuisse inde colligitur, quod 0rrigitur a Diomed art. gramin. 452, 30 lexiquias . . . cum debeat per ν prima syllaba diei, reliquias. 6. Ad nat0giam temporis perfecti innovantur praesens

reliquat 156 e et gerundivum reliquendus 2728, quorum

gutturalis v0 ali asali facta saepius videtur e Sermone Vanuisse φ) saepius autem ratione inversa in tempore perfeci ad anal0giam praesentis consonans SerVatur ). i. Contaminatione verborum fruor et fruniscor ortum est

participium frunent 22655, 2, ad quam o0ntaminati0nem maxime videtur valuisse nat0gia participii perfecti frunitus ut enim fruitus ad fruor pertinebat, ita ecfrunitus novum templi praesen S

8. Syn00pa et ad lassimilata vel dissimilati0n syllabicapi 0diit 0rma destrantissimo 21134, quae subest in verbis Romanensibus ).9. dicienda sunt n0nnulla minoris m0menti Xempla, quae verborum Stirpem sequi0ris aetatis pr0nuntiatione c0rruptam praebent

istus 20916 tu i prothetica ampliscatum est ε). moere agnat i 68. udoli. 275 30 II. Saec. . 282, 25. 284, 31 post vocalem labialem semivocalem v elisit. sissi Aud0ll. 220 possit iuxta possint nihil nisi niendum e8t Saepius per unam s scribitur posit udoli. 221, 4. . osint udoli. 221, 10. ιοσιτ udoll. 304, IV 3. praest 209i a 25. 25 10T 0calium synigesin etiam scriptura signiscat. ripodere ud0ll. 303 II 6. VI 2 et repoderi Aud0ll. 303, 5 praebent e et i permutatas et ante dentalem deletam cf. dem ad Aud0ll. 268 III saec. ) rarius

Pieske, o titulorum Africae Latinorum Sermonis.

74쪽

autem occurritis ante minissa, cuius alterum exemplum

non vidi nisi Hositatis 5434 ). 47. b d stirpibus temporis perfecti.

1. Formam antiquitus per e reduplicatam reperimus ecurrit 16566 8 quam n0n vere antiquam esse patet, cum nullum in hac inscriptione archaismi indicium inveniatur ); sed aut dissi milatione u-u vocalium in e-u orta aut secundum alia perfecta per e re duplicata inn0Vata est.2. Verbum dandi coniugati0nem primam regularem sequitur

logiam verborum perdere, reddere, condere, vendere Secuta est quod verbum quamquam in lingua R0manenses n0n transiit, tamen alia permulta in endere exeuntia his linguis servata in temp0re perfecto terminati0nem dedi rec0mp0siti0ne quadam

3. 0Va quaedam verb0rum classis in linguis Γ0manensibus continetur verbis in temp0re perfeci in ut desinentibus. Cuius inn0vati0nis quae causa fuerit, recte mihi Ed W00lfflin videtur vidisse cum enim multa verba in temporibus praesenti et perfeci similiter exirent vel nisi stirpis v0calis quantitate n0ndifferrent, ad temp0ra distinguenda n0va 0rmati0ne pus erat itaque alia perfectum in si alia in rei terminaverunt cur autem terminati quaeque electa sit, diiudicare vi p0ssumuS, nisi qu0 analogiae quaedam valuerunt. Huius transformati0nis initia tiam in his titulis occurrunt

Mane. I 22. i. iuxta sen erunt IV . severint IV ). inseruerit e Manc. III 10. ampliseuerunt agnat 9, 14.

