장음표시 사용
11쪽
ltinitas ab aeterno suit Trinitas indivisibilis & unita fibi ipsi est, re cum dicitur pater adest Ac huius ver bum,& qui in hoc est spuitus 4;.b Tristitia Christi 1s. dTunicae pelliceae io . dTunica inconsutilis quid significet ibid. ΥAlentini impietas s. bV Vaticinia prophetarum soli Cliti.
no congruunt 3s. dVeneficium & incantatio an possint hol. minem occidere ρc. bverax solus Deus Ioo.c verba Christi spiritaliter intelligeda i .a verbo Dei omnia creata sunt M. bverbo Dei omnis ereatura consistit&obtemperat εις. dverbum Dei non inquinabatur in eo porre adsumpto,sed potius ipsiim sanctifi, rabat ueo. e Verbum vocale & transitori u quid sit 36.b Verbum Dei Deus,eius4 virtus Ε6.e Verbum Dei filius est 63.c Verbum Dei ut per corpus agnosceretur,& per ipsum pater, carne induit aq.d Verbum caro factum est,exponitur 33o.d Victus vestitus, qualis esse debeat ii .c Visio lamentabilis Antonio ostensa iri. dVica hic inhabitamus non ciuitate ii . a
Vnctio spiritus sancti quid sit ψi.a Vnigenitus est Christus secunda diuini,
Vniuersi conexio,ῖtegritas scostas, M.ti Unitas trinitatis non tantum est holunta iis sed 3c naturae Vnus Deus,omnium conditor, non duo principia τε.b Vnus Deus in trinitate a e Vnus spiritus in trinitate n5 plures MaVnus dominus in trinitate a.d Virgines ob consessione fidei ab Amanis nudatae N amicts 9 .a Virginitatis praeconia ras.d
Virginitas homini possibilia 1 .e Virginitas homini possibilis a Christo
edocta o. a Virginum,martyrum S monachorum cotta diabolum victorix O .a
virgines Deo dicatae debent este sub regia, .i- - ras. a Virgo cotinens, Deo adlisun unus cum eo spiritus efficitum ii a Virgo di vidua quomodo debeas essesamesae corpore & sphitu ibid. virgo Christi qualia esse debeat rina Vinum aquae miscere quid sit ist. dVita Christi exemplar est nostri si.d Vocabulorum immutandorsi ratio cx.dvocatio gentium 37a Voluntas accepta secundum id quod habet i al. a Votum virginitatis Deo exoluenda ioo.d Vrbici potentini haerefis Mevierus,ooili ac manus Des um
12쪽
viri sanctissimi vita per Ioannem Aretionum collecta: VM post persequutionem Diocletiani re
Maximiani imperatorum crudelissimorum
pax Christianista quies data suisset, & foecaditas Ecclesiae liueius exhiberet amplissimos, arcu confessorum inclitis meritis gauderet,conlusus daemon, altu callido noua cotra Ecclesiam hella,aim prioribus persequutionibus peiora excogitauit. Et cum creatoris dis uinis cultus quotidie per orbem terraru ex cresceret,nec aperto bello,ut exntus iuerat, comprimi potuisset,sed quanto maiores persequutiones inserebat, tanto maior Ecclesiae Rioria,& Christianorum victoria resulta hau noua machinatus,non iam aperte,sed ex his, qui nomine potius,quilm re Christiani dici poterant , aliquos occulte circumueniens ad dissidium fidei ec Ecel siae Uei ac veri cultus persequutionem adduxit, atque magnam gentem in pristinum redegit errorem, ut creaturam potius, quam creat rem adorari conte derent, Christum scilicet Iesum, quem creaturam omnino profiteri non verohantur. Sed Christus ipse, qui Petri nauiculam submergi non patitur, dedit sapientiam sanctis suis, qui quum in illius splendoris radios aciem omnino intendissent,vero lumine illustrati, pro Euangelica Praedicatione, ac veri cultus pietate ad mortem usq; decertarunt,atque diabolimachinas conterentes, serpentis antiqui caput sortiter contriuerunti inter quos praecipuus apostolicae gratiae parti ceps magnus Athanasius fuit Alexandrinae celeberrimae ciuitatis Antistes, qui veluti margarita praesulgida,seruens spiritu ec coelesti amore saucius,diutissime magistratibus plurimis,atque etiam regibus haereticorum ducibus, per totum orbem pro tuenda restie fidei puritate, ardentissime obstitit. Et diuina virtute Derus aduersus impiorum turbam maximis periculis undiq; agitatus, victorisam penitus reportauit. Cuius tanta octam praeclara contra hereticos in beata Eeclesia pro fidei integritate fuere certamina,vt etiam de ipso id dictum esse vid atur quod scriptum est: Ego enim ostendi illi quanta ea pro nomine meo opo repare Nam in eius periequutiones non quadragintaviri, sed uniuersus pendi spirauit orbis.Commoti sunt principes terrae digentes®na,atque exer
