장음표시 사용
491쪽
Τὰ Στησιχορου τε καὶ Ἀλκμανος Σιαωνἐδου τε αππιον ἀειδέν. ὁ δἐ νωιππυς εστ ἀκουειν, νυκτεριν ευρε μυχοῖς ἀείσαατ' ἐκκαλεισθαι. In his ἀειδἐν Indorfio, etera Hermanno debentur. Sed ne dorica forma ἀειδῖν apta loco in quo omnia atticam dialectum sapiunt, nec ποῖ plaeere potest prae eo quod et ad onstructionem simplicissimum est et sensui accommodatissimnm. Ad sententiam primi versus Iacobsius comparat Aristoph. Nub. 1360. in fortasse ex eadem hae tabula sumptum est quod tradit Athenaeus I p. aros, τὰ Πινδαρου ὁ κι-ωδιοποιις υπολίς φησιν, ἡδη κατασεσιγασμένων πο τῆς τῶν πολλῶν ἀφιλοκαλως. iv. 'o λλου τὰ καλλιχελ υνον. Pollux IX καὶ ην καὶ το Πελοποννησιων νομισμα χελωνην τινὸς et νουν καλειν ἀπ του τυπωuατος δειν καὶ
492쪽
τας τὴν γενικων φησι τεμεν Ono ιδ ποντίω PnblDeavit haec etiam Aldus Inst gramm. p. 19 ubi Eupolidia verba ita scripta sunt τέμενος ποτιδα ποντiam Proinde seribendum, τέμενος Ποτιδα ποντιω penultima in Ποτιδα produeta, ut in Epicharmi versu ex inelope et intaurbis nomine Ποτιδαια. Intelligendum haud dubie templum nemusque Neptuni Taenaret. Quod autem ubique Ποτιδας seribendum indieaul, propterea feci quod comparat Herodianua nomen Κερκιδῶς, eulus de aceentu dixi Dissert de cem eida in Comment Acad. Boruss. I 83 p. 93.
εκτάσεσι ποιητικαις κέχρηται καὶ παραθέσει αρθρου ἐνικουκαὶ πληθυντικου παραιτουμαι-- αἰσχουν, λειρηται παρὰ τω του ειλι τασαἐμην ἀλλὰ μισχοον καθήμενοι '
est. Nihi neque ἀθροι nec μισχουν neque αἰσχουν lectum es Haec omnia sunt, quae quidem inhuc reperiri P vernn , huius sabulae fragmenta, cuius neqne hodie de eonsilio et argumento, neque olim apud grammaticos de auctore eo stabat. Nam illud in dubium vocari prorsus non potest, qui Eupolidis Helotae non diversa sabula suerit ab ea quae omisso auctoris nomine assertur. Dubita it tamen uellerus in leb et Brand. useo Rhen. II p. 88, sive potius non dubitavit, sed pro eris sumpsit vir praestantissimus, alteram illam satyrio m fuisse fabulam, idque Eustathii verbis confirmar existimat, quae scripsit ille ad Iliad. p. 29 35ror αλωτες Ου-ονον δουλικου εἰσιν ονοματος, ἀλλὰ - τι ἐτεροιο δηλουσιν. ἐν γουν τοις 'Hρωδιανο ευργηται, τι Εἱλωτες οἱ ἐπὶ αιναρι σάτυροι. Gratiam haberemus Enatathio, ad psa Herodiant verba adscripsisset.
493쪽
Erotianus ex Hippoer. p. I 2. 'Nδίσμασι τοις χλωμι καὶ ροῖς αρτυμασιν. Ἀττικη δι ἡ λεξις, ως καὶ Ἀριστοφανης ἐν 'μπευσι 6 5 καὶ υπολις λοπαις καὶ Μενανδρος ἐν Λαρδανιο. Pro λοπαῖς antiqua exemplaria, certe Stephantanum, habent λοταῖς pro quo fortasse ἱ- ταις seribendum, quam sormam annotavit Stephanua BFE. v. M . Eiusdem tenue quoddam vestigium est in Her diant oeo elot Fragm. VI adscripto. Sed neque hoe nee quod Ist erit p. II suspicatus sum, valde plaeet.
