Philippi Matthaei ... In extremum Pandectarum titulum, qui est De diuersis regulis iuris antiqui, commentarius

251쪽

TI Uie l. eonsentit non solum G us intinnia

ιoo.inu.t.ubi ait,contrario jute perire o- tmnia, quae jure contrahuntur: sed etiam Pau

Ius iniseria 13.in eos ubi obligationis tae liberationis eandem rationem statuit, ita videlicet, ut quibuseunq; modis obligamur, iisdem fere in contrarium actis liberemurci cum quibus modis acquirimus, iisdem in contrarium actis amittamus. Idque exemplo possessionis Paulus ibidem illustrat. Ubi enim nulla possessio ac squiri, nisi animovi corpore potest: ita nulla,

mittitur, nisi in qua utrumque in contrarium

actum sit, hoc est,nisi possessorvi animum possidendi abjiciario simul corpore rem derelinquat. Quod riplum iisdem verbis quoque

eidem Paulo adscribitur in I. quemadmodum.ι. sv.de acquir.vel amitt. posi verum huic ipsi exemplo obstat, quod ridem Paulus in L 3. s. is amit 4 rendasvp. de acquir.velamiti posi scribit, selo antimo possessionem amitti posse, quamvis acquiti non possit quod ipsum etiam sentit Ulpianus, quando in .s quis. 17. g. r. Od. tit possessionem a dominio in hoc discernit, quod postessio recedat, simulac quis constituerit nolle se possidere:do' ium t veris non amittatur, etiam ssi quis dominus esse nolit. Et in pr. sime in vacuam 3-. eod. Idem Ulpianus ait, possessionem animo deponere ac mutare nos posse, idque Celsum ac Marcellum scribere Adstipulatur Papi

252쪽

αι Philippi Matthesis.

ter possessionem ejus, quod corpore nostro te

nemus, i vel animo amitti refert. Sane hujusmodi contrarietatem interpretes variis modis conciliare nituntur, sicut videre est ex iis, quae praeter alios notant Cagnotus hic. n. s. Iunc secutus Schneideuvinus in g. possidere autern n.

item Iuliis Pacius in cent. b. si conciliat quot. b. ubi ex sententia Cujacii particulam eri quae inpr.d.DII. potnitur, in persutigit isdem i. dc consequenter etiam in d. l. quemadmodum, quae portio sit .i13.vult repeti: atque inde arguit regulam hanc perpetuo veram non esse, quδd possessio non semper corpore Manimo, sed interdum solo animo amitti possit id quod verum esse ipse sentio, praesertim cum in jure non 7 pauci textus occurrant, in quibus eademi ista particula Fere exceptionis notam ostendit. Itaque antinomiam istam ita conciliandam esse

arbitror Regulariter quidem pos onem animo corpore simul amitti, sed tamen fieri posse, ut solo animo etiam illa amittatur: veluti siquis hybernos vel aestivos saltus eo tempore, quo corpore illos non detinet, nolle se OL sidere contatuat, solo 4 animo possessionem

amita

253쪽

amittet, unonisii' possessionem illoriam ..Ioanimo retinet eo tempore, quo saltibus iis

corpore non incurii bit, argumento d. saltus.

C. dea Iuir. 9reri ι .posi Atque hoc ipsum sentice etiam idetur Coimus in cap . q. lib. I. dis p:tri ubi ait, in amittenda possessione satis esse considerare animam, quod neeesse sit&corpore desinere possidere eum, quin animo ops

sidere desinit quia animo invito coi pus nihil possidere potest, remoto possidendi animo

ossessio intelligi neqriit, quamvis corpus ad-

ac in fundo sit sicut possidere non dicjtoris, cuit dormienti aliquid in manu positum est, Ioperi t. furi in i .de acquir. res nuti iri me igitur solo animo polle illo nonnunquam amitti potest regula tamen tiaee nihilominus manet, videlicet quodvis diilolvi ro ginere, quo colligatum est. Unde obligation re cor artracta non nisi per restitutionem vel solutionem rei distolvitur, prout qui suo. V. desolati