otus contra illum conuenerunt. Sed ipse diuinum eloquium opere implebat, quo dicitur icons stant aduersum me castra, non timebit cor meum. Si ex ingat aduersum me praelium, in hoc ego sperab Verum tanta illius ae talia ser surgesta,ut vel certamina exponere,ves variam in diuinis eloquiis differendis sapientiam, quae in libris ab eo relictis sole clarius eluceret, enarrare nemo qua
talibet facundia praeditus digne pro meritis posset. Nec nos idemcere pollic mur,sed pro virili nostra eiusquaedam gesta quae apud Graecos conscripta comperimus,in Latinum fidesissime nuertemus. Addemsisque alia quaedam quae apud Latinos ac probatissimos autor legendo didicimus,atque in primis quae
13쪽
nam suerit pueri indoles, ec vitae tam mirabilis indicium, paucis explicernua AQuum post felicem consummationem beatissimi martγris atque Alexandrinae Ecclesiae praesulis Petri, &post eum Achillas sancte memoriae Alexander ipsius
ciuitatis ordinatus esset Episcopus, apud Alexandriam Petri martyris soleris nem diem agebat. Et quum post expleta solennia conuenturos ad conuiuium suum clericos domi expectaret, in loco mari vicino cernit ex editiore parte domus pueros ludum ritu Ecclesiastico inire a mea quae in Ecclesia geri consuetum fuerat,peragere.Erat autem domus aspiciens mare in cuius littore ipsi ludebant pueri, inter quos puer Athanasius simulatus erat Episcopus, re at coaevi partim presbyteri, partim diaconi designati,offerebant ipsi Athanasio catechi menos pueros baptizandos.Quos ille omni Ecclesastico ritu seruato, baptizahat. Stupefactus autem in his quae fiebant Alexander Milico perturbatus,voc ri ad se clericos iubet,atque eis quod eminus ipse viderat stendebat.Tum a ire eos di comprehentis ad se perducere omnes pueros imperat. Cunque ades sent,qui eis ludus, ecquid egi uent,vel quomodo perscrutatur. illi ut talis habet
aeta pavide negare primum coeperunt.Sed ut cognitos se nouerunt, rem omnino gestam per ordinem pandunt.Quum Alexander diligenter inquirens ab his qui baptizati dicebantur, quid interrogati fuerunt, simul di ab Athanasio
quid interrogauerat, ubi videt secundum religionis nostrae ritum cuncta constare, allocutis clericis,cum consilio clericorum statuisse traditur, illis quibus intomis interrogationibus ocresponsionibus aqua suerat insus iterari baptismum non deberi,sed chrismate eos inungenssignaculo Christi confirmauit. Et con uocaus Athanasii parentibus,ac illorum quos vel presbyteros habererisus su
rit vel ministros,sub Dei obtestatione tradidit Ecclesiae nutriendos. Ato cum pauco pera sto tempore grammaticam sufficienter Athanas us at v integre per didicisset,lanquam fidele domini commendatum a parentibus Episcopo Alexa ndro restituitur. Qui ab eo velut alter Samuel in templo domini nutriendus accipitur, in si in senectute bona ad patres a domino vocari contingeret, ad portat dum post se sacerdotale Ephod eligatur. interim quum successu temporum mirabiliter diuinis literis eruditus euaderet,&acrimonia ingenii, atque integrita te vitae caeteris praestaret,instituente Alexandro archidiaconus Alexandriae ordinatur Ecclesiae. Cuius ingenium,fides,ac pietas in Ecclesiasticis negociis, quata fuerint apud Nicaenam in oecumenico seu uniuersali concilio ob fidei causam congregato,ad quod cum Episcopo suo couenerat,omnibus palam seri coepit. Ver um,quoniam omnes Athanasii persequutiones ec gesta, ob Arrii haeresim principaliter describuntur quae prae caeteris haeresibus ante illam excogitatis miserabilius oc crudelius in Christi cultores grassata fuit: visum est antequam ad
reliqua Athanasii gesta procedamus, huiuscemodi haereses usque ad synodum Nicaenam, ec progressum atque synodum ipsam praeclarissimam quam breuisume dabitur explicare. Igitur per id tempus apud Alexandriam presbyter quidam Arrius nomine erat,vir specie ec forma magis quam virtute resigosus. Ngloriae laudis nouitatis improbe cupidus. Qui ab Achilla praedecessore Roxandri diaconus ordinatus di ut Theodoricus autor est, nouitatibus captus, ab Ecclesia primum pulsus est:demum fidelium rogatu,denuo ad ministerium sos eptus fuerat. Is quum Alexandrum virum Harissimum pontificatus guberna cula suscepisse liuido oculo cerneret,nam eo tempore in ordine quidem presbyterorum Arrius erat,ae diuinarum scripturarum expositionem videbatur habere commissim,rem hanc serre non potuit,sed in rabiem quandam impatientis deiectus, liti quaerebat initium. Porro laudabilem videns Alexandri conuese sationem, nequaquam in eum calumnua conteaeere praeualebat. Nec tamen il-