75쪽

Neque autem omnia quae attulimus Xempla pariter alii festa sunt. Quadrat quidem Xplicati n0stra ad perfectum confertuit, cum convertit et praesens et perfectum significet, et alterum eiusdem verbi legitur perfectum vert/Ω sed in linguis R0 manensibus non SuperSteS St. Molius de legueris iudicare possumus. Quod Verbum, cui HS perfecti perS0nae 3 sing. l. plur aetate labente quantitate neglecta a praesente n0n differebat, du0bus m0dis perfectum terminare p0terat et terminavit legui quam 110tavimus formam inv0nimus in lingua Franc0gallica vetusti0re eadem autem lingua simul 1 0rmas ad eae redeuntes servavit easque plures. Ad illa verba cum nesciamus quae valuerit anal0gia, stello est intellectu perfecta seruerit et inseruerit pro in severit effecta esse quadam eum Verbo serere, quod Si conecto, iungo, permutati0ne de luit perseetum, qu0 edit0r per c0mpendium pro de meavit Scriptum esse vult, p0tius ad praesens duo se do mihi videtur redire, qu0 et in latinitate antiqua et sequiore in verbo simplici et in c0mp0sitis haud raro occurrit ). ampli fuerunt perfectum, quamquam ipsum qu0que mendum esse potest, in ut 0rmatum esse concedemus, eum haec f0rma anal0giam verb0rum in ieare desinentium 1 0rtasse secuta sit, quorum 110nnulla perfectum et in uni et in ui terminant ). Qu0dsi quis miti cui ex ampli erevit sync0pa a vocalis ortum esse vult, haec explicati a nostra non tantum abest num q/in simpliscuit similibusque verbis semivocalem pronuntiatam esse linguae Romanenses testantur ). Qu0 cum ita sit, etiam formam dis bimus hic p0sui benim cum v saepissime permutatam esse Xeniplis pr0bare n0n

76쪽

0pus est itaqhi unum statib0 CIL III p. 805 commem0rasse satis habe0, qu0 ad 110Strum plane resp0ndet. Eadem autem anal0gia qua ampli fuit illud verbum rium esse p0test.

4. Perfectum in ut desinens a Verbo ponere formatur.

Qu0dsi legimusiosuuit 18 374 φ sit istituuit 9975 392 . istituuerunt 9984 429 . istituuisse 9976,

perfectum in uui videtur innovatum esse ad anal0giam verb0rum perfectum in vi terminantium '), praesertim cum adsit grammatic0rum et aetate saltem archaica metri ipsius auct0ritas. Accedit qu0 in permultis perfectis Romanensibus in ut X- euntibus u 0calis terminati0nis accentu acuebatur. Itaque quamquam aetate sequi0re 1 semiv0calis inter v0 cales saepe debilissime pr0 ferebatur', tamen 110n penthesin rthographicam subesse, Sed nat0giam verborum in vi desinentium nec n0n

verbi fui suspicabimur. Verbum ponendi, cuius optima aetate tempus perfectum semper )osui est, ut archaici temporibus, sic ev labente etiam in in perfectum terminat itaque huius perfecti 0rmas contractas legimus ε sos bi49 - 19l46. Osit 5842. 819. 9459 - 1068. 16 252 bis). 0mel offferunt 294 - 1489 pr posuerunt inVenimu per mendum scriptum, nisi subest scriptura inversa ut enim saepius in titulis Africanis t 0rtasse assibilata per s reddebatur ), ita hic t pr0 s apparet. 5. Formae contractae post, post videntur valuisse ad tertiam personam numeri pluriat hyoser unt 21892 q), qua ex illis ut miserunt e misi i 0rmata est. Eandem anal0giam equitur eaeerunt 1690 - . 6. Priscus modus optativus semel reperitur uaeit agnat 08, 238 ' in titul0, cuius sermo de industria formas archaicas imitatur cf. potis es).

77쪽

7. Perfectum verbi scrιbencti si leotur oris i agnat 06, 132, 1 tum est s0ni labialis ad sibilantem assimilatione, quae

1 0rma linguarum Γ0manensium fundamentum est ).8. Ad anal0giam verb0rum comp0sitorum 110Vatur tempus

caret neque ad 0rmam vere antiquam referri p0test item conS0nn geminata per unam i scribitur in perfectis retidi agnat

09, 15; retulit 21724 25i .