Da huius fabula eonsillo et deseripilone quae dixi Ηlat erit p. 33 sqq. lla adde Ioeum geholiasta Rav. ad Aristophanis Lyslsis 119 1188 αποκοπη ἐστι του αλ λουχορον, ως παρ' υπολιδι ἐν Κόλαξι quae duplicem fabulae horum fuisse docent.
υλλα δίαιταν ἡ ἔχουσ' οἱ κολακες προς ψιλλεξομεν-ἀλλ' ἀκουσαθ' ως 'ut απαντα κομψοίμειες Oroin που τα μῖν παις ἀκολουθος ἐστιν ἀλλοτριος τὰ πολλά, μι-ον δέ τι κἀμος αυτον. ἱματίω δε μοι δυ' ἐστὀν τουτω, οἶν μεταλαμβάνων ἀεὶ θάτεοον ἐξελαυνω εἰς πραν, ἐκει δ' ἐπειδὰν κατίδω τιν' ανδρα γλίθιον, πλουτουσα δ ευθυς περὶ τουτον εἰμι. καν τι πη λεγων ὁ πλουτα πό- τουτ' ἐπαινω, Io καὶ καταπληττομαι δοκων τοῖσι λογοισι χαιρειν.
494쪽
ali ἐπὶ δειπνον ἐρχομεσθ' αλλυδις αλλος μῶνυαζαν ἐπ ἀλλοφυλον, οὐδε χαριεντα πολλά
Athenaen VI p. 2364 οἱ δ' παλι ποιηταὶ τους
παρασiτους κολακας ἐκάλουν, ἀφ' ων καὶ Eunoλις τω δρα--τι την ἐπιγραφὴν ἐποιησαro τον χορον τῶν Κολάκων ποιήσας τάδε λεγοντα Ἀλλὰ κτλ. s. I ἔχουσ AC εχουσιν
PVL. iti eteri. - 2 παντα Hermannua de metri p. 38 et Doetri metr. p. 585. Libri παντες. h. Berghius Comment. p. 352 ώς ἐσ&ἐν απανrες νδρες κοM-φοι τοισι, aut ηιφοὶ παντες 'ia ἄνδως. Ita tam Grauua Exeerpus p. 501. latum non resormidans, quem admisisse poetas in hocmetri genere non eredibile est. Addo quod prorsus inutile est illud παντες. - s. 3 τοισι Pro τοισι orsonus apud Gaissordium ad eph. p. 296. . --ον libri κἀtio Hermannus, servulum habes, Pt rumgus alienum, in quo mihi non nisi paullulum iuria est. tiι - δ το κάανον αυτου orgonus. Bergulus ἀαος, quod verum videtur a. 5 τουτω, οἷν Porsonus Libri τουτοιν - η ante Grottum Iti a s πλουτα Λ. At vide Drae Strat. p. 18 25. Respieit hune loeum Pollux III 109. ὁ υπολις πλουτα πεπαικεν Eustathlus ad Iliad.
p. 10s M. πλουταλ δὴ παράσιτος τις ἔφη πα- τω
δειπνοσοφιστῆ Plura attuli admenandri Fragm. p. 61. Vs. II αλλυδις ἄλλος ex omero reeepium alias, quantum memini, non legitur apud Omleos poetag. αλλο c, in quo reliqua desiderantur. - s. 12 ἀλλοφυλλον B. Vs. I ευθεως pro ευθυς rotius. Ibidem ἡ 'κφεωται Berghius, quod sane usitatius. - ero B DEAeestore, poeta tragie ex Aristophane eterisque omleis
495쪽
ελεγεν. - s. 16 ἐξαγαγων Hermannus ex conlecinra, firmante eod. A. ἀγαγών VL. - s. I Οἰνει ,Puto tum fuisse Athenis Oneum quendam notae saevitiae vel commentariensem vel publicum servum. Casaubonus. Pro κλοιον magis allica forma suisse videtur λωος, qua usus est ristoph. Vesp. 80 et fortasse etiam Eupolis Elegantissimam translationem H Groiit, quamvis a verborum sensu passim aberrantem, nemo non eum voluptate leget: quatis adulatoribus ita sit explicabo, si datis audientiam. quam sumus elegant , vix quibus unus ea puer, ne tamen ius nosteriet tis perpusillulum sui elatis ali. Bina nen ta sunt mihi pullia semper horum itiduo alterum; fori dein iam capesso. Si quis ibi pecunias dives adest, sed idem insipientis ingeni, sector eum venis: dicer si quid ineipit dives, id ipsa laudo, Mequs probare raefers, quin velut obstupeseo. Vespere abimus ad dapes litio hic et alter iuue, ea aliena quo vocat, scit ubi multa dicta dicere opus, nisi velis protinus in iselli.
