장음표시 사용
161쪽
lij De reta explieantur, sed nonnu'quam . leuiter oppugnantu . Verum si libellus iste Tridentini Concilii Ilias vocari debet, quia ad instar Iliadis sit, plenus figmentis: hoc & apertum mendacium est, & non sale, & facetijs, sed liuore, di odio expressum. At certe Ilias est Tridentini Concilij Decretorum libellus iste vocamdus, quia sicut ilias sum' venerationi fuit apud Ethnicos, & nunc est etiam apud Poe-itas: ita Concisium hoc Tridentinum apud
Catholicos, & Viros doctos, ac pios,est or culum veritatis, de pietatis: dc sicut ab Alexandro, qui dictus fuit cognomento M gnus Viaticum ad bellum vocabatur : it Concilium hoc, Viaticum aduersus Haeretico rum nequitiam, eorumquς deliramenta, procul dubio est appellandum.
ARTICVLVS PRIMI S. De Mendacijs in Generali. Vamuis tota, di integra Historia
nihil aliud sit, nisi continuum mend ictum quae enim Catholicae veritatri adue santur mendacia esie necesse est: sunt tamon
162쪽
la quam pluriima obseruatu digna, quae non Theologice, sed tantum Historice loquendo,mendacia esse cognoscuntur: de quibus hoc loco agendum est, ut ex eorum euidentia quisque intelligat, quae Fides huic Historiae tribuenda sit. Unde ex hoc Capite facillimum erit totam Historiam im-
Et quidem, ut uniuersaliter observemus qui totius Historiae seriem considerabit, si mentis oculis captus non erit, profecto cognoscet,quam plurima falsa in ipso opere inueniri, ad libellum ipsius Scriptoris admixta. Proponit Auctor iste, se ConciM Triden rinifripsorum H 'riam, quam nullus Historicetis hucusque seripseritinerum Ioannes Suidanm in
ius tantum Concilij ausin antecedentestioris mandaurti reliqui vero Scriptores leuia,ac Meuiter de Concilio attigerunt , qua omnia simul ossecta fere minimam partem constant, huius
a istoria, quar necesse fuit ex variis manuscri-ltis hinc inde collectis summo labore, ct d Ilem rha Histor iam texere. Haec & similia Historicus in sua Praefatione . Quae ergo Fide, huic Historiae tribui potest, quae a Ioanne Meidano Audiore Haeretico initium habuit λ sed de Steidano parian ad nos: ipse enim tantum prima, de remota concilij initia scripsit. Verum cum totivm Historiis.
163쪽
Historiae seriet satis magno volumine comi prςhensa, ab Anno Domini I 3I7. usque ad Annum 136ε. quae ad Concilium spectanta, Reta contineat, quae quidem aut in Steidanis ipso, a' t in alijs Scriptoribus nullatenus inueniuntur: debuisset Auct0r ille, qui neque actis interfuit, neque interesse potuit, neque illis temporibus vixit, debuisset inquam : ut, Fidem apud legentes inueniat e licare, Vnde haec collegerit,& ex ovibus Bibliothecii, vel Archiuis haec manu scripta habuerit. δε-lioquin Historiam hanc demptis his, quae te poribus Principum eorumque gestis, & Con. ciiij actis responderunt, hon minus a fabulis illis differre putandum erit, quae vulFOvocari solenta. .
