장음표시 사용
61쪽
supeliori parte trisdam, ad insar eius quae in Daricis es. Hanc igitur sum sit Artaxerxes ab Achaemenidis; addita vero sunt alia in D. 1ium et superbiam. Ilara instructa est diademate, non eo quidem quo cincti erant Achaemenidae, plano scilicet et simplici, sed vittis et Iascus ornato pos tergum ventus satu undantibus. Peculiare hoc et .primorium fuisse videtur ornamentum, ita enim semper exhibitum habes regis protomum. ut illae fasciae sint conspicuae. Memorantur apud Ammianam Marcellinum V P. Tiarae superstructa est bulla ingenI, peculiare Sasian jdarum ornamentum. Significationem ha - ' Videtur symbolicam, et vel solem vel terrarum:orbem innuere. Universae terrae potestatem illo globo fortasse indicare voluerunt.1 idem faciunt superbissimi Sasianidarum tituli, quibus Marticipes silerum, fratres solis, totius Orbis domini, reges regum et sic porro, Bu Quod attinet Artaxerxis capillum largum et crispum. ad barbam crisyam te promissam, utrumque Sasia nidis est peculiare. Huc pertinet dicterium Vespasiani, quo cometen illust, dicens, ad Ieriarum regem pertinere, cui capillus est usor a . Hoc tamen d Iscrimen inter Arsacidas et Sastanidas obtinebat, quod illi multa arte In floccos vel cincinnos capillum componebant, hi vero estu- sum statu venti agitari sinebant. Nec tamen Sastanidarum capillo nullam artem adhibitam fuisse, docet Libanius h). - Vesis qua ' Indutus est Artaxerxes, praelonga et fluitans. Medica proprie dicitur; a Medis enim hoc vestimenti genus acceperunt Persae e . Ue-Himenti quaedam partes, praecipue ex tabula Niebutiriana, a tergo. Iato sinu fluctuant. Confirmat igitur hoc monumentum locum Ammiani Marcellini Q, quo certiores fimus, Persarum vestes ita suisse comparatas ut ventorum salibus moverentur suctuarentque. In tabula Niebutiriana non pallium est, quo indutus conspicitur Artaxerxes, sed tunica. De ea vero habet Pollux o, fuisse quoque Persisy XXX. 8.
62쪽
. 6s Persis tunicam manicis instructam post humeros a rixis. Et nunc etiam in Asia eundem morem obtinere. contendit Mongesus f . In pluribus monumentis occurrit hoc ornamentum, quod insigniterfecisse videtur ad fastum Asiaticum. Eques Artaxerxi adversus, excepta tiara, pari ratione vestitus, ex omni parte Sassanidarum aliquem indicat; num capitiS ornamentum obstet, videbimus. Non unicum tantum fuit Sassanidarum te. gumen: Vulgarior quidem erat tiara recta quamquam et in hac ex parte variabat moS , attamen et eidaris rotunda occurrit. Sice. c. Artaxerxes in numis habet cidarin in galeae modum rotundam, globo superstructo, duplici diademate cinctam. Item fere exhibitum habes Hormistae protomum g et Balastis li), neutri tamen globus additus est. Hinc igitur aperte probatur, non solis Arsacidis peculiarem fuisse cidarin rotundam, sed Sassanidarum quoque plures cin- ter quos ipse Hormisdas ea usos fuisse i . Quid multa 8 quum om- nia reliqua non abhorreant a Sassanidarum corporis cultu, occurrat vero, quod iis solis peculiare est globi scilicet figura Sassanidarum aliquem exhibitum esse, persuasissimum mihi stat. - Pedissequus, qui muscarium tenet, tiaram habet in acutum desinen- tem, qualem vulgo gestare permissum erat. De equorum ornatu non habeo quod asseram. Quid sibi velint figurae oblongae catenis annexae, aliis explicandum relinquo. ΗΟ-mines illi duo, qui equorum pedibus prostrati subiacent, devictos fortasse rages indicant; in iis singulare hoc est, quod uterque capruns tegmen habet, quod gerit eques prostrato insistens o. a. AnapIyphi secundi quae sit significatio. vix poterit explicari, . . eum inscriptionibus careat. In eo igitur acquiescas 'necesse est, Sansanidarum temporibus esse tribuendum. Tiara in bullam expansa.