Contigit hae Acestorem poena notis perustum: nam quia parserat Oeis, servus eum fugavit Mars, quia et Oene tradidit ant vinctum. II.
Dim ει βροτοισι πολυ πλωστα παρέχειν istis καὶ πολυ-έγιστ' ἀγαθά. ταυτα δ' ἀποδείξομεν.
tetrametro καὶ ἐν αλλοις δοάαασιν ὁ μιστοφάνης καὶ ἐν φληξiν - καὶ ὐπολις ἐν Αολαξι λὶμ ὁ βροτοιο κτλ.siliorum hae de semet ipso praedicare suspicabar. Eupoli dem loqui arbitratur h. ergkina Comment. p. 416, altero versu no/Ethos a scribens.
496쪽
πυρ, οὐ σιδηρος οὐδ χαλκος ει ργει μὴ φοιτῶν
ἐπὶ δεῖπνον, κατὰ τον υπολιν. Idem Diser ades et am. p. 50 d ovo τους ἀμφὶ πλουσῖαν τραπεζαν ἐγκυκλομμένους, ους ου τε υρ, ο σίδηρος ουδ χαλκος ει ργει μη φοιτῶν ἐπὶ δεῖπνον. Ad Adulatores haee referenda esse indicavi curis erit p. 57. Metrarat restitui posse videntur r
uni v-ταν ἐπὶ δεῖπνον. Primo versu possis etiam ou πυρ υδἐ σίδηρος, omissa negatione, ut in vesci poeiae fragmento apud Plutarchum Morip. 09 b. ἀσκος δ' υτ τις ιιφορευς, aliisque locis. Demetro vide ad Pherecratis oriann V. Quod nec igne nec ense istos a coenis prohiberi dieit, eodem proverbiali dicendi genere usus est Horatius Serm. I s. cum is negus fer nidus aestus emoveat luero, ne hiems, ignis, mare, e rtim. Propertius III 3 I5. Haec ego non ferro non guseoactus et ipsa Naufragus Aegea vera fatebor aqua. Ex aecla scriptoribus exempla attulit Bernhardius Erat th. p. 220. IV a. b. Athenaeus III p. 1004 πληγαῖς σε χορτάσω, ἐάνπεραὴ ιπης ὁ κοιλιοδαέμων παρα-iν κε αι. - υπολις τους κολακας ἐν τω uωνίυω ρψιατι υτω κέκλνικε τοδι αοτυριον ἀναβαλο ιαι. Utinam non distulisset Nomine κοιDοδαωων praeter ipsum Athenaeum III p. 9 ei Eustathium opusc. p. 209 I. usus est qui aperto Eupolidis locum ante oculas habuit incerius scriptor, quem Aelianum esse suspicor, apud Suidam . 'Ioυνως II 26. 'Lου--ονοia εἰς τὴν ἱππάδα τεών. διὰ το καὶ φαγεῖν γῆν. -- ωη ην τρισὶν πάτοις, κοιλιοδα tu ιον τε καὶ ταγη
497쪽
νοκν ισο θηρας βουλοι r γαρ τα τῆς κι-ωδίας προς τουτους εἰπειν. Eadem leguntur, φαγεῖν μν III p. 5 3. Nee dubitari potest quin etiam ταγηνοκνισο θηρας Eupolideum ali vocabulum lisdem de parasitis dictum. Et al-mile est κνισοτηρητῆς apud Phr3nielium eis. p. 49 13. quod et ipsum ex comico aliquo poeta duetum est.
