장음표시 사용
251쪽
mus error est , iustos pro bonis operibus exspe tantes, ct sperantes aeternam retri utronem,d
bere etiam credere, ct prs certo baber , se gratiam Dei esse consecutos, quasi dicat eos qui . --bitant de gratia accepta, non posse e pectare, sperare, possunt enim stare simul exspectatio& spes, cum dubio de accepta gratia,ut ape
te deducitur ex eodem capite IO. Et certe ri
diculum est, asserere exspectationem,& spemno posse es se cum metu in contraria partem.
Secundus error oritur ex verbo illo , non
debere , nam damnatio ipsius, non est obligatio oppositi, atque eius necessitas. Sancta enim synodus damnando eos , qui asserunt, iustρs non debere exspectare , & sperare re- tributionem, noli praecipit, aut declarat,)- pliciter teneri ad exsputandum, sterandum retributionem, maxime certissima existe latione, ct infallibiliste: sed tantum declarat, iussos ea spe tanis, ct erando noti errare: definitio Gnim facta fuit aduersaὶs eos , qui dicebanta, bona opera non es facienda in ituater r tributionis, o peccare eos, qui bacfactuse. Qua de re saneta noctus loquitur capite II Ad secundum, in quo dicebatur, haec duo simul re non posse: homo voluntarie ac vitgr tiam, ct homo non est certus de gratia accepta, dico argumentum hoc indignunt esse,ut Ca-
Aerino tribuatur. Eiqnim gratia Dei non esto 'instar
252쪽
instar pomi, quod cum homo voluntarie acicipit, icit se accepisset sed gratia Dei est quid
immateriale, & supernaturale, quae nec sensu, nec intellectu in se percipitur. Et licet limmo voluntarie appetat gratiam, & ad illam se disponat, unde consequenter potest dici, quod voluntarie illam recipiat: tamen etiam quando illam habet , nescit se illam habere, qui etiam nescit, an bene se disposuerit ad illam. Non dissimile est, quod experimento patet in homine aegroto, qui voluntarie a cipit medicamenta & se disponit ad sanitatem: sed voluntarie illam accipiendo nescit, an vere illam habeat. Idem dicendum do gratia, quae est sanitas animae.
ARTICVLVS SEXTUS. Pro Sestione septima, di: Sacramen to Baptismi. A Puersus Decreta Sedionis septimae, hareex obliquo de Sacramento Baptismi inueniunturHistorici argumenta. de cilumnis. Narrat Historicus, Theologos in consiliatiove de Ministro Sacramenti Baptismatis dixisse: posse etiam Haereticos esse Aginistros huim Sacra. menti, dummodo adsint essentialia ,-r quiaruntur: sciticet materia, forma, ct intentio Adianistri. signabant pro hac determinatione re
253쪽
Cotura hanc Theologorum consultatione Historicus suis calumnijs utitur hoc modo. Primo, illis temporibm non erat haec distinctio , negfuit vἡquam sermo de mat ria, deforma, ct de intentione Onistri in Sacramento. re non est, quod circa Baptisensisse inhaerendum authoritati . ct restonsi Stephani Papa Pri mi Secundo, quia Ecclesia omnes taenitentes Haereticos sine nouo Baptisino recipitabat : non obstante , quod isti antiqui Haretici de Christi diuinitate non bene sentietant: unde πανθι formis, diuersis a nostra communi, in Baptiasmo utebantur. Tertio addit Historicus, L
nos, θ' Cappadoces, omnes Hareticos paenite
res rebaptiat asse , Nicanos,ct Calcedonenses Patres distinctione Us Robum at mare , is Romana Ecclesia aliquos Haereticos non reba μα iri, quos tamen ipse a se rebaptietatos esse asse
Verum quam falso hate, , sellaeiter dicta
sint, ex eorum solutione apparebit. Ad Priamum ergo dicendum quod quamuis antiquitus in declaranda Sacramentorum essentia non fuerit hic 'sus vocum, quibus Theologi postea usi sunt. Certum est tamen, ean- deni semper fuisse Sacramentorum substantiam ; & idem est dicere: non rebaptiet auris esse eoi, qui ab Hareticis baptiet alifuerint,dummodo seruetur materia,fornia, ct intentio Mia
254쪽
nsem, dicere: non rebaptitandos eos , as Hereticis baptiet alifuerint,dummodo Aruentur ea, quae pertinent ad substantiam veri aestis malis. Sed Historicus non vere, nec secun