63쪽
46 PARI A. P ὀρIA 2 TERRAE Oec in ENTALE8. fgerro I. PER sis gladius praelongus, capillus effusus, vestis stultans et demissa, pro nostrae sententiae veritate testimonia sunt satis certa. 3. Icones loco tertio a nobis descriptae, quae duos equitessstunt lanceis se petentes, valde expertae sunt tempestatis iniuriam; vestitu sere toto exeso, pauca praeter corporis lineamenta suis persunt. Hinc factum, ut diis miles quodammodo appareant rei, quis Sasianidarum operibus; nihilo secius tamen eorum aevo tribuendae sunt. In capitis ornatu restituendo, si quid video, valde erravit pictoris manus. Tegmen, quod habet eques ad laevam. suit sinasse tiara rotunda, globo superstructo; galea enim Graec rum more comparata debetur pictoris phantasiae. Galeis Persas
in proelio non utebantur, sed solas in capite tiaras gestabant m . Memorabiles sunt in hoc anaglyphypho globorum figurae, quae tegminis apicibus inminent. Fuit Persarum militum genus, cui no men μιηλοφοροι n , quod ad regum satellites pertinebat. Habebant illi aurea mala hastis praefixa, insigne honoris documentum. Ad quem quidem militum numerum pertinere non videtur nostra effigies . nam capitis ornatus inque eo diadema duplex ' regem in. dicati Conspicui igitur sortasse reges quoque erant illis aureis pomis, quos tamen alio modo in ornatum convertebanti Singulare
inprimis est pedissequi signum, globis quinque instructum. Honoris causa et hoc equiti additum esse videtur: signo militari vix loeus est, illud enim non huius generis suisse. testantur veteres, qui nos edocent: aquilam fuisse regale in bello signum o . Me pharetra, quae inmensae magnitudinis dextrum equitis latus occupat, testantur veteres: sib gerris et scutis ex humeris pependisse, eam. que nunquam deposuisse Persas p . 4. Anaglyphum quarto loco a nobis descriptum, equitem . sistens, ad cuius pedes supplex quidam genu innixus apparet, inprimis memorabile est. Et quoad eius significationem recedendum mihi videtur a De Sacyi sententia. Putat scilitet vir cl. , omnibus anaglyphis hoc loco exhibitis unum idemque argumentum subesse q),
64쪽
CAp. III. NAcxSciat. RusTAM. 47 arcte vero cohaerere hanc emgiem cum ea, quam loco primo deis scripsimus: illam enim regem sistere de corona certantem, hanc vero alterum victorem alterum devictum et supplicem repraesentare. Cui vero sententiae repugnat primum verosi militatis .ratio;
vix enim probabile est, solum Artaxerxem honoris stimulum insti. gasse, ut sui memoriam relinqueret hac regione, quae antiquitus
memoria veterum inclaruit. Docent vero monumenta ipsa, nouunum modo Sassanidarum hoc loco aeternitati se dedisse. Non tantum monumentum Messehi . Rafab, vix unius horae intervallo a nostris anaglyphis distans, ut per inscriptiones constat, ad Saporem I. Sasianidarum alterum, pertinet: sed .hoc ipso loco invenitur inscriptio, quae ad Hormisdam, ut videtur, reserenda est. De Sacyi sententiae, quod anaglypho primo cum quarto arctilsima coniunctio intercedat, repugnat emgierum in utroque monumento obviarum diversitas. illic enim Sassanidae, obvii sunt; in hoc vero anaglyphoeques quidem regem sistit e stirpe Sassanidarum: supplex autem venitu et habitu Romano simillimus est. Vestis vix crura tegens. mitra rotunda et depressa militem Romanum vix ignorari sinunt. Quibus omnibus accedit, quae obstat opinioni De Sacyi causa gravissima: testatur Morierus, smillimum plane esse nostrum monuis mentum anaglypho cuidam inter rudera urbis Scha pur obvio. Qua
contendit vir accuratissimus, confirmat tabula inm aenearum comis
paratio; clarum inde mihi esse videtur, utrique erigi et idem subis
esse argumentum. Monumentum vero Scha purianum si recte a nobis explicatum est, et hoc anaglyphum Sapori I. qui regnavit indoab a. p. Chr. n. 34o uSque ad aTo. necessario est tribuendum. Cum itaque hoc loco repetitio tantum sit eiusdem argumenti, ablegamus lectorem ad rudera urbis Schapur, ubi. accuratius de utroque monumento agetur.