14쪽
tum quiescere infelix permittebat inuidia. amobre diabolica suggestioedo uictus,pra quae deinde Christi fide proferre, atque in Ecclesia tempestatem' exagitare adortus est. Et aperte Alexandri doctrinae derogare atque resistere non formidavit. Et ob hoc ea proferre coepit, quae antea nunquam in quaestionem venerant. Nam quum Alexander ea quae indubitata videbantur populo exponeret, re filium scilicet cum Deo genitore aequi honoris atque eiusdem subflantiae esse doceret: Arrius contra, re veritati obsistens, creaturam filium faeturamque dicere audebat. Et ab illa aeterna ineffabilique substantia Dei patris vel natura, filium separare conabatur quae res plurimos in Ecclesia pertur-habat. Sed quum Alexander Episcopus natura lenis di quietus, assiduisadm nitionibus Arrium cuperet a prauo incoepto ec assertionibus impiis reuocare. nec tamen res ex sententia procederet, Splerosque iam malum pestiferae comtagionis inficeret,non solum apud Alexandriam, verum etiam per alias urbes, Prouinciasque dispersa, pernitiosum fore iam credidit amplius dissimularea talibus. Ob quod ut ex ipsius Alexandri Epistolis habetur centum serEEpse scopos ex Aegypti oc Libyae partibus congregari curauit, quibus causam Arrii
sigillatim exponens, maturoque super his consilio adhibito, Episcoporum mnium consensu illum secerdotali ordine priuauit. Quibus non assentiens Arrius , sed in peruersitate superbὸ perseverans, iubente Episcopo Alexandro Alexandria urbe depellitur. Qiod quidem impatientissime serens, excogit recoepit modum, quo Alexandrum a sede sua amoueret, ec se Episcopum eris geret. Ob quam rem persciendam, cum complicibus suis propria celebrabat concilia,&modum quo hae exequutioni demandare possci, conquirere non
celsabat. Quod praeuidens Alexander, ne ex sacerdotibus quisquam eiusdem fallaciis raperetur, omnibus catholicae Ecclesiae Episcopis, ipsius impietatemo enarrans, suis epistolis quae usque in haec tempora apud Graecos compertu tur indicauit. in quibus eos primum ad seruandum rectam Ecclesiae catholicae fidem, revinculum unionis&pacis hortatur. Deinde quemadmodum in dic ceu sua surrexerunt viri iniqui ec Antichristi praecursores, quibus etiam Euse hium Nicomediae Epistopum adliarer diaperte Patrocinari commemorat. amobrem ab eo cauendum admonet,& literas illiinqvibus Arrium dicomplices apud quoscunque laudare soleb t, minime suscipiendas esse, totis affoctibus hortatur. Post haec Episcoposaliquos a recta fide deuiantes,atque Aserio adhaerentes, nominatim connumerat, exponsique deinde eorum perfidisam in haec verba: Eavod quae profitentur huiuscemodi sunt: Non semper i quiunt Deus pater fuit, non semper fuit Dei ver hum:sed fuit quando Deus pater non fuit. Dei autem verbum ex non existentibus factum ivit. Existens eis nim Deus non existentem ex non existςnte fecit. rapropter aliquando fuit
quando non fuit. Creatura est enim ec sectura filius. Neque similiaest patri socundum substantiam, neque vera sapientia eius est,neque verum naturalitera
tris verbum est,sed verbum abusue ac sapientia dictum. Vnde re conuertibi lis est,ac per naturam ut rationalia quecue animalia mutabilis Ieregrinum urit extraneum .di remotum a paterna substantia est verbum,atque inuisibilis eli Glio pater. Neque patrem persectὰ filius nouit aut persectὸ videre potest, nec soam quidem substantiam nouit filius scuti est. inii propter nos sactus estet per eum veluti per instrumentum,nospses Deus formaret. Et haec sunt serὰ blasphemi Anii di sequacium, quae in ipsa eadem epistola pluribus autoritatibusta argumentis Alexander iple detestatur. Vbi etiam enarrat, illos se pluries con isse,ato rursus ut chamaeleontes in nouam speciemcommutari. Ultimo do precatu ne eos si sorte adiit aduentare Notauerim fuscipere nano velint, u. a. a ii sed
15쪽
