De Atestinorum principum calamitatibus commentarii

121쪽

pulabundi excurrebant. Nunquam prosecto se ostentarunt in respondendo jure, sed in

orationibus tantum, quae totae sunt ex con-Viciis, Vanisque mendaciis compositae. Edicebant Atestini, omnesque hi, qui improbi, vel inepti non essent, quaedam nostris animis absurdissima esse concedenda, ut de Laurae matrimonio dubitare fas esset: publicam nimirum LXX. fere annorum spatio desecisse fidem, atque Romanos Pontifices, qui id temporis regnum tenuere, in aurem semper utramvis Conquievisse . Etsi enim plurimi ex illis supremum Fori Alieni imperium injuste sibi arrogabant, nulluS tamen , non dicam juridiciali aliqua constitutione, sed ne uno quidem Verbo continuis & celebe rimis matrimonii Laurae testimoniis refragari cogitavit. Assirmandum insuper Atestini

dicebant, inaudito quodam prodigio fa

ctum. Diuiti sed by Coos

122쪽

cALAMITATIBUs. II istum suisse, ut nemo in tota Europa illis temporibus stomacharetur, atque in posterorum odium Vocaret nomina testium , quos superius recensui, si turpitudini & improbitati, non rationi & justitiae inservientes Lauram Alphonsi declarassent uxorem. Sed obsurdescebant adversarii ad sanctum veritatis nomen, & Pontificiam auctoritatem semper habentes in ore, divina cum humanis ita miscebant, ut esecere contenderent pene unum ex duobus. Quamobrem eorum libros perlegens sic assciebar interdum, ut Pontificiae dignitatis hostes, non amiCOS,

Christianosque Philosophos audire existi

marem

Et ne haec ad libidinem finxisse incuser a quibusdam hominibus, qui impune tapemalefaciunt, nam ad optima instituti communiter a multitudine benefacere Credum

123쪽

tur, perpauca ex Concionatorum , Admin, strorumque Clementis furiosis cogitatis in oculos omnium conjiciam, ut facilius percipi possit quae exposita fuerint ab his, qui ad respondendum Atestinis perturbate su

gebant. Primus autem omnium occurrit

mihi celeber seditionum signifer, honoribus religiosae Sodalitatis ornatus, qui vitiosa Caesaris mansuetudine adeo sibi abutendum permisit, ut ex sacris Fori Alieni rostris illum cum Iona conserens, mulitudinem concitaret ad ejus ejectionem. Neque intolerabilia desunt in Concione, qua Rin manus Prassatus Clementi ex suggesto Constantini Sacelli Caesaris excidium gratulatur: sed satis de ea dixisse credam, si recordabor,

auditores, qui frequentes convenerant ab amente Oratore infra scriptis divinarum litterarum verbis io dicere fuisse rogatos. SUDD ge

124쪽

, , ge surge, Debora, surge, surge, eloquere,, canticUm, surge Barac . De coelo dimica- tum est contra eos, stellae manentes in Or- dine e cursu suo adversus Sisaram - pugna- , ,runt, sic pereant omnes inimici tui Do semine. Iisdem praeceptis Conmrmatus Anconae Pontifex, qui Clementis apud Venetos Legatus erat, Collegium Patrum est alloquutus. Omnibus, dixit, modis Cle. mentem religionis gloriae Consulere. Hac

de causa ad bellum in Thraces susceptum ingentem pecuniam dedisse, nullumque sibi tempus ad quietem relicturum, usque dum Galliae, & Hispaniae Regum animos in pristinam concordiam reduxisset. Invitum nuper temporalia oe spiritualia movisse arma in Filium perditionis, qui patrimonium Sancia Ecclesie contumaciter retineret. Posse quidem 4 a Ro-