s./Anaglypho loco quinto a nobis descripto repetitam habes
symbolicam illam duorum de annulo certantium efiigiem. multis tamen partibus hic inmutatam; pugnantes scilicet pedites sunt, et, quod maxime seret memorabile, si certo posses inniti peregrinatorum testimonio, figurarum altera foeminae habet speciem. De ea paulo accuratius agamus. In pluribus monumentis Persicis peregrinatores priores seminarum imagines reperisse sibi videbantur. Simulac vero eadem monumenta accuratiori examini subiicieban
65쪽
48 PARs A. PERsIAE TERRAE occidENTALES. SECTIO I. PER sis. tur, evanuerunt Deminae r , quae priorum peregrinatorum errori tantum debebantur. Secus quidem se habet res quoad nostrum monumentum, in quo Morierias adeo Deminae figuram agnovit s .
Sed firme mihi portuasum habeo, peregrinatorum errori et hanc ess giem so emineam ortum suum debere. Primum in nitor testimoniis Figueroae t) et Chardini u , qui nullam omnino seminam invenisse se contendunt; deinde tempestatis iniuria, quae ita figuras exesit, ut totum adeo anaglyphum eflugerit nonnullorum oculos, quaeque enecit ut facile falle accipi potuerint i cones. Maxima porro inter tabulas De Eruynii et I aemplari diversitas demonstrat, unumquemque pro ingenii arbitrio figuram illam efffinxisse, ideoque dum exesas partes restituere conaretur, exhibuisse, quae nunquam rupi inciderat sculptor. Vestitus figurae pro semina vulgo habitae smilis est ei, quo induta conspicitur figura regia adversa, omninO-que ita comparatus est, ut ex multis partibus vera divinari liceat. Capitis tegmen ex inseriori pariq coronam refert tripartitam, cui inminere fecit pictor, quae ita esse non potuerunt; exteriora tamen huius ornatus lineamenta quum globi formam quodammodo red. dant, nihil nisi globum agnosco. Barba multis aliis figuris masculis in monumentis deest, quod vel in rege iuvene vel potius in tem .pestatis iniuria excusationem habet. De Bruynii phantasiae debentur figurae mammae in Kaempseri estigie haud conspicuae. - Pri.
maria denique causa, ex qua foeminam nostro monumento abesse putem, est, quod taliS repraesentatio abhorreret a more Orientis. Constat enim. Persarum reginis . huius praecipue dynastiae, nec commissam fuisse reipublicae curam . nec omnino participes eas suisse
rei alicuius ad rempublicam pertinentis; qui igitur exhiberi potuit reginae essigies monumento, quod, ni certum est, symbolum esse imperii ab alio in alium collocati, argumentum saltem habet ad summum imperium pertinens. Ast, dicas fortasse. rex dilectissimae coniugis estigiem simul secum sisti curavit, ut indicium esset sui in
eam amoris- Vel hoc. ut putem. quam maxime abhorreret a more Orientis; vix enim tolerasset rex, circa seminas suas tam invidus, dilectissimae earum effigiem oculis omnium expositam esse. - Quae
quum ita sint, nihil agnosco, quam symbolum illud supra descriptum
66쪽
49 paucis inmutatis, hoc loco repetitum. Qui vero e regibus Sassant-dis exhibiti sint, iterum in medio est relinquendum, quod inscriptionibus egemuS.C. Monumenta incerti aevi.
. Ante finem iugἰ, qua parte in orientem vertitur, obiiciuntur oculis duae turres, incolis Sesti Samum t. e. petra Salomonis dictae. Pro saxi conditione obtinent formam inaequalem et inparem. Eaem. plarus, qui, quod equidem scio. solus eas descripsit v), cum ex situ loci, tum ex insigni cavitate utrique excisa, in qua ignis materies commode servari poterat, pharos eas fuisse putat. Sculptura, Uste Raempsero, recentiora saecula innuit, et quasi Gothica manu fabrefacta videtur.