dum Histὀriam loquitur de stephani Papae rescripto: pontifex enim ibi non simpliciter loquitur, de non rebapti ndis his, 'iab Ha reticis Baptisenum acceperunt: sed de his, qui in . Haresbaptis ali Derint , velpost Baptismum iumre lapsi. De quare melius insequenti. Ad secundum ergo respondeo, quaestione hanc ortam fuisse tertio seculo post: Christunatum apud Africanos & Orientales, qui ai serebant Hareticospanitentes rebaptietando es se. Contra quos Stephanus Pontifex scripsit,
nihil inmuaudum,sed seruandam antiquum E clesia vjῖm,quae paenitentes Hireticos nunquarebaptizauit: addens, se excommunicaturum omnes eos, qui hoc fecerint, vel faciendum dixe-
.L. Intelligebat enim Pontifex, quod peta aeresin non impeditur receptio Baptismi,. 'neque per eam Baptismi Charaeter amittitur, contra id, quod Africani, & Orientales asserebant. Quare istorum error non eratin his, quae pertinent ad substantiam Baptismi, neque circa administrantes Baptismum: sed circa malam dispositionem eorum. scilicet, Haeresin,vel in recipiendo Baptismo,vel post
255쪽
Aa et C. SEXTUS. ro Nis positi dico falsum esse, quod sibi sin- pit Historisus, Ecclesiam promiscue ne Baptis
mate recepisse Haereticos penitentes : etiam illos, qui male sentientes de Christi aemnitate, accepe-νum Baptismum Iab forma diuersa, a vera est Catholicatani enim per Baptismum non bene collatum, non dicuntur baptizati, neq; cum vere baptizantur, dicuntur rebaptizari. Vnde & verum est, quodAmpliciter loquendo, EG c ia sine nouo Baptiseno receperit Haeretaeos paenitentes iuxta Decretum Stephani Papa, non tamen, quodnon baptiz.auerit eos, vere botia ad ara nonsuerula . Quae veritas etiam eonstat ex his, quae in tertio argumento Historicus referta.
Ad tertium ergo dicendum, Africanos, ct
Cappadoces rebaptis asse paenitentes Haereticos, de in hoc errauisse, ut dictum est, Nicaenum vero, de Chalcedonense Concilium distincti ne usa, non baptitando Haereticos, qui vere M. ptis ara fuerant: ct baptitando eos, qui vere non fueram baptietat ,ex defectu vera forme Baptiasmatis, ct Haereticorum errore. od simpliciter est contra id, quod supra attulerat i praecedenti argumento Historicus, qui mendaciterTheologorum consultationem refert ad Concilii Decreta ; confiandit enim pe fraudem ipsam Haeresin cum Haereticis ministrantibus, de facii ex duobus unum tantum,
256쪽
tum; cum tamen Tridentinum Concilium Vl' haec duo separatim damnet, primum Canon: undecimo,secundum Canone quarto. Quod
refert de Basilio,nihil dicam, iam patet Hi- astoricum mendacissimum esse, & pro libidi ne scribere. Caeterum neque id, quod dicit laliquid valet, illud enim non ad Ius, sed ad
De Sanctissimae Eucharistiae sa-
cramento. Contra ea, quae ad Sanctissimam Euchaia Iristiam pertinent, haec afferuntur ab Hia istocleo. Primo,videtur esse Contradictio in ver- . bis Decretorum. Prius enim dicitur,existentui Christi in Eucharistia esse inessibilem,s quaps priis verbis explicari non possit ; dei de dicitur Conuersionem istampanis, ct vini in GVM, ct Sanguine Christi, proprie vocari posse Transβλ flantiationem. Secundo, videtur Concilium ηοn rectὸ asserere, cum dicit: Christum peracta ionsecratione rixisse discipulis r hoc suam esse lcvm, ct Sanguinem, quod porrigebat,ex hoc ni equitur,quod verba ista: hoc est Oum ma um, honsent verba Consecrationis, cum Conse cratis iam fmrit peracta . . Tertio,
257쪽
. Tertio, Concibum non beneprobat Christum, in Sucharistia esse ante usum , ex eo, quod aute-
quam uiscipuli simerent Eucharistiam Christini Axerat,s. im esse C pin, quod po ragebari et amue porrectio ad Uimpertinere videtur. Quarto, S nodus hoc Aco utitur verbu impropriin, nam opite quinto dicit: Sacramentum hoc colendum ose adoratione latria, ct capise lodicis: Fiae Biran Dei esse in Sacramento. Ista enim diuersa sent esse Sacramentum, ct esse in Sacramento ; quaresaltem prima impropriaest locutio. Quin- to, non recte Canone tertio dicit ri tosum Chri sum facita sepastatisne reperiri in qualibet -
Daparte,quia etiam adest musa separatione. Ad primum dico, nullam esse Contradi Hionem, possunt enim haec duo simul stare: modus existendi Ciristi in Eucharististest inessisi lilis, de, Couersis ista icitur Transsubstantiatio,
