M. Tullii Ciceronis Opera ex recensione Christ. Godofr. Schutzii additis commentariis. Tomus primus decimussextus Orationes tom. 5

발행: 1827년

분량: 688페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

442쪽

ORATIO

ARGvMENTUM ASCONII PEDIANIIIane Moque orationem eisdem Consulibus dixit, quibus pro Vatinio ci , L. Domitio Ahenobarbo et Appio Claudio Pulchro

C s. Summus iudicii dies fuit ad tu nonas se embris. M. enim Maurus , M. Scauri filius , qui princeps Senatus fuit, vitricum habuit Sullam quo victore, et muniseo in foetos victoriae, ita abstinens fuit, ut nihil neque donari sibi voluerit, neque ab hasta emeriti Aedilitatem summa magnificentia gessit sa , adeo ut in eius impensas opes suas absumpserit, magnumque aes ali num contraxeriti Ex praetura provinciam Sardiniam obtinuit ita qua neque satis abstinenter se gessisse existimatus est, et valdo arroganter. Quod genus morum in eo paternum videbatur, quum cetera industria nequaquam esset par. Oraverat tamen aliquando inter patronos causarum. Sed postquam ex provincia Miserat, dixerat pro C. Catone M, isque erat absolutus ad III noianas quintil. Ipsa, quum ad Consulatus petitionem ad iii GL quinti Romam redisset, querentibus de eo Sardis, a P. Valerio

i P. vatinio, illo, in quem ex stat Cicerotiis interrogatio vehemens, auius lue hoe anno Musam dixit. quum esset aecusatus de ambitu.

Vide Episti ad samil. I. s, ad Q.

D. II, 36. et utrobique summum interpretem P. Maautium; item sevi tiliauum XI. x, 3. et ad elasdem VI, 1 . 13. Ge. L. Rislditigium. Consulum istorum et harum mus rum .--, magnis contensionibus tractisque vi tribunicia in septimum mensem consularibus comitiis tuse hulentus. v. C. 7-, a. Chr. b. ConsPigbii Annal. Rom. ad ann. 699εLIII, p. 393. HEINRMR.

V. C. 6ss. et nune reus agebatur lege Litavia Iunia. Eius res apud Ciceronem et Dionem, Livium Epitixos, at Nonium in v. Rumor, ex Annal. Fenestellae. Cf. Manutiam in

443쪽

Triario adolescente parato ad dicendum et notae industriae. filio eius . qui in Sardinia contra M. Lepidum arma tulerat, et post in Asia Pontoque legatus L. Luculli fuerat, quum is hellum contra Mithridatem gereret, postulatus apud M. Catonem

praetorem repetundarum , ut in actis scriptum est , postridie nonas quintil. post diem tertium, quam C. Cato Erat absolutus. Subseripserunt Triario in Scaurum LP Marius L. F., M. et Q Pacuvii fratres, cognomine Claudi: qui inquisitionem in Sardiniam itemque in Corsicam insulas dies tricenos acceperunt, neque profecti sunt ad inquirendum. Cuius rei hanc causam reddebant , quod interea comitia consularia sutura erant; timere Ergo se , ne Scaurus ea pecunia , quam ab sociis abstulisset emeret consulatum , et, si ut pater eius fecisset, antequam de eo iudicari posset, magistratum iniret, ac rursus aute alias Provincias spoliaret, quam rationem prioris administrationis re deret. Scaurus summam fiduciam in paterni nominis dignitate ,

magnam in Cn. Pompeii Magni reponebat ci . II bebat enim

ci) α M. Aemilius Scaurus repe

undarum reus, adeo perditam et comploratam defensionem in iudicium attulit, ut. quum aecusat ediceret, lege sibi centum at ue in ginti hominibus denuntiare testimonium Leere , seque non recusare, quominus absolMeretur, si totidem n

mina sel, quibus in re ineia nihil abstulisset , tam hona conditione uti

non potuerit. Tamen propter ae vetustissiluam uobilitatem et recentem nte noriam patris absolutus est. πΗaee Valerius Max. VIII, 1, Ο.Paria Cicero ad Attie. Iv, Is: a Fortassa etiam Meedent consules designati, in quibus si Scaurus non sire. xit, in boe indieio valde laborabit . signifieans causae ipsi haud multum fidisse. Duplex porro erimen fuit Mauro obiectum ab aeeusatore. interemptio Bostaris Saeui hominis, et depraedatio Sardiniae. De nece Bostaris a Scauro illata testimonium dieehat Aris, Sardus, hospes Triar in Coutendens Bostarem quemdam Norensem fugisntem e Sardinia Mauri adoentum Severianus Mutom. rhet. cap. de dispon. eri min. Scauri iussu

fuisse interfectum. Cicero vero Prod'eatim circa mortem Bostaris in matrem aDemens erimen Quintil.