ψ Odiosissimis hisce nominibus Caesar denotatur. Disiligoo by Cooste

125쪽

a Romano Pontifice Principes omnes, pio que viros ad sanctum boc facinus explendum convocari, sed tantas illi infinita Frudentia a Deo, cujus digne Vicarius est. vires opesque datas fuisse, ut facile solus s- Draconem conis culcare queat. Petit autem P. C. in pe Oratione Legatus inquit ) ne aliqua ratione pium boc bellum retardetis , sed ita vestram in eum probetis fidem, ut nulla in vos cadat suspicio mutabilitatis. Quam valde admurmurarim Patres , & absurdis hisce contradixerint , vel ex hoc intelligi potest , quod jam pridem vetaverant, Pontificias in Caesarem diras Venetis finibus excipi, summa. que audierant delectatione a Re store Mai

thesio in Neapolitana ditione Iuris Regii

defensore , earum exemplum membrati Insuisse discerptum . acerbeque objurgatum

Antistitem, qui illud , ad approbationem

126쪽

CALAMITATIBUs. I 23 promulgationis obtinendam , CXhibuerat. Supervacaneum modo esset arguere Romanos de insolentia, qua assirmabant, , peccare in Spiritum Sanctum Clementis etiam amicos, cum ejus adversus Caesarem deliberationes cohibere curabant: aliasque prosedire ineptias, quae tollunt judicium veri, &dum omnia ad Pontificum auctoritatem revocant , eorum dignitatem adulterant. Ex hoc autem sonte potissimum maled, cta in contumeliae in Pontificatum fluxere.

Quare hunc, Christi praeceptis sanct issimis

a) Sicut me misit vivens Pater, ct ego mitto vos. Regnum meum non es de hoc mundo. Ego in boe natus sum, o ad hoc veni in mundum, ut testimonium perh beiam veritati.

Reddite ergo quae funx Caesaris Caesari, re quae sunt

Dei Dest. Sunt Iraee Christi

verba.

Renes gent um dominantur eorum, o qui potesatem habent Iuper eos benefici υocantur, vos auxem non sic. Diuiti od by Corale

127쪽

124 DB ΑΤΕSΤINORUM que doctrinis inhaerentes distinguamus a principatu , & contemnamus eos , qui molesti

' Euntes in mundum uniυersum praedicate E ngeliuml omni creatura. Suis me constituit iudicem, aut diυ forem de hu- mana Christus causa loquitur) super vos Z Bene, Ambrosius ad haec explicanda ait, terrena declivat, qui propter eaelestia tantum descenderat, nec dignatur iudex esse litium ,σ arbiter facultatum. BInaventura aute in eumdem locum tractans, inquit: Quia Deus miserat eum ad spiritua- Lia communicanda, ideo riscendere recusabat ad temporalia disidenda. Pascite sinquit Petruς primus Christi Vicarius qui tu υαbis es gregem Dei, non coaste, sed spontanee

Iecundum Deum, neque turpis lucri gratia, sed voluntarie, neque ut dona tuantes in eleris , sed forma fadii gregis ex animo. De hoc Petri mandato Bernardus in

Epistola ad Eugenium ita disserite Nec enim, tibi ille Petruς dare quod non habuit potuit, quod habuit hoc duedit , sollicitudinem scilicet seper Ecclesias e numquid domination in P audi ipsum, non dominantes ait in Clero, sed forma facti gregis ex animo, π ne dictum sola humilitate putes non etiam veritate, vox Domini est in Evangelio, Reges gentium dominatur eorum, vox autem non sic, planum est, Aposolis interdicitur dominatur. I ergo tu tibi Uurpare aude aut dominans Aposola-ium aut Apso ictis domi a tum, plane ab alterutro prohiberis, avi si utrumque smiliter habere velis, perdesurrumque, alις quin non re exceptum illorum numero pa- Dissi tiros by GOrale

128쪽

stissimo obsequio Pontificem et icere talem vellent, qualis esse non potest. Scio

equiis

res de quibus queritur Deus, Us regnaυerum, sed non ex me, Principes extiterunt θ' non cognovi eos. Alibi Petrux ait: Su illi sole omni humanae crea-

rurae propter Deum, sue Regi quas praecellenti, μι cibus tamquam ab eo miss, quia sc es voluntas Dei. Paulus vero: Omnis anima potesatibus Iublimioribuc subdita sit, non es enim potestas nis a Deo , quae aurem sunt, a Dbo ordiuatae fiunt. Itaque qlii potessati re-ssiit, Dei ordinationi ressit, qui autem remunt ipse,