sed ut Ipsi Christiani ,illos Christum saluatorem nostrum blasphemantes,omni Aindignatione detestentur penitus Nabhorreant. Per idem tepus alius Alexan der,vir multa sanctitate praeditus,apud Constantinopolim Episcopatum ger hac Cui Alexandrinus Alexander iunilem pene epistolam superiori direxit, in qua copiose oc subtiliter pluribus rationibus di inconuincibilibus diuinae LMpturae autoritatibus,omnem Arrii perfidiam destruxit,atque veram fidem manifestissime declarauit. Hortaturque cum ad concordiam oc defensionem verae fidei, di quod bellum α certamen pro Christi nominis defensione contra aduersarios ec blasphemos inire non formidet.Similiter ac aliam huic consonam direxit epistolam Philagonio Antiocheni sedis antistiti,&aliam Eustachio, qui apud largam Episcopalem cathedram gubernabat lijsque compluribus,quos integros Sapoitolicorum dogmatum defensores di nouerat. Verum, Aulus neque ipse quiescebat,nec minus studebat ad complices suos literas scribere, rei
ad Eusebium maxime,cuius fauore &autoritate se plurimum praeualere sperahat. Cuius nam fere totam describemus epistolam,quam 5c Graeci plures in s is commentariis descripserunt,ut ipsius mei verbis omnibus eius perfidia inn testati Domino desideratissimo viro Dei fidelique & orthodoxo Eusebio exius qui ob veritatem, quam tu quoque defendis, persequutionem a Papa Al xandro iniuste perfert alutem in domino.Quum pater meus Armonius Nicomediam aduentaret,dignum quoque putaui ad te literas in pignus nostriam ris dare,quam singulis diebus erga fratres intuitu Dei, di rebus ipsis te exhibere cognouimus. At nos Episcopus noster vehementer opprimit ec insequitur,ta veluti Deo rebelles ciuitate priuauit, di animum etiam cuiusque alias bensegnissimi contra nos quotidie excogitando literis suis exasperat, propterea quia ei consentire nolumus publicepraedicanti: Semper Deus pater,semper filius: SD in mul pater Amul θc filius ingenito Deo semper genitus filius cc existit, atque ab Vingenito genitus, di quod neque cogitatione, nem athomo Deus filius ex Deo procedati Etquoniam frater tuus Caesariensis Eusebius, atque Theodoricus Laodiceae,& Paulinus Tyri, egorius deriti, di Erius Lydiae Episcopi atque e Orientem alii sere omnes, sine principio Deum filio praeoisiere assiimant beoanathemati traditi sunt Solis Philogonio Antiochiae,&Helladio Tripoleos, atque Machario Hierosolymorum Episcopis eis consentientibus, hominibus ineruditis atq; haereticis. Quorum alii quidem filium eructationem asserunt, alij praepositionem alii congenitum. Quas sanὸ impietates & si imminere ab hae
reticis mortes comminentur audire non valem iniSed quoniam dicimus sapimus Sc docemus,filium n5 esse ingenitum nec ingeniti partem, aut ex subiecto aliquo, sed unigenitum conuertibiliter,ipsum antequam generaretur,aut cre aretur,aut praedestinaretur,aut fundaretur, non fuisse, persecutiones patimur.
Similiter autem, &cd in asseramus: Quoniam principium habet filius, Deus autem sine principio est,ato filius ex no extantibus est,quod intelligere volumus secundum qu3d Dei pars,&nop ex aliquo existit subiecto .persecutionibus quatimur. De cietero tu nosti,&te nostrarum tribulationum memorem in domino valere peropto. Quam epistolam quum Eusebius suscepisset, aliam ad Pa linum Episcopum Tyri ipse conscribens, suae impietatis venenum euomuit. Iracum Arrio asserens, lium factum quidem a patre,nee eiusdem substantiae esse posse. tque similia diuersis Episcopis Orientis scribens hortabanar,ne Alexan dis epistolis consentirent. Alexandro vero frequenter stribebat,in Arrium αcomplices suscipere vellet, quod ille abhorrens penitus detestabatur. Verdm, quum ob moram quam apud Nicomediam imperator ducere consueuerat Eusebius ei familiaris effectus,ta inter omnes sere Orientales Episcopos potentis
16쪽
C smus haberetur, a pluribus timebatur ac verebatur Episcopis,qussim quotidie scribens subscriptionem impietatis Ar in ab ipsis saciliter impetrabat. blaque sepsere eius complices Episcopi,duces ac praeceptores Arrianae impietatis esse eperunt,&eti aduerso reciae fidei,quam Alexander viriliter defensabat, qui consentientes erant se subscribere omnino curabant.Vnde Omnis iam pene Orientalis Ecclesia turbatur.Et non solii Ecclesiarii principes inuice concertabant, sed dira per incautum serpebant contagia vulgus, atque intantum haec subcreuerat contentio, ut in vicis ectheatris Christianitati, oc diuino nomini, publi ed rogaretur. Nec tamen