contendens matrem novas nuptias eum Arive assectantem curasse interimendum silium Bostarem, qui . uti probabile fit, matrimouio reluctabatur; quod scelus novo scelere confirmat, narrans, Arinem , ut va euam domum amasiae faceret, Per Iibertum occidissa uxorem suam auum descirinem. Alterum vero crimen

dissoluturus Tullius demonstrat

dolosum esse accusatiouis genus, aceomitiorum consularium causa Comparatum; elevare satagit gentis Sardae testimonium, testium enim numero et gravitate premebatur Cicero; 3.' de S uro pauca dieit; 4. ad frumentarii, crimen apposite respondet. Peroratio ducta est a laudibus maiorum, inprimisque Metellorum, et patris Aemilii Seoori principis Senatus. Hane suisse Ora-

444쪽

filium, libererum cn. Pompeii fratrem: nam tertiam Scaevolae

filiam, dimissam a Pompeio, in matrimonium duxerat. M. Catonem autem, qui id iudicium, ut diximus, exercebat, metue bat admodum propter amicitiam, quae erat illi eum Triarior nam Flaminia Triarii mater, et ipse Triarius sororem Catonis Serviliam, quae mater M. IBruti fuit, D miliariter diligebat; ea Porro apud Catociem maternam obtinebat auctoritatem. Sed iueo iudicio neque Pompe us propensum adiutorium praebuit ci videbatur enim apud animum eius non minus offensionis con traxisse, quod iudicium eius in Muciam, crimine impudicitiae ab eo dimissam, levius fecisse existimaretur; quum eam ipse probasset, quam gratiae acquisisse necessitudinis iure, quod ex ea uterque liberos haheret neque Cato ab aequitate ea , quae et vitam eius et magistratum illum decebat, quoquam deflexit. Post diem autem quartum , quam postulatus erat Scaurus, Fau stus Sulla, tum quaestor, filius Sullae Felicis, Dater ex eadem matre Scauri, servis eius vulcieratis prosiluit ex lectica , et

questus est, prope interemptum esse se a competitoribus Mauri a , et ambulare eum trecentis armatis, seque, si necesse esset, vim vi repulsurum. Defenderunt Scaurum sex patroni, quum ad

id tempus raro quisquam pluribus quam quatuor uteretur: ac 3 post bella eivilia anto legem Iuliam ad duodenos patronos est perventum. Fuerunt autem hi P. Clodius Pulcher, M. Marcellus, M. Calidius, M. Cicero, M. Messala Niger, Q. Horten sius. Ipse quoque Scaurus dixit pro se , ac magnopere iudices movit et squalore et laerimis et aedilitatis effusae Q memoria ,

tionis Oeeonomiam atque ordinem videor recte augurari ex fragmentis, quae supersunt. PEo.

iὶ In Pompeii patrocinio multum

etiam momenti ponebat Scaurus eou sulatum petetis. sed quantum hae spe frustratus suetit vide nos in uota

ad S. 32. ID. αὶ Legebant editiones e seretis

eius υianercutis VPositati ea laeticis, et quesitis est Pro interemριο esse eo eluoribus Scauri. Cl. 1s Mai ex

fide eodicis Ambrosiani legit quod

aemus eius, at haec partieula coris ruptelam non ganat. Εquidem emen dationem admisi, quam ex conie

ctura Heinrichius proposuit. ID. 3 Simoii est: ae uotomau et Graevii. Neutrum puto scripsisse auctorem , sed potius atque i. e. et adeo. Legem Iolium dieit illam nobilissimam de repet nudis, latam a Caesare in primo consulatu a. V. 695. Et constat. uno Asecuto teste . etiam ad patronos pertinuisse hanc legem. ΗΕΙΝ . Erat apud omnes effusa iun

etum cum memoria. Correxi. ID.