Duae praeterea columnae humano amplexu crassiores et cylindra. eae conspiciuntur, quarum una non procul inde in planitie sita est in , altera vero hoc ipso loco. in summo montis fastigio reperitur. Prae. ter alium columnae apicem sex pedum altitudine, invenit Morie. rus α) montis fastigium in formam quadrati viginti pedum aequa tum, inque eius superficie thronum novem pedum longitudine et sex latitudine, ad quem per quinque gradus adscenditur. Anaglyphorum serie relicta, orientem Versus duae arae coninspiciuntur, forma quadrata, quarum altitudo seX pedes. . singulum latus tres tantum aequat. Insistunt fundamento alicui elatiori. In earum superiori parte aperturam observas quadratam. in extremo denique montis Versus orientem excurrentis sinu conspiciuntur viginti aperturae, in senestrarum formam, diversa qui. dem mensura, eadem vero ratione, rupi incisae. Singula apertura
insignita est inscriptione, citius characteres diversi sunt ab omni in. scriptionum genere a Moriero invento ti . Omnia modo recensita diligentiorem sbi exposcunt descripto. rem, priusquam de eorum aetate et usu quid certi potest proferri.
67쪽
A. De eriptio. . Media via, quae ducit a ruderibus T&hil. Minar ad reliquias, quae vocantur urbis Istahar, invenitur monumentum Nacischi. Raijab cessigies Radiab , ita dictum a fabuloso quodam Persarum heroe, cuius figura anaglypho exhibita praedicatur. Conclave est totum e rupe excisum, cui nec a superiori parte tectum, nec a fronte paries unquam fuisse videtur. Tres reliqui parietes figuras reserunt sorma colossica.
Anaglyphum parietis orientalis. qui frontem praebet intranti,
septem constat figuris, decem pedum altitudine. Duae primariae figurae mediam partem occupant, iis intermediae sitae sunt duae aliae forma minima. Maiorum figurarum quae ad laevam est generali specie par est ei, quam saepius obviam habes in monumentis Nackschi. Rustam et Scha pur. Caput eius ornat alara, globo inminente; laeva tenet clavam, dextra annulum offert figurae obversae, deura annulum arripienti, laeva pari modo clavam tenenti. Priori figurae a tergo stant duo pedissequi, quorum alter, quem pro semina false accipit Morierus, flabellum regis capiti supertendit; alter eadem ratione m Anum allevat, quare iure suspiceris umbrellam eum tenere, quam tamen tempestatis iniuria exelit; duo tales pedisses ut in moti timentis coniuncti occurrere solent. Gladio per-
magno instructi sunt ambo. Post figuras principes ad dextram sitae sunt duae imagines, quas pro semininis iterum habet Morierus. Non mihi persuaderi sino. Quum pedissequis modo descriptis simillimae sint gestu cultuque, neque tamen ad emgiem supra descriptam pertineant; eadem, si quid video. repetita fuit icon; ex qua vero nihil nisi extrema pars, quae scilicet pedis quos exhibebat. restitit. Totum anaglyphum, perquam exesum,' descripserunt et tabulis stiterunt Niebuhrus a et Moriervs M. Latus
a) II. p. I53. Tab. XXXII. B. ι p. 337. et Tab. eidem pagivae addita.
68쪽
CAp. Iv. ncxscΗΙ. RADIAE. . S Latus conclavis septentrionale . parieti descripto ad laevam, anaglyphum occupat, paucis exceptis, statu satis integro servatum. Primariam figuram non ignores, equo insidentem. ornatus Vario genere perbelle decoratam. corporis statura proeminentem ceteris figuris. quae omnes, una serie, ordine decrescenti positae, reverentias smul et dignitatis speciem prae se ferunt. Figurarum minima D vem pedes alta est; inde reliquarum discas figurarum mensuram.
Equi pectori incisa est in seriptio Graeca. Picturas habent Niebuhrus e et moriervs Q. Ex aere Morieri desumta est nostra tabula ΠLPariete huic tabulas converso. meridionali coninuis parte. eadem conspicitur effigies, quam saepius descripsimus, equitum sci. licet duorum de annulo certantium.
B. Explieatio. Vix diei opus est, nos iterum Sassanidarum monumentum d scripssse. Hoc, quod ex ipsis anaglyphis aperte prodit, fidem a cipit per inscriptionem, quae equiti illi, figurarum primariae, tabula nostra conspicηae addita est. Inscriptionis eadem est eonditio, quam notavimus in describendis monumentis Nackschi. Rustam. Graeca inscriptio, ut De Saeyus probavit, versio est earum, quae vel se mone Pulvico, vel dialecto parum ab illo diversa simul additae sunt. Graecam inscriptionem ex Niebutiri o accurata descriptione ita re.
