장음표시 사용
461쪽
λουσιν. d καὶ υπολις ἐν Βάπταις καὶ ιδυμος quibunsimilia habent Eustathlus ad Od. p. 138 et Umol. p. 06 30 nisi quod hi fabulae nomen omittunt. tueam formam suisse e ιβον ' , non ηιβον tradidit etiam schol. Theoee. II IR ρομβος ο οἱ Ἀττικοι evum καλουσιν, ex emendatione Piersoni apud Rulinit ad Tim. p. 229. Λthenaeus VII p. 330 b. εστι το ἄνομα ἐγηι ς,ελληνικον. Respieit eundem loeum Phollus p. 9 10. 'Pυμβος ρυμ o ο εχουσιν οἱ ἐπιθει υνυς ως τυυπανον. ἴτιος υπολις. sui quo lrhombum eum Umpano Omponit, indiei est ρυμβον apud Eupolin non de turbine magico, ut Fritetsellius volui quaesi.
Arist. I p. 2I , sed de rota aenea interpretandum esse, quam In istis Coiriliis sacris non seeus atque in magnae ma ris erimoniis saericolas flagellis verberasse eoque acutos tinnitus excitasse probabile est Sitniliter utrumque instru
462쪽
mentum eoniunxit Apollonius locorum quos adseripsi altero, ἐγομβρο και τυπάνυ ' Hiην Φρυγες λάσκονται, et logenes tragietis apud Allien XI p. 636 a. τυπάνοισι και ρυμνοισι. Dignus item qui adscribatur loen Arctiytae apud . Stephanum Ilist plill. p. 84 καὶ τοῖς ρομβοις, τοῖς ἐν ταῖς τελεταῖς κινουμενο- τ αυτ συμβαiνει ησυχα sia κινου- μενοι μουν ἀφιέντι χον, προμως ὁ ὀξυν. Ceterum apud Eupolin ipsam Cotytto loquentem audire mihi videor.
κἀκείνους τους Ἱππέας συνεποίησα τω φαλακρω τουτω κἀδωρησάμνην. Schollasia Aristophanis Nub. 550 Herm. υπολι δἐ ἐν τοις ἄπταις τουναντιον φησιν τι συνεποίησεν 'Anιστοφάνει τους 'μπεῖς λέγει δε τὴν τελευταιαν παράβασιν. φησὶ δέ Κἀκείνους τους 'μπέας κτλ. Legebatur φησὶ δέ κἀκεῖνος, τους Ιππέας συνεποίησα τε φαλακρῶ διυοησά- μην Aldina δωρησάμην, ut ad s. 36. e quo seliolio postrema verba emendavimus.' emannus. Partem quitum eam, quam Aristophanes Eupolidi aeceptam rettulit, iu-fra exhibui in ale fragmentorum ex inceriis fabulis ser
Πάπταις δεε γὰρ ξγῆς ἀγαθὰ πολλὰ δὴ πρά. Correxit
Dindorsius. Versus est lambicus tetrameter viii duobus pedibus truneatus.
XVIII. XIX. 'Eπιχωριος ἐστι καὶ ξένης ἀπο χθονος. Seholiasia Aristoph. Ran. 42I: υτος CAebἄγος ως
463쪽
ννος κωυωδειται καὶ Eunoti Πάπταις rara me δέ ωτι καὶ ιενης πο χθονος Particulam δέ abieci praeeunte Runis helio. Cum Archedemo , de quo ad Capras r. XIV letum est, eoniunxisse videtur Eupolia Chaereas memoriam, uiualtem peregrinam originem hae in fabula notaverat teste scholiasta Aristoph. Vesp. 68 τον γαρ αιῶαν υπολις ἐν Πἀπταις ιυς ξένον κιου Ψδει qui quidem Chaereas num
idem fuerit, quem Thuerdide commemorat ut 4 et si,
XX. XXI. Sehollasta Aristoph. ac I210 κοτταβος ὁ ἐκαλεῖ
καὶ το τιθέριενον θλον τοι νικῶσιν ἐν τι ποτω, καὶ O
σε ρων φυσικον δακτυλιον δακτυλιο ει ιησι τον λεγουενον φα/Mακ την. Gπολις Βάπtαις θιν17τσα Ilesvehina ab Hemstertiugio laudatus, δακτυλιος φαραακατης, ον οἱ φαρμακοπώλαι ειωθασι πιπρασκειν αντι φαγε - κου. nlusmodi annulum commemorat etiam Antiphanes apud Athenaeum II p. 123bi παρα Φέρτατο δακτυλιος ἐστι μοι δραχμm Memorabilis item Clem Alex locus Strom. I p. 33 m. ' κεστος ὁ Φωκέων τουραννος δυο δακτυλιον νοριον γε