445쪽

44O ORAT. PRO M. SCAVRO ARGUMENT.ae favore populari, ac praecipue paternae auctoritatis recorda

t Vix erat Maurus repetundarum crimine liberatus, quum reus am-hitus postulatus est ab eodem Triario, aut a L. Caesare. Ita enim Cicem. Tres randidati fore rei putabantur, Domitius a Memmio. Me nata a Q. Pompeio Ruso. Maurus nTeiario aut a L. Caesare. Quid poteris, inquies, pro iis dicerer Nevisam, si scio . ad Attic. 1 v. ιε. α Caudi dati consulares omnes reiam hi tus .... sed omnes abso --tur; nee posthae quisquam damna. hitur . nisi qui hominem oeciderit .ihi I. a Seaurum Triarius reum se cit . ud Attie. IV, t . . Candidati

consularea quatuor, omnes rei. Causae sunt disMiles, sed eunemur ut Me fiala noster salvus sit, quod est etiam cum reliquorum salute coniunctum .

ad Q. se. III, 3. Iam vero hae accusationes in Maurum mihi etiam consilio iustitutae videntur competitotum, qui invidiam illi creaudam eurahant comitiorem tempora; neque

spes illos sesellit; lieet enim ex

utroque iudicio absolutus abisset, haud tamen fascea consulares Consequi lintuit. Tullianae orationis pro Scauro ambitus reo nulla seugmenta Rupersunt. neque magnifieas Iaudeo dixit erudita antiquitas; neque enim. ut mea seit sententia, fuit illa iusta atque elaborata oratio, seu quia Tullius patrocinium susceperat clieulis, quem revera reum existimabat, seu quia in Messala defendendo po- ius enitebatur. Contra, alteram pro

eodem Scauro repet in damna reo absolutam suisse atque ornatissimam orationem. evincunt hare Ciceronis Io ' Orationes surgitatas pro Sciatim

et pro Planeis absoloi ad Q. D. Ill. . Maurus qui erat mutas diebus illis

absolutus, quum ego Partem eius Urnatissime defendissem e c.; evincunt etiam se agmen in ipsa, quae ' quuntur. PETR.

446쪽

FRAGMENTA

ΛD FIDEM RECENSIONIS CL. PROF. PETRONI

Maxime fuit optandum M. Scauro, iudices, ut, nullo

suscepto cuiusquam odio, sine os sensione ac molestia Sic, inquam, se, iudices, res habet, neque hoc a me

i. Maxima fuit Hoc fragmentum

lautiarunt Augustinus et Fortuuatia rius in sua uterque Rhetorica, atque

ille quidem hia verbis Augustinus Principia Rhetor. sub suem 7: α Sed ut limpidius hoe genua principiandi deprehendatur. dabo exemplum , quod habuit M. Tullius, quum Pro

M. Mauro loqueretur. Erat e9im cou-troversia quippe quae ni teretur dignitate personae M. Mauri, Premeretur turpitudine eriminia de muniis repetundis. Vtrumque in principiis statim ita eonfudit orator, ut et turpitudinem eriminis dignitate personae eo tegeret, neque tamen largiter nimium, neque exsultanter, sed ita ut exprimat nonnullam etiam metus suspicionem. Maxima fuit o-ytandum etc.. Porro haee esse Prima

exordii verba eum Sigonio sensit Cl. Mai. rixa. quod Viri Cl. nomen in sequentibus omittam, quum Per-Paucas aliorum virorum notas in hae et in sequenti pro Tullio adiecerim.

Sie im7υ--mluit imitari Ilaee ex Aseonii fragmentis exseripsi, si inuique praemittenda duxi. Nam, ut viderat Sigonius siti uotis ad Asconium ad h. l. . Hare exempla sunt eorum, qui sibi tu bello mauus attulerunt, ut P. Crassi, qui in bello Ari stonici in Mia raptus, barbarum, stquo captus erat, ut se interficeret, provocavit; aut alterius P. Crassi, qui in dominatione L. Clunae, ne in mativa inimicorum incideret, sibi mo tem conscivit. Quos tamen neque M' uillius. neque Iulii duo, neque κΛutonius potuerant imitari. me est

autem quod scribit Quintilianus lib.

