장음표시 사용
31쪽
tim in laudes eius effudit orationem; cumque tandem repressisset se, proinde atque sibi excidissent superiora, aliud ad idem narrandum sumpsit inititium illis verbis. Eius igitur Alexandri multa sublimia facinor . Nescio quid simile factum animaduerti a Cicerone in suasione legis Maniliar,ubi agit de Cn.Pompeii virtute. on enim inquit, illae sunt sola uirtutes
imperatoris, quae vulgo existimantvruabor in negotio, fortitudo in peri cutis,industria in agendo,celeritas in cincipdo, consilium in prouidendo quae tanta sunt in hoc ν no, quanta in reliquis omnibus Imperatoribus.
Frustra hic expcetes dum dicat, quaenam fini aliae uirtutes imperatoriar. deserit enim te hiatem summus orator, & ostedit prius multis esse has, quas dixerat, in Pompeio imperatorias uirtutes, deinde ita ad alias transit, ut mutilum reli
quat superiorem sermonem. Quidiaetera, quas paullo cnte commemorare c cram, quantae,atque quum multa sunt Ciceronem igitur & alios non paucos optime notae scriptores imitatus cst de industria Appuleius, qui post laudes ita denuo eXordiatur. Eius igitur exandri, & qus sequuntur. Verba illa .
Ne nisi icam gloriam adeptus. sollicitant membrans Bemb. in quibus est. e νbi vir v. g. a. repono. uti uir, Satis aperta sententia. Neque tamen receptam vulgo lectioncm
VII ibidem. Eo igitur omnium metum factum, solus lexander vi ubique imaginum summus esset. Quid est, obsecro,esse ima ginum summum P Nihil Codex Bemb. quem freqnenter lati' do, Ut ubique imagivissimus esset. Lego. imaginis simillimo reset, &fortasse compendiaria nota,ut s spe alias, properantes librarios sesellit. Adolesces eruditissimus, & in his nostris studiis egregie uersatus Ioannes Manganus amicus meus de hac re ita censet. Imaginissimus, uocem esse probς nois Grece huic respondentem ἀδεον-ωτατορ, qua significetur in omnibus simulacris Alexandri suisse exaetissime, &ad viuiuia expretasain eius similitudinem.Qus mihi sententia eo magis probatur, quod scio Appuleium Gretcorum imitatione admodudele-
32쪽
delectatum,imo sciunt omnes, qui ab eius lectione non abhorrent.Iconicos eos, quorum corporis similitudo, aut oris lineamenta erant expressa ad viuum, Latini etiam dixere, Plinius praecipue lib. xxxiv.cap.iv.& lib.XXXV.cap. viis. ut alij
notarunt ante me . . 'est tu iVIII In fragmento. iv. Psittacur Indiae astis est' instar illi minimo minus,quam columbarum. Non assentior Coluio deesse aliquid suspicanti ante verbiim instar, quare tollendum censeo asteriscum: Hoc enim dicit Appuleius. Psittacus Indiae auis est,tantummo columbes magnitudine. Apud Virg.quoque in ii. A Eneid. equus instar montis, equus est prope momtis magnitudine. IJ IX In secunda parte orationis fiagmento ultimo. Samor
Icario in mari modica infusa es Exaduersum in uetos ad occidentem eiussita.'Lego Exaduersum uetos ad orientem eis sita. Quam
qua si Geographos audis, sita est ad Boream Samos,e regio
ne Ephesi . . V l X Ibidem de statua. ceruixsucci pie a, mala νberes, gena teretes,ac modico mento Laeviatur. memb. Bemb. habent suculatior