464쪽
Demos Eupolin proximo tempore post Siculam expeditionem . e. Olγmp. XCI I Callia arctiοnte Ionrsiis magnis in scenam commisisse, parum idoneis argumentis docere conatus est . Raspius Comment de Eupol Demis et Civit. p. II mule fidem habuit ritetschius Actis Soetet graec. I p. IM. Ipse olim propter Laespodiae Fragm. XXXVII memoria in qui Olymp. XC anno tertio exeunte imperatoris munere functus est, quartum eiusdem Olympiadis annum hulae assignaveram. Enimvero alla docet quod nemo dum cognitum habuit fabulae Fragm. IV, ex quo Niciae magnas in ea partes fuisse intelligitur. Iam Nicias supremum diem oblit Olymp. XCI 4 mense Boedromione es Thucyd. VIISG), ex quo consequens est Demos post Olymp. XCI 3 doceri non potuisse. At ne terito quidem aut secundo huius Olympiadis anno doceri potuerunt: lx enim redibile est, absente leta fabulam, ulus ipse pars magna esset, ab Eupolide in scenam salsae ominissam. Profectus autem telas in laniam est Arimnesto Mehonte Olymp. XCI anno primo exeunte. Post hune igitur annum doceri non potuit fabula. Certiora eruere mihi non eoiiugii. In disponendis fragme lis eum innutus sum ordinem, ut quae ad colloquium inter demagogos ab inserta excitatos v. ad Fragm. XlII et Hist. erit p. 26 et Wronidem telam aliosque, si qui sorte
praeterea in scena aderant, elves annis meritis in graves ha-gliintum satia tuta referri posse viderentur, primo loco ponerem, etera, quorum incerta sedes est, promiscuo ordine asserrem. Primum isagmentum, quamvis ei quam dixi scenae satis aegommodatum, tamen propter diversam metri speelem fortasse alio loco exhibendum erat. Scriptorum locis argumentum su-
465쪽
' τῆς τουδε νίκης πλεων έλκυσαι σταθμον. Harpoerailo p. 125 13 περι δἐ του μειαγωγου Mn λις ἐν νηιοι Toιγαμον ουδεις κτλ. De mliladia vietoria Marathonia haec interpretanda esse non suo Runkelium. Vs. I ηδεὶς quod libri habent post χρονου, huc transposuiι Gronovius. - s. 2 δυνατο Bergulus Comment. p. 3l8. δυναται libri, δυναιτ αν Gronoulus, qui ad trimetros loeumrovocavit hoc modor
οοδεὶς στρατηγὀς ξ ἐκεiνου του χρονουδυναιτ α ύσπερ μειαγωγος ἐστιῶν τῆς τουδε νίκης κτλ.Sed nee τοιγα is bene ponitur nisi in versus inlito, eo δυναιτ αν aptum est propter ἐξ ἐκείνου του χοόνον Mirochates numeros locum revoeavit etiam obraeus Adv. 1 p. 58 ita i υ τοιγαDουν στρατηγος ἐξ ἐκείνου του χρόνου ΟυM vel ουδ αν εις δυναιτ' ἄν ουπερ μειπωρος ἐστῶν την πολινJ της τουδε νίκης πλείον' ἐλκυσαι στα ori Reete sensit obraeua ἐστιαν, nisi adiectum sit quem N epulis exeipiat, die non posse. Sed male addidit τὴν που' pro quo potius τους φρατορας post ἐστιῶν addendum suspi eor. Vim comparationis ducum cum μειαγωγ fortasse reo' explieuit aspius p. 44. quemadmodum μειαγωγος γpotest ne debet iusto graviorem victimam ad epulas afforN,
466쪽
ste ne duces quidem graviorem afferre possunt letoriam Marathonia. II.