Iv, cap. 1. Ciceronem pro Scauro petundarum reo ullum esse exemplis.m

Λtqui Tullius in primo Taurinensis dieis fri mento de voluntaria momis disserit; paria ergo Parthus cou- iungenda duxi. Hane vero erediderim

447쪽

ORATIO

novum disputatur, sed quaesitum ab aliis est. Illa

audivimus; hoc vero meminimus ac Paene vidimus, eiusdem stirpia et nominis P. Crassum, ne in manus 2 incideret inimicorum, se ipsum interim isse Ac ne

quo illius Crassi factum superioris, iisdem honoribus usus, qui sortissimus in bellis suisset, M' Aquilius

potuit imitari *; tis suae reruntque

i Hie Crassus suit pater Crassi eius, qui aemulus polentiae Cn. Mimis peii suiu Periit autem in dominatione L. Cinitiae, quum ille et alios principes optimatum. et collegam suum Cn. Octavium occiditi Asc. x Hare verba. quibus Cicero nunc utitur AC NEQUE, eam videntur habere naturam, ut semel poni non soleauit quia 2 EQVE est coniunctio postremam suisse partem disputationis. iii qua Tullius quaerebat ex quibus

vero liaiae si hi proposuisse quaestiouem quum praesen um est ex indole caiisae, in qua de repentina morte Bostaris, et uxori Arinis cognoscendum erat, tram eonceptis vrebis tradit

Marci auus Capella inquiens cith. V.

c. quaestis rhetoricae aut fritia ete. :. Λn aliud in Scaurina succurrit, quum, tuterposita dissertatione, iractatur ex quibun causis mors eveniat repentina 'm Quae quum ita sint. atque Aseouius tradat cima tertiam martem a primo versu haec locum habuisse. iam quisque videt tertiam Orationis partem a nobi desiderari. Dixerat panto supra Sigonius effempla a Qii intilianis eoititne morata esse

itiitellis enda de line iti orpo ita dissertatione: mihi vero Quintili nunc

innuisse videtur or ilionis exordium.

De exordiis enim loto illo eapite disputans. Post lami ala prima verba Ddelamationis Sallustii in Ciceronem, et Cicerouia in Catilinam, subdit:. Ae, ne quis amastroPhen miretur, idem Cieero pro Maum ambitu reo, quae causa est in commentariis numbis eumdem ει seudit Prosopopoeia loquentis pro reo utitue ; pro Rabirio

vero Postumo , eodemque Scauro reo repetundarum. etiam exemplis; pro Cluentio. ut modo ostendi, partitio De. . Sune exordium orationis pro

Rabirio Po,tumo l, ahet exempla, quae Tvllius eoaeludit inquiens.Sint similia . ωι era. parea magnis; npartitione exorditur oratio pro Cluentio. Itidem ergo exordium Mauriciae

a Quintiliatio iudieatum fuisse credo. P. Crassum Huue in seditio Marii sciame interseelum manu dixi Tulli .s de Orator. 1 II, 3. Meminerat autem, ae Paene viderat easum, qui anno v. C. 667 contigeratia. Illius Gaasi UeHioris Hune

ergo superius commeat oraverat. P.

Crassum Mucianum divit eis, captum in bello Aristoniel, operam dedisse, ut a barbaro interseeretur . enm A- eonio narrat Valerius Maximus il l .a, la; mitto enim aliorum scriνω-rum sententias, quas legeris in Ad nolat. in Velleium Pati II, 4. Porto haec audiverat Cicero, quippe quae

ante se natum eueueraui.

Manius Aquinus Hie consul anno V. C. 6Sa. tum legatus in bello Mithridatim Epitome Liviana LXXVIII .

atque adeo iisdem honoribus usus,

448쪽

PRO M. SCAVRo 443

gestarum senectutis dedecore foedavit. Quid vero

disiunctiva. et semper postulat ut rursus inseratur, ut quum dicimus neque Me, neque tu . Quo autem casu aeciderit. quave ratione, ut hoe loeo Cieero hoe verbo ita usus sit, praesertim quum adiecerit illam appositi Nem, et nomen intulerit postea alterum , neque perspicere potui, et alis tendendum esse valde puto. Moveor enim merila viri auctoritate; neque ignoro aliquando hoe verbum NEQUE vel semel poni, ut in eadem liae oratione ante ipse Cicero posuit. Ste, inquam, εe, iud/ces, rex habet. neque hoc a me nosmin ἀν citiatur, aed quaesitum ab aliis est. Sed hoe loeo et sine praepositione illius verbi videmus esse positum, et lamen post secundum aliquid inferri. Nam quum dixerit neque hoc a me no-m dis tatur inserti sed quaesuum ab aliis est. Asc. Clae. Mui monet ab altero eoae Crassus M lanna, fuit in bellis fortissimus, ut illum muItis a ritiae criminibtis festiimoniisque eon ι-