desistebat Eusebius Alexandrum ipsum ad communionem Arrii exorare. Sed sentiens tandem Alexandrum inclinari non polle, ira atque indignatione percitus,in fauorem Arriani dogmatis palam di penitus se conuertit. Et concilium in Bithynia congregari procurans,scribit Episcopis iue Ss, utcomplicibus Arrii,tanquam orthodoxis communicare velint. Adique illos exhortatur, ut Alexandrum ad ipsam eandem Arrii communionem strietissime conuocetitio Quo quum frustrati fuissent, nequaquam Alexandro id co n l em ire υolente, a d alias machinationes sere complices contulerunt. Nam Eusebius ipse odio in Alexandrum vehementissimὸ serebatur, quod grauiter cum in epistola ad Episcopos nominauerat. Slaque crescente indies peste, latius crebrescebat dissentionis sermo,usquequo ad aures religiosi principis Constantini, plenissime innotesceret. Quo ille perculsus paritere afflictu vehemeriter indoluit. Quippe qui omni studio re diligentia instabat Christianam religionem excrescere,& illam dissensionibus longe minui praeuidebat.Ob quod culmns Arrium,pariter ec Alexandrum,communem ambobus scribit epistolam. Eis impingens, qu/d quaestionem quam abscondere debuerant,in populos pa iam protulerint. Quam nec quaerendam ab initio, nec excogitandam enare D rahoc excogitatam potius taciturnitate tegendam. Quae epistola in libris Eus hi j Pam illi,quos de vita Constantini scripsit, inseritur, cuius partem in Latiis nostylo Uertendo, ut tanti principis pietas cognoscatur, in hoc libro interser musiVictor Constantinus, Pius,Maximus,Alex adro &Arrio,& infra subdit. Didicimus prie sentis quaestionis initium tunc sumpsis e, quum tu a presbyteris Alexander vana magis quaestione quam necessitatecommotus inquirebas,quisnam intellectus esset loci cuiusdam in lege descripti. Ad quod tu Arri pertinacius magis quae nem excogitare,ne excogitata in medium proferre oporte rit,improvide obiecisti. Ob quod inter vos exorta discordia id effecit,ut diuina contemnantur mysteria ecpopuliis diuisus communis corporis congruentico munione separetur. Verbis igitur nostrisassensum pratbete, atque his obed sere,quae eon seruus vester iuste admonet. Has rogo deponite contentiones,& e rum scilicet rerum,quas nec requi rere,nec de his quaerentibus respon e con
dignum est. in inutiles illociquaestiones babentur, quae nulla legis necessitate, sed inani quadam contentione a sacerdotibus inducuntur. Qua 5c si causa ex ercitii cuiuspiam naturalis proueniant, intra sensus intimos illas cohibere, ocnon prompte in conuenticula deportare debemus. Nam quis huiuscemodi quaeso imperscrutabilia digne cognoscere poterit c Quod si fieri posses,quaenam esset illa populorum particula,cui id persuadere recte possetis, aut quis huiuscemodi subtilitatem absque lapsus sui periculo contrectabit Fugie
da ergo in talibus multiloquia, ut quod nostrae naturae infirmitas explicare n. quit, discentium mentes tardiore sorsitan intel Iecstu percipere non valentes, in blasphemias aut schismata prolabantur. Quamobrem& incautae interroga cones, ec responsiones improuidae, aequ*m alterutris veniam tribuant. Nec
Pro Prauia vanisque contentialibus dicatas, tantum Dei populum dissiderea a iij decet,
17쪽
decet, quem vestris orationibus & prudentia conuenit gubernui. Eivi paruo quodam exemplo vestram conueniam sapiendiam:Nouis philosophos,qui uni sese stae addixerunt, re in Unum dogma consentiunt, si in quadam sententiae partae discordent,licet in eo disciplinae ipsius virtute separentur,ad inuicem tamen dogmatis Oc seetae unitate conspirant. Quum haec ita sint, quanto iustius vos magm Dei ministros in. voluntate religionis decet esse concordes. Nee dignum est vanis sermonum certaminibus,fratres fratribus insultare. Et infra subditii euertimini ergo viri prudentii simi ad mutuam inter vos amicitiam ec amorem reddite Christiano populo vestros optatos amplexus, di vestras animas expiantes,inuice sipsos rursus agnoscite. Suaviores enim suntcrebra amicitiae post inimicitiarum causas deletas ad concordiam restitutae. Reddite ergo & mihi tranquillos dies & securas noetes. Iam enim tempus est o magni Dei sacerdotes, tantos populos conseruos meos vestris altercationibus, i iuste diuisos, ad Christi unitatem congregare. Nam ad Orientem ego prope rare