장음표시 사용
171쪽
r68 DE CLA M A TIO videmus, ut posterior aetas, & gravioribus vitiis adolescentiae puritatem inficiat, & pluribus calamitatibus iuventutis felicitatem contaminet. His omnibus seu malis,
seu periculis illum mors cita subduxit. Nunc denique tuto gloriari potes, te filium optimum habuis.se,vel habere magis. Sed habueris
tantum,non habeas etiam . Utrum
potius aequum est , discruciari te quod amiseris, an gaudere, qui talem habueris'Vide ne parum gratisit animi, meminisse repetiti muneris,no meminisse dati. Magnum profecto munus, filius pius, redita datum, ut ad tempus eo fruereris, non ut perpetuo tuum esset. Sic enim tecum considera vir sapientissime , imo sic pariter consideremus. Siquis princeps summi precii summaeque artis tabulam novbis dedisset utendam, utrum eam, quandocunque collubitum fuerit reposcenti sereno vultu teddemus, gratias insuper agentes, an triste ad hunc modum cum eo expostu
172쪽
labimus 3 O te crudelem , quam precioso munere nos spoliasti ,
quantam voluptatem nobis ademisti, quam cito rem tam egregiam
necopinantibus eripuisti. Nonneis optimo iure, tum ingratis querimoniis ad hunc responderit modum Z Hoccino praemii pro meo ossicio reportoὶ Itane nihil meministis , nisi hoc tantum quod bellissimam tabulam amisistisὶ Excidit animo,gratis & ultro commodasse meὶ vos tot iam dies mea benignitate pavisse oculos, animum
oblectasse Z Quod dedi, benignitatis erat: quod reposco, meo iure
facio, vobis aliquid ex me lucri fuit, iacturae nihil fuit, nisi quod vestro vitio id esse proprium fingebatis, quod erat comodatitium. Proinde perire vobis videtur, quod repetitur: immo quo preciosior, quo iucundior ea res fuit, quam utendam permisi, hoc magis atque magis mihi debetis. Nec ante tem pus repetitu videri oportet, quod citra iniuriam poterat non com-h mitti.
173쪽
17o DECLAMATIO mitti. Haec ratio si nullo pacto refelli poterat, cogita quanto iustius natura dolorem ac querelas nostras huiusmodi sermone possiereprehendereὶ Atque his nimirum rationibus, dolorem nostrum leniri conveniebat, etiamsi mors totum hominem tolleret , neque qui couam nostri post funus superesset. Nunc si saltem hoc credimus, de quo nihil addubitavit Socrates ille Platonicus , videlicet hominem ipsum animum esse, cor pus hoc nihil aliud esse, quam animi vel organum, vel domicilium, aut ut verius dicam, sepulchrum& carcerem, unde cum emerserit, tum demum sui iuris esse , multoque quam antea felicius vivere, quid est quod mortem incusemuS, quandoquidem usque adeo non perit ille qui moritur , ut tum denique nasci videatur potius Et nobis animo frui licer, quod oculis non cernimus , nihilo seciusquam amicis absentibus cogita
tione frui solemus. Et hau dicio,
174쪽
DE MORTE. IT 1 an aliquanto suavius, quam si eos coram oculis conspiceremus, propterea quod corporum convictu S, non raro nobis offensarum mateis riam consuevit ministrare, & consuetudinis assiduitas, amicitiae iu-c ditatem nonnihil imminuere. Eius rei si desideras exemplum, an non sat argumento sunt Apostoli, qui tum demum vere frui
Christo,vereque amare coeperunt,
postea quam illis corporea prae in sentia fuisset adempta λ Sic est profecto, bonorum amicitia animorum non corporum coniunctione constat. Qui vere amant, animos amant, non corpora. At animorum copulam nulla vis, nulla tem porum , nulla locorum intercapedo potest dirimere. Porro nimis quam puerile est, amicum perisse putare, simul atque sub oculis esse desierit. Tu quoties libebit, filium tibi cogitatione sermonibusque praesentem reddes: ille vicissi nitui meminit , sentitque penitus; animi tui affectus, nonnunquam
175쪽
et 1 DECLAMATIO&in somnis occursabit patri, &arcanis quibusdam modis animi utriusque sese complectentur Se confabulabuntur. Quid autem prohibet , quo minus iam nunc imagineris cum illo te vivere , qui cum paulo post es victurus' Quantulum enim est hoc omne quod Transi vivimus i Sed hactenus iis temediistio per sum usus , quibus cum Ethnico epilo- quolibet agere poteram. Nunc
s' ' quid pietas, quid Christiana fides
a nobis impetrare debeat, paucis consideremus. Iam primum si maxime misera mors esset, tamen Oportebat boni consulere , quod nulla via corrigi poterat. Rursum si totum extingueret hominem, aequius tamen ferenda, quod tot huius vitae calamitatibus finem imponat. Porro si animum originis aethereae, gravi corporis ergastulo liberat, propemodum etiam
gratulandum iis, qui e vita deces- . serint, & in felicem illam libertatem postliminio redierint. Nunc vero cum haud dubie pias animas