etiam . quia eum Iugaruis siortiter bellum gesseruit, iudieis liberaverint itidiees Cicero pro Flaeco 3s . Varia de Aquilii morte memoriae sunt

prodita. Diodotus Sieulus Fragm. Ith. XXXVII perhibet violentas in

se manus intulisse , ut propositos crueiatus fugeret; quam sententiam resistant quum Diodori adnotatores, tum maxime hic Cieeronis loens. Vaua etiam narrat Velleius Patem

a Mytilenaeis M' Aquilium vinelum Mithridati fuisse traditum, cui tibertas

in tinius Theo hanis gratiam postea a Pommio restitiata est. At Appianus

datem, a quo Aquilius viviis fuerat captus, iussisse vinctum hune astu que impositum ei imvehi , tvm Pergami nitrum liquefactum in os eius tutandi; nee a Valerio longe tibit Posidonius sapud Atheuaeum , So. ed. Scit et xli. . Quam probrosissimam Aquilii mortem ivnuisse mihi Tullius videtur bis verbis pro Lege Mati. 5): α vos cum regem . Iithridat. inultum esse patiemini, qui legatum populi romani, confiu Iarem , vinculis ac verberibus, alque omni supplicio excruciatum necavit'. Aqnilium ergo vivnm a Mithridate captum, atque post exquisita supplicia necatum, eum potioribus auctoribus eredebat Tulliu . recteque adeo urget, exemplo Crassi. Paria enim erant omnia. pares honores, Pae rasus, uterque in hostis manus venerat vivus; at illud ruit dissimile, quod

medium turpissimae captivitatis quaesivit. contra Aquilius vir celera sorti simus in beIlis, per summam animi imbecillitatem . quum sibi gloriose extingui posset. I Iithridati multiit lumiter se ire. Quem ne aliquis meis rito dixerit Pontico sti Plicio, quam Romano im eris digniorem ' uti ni)posite de Aquilio selinit Valerius Maximus lib. IX, i 3. i . Qui miisque de Aquilio merito pronuntiari

possit memoriam virtutis suae, reorumque gestarum, Leneetulis dedecore foedasse, atque Asconiux tradat paulo post illa verba miti it ιυγιιωνι haec sem tui : Pia id stem p ialtem' Crassum. tum persuasum habeo prima 'latiri-

neu is fragiite uti verba lis suae re rumque gestiarum seu μιιs dedecore

fedauit de Aquilio esse intellige uda. Quid Mero'ὶ Ilaee servaverat etiam

449쪽

ORATIO Alterum Crassum temporibus isdem, num autelarissimi viri Iulii, aut summo imperio praeditus

a M. Antonius potuit imitari 2 Quid 2 In omnibus

monumentis Graeciae, quae sunt Verbis ornati Ora , quam rebus , quis invenitur , quum ab Aiace

dice Ambrosiano totam ahesse hane particulam orationis sed Me Ioeo et e. alterum vero codicem legere sed hoc Deo υι sine maepositione sititia verbitariam ira esse positum, et tamen quo sit sectindor ete.

i Hie altest Crassus idem est de quo supra diximus. Alterum autem eum appellat, quia ante mentionem secit P. Crassi, qui fuit ponti sex maximus, et bello Λristonici in Asia dedit operam ut oeeideretur. Iulios autem quum dieit. duos Caesarea fratres Caium et Lucium sIgnifieat , ex quibus Lucius et praetoe et consul suit; Caius aedilitius quidem Melsus est, sed tantum in civitate potuit . ut eausa belli ei vilis contentio eius eum Sulpitio tribuno fuerit. Nam et sperabat et id agebat Caesar, ut, omissa praetura, eonsul fieret ; cui quum primis temporibus iure Sulpitius resisteret. postea nimia contentione ad serrum et ad arma pro Mit. Idem inter primos temporis sui oratores . et tragicus poeta bonus admodum ha-hitus est; huius sunt enim tragoediae. quae inscribuntur Et hi autem Iulii, et Antonius ab satellitibus Marii sunt oecisi, quum Crassus, ut supra diximus, eundem casum sua manu Praevenisset. Ascri oribus iisdem Mortes M. Antonii, germanorum fratrum C. et L. Iulii, atque P. Crassi ita narrat Appianvs de Bellis Cis. I, et . ac si eodem anno V. C. 66 eontigissent. Horum etiam virorum sata coniunxerat Cicero de oratore III, 3 , ut heatam fuisse mortem L. Crassi evinceret, qui hosce horribiles miserosque easus haud viderat. Summo imperio Meonius legit