Et oblination verborum contrariis vel bis rur- I sas perimitur. I. an inutilu. γ. . pen sup de accepti Quaeque consentia contiabitur,t contraria vo-I Iuntate quoque dissolvitur, si res adhuc integra sit,ut ostendit f. ult. Instit quib. mod toll. obligat. Nam si res integra amplius non sit, contractus et non aliter reicinditur quam si omnia in pri-I 'stinum statum restituta suerint l. i. C. de resin. venit. 1

254쪽

a. rhilippi Matthaei D.

res ij. Ex qrio patet, nullam t esse obligationem. quae solutione ejus quod debetur, tolli neque-ar,id quod etiam tradit Pomponius in .pen .sup. des. M.quoniam in solutione hoc peculiare est Verum extra solutionem ejus quod debetur, nihil nisii jure contrario perimrtur. Hinc est, qudd obligatio consensu contracta verbis periis

to mi non potest, nisi i prius in Aquilianam stipulationem illa deducta fuerit tum enim peracisceptilationem,quae fit verbis, tollitur, non qu - 17 tenus consensu, sed quatenus t verbis nunc contat. s. est autern prodita. Instit.quib.vud. gat. Sed obstat l.s accepto. ρ inpr. sup. de accepril. 13 ubi Ulpianus tinnuit obligationem consensit vel re contractam per acceptilationem perimi. etiamsi in stipulationem deducta non sit. Re

εν ponnoidmoni fieri ipso jure de quo sermo

hic est, sed potestate conventionis, atqU Ope exceptionis, perinde ac si inter contrahentes convenili et, ut a negocio discedere tuo este su- Iiano in .cum emptari; .ses p. de restin .vodit. Praed ctis praeterea non advertatur l. I. 3.I. V. de novat.

ubi qualiscunq; obligatio, sive verbis, sive re, sive consensu contracta sit, tolli dicitur novati

est Novatio obligationem non dissoluit vete . sed per accidens, quatenus videlicet priorem oblissationem in posteriorem reansfert.

Porrbregulam hanc non id contractibus si

255쪽

Commemar in regatisseris. lum, sed quibusvis etiam actibus civilibus locam habere satis docet d. Omnia Atque hinc actus, adi cujus conititutionem certae solenni altates requiruntur, tolli nequit, nisi ad ejus dic solutionem adhibeantur eadem ista solennia, quae in ejus constitutione adhibita fuerunt.Cujus exemplum est in t testamento solenni, ad in cujus revocationem totidem testes requiruntur, quot ad confectionem istius jura exigunt, argumento .pen.In Τιt.quib. mollestam in si . Lo- quot de civilibus actibus, quia in t matrimo-astilo,aliisque actibus, quibus character spiritu lis impressas est, res secus se habet hi enim semel initi tactu contrario retractari non popa L sunt, quemadmodum id latius deducit Decius his n. r. 9seq.

L. 36. Pomponius libro 27 .ad Sabinum. Culpa eis immiscere se rei ad se non perti

nenti. SuM MARIA.

a culpa est immisiere si rei nihil adsiepertinenti.

256쪽

peritiam suam alii periculosum futuram esse intelligit. Vocationi sita quivis in Plere debre. Olficiapromiscuu rerum actibin confunduntu Oidia non pauca ex confusa administratione

nascuntur.

Secularibi negociis Ecclesiasti in immiscere si e non debet. T Egula haec negociorem gestorum cum primis respicit, quippe qui ex sententia C acii, velut notavi ad L contracturas. n.ρ sq.h.t.lex vissimam, nedum levem sculpam praestare tenetur, propterea qui, negociis absentis nec consentientis gerendis sese osteri ait habet F. i. infine. Uit de oblig. qtis ex q. conir nasi. Idque quissime adversus ipsum constitutum eue idem Cujacius scribit, etiamsi sedul quam maxima potuit fide, res ejus gesserit. Semper mnim illi haec juris regula objicietur , hoc ipsam 2 culpam t esse , quod se immiscuerit rei ad se non pertinenti Culpa, inquam, est, non si recis negocia absentis gesturus esset cum alterius 3 conditionem omni ure meliorem facere lucratasolvendo.3ρ sup de Cossand si recte gestu. rus ea non fuerit : cum non debuerit affectare 4 ijd,in quo intellexit aut intelligere debuit imperitiam vel infirmitatem suam alii periculosam laturam esse, sicuti culpam istam describit