χαίριυν τις αυτων τον- ἀλγυνε κέαρ. Longinus de Sublim. XVI 8 de Demosthenis ureturando nobilissimo ου- τους ἐν Μαραθῶνι προκινδυνεα- τας' disserens καί τοι παρα τῶ υπολιδι του ρκου τοσπέρα φασὶν ευρῆσθαι Ου γαρ α την κτλ. Latine reddidit Grotius Excerptis p. 50 rNas per Marathon quod eommisi praelium gaudebit nemo cor meum qui Gixerit. Miltiadis haec verba esse, eaque ex hac ipsa fabula petita, vidit Valehenarius iatr. p. 252. Euripidis versus ex Medea 39 et 399:ου γαρ μα την δέσποιναν έν in σέβω,
χαιρ - τις αυτῶν τουMον αλγυνε κέαρ, Primus comparavit Touplus ad Longin l. l. Versus seeundus hane opinor vita habet graviter ulciscar si quis ducum Atheniensium quae ego paravi civitat deeora ignavia et imperitia debonestaverit. III. T γαρ δικαιον πανταχου φυλακτέον. Servavit Orion lorii VI p. 49 10 eum Iemmater ἐκ των Ληαων υπολιδος. Cum Aristidis του δικαio hae in tabula partes quasdam fuisse eonstet Fragm. IV , nequaquam improbabile videri potest ab hoc ipso iustitiae laudem fuisse praedi iam. Cis doctissimum Orionis editorem p. IS . iv.
467쪽
Galenna de dignose amet. vol. VI chari. p. 530 ταμῖν θυμουται σφοδDως ἐπι τῶν σμικροτατων - τα δ' ἔστιν ἀνεξίκακα καὶ πραα tu τ' Dγι μενα ιντε κλαίοντα πρὶν δικηθῆναι τι μέγα ταυτα και ὁ υπολις ἐρωτωμενον Ἀριστεiδην τον δίκαιον πο ου κέα εος ἐγένου δίκαιος, υτ ευπρεπῶς ἀποκρινομενον ἐποιησεν ἡ ρι ἐν φυσις το μέγιστον, ἔπειτα δἐ κἀγώ την φυσιν προθυμως, υνελάμβανον correxi haec ut supra -- seripsi. Pro D possis ita ἐν Quin recte locum ad Demos transtulerim nemo dubitabit.
'στι περ κεφάλαιον των κατωθεν ἰθαρος. Plutarchus V. Periclis cap. 3 ὁ δ' υπολις ἐν τοῖς δνημοι ' πυνθανομενος περι κάστου τῶν ἀναβεβηκοτων ἐξ Αιδο δημ αγωγῶν, ως ὁ Περικλῆς ωνομασr τελευταῖος ο τι περ κεφάλαιον κτλ. Recte Coraes, γελοίως πέπαικται προς το μεγεθος τῆς κεφαλλῆς του Περικλέους Ε κεφάλαιον inter κε φαλῆς παρωνυμα commemorari a Polluee II 2 annotavit intenisius. Formulaeis τι περ κεφάλαιον exempla apposuit Sohaeserua ad Dionrs Hal. Comp. verb. p. I 5. πιγαγες ermannus Opus V p. 292 ad Mercurium γαόπομπον refert, quem illorum ducum animas ex inseris adduxisse ingeniose suspicatur. vi. ἀειστος ουτος ἐγένε ἄνθρωπων λέγειν
οποτε παρέλθοι σπερ ἀγαθοὶ δρομῆς ἐκ δέκα ποδῶν θρει λέγων τοῖς ρητορας.
468쪽
i m eler tis ursor pedibus promotos decem Deila ineebat oratores rectro vel Goquendo, sed em ueloci impetu
ad insidebat quaedam labiis illi ait delinibat homines, unusqus,mnium Mnquebat stimulos in animo audientium.
Vs 2 sebol. Aristidis παρέλθη Sed eod. B παρελθοι ut subes Aristophanis. Quod sequitur ὁ additum a Tonplo ad Longuri XXX l Φ. Ibidem γαθοι pro οἱ o recto Raspius.
Tu. ομῆς Aristidis eod. Leld apud Valekenarium pro δρο-Mεῖς - s. a vulgo εκκαιδεκα. Atque ita euam in textu audis II p. Iz Diud ἀνεπὰρ νον urti καὶ κα λα-ντην μαρτνριαν ἀποδέδωκε scit Eupolis λέγων, εὐαίδεκα ποδῶν ιρε τους τορας ἐν τοι λογοις. Correxit Groitus Excerptis p. 99 et 1itenbaelitus ad Plutarchum S. N. v. p. qu collato Themistio Or. 2 p. 330 o. λεγων αιρήσεις os ἐκ δέκα noδων, ἀλλ' ἐξ εἰκοσιν ἴσως, et Isidoro elus. Epist. IV 205 IIερικλῆς ς ἀπ δεκα ποδῶν θρει του ρητορας. Pro Iora schol Aristophant θρει. - s. schol Aristophanis ταχυν γειν ων, subol. Aristidis ταχῶν λέγεις με sed pro κε ex B enotatum ε Seripsi ταχυ λέγεις μἐν et alterius intecloeutoris notam apposui quae sequut
tu hide a orbis προ δε ρο αντο - πει usqua ad suem Dagmenti habet etiam Plinius Epist. I 20. nee me praeterit summum oratorem Periclem sic a comico Rispodi
469쪽
Περικλ1ῆς ὁ Ξανθίππου, ου τοι χείλεσιν ἐπεκάθι Πειθω.