Parisiensis tinpressus meus, β . Suspicatus sum aliquando Iegi posse, buccul . Sed hanc coniecturam veram esse eripuit mihi Manganus me ,& docuit omnino legendum medio mεto iaculatur,ut scriptum est in mebranis suis;erat enim in pueri mento illa,quae in multis cernitur,parua lacuna, quae cum veterum iudicio,tum nostro,pars est pulchritudinis,& mollitiei argumentum.Fateor tamen sermonis ιακολουθiαν postulare potius, modice mentum laculatum. XI In tertia orationis parte fragm. ii. Coetu facto maximo
exclamat. Crates,inquit, rates te manumittes. sic Virg.Xi. Aeneid. -- Lacrimis ita fatur obortis Tene, inquit, miserande puer - . i. Sic Plato.ειπεν ουν ο λλ' ἡγου,
33쪽
XII In lib.iij.Florid. id ego arbitror in honore obseruantamia, quem qui laboriosὸ exorauerit, sibi debet unam gratiam, quod impetrarit: qui sine molesta ambitus adeptus est, duplam gratiam praebentibus debet quod non petieris,ct quod acceperit.testatur Colutus in m. g. suis fuisse. vnagratia. in Bemb.est. Nam gratia quod impetr uit. Puto legendum. Quem qui laborios ex orauerit, sibι debet, una gratia quod impetrauit. reliqua sunt clara. Qui enim nec petiit,
& impetrauit, nihil sibi , sed duplam gratiam praebenti debet. IlXIII Ibidem in Apostrophe ad Scipionem. Magis fano
tua amicitia cupitor, quam gloriator. Nam eupere nemo nisi πὸ putet,potest autem quiuis falso gloriari. Colutus legit, quoniam nemo cupere,nisi νeu putet, potest. At ego, si tollatur uerbum pum cIarissimam fore puto sententiam. Librarius autem ignorans utrum verbum esset ponedum, potuit utrumque et religiose . Sed malim peccare semper eos in hanc partem,quam quidquam pr termittere.
XI V Ibidem Ceterum vox cohibita silentio perpeti non magis sui fuerit , quam nares grauedine oppi . Hanc lectionem sane bonam sollicitant memb. Bemb. quae sic habent . Ceterum,ox cohibita silentii perpeti Uti non magis νelu quam oc. legi potest,non magis valet. Reliqua per se clara. X V Ibidem e guibas haec secretaria ut inquam magis congrue rint merulis i lusiciniis,et oloribus. memb. etiam Bembinς,ut Colutans, habent. Secretari aut inque. Potestini fallor reponi,non incommode. Secretaria utrinqne in aquis scilicet,&in silvis.In
aquis, oloribus,ut hi Arioni rospondeant,qiri in aquis canta iuit:in siluis merulis & lusciniis, quae Orpheum imitentur insiluis canentem. Erat autem paullo ante facta ab Appuleio Orphei,& Arionis mentio.Locus legendus, in quo describedo nota compendiaria librariis imposivi. Vt inque adeundem modum usurpauit etiam Plin.libiXiv.cap.XX. λM M sacco manavitum pis em resinamq; alie ortae in oriente, aba in Europraferuηt uua interes Asia, νtrinque quasdam habet. Neque illud ona
34쪽
nino dissimile e lib.viii.cap.xlvii.de pecore. Generatio bimis
utrinque ad novenos annos. Item illud e lib.X. cap.lxiii.Octino mense νtrinqμe generant. de canibus Laconicis. Iacuna apud Plutarchum expleta ex clemente Alex. Horum script rum loci inter se collati. caput U I.
EGEBAM nuper vere aureum Plutarchi librum de isde & Osiride, cumque miram
quandam e varia ac recondita,qua est resertus,eruditione caperem voluptatem, incidi in locum, qui non modo currentem remoratus est, verum etiam male torsit. Is legitur
pag.4o2.codicis Aldini, quo utor. Tradito enim apud Aegyptios piscem odii bymbolum esse haec addit.
