장음표시 사용
191쪽
Verum nec tantum ex desertione explicita a fide, sed ex iis omnibus, ex quibus aliquis existimari videtur ad cultum eorum transiSSE , apOStatare Cen Setur.
Hinc ne Christiani fidem dissimularent , et Mahumetismi ritum sequi viderentur , Moschaeas frequentando , jejunia pro sanando, matrimonia coram Cadi more Turcico celebrando elc. praecepit Bened. XIV i
ne haec et alia agant, adeo ut Turcae credantur; secus in Vita , et in morte Sacramenta iis denegentur. Item cavit, ne Christiani Turcico se nomine compellari paterentur , quo commodum liberi commercii haberent, multaque incommoda, ac pensitationem certi cujusque tribuli evaderent, utpote signum Semper Suae apo
Stasiae , vel insidelitatis α a
vel cum christiana commiscebant, vel tantum ritibus adhaerebant et consuetudinibus judaeorum. Metu coacti a christiana religione deseiscentes dicti proprio lapsi, aut erant thurificati, qui id Iis thus adolerent; aut saeribeati, qui carnes Deorum simulacris immolatas manducarent, quod erat signum idolotriae. Horum mnium majus aut minus crimen censebatur ex adjunctis nimirum si sponte vel coacto, utrum laetiore habitu , et vestimentis preliosioribus , an flentes , et lucubri veste , soli. an cum liberis sa crisi assent. ut Concit. ΛneTranum c. .. ann. 31.. advertit. Erant demum et libellatici, qui sibi libollos ab ethnicis magistratibus comparabant, ut a praestando Diis cultu liberarentur. Horum lii in accoplis libellis se christianos negabant, Diis sacrisii caro Pollicentes . quotiescunque magistratus juberet: alii securitatem liberio accipiebant: utpote qui imperata a magistratus secissent per alium infidelem virum , vel servum : alii peeunia sibi judicem demulcebant securitatis libellum consecuti, et Christum coram confitebantur. at De apostatis. qui jam ad Mahumeta nam sectam descisciverunt, atque inde ad fidem revertuntur . S. Cong. apud Benedici. X lv do Synod. Diosc. l. XII l c. 20. n. 8. respondens quaeSitoli in consι. inter omnipotens ann. 1 ras.
2ὶ Epistola Eneyeliea quod prouinciale conellium ann. 17M.
192쪽
Quod eommunicationem cum insidelibus denique spo-ctat, haec tenenda s delibus sunt r.' in actibus salsae religionis esse omnino illicitam; I.' in iis quae sunt verae religionis, non esse licitum eis Sacramenta admini
citur ipsis communicare quaedam Sacramentalia ex. gr. panem, et aquam beneὸ ictam etc. aut eos ad orandum admittere ritu catholico. De sacrificio missae
tamen haec canones habent I : Discopus nullum rohibeat ingredi Ecclesiam, et audire uerbum Dei, 3ius gentilem , sive haereticum, Sive judaeum usquctad missam cathecumenorum. At ipse Lugo subdit quia communiter fructus speratur , non Solent ministri Ecclesiae ex pollere infideles , quando turmis fide- Iium se intermiscent, ut sacra videant; 3.' in civilibus ex D. Thomae doctrina intelligitur communicationem cum infidelibus ex duplici causa ab Ecclesia posse pro
hiberi 3 , in poenam nempe spiritualem, et periCu-
ad rem sibi oblato ait si S. Congregatio inquisitionum censuit a-v postatas a fide ad poenitentiam redeuntes omnino debere abjun raro apostasiam coram sidelibus captivis. quibus dederunt scan-n datum . in propriis carceribus , publico et explicite. At coram v insidelibus non videtur hoc necessarium . sed suisicit ut coram n ipsis abstineant ab actibus infidelitatis , deponantque habitumn protestativum salsae religionis , si vero sit aequivocus, posse χ illum deserre. Quod si ex illa delatione ratione personae aliquan oriatur suspicio, teneri apostatam aufugere , eum primum po- v terit D. al consor, quae ad rem dicta sunt de Sacramentis , et praeinsertim de impedimento disparitatis cultus dirimente matrim
lii De fida disput. 22. n. 106.l2J C. Episeopus 67. de eonsee. dist. r. eae conesi. Carth. 3ὶ C. judaei 5. de judaeis eae conesi. Lateran. III. cap. Omnes 14. e. n. q. s.