Gajus in . id juris i. s. LAp ad aquil Haec ue

257쪽

maxime ita sese habeant, tamen praesens haec regula in ista solum interpretatione non acqui escit Verum hoc quoque monet,ut unusquiΩque et intra suae vocationis metas sese contineat,nec aliorum negociis ad se non pertinentubus temere se immiseeat ne promiscuis te srum actibus ossicia confundantur: Ex qua confusa' administratione saepe magna dissidiorum Z semina evitari solent. Qua ratione constitutum est,net Ecclesiasticus seculatibus,aut Lai- acus Ecclesiasticis causis sese immisceat, per c utor.I.qui si in legit.

Ulpianus libro si .ad Sabinum. Nemo qui condemuarepotest, at mere non potes.

Dctionis insta diversam quas Interpretatio

nem parit.

Absolvendipotestium habet, qui ct condemnara potest. COAdemnare qui nequit, nec absolpere potest. Absolrendi jus utrum majussi jure damnodi' Damnani potestas major est potestate absolνensio a.nem potes.37. Oh.t.in Florentinis rectiu*,quam in careris exemplaribus legitur. . a seditiosarorabilior siquam condemnatio.

258쪽

Nili dis Matthaei . .

quam innocentem alamnare.

IJujus regula lectio ' in Florentini, alia

est,quam in ca teris exemplaribus Nam in Florentinis Pandectis regula haec sequentibus verbis legitui: Nemo,qui condemnarepeus,absolν re inpotes. Caetera exem laria hanc lectionem habent: Nemo, qui condemnare non potest, ab ulrere

potest. Cujus posterioris lectionis haec est sent tentia, ab lolvendi' potestas ei demum competit, qui condemnandi potestatem hab . Unde Aqui condemnare non potest, nec ab luere potuit:quos isse jus absol endi,si noni majus erit, ure condemnandi ei certe par censebitur. Verum Florentinae temonis sensus hic est: qui damnandi potestatem habet, ei absolvendi potestas erit, quasi majus quid sit damnare, quὶ ab Alvere Sicuti etiam revera damna tio majoris momenti est, quam absolutio At que hanc' lectionem veriorem,&proinde retinendam esse cense, quia congruit non solum cum p. sup de re iudic ubi Paulus iisdem propemodum verbis hanc regulam tradit sed etiam eum ipsajuris ratione, quae ad absolven- dum ' potius, qu m ad condemnandum inclinat, per Amanm. lupi oblig. 9M Quam obeausim quoque Ulp. in Atabent . I Ap. eporn.

259쪽

Cem tarim in regulae aris. in satius esse impunitum et relinqui Acmus s

nocentis,quam innocentem damnare. Neci

rum etiam ad Florentinae lectionis confirmationem facit, qudd alteriisti vulg3ta lectioni obstat .ult C.ub senat vel clarisi, conren ubi dele .gatus Principis viros illustres licet absolvere eos possit, inconsulto tamen Principet con sdemnare non potest. Ergo ex eo,quod damna di potestatem quis habet, recte insertur, eundem absolvendi potestatem habere sed non contra , cum absolvere aliquando possit, qui cotidemnare non potest,

Pomponius libro 29 ad Sabin m. Sicuti poena ex delicis defuncti heres teneri non debeat,ita Bec lucrum facere, siquid excire adeumfervenisset.

a Poenasuos autores tenere debent,

D mellicti alieni successorinna est, Poena in emendationem hominum onstituunturis Filiui iniqhitatem patri quatenus de jure diνina portet y Heres tenetur de eo, sodex Uicto refunm lucr rus est. criae alieno ditari nemo debit.

260쪽

Parnalis actio heres id saltem extorquet, quod ex delicti destincti adeptus est

r Actio tributoria est ut per insoria. 1 Tributoria acti delictum magis quam contractum Is .hoc iure.11a. .ult Ah.t.quando locussit', r Heres quatenu teneatur ex dolo, quem defunctis in deposita incendii, tumultus uina allinatist