tiam quidem huius loci utcumque assequutus immorabar in verois, nec quidquam cauilla comminisci poteram, cur Plutarchus sacras illas litteras explicare ingressiis,& arcana illarum sententiam aperire ac patefacere, infantem & sene his verbis respondere docuisset, ω γινόμανοι-ἀπογινομανοι, deinde repressisset se,nec reliquas notas ad verba contuli iaset.Praeterquam quod voκ illa διογέρον mihi suspicionem iniecerat, ne Graecum aliquod monstrum hic lateret, quod ut illa Africana e varijs animantium generibus, ita esset omtum & conflatum e pluribus vocibus.Quamobrem consulere statui Plutarchum missum ad nos ante hos Paucos annos e Germania,si sorte ibi doctorum virorum auxilio conua Iuisset. Spes me delusit hiantem. Ne ouum quidem enim Ouitam simile, ut est in prouerbio, quam codex ille German, D a cus
35쪽
cus hac quidem in parte similis Aldini. Rem igitur mecum
reputas attet ius redii in memoriam cretare ea de haec apud Clemetem Symbola e Nunque interpretationem sua sar i. ciri haec iactura posset, arreptoque libro haec reperi scripta
mentis verbis ad Plutarchi lacunam explendam nobis aditus aperitur,eique maneo brachium saltem, ut Pelopi eburneum insei endum,si minus carneum,& suum, in hunc serme modum. ἐδήλου συιιδεο λικμ.ὼ γινομενοι κω απογινωποιμσῶάν M II με ν γαρ γ ἡ ως συκολον, cpθοῖαρ ορὲ ο γερων.Kρακι δε & quae sequuntur. Nam miserum illum senem per impretarum vaecordiam animam agentem hoc pharmaco sanitati restituimus. Sed hic nodus sese offert conniventibus oculis non praetereundus. Nam in hac re narranda Clementi in multis cum Plutarcho no conuenin ille Tli bis hoc templum colloca quae eadem Diospolis,ut Strabo & Diodorus testantur: hic in urbe Mineruae sicin Sat nemine. Illel remplum viri/λ-α id est atrium ait appellatum: hic in προπυ- λω tantum haec signa titisse idest in templi uestibulo. Ille Crocodilum: hic equum fluviatilem siue Hippopotamum impudentiae Symbolum agnoscit. Ac facile quident,quod ad λωνα spectat, lis dirimi posset. C im enim Clemens Pia σου Αρου solum dixerit, Plutarchus addens ἐντω προ αυλω rem apertius narrare potuisset,certam etiam templi partem indicans,ubi illa animantia essent collocata Quod non impedirquin templum illud certo cognomine πυλω, dici potuerit,ilhidque ipsum esse, de quo supra a Clemente erat str iptunu
scilicet sapientissimos Aegyptiorum sacerdotcS
36쪽
Mineruae templum a ceteris discrevisse nullo tecto illi impinsito, aut illud sine tecto reliquisse. Qui enim hic Hηνnes εἶδοςl Minc ruae sit 1. u. acrum sunt interpretati aliud cgisse videntur cum Strabonem legeretii. xvii. negantem in templis Ae gyptiorum esse Ιοανον οὐδὲν idest ullum simulacrum, aut si esset
igitur potuit πιλων appellari, quod singulat iter esset sub dio
ita atriorum morem. Quare quod ad hanc attinet controuersiae partem pote si facile confici negotium. Sed quam reliquarum tollendarum rationem inibimus Θ Mihi mehercule nihil venit in mentem in praesentia, quod probare possim. De his igitur veteribus scriptoribus inter se conciliandis, si potest, alii cogitabunt. Ego interim arbitror dictum illud Clemei tis. le templo Mineruae sine ullo tecto non ad unum pertinere,aut ad altarum eius deae , sed ad omnia, quorum celeberrima essent hoc Thebaicum ab areae fortasse amplitudine uri λι, appellatum,& illud Sesticum,ut in urbe Mineruae sacra, qusque a Minerua Ses,teste Pausania, ab Aegyptiis dicta nomen *ccepisset . Insogulis igitur, qvs Plutarchus &Clemens ill s tribuunt, fuisse.
-- L. Flaccum consulem a Fimbria occisum uideri. caput VII.