Quae omparavit tam Hiien bachius. Notum illud Cieeronis Orat. 15. quam deam Suadam in Perielis labris seripsit Eupolis sessitanios. Quintil. XII 10. hane vim et elerit tem in Pericle admiratur Eupolis, hario fulminia rariat phanes eo arat, haec est ver dicendi faetitias. Pro m- κάθι ν Plinius ἐπεκάθητο - s. ἐγκατέλιπε schol. A mstophania Pae. 203. bl le versus tacito auctoris nomine affertur Diodoma et gehol. Aeliarii a Behhero editus εγκατἐλειπε. Eodem ducti cod. Prag. linii, ex quo ενκλε- enotatum. V. Raspius p. I. Ceterum hic quoque versus multis multorum imitationibus nobilitatus es V. yttenb. ad Plutarchi l. l. cuius notatis adde Choricium apud Fabrie. Bibl. G. VIII p. 81 et scholiasiam Iliad. v 86. προλαμῖν, ἐπιχειρει των ἐξῆς και το κέντρον ἐγκαταλιπειν, ἔς ὁ -υικος φησι, τοι ἀκροωυἐνοις quae ad Aristophanem referebat illoisonus Praef. Iliad. p. XXXIII. Notus est cieeronis Brut 9 iocus d Pericis seripsit Eupolis, eum delietation etiam aculeos reliquiss in animis eorum a quibus
'Pήτωρ γαρ ἐστι νυν τις, ὁ γ' ἔστιν λέγειν; B. ὁ Βουγγn ἄριστος ἀλιτηριος. Aristidea vol. I p. I ind. ἀνεπίφθονον αυτω Perboli καὶ καθα ν τὴν μοτυριαν ἀποδέδωκε Eupolis λέγων ως ἐκ δέκα ποδῶν μἐν θρει τους ητορας ἐν τοῖς πως, μονου ὁ πειθώ τις ἐπεκάθιζεν ἐπὶ τοῖς χείλεσιπι πάna δ' εἶναι φλυαριαν πως ἐκεινον φησὶ γουν 'Pητωρ πρἐora κτλ. Versu secundo alterius interlocutoris notam asseripsi. s. I libri fluctuant inter O et ιν Scholiasia p. Dind. vera salsis miscens: πηται δἐ καὶ το ιήν, μέγα δασυνομνον καὶ περισαωώενον ἀποδίδοται δἐ ikω
470쪽
x ἐκεινων ' Muηριος pro λιτηδειος Porsonus Adv. p. 5. Buxygen reet de Demostrato Fragm. XXXIV interpretatur Frommelius, salso de Pericle scholiasia, quamquam hune aequitur Odola. uellerus it. Ud. p. 10. Hune Demostratum quod λιτηριον dieit Eupolis, id aspius p. 56 probabiliter inde explicat, quod maiores eius Flone piaculi participes fuisse videantur. In Aristidis verbis παντα δ' ἶναι te aspius p. 2 Eupolidis senarium latero putabat,vλυαω σωντ' ἐστὶ Do τον Περικλέα. Reetius fortasse Hermannus, παντα ν ἡ φλυαρια χως ἐκεινον Non eredo tamen haec Eupolidis verba esse. VIII. -λειν αριστος, δυνατώτατος λέγειν.
Pisι αλεῖν αριστος κτλ. Gellius N. A. Iob. Eupolidis quoque versus de id gemm hominibus Onsignatissim factus est, αλεῖν - λέγειν quod Sallustius noster imitari volens , . quaa inquit mugis quam facundus. V rotius Exeerpila p. 50 Potis loquendi, verum dicendi impotis. Versum hune ad Λημους recte rettulit Runkelius, nee dubium est quin ex eodem eum Pericle sermone petitus sit, ex quo Fragm. VI et VII servatum est. De Phaeaeis eloquentia es Bergvium Comment. P. 23 .iX.
νο ιενον καὶ παλαι γ' αν κτλ. Noe dicere videtur tiam dudum vir faetus esset, nisi meretricis malum extime-