10. Si di erit udoli. 216 legimus, haec forma mihi quidem

n0n e temp0re praesenti innovata, sed nihil nisi rth0graphiae pr0prietas videtur esse pr diaeerit, cum aevo labente similem s0num sibilantem reddiderint neque per Aud0ll. 268 II. Saec. pr peperit aliud esse cense ac mendum. Mai 0re tamen iure n0tanda est 1 0rma eaeeidit 9513 eae essit, quae eis permutatis ita videtur orta esse, ut templi perfectum e prae- Sente vocali stirpis pr0 ducta crearetur ad mult0rum Verborum eXemplum haec autem forma alter l000 in Paul. Dig. 11, 1, 43 fulcitur. 11. Accedunt alia quaedam verba, qu0rum Stirp cum Scriptura pr0nuntiati0nem mutatam imitetur, singulas f0rmas breviter hic p0suisse satis habe0

78쪽

conbuserit e Manc. III 3.12. 0nnunquam perfectorum in vi desinentium t semi-v0calis deletur ') eolo e ui 3960. dedi uit 566 T. N0n huc pertinent ε praefinieran 646, 3. dormierunt i555

- 408J.

79쪽

paenultimam cui probatur metro, es. Rev. arcti. III Serie

c de stirpibus Supini S. 1. Eadem re00mp0siti0 ne qua stirpes temporis perfecti etiam stirpes Supini verborum e0mposit0rum ad verba implicia assimilantur itaque legimus

583 - 19189 c per mendum pro dilecta scribitur).2. Ruti0ne inversa stirps verbi comp0 siti ad simplicis stirpem valuit in participi elus us 21562 c et eludere n0nm0d apud script0res Latin0s saepe legitur ), sed etiam videtur esse fundamentum 1 0rmae Italianae hiudere et Sicilianaeehitidiri ).3. noeitu 1679 utrum per c0mpendium scriptum esset pronoeituta, id quod vult edit0r, an n0vum participium ad anal0giam verbi nocitur 1 0rmatum, mihi dubium erat tamen et alii J0cig et participium Umbricum aselo C0nWay, t. Diat. p. 666)s0rmam nocitus vere exstitisse pr0bant. 4. saneith s 2605 1889 ih et seselitus 906. sepelitu 159 15. semellit 4373 participia ad analogiam verb0rum quartae Oniugati0nis, qu0rum stirps in i exibat, formata sunt sepidius

80쪽

'semelutus derivandum St, qu0d quamquam non invenitur, creberrima participia R0manensia formas in utus cadentes viguisse pr0bant h). Idem quadrat in Credutu 1200. 15811 cf. 15840), qu0d 0men ad participium credulus redit; et haec participii 0rma linguis B0manensibus40stulatur'); accedit qu0d eadem facile ad praesens creduo, f. credui' referri poterat. 5. Restutus, qu0 participium c0gn0minis l0c in maximo usu est ε), dissimilati0ne syllabica ortum esse liuisch ALLVIII p. 368 1 0bavit; quibus l00is qu0tiens reperiatur, indeXc0gn0minum p. 1032 Sq. indicat estutus et estuta 32ies, Restitutus et Restituta 23ie3 accedunt e voluminis VIII supplementis Restutus 11139. 11182 912. 116l9. 12153. 2360 ca.

18084, 1. 22639, 29 c. Restituta 12959. 16087.

0dem ac Restutus pertinet forma Restitus 986, quaequ0m0d0 0rta sit, recte E. H0ssmanu p. 4 explicat. Mai 0re breviatione effectum est participium estus 1610 l. 16725. Huc accedunt 110nnulla n0mina ab illis derivata Restutulus 12993. Restutida 1567. Restutinu 4616. estutianus 455. 8559.

Zimmermann L XIII p. 130.

' Nou III p. 313. Pir80 p. 54. Carno III p. 38 sq. Eius n0minis s0rmae et loci in titulis reperti colliguntur a Gualtor Ott0, seu Jahrb. Suppl. XXIV p. 8 35sq. Similia apud Stanglium in Pseud0asc0nianis Puderbori 1909 p. 169.