RVNT fortasse qui putet non admodum magnam fieri iacturam, si quid in historia anno uno aut altero ante, aut post gestum dicatur,quam re ipsa gestum sit; cum exiguum discrimen Iurisconsulti quoque parui faciant, & fides ac religio exigenda sit ab historicis praecipue in reipsa prodenda, quae seges sutura est ac mat ria Drudentiae. Ego tamen illorum sententiae sum, qui feren dum in historia nihil censent discrepans a vero, sed reddenda omnia temporibus suis:cum mulium intersit non modo quo
37쪽
quo quidque anno, sed quo etiam mese geratur, & quo die Puto igitur me operat pretium faetiirum , si VcIIeij Paterculi errorem coarguero tradentis L. Flaccum non consulem, sed consularem a Fimbria interfectum. cum prcsertim iam penitus insederit hic error in Romana historia tectus auto Iitate summorum uirorum, a quibus est Appianus, qui a Velleio dissentit, mendacij condemnatus per summam iniuria. Anno igitur ab V.C.DCLXVII. C. Marius.vii. C.Cinna.ii. consules fuerunt. Mario autem Idibus Ianuariis uita functo, ut est in Epit. xxc. idest intra .iii. & x. consulatus diem, aut si Plutarchu audimus. xvii. sufferuis est L. Valerius Flaccusis,de quo agimus,quem Cinna misit in Asiam,ut Syllae siccederet.Haec ex ea,quam dixi, Epit. x xc. & xxcii. & ex ipse Velleio collecta eo pertinent,ut omnes intelligant tam mature decessisse Marium,ut Flaccus in eius locum colat creatus comparare se ad bellum, & traiicere in Asiam potuerit in consulatu.Nunc traiecisse reipsa ostendo. Primum ex Plutarcho in Sylla hςc scribente. Misae ταυτα πυνθανόμενο
μυλλας φλακκον ueretro τne vim Aee ςασωρ υπατον H--ον διαπιραν τον ώνιον με α μναμ siste μἐν επι σκν,ζργB επι α κεινον, - δετταλίας se a. παντ-Deinde ex Cicerone pro Flacco . Unum atque idem erat tem pus, cum L. Flacco consuti portas tota e Iia claudebat , cappadocem autem illum non modo recipiebat suis urbibus,verum etiam ultro voca
bat. Strabo denique lib. xiv.haec habet.συνεστεμ μ μ' o μ
Muhiarie τουν. Et ne forte quis credat consulem quidem traiecisse in Asiam, sed a Fimbria interfectum anno sequenti,
Epit. cii. anno DCLXIV. quo ex Chronologia Liuiana
Flaccus consul fuit,haec scripta reliquit. Flaccus consul collega Cinnae misius ut Syllaesuccederet, propter auaritiam inuisus exercitui suo a C.Fimbria legato ipsius ultimaueacia homine occisus es,o impe
38쪽
rium ad Fimbriam translatum. & Epit. seq. Eodem anno.c. Fimbria in e mfusis praelio aliquot copiis eri thridatis νrbem Pergamum c pit, obsessumdyue regem non abfuit multum, quin caperet. Urbem Ilium, quase potestati Susis reseruabat,expugnauit,ssc deleuit. magnam par=ecepit. Haec igitur a Fimbria sunt gesta eodem anno,quo Flaccus consul fuit. quid sequatur nemo non uidet. His adde, ouod de Flacci itinere & aduentu in Bithyniam, i aliquid ab historicis memoriar proditum, ut ab Appiano in Mitridat.& a Memnone in historia Heracleotica: at de rebus ab eo gestis mirum apud omnes silentium, ut non minus sit uerisimile eum morte praeuentum vix quidquam cγpisse,quam sit incredibile totum primum annum otiose s dendo in Bithynia ab eo consumptum. Non potuit igitur falli Appianus, qui conuenienter tot magnorum uirorum testimonijs prodidit consulem Romanum a Fimbria inters citi. Sed Velleiu quid potuit inducere in errorem Θ an quod in Flacci locum nemo factus est consul Θcum mos esset uno extincto sinci alterum in eius locum.Sane prodit Memnon Senatum,quamquam non probabat Fimbrie acta, perfecisse tamen dissimulata indignatione, ut consul crearetur: sed mihi no persuadet. Appiano malo credere,qui lib. a.de bell. Ciu. vita functo Valerio Flacco collegam sibi a Cinna cooptatum tradit Carbonem. Nec tamen impedio, quin am-Plius quaeratur,cum de hoc quoque sit aliquis dubitandi locus. Illud etiam in medio relinquo C.Fimbria legatusne fiterit Flacci,an equitum praesectus,an quaestor. Incertum enim autores faciunt. Liuius legatum, Velleius pr fectum ii equitum, Strabo questorem vocat. Potuit autem ,
esse legatus simul, & pro quaestore, ut suit CDolla lis C. Verres Cicerone testel bl l semel & iterum in prima actione.