193쪽
rso o lum subversionis a . Quae speciatim vero vetita sint apud DD. et praesertim Lugonum I est videre, qui
Sacros canones ad rem interpretantur. Pro nostri insit tuti ratione tantum juvat monere prohibitum non esse quod Christiani utantur servis judaeis , aut paganis apud se commorantibus su) , et e contra quod Christiani judaeis, aliisve infidelibus inserviant more operariorum, qui in domibus suis habitantes Ioeant aliis opera sua 3 . Apostatae, si praesertim idolatriae rei essent, anto S. Cypriani aetatem non solum Ecclesia ejcii , sed usque ad finem vitae reconciliatione donari non solebant 4 . Tum ab hac severitate descivit Ecclesia, et poenitentia ductis in hora mortis abso
Supparem distinguunt canones apostasiam late sum piam ab ordine et a religione, criminosam nimirum a J Hinc Prineeps prohibero potest, ne qui in territorio habitet , qui non prositetur religionem torritorii. Quod si insideles, et haeretici in territoriis suis leges contra veram religionem serant, istae leges. ut advertit FleurT Inst. Iur. Ecel. p. 3. cap. S. D. L. neminem bonum absterruere unquam , quominus illic habitet .animarumque saluti invigilet sciens Deo magis obediendum , quam hominibus ae t. 19. Et re quidem vera in hujusmodi angustiis religio vera christiana nata est, in his crevit, in lisis ado-Iovit. by Rigor istius disciplinas temperatus suit, sive ut oecurrere tur Montanistis , et Novatianis denegantibus Ecclesiae saeuitatem reconciliandi peccatores . sive ut precibus lapsorum in perseeuliono Decii indulgeretur, pro quibus consessores, idest qui publieo aliquo cruciatu , carcere, aut poena adlaeti non tamen morte, sidem consessi luerant, mediatores apud Episcopos exi
1ὶ Disput. 19. et seqq. de fide. i2ὶ Cap. etsi 13. de Iudaeis. 3ὶ c. Multorum 2. eod. .) Teriuilian. de pudie. e. 5. et Conesi. Illiber. e. f.
194쪽
desertionem ab uno , aut ab altera cum animo non amplius redeundi nec ad clericalem disciplinam, nec ad regulare institutum a . Hinc religiosi professi, qui habitum, et vitam religiosam deserunt, aut clerici Sacris initiati, qui ad vota saecularia, et vitam laicalem transiliunt, apostatae appellantur i b . Verum quia in Ecclesia salva manet jurisdictio in eos, cujus filii ut ut rebelles non esse desinant sacro lavacro lincti, quod imprimit characterem, ipsa apostatas recte plectit poenis suis, et primo qui a fide desertionem secerunt, illis iisdem , quibus haereticos, punit, cum omnis apostata sit haereticus, et non e contra haereticus
sit apostata c . In apostatas a religione, dimisso habitu,
at criminosam diximus desertionem ad denotandum quod de beat esse temeraria , et independens: eum animo non amplius redeundi , quia animus deliberatus sit, oportet , nunquam redeundi nee etiam ad institutum derelictum, nec ad aliud quodcumque; aliter non apostatae essent, sed fugitivi. Attamen in praxi communiter accipiuntur ut apostatae, qui extra clausuram sine superiorum lieontia , habitu etiam retento et cum animo redeundi ad religionem vagantur, ut ex decr. d 3 Apost. a S. Congr. Concit. ju in Urbani VIlI 21 septomb. 162, edito colligitur, et ex Clem. X const. Pastoris AElami visM ann. 1675 eruitur. Quae hoc argumentum spectant, videre est apud Lucium Ferraris verbo Ap
bin Prioribus sermo deeem saeculis nunquam licebat a clerimis eatu discedere , et nuptiae potius quam Ecclesiastica professionis desertio minoribus ordinibus insignitis permittebatur, Thomass. de V. et N. E. D. p. 11. lib. 1. c. 11. et seqq. Porro sive quod
clori eorum numerus nimis adauctus fuerit, sive quod ecclesiasticos reditus majoribus tantum ministris attribuerentur , paulla tim obtinuit, ut inseriores clerici, abjecta Veste , ac tonsura impuno ad saeculum transirent.
c) Ipsi Impp. in apostatas animadversi sunt legibus suis. Coninstantinus primus voluit, ut si qui christianus ad eorum Iudaω-rum i nefariam se tam accessisset, et conciliabulis eorum so adpliiij cap. s. et ult. eae de vov.