festinans, quum Nicomediam aduentassem, sama tantae rei perterritus, penitus detentus sum. Nec patitur animus ad ea loca procedere, ubi illa videre compellerer, quae nec fore auditui possibilia iudicaueram. Quapropter vestra concordia mihi Orientis viam aperite, quam distordia re contentione claude re potuistis. Haec igitur Ac plura quae in eadem epistola continentur,Alexandro α. Arrio prissimus scripserat imperator:Nunc illos arguendo, nunc pro virili admonere procurans.Sed hanc pestem priusquam in alios diffunderetur,seposse Praeoccupare,pius princeps considerans virum quendam,quem iuxta se fide re charitate insignem habebat,ic prioribus temporibus pro Christiana religi ne consessionibus comprobatum,nomine Osium Cordubs ciuitatis Hispaniis Episcopum,ad Aegyptum direxit, qui sua autoritate ec sapientia, tumultuam tes populos conquiescere faceret. Verum, quum eius autoritas apud haereti
de periculum Cluistianae religioni a ,- -α
tis malis obsistere, consilio grauium virorum suscepto, concilium apud Nicaena urbem congregari iubet, ec ex omni pene orbe Episcopos conuocans magna diligentia, di resia largitate sumptus omnesopportunos,u magniscentismine exhiberi iubeint ut Eusebius Pamphilus libro tertio vitie Conflantini describit, vehicula publica per diuersa loca conduci statuit,muloss ec equos,camelos Sc asellos, prout loci opportunitas commodius exhibebat. Nauerit; in porti hus sparari mandat,cibaria pro eorum voluntate,non Episcopis solum,pres hyteris aut diaconi clericis ec eorum seruissed aliis etia quibusq; &cuiusm g neris hini inibus, ad huiusmodi congregationῆ voletibus aduetare, largissime praecepit exhiberi. Veniunt ergo ex omni pene Europa,Libya ec Asia acratin simi patres,qui veluti beatorum chorus, virtutibus miris in illis relucentibus videbantur. Sicet decimooctauo impe in Constantini anno pontificatus ver3 SH uestri decimoquarto, ut verissime computauit Eusebius,in Nicaena urbe cogrenati sunoetvt ipse Pamphilus eodem libro tertio de vita Costantini enarrat albebat lucaspicere Syros simul dis Sylicos sacrosantistites, Phoenices, ecAr besalo PMsstin Aegyptios etia ec Thebeos,ac Liti o simul&qui ex Mo potamia oriuntur,atet etiam ex Perside venit Episcopus Meca S thia desuerunt Pontus similiter re Asia,Phrygiaec Pamphylia, viros probatissimos me-buerui. Aderat oc Thraces Macedonem; ec Achivi, ec hi qui Epyra inhabitat. Humo illacopletus iam videretur,que in Actibus apostoloru Lucas enarrat.
18쪽
Quadcouenerant Hierosolymis ex omnibus gentihus quae sub clossint,virixeligiosi, inter quos erant Parthi Ec Medici Elamitae,&c. ecqui habitant Metapotamia,Iudaeam oc Cappadocia, Pontu oc Atiam, Phrygiam ec Pamphyliam, Aegyptum re partes Libyae circa Cyrenem dc aduenae Romani, Iudaei quom ockoselyti,Cretesta Arabes. Verumamen ut Eusebius subdit: Non magni Dei: erdotes diministri illi,ut nostri conuenerant,di sequitur i Erat si quidem in praesenti choro Episcoporum multitudo numerum trecentorum exuperans, quos ex presbyteris, diaconis 5 acolytis innumerabiles pene consecuti sue rant quibus omnibus Imperator singulis diebus cibaria largissime pro eorum voluntate exhiberi parauerat. Conuenerunt ergo ex parte byluestri Romani pontificis, ut in epistola ad Marcum papam Athanasius memorat, Victor ec Vincentius presbyteri, ipsius apostolics sedis legati. numerunt etiam ex principalibus aliis sedibus Epistopi, Alexander primum Alexandrinae Ecclesiae antistes,cus maxima pars synodalis curiae imminere videbatur, qui ec duxit seca Athanasium archidiaconum suum, cuius diligentia ec sapientia, plurimi ha reticorum doli at sallaciae detegebantur: adolescentem annis, sed scientia ecsapientia canum. Antiochia vero venit Eustachius, vir magnus ec admisse hiilis,qui post mortem Philogonti, de quo supra meminimus, ad eius Ecclesiae
regimen inuitus, ec renitens omnium prouincialium Epistoporum decreto. aditrictus fuerat.Ab Hierosolymis etiam adsuit Macharius eius cillitatis Epse scopus,multarum virtutum fama plurimum decoratur. At ex Constantinop litana urbe,qua Byzantium tunc dicebatur, Alexander vir sanctitate mirabselis senio grauatus,interesse non Potuit. Et praeter hos alij conuenerunt Episcopi, quorum qui lam diuinarum scripturarum scientia praesulgebant, quidam