39쪽
XPERIRI libet hoc capite, quid praestare
possim in loco uno aut altero Cris Virgilianae. Primus locus est ubi exponit poeta,quid Minoe , impulerit ut Megaram Nisi regiam oppugnaret
EX tam corrupto versu, quam est ille tertius, quid sibi poeta velit,emere dissicile atque arduum est. Cum autem quς- rerent anxie quid pro illo monstro, Hypobdostque migrare coacto ex illo versu reponerem, incidi Apollodori bibliothe cam legens in fabellam sane lepidam & elegantem,cu quod caput est, a re proposita adeo non alienam, ut leuissima coniectura in Virgilianum hunc locum derivari possit. Narrat igitur is, quem dixi Apollodorus lib. iii. Glaucum Minois filium pueriliter murem captantem in mellis cadum prolapsum obiisse. Eius rei cum nemo esset conscius, nec puer diu quaesitus usquam inueniretur,cepisse consilium Minoem, ne operam diutius perderet, Curetas consulendi; illos respondisse habere eum in armento uaccam tricolorem, quam qui ad uitium posset representare, in eius manu esse filium illi viuum restituere. Multis igitur uatibus in unum conuocatis cum unus Polyidus C rani filius esset repertus,qui colorem vaccae rubi moris assimilaret,eum ne quidquam tergiversantem
40쪽
tem coactum inueniendi pueri negotium suscipere. Iam vero ut inuenerit,utque inuentum Draconis exemplo reuocarit in vitam nihil opus est dicere. Minos redivitio filio recuperato Vatis artem admiratus mirum in modum, non est passus elabi sibi tantam occasionein e manibus, sed cum ard
ret Polyidus in patriam remeandi desiderio Argilius erat
negauit Minos se eum prius admissurum, quam vaticinandi arte puerum imbuisset. Id vero ille negare se facturum: Rex contra comeatum non dare. Tandem vidit Polyidus id, quod erat,si certare pertinacia pergeret cum rege, praecidi sibi omnem patriae videndae spem. Ad eu igitur dolo aliquo circumuentedum animum appulit:& excogitata solerter ratione, qua scientiam vaticinij puero traditam eriperet arbitratu suo, regi morem gessit,atque ab eo dimissus est. Iamq; in eo erat Polyidus, ut navim conscenderet, & vela ventis permitteret,cum dolo malo Glaucum 'iubet despuere in os suum, quo facto prouidebat fore,ut eum totius artis caperet obliuio: Nec sesellit vatem euentus.Nam proinde ac si vaticinandi scientiam expuisset,in posterum Glaucus vaticinari desset. Id ego Minoem,ut par erat, iniquo admodum animo tulisse arbitror,& dedisse operam,ne id a se inultum auferret Polyidus.Cum igitur Megaram se is recepisset ad Nisum regem, quocum sibi avitum erat hospitium, nec Minoi ad pς-nas reposcenti redderetur, bellum inde ortum esse, quo de hic agit Virgilius. Haec mea de hoc loco est coniectura, qua nemini obtrudo inuito. Quod si quempiam amatorem inuenerit, is poetae versus restituat ad hunc modum.