summo ingem , quo M. Antonium fuisse praeditum saepe testatus est Cicero, in primis vero de Oratore III. έ. Sed, hae admissa lectione, sequeretur xoluuiariam mortem ex ingenii vi ita esse repetendam, ut quo maiore quis polleat ingenii acie, eo aptior sit ad animam ultro proii ci eiulam; quod vereor. ne probent oviues. Illa enim melius est arce senda' ex animi, ut dicere amant, in νgnitudiue servitutis ae dedecoris impatiente, quae ex educatione, patriae institutis, religiove fingitur, atque laudibus exemplisque confirmatur, minimum vero ex iugenio meditatiouibus subacto, euiusmodi illud erat

M. Antonii. Sane Tullius in Iuliorum attum ignobili dedecore ponit mortem exspectasse, quum essent genere

atque rebus gestia clarissimi; paeergo Probrum Antonio obieetat, quod vir summo i eris praeditus si eariis Marii servilem poenam dederit. Sum mum autem imperium quum Tullius plus semel tribuat Quinto statui Asiae Praetori. adeoque nulla militari potestate insignito, tum potiori iure dicendus erit tribuisse Antonio viro eo utari, qui Cille iam Proco ut re

xerat , atque censuram Romae exercuerat.

450쪽

PRO M. SCAVRO

sabulisque discesseris, qui tamen ipse ignominiae do-Iore, ut ait poeta, victor insolens Se victum non potuit pati, praeter Atheniensem Themistoclem, qui se ipse morte multavit 7 At Graeculi quidem multa singunt; apud quos etiam Cleombrotum Ambraciotam serunt se ex altissimo praecipitasse muro, non quod acerbitatis accepisset aliquid, sed ut video scriptum apud Graecos, quum summi philosophi Platonis graviter et ornate scriptum librum de morte legisset, in quo, ut opinor, Socrates illo ipso die , quo erat ei

moriundum, per multa disputat, hanc eSSe mortem, quam nos vitam putaremus, quum corpori animus tanquam carcere saeptus teneretur, vitam autem esse eam, quum idem animus vinclis corporis liberatus in eum se locum, unde esset ortus, retulisset. Num s

igitur ista tua Sarda Pythagoram aut Platonem norat,

3. Vt aia pia tri Quis iste sit poeta mihi non liquet. Frustra inter Ennii

fragmenta locum quaesivi. Themistoelem Codex M. Memi- ιι-- ι amanuen is pro moro gentis auae Perperam praenomen induxit. Legeuti locum de Ct. Ora m s Io,it. patebit Tullioni de morte Themistoclis dubitasse, utrum iste cona, tum iracundiae spontanea morte sevdaverit; an, quum in Attica clam sui et humatua, rhetores, ut aliquid dicere possent argutius . ementitisuerint mortem genero in. Neganti enim Allieo Tullius respondeι Sumna. Me lubet, do isto. 4. Cleombrmum Erat in eodi Theombrorum Ambroetoeam. De eo ita Cicero TuscuL I. 35; 4 Callima-ebi quidam epigramma in Ambracio in tam Cleombrotum esti quem ait, quum ei vibilaecidisset adversi. e muro fieri mare abieeisse, Iecto Platonis li-hro. . vide Callimacti Migr. XXIV,

Ovidium in Ibin vs. 493, Laetant itim Diom. Instit. IlI, 18. Augustinum do Cisit. Dia I. 23. Non quod Codex non . . Hanc erra mortem Ii vivunt qui

dictatur Mila, mora est. Somn. Scipion Lege Platovia Phaedon. et Gorg.

uxor, Cuius repentinam mortem levitet odam Deo suae orationis aliatiugena accusator neque enim e re sua

erat illam suse disserere narraveratriis illam mulierem spoliari, quam radieιtia maluisse, ut iudices intelligerent de pudicitia tentatam morte se multasse. Quare Tullius Post alias

enumeratas repentinae mortis causa a

ει uae para orationis desideratur ad

voluntariam necem uecessario va

niens, hauc in Sarda iacit improba-haxm; ex in ria seu latina, Mu

SEARCH

MENU NAVIGATION