sanctitate praestabant,quidam ver) in utrisq; his mirabiliter probabatur. Nam aderat ecosius Cordubensis, qui ocvna pluribus qui secum erant praesidebat Episcopis. Habebatur etiam inter eruditissimo*Eusebius Pamphili se sarie sis Epistopus, qui ecclesiasticam historiam usq; ad Constantini tempora mira varietate ec rerum peritia descripsit. Composuit etiam librum de temporibus, necessarium quidem,ec infinita pend cura digestum. Quorum illum quidem Rusnus,hunc vero Hieronymus in Latinum stylumtraduxit. Scripsit etiam lis Bros quatuor de vita Constantini, quorum tertium ex omni pene Graecia vix comperire valui. Insuper Ninnumera sene volumina de ncora resigione, ut idem attestatur Hieronymus, conseripsit. Aduenerat si militer ec Iacobus A tiochiae Mygdoniae Episcopus, qui mortuos homines sertur sustitasse, ec vivos diuersis curasse laguoribus,ati alia innumerabilia,ut refert Theodoricus Gret cus scriptor,per eu Deus operatus est mirabilia.Adfuit & Nicolaus Myrrheae vibisCiliciae Episcopus, vir admirabilis di omnibus virtutibus conspicuus, cuius vita inclyta apud Graecos o Latinos notissima est Similiter ec Paphnucius Aegyptius Episcopus,in superiori Thebaida adsuit consesso ex illis quos Maximianus dexteris oculis effossis, ec sinistro poplite succiso, ad metalla damna Merat. In quo tanta virtutum inerat gratia, in Rufinus in his libris quos ad Ei sebii historiam addidit, signa per eum non minus quam dudum per apostolos fuisse facta confirmet Nam ec daemones verbo tantum fugabat egros sola oz tione curabat,caecis visumdicitur reddidisse, ec paralyticos ad stabilitatem corporis reuocasse. Quem Constantinus in tanta veneratione ecassectu habuisse scribitur, ut saepius eum intra palatium euocatum complecteretur, ecillum oculum qui consessone fidei fuerat evulsus, auidioribus osculis demulceret. Aduenerat oc ex consessoribus alius Paulus Neotesariae, quae iuxta ripas Eus ratissio est, iscopus. Is ut Theodoricus refert lixarum rabie compressus,ignito ser
19쪽
inligatas manus comburi sibi ac desecari ob Christi religionem commissimo Aanimo missio est. Aderant re Episcopi quidam alii simplicitate quadam admi
rabili ac ranctissum decorati. Inter quos &Spiridor, Cyprius enarratur, qui ea pallor ovium fuisset,etiam in episcopatu positus permansit. Et tunc qua A n in cie cum ad caulas sures venissensis & improbas aditum educendis ovibushorent extendissent,inuisibilibus quibusda vinculis restricti, vis ad lucem velut
traditi tortoribus permanserunt.At senior cdm oues ducturus ad pasciis matutinus se ageret,videt iuuenes absq; humanis vinculis caulis pendere districtos, ec noxae caula comperta sermone absoluit,quos mente vinxeraLEt ne eis inanis nocturna cederet occupatio,tollite inquisio iuuenes unum vobis ariete, ne sine inula venisse videamini, quam melius preceu furto quaesisse conuenerat. Aliud
'e festur mirabile: Nam hic filiam habebat Hyrenen, quae cum eis bene
miniit restet,defuncta est. Post cuius obitum quidam aduenit, dicens ei se disdam depolitum comenda me. Rem gestam ignorauerat pater,perquisitu in tota uomo nusu quod postebatur inuentu est. Perlistebat ille qui comodauerat flotu elachrymis sperurgebat,scvitae suae se illaturum exitium, nisi comodam reciperet,iestabatur. Permotus lachrymis senex, ad sepulchrum filiae cum illo properat atq; eam nomine clamitat. Quae de sepulchro respondens in ubi depositum folium fuerat, illo petente edocuit. Et ut dixit,compertu fuit. Alia eius gesta re mirabilia seruntur, sed haec enarrasse sufficiat. Verum fama tantae congregationis et opinioe commoti, plurimi philosophi 3pinatissimi ec no-hites dialectici, eX diuersis urbibus conssuxerunt,optates in his sacratissimis viscis disputationes de religione ec diuino cultu inire. Inter quos ut etia Rufinus' in dictis libris comemorai insignis quidam philosephus,persinsulos dies comninum summi certaminis cunostris agebat Episeopis, virisq; ad ea Quae moueret,non mediocriter eruditis.Et conuenientibus ad audiendum docti, rentiteratis viris,it gens fiebat spectacui nec ullo disputandi genere philosophus a quoci cocludi poterat,aut coaringi: Sed ubi maxime putabatur adstrictus ea b Obiectis quaest Onibus curres, velut anguis lubricus labebatur.