195쪽
79astatuit excommunicationem nemini reservatam si in , qui si in apostasia recipiant ordinos sacros , incidunt in suspensionem ab eis Papae reservatam a , et durante apostasia privati sunt privilegiis suae reli
gionis 3 a . Ab ordine tandem Apostatas punit infamia, cui ipso jure subjiciuntur et si moniti
non resipiscant, amittunt privilegium clericale , et sunt deponendi 5 . Nec receptatores eorum immunes a Poenis suis facit Ecclesia ; nam recipientes apostatas a fide incidunt in excommunicationem Papae TeServatam, et alias poenas , sicut recipientes haereticos. Quod si recipiunt apostatas a religione , eadem
cu isset, eum ipsis meritas poenas sustineret cod. Thood. I. 16. t. 8. l. c. de Iudaeis. Valentinianus . Gratianus . Honorius Occidentis Impp. Orientis vero Theod. et Arcad. multa etiam in apo statas, et receptatores eorum statuerunt, ut videre est cit. lib. 16.tit. I. δε apostat. et ibid. in I. .. et alibi. - aὶ Praeter has poenas ex institutis distinctis regularium alias alii imposuerunt apostatis suis, ut prisatio vocis activae, et pas
At ex decret. Greg. IX Ne religiosi 2. . de regularia. Abbates, si Priores proprios tenentur apostatas, et fugitivos annuatim requirere , et admittero , ac per censuram ecclesiasticam compelIi possunt ad receptionem ipsorum. Quod intelligendum ost, etsi juste definiteque ae juris ordine servato e ulsi fuerunt, uti ex Urb. V1ll deer. ann. 1624. Conser Bened. XlV do Synod. Dioee. lib. 13. cap. 11. 1 in cap. ut periculosa 2. Ne eteriei vel Monach. in Q 2ὶ Cup. eonsultationi de apost. 3l Trid. sess. XXV. de reuulari cap. 19. i. cap. tuae frater. S. de apost. 5 p. praeterea eod. et alibi.
196쪽
Schismatis natura , et speciebus excussis, schimaticos extra Ecclesiam esse demonstratur, quibus que Poenis tib ea puniantur, declaratur. Sohisma a graeco verbo schizin, latine scindere, de notat quamlibet animorum scissuram seu discessionem sive in fide , sive in disciplina, proprie vero significat Spontaneam et voluntariam separationem ab Ecclesiae unitate, non Sine contemptu auctori tatis Ecclesiae. Schisma , ait D. Thom. r , spectate peccatum sst, quod intendat se separare ab unitate, quam charitas facit. . . . Schismatici ergo dicuntur, qui Propria monte , et intentione se ab unitate EccIesiae separant, quae est unitas principalis a . Hinc schisma convenit cum haeresi in eo , quod violat unitatem , ac communionem Ecclesiae', ori gine vero ac natura sua discrepat: nam haeretici ,
ait S. August. a , de Deo falsa sentiendo ipsamsdem piolant.... Schismatici autem discessionibus iniquis a fraterna charitate dissiliunt, quamuis ea
al Eeelesia est corpus mysticum sub Christo capito invisibili. ejusque in terris Vicario risiuili ex diversis fidelibus tamquam
inter se membris compactum . et connexum. Stetit enim, ait A postolus ad Bom. 12. .. in uno eorpore multa membra habemus , omnia autem membra , non eundem aetum habent; ita multi in meorpus sumus in Christo , singuli autem alter alιerius membra.