mi dametationem acquirunt .... Di enim minister estibi tu bonum, nou e uim siue caus 1 gladium portat, minister enim es Dci in iram ei qui malum agit' ideoque subditi estote , solum p opter iram, sed etiam propter eoo Putiam . Bernardus haec ad Pontificem Senone n- sena in memoriam redegit his verbis: Intelligitis quis dico, cui honorem , honorem , omnis anima potesatibus

sublimioribur subdita st, s omnis, re vestra, quis vos

excepit ab uviυerstate , s quis tentar excipere , conatur decipere. Eiidem a Chrysostomo , Gregorio Magno , Theodoreto, Sc Theophil acto confirmantur.

E/iu UOIus R, sue Ευaugelisset, sυe Pro-pbera , s se qui quis tandem fueris, neque enim pictatem subυertir isa subjectio . Chrysost. Ego quidem iussoni subjectus G. Utroque ergo quod debui exo&i , qui π Imperatori obedientiam praebui, o pro Deo quod sens minime racui. Greg. Mag.

129쪽

116 DE AΤESTINORUM equidem sapientes viros in ea elie sententia, ut terrestris regni comparationem Pon

S e sit Sacerdos, sυe Antistes, sυe Monachus, iis cedat quibus sunν mandati Magistratus. Theodoret. Siυe Sacerdos sit , sis Monachus , sive Apso usui se Principibus Iubdant. Theophilacl.

Video equidem inordinatam me doctrinarum coacervationem iacere, sed de earum hic majestate, &vi, non de ordine cogito.

Dolere potero, potero fere, potero gemere adversus arma, adversus milites , Gothos quoqMe , lacrymα m l arma sunt, aliter nec debeo, nec possum re cre. LAmbrosius.

Neque tune sub fmperatoribus Exhnicis , eisitas Chrι- si quamvis peregrinaretur in x.rris, re haberet tam magnorum agmina populorum, adversus impios persectitores pro satiate temporali pugnavit, sed pοσ1us ut obtineres aeternam nou repi vavit. Ligabantur, csdebantur, rn-clud hantur, torquebantur. urebantur, laniabantur , t=uci dubantur, o multiplicabantur . Non erat eis pro D. te prauare, n y laluxem pro Diaxe contemnere. Augustinus.

Tibi Dius mper una commist, nobis quae sunt E elinae crididis ς er quemadmodum qui tuum imperium malignis oculis carpit contradicit ordinarioni Divinae , cr tu quae sunt Ecclesie ad νe rrabens maguo Dissiliam by Corale

130쪽

c ALAMITATIBUS. I 27 tisiciae sanctimoniae perniciosam , contrariamque fuisse credant. Dicunt enim, Chri

stum crimini obnoxius fas. Date scriptum est quae sunt Caesaris Cesari, I quae sunt Dei Deo e neque igitur fates nobis in terris imperium tenere, neque tu thimiam tum re fac rorum potestatem habes Imperator. Osius apud Athanasium. Sacerdotes tantum es arguere, ρο audacter ae libere

admonere, non moυere amua, non cINeos Murpare, non vibrare lanceam, nec arcum tendere, nec jacula mittere, sed tantum arguere, ac consanxiam ostendere. Chrysost.

Habent haee insima re terrena judices suos Reges , o Principes terrae , quid falcem vestram in alienam nusscm extenditis P Bernardus. Hi omnes qui modo sequuntur, Viearii Christi

Cbrisius memor fragilitatis humanae, quod suorum saluti congrueret dispensatione magnifica temperans, se actionibus propriis riguitatibusque di tinctis officiis potestatis utriusque discrevit, suas volens medicinali humilitate salvari, non humana superbia rursus intercihi, ut re Cornsiani Imperatores pro aeterna vita Pontificibus indigerent, Cr Pontifices pro temporalium cursu rerum Imperialibus di possionibus urerentur, quatenus hiritalis adlio a carinnalibus di Iaret cursibus, s ideo militans Deo minima se negotiis Iaeculat ibus implicaret, ae υicissim non ille rebus ditauis praeesse videretur, qui eger negotiis saecul ribus implicatus, ut o modesta utriusque ordinis cura,