adstitit ex consessoribur quid1 simplicii simae naturae vir, nihil aliud sciens. nisi Christum re hunc crucifixum. Q Ii cu uiter caeter auditores Episcopos adeo
1a dc vidisset phvsophum insultantem nostris G tallida se disputationis arte
iactante, scit ab Oinibus locum elle se paucis cu philosopho sermocinari. Tamuri qui simplicitatem viri di imperitiam in sermone duntaxatnouerant m uere ec velut pudore quenda pati coeperiit, ne sorte apud callidos homines risu fieret,neue sancta smplicitas sisteret. Tamen senior Ac huic mouit sermonis exordium: In nomine inquit,sesu Christi, philosophe audi quae vera sunti Deus mus est qui coetu fecit retor qui j homini,que de terrae limo formauerat se ritum dedit, uersa quae videntur oc quae non videntur,virtute verbisulcrea spiritus siti sinctificatione firmauit.Hoc illud verbum ec sapientia est dilanos filium dicimus,qui humanos miseratus errores,ci per passionem momxx perpetua nos morte liberat, ac resurrectione sua aeternam nobis contulit intam tum N expectamus udicem omnium quae gerimus. esse venturv.Credishaeeeta philosophe At ille velut si nil vllum contradicendi sermonem did eiu et ita itupefactus,virtute dictorum mutus ad omnia hoc selum motuit restindomita sibi videri, nec aliud verum esse,quam dixerat. Tum senio si haec in quio ita esse credidisti surge ec sequere me, ac dominicum di huius fidei culum suscipe. Et philosophus ad discipulos suos, vel ad eos qui audiendi m in conueneranti Audite inquito cruditi virivio nec verbis mecum res gesta - est,
20쪽
ς est verba verbis opposui, di quae dicebantur, dicendi arte subueris i WIMMpro verbis, virtus processit ex ore dicentis, non potuerunt verba resistere viseriiti, nee homo aduersari potuit Deo. Et ideo si quis vestrum potuit in his, quae dum sunt sentire quae senti, credat Christum, oc sequatur hunc senem, in quo locutus est Deus. ber hunc modum philosophus Christianus effectus, congratulatus est se siti conuic tu Interea iam Episcoporum conuentus per dis singulos agitari deberet,admirabile ciuoddam piissimi principis factum adseuerss scriptoribus enarratur.Etenim cum Episcopi conuenissentiatis diuersis ex causis t fieri solet) inter se iurgia quaedam detulissent, interpellebatur se quenter Imperator,at s magis proterebantur culpae di offerebantur libelli,qua ad id pro quo ventum fuerat,animns daren At ille perpendens, quod per huiusmodi iurgia summi negocii causas uitiaretur,diem certa statuit,qua unuseseque Episcoporum,siquid querimoniae habere videretur, deferret. Et c d mr sedisset suscipita singulis libellos,quos simul omnes in sinu suo continens, nee in eis quid contineretur aspiciens,lic ad Episcopos locutus est: Cam vos Deus sacerdotes constituerit, potestatem tradidit iudicandi de nobis, ec ideo nos a vobis recte iudicamur. Vos autem cam nobis a Deo dii dati sitis,ab li ominibus iudicari non potestis. Ob quod solius magni Dei inter vos spectate iudici-cium, re iurgia vestra quaec Q sint, ad illud diuinum reseruentur examen. Nam conueniens non eit, ut homo dijudicet deo ed ille solus de quo dictumesti Deus stetit in synagoga deorum, in medio autem deos dijudicat. Et ideo his omissis illa quae ad fidem Deipertinent, absque ulla animorum contenti ne distinguite.Et tam haec dixisset, ne ulli hominum sacerdotum simulatio ii notescctet,omnes simul libellos querimoniarum iussit exuri. Quae omnia cam sacerdotes intellexissent,ad seipsos conuersi, abi jcientes reliqua, rem fidei tractare coeperunt. Veram intrans aliquando synodum imperator, tantae pietatisinat in refert Eusebius Pamphith qudd sacerdotibus Dei non posse sufficere credebat, si se aequiem praeberet, nisi eos re longe praesciret, & ad imaginem
qua dam venenaretur diuinae praesentiae. Quamobrem sibi in concilio sedem collocari iussit,in scribit Theodoricus edibus omnium aliorum Episcoporum depressiorem,nec sine eorum iussa conuenire,aut sedere audebat. Et interim tam iam per singulos dies agitaretur conuentus, nec aliquid sacile aut temeredere tanta statuere auderent Episcopi .Euocabatur frequenter Arrius in concilium, &assiduo trae tu assertiones eius discutiebantur,oc quid aduersum haee teneri di statui debere summa cum deliberatioe quirebatur. Eicdm per dies multos quaestio verteretur,nonulli quanquam pauci diviri questioibus calliduec ob id simplicitati fidei aduersi, diuersa ab aliis sentire,& magna calliditatecceptis Arrii fauere videbantur, ipsiusq; blasphemiam non aperte defendere, sed
verbis pugnantibus coni gere conabantur.Quorum astutias & peruersitates, Athanastus archidiaconus,pcipuus inter caeteros, detegebat. Disputabatq; acris ter contra eos, nec in aliquo eorum calliditatem praeualere sinebat: intantum ,
quod eius Natiorum,uerbo Dei potentium, dispurationes praeualebant, quoasortis limis stripturis veritas ipsa palam omnibus, nedum pontificibus Nati s Christianis,sed etiam gentilibus ut a quibusdam resertur certa appareret. Na Maliqui serunt di nosipsi eam disputationem legimus, iubente imperatore, Probus Romanus Patritius ec vir illustris ac philosophus,iudex a Constantino inter Athanasium Sc Arrium constitutus, Minitando fuit. Qui ambobus longa
disputatione concertantibus intellectis,ueritatem in Athanasio,& illam consormem consequentemiscripturis,quas ambo inducebant, esse definiuit. Et ob id
de in inholica fide Christianus euasit. Post diuturnum igitur multum re