197쪽
credant, quae credimus a : D. Tliom. subdit: At haeresis per se opponitur fidei, scius ma per
se opponitur unitati ecclesiasticae charitatis. Et ideo sicut fides, et charitas sunt dipersae Dirtutes . . . ita schisma, et haeresis sunt diuersa oitia. Negandum tamen recte non censetur cum Patribus, quod inveteratum schisma ita haeresim desinat: etenim schismatici violatae charitati per Seccssionem addunt Pertinacem contumaciam adversus decreta Ecclesiae,
ejusque auctoritatem Contemnunt, Simulque Sacra RScripturas, quae illam commendant b . Novatiani supra notati non solum , sed et Quartodecimani post sententiam Conciliorum Nicaeni, et Ephesini nonne Tecensiti fuerunt inter haereticos , licet ob solam disciplinae quaestionem ab Ecclesia desciverint 2 Ad- desis quod schisma non videtur posse haeresi carere :la) S. Basilius epist. ad Amphilochium c. l. Novatianos schismaticis adseribit, qui de disciplina tantum ecclesiastica contendebant , an scilieet lapsi ad poenitentiae heneficium admittendi essent.
ibi Sehisma aliud est purum , aliud mixtum seu cum haeresi
conjunctum. Primum est malitiosus recessus a vera Ecclesia quoad obedientiam solum : et est cum quis omnes fidei articulos, ac etiam supremam Pontificis potestatem et primatum in Ecclesia credens , ex mera malitia recusat subesse et obedire Summo Pontifici formaliter sumpto. quatenus scilicet est Caput. et Christi in torris Viearius, atque Ecclesias universali, vel caeteris dictae universalis Ecclesiae membris uniri, aut unitus et conjunctus esse detractat. Si e schisma fit, cum aliquis Principatus, aut aliquod regnum negans obedientiam Summo Pontifici tamquam si pili Ecclesiae universalis . constituit sibi proprium Patriarcham, Episcopum , eique in spiritualibus obedit spretis seu neglectis , et non attentis Papae mandatis, Iieet do cetero papatum . et ar ιiculos sicci credat. Hujusmodi principatus et incolae regni, et principes sunt puri, et proprie dicti sellismatici.
198쪽
MIIum schisma , ait S. Hieronymus , non aliquam
sibi conficie haeresim, ut recte ab Ecclesis recessisses Oideatur. Nonne qui schisma universale committunt , et unitatem abrumpunt, negant articulum fidei num pQ Papam esse Supremum caput Eccle
Revera membrum in naturali corpore , quod nul- Iam habet cum capite Communionem, aridum illud Sit, vitaque careat, oportet: Beatitudine tua idest
Cathedrae Petri, dixit S. Hieronymus a de hy-
tra hanc domum agnum comederit, profanuS ESt. Schismaticus igitur verus est, qui Se separat ab unitate Ecclesiae catholicae universalis b , qui cum aliis pastoribus particularibus Ecclesiarum ejusdem unitatis non communicat, vel societates novas cum novis ministris instituit, ut sueruat nostri Resormatores c . Quod vero nullatenus in Ecclesia sint schismatici, lacili negotio probari potest. Ecclesia enim est una
at Distinguatur . oportet, schisma partieulara , quo unitas abrumpitur cum particulari aliqua Ecclesia . ab eo quo cum univerinsali Eeclesia unitas scinditur, ot dicitur universale. bὶ Quod sit etiam vel ejus auetoritatum contemnendo in aliquo universalis diseiplinas eapito. vel ab ejus capite, quod est contrum unitatis , et communionis , recedendo. ρὶ S. cyprianus opist. 52. probat praedictum Novalianum sinismaticum etiam ob id . quod se separarit a guis Episcopis , et a Sacerdotum collegio. S. Ambros. orat. do obitu Satyri fratris inquit Q percontatus ex eo sum , utrumnam cum Episcopis catholicis h. e. eom Rom. Ecclesia conveniret n. Hoe refertur in cap. advocavit 23. c. 2.. q. 1. lὶ Confer Gonsater in e . 1. de schismat. 2ὶ Epist. II. ad Damasum. P. Diuitiam by Corale
199쪽
domus , unum ovile , unum Christi corpus; scindi ilIa
potest, ut S. Cyprianus scite docet, sed non ut vestis potest scindi, ita ut omnes partes ejus aeque maneant partes vestis: Ecclesia enim Significatur per vestem Christi inconsutilem, quae scissa non suit, sed quomodo scinditur ramus ab arbore , qui statim moritur arbore vivente, et rivus a sente , qui mox arescit sonte fluente. Huc accidit quod si pars ab Ecclesia scissa esset pariter Ecclesia , plures essent Ecclesiae.