Παρα τωδε Καλλία πολλὴ θυαηδία, ιν παρα ἐν καραβοι καὶ βατίδες καὶ λαγω,
καὶ γυναικες εἱλίποδες. Athenaeus VII p. 2864 μπολις δ' ἐν Κόλαξί φησι Πα- τῶδε καλλι κτλ. Idem I p. 004 uri, reo 'M-λιδι ἐν Κολαξιν δε παρα ἐν βατίδες καὶ λαγῶ καὶ γυναῖκες εἱλίποδες. Grammaticus Hermann p. 320 καὶ τον λαγον λαγών φασι καὶ υπολις ατiδες καὶ λαγῶ καὶ γυναικες εἱλiποδες. Eustathlus ad Od. p. 153 15 οἱ λαγῶ κατα--ολιν, οἷον βατῖδες καὶ λαγιν καὶ γυναῖκες mi δες. etrum Eupolideum his versibus alii aliteris auiuere eonati sunt. s. me annus Doctr. meis. p. 582tentabat r- παρα τωδε, Καλλία, πολλὴ δὴ θουηδία. sed Calliam his verbis ompellari parum veri simile est. BIndornus, electo quod ipsi laterpretandi aussa adleetum ridetur Calliae nomine, glor
in quo nescio an nihil vituperandum ait ne necesse est omne hos versus iisdem numeris includi. Ad θυμηδία speetat fortasse Phollus p. z. - γδia: Duνις, τρυφη, εἰ πρασία - s. καὶ γυναικες εἰλίποδες Pausanias apud
498쪽
Eustathlum ad Od. p. 39 40. hune ipsum Ioeum respuetens γυναικες λέποδες δια τὴν ενθεσιν τωνυηρῶν quae in mente habuisse videtur Casaubonus ad Suetonii Aug. 2.-Ideo graeci poetae foeminas appellarunt εἱλiποδας δια τῆνενδυσιν των μηρον. Rectius pro ενθεσιν eorrigas ἔνδεσιν vel iλns . Suida s. μυσαχνη II p. 69l 'Aνακῶ ν ἐέλεγε των καθαρτον γυναικα πανδοσίαν - υπολις Δλίποδα, ἐκ τῆς εἰλήσεως τῶν ποδῶν καπα την ι ν. R aples Eupolidis locum etiam Hevelitus: Γυναῖκες εἱλίποδες δμι τὴν δέσιν καὶ λοκὴν τὴν κατα τὴν συν--σiαν. Iisdem de scortis sequens fragmentum intelligendum. VI. Photius Lex. p. g0 16. Πεζα μοσχους αντὶ τουέταιρος ελεγον γαρ τινες υτως ως 'Αριστοτελης ἐν τῆ Πολιτεία, τα χωρις οργάνων. - δεος μαμαχίαλητριδα ric ν' καὶ υπολις Κολα ν. De scortis Calliae In fabula Eupolidea vide etiam Maximum Tyr. XXo eulua verba adscripsimist erit p. 136. De αίραις nεὐαῖς exempla attulit orsonus Adv. p. 298.
Odoυσι θηριον ' παρασιτο γαρ ὁ τοιουτος εικονισMος ἐστι των περ - φίλων, ως υπολi φησιν Schaeserus Melet. p. 13 καὶ κατ αριστον Ad Adulatore rettuli quaest. c.
55. Duo illi senarii, quos Eupolidet praemisit Plutarchus, non ex omico poeta, nedum ex Platonis Sophistis, quae Winhelmanni ad Platonis uthyd. p. 10 opinio est, sed ex aenigmate quodam derivat videntur. VIII a. b. e. d.