i σοὶ sunt enim duo diuersa. Ad secundum, Sanctam Synodum usam esse eisdem verbis , quibus usi sunt Euangelistae, quae Historicus male interpretatur, & refert. Non enim Christus post Consecrationem dixit illa vemba : Hoc est Corpus meum, sed post benedictio. M libri Litem , bemdihio autem non est Consecratio, quae facta fuit a Christo per verba, quae porrigendo expressit. Sed Historicus pen- . '. traudem confundit haec duo. Ad tertium di
vo,quod porrectio non pertinet ad usum,nis
258쪽
antecedenter, nam usus est ipsa sumptio. csi ergo id, quod praesens est,non esticiatur tale per id, quod erit futurum: oc Christus summa veritas in praesenti simpliciter aflirmarit,sium esse Corpin id, quodporrigebat, certe erat ante usium, qui futurus erat, poterat esseta, vel non esse; potest enim esse porrectio sine sumptione. Ad quartum nihil dicendum , nisi quod sit fatuum Paedagogorum Sophis. ma; sed hallucinatur Historieus vicies,immmotum essem omnesexto,quod dictum fuerat ncapite quinso: in hoc enim capite idem explicatur. Cum enim dixisset, Sacramentum hueolendum latria cultu, subdit , nam itum eundem Deum prae sentem in eoiadesse cred mira, quod certὸ nihil differt ab eo quod dicit Canone sexto. Ad quintum dicendum, stultam esse consequentiam. Sancta enim Synodus hoc dixit, ut ostenderet , Christum esse totum etia- in minimis partibus Hosti .
ARTICVLVS OCTAVUS, Pro Sessione XIV.
De Sacramento Paenitentiae. Aouersus Decreta de Paenitentia diuersimode argumentatui Historicus. Primo, non videtur verum, hanc peccatorum Confessu nem curam Sa More faciendam, - ωm ac sera ista
259쪽
Sacramenti huius est: absbluo te, cur etiam non est, remitto tibi peccata , cum utrumque a
Christo fueris instituitim ' Tertio, si Sacerdos miramquepotestatem habet ligandi, ct fluendi cur quando absitarit dicit, assissoluo te, ct quando non abseruit , non dicit, ligo te Quarto, dubitatiar de ubi dicitur explicandas esse in Confessisne circumstantiai , qua peccati Jeciem mutant , quia hac in Ecclesiam videntur indue ex finistotelis doctrina , qui est de Venere , Ur ecie. Quinto, quod non sint explicanda pecca. ta in specie, facit,quia Christus stam dixit : qu rum remiseritis peccata estc. loquendo tantum inviti uersali. Sexto, Iudicis est: tantum declarare , reum esse dignum absilutione: quia absilutiomere pertinet ad Frincipem. Q re,si cerdos est iudex, non vere absiluit , sed tantum debet
annunciare peccatorie remissa esse, vel remi tenda peccata, contra id, quod dicitur Canone nouo. Septimo , si peccata explicandasent, ut iuxta eorum grauitatem sati amo imponatur,
non censendi sunt absisti hi, qui a Sacerdote pro grauissimis peccatis leuissimum satisfactionis
pondus, siue panitensiam accipiuula.
Ad primum pro responsione sussiciunt ea, quae a Sancta Synodo asseruntur in doctrina, Sc praxi: quaeq; a principio Ecclesiae, usq; ad haec tempora, accuratissime declarat ic ostendie
260쪽
. stendit Bellarminus in controuersjs de sa. cramento paenitentiae Ad secundum respondeo,absolutionis formam esse,absimo te, tum quia respondet verbis Christi, tum quia hac forma usa est semper Ecclesia. Non debet dicti remitto tibi peccara , quia esset comtra usum Ecclesiae : dc praetErea, quia haec verba latino Idi0mate possunt accipi in va. rio sensu Vnde posset dubitari de validit ote Sacramenti Ad tertium dico, quod Sacerdos, quando non absoluit, non dicit, bgo te, sicut absoluendo dicis, at tuo te. primo, quia haec est forma Sacramenti animam sanctificantic'; illa vero non. Secundo, i luia Peccator cum inon absoluitur , eo ipso remanet ligatur . lTertio , quia potestas ligandi refertur ad Claues,per quas Episcopi, eorumq; Delegati habent potestatem etiam imponendi Censuras. Dicitur autem Sacerdos in Sacramento Paenitentiae, etiam habere potestatem ligandi, quatenus post absolutionem ligat paen tentem, ad aliquod bonum opus pro satisfactione peccatorum perficiendum. Ad quartum dico, haec nomina simin, dc Spectes, non esse inuenta ab Aristotele, ait ab alio quocunque philosopho, cum etiam sint in usu apud homines vulgares, & idiotas. Imo, cum nomina haec necessaria sino