De ratione Ecclesiae est, subdit Bellarminus r ,
uι sit una unione membrorum inter se , et cum Suo capite ; hanc autem unionem schismaticus tollit , dum se a communione cultis, et aliorum membrorum se rat. Ergo schismaticus non est in Ecclesia ,
non in corpore ejus , quod scindit , et a quo recedit , non in anima , siquidem violat pacem , et charitatem, qua stringitur una. PP. testimonia plurima . quae ex Theologiae BD. sacile erit colligere , hanc constantem demonstrant, et perpetuam fuisse traditionem Ecclesiae , quae pro in in die Parasceves pro schismaticis orat, ut eos Deus ad Ecclesiam reducat a . Hinc S. a Non est cur Calvinista Iurius ti erat sistἐma de rEelisa
ad schismata , et divisiones, quae in Boman. Ecclesia praesertim saee. XIV extiterunt, nos provocet, contendatque R eorpore ejus . ac fipe salutis exelusas non esse ex sententia catholia eorum. Constat enim quod scissiones illae fuerunt alicujus partieularis Ecclesiae ab aliqua particulari, non ab omnibus, ac proindo licet illa ab una vel altera esset separata. cum aliis tamen communicabat. In comperto est aliquando Pontifides communionem suam uni aut alteri denegasse. Sod verum est eorum judicium non Prolatum . quatenus erant caput Ecclesiae, vel totius corporis ejusdem in Synodos Oecumenicas coactae. Ita fuit judicium Victoris in Ecclesias Asias eo quod a Romana traditione in cele- il) L. 5. de mel. milu. c. 5.
200쪽
Cyprianus demonstrat si extra viam salutis esse schi- Smaticos , quam consequi nal latenus possunt: Quisquis ab Ecclesia segregatus, a uerae jungitur, a promissis Ecclesiae smaratur , nec Peroeniet ad Christi praemia, qui relinquit Ecclesiam Christi . . . . Si poterit euadere quisquam, qui extra arcam
bratione Paschatis abhorrerent; ob id a ceteris Praesulibus praesertim Iraeneo probatum non suit. Quod vero spectat separationes , quae inter lautores Urbanivi, et eos , qui Clementi VII adhaerebant, aut excommunicationes, quas sibi invicem inlligebant, id nec contra thesim nostram argumentum praestat; tunc enim dubitabatur do valida Pontificum edectione , ut proinde liceret fidelibus proprias conscientiao judicium sequi, antequam concilium generale, cujus se definitioni submittebant, rem determinaret.
at Philosophus Marchio d'Argens ad misericordiam Dei adpellat salua malignitate asserens illi non convenire , ut diversas religionis et sectarum homines , honesto tamen viventes legi naturae , ac conscientiae obtemperantes damnentur. Proh Deust honesti, et legi naturae, ae conscientiae obtemperantes dici possunt schismatici, qui criminoso corpus Christi laceranti Quod si paganos indicet, quos multi Patres putarunt etiamsi extra Ecele- siam , dummodo honestatem amaverint, salutem sperare potuisse , facile erit reponere : neminem salvari nisi per fidem in christum ex Petri doctrina Aet. L. 12. et Pauli disciplina ad Rom. 3. 22. Fides tamen cum possit esse implicita, hane habebant, qui ex gentibus salvati sunt. Scio quod Redemptor meus vivit, dieit Iob 19. 25. Vido D. Thom. c. 2. q. 11. art. I. At du his, qui
post Messiae adventum etsi sub diverso coelo, ac secta vivant. eum catholica religio sit late per orbem promulgata . ac motiviseredibilitatis probata, dicendum quod ad salutem aeternam nemo pervenit, nisi qui habet caput Christum; habero autem caput Christum nemo poterit, nisi in ejus corpore suerit, quod est Eeclesia. Ita August. lib. de unu Eeα. c. 19. n. 49. Nec tamen si qui Pagani honeste vivant, et in Deum eredent, salutem sperare ne