Schollasta Aristoph. Pae 803 Eυπολις ἐν τοῖς Κολα-
499쪽
Wώς κιναιδον τον Μελάνθιον διαβάλλει καὶ O-λακα. melanthium dicit poetam tragienm gulositate infamem. V. Hlsi erit p. 206. Huic igitur locum inter et ros Calliae adulatores Oncesserat Eupolis nec minua Maris psiae resti et Chaerephonti De Chaerephonte testis est
schol Platonis ekk. p. 33Ir υπολις δ' ἐν Κόλαξι αλλίου κολακα λέγει. me duobus reliquis nonymus sortasse Aelianus Suidae v. βοαβουσι I p. 44li καὶ οἱ εοὶ τὴν Θιονυσίου βομβουντος τραπεζαν, καὶ πεοὶ την 'ADξάνδρου μεμηνους δαιτα και χεῖρα, και αλλοι δἐ καὶ αλλοι A L
να io κολακες συν ἐτεροις quae non dubito quin reete ad Eupolidis fabulam rettulerim Hist erit p. 13 . ubi de utroque homine attuli Aristoph. v. 12 et Ainam. 01. De Protagora item in Calliae adulatoribus ab Eupolido numerato v. Fragm. X et XI Ne de Moerito dubito, quem ex tabula nostra commemorat seboliasta Aristoph. Λv. TI.eulus verba vide ad Demorum Fragm. XXXVI. ix. υτ λαβων το κορηα τὴν αυλην--ει. Pollux X 29 καὶ το μῖν σκευος κορημα καὶ φῆμα κορεῖν υπο ου υπολιδο ειρηται ἐν τοῖς Κόλαξιν ουτὶ λαβων κτλ. Suspicari liuet hunc versum ex ea fabulae parto duetum esse, in qua aedes Calliae excipiendis hospitibus ap
500쪽
thlus ad Od. p. 154 53 Gπολις τον νυσικον Io raro ραν διακέουωδων ἐν O αλαζονευεται M. Respicit etiam Athenaen V p. 218 ei ἐν Ουν τοί πω τῶ βρααατι Κολακας teli Gπολις τον Ποευrαγοοα ως ἐπιδημουντα εἰσαγει. s. 2 libri λιτέγοιο et s. 3 μαμαειν Correxit Porsonus Adv. p. 5. Tertium et quartum versum latine reddidit Grotina Excerptis p. 506: Superbi hi saerilegus δε eaelestibus, at esse quaerit interim terrestria. Videtur autem Eupolla rem ita instituisse ut, dum in int riore parte aedium Callias eum foetis coriisque epulantur, aliquis ora prodiret et quid intus ageretur narraret. Eodem spectant Fragm. XI. XII. XIII. XI. Irim γαρ αττον Πρωταγορας ἐκέλευ ἔναπρο του κυνος τὰ πνε-ον' ἔκλυτον φορῆ.
Plutarchus Symp. VII p. 994 πολιν μἐν γαρ ει ολει παρες ἐν Κολαξιν είποντα Πόνειν γαρ ὁ Πρωταγο-
ρας ἐκέλευεν, ινα προ του κυνος τον λε-ον' ἔκλυοον φορῆ. Athenaeus I p. 22 si υπολίς τε τον Καλλi- φησὶν ἀναγκαζεσθαι πο Πρωταγορου πίνειν, να προ ovκυνος τον πνευμον ἔκλυτον φορῆ. acrobius Saturn VII 15. in pulmonem desuer potum, ne poetas nobiles ignorante ait enim Eupolis in fabula quas meribitur Colaees, Πίνειν γαρ ὁ Πριο αγορα etc. Cis lutarchus Re pum Stole. p. 104 d. τῶν ποιητῶν υριπίδην, Ἀλκαιον, πολιν, 'Lρατοσθένην, λέγοντας τι το ποτον δια τουανεμονος διέξεισιν Recie locum restituit Grotius Exue pus p. 50I. cuius haec est translatior Potare iussit illum Protagoras, in hoc pulmonem mollem ut habeat ant ortus aris. Pro ἔκλυτον Plutarchus habet ἐκλυρον, quod probat Casa bonua, pulmonem humectum intelligens Vereor ne illud ἐκλωος ne graecum quidem sit, quamvis aguoscere videatur