176쪽
D a MORTE. IT ex huius vitae procellis ad immortalitatis portum transmittat, ac ne pilum quidem hominis perimat, quippe corporibus quoque ad immortalitatem aliquando revocandis , utrum quaeso lugere, a tam agis gratulari convenit ei, quem ex hoc turbulentissimo vitae pelago , in tranquillam illam immortalitatis stationem mors matura transuexerit 2 Age paulisper huius vitae si modo vita est appellanda sordes 4rumnas, pericula in unum congere: rursus e diverso eius vitae commoda, quae pios hinc ereptos manent compone, & facile videbis, hoe homine nihil esse iniustius , qui summum bonum , ad quod unum nati conditique sumus, perinde quasi maximum malum deploret. Ocbum te clamitas,
cum filium coelo genueris , cuius ceu numinis cui ut da memoriam, ut sacrosanctam venerari possis, qui coelitus tui curam agens, res tuas ceu dexter aliquis Deus bene fortunare valeat. Neque enim
177쪽
x DECLAMATIO ille, aut non sentit res mortalium, aut solitam in patrem pietatem una cum corpore deposuit. Vivit profecto, mihi crede,vivit ille, adestque praesens nobis,& hoc ipsum nostrum colloquium audit sentitque, ac fortassis hunc ipsum lu-- ctum nostrum ridet ac damnat. Quod ni corporum horum moles obsisteret, for lassis & audiremus eum lachrymas nostras huiusmodi dictis increpantem. Quid isthuc est quod agitis ' Quid senectutem
vestram inutili, ne dicam amenti Ptoχ- luctu conficitis' Quid iniquissimis PQP querimoniis, fatum, fortunam, mortem in ius trahitis p An mihi ex istius vitae malis exempto, & in hane felicitatem evecto invidetis' Sed bona verba. Non invidet nec paterna pietas, nec amicitiae candor. Verum quid aliud sibi vult ista comploratio ' An lachrymis dignum censetis, quod e servitute in libertatem , de rumnis ad felicitatem, de caligine in lucem, de periculis in tutum, de morte ad vi
178쪽
Da MORTE. IT stam , 4e morbis ad immortalita- . tena,de tot malis ad summum bonum,de caducis ad aeterna, de terrenis ad coelestia, denique quod ab hominum colluvie ad angelorum contubernium sum traductus'Iam appello vestros istos animos. QuPso, per vestram in me pietatem, si vobis esset in manu, me ad istam
Ievocare vitam, num essetis revocaturi ' At quo tandem flagitio tantum odium commerui I Si revocari nolitis, quorsum attinent istae querelae, non solum inutiles, ut dixi,verum etiam impiae ' Porro nisi me immortalitas iamdudu omnis doloris expertem reddidi set, ego vicissim vestras istas lachrymas, aliis lachrymis deflerem,& tam erassam animi vestri caliginem commiserarer. At nostram.
ipsorum vicem deploramus , inquitis. Verum isthuc sane haud amantiu est , sed ad sese respicien- constatium , & vel alieno incommodo latio. suis rebus consulere volentium.
179쪽
lit ρ an quod conspectu meo frui non licet ρ Atqui nihilo secius interim memoria nostri frui licet, tanto quidem felicius, quanto tutius. Naid quod res est, existimate me malis omnibus praereptum,quscunque in vita homini possunt accidere,& quorum magnam partem vestra vivacitas experta est.
Non est qui vobis obsequium ex
hibeat, sed est qui apud Deu Opt.
Max. pro vestra salute patronum agat, ut sedulum, ita & efficacem. Denique quantulum hoc momenti est , quod nostram dirimet conis suetudinem' Vos modo pro vestra virili date operam , ut pie peracta itae fabula, mors dignos reperiat, qui huc traducamini. Haec, inquam, si nobis loqueretur filius, nonne merito nostri luctus nos pudesceret' His ferme rationibus, animi mei vulnus lenire soleo, quq tibi comunia facere volui, no quod his remediis magnopere egeres: sed arbitratus sum congruere, ut
180쪽
D E M OR T E. IT 7 qui cum mihi luctus esset communis, cum eodem & consolatio .
ut quae fusius disserta sunt, in epi- Epilo. logum contraham, hoc pacto ef- gul. fervescentem animi tui dolorem coercebis. Mortuus est filius. genueras mortalem. Tanto bono privatus sum. reddidisti ei qui gratis dederat. Gravis orbitas. levius ferendum, quod aliqua sarciri potest. Patrem destituit. quid prodestssere, quod mutari non potest 'aut cur anxie deplores, quod tibi cum tot hominum milibus commune
est ρ Sed interitum filii non possum non flere . quidvis potius quam
perit, qui bene moritur. At occubuit immatura morte. nulla mors non matura recte morienti. Ante
diem vivere desiit. Nullus cuiquam certus dies. In ipso aevi florς extinctus est. tum optimum est mori, cum vivere est suavissimum. Obii eadolescens. hoc pluribus vitae malis subductus est. Optimum amisi filium. gaude quod talem habue-