H Vol. II. Tab. XXVII. P. G. H. Quatuor lineae litera F notatae, ante equipeetus ineliae sunt ἰ lineae quatuor ignotorum eharaeterum et lineae sex ebais raeterum Graeeorum, litera G. H. notatae, in equi pectore conspicuae lunt.
69쪽
Sassanidarum II. De sngulis inscriptionis partibus hic agere non
attinet, supra enim explicationem invenerunt. In universum de anaglyphis nostris monet Morierias, maiori arte persectiorique manu esse exsculpta, quam monumenta Nackschi. Rustam et Scha-pur. Quam sententiam confirmat nostra imago. Est imo haec causa, quapropter partis horum anaglyphorum primariae estigiem sti. timus. Inter omnia enim Sassanidarum opera, nullum invenissa meminimus, in quo maior artis perfectio conspicua sit et ex quo plenius discas totum corporis vestitum ornatumque. Τotiu anaglyphi non es, quae reliquorum longe plurimorum monumentorum, suisse videtur ratio, ut factum aliquod historicum, vel clarum quoddam vitae momentum posteritati daret, sed potius ut exhiberet Saporem toto regio ornatu conspicuum, satellitibus suis stipatum; fortasse adeo, ut putat De Sacyus g), ab expeditione aliqua reducem, victorem eum si triumphantem. Ad splendorem et fastum omnia comparata sunt. Sapores quamquam equo insidens, commode tamen ita conversias est, ut ornatum totum oculis ostendat. Manu dextra zonae addita, paululi m equo recli
nans, ipse libertatis, dignitatis et potestatis speciem prae se fert.
De singulis nonnullis partibus accuratius vid amus, omissis tamen iis, quae alias explicavimus. in capitis ornatu praeter reliqua ornamenta, obviam quoque habemus diadema duplex, ventu agitatum. Cuius serendi morem Artabanum invenisse, docet Herodianus h . Qua re indicare se volvj sse videntur Sastanidae reges regum. Collum Saporis ornat monile. gemmis vel margaritis instrv.ctum. Notant hunc morem Xenophon i) et Ammianus Marcet L .ntis h); constabant monilia aeque ac armillae, non ex auro tantum, sed ex gemmis, lapillis, margaritis I . De ornamento pyctoris, gemmis, ut videtur, distincto, nihil memoratum inveni apud vete.
s Anabas I. a. 27. I 8. 2Φ. rap. I. 3. 2. lib. γ XXIII. sub. fili. Armillis uti monilibusqtie aurei , et gemmis, praeeipue margaritis, quibus maxime abundant, a suetacti post Lydiam vietam et Croesuin. ι Chares A titylena/us apud ATHENAEUM III. e. Iq. .
70쪽
res. Zonae mentiorem iniicit Curtius m cuius verba sunt haec: Zona aurea muliebriter cinctus rex Persarum) acinacem suspenderat, cui ex gemmis erat vagina. Hanc acinacem conspicis quoque in nostro monumento, plura eius fuerunt nomina, Persarum peculiare fuit ακινακης n . Ante omnia vero notatu dignae sunt, quae sae. pius a veteribus memorantur, quaeque vix alibi tam bene sunt conis spicuae, braccae amplissimae et praelongae. Audiunt αναε ρῖς O .
De quibus qui veterum loca congesta legere cupit, adeat Brisso. nium p) et Salmasum ρ ,
De reliquis huius anaglyphi figuris pauca tantum. memoranda sunt; plurimi πυργωτόν πίλημα habent. Quae vero ceteris capite proeminet, tegmen gerit in acutum desinens, de quo iam antea; reliquarum statura maxima tiaram habet bucculis instructam, Mago.
Ceterorum huius conclavis anaglyphorum figurae ita laesae sunt, ut coniecturis super iis abstmeam. Ad Saporem tamen et eas esse reserendas iure existimes.
Me fchi d. Mader. Su Iei man, ad vicum Murghab . 3. Descriptio.
Undecim milliaria Germanica a septentrionem versus a Perseis poli stus est vicus Marghah. cui adiacent rudera, quae omnia con- iunctim nomen gerunt: Mefuid. mader.Aleiman OLM aiax, sis h. e. templum matris Salomonis. Structurae insolentia iis