Verum, ut subtilius haec omnia inuestrigentur, quae a Scriptore potuerunt este conficta, utpote quod in nulla alia Historia ex tant, ad tria Capita reducuntur. Vslenit a ' fuerunt ea, qua in actis poni,&monumentis inseri necestenil i vel fuerunt, quae scribi quidem potuerunt, sed ut sc ibantur necesse non fuit , vel tandem ea, quae nullatenus ab aIiquo potuerunt scribi. Qu ae ad primum Caput spectanti sunt ipsa Acta Cqncilij: ver rum cum haec apud Legatos remanserint,ne
cesse est, ut Scriptor iste declar't,quomodo
164쪽
ARTI C. PRIMUS. Quoad secundum Caput eorum scilicet, quae fortasse potuerunt scribi, sed ut scriberentur necesse, aut opportunum non sui ,
eum in hac Historia inueniantur , falsitatem ostendunt ex eo : quia haec vel sunt contem iones inter Patres, vel inter Theologos, vel sunt dicta, vel facta in contenaptum, aut i
praeiudicium Concisij , aut Haeresn & errores continentia i de his similia. ista certe
vel a nemine scripta sunt, vel scripta fuerunt ab his, qui Catholicam veritatem odio sua tirosecuti, & Romano Pontifici, & Concilio sunt duersati, quare ut plurimum tanficta ab illis, nullam Fidem apud sanae mentis lectores inuenire debent Unde satius credem dum est,cum nullus harum terum reperiatur
Auctor, omnia inuenta suisse ab Historico hoc, qui primus haec literis commisisse cognoscitur. Disputationes etiam inter Theologos ab Historico hoc confictas esse suadetur. Prim' , quia, ut plurimum in his quasi per ambages Haeresum, dc falsae Doctrinae s mina immittuntur. Seeundo, quia in hii di sputationibus aliquando falsa &-impossibilia, eo tempore inter Theologos i mere admixta sunt; qua de re infra. Illa vero, quae ad tertium Caput spectanta eorum scilicet, quae impossibilia fuerunt, ut
ab Historico uno referantur sim euidenti fi-Κ . olonis,
165쪽
ctionis, & falsitatis nota, vel periculo , illata inquam sunt secretissima colloquia de reb ii maximis inter summos Principes , quae in possibile est, vi ad huius Historici aures per uenire potuerint; talia praeterea sunt cogita. tiones hominum, quas solus Deus cognosce re potest, qui sesus scrutator est cordium, lacogitationum. Haec tamen omnia passim,α summa temeritate ab Historico isthoe scrupta inueniuntui. Ex his principijsis quae ii probari nullo modo possunt, varia deducere est falsitatis Corollaria eorum, quae in totin illo Historici volumine aduersus Romgnos Pontifices, & Concilium Tridentinum vide te est.
De Mendacijs in Particulari. ι Et primo de nonnulli, circa Dogm i ta in Sessione sexta.
O Vη mendaciter dicta ab Historico sum
se, probari aperte potest, praecipue si quaedam circa eorum examen, quae Theol, gis in Concilio proponebantur, cum enit multa fuerint a disputantibus oretenus ebeta, nec posita in actis: Historicus pro libidi ne sibi omni finrit, hine inde diuersimo de disputantes inducendo , aς referendo ea,
166쪽
verὰ Theologi fortassis non dikerunt tsed tantum quae inrtasse probabile est illor dixisse. At fuisset quidem hoc tolerabile,nias & Osa adiunYisset. Etenim ipse hae oblata occasione multa incerta, oc van etiari Haereticis fauendo, non semel immiscuo. Praeterea saliitatis arguitur Historia hare, quia Articuli propositi, qui reseruntur com
missi ad perpendendum Theologis, Concilii
Decretis non recte respondent. Insuper, quia ut diximus, nonnulla etiam referuntur dicta a Tithologis , quae impossibile est eo tempore illos ditiisse. Vt igitur mendacia haec dete 'raritur a sessione sexta initium fiat. Nam e . rum , quae ad praecedentes pertinent,iam si uerus censor esse nolo.
Phosexta igitur Sessione scribit Historis, propositos fuisse Theologis examinandos
quam plurimos Haereticorum Articulori, imo a s. de fustificatione, er Gratia. Secum. o, sex de tibero arbitrio; tertio octo de Praedest uatione. Et circa haec tria cognoscuntur mem aci'rum Capita , . '' Primum est, quia Historicus in reserendo examen eorum, quae ad iustificationem spoctant,& ad liberum arbitrium inducit TLeologos potius xplicantes, & quodammodo comprobantes, quam confutantes, &da nantes Haereticorum errores , praecipue i
167쪽
rebus tam claris, ut est, quod i ij iustificati, non est tantum perfidem , sed p r bona opera': quod verum Merum arbitrium insit in homine, est simia. Quod si circa Hin disputationi. bus fere nihil in Historia sufficienter apparet
determinatum: cur nulla etiam narratur c6tentio in Historia , vel in formandis Canon, bus, 'el nulla refertur in Sestione diuersitatin respondςndo ad verbusn Placet ' sicut in aliquibus Sessionibus euenisse nariat Histo ricuri. Secundum mendaciorum Caput est, quia Articuli propositi Concilij decisionibus non respondenta, nam Canone 2 r. leguntur hae verba: si quis dixerit Christum Iese m a Deo hominibus datum fuisse, ut Redemptorem , cui sedant, et non etiam, ut Lingislatorem, cui obediant
Anathemasit, & tamen in Historia Articului
iste non apparet vocatus in examen, cum im.
possibile sit, ut damnatum fuerit aliquid si h hoc praevio examine . Tertium mendaciorum Caput est , qui inducitur disputans quidam Theologus no- .mine AIoysius Cataneus assignando aestu iactionem Vatiae in susscientem, escacem, quam afrit se referre ex D. Thoma, qua de re etiam ibi disputasse narratur Dominicus Solo,celebris Doctorordinis Prqdicatorum dic quidem circa hoc tria possunt obseruari
168쪽
mam. Secundum, quo ad Theologum istum. Tertium, quo ad Dominicum Soto. Nam primo apud s. Thoma nullibi inue . nitur haec Gratiae distinctio, neque termini isti, sed tantum Vratiae prauemem
excitantis, adiuuantis, cooperantis , de Gratia
sussicienti, & essicaci nulla unquam sit me lio. Inio & Aluarer de auxilijs lib. 8. disputatione Ii- frustra laborat terminos istos ex D. Thoma deducere. Secundo Theologum illum verisimile non est terminos illos retulisse: cum termini illi non ante Ludovicum Molinam apud Theologos auditi fuerint,i t r quem & illum Theologum fere quadraginta Annorum spatium intercedata. Tertio Dominicus Soto rustra ab Historico hoc in-
Iucitur disputans de siratias cienti, ct ei
cari. Etenim in huius Theologi scriptis lim rum terminorum nulla fit mentio, imo & in libro , quem ipse scripsit de Natura ct Gratiai quem Historicus etiam narrat compositum fuisse, ut vere fuit, in eodem Concilij tempo- re, dc loco) quamuis multas Gratiae distim ictiones afferat, de suffcienti tamen,& esca- ei nihil eminit: sed memthisse necesse erat, si in Concilio de his ipse disputauisset. Quare falsum apparet, quod idem Solus in eodem loco, dc tempore, de sub occasione e Κ 3 .idem,
169쪽
deni, aliud verbis protulerit, de aliutini in se
esinam tertiamo On minora insunt mendacia bis,qui . ab Historico referuntur pro definitionibus in Seduine septima: & quidem, t' sa faciamus ea, quae spectant ad determina. tiones de Saςramentis in cφmmuni, certe clare videre est Historicum quam sutiano metati tum fuisse circa ea, q. uae ab ipsis narratuetur pro Sarramento Baptismatis. Etenim Haereticorum Articuli,qui in Histbria legum i tur traditinio examinanta Theologis, in multis discordant ab his, quae apparent, determinata inTrilentino Concilio: impo sibile autem est, ut supra diximus, Ut Conci lium determinet ea , quae nullatenus sint a Haereticis in contrarium dicta: aut si fiterint, non prius pro eorum. damnatimn proposita suerint ad examinandum Theola gis. In secundo Cmone praedictae 4ession septimae da uinantur is qui runt aquam mm, cst naturalem non de necessit4te mi. In sextodamnamur
170쪽
' non posse ratiam amittere, etiamsi peccet, dummodo crtat. In septimo damnantur H - centes Baptietatosper Baptisimum leneri selu, ad Fidem, non ad uniuersalem Christi legem γ' - in octa iis damnantur dicentes Baptia atos lia ero esse ab omnibu3 Sandia Ecclesiae praeceptis. ne his, nec propositum aliquid fuisse in Hi- soria legitur , nec sxamen ullum accomO-
praeterea fraude, ac falsitate utitur in his, i quae pertinent ad Sessionem decimam tertiana ct ca Sanctissimum Eucharistiae Sacra- mentum. Etenim in secundo Articulo, ubi dicebatur, brillum nou manducari Sacramenaraliter , sediliritualiter tantum, refert Theo- i'gos alio dixisse, id ratermittendum, alios, Asse tum habendum, alios tandem declaran- dum,neminem tamen damnandum. Contra ve- ro in Concilio apparet talis erroris damnatio. C mne oe auo sub eisdem terminis. Tertuus Articulus sicut falso refertur, ita falsa cen-
sura illi adhibetur, Assertio enim Lutheri erat, c vim, 2 Sanguis Christi sunt in Euchariai sta smul cum pane 2 vino. Quare Lutherui
negabat transsubstantiationem . Historicus vero refert Articulum dicens, in Eucharistia inueniri Corpu/, 9 Sanguinem orasti, hypostatice unita cum sub antlapanis oe: vini. In Censura